No. 20509
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 22
Januari
Derde Blad Anno 1927
Buitenl. Weekoverzicnt.
JJDoot dit al, i6 Duitschland's positie er
niet op verbeterd. Hindenburg's staan
boven de partijen heeft een geduchten klap
gehad door zijn nu niet meer te ontkennen
voorliefde voor de zwenking naar rechts
de kwestie der rijksweer, gelijk be-
K^'idl Stresemann en zijn politiek zijn
dacht gewordeD, zacht gesproken, nu
hij ook zoo ijvert voor de partij, die zijn
pUlSltlAvAN-VALKEriBURG'S-
ft A •'iLEVERTR/
r-LEEUWARDClV'
INDISCHE KRONIEK.
FEUILLETON.
GELOKONINGEN.
De Duitsche crisis nog on*
opgelost. Briand over de
ontrniming van het Rijn
gebied. Ontspanning in
Amerika. Blijvende on
zekerheid in China.
Eindelijk, mag mcd wel zeggen, heeft
Curtiua de opdracht tot het formeeren van
een kabinet in Ehntschland aan Hindenburg
teruggegeven Waarom zoo lang „gesleept"
worden moest 1 De eenige reden kan slechts
gelegen zijn in „partij-belang" on „partij-
P°Na" lCurtius is Marx door Hindenburg
uitverkoren. Wederom gaf de rijkspresident
een omlünde opdracht. Het moest nu wor
den een kabinet der middenpartijen. Stil
zwijgend sloot dat in- steunen op de so
cialisten, want de Duitsch-nationalen had
den voldoende duidelijk doen uitkomen,
dat van hun kant op geen steun viel te
rekenen De socialisten toonden zich zeer
gematigd, waren tot stille medewerking
bereid, zoo hun de personen der ministers
en het program aanstonden, hetgeen be-
.teekende, dat dr. Gessier als rijksweermi-
nister moest verdwijnen een meening,
door Gessler's eigen partijgenooten, de
democraten, volledig gedeeld, vooral sinds
deze het opnam voor een paar generaals
tegen den voorzitter der democratische
partij en dat inzake den 8-urendag eeni
ge toezegging moest worden gegeven.
Doch de deur werd opnieuw in t slot
gegooid door degene, die nu als spil op
trad: de Duitsche Volkspartij. Hoewel graaf
Westarp, een der Duitsch-nationalc leiders
het noodig oordeelde in een speech nog
eens duidelijk te doen uitkomen, hoe deze
partij volbloed monarchistisch is en gcens-
riDB genegen de politiek van Locarno,
Thoiry en Genève te aanvaarden, al houdt
zij zich wat op de ruimte, toch heeft Stre-
seman's partij opnieuw naar rechts gewe
zen. Voor zoo'n regeering der middenpar
tijen, leunend op de socialisten werd nm-
telijk bedankt.
Daai lag ook M&rx. Edoch,Hindenburg
deed wederom een beroep op hem. Nu
moest het naar de burger-rcgcoring, dlu
Curtius niet kon klaar krijgen. Hindenburg
heeft zelfs een beroep gedaan op de bur
gerlijke partijen, om zich hiervoor opoile-
ringen te getroosten. Zal Marx nu slagen
Het is niet onmogelijk geworden, dat on
der leidiDg van het Centrum deze richting
tenslotte toch wordt aanvaard, al zal bij
den linkervleugel der R.-K. partij do te
genstand groot zijn. De democraten doen
in geen geval mee, dat is vast.
politiek niet® aanvaardt
Dit afgezien van het resultaat van
Marx' tweede poging, waarop alleen Rijks
dagontbinding nog maar kan volgen bij
mislukking, Daar het zich laat aanziet).
Dit is koren op den molen van degenen,
die in Frankrijk altijd een waarschuwende
stem doen hooren tegen te ver gaande
ncessies aan het rijk der Germanen, en
die het Briand geducht lastig hebben ge-
aakt. Na Briand's verklaring voor de
mmissie van buitenl. zaken uit de Kamer
js hij vooreerst safe. Hij verklaarde toch,
dat van een vervroegde ontruiming van
het Rijngebied geen 6prake is. Volgens
het verdrag van Versailles kan Duitsch-
land dat echter vragen, doch dan moet
'uitschland tegenwaarde bieden, Bet hi)
evenwel op volgen D.w z., dot Briand
dus toch wel over praten wil.
Wat kan daarvan echter terecht komen
et Duitsch-nationalen in de Duitsche re
geering? Of weet Stresemami oJ bij vo^r-
aat, dat hij toch geen voldoende tegen-
aarde bieden kan Maar zelfs dan i9
het voor de buitenl politiek in menig op
zicht een nadeel. Dcük aan ontwape
ning etc.
I Met die ontwapening in algemeencn zin
gaat het slecht, den lantsten tijd. In di
verse landen steekt Mars hetrhoofd weer
geducht op, tot zelfs in de Vereenigde
Staten toe, waar krachtig wordt geageeul
voor vloot-uitbreiding, waar Coolidge zich
tot- nu toe weet té verzetten. Gelukkig
komt er ontspanning in de verhoudingen
tusschen de groote Unie eener- en Mexico
anderzijds. Van weerskanten krijgen de
gematigden en verstandigen de overhand,
inziende, dat een oorlog slechte verderf
brengt, zelfs voorden overwinnaar. Het
laat zich aanzien, dat slle geschilpunten
aan arbitrage zullen wordeD onderworpen.
Arbitrage en Amerika st.aat nog altijd
buiten de gTOote arbitrage inrievhtingen
't Is een heele ontspanning evenwel, die
ook op midden-Amerika haar terugslag zal
doen gevoelen In Mexico zelf wint de op
standige bewegiDg in kracht. Volgens de
regeering onder leiding der R.-K. geeste
lijkheid, die dit weer ontkent. Wie er ge
lijk heeft Ook ten aanzien van de vele
gruwel-verhalen over moord op R.-K.,
waarbij de berichtgeving juist andersom is
In Europa is het sovjet-Rusland, dat
speciaal zich militair versterkt en het fas
cistisch Italië; les extrêraes se touchent
Dit dwingt de buurstaten weer tot afweer-
maatregelen. Welk een bedragen worden
in Polen en de Balkanlanden als Roemenië
en. Zuid-Slavië den oorlogsmoloch in den
muil geworpent
Besprekingen zullen vooreerst wel wei
nig effect sorteeren. Of het in China an
ders zal zijn We twijfelen, al is de too-
stand niet zoozeer verergerd. Van verbe
tering ie evenwel evenmin sprake. Het feit,
dat België zich bereid heeft verklaard de
concessie te Tientsin terug te geven, wan
neer de hangende geschillen zijn. opgelost,
is een precedent, dat het nationalisme
krachtig steunt. Engeland blijft zich zeer
vredelievend uiten, doch het zendt inmid
dels tal van versterkingen naar het He-
roelsche rijk. Naar het heet uit voorzorg.
Als dat juist is, dan bewijst het toch wel,
dat het daar in het verre Oosten nog lang
niet veilig is. Ongetwijfeld zal van Rus
sische zijde alles in het werk worden ge
steld om Engeland de grootst mogelijke
schade toe te brengen Ziet sovjet-Rusland
immers niet in Albion de groote vijand,
die druk bezig is het ,.ein zu kreisen"
Het steekt dit niet onder stoelen of ban
ken. 'Vrij uit wordt het door de leidende
figuren gezegd. Op en tegen Engeland is
daarom alle Hetze gericht. In hoeverre dit
in Engeland weerklank vinden zal, wordt
wellicht spoedig duidelijker, nu het alge
meen vakvereenigingscongTes begonnen is
de vuile wasch der stakingsschuld etc. te
behandelen. Vooral Cook en Thomas zul
len elkaar heel wat hebben ,,op te dis-
schen."
Het is een uitstekende krachtmeeting!
DE FININSPECTOR EN DE TSJASTNIEK.
(Nadruk verboden).
De fininspector is de boeman van Sov
jet-Rusland, vooral van den tsjastniek.
Maa.r de lezer kent natuurlijk de eigen
aardige bolsjewistische terminologie nieè
en weet niet wat een „fininspector" en wat
een „tjastniek" is. Een fininspector is een
ambtenaar van den fiscus, die tegelijker
tijd inspecteur der belastingen, belasting-
opzichter, enz. 13. Hij bepaalt den aanslag,
bij controleert de juistheid van den aan
slag, hij executeert de wanbetalers. In de
kleinere stadjes wandelt de fininspeciur
over de markt, bezoekt de winkeltjes tn
kraampjes, bepaalt dadelijk ter filaatse het
inkomen van de handelaartjes en deelt
tevens mede, welk bedrag de handelaar
tjes aan den f'scus moeten betalen.
Dat dit tot willekeur moet leiden, -dut
de fininspector een gevreesde man is, is
niet moeilijk te begrijpen Het meest lijdt
van zijn optreden de „tsjastniek". Een
tsjastniek is in de Sovjet-Unie iemand, die
een eigen zaak drijft, een particuliere on
dernemer dus; het is zoowel de speculant,
de groot-handelaar als de bezitter van eeo
kraampje of tentje en 2elfs eeD ambachts
man. Wie geen werkmaD is en ook niet
in een der ontelbare bureaux vod het rijk,
van de staten of van een gemeente werk
zaam is, is een tsjastniek De fininspector
beschouwt dgn tsjastniek als een soort
wild, dat hij vervolgen moet. De fininspec
tor en de tsjastniek zijn dus gezworeo
vijanden; de fininspector is de aanvaller
en de tsjastniek verdedigt zich, waarbij
hij al zijn fantasie, al zijn vernuft te hulp
roept, om zijD tegenstander, den fininspec
tor, te verschalken.
De sovjet-autoriteiten beschouwen den
tsjastniek ala een melkkoetje en zij voe
ren de belastingen, dia de tsjastniek moet
betalen, telkens op. Het büjkt echter, dat
het innen van deze belastingen niet «oo
makkelijk is als de regeering wel denkt.
Zelfs 't innen van de inkomstenbelasting
levert veel moeilijkheden op. De tsajstniek
heeft in den loop der jaren zulk een vaar
digheid bereikt in het ontduiken van Je
belasting en het in gebreke blijven bij de
inning der opgelegde belastingen, dat do
fininspector al zijn energie, al zijn denk
vermogen moet inspannen om de ontdui
kers te ontmaskeren en de wanbetalers te
dwingen de opgelegde belastingen te be
talen De sovjet^bladen geven vaak be
schrijvingen van de vele trucjes, die beide
partijen in dezen oorlog tusschen tsjast
niek en fimnspector gebruiken om elkaar
te verschalken. En ondanks het feit, dat
de fininspector met een schier dictatoriale
macht bekleed is, dat het gehcele staats
apparaat te zijner beschikking staat, dat
de%tsjastniek in de Sovjet-Unie een paria
is, iemand, die geen burgerrechten bezit,
die slechts geduld wordt, die door dc auto
riteiten als een paiasiet wordt beschouwd
en als zoodanig ook behandeld, blijkt
deze tsjastniek vaak de meerdere te zijn,
lukt het hem vaak den almachtigen finm-
spector te verschalken Zeer vele tsjasfc-
niek's doen dit niet alleen om wat minder
belasting te betalen (ofschoon dat op zich
zelf iets zeer prettigs is omdat de belas
tingen in Rusland tot het krankzinnige zijn
opgevoerd) maar ook om der wille van de
sport, om den gehaten fininspector een
poets te bakken.
Om den tsjastniek toch te treffen heeft
de regeering besloten, naast de reeds De-
staande ontelbare en zware belastingen,
een speciale aanvullende belasting voor
de tsjastniek's in te voeren. De regeering
ging daarbij van het standpunt uit, dat
de tspastniek ondanks alles toch meer over.
houdt, dan hetgeen noodig is om aan zijn
behoeften te voldoen, dat op deze wijze
kapitaalvorming mogelijk wordt. Om aan
deze kapitaalvorming door tsjastniek's
paal en perk te stellen ,om de gelden,
die de tsjastniek overhoudt, naar de schat
kist te leiden, werd de extra-belasting in
gevoerd. De fininspectors zijn echter niet
in staat zelfs de gewone belastingen te
innen, laat staan deze extra-belasting. De
„.Prawda" schrijft dan ook, dat deze ex
tra-heffing een mislukking werd. De kapi
taalvorming der tsjastnieVs is dus niet tot
stilstand gekomen en dit verontrust de
regeering. t
De lezer zal zich afvragen: Maar boe
spelen de tsjastniek's het klaar om deo
fininspector te verschalken Wij zullen nu
eenige van de meest voorkomende slim
migheidjes van den tsjastniek vertellen.
De meest verspreide vorm van belasting
ontduiking en de veiligste is: een schijn-
coöperatie op te richten. Zooals bekend,
doet de sovjet-regeering al het mogelijke
ofn de coöperaties te steunen, om de coope.
raties ui staat te stellen den handel tot
zich te trekken en de particuliere hande
laars te verdringen. De slimme tsjastniek's
koopen nu een troepje armoedzaaiers om
eD dezen richten een coöperaties op. Er
worden bestuursleden, een voorzitter, een
secretaris enz. gekozen, allemaal uit de
armste ledeD van de „coöperatie." De
coöperatie benoemt daarna den werkelij
ken eigenaar, den tsjastniek dus, tot be
stuurder, zetbaas of iets dergelijks. Uit
naam van de coöperatie vraagt deze „zet
baas" of „chef" cretliet bij de rijksbank
aan en verkrijgt dat ook Als chef van
een coöperatie kan hij goederen uit de
rijkscentrales betrekken eD tegen een lo-
eeren prijs dan de gewone tsjastniek enz.
De coöperaties betalen ook zeer weinig
bciasting. Het eenige wat de man te doen
heeft is, den oprichters en leden der coöpe-
rat.e nu en dan een emmer brandewijn te
geven en aau de leden van het bestuur van
tijd tot tijd een douceurtje t© verstrekken.
De regeering weet, dat er tienduizenden
dergelijke schijncoóperaties bestaan, maai
zij is volkomen machteloos om het kwaad
te bestrijden. In den regel zijn de leden
der z.g. coöperatie menschen, die afhan
kelijk zijn van den werkclijlcen baas en
hem gehoorzamen. B'j de vreeselijke werk
loosheid, die in het land heerscht, is d©
kans, dat zoo iemand zijn werkgever al
leen ter wille van de sovjet-principes zou
verraden zeer gering.
Waar de oprichting van eeu coöperatie
onmogelijk blijkt te zijn past de tsjast
niek een andere truc toe. Hij laat zich
registreeren als ambachtsman, opent een
werkplaats, neemt zelfs een vakman in
dienst en betaalt alle belastingen, die een
ambachtsman moet betalen. In den regei
zijn dat de beste belastingbetaler©, die
men maar kan wenschen. Zij betalen de
opgelegde belastingen precies op tijd, ver
schaffen deo fininspector geen moeilijk
heden, gedragen zich op eeD onberispelijke
wijze. Id werkelijkheid zijn deze menschen
echter speculanten, tusschenhandelaars,
grossier© enz. Hun inkomen is natuurlijk
veel grooter dan zij opgeven en de fin
inspector wordt beet genomen.
Andere tsjastniek's openen zaken, waar
van het hoofd officieel een invalide, een
arme man of een werklooze is. Do finrn-
spectoi keDt de werkelijke eigenaars, van
de zaak niet, al snapt hij vaak, dat hij
alleen met stvoomannen te doen heeft. De
strooman is ook hier iemand, di© van den
werkelijken eigenaar volkomen afhanke
lijk is, voor wien de ontmaskering van den
tsjastniek broodeloosheid, armoede, honger
en ellende beteekent. Hij -doet dus al het
mogelijke om zijn beschermer niet te ver
raden, om hem te helpen den fininspector
te bedriegen. Komt de fininspector echter
toch 3e waarheid te weten, dan mankt de
tsjastniek zich uit de voeteo en verhuist
naar een verafgelegen plaats, waar hij zijn
praktijken van voren af aan kan beginnen.
Wel bestaat er in de Sovjet-Unie een
streng doorgevoerd passenstelsel en ieder
een, die geen pas heeft, stelt zich bloot
aan vervolgingen, zelfs aan verdenking
van contra-revolutionn lire gevoelens (dat
is hdt allerergste wat iemand in Ruslaud
kan overkomen), maar voor eenige bank
biljetten kunt ge in Rusland steeds een
pas koopen.
In Moskou en Petersburg passen do
tsjastniek's een andere truc toe. Zij wor
den lid van een vakvereeniging (voor geld
kan ook dat in Rusland) en krijgen een
legitimatie-bewijs van hun vakvereeniging.
Daarna worden zij „werkloos" en laten
zich geregeld zij de arbeidsbeurs aJs werk,
loozen registreeren. Onder het mom van
eon werklooze zijn zij veilig en kunnen
zij groote zaken drijven. Het is wel geen
prettige toestand^ maar „wie met wolven
omgaat moet als een wolf knnnen huilen"
zegt een Russisch spreekwoord, dat nu
bijzonder populair is geworden.
De fininspectors van de groote steden
hcBben nu echter iets nieuws bedacht. Zij
verplichten de opzichters van de huizen,
waar dergelijke „werkloozen' 'wonen, aan
den fiscus mede te deelen, wat hun huur
ders uitvoeren. Bovendien hebben de lm-
ispectors besloten de personen, die er van
verdacht worden in het geheim tsjastniek
te zijn, onder toezicht van de arbeiders
te plaatsen, die in hetzelfde huis wonen.
De tsjastniek zal echter opnieuw wel wat
bedenken om ook ddëraan te ontkomen.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
RECLAME.
7C6S
Naar den duizend jarigen tempeL
De Bofo-boedoer bij dag en
bij nacht.
In het vroege middag-uur. na een korte
sië^a, staat voor de galerij onzer hotel
kamer de auto. die ons naar den Boro-boc-
doer zal brengen. Dit uur is met zorg ge
kozen. wij zullen het beroemde bouwwerk
gaan zien in de volle glorie van den dag,
in de laatste stralen der ondergaande zon
en bij het licht van de maan. Zoo wil hel
't program.
In snelle vaart brengt de auto ons builen
de stad en op den grooten weg naar Mage-
lang. Inlandsche chauffeurs van huurauto'9
zijn over het algemeen wei uitmuntende
doch geen voorzichtige rijder© en de hon
derdduizenden en millioenen inlanders, di©
overdag en des nachts langs Java's groote
wegen trekken, zijn wel taaie, doch ook
zorgelooze loopers of karredrijvers. Ze loo-
pen of rijden allemaal zoo'n beelje hun
fatum achterna of tegemoet met een onver
schilligheid, die ons. Westerlingen, vreemd
is, niet omdat wij minder moed zouden
hebben, doch wel ander religieuze inzich
ten en begrippen over onze eigen waardo
en bestemming. Zoo willen wij gemeenlijk
liever den dood onverschrokken tegemoet
zien in ons bed, wanneer op normale wijze
ons uur gekomen is. dan in een auto. om
dat de bestuurder nu eenmaal zien wil hpe
dicht hij langs de assen van een tegemoet-
stormende auto kan scheren zonder ze te
raken. Dit laatste is een liefhebberij van
eiken rochtgeaarden inlandschen chauffeur.
Wij hebben met den knaap, die aan 't stuur
van onzen zwaren Iludson-wagen is geze
ten. in dit opzicht nog al last. Bovendien
wemelt het hier op do wegen van inlanders,
die soms wel vier of vijf meter lange pun
tige bamboestaken over den schouder tor
sen en met dien gevaarlijken last half of
driekwart slapend het midden van den weg
bewandelen. Onze chauffeur pleegt bij deze
veelvuldige obstakels niet in het minst
vaart te verminderen, er op vertrouwend,
dat deze lange puntige gevaarten op het
moment, dat wij voorbijvliegen, wel iets uit
den weg zullen zijn gegaan. Hier helpt niets
ander9.dan een zeer krachtige vermaning
in de landstaal, gekruid met een aantal
fiksche Hollandsche knoopen. die men
eveneens in den loop der eeuwen tot in de
verste uithoeken van den Archipel heeft
leeren verstaan. Daarna hebben wij wat
wat onze materieele veiligheid betreft, voor
de rest van onzen tocht rust en kunnen wij
ongestoord onze aandacht wijden aan het
landschap. Wederom voert onz© weg langs
onafzienbare riettuinen en langs een sui
kerfabriek in vol bedrijf, waarvan wij later
onzen lezers nog eens hopen te vertellen.
En dan bijna onmerkbaar wordt het land
schap woester; wij naderen snel de bergen.
In de zondoortrilde melkblauwe lucht tee
kenen zich voor ons ter weerszijden vaag
de omtrekken af der vulkanen, die den.
tempel bewaken. Eerst vage blauwe scha
duwen, dan al spoedig machtige bergcom
plexen. Opeens achter een kromming van
den weg een tempelruïne, hier als verloren
tusschen het eeuwige groen van dit eeuwig-
groene lantf, verrassend voor ons oog in
dit land, waar wij nog geen ruïnes zagen
uit de oudheid. In dit land, waar alles wat
door inboorlingen gebouwd werd, slecliH
lijdelijk schijnt neergezet. De onwelendth
onder ons meenen reeds het beroemd*
bouwwerk voor zich te zien, maar neen,
het is een dwaling, onze wagen snelt ver»
der. Nog enkele dezer tempelruïne9 zullei
wij op onzen weg ontmoeten en dan wan
neer wij tot den voet van het gebergte zijn
genaderd, een korte steile helling, die ons
brengt op een soort plateau en wij aan
schouwen het machtige duizend-jarige
bouwwerk: de Boro-boedoerl
In 't midden van dit plateau rijst de aan
Boetfdha gewijde tempel terrasgewijze om
hoog en het is na de eerste oogenblikken
van bewondering, dat wij niet zonder ver
bazing bemerken, dat wij onze Europeesche
begrippen omtrent tempelbouw hier hebben
te herzien. De Boro-boedoer is geen tempel,
die men binnentreedt, het is een reusachtig
monument, gebouwd om een kegelvormigen
heuvel, die van dit monument het binnen-
Geautoriseerde vertaling naar hel Engelsch
van E PHILIPS OPPENHEI.M
door
M. D SPIES—VAN DER LINDEN
147)
Phineas Duge nam zijn hoed.
-Wat dat aangaat." zei hij. ..heb ik u
hie'.s te zeggen, behalve dit Hoe alles in de
naas'.e toekomst ook loopen mag. mijn
Bnvloed zal, denk ik nog wel zooveel betee-
i*enen. dat mijn tegenstanders er rekening
nee le houden hebben Dien invloed, mijn
heer Deane, wend ik aan voor degenen, die
toonen, dat zij mijn vrienden zijn."
Het afscheid der beide mannen was
f.eenjgszins gedwongen. Deane ging, na
lenige minuten aarzelen .naar de telefoon
en belde Vine in zijn club op.
..'k moet je spreken. Vine, onmiddellijk.
2ei hij. ..Kan je hier komen?"
..Binnen tien minuien," wat he! ant
woord.
..Ik zal op je wachten." antwoordde de
gezant en belde af.
HOOFDSTUK XIX.
De crisis.
In een klein, armoedig gemeubeld ka-
inerlje boven in een groote huurkazerne
doorleefde Virginia, wat haar een kleine,
jreede tragedie toescheen en wal het ind*r-
tiaad ook was. Op tafel vóór haar lag haar
kleine beurs binr.enst-buiten gekeerd en er
naast enkele, heel enkele geldstukken. Het
pakje bankpapier, dat zij nog niet gewis
seld had en dat het grootste deel vormde van
haar kleine kapitaal was verdwenen, volko
men, hopeloos verdwenen. Dit was nie's
minder dan een ramp die zij onder de oogen
lp zien had. Zii had waarschijnlijk haar
beurs ergens in haar kamers in ..Conisluii
Mansions lal^n liggen: daar of ergens
anders was het voor een geroutineerd'--n
dief gemakkelijk werk geweest het kleine
pakje weg te nemen en te vervangen door
een ander van waardeloos papier, dat zij tn
plaats er van vond
llaar eerste wi'de gedachte, om naar liet
politiebureau te rennen, had zij als nutteloos
opgegeven Zij had er geen idee van. waar
of wanneer de diefs'al had plaats gehad zij
wist slechts, d3t zij alleen was in .een
vreemde stad cn-,dat de enkele shillings, die
haar restten nog* niet eens voldoende waren,
om de huur te betalen, die zij al voor haar,
kamer schuldig was. Zij sleepte zichzelf
naar het raarn en stond naar buiten te kij
ken over de smerige daken Haar nogen
stonden' vo' tranen. Het valt te betwijfelen
of zij iets zag van het weinig verheffen ie
uitzicht, maar wel meende zij de mislukking
van haar eigen kort Mvn te zien. Zij zag
opeens de krankzinnige dwaasheid in van
haar reis .de hopeloosheid, ervan, van het
begin af. Afgescheiden van deze mislukking
was er nog een dwaasheid, waar zij zelfs
niet aan denken wilde .de herinnering aan
die weinige uren van zalig geluk Had nij
'ooit getracht haar !e vinden, vroeg zij zich
af. sedert dien dag. dat zij niet brandende
wangen en diep geschokt uit haar kamers in
..Gonistan Mansions" was weggevlucht en
getracht had zich te verbergen in de kille
verlatenheid van deze liefdelooze stad. In
ieder gevel zou zij hem nooit terug zien-
Haar eenige verlangen als het een ver
langen genoemd kon worden, waar iedere
weg, die zij gaan kon. even vlak en nutte
loos leek was. om op de een of andere
manier naar"Amerika terug te gaan en het
slechte nieuws zelf le brengen naar de
j kleine farm in het dal.
Zij keek naar het armzalig stapeltje klem
geld en het levensprobleem scheen hoe lan
ger hoe moeilijker te worden. Ten slotte was
er nog een andere weg* voor hen, die het
leven afschrikt. Zij merkte, dat zij die ge
dachte verwerkte zonder eenige ontroering.
Zij aanvaardde die ais iets. dat ernstig over
wogen moest worden met koud, berekenend
fatalisme. Welk nut had het leven als er
niets meer overblijft om naar te verlangen?
liet was ten slotte een eenvoudige oplossing.
Zij opende hel venster en keek naar bene
den. Üe zeven verdiepingen maakten haar
duizelig. Toch keek zij alsof er een wondere
aantrekkingskracht van uitging, naar de
steenen binnenplaats vlak onder haar ven
ster. De dood zou naar alle waarschijnlijk
heid oogeiiblikkeiijk intreden. Zij leunde i^'s
verder naar builen en schokte plotseling in
de kamer terug. Zij was opeens hevig on'-
roerd Het was een afschuwelijke gedacht",
die zij daareven had. Terwille van de ande
ren moest zij zich die uit het hoofd zetten.
Zij liep heen en weer in de beperkte ruimfe
van haar kamer en toen, gedreven door e^n
behoefte aan meer beweging, ging zij ie
straat op. Merkwaardig genoeg had zij. hoo-
wpI een half dozijn detectives haar zochten,
geen enkele voorzor? genomeh om zich 1°
verbergen behalve dat zij een dicht be-
'volkip mu.dere buur: had gekozen en zich
zelden vóór donker builen waagde. Zij ging
nu naar een passage-bureau, dat zij eens,
toen zij er langs ging, opgemerkt had en
wendde zich tot een bediende, die zich
haastte haar te woord te staan.
„Ik wil naar Amerika gaan," zeide zij,
„en ik heb geen geld. Alles wat ik had, is
gestolen. Zou ik passage kunnen krijgen en
er voor betalen als ik aangekomen ben?
Tweede klas. natuurlijk."
De bediende scjiudde weifelend het hoofd.
„Hebt u geen vrienden in Londen." vroeg
hij. „die het u kunnen leenen?"
„Geen enkele, antwoordde zij?
„Waarom telegrafeert u niet?" stelde hij
voor. „U kunt geld telegrafisch over laten
maken
„Dat doe ik liever niet," antwoordde Vir
ginia.
De jonge man haalde zijn schouders op.
„De eenige andere weg," zei hij. „zou zijn,
u lol het gezantschap te wenden. Misschien
willen zij u daar geid voorschieten."
Virginia ging nadenkend heen. Ten slotte,
waarom niet? Zij wist. dat de heer Dean?
een vriend van haar oom was. Hij zou haar
het geld misschien geven en zij zou het
hem later terug kunnen zenden Zij wan
delde naar hel groote huis in „Ormande
Gardens" en vroeg den heer Deane tp spre
ken. De knecht, die haar binnenliet, aarzei-
de even.
„Er is op het oogenblik niemand, juf
frouw, behalve mijnheer Deane," zeide hij,
„en die is in gesprek met een mijnheer. Ais
u :n de wachtkamer wilt komen, dan zal
ik hem. als die heer weg is gaan vragen of
hij een oogenblik voor u heeft."
Virginia zat op een hijzonder harde
paordpharen stoel in een kaal gemeubelde
kamer en wachtte. De tafel was bedekt m 4
tijdschriften, maai zij raakte ze niet aan. Ze
zat zenuwachtig met haar vingers 1®
spelen.
Plotseling trok een gerucht van stemmen
buiten de kamer haar aandacht. De deur
van het vertrek, waarin zij zat, stond op
een kier, en blijkbaar waren twee mannen
door de vestibule gekomen, uit een kamer
aan den anderen kant en 9tonden juist voor
haar deur stil.
„Natuurlijk weel ik niet. Vine, wal je van
plan bent er mee te doen," hoorde zij
iemand zeggen, „maar als je mijn raad aan
wilt nemen, dan zoek je er zoo gauw moge
lijk een veilige schuilplaats voor. Het spijl
me werkelijk heel erg. dat ik niet langer
van dienst kan zijn, maar je zult zelf niet
willen, dal ik alles op het spel zet."
...Natuurlijk niet." antwoordde Vine. „Om
je de waarheid te zeggen, gelooi ik, dat ;k
nu besloten ben. Ik ga vanavond voor een
heel kapitaal telegrafeeren.
„Nu, ik geloof, dat je daar verstandig aan
doel," was het antwoord. „Het is een van
die dingen, waar je onmogelijk van te voren
van kan zeggen, wat-het resultaat ervan
zijn zal. Succes erm*p, in ieder geval. Vino
en in 's hemels nanrn. pas op jezelf, de eerst
volgende uren!"
Toen hoorde Virginia, dat de beide man
nen afscheid nomen De een verliet blijk
baar het huis, de ander ging naar het ver
trek terug, vanwaar zij gekomen waren. Vir
ginia aarzelde geen oogenblik. Zij ging op
haar leenen de kamer uit naar de veslibu'e.
Bij de voordeur stond een knecht, die Vine
uitgelaten had.
„Ik ben besloten, niet langer op den heer
Peanp (e wachten.' zeide zij „Bt zal morgen
komen, om een van de secretarissen te spre
ken."
(Wordt vervolgd).
