Humor uit het Buitenland.
DE NIEUWE BOULEVARD,
Juwelier, een bediende aannemend: Maar kan ik je no
werkelijk bij al die kostbaarheden vertrouwen?
De bediende: U hoeft niet bang te zjjn. Ik ben een jaar
lang knecht in een badinrichting geweest, maar ik heb er nooit
ook maar n bad genomen. (Passing Show.)
De eerst aangekomene (erg onder den indruk)* (Wc help.
Kees, je hebt wat gemist. Je had moete zien h(« ju f.icn uit
mekaar vouwde. ^Panch
Dat engagement blijft nooit aan, H op m'n w'oorden 7e
bebben nu al afzonderlijke parapluiea. (Humorist).
Praatzuchtig barbier (na een dik half uur): En wat wilt
XJ op uw haaf hebben, meneer?
Verveelde klant: M'n hoed, en zoo gauw als je kunt
(London Opinion).
Mevrouw: En Kaatje, nu Je ons gaat verlaten, zul Je wel
een getuigschrift willen hebben zeker?
Keukenmeid: Nee mevrouw. Al wat ik zou willen vragen
«ijn een paar foto's van de familie, die ik zou kunnen laten zien.
(Passing Show.)
De dichter: Zie Je, als ik 's nachts niet in slaap kan komen,
komt bijna alle Inspiratie voor m'n gedichten tot me.
Cynicus: O, hoe verschrikkelijk voor je. Waarom probeer
je niet een slaapraiddeltje? (Passing Show).
rukking af. Heerlijk smaakte het, want van
vergif was hier toch-geen spoor. In het
Vaticaan is men veilig tegen sluipmoord en
nu zij zich hier zoo goed beschermd voelde,
wilde zij er ook blijven. Maar vrouwen
overnachten niet in het Vaticaan.Ieder
een was ontzet. De krankzinnige liet zich
niet bepraten. Men was verplicht haar zin
te doen en zoo overnachtte Charlotte bin
nen de muren van het Pauselijk paleis.
Niet zonder moeite werd zij den volgenden
dag weggelokt. Zij liet zich door de bestuur
ster van een groot gesticht voor weezen tot
een bezoek overhalen. Daar werd zij met
veel onderscheiding onthaald, bezichtigde
alles, ook de keuken, waar in groote ketels
het eten van 900 weezen gekookt werd.
Vóór men het kon beletten, had de keizerin
den arm in een der ketels met kokende soep
gestoken en er een groot been uitgehaald,
dat zij begon af te knagen zonder zich om
de zware brandwonden te hekommeren, die
zij had opgeloopen. Denzelfden dag kreeg
zij een zoo zwaren aanval van waanzin,
dat men haar het dwangbuis moest aan
trekken. Van den troon in hel dwangbuis
dat was het begin en het einde van haar
lijdensweg. De laatste slag. die haar trof en
voor altijd haar geestelijke vermogens
knakte was het bericht van den dood van
Maximillaan, haar gebracht in het kasteel
te Laeken (Brussel He district), door den
heer Fr. Hoorickx. secretaris van de Bel
gische legatie te Mexico-stad, die Maxirai-
liaan tot het laatste oogenblik had bijge
staan. Hij was het. die als een der oor
zaken van den ondergang ook opgaf de po
gingen van den keizer de Oostenrijksche
zeden en gewoonten op het Mexicaansche
volk over te planten.
(Volgens andere lezing heeft zij den dood
van haar man niet geweten. Vandaar dat
zij dien altijd nog verwachtte terug te
zien. Red. L. D.).
De tante van koning Albert werd door
Leopold II een verblijf bezorgd, eerst te
Tervueren bij Brussel, en, toen op 3 Maart
1879 hel kasteel door een brand werd ver
woest, kreeg de krankzinnige het histori
sche kasteel van Bouthout tot woning, dat
ruim 200 hectaren beslaat. Zij leefde er af
getrokken en kalm, onbewust van wat- er
buiten haar om gebeurde. Zij sprak nooit en
volgens de verklaring van personen uit
haar omgeving vervingen gebaren dikwjils
het gesproken woord.* Dagelijks maakte zij
in gezelschap van een eeredame en een
knecht een wandeling door het park. ge
volgd bovendien door een gewapenden
jachtopziener*zij had een dertigtal^ men-
schen in haar dienst. Nooit koos zii den-
zelfden weg en alles wat zii deed ging ge
paard met een zekere plechtigheid, die er
op wees. dat zij nog eenigszine besef had
van haar vroegere waardigheid. Zij zou aan
la fel niet verschijnen als de bevelhebber
van het kasteel niet eerst was komen aan
kondigen. dat de tafel gedekt w«ts. Zii kende
nochtans de uren uitstekend en steeds was
zij gereed. Als dame had de kranke keizerin
nog slechts een gril: maandelijks wilde zij
een andere japon. Onnoodig was het de af
gelegde iapon in de garderobe te laten
hangen. Nooit zou zii haar meer hebben
gedragen. Als zieke had zij af en toe een
bevlieffine van woede, die zich echter op
geen geweldige wiize uitte. Nooit lachte zij.
Don koude ernst ging van haar uit. die
slechts voor een gevoel van stille hMidschap
plaats maakte op 7 Juni van elk jaar
haar verjaardag als koning T.eonnld TI
en koningin Mane-ITenrtPtte. later de ko
ning alleen, en sedert het overliiden van
den vorst koning Albert en !rnn'"ns?n Elisa
beth. haar bloemen kwamen brengen. Ms
jetoand wegbleef, door den dnnd wpcrtreruVf.
dacht ze niet na en vroeg niet. Haar ver
stand verzwakte gaandeweg geheel en de
voorzorgen, die men nam bij het aankondi
gen van het afsterven van Leopold II, haar
broeder, bleken vrijwel onnoodig. De on
gelukkige had geen besef meer van wat
haar werd verleid.
In het nemen van voorzorgen is men
steeds nauwgezet en voorzichtig geweest te
haren opzichte. Zoo werden o.m. in 1868.
het jaar na de terechtstelling van haar ge
maal, bij het drukken van den „Almanach
de Gotha" eenige exemplaren gemaakt voor
haar bestemd, waarin zij voorkwam als
„echtgenoote van Maximiliaan", terwijl de
juiste uitgave droeg „de weduwe van.
Deze exemplaren zijn weinig talrijk. Eenige
ervan worden bewaard in hooge kringen en
zouden fantastische prijzen bereiken 'bij
eventueelen verkoop.
Talrijke anecdoten worden door de boe
renbevolking in verband met de overleden
keizerin verteld.
Gedurende de bezetting werd hel domein
als Oostenrijksch aangeduid en door de
Duitschers als dusdanig behandeld. Na den
oorlog werd het, meenen we, voor den
vorm, onder dwangbeheer gesteld. Het is
slechts door lusschenkomst van keizer
Franz Jozef zelf, dat het aan verwoesting is
ontsnapt, want een 'dorpeling had in het
begin van den oorlog een Duilschen prins
vermoord en de Duitschers 'zonnen op
wraak
Than9 is het domein verlaten. De keize
rin is met plechtigheid jn den koninklijken
grafkelder van de kerk te Laeken bijgezet.
Vermoedelijk zal het kasteel, waar de on
gelukkige de laatste jaren van haar leven
doorbracht, als openbaar park worden in
gericht.
Een wetenswaardige bijzonderheid is aan
de akte van overlijden van prinses Char
lotte verbonden. Deze akte is namelijk op
gesteld in het Nederlandsch krachtens de
bestuurlijke taalwet, die Meisse in de
Vlaarnsche gemeenten rangschikt. Deze
akte is ook het eerste document, dat in het
Nederlandsch is irigeschreven in het regis
ter van den Burgerlijken Stand van het
Belgisc^i vorstenhuis. Een officieele Fran-
qche vertaling bestaat er niet van. Alleen
het proces-verbaal van de opmaking van
de akte van overlijden is in het Fransch
opgesteld.
Mare. De C.
RECLAME.
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60et
Laxeer-Tabletten 60 et
Zenuw-Tabletten 75 ct
Staal-Tabletten £0 et
Maag-Tabletten 75 et
ÜU Apothekers en Drogisten
7S40
Waar zou ik u deze week anders over
kunnen schrijven dan ovur den nieuwen
boulevard, die we er in Parijs bljgekregen
hebben! Iedereen is er vol van. iedereen
spreekt erover, iedereen wandelt erover, en
iedereen haalt bijzonderheden er over, en
over de inwijding op.
De katten tentoonstelling wordt erom ver
geten. en foch is ook die curieus genoeg
met zijn wedstrijd van versierde kooieD
en mandenéén poes in een kooi met louter
orchideeën versierd; een andere poes in een
een koQi versierd met rood geel en bruine
bladeren, en geheimzinnig bestraald door
een gedempt licht uit een massa heel
kleine oranje-gekleurde electrische lampjes;
nog een andere poes in een satijnen
wiegje, waarin poes' speelgoed; verschil
lende poppen en rammelaars zijn opge
hangen 1
En zelfs do belangstelling voor de tentoon
stelling der Onafhankelijken lijdt er onder.
En toch is ook die ruim de moeite van een
bezoek waard, al was het alleen maar om
het kunstwerk te bewonderen, dat heelemaal
met yoghurt geschilderd is; of de naakt
studie, getiteld „Moederschap", opgebouwd
uit kachelpijpen, spiraalveeren en ijzervijl
sel; of het stilleven, waarop een sardientje
in de olie voorgesteld is in zwart graniet,
de caviaar daarbij artoïgeduid wordt door
middel van hagelkorrels, en een citroen door
een stuk poreeïein
Neen, alle belangstelling is nu voor den
boulevard, den nieuwen boulevard, die daar
ineens het aspect van Parijs' centrum is
komen veranderen, die vanaf de rue Drouot
in één rechte lijn den boulevard Nfhnt-
martre verlengt tot achter de Opera, en den
boulevard des Italiens links laat liggen.
Eerlijk» gezegd is er aan dien boulevard
zelf nog niet veel mooi9 te zien: een heel.
héél breede. spik-splintemieuwe straat, met
aan weerszijden overal nog houten schut
tingen en stellages, waarachter nieuwe hui
zen en winkels gebouwd worden; op den
hoek van de me Drouot zelfs een huis van
11 étages, waarvan er drie zich ónder den
grond zullen bevinden.
Maar voor het over-drukke boulevard-
verkeer is het reeds een uitkomst. Aan ver
schillende autobussen is al voorgeschreven
den nieuwpn boulevard Haussmann te
nemen. En de auto's beginnen al fe volgen,
hoewel vele chauffeurs er nog eenvoudig
niet aan denken, dien weg in te slaan en
oudergewoonte den boulevard des Italiens
afrijden, zelfs wanneer ze daarmee een
omweg maken, zóózeer zijn ze nog aan die
oude route gewend.
Wandelaars echter bij honderdtallen, die
vooral \iit nieuwsgierigheid dien nieuwen
boulevard eens afloopen; maar de oude
boulevard de9 Italienk is natuurlijk veel
gezelliger met al zijn cafés' en winkels en
bonte reclames! De nieuwe boulevard
Haussmann zal niet minder gezellig zijn!
zoo wordt voorspeld. Wacht nog maar even,
tot d&Ar de nieuwe winkels opengaan, en
de restaurants en de café's.
Waar het daar alvast niet aan ontbreekt,
dat zijn de reclames. Al die stellages en
schuttingen wèt een reclameterrein!
Op den carrefour Drouot. waar de inwij
ding plaats had. daar zijn de grootste recla
mes neprgeplakt en geschilderd natuurlijk
Op «de foto's daarvan ziet men President
Doumergue naast, of liever onder het beeld
van een kolossalen kerel in militair kos
tuum en met een kepi op. die in iedere
hand een heele bundel flesschen weg
draagt. Eén kerel? twee. drie van zulke
kerels, die allemaal flesschen wegdr&-
gen.de reclame van een heel groot Pa-
rijsch wijn-dépot: terwijl vóór den Presi
dent in de hoogte met reusachtige letters
van twee étages hoogte te lezen staat: i,0,
had ik toch een Peugeot!"den naam
van een der bekendste Fransche auto
merken.
Die inwijding, wat is daarnaar uitgezien'
En w&t een belangstelling! Prop- en propvol
was het daar op dien carrefour Drouot Wat
een verkeers-opstopping bij dien boulevard,
(he juisf gemaakt is om verkeersopstoppin
gen te voorkomen! De menschen waren
geklommen tot op de schuttingen en de stel
lages, en zelfs tot op de daken der restee-
rendp nieuwjn*rskranmpjes toe! En alle
vensters in de buurt waren verhuurd. Een
dame in bontmantel zag kans een plaatsje
te veroveren op de estrade der koormeisjes,
die Doumergue en den boulevard toezingen
zouden, allemaal eenvoudige volksmeisjes
de dame in bontmantel stak heel erg
daartusschen af, maar wal kon dat haar
schelen, ze wou zien, zien.... en hooren.
Ja. hooien ook. Redevoeringen en verheer
lijking van Haussmann en zijn ideeën. Hauss
mann de prefect van de Seine, die leefde
nu meer dan 100 jaar geleden, en die toch
reeds zulke moderne begrippen over stads-
bouw had; baron Haussmann. de ..grand
préfect", die begon als doodeenvoudig onder
prefect in het onbelangrijke departement
van de Haute-Loire, en die zoo spoedig een
van Parijs' allergrootste mannen werd;
Haussmann. die om zijn moderne begrip
pen van stadsarchitectuur door zijn tijdge-
nooten uilgelachen en bespot en gesmaad
werd, maar die tóch dóórzette, en die door
het na hem komende geslacht nu gezegend
wordt; Haussmann. die op een haar na
heelemaal niets voor Parijs had kunnen
zijn en doen, daar hij eens op een reis logies
aangevraagd had in een dorpsherberg, waar
hij door toevallige omstandigheden echter
niet overnachtte tot zijn en der Parijze-
naars geluk, want diénzelfden nacht
werden alle logeergasten daar geplunderd
en vermoord
En zienNatuurlijk wilde iedereen
al de hooge heeren zien. die daar samen
zouden «zitten op de prachtige tribunes. Die
tribunes waren op zichzelf al het bekijken
waard: vergulde spijlen, goudgeel fluweelen
behangsel zilverborduurwerk. en een
waaier van zeven vlaggen op iederen hoek.
En violette fauteuils met vergulden rug en
armleuningen; en banken van rood flu
weel. Opzij een verzameling eenvoudiger,
zwarte stoelen, voor de orkestleden der
Garde, die Doumergue de Marseillaise zou
den toeblazen en een militairen marsch
En ieder wou heel graag Doumergue uit
zijn auto zien stappen, en zien waar hij het
eerst heen zou gaan met al de heeren van
het ontvang-comité. Wie geen goede kijk
plaats had kunnen veroveren troostte zich
met de vergoeding den President en het
comité na te loopen het nieuwe métro-sta
tion in, vanwaar een nieuwe métro-lijn
onder de boulevards zou doorloopen, nog
lang niet klaar pas over een jaar onge
veer aal die ingewijd kunnen worden
wat een nieuwe feestelijkheid belooft. Een
dikke slang van menschen kronkelde den
President achterna, de métro-diepte in, en
keek toe hoe de President bewonderend
luisterde naar de uitleggingen van een hooge
métro-persoonlijkheid, hoe de President,
heelemaal niet trotsch. allervriendelijkst
zijn hoed afnam voor de dertigtal daar ar
beidende grondwerkers, waarvan er één
wel even teruggroeten wilde door een tik
aan zijn pet „Vreemdelingen natuurlijk,
die arbeiders!" zei smalend hier en daar
een stem uit het publiek); en hoe de Presi
dent zoo maar heel gewoon de rails over
stapte van 't eene perron naar 't andere
„Als de iijn al in werking was geweest
hoe gevaarlijk d&nl.... zei menigeen hui
verend.
Dan dén President zien terugkomen uit
de métro en op zijn mooien zetet zien plaats
nemen. En na de redevoeringen hem de
ridder-orden te zien uitreiken! Een schouw
spel, dat werkelijk jammer zou zijn geweest
om te missen! Een van de vier gedecoreerde
heeren was zóó zenuwachtig, dat hij van
blijdschap den President een arm om zijn
hals sloeg en hem een hartelijken zoen op
dp wang drukte: een ander kon van zenuw
achtigheid de trap niet meer terugvinden,
toen hij van de tribune af naar zijn "Dlaa.ts
weerkeeren wilde.
Toen de laatst-geridderde verdwenen waj,
stond de President op en wilde op zijn beurt
de tribune verlaten.
Nog niet, monsieur le Présideqt, xi
krijgen eerst nog een stukje muziek!
O. eerst nog een stukje muziek? ai
goedig glimlachend de President. Is hrt
knip-momenl nog niet aangebroken?.
Maar na de muziek wis het knip momei
daar. Er was een prachtig zijden lint gi
spannen in de kleuren van de stad Parij*,
aaf de laatsfe afsluiting tot den nieuirefl
boulevard moest symboliseeren. En dat lint,
die afsluiting zou President Doumerpie
doorknippen, en daarna zou de boulevari
open zijn, toegankelijk voor iederpen.
De President daalde van de tribune a!.
Een meiske. heelennal in het wit gekleed-
een oorlogs-weesje, een ..staats pupilletje"
kwam aandragen met een wit satijnen
kussen, waar een fijn geciseleerde gouden
schaar op lag De President nam de gouden
schaar, slak degelijk duim en middel vinger
door de odgen heen. en zette de schaar in
het lint. Ademloos volgde het publiek zijn
bewegingen. Het was doodstil- het was c!
ieder zijn ooren spitste in de hoop het ge-
k'ikklak van de gouden schaar te
zullen hooren. Het lint was vrij breed en
vrij stevig ook. en de President had wel 10
heele seconden noo^ig om het door te knip
pen 1 Toen viel hel lint in twee stukken
aan weerszijden van de schaar neeT
boulevard was geopend: de plechtigM
?fgeloopen. President TVumergue die blo*
hoofds de knip-plechtighpid volbracht H
zette zijn hoogen hoed wepr op en prohenh
met behulp van een paar autoriteiten dttf
de menigte heen ziïn auto te bereiken ffst
nogal vrij gemakkelijk gelukte. Terwijl het
publiek toesnelde op het doorgeknipte lint
en met van te voren reeds klaar gehouden
messen en scharen daar stukken af sn«d
en knipte.. een s'uk van zoo'n inwij-
dingslint heet geluk aan te brengen!
En de boulevard? Die lag nu open.
Wie of wat zou er nu het eerst overheen
wandelen of rijden, en zoo practisch den
boulevard inwiiden? Niemand deed epn
stap vooruit Toen plotseling een eenvoudig
mannetje achter een handkar die daar. wie
zal zeggen hoê verzeild was geraakt zün
kar naar voren duwde, en doorrijden wilde,
den boulevard over. Maar dat vonden de
agenten toch een Al te zielige inwijding
voor zoo'n grooten nieuwen boulevard in
zulk een enorme wereldstad als Parijs! En
dus beduidden ze het mannetje, dat hij nog
er'en wachten moest, en gaven toen hel
sein tot doorrilden aan een auto. die on
middellijk gehoorzaamde en den boulevard
opreed Een taxi volgde; toen andere auto's.
En zoo was gelukkig nog wat de eer ge
red! Een handkar. stel je voor! ds|
agenten beven nog als ze denken aan die
9chande. die haast hun nieuwen verkeers
weg getroffen had
O. jammer, dat u er niet bij was he!
was werkelijk een morgen vol emoties Maar
als u in Parijs komt. gaat u dan in elk
val even naar het museum Carnavalet daar
is nog de fijn geciseleerde gouden schaar te
zien en een stuk van het mooie lint Geen
kans echter, daar ook maar het geringd
vodje af te snijden als geluks-teeken Schaar
en lint liggen achter glas. in een vitrine,
en zullen daar tot in de lengte der dagen
bewaard blijven als een herinnering aifl
dien plechtigen inwijdings dag.
M. DE ROVANN0.
Parijs, 18 Januari 1927.
i
IS
3-3 i
