Groote Opruiming
Lappen en Restanten.
Humor uit het
Buitenland
IVflM
HEDEN
NIEUWS UIT BELGIE.
UIT RUSLAND.
Bij Scheren
PUftOL
Eerste agent, tot z'n maat: „ïk geloof, dat we het best
zouden doen, hem tusschen ons in te nemen".
Boemelaar: „Nee, Je ken mij niet voor den mal houden,
agent, ik weet drommels goed, dat je hier maar alleen
bent". (Passing Show)
Meisje: „Goeie hemel, daar is vader, en ik heb hem
beloofd, dat ik hier nooit meer zou komen. Wat ter wereld
moet ik doen?"
Haar metgezel: „O, dat Is nogal eenvoudig. Vraag hem,
hoe hij het in z'n hoofd haalt om een oord als dit te be
zoeken". (Punch)
Mies: „Paps en de anderen verwachten U geloof ik in de
zitkamer, om te bridgen, oom"
Oom: „Waarom denk je dat?"
Mies: „Zo hebben de deur op slot gedaan". (Humorist)
'„Liefste, ik geloof dat het tijd is om op t: staan".
„Waarom?"
*Wel, baby is in slaap gevallen". (Passing Show)
Een bloemenhulde mag schilderachtiger zijn, maar menig
geliefkoosd artist zou haar gaarne ruilen voor giften van
praclischen aard. (Punch)
RECLAME.
6451
(Van onzen bijzonderen correspondent).
Nieuwjaarsviering.
Brussel, 3 Jan. 1927.
Er is geen openbaar feest in België, dat
zoo wordt gevierd als Nieuwjaar. Meer dan
op Kerstmis, meer dan op welk ander feest
ook, komt de Belgische bevoiiring in be
weging rond dezen tijd en heerscht hier
de feestelijke stemming, die aan alles een
zoo bijzonder uitzicht geven kan, die u het
pleizierig gevoelt schenkt, alsof er iets
moois te verwachten is en u naief-gelukkig
maakt als een kind. Kerstmis is in België
een als ingevoerd feest door de wijze van
viering, meer godsdienstig, meer voor de
kleinen, de met de traditie van de volks
massa. Het verandert we schreven het
u reeds maar toch... het zal nog lang
zoo blijven en de Nieuwjaarsviering r.al
het niet zoo spoedig afleggen in belang
en algemeenheid
Nieuwjaar: dat is het feest van iedereen,
daar doet oud en jong aan mee. Op Oude
jaarsavond wil in België iedereen er bij
zijn, van den pas de kinderschoenen ont
wassen leerjongen tot den bedaagden cn
grijzenden, van zijn sociale waarde bewua-
ten burger, om met een dans en een kus
het nieuwe jaar in te gaan, vol Zuidersche
losheid en luidruchtigheid.
Ook ditmaal is het er vroolijk toegegaan,
want de vindingrijke, in elk opzicht schran
dere neringdoenden, in casude cafétiers
en restauratiehouders, laten geen gele
genheid ongebruikt voorbij gaan om „ne
gotie" te doen en zij zorgen er voor, aat
er leute en... verteer kan gemaakt worden
in hun gelegenheid. Zij weten het goed,
dat het nu hun goeie tijd is en men mag
gerust gelooven, dat de reusachtige „Etren-
nes" op hun uitstalramen geschilderd, of
in gloeiende letters schitterend op hun
gevel meer Nieuwjaar bedoelen dan het
Kerstfeest.
Brussel vooral heeft „gereveillonneerd."
Brussel, dat bijna België is omdat al het
leven uit alle provinciën er samenstroomt
als in een smeltkroes en ieder er iets van
het zijne meebrengt. Brussel heeft ge
vierd „twee maai twee Zondagen in de
week en de andere dagen kennis", de
hartgrondige wensch van iederen waren
Brusselaar, geboren en gewonnen in de
schaduw van de oude, in hun eenvormig
heid trouwe Sinter-Goedeletorens of van
den Satan-dood end en St Michiel van het
stadhuis Want dat moet u ook wel weten,
het „Ketje" of de „Kiekefretter", zooals
de Brusselaar in de wandeling wordt ge
noemd is bij uitstek „j'm'en foutifite"
een woord, dat hem overigens gereed in
den mond ligt, d.i. van het soort men
schen, die 't niet aan hun hartje laten ko
men. Het is zijn zwak niets te doen en
„pinten" te pakken, het begin van zijn
zaligheid. En met Nieuwjaar is hij in zijn
element. Dan gaat hij er op uit, in ae
stad, op avontuur, en. dat avontuur vindt
hij, v ant de jazz is zoo prikkelend, de
6trateri zijn zoo vol lucht van opwinding,
het licht, dat uit de magazijnen stroomt,
van de gevels schittert, uit den groDd v«u
onder uw voeten schiet, boven uw hoofden
cirkelt, is zoo feestelijkHij zou niets
anders kunnen dan manhaftig opgaan in
den roes en zich arm koopen of arm drin
ken in aangenaam gezelschap. Zoo is de
Brusselaar: verwijfd en ambitieus tevens
in zijn geraffineerde ontaarding van grou&-
stadsburger.
Daarvan is hij bewust en dat zoekt hij
en bereidt hij voor om in staat te zijn het
te kunnen: hij spaart. De Brusselaar
„de kale meneer" zeggen „die uit de pro
vincie" die geen cent in zijn »zak kan
houden, spaart tegeD dien dag, of liever,
hij laat voor hem sparen. Dat is kenschet
send. Het gebeurt op een bijzondere ma
nier. In een van de talrijke café's, die hij
bezoekt is hij lid van „Een appeltje voor
den Dorst" of „Deugd en vreugd", zooals
de klassieke namen van deze vereenigin-
gen luiden. Hij is lid en dit brengt hem
geen andere beslommering of verplichting
bij dan wekelijks, als hij zich in 't café be
vindt, 'n geldstuk te steken in 'n „spaar
pot", d.i. in een vrij groot kastje, waarin
zooveel genummerde spaarpotten zijn als
cTe vereeniging leden telt. De voorzitter
en secretaris ledigen het om de week en
boeken het gespaardetot Nieuwjaar,
want dan is het feest en wordt het geld
verdeeld. Een souper heeft plaats op Oude
jaarsavond onder de leden of ieder doet
het op zijn wijze op... Maar meestal sou
peert mende Brusselaar heeft niet voor
niets den bijnaam verworven* van „kieke
fretter". Trouwens in eten en drinken is
hij de baas en de gelegenheden daartoe
weet hij te vermenigvuldigenop Goeden
Vrijdag, als iedereen vast, richt hij het
feit is historisch een vischbanket aan.
Geen vleesch, maar visch, want het i§
Goede Vrijdag.
De nachtfeesten vmden in de duurte
geen belemmering. Bij het einde van het
jaar heeft iedereen een extratje verdiend,
het loon zit in den zak... en ja, men kan
deze dagen toch niet anders dan al fuiven
de doorbrengen. Zij werden druk bezocht.
Alles lokte naar de middenstad, het cen
trum, waar in elk café een jazz huilde,
stampte, daverde, waar gedanst werd,
waar in de groote hotels schitterende bals
waren ingericht en de heeren-auto's aan
schoven... Aan alle ramen kijkende „vier-
ders", die in het heerlijk-zacht weertje,
waarmee Brussel op Nieuwjaarsnacht werd
gezegend, buiten^ de laatste uren van het
oude jaar dood maakten. Op de lanen ver
dacht gezelschap aan de hoeken van de
loensche straten, waaruit het tingelen op
steeg van automatische piano's en, naast
het verlichte „Hotel", van achter de neer
gelaten gordijnen van bars en kroegen het
glanzen straalde der gekleurde lampjes,
die kinderlijk-naieve vreemdelingen lok
ken moeten om er van het oude in het
nieuw te vieren!... Met de laatste minuten
groeide de uitbundigheid op straat en bin
nenshuis. Want op het supreme moment
wordt het donker. Dan worden de lichten
uitgedraaid en is het zoenen geen zonde
en niet ergerlijk.
Iets is op deze feesten veranderd sedert
den oorlog en dat vermoedelijk wel ten
gevolge van de duurte, namelijk de ver
rassingen. Deze zijn karig uitgemeten. Eon
papieren muts is zoowat het cenige waar
mee men... verrast wordt. In dit verband
zijn trouwens alle verhoudingen grondig
gewijzigd, al zijn de gewoonten van cadeau
tjes geven met Nieuwjaar fel toegenomen.
Vóór den oorlog 1 deze tijdsbepaling is
hier zoo gewoon als „Ln den goeden ouden
tijd" was het b.v de gewoonte dat de
bakker, de slager, de kruidenier, de bloe
mist, heel het legertje van leveranciers,
aan het huis van den klant bellen ging
om een gelukkig nieuw jaar te wenschen,
met als blijk van de góede gevoelens, een
krentenbrood, of chocolade of bloqmen!.
Dit is gedaan. De goede gewoonte is ver
dwenen. Nu is het andersom Als de eerste
dag van het nieuwe jaar maar pas is open
gegaan, dan duurt het niet lang of de sla
ger is er, de bakker, en dan de briefdra
ger, de straatveger, de lantaarnopsteker,
de man van de vuilniskar... heel de bende
van onschuldige Nieuwjaarsparasieten, die
in den loop van het ïaar de openbare
diensten" vormen, en zich duchtig zullen
wreken op u, on schuldigen burger als uw
vrijgevigheid hun niet meevalt. Men mis
gunt het hun niet, de drommels! Maar de
tradities zijn er niettemin om vernaderd
en onze gebuur, de ouwe heer, dien wij
ook het beste wenschen gaan, zal er met
recht en reden over brommen.
MARC. DE C.
De „hervorming" van het kiesrecht in
Sovjet-Rusland.
(Nadruk verboden).
Verleden jaar heeft de sovjet-regeering,
bij wijze van tegemoetkoming aan de boe
ren, eenige wijzigingen gebracht in het
kiesrecht voor de sovjets. Het aantal stem
gerechtigden werd vergroot, verschillende
categoriën, die voordien geen kiesrecht
hadden, werden in de kiezerslijsten opge
nomen, terwijl bovendien de bolsjewisti
sche cellen opdracht kregen zich minder
met de verkiezingen op het platteland te
bemoeien. Hierdoor kregen de verkiezin
gen op het platteland min of meer het ka
rakter van heusche verkiezingen en niet
van de verplichte stemming voor de cau-
didaten, die de plaatselijke communistische
cel wenscht gekozen te zien. Wel is waar
bleven de verkiezingen openbaar en de
autoriteiten konden dus vaststellen, wie
van de* boeren voor een tegenstander van
het regime heeft gestemd, maar de ergste
druk was toch verdwenen. De boeren heb
ben zich gehaast deze gelegenheid te ge
bruiken om eigen mannen te kiezen en het
percentagé op het platteland gekozen com
munisten was zeer gering.
De hoop van de boeren, dat zij op deze
wijze de meerderheid in het Centrale Uit
voerende Comité zouden verkrijgen, ia
echter gebleken ijdel te zijn. Dank zij de
zeer ingenieuze wijze, waarop de getrapte
verkiezingen door de bolsjewiki zijn geor
ganiseerd, zijn zij steeds in staat naar het
bolsjewistische „parlement" slechts die
mannen te sturen, die zij zelf geschikt
achten. Om aan het „parlement" het uiter
lijk van een werkelijke volksvertegenwoor
diging te geven laten zij eenige boeren en
„partijloozen" (d^w.z. ni et-communisten)
tot leden van het Centrale Uitvoerende
Comité benoemen. Zij kunnen er toch niets
uitvoeren en op het volk maakt de aanwe
zigheid van deze mannen den indruk, als
of er in Sovjet-Rusland inderdaad zoo iets
als een volksvertegenwoordiging bestaat.
Do resultaten van de verkiezingen van het
vorige jaar en de wijze waarop de platte
landers, die het tot lid van het Centrale
Uitvoerende Comité wisten te brengen, de
regeering critiseerden, hebben cchtei den
bolsjewiki het gevaarlijke zelfs van zulk
een „vrijheid" van verkiezingen aange
toond. De sovjet-regeering heeft daarom
besloten het kiesrecht te „hervormen".
Dank zij de democratische" grondwet
van de Sovjet-Unie kon de regeering dit
doen zonder iemand te raadplegen, zonder
het „parlement" om toestemming te vra-
gen, Wij zullen nu in algemeene trekken
de wijzigingen medcdeelen, die de regee
ring in de kieswet heeft aangebracht.
De verkiezingscommissies worden nu uit
gebreid door de verplichte opname van
talrijke vertegenwoordigers van de arbei
ders en de arme boeren. Dit beteekeuo,
dat de commissies op het platteland niet
meer uit boeren zullen bestaan, die het
vertrouwen van him dorpsgenooten genie
ten maar ook uit vele vertegenwoordigers
van het proletariaat (d.w.z. uit door au
bolsjewiki benoemde arbeiders of commu
nistische propagandisten) en van de arme
boeren De arme boeren worden op deze
wijze aan de overige bevolking van elk
dorp gesteld als een den bolsjewiki gun
stig gezind element De bedoeling van
deze regeling is, verdeeldheid en strijd te
zaaien.
De uitbreiding van het kiesrecht van
verleden jaar heeft ook in de steden veel
menschen, die voordien geen kiesrecht
hadden, in staat gesteld hun stem uit te
brengen. Daar ook deze menschen (groo-
tendeels kleine handelaars, ambachtslie
den, intellectueelen enz.) anti-bolsjewisti
sche neigingen toonden te bezitten, werd
besloten ook tegen hen maatregelen te
treffen. De „ongeorganiseerde" elementen
(d.w.z. zij, die geen lid van de communis
tische partij waren en ook tot een vakver-
eenlging behoorden, dus de kleine burgerij
e.d.) hadden tot nu toe het recht eigen
verkiezingsvergaderingen te beleggen (na
tuurlijk onder toezicht en met toestemming
van de bolsjewistische autoriteiten). Nu
zal hieraan een einde gemaakt worden. De
ongeorganiseerden zullen in het vervolg
geen eigen vergaderingen mogen beleggen,
geen eigen verk'ezingsactie mogen voeren,
enz. Zij zullen alleen mogen deelnemen aan
bijeenkomsten van de arbeiders, die ge
leid worden door communisten. Op deze
wijze, zegt de instructie van £e regeering,
zal de zekerheid verkregen worden, dat
geen burgerlijke elementen zullen gekozen
worden.
Volgens de wet van het vorige jaar had
den bijna alle boeren kiesrecht. Nu is
hieraan een einde gekomen. Een boer heeft
volgens de nieuwe wet kiesrecht alleen
dan, wanneer hij geen vaste arbeiders ra
dienst heeft, wanneer hij alleen tijdens
den oogst gedurende een korten tijd arbei
ders laat werken. Een boer, die een of
meer landarbeiders in dienst heeft, al is dat
alleen in de zomermaanden maar buiten
den oogsttijd, verliest zijn kiesrecht. Boe
ren, die kleine landbouwbedrijven hebben
(molens, olieslagerijen enz.), hebben al
leen dan kiesrecht, wanneer zij geen ar
beiders in dienst hebben en al het werk
door eigen familieleden laten verrichten.
Blijkt het, dat een boer, die een molen,
olieslagerij enz., zonder gehuurde arbeiders
exploiteert, aan arme boeren geld voor
schiet en hen op deze wijze van zich af
hankelijk maakt, dan verliest hij zijn kies
recht.
Ambachtslieden in de steden, die geen
arbeiders in dienst hebben, maar die een
gedeelte van hun arbeid aan anderen over
dragen (uitbesteden), verliezen hun kies
recht. Alleen de ambachtslieden, wier vak
zonder hulp van een ander werkman niet
is uit te oefenen, hebben het recht een
arbeider in dienst te nemen zonder het
kiesrecht te verliezen.
Iedereen, die handel drijft, al is het be
drijf nog zoo klein, verliest het kiesrecht.
Een uitzondering is gemaakt alleen voor
invaliden, die met toestemming van de
autoriteiten venten, en werkloozen, dffe
tijdelijk marskramers zijn geworden.
Allen, die onder het czaristische regime
eenige staatsbetrekking hadden bekleed,
verliezen hun kiesrecht; ook zij, die een
ondergeschikte betrekking hadden bekleed.
Daar de intellectueelen in de meeste ge
vallen tegenstanders van het sovjetregime
zijn, al kunnen zij geen openlijke opposi
tie voeren, besloot de regeering ook deze
categorie van burgers het kiesrecht te ont
nemen. Een algemeene regeling, die aan
alle intellectueelen het stemrecht zou ont
nemen, was echter met door te voeren,
reeds daarom niet( wijl er t>ok onderwij
zers, ambtenaren, artsen enz. zijn, die de
politiek van" de sovjet^regeenng wel steu
nen. De regeering heeft daarom het vol
gende middeltje gevonden: er werd be
paald, dat alleen die intellectueelen kies
recht hebben, die een „maatschappelijk
nuttigen arbeid" verrichten. In de prac-
tijk zal dat beteekenen, dat de plaatselijke
autoriteiten eiken intellectueel, dien zij
verdenken er anti-bolsjewistische meemn-
gen op na te houden, uit de lijsten van
de kiezers zullen kunnen schrappen en die
motiveeren door het feit, dat zijn arbeid
niet „maatschappelijk nuttig is."
Het verlies van het stemrecht van bet
hoofd van het gezin heeft volgens de
nieuwe wet ten gevolge ook het verlies
van stemrecht van alle leden van dat ge
zin, indien zij materieel afhankelijk zijn
van het hoofd van het gezin. Ook hier
opent de nieuwe wet voor de autoriteiten
de mogelijkheid op een willekeurige wijze
velen van hun kiesrecht te berooven. Im
mers, hoe kunt gij bewijzen, dat gij wer
kelijk onafhankelijk zijt
Ten slotte wordt bepaald, dat zij, die
geen kiesrecht hadden en die hun vroeger
bedrijf vaarwel hebben gezegd en een be
drijf gaan beoefenen, dat de regeenng
welgevallig is, hierdoor nog geen kiesrecht
krijgen Het kiesrecht wordt aan dergelijke
menschen alleen dan verleend, als zij kun
nen aantoonen. dat zij loyaal zijn tegen
over de sovjeUregeering.
De bolsjewistische organisaties zullen
nu weer alle verkiezingen gaan controlee-
ren. De bevolking zal weer onder curateele
geplaatst worden en slechts voor die can-
didaten mogen stemmen, die de cellen zul
len aanwijzen. Dat dit tot een nieuwe uit
barsting van ontevredenheid zal leiden, is
niet moeilijk te begrijpen.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
RECLAME.
géén Pijn en naschrijnen of stukgaan
der huid, indien men vóór heï inzeepen
de baardoppervlakte inwrijft met
Doos 30, Tnbe 80 ct.
6360
2-3
