VOOR DE JEUGD
LEIDSCH DAGBLAD
No. 3.
Vrijdag 21 Januari
Anno 1927
itsliil ii»t«i?i»ïii.i'*ïi iilï»*t; iiïlijiiïii ;i.ïïi;i;* ;'$yf§r;
lil i i i i i lil
Hoe Emmy eens op het
Koord wilde dansen.
Wie was de Dief?
(£ib geschiedenis, die werkelijk is gebeurd)
(Slot.)
Toen vader en moeder even later weer
naar beneden waren gegaan .zaten de zus
jes; als twee uilen op één stukje, ellcaax
met groote, droeve oogen aan te kijken.
Zoo zaten ze nog, toen Annie het.eten bo
ven bracht.
K&Morgen moet ik naar het circus", ver
telde toen Emmy met een snikje.
LS&Ja, dat is ook je eigen schuld," zei
toeD het meisje.
„Ach, nu is Anie óók aJ boos op me,
klaagde Emmy, toen zij weer met Dora
i alleen was. „Wat naar fcochl O. ik kan
niet eten van verdriet I"
fjJEct juist vandaag nog maar eons veel,
Eru". zei Dora. ,,Als je morgen in het cir
cus bent, moet je honger lijden. O. en ;k
heb nog een doos flikjes, die mag je wel
meenemen, want lekkers krijg je daar na
tuurlijk nooit!"
Dorp meende het goed, maar haar vrien
delijkheid maakte Emmy Dog veel bedroef
den» zoodat, nog vóórdat het zeven uur
was. Dora haar voorstelde: ..Kom, Em,
laten we maar gaan slapen, dan vergeet
je in je slaap bet verdriet wel."
,,Ja." snikte Emmy. ,,0, morgen slaap
ik in het circus op het stroo tusschen de
paalden 1"
Al he^l gauw lagen ze beiden in hun
j ledikantjes. ,,Em", riep Dora, toen ze bijna
in fiaap was, „Em, vergeet niet om mor
gen de doos met flikjes mee to nemen,
hoo>r!"
;<Ja, Dora, ik zal er aan denken",
snikte Emmy, en ze sliep daarna snik
kend in.
Toen moeder even later kwam kijken,
Sliepen Emmy en Dora reeds. Heel zacht
kistte zij beiden op 't voorhoofd en ging
weer stil heen. „Ze slapen rustig", zei ze
toen tot haar man.
mDoeh Emmy sliep dien nacht lang niet
taaptigl Ze had een vreeselijken droom,
löario ze een echt circusleven doorleefde.
Vader had haar naar het circus gebracht,
I «®-hii zei tot een man, die erg veel op
Patrowitz geleek: „Hier breng ik je
miji^ dochtertje: ze heet Emmy, en ze kan
al Heel mooi op ócd been dansen Wil je
haar verder opleiden tot koor»rdanseres 1"
j „Nou. heel gTaag, mijnheer", was het
antwoord, en toen pakte hij Emmy op dij
één arm en één been, en zei daarna: „Maar
ze moet eerst nog wat uitgerekt worden.
fflBdoet wel veel pun, maar daar went
jze wel gauw aan
I^^Nccm haar dan en rek haar uit", sprak
weer vader, ep toen ging hij heen en het
haar bij den circus-directeur. Er kwam nu
jdadeliik een dikke vrouw, die haar, Emmy,
een rood fluweelen jurkje met gouden
oovertjes aantrok, en toeD kwam weer de
man met eeD karwats in de hand, eo hij
snauwde haar toe: „Vooruit, klim op het
^ooTa, en dans op één been, en doet het
nog mocoer dan op de vensterbank
^an met meer dansen I" klaagde
„Dans, zeg ik je!" beval weer barsch
de man. „Dans op één been, of ik sla je
met mijn karwats' En ik zal je heelemaal
uitrekken,, je armen je beenen en je hals,
totdat je zoo lenig bent als een slangen-
niensch! En nu zul je dansen, prachtig
dansen op één been!"
Daar stond ze op het dunne, slappe
koord op ééD been I Alaar op eens werd
ze duizelig en viel naar beneden, juist op
het hoofd van den man! En toen...!
„Kind, wat gil je toch 1" vroeg een ver
schrikte stem, heel dicht bij haar. Emmy,
nog half in slaap, sloeg de oogen op. Ge
lukkig, 't was niet de circus-man, die zoo
sprak, 't Was moeder, die met Dora voor
haar bed stond. „O, moeder," zei ze, „o,
ik droomde zoo vreeselijk! 'k Was al in
het circus, en o, die man leek zooveel op
Pan Petrowitz' Et, hij kneep me in mijn
armen en in mijn beencD en in mijn hals!
O, en daar doet 't nu zoo vrecselijk pijn,
juist alsof 't echt gebeurd is
Toen Emmy nu weer heel erg begon te
huilen, en 2eide, dat ze zoo heel erg moe
was en overal zoo'n pijn had, begreep
moeder dadelijk, dat ze koude had gevat,
door in haar onderjurk en op bloote voe
ten bij het geopende venster te staan.
„Blijf nog maar wat in bed, Em", zei
ze vriendelijk
„O, en 'k moet toch straks naar het
circus!" klaagde Emmy.
„Ik zal aan vader vragen, om het nog
een weekje uit te stellen,", zei moeder,
en toen riep ze: „Man, kom e<^ boven!"
„Wat is er?" vroeg vader.
„Emmy heeft kou gevat, ze heeft overal
pijn", was het antwoord. „We moesten
haar maar niet naar het circus zenden...^
„Wil je haar dan liever naar de gevan
genis voor jeugdige misdadigers zenden V
vroeg vader.
„We zullen maar denken, dat het bed
de gevangenis is", lachte moeder. „Ze zal
er stellig wel acht dagen in moeten blij
ven. en dat >s wel de allerzwaarste straf
voor onze waaghals
„Nu, dan zullen we daarna nog wel eens
zien, wat we met de koorddanseres zullen
doen," bromde vader.
Toen Emmy van haar gevatte koude ge
nezen was, en vader haar nog eens onder
het oog bracht, dat. zoo er weer iets der
gelijks gebeurde, zij, Emmy, onherroepelijk
ergens heen zou worden gestuurd, waar
zij het allesbehalve prettig vond, beloofde
het waaghalsje. onaer snikken en tranen,
dat zij nu werkelijk niet meer zoo jongens
achtig zou zijn En toen zei moeder, die
er bij was. dan ook tegen Dora: „Door,
eet jij je flikjes maar op, want Emmy gaat
niet naar het circus 1"
„Fijn!" riep Dora, „dan krijgt ze maar
dc helft!"
Emmy werd vanaf dien dag werkelijk
wat minder jongenachtig Doch, of ze, na
dien vreeselijken nacht in het droom-cir-
cu8, nooit meer op het koord heeft ge
danst, dat vertelt de geschiedenis niet,
wèl echter weet ik, dat zij t' nooit meer
waagde, in haar onderjurk en op één been,
op de vensterbank te gaan dansen
TANTE JOH.
„Moeder. mag ik een poppenpartijtje ge*
ven en alle poppen uit de buurt uitnoodi-
gen?" vroeg Kitty van Ruyven, terwijl zij
haar armen om den hals van haar moeder
sloeg.
„Goed. lieve kind", zei haar moeder. „Eu
wanneer zal dat dan zijn?"
„Vandaag. Moeder." antwoordde Kitly.
Mevrouw van Ruyen vond het goed eu
Kitty was in de wolken.
Kitty was het eenige meisje in de familie:
ze .had een broertje en vijf neefjes maar
geen zusje en geen enkel nichtje. Tippy%
haar hondje, en Anneke haar pop. waren
dan ook na haar broertje Bob haar trouwe
speelkameraadjes. Al haar vreugde en ai
haar verdrietelijkheden maakten zij mee.
Natuurlijk moest Bob haar ook nu weer
helpen.
„Jij wilt de invitaties immers wel rond*
brengen?" vroeg zij haar broertje en hoe-*
wel Bob die een jaar ouder was dan Kitly
en natuurlijk niets voelde voor poppen en
alles wat bij poppen hoort wilde hij ziin
zusje toch graag plezier doen en nam hij
het rondbrengen der uitnoodigingen op zich.
Kitty kreeg nu pen en inkt en schreef
deftig:
Mevrouw Kitty van Ruyven noodigt de
dames Tinv en Netty de Laat met haar
dochtertjes Ella. Miesje Dora en Tootje uit,
vanmiddag tegen drie uur bij haar en haar
dochtertje Anneke te komen thee drinken.
Dit briefje werd door Bob bij de buren
links bezorgd
Kittv schreef al weer een nieuwe uit-
noodiging Ditmaal was Paula Roovers met
haar dochtertje Loty de gelukkige en be-«
zorgde Bob het briefje bij de bqren rechts.
Eindeliik schreef Kitty een uitnoodiging
voor Loeide en Hannie teT Voort en hun
meisjes. Mientje. Lenie en Coba.
Bob bezorgde het laatste briefje bij de
burpn aan den overkant.
Kitty had haastig geschreven en de
adressen zagen er uit alsof een vlieg eerst
in den inktpot gezwommen en daarna over
de briefjes gewandeld had. maar Bob wist,
waar de uitnoodigingen bezorgd moesten
worden en zij kwamen dus terecht.
„Mijn vingers zijn er stiif van zei Kitty,
terwijl zij Anneke van een stoel nam om
haar aan te kleoden Het poppekind had
maar een heel gewone huisjurk aan en
moest natuurlijk netje? gemaakt worden
voor de partij
Daarna veegde Kitty haar theeserviesja
om. Moeder had haar thee melk en sui
ker gegeven en twee schaaltjes het ééne
gevuld met lekkere zandkoekjes en het
andere met nog lekkerder Droste-flikken.
Ten slotte had Kittv zelf een mooie jurk
aangekregen en Bob zijn matrozenpak.
Juist waren zij klaar, toen er gebeld
werd.
Daar slapten Tiny en Netty de Laat bin
nen met hun poppenkinderen: Ella, Miesje,
Dora en Tootje.
Kitty verwelkomde haar gasten en liet
Anneke allen een handje geven.
Daar ging de bel opnieuw en kwam Paula
Roovers met Lotty de kamer in.
Toen de bel voor de derde maal geluid
had traden I/jekie en Hannie ter Voort met
Mientje, Lenie en Coba binneiv
