HOLLANOSCHE WAFELEN
REDUCTIE-BOM
Banketbakkerij, Chocoladehuis
Kousen-en
Sokjeendag
VROOM EN DREESMANN
Oude Couranten
Vanaf Zaterdag 24 Juli
Bezoekt onzen meest modernen Heeren-Salon
HET KOUSEN- EN
SOKKENHUIS
DAMES- I
KANTOOR- ol HUISHOUDJASSEN
PASÏEX
IN EN OM DE HOOFDSTAD.
Krabbels uit Zwitserland.
H, v. TONGEREN v.h. G. APPELO
l RUNBENDE - „Hst Kappershuis" - Ooezastraat 31 Leiden
Speciale Goedkoope
Prima Kinder-Kousen 19 ct.
Keeren-Sokken29 ct.
Dames-Kousen39 ct.
Bekendmaking.
„Kappershuis" - Ooezastraat 37 - Telefoon 1986
Cycloon en oversbooming in Australië.
Het district van Geelong is door een cy
cloon geteisterd, die groote schade aange-
richl, vooral in de voorsteden, waar 2 kcr-
len.'vele huizen en andere gebouwen ver-
'woest zijn, één persoon gedood en 30 gewond
zijn." lien aantal andere districten hadden
ook te lijden door den storm. De overstroo-
l'roing bij Perth duurt voort De gevolgen nc-
•men de afmetingen van een ramp .aan. De
grooie spoorbrug over de Swan is ingestort
juist nadat een stampvolle reizigerstrein
deze gepasseerd was, Fremantle is door het
Instorten van de brug ten deele geïsoleerd.
Loonbepalingen. Eénmanswagens
Beperking van gevaar,
ik herinner mij jaren geleden, het was,
gelooi ik, tijdens dén grooten politieken strijd
in Engeland, die over protectie werd ge
voerd, een plaat ïa hebben gezien, waarop
de conservatieven, die de protectie tot het
uiterste wenschten door te voeren, dus ook
het graan, d.w.z. het dagelijkseh brood, be
fasten, werden aangeduid als de „whole-
hoggers", de „hogs"-varkens, die üllee en
alles wilden hebben. Die plaat komt mrj
telkens weer voer den geest, wanneer ik
in onzen Amsterdamschen gemeenteraad het
optreden der communisten zie voor de be
langen van hen, die men in onze maat
schappij tot de arbeiders rekent, en voor
welker belangen de communisten alléén mee-
hen le kunnen, opkomen-; „whole-hoggers"
'voor de gémeertte-werklieiden. met het doel
natuurlijk bjj hen een wit vootje te .iajjgen,
vooral in dazen tyd, nu de heropening der
stembus voor den - gemeenteraad, naderende
ja het volgend jaax gaan we -weder
'„evenredig-vertegenwoordigen",
i Een en ander is weder dezer dagen het
het geval geweest, toen de herziening der
gemcente-werklieden-loonen opnieuw aan de
orde kwam. Die geschiedenis was eerst in
de Commissie van Overleg geweest en
daarin hadden de werklieden inderdaad niet
over gebrek aan sympathie te klagen ge
had, want van vermindering der loonen was
er allerminst sprake geweest en ook B. enW.
stelden den Raad voor, vooreerst aan die
loooen niet te tornen later zal dan door
hergroepeering der verschillende catego
rieën getracht worden meer uniformiteit in
de loonen te brengen en misschien te ko
men tot bezuiniging. Want bezuiniging moet
in deze stad nog steeds het wachtwoord
blijven, aangezien we er nog altijd niet
schitterend voorstaan en er zelfs gefluisterd
wordt van een naderende verhooging der
inkoir,stenbelasting, die niet malsch zal zijn.
Leven we bier op tè grooton voet? Ik ge
loof niet, dat die vraag zoomaar opeens
bevestigend beantwoord moet worden.
Er zijn stadgenoöten, die bewerou, dat
We hl te royaal zijta met het verbeteren der
verkeerswegen, Waarin wc millioenen ste
ken, wel is waar verkregen uit leenings-
geiden, doch van dergelijke kapitalen moe
ten toch ook renten en aflossing worden
opgebracht, en „dat het wel wat minder zou
kunnen". Voor den niet-technicus is het
natuurlijk onmogelijk met juistheid te be-
oordeelen of al dit werk niet goedkoopor
zou kunnen worden verricht, dan nu het
geval is dat er echter te veel aan
verbetering der stad gedaan wordt, zou ik
niet gaarne onderschrijven. We zijn hief
de laatste jaren inderdaad op den goeden
weg de verbetering en verfraaiing van
Amsterdam verhoogen de aantrekkelijkheid;
geven ons in Linnen- en buitenland een
eteods beteren naam en zulks komt teil
slotte onze gehcele gemeenschap ton goede.
Er wordt misschien zelfs nog Ihng niet
genoeg gedaan; afschuwelijke reclames langs
da openbare wegen worden nog steeds hier
en daar geduld en reeds veel te lang aijïi
mistoestanden, zooals het behoud van het
Rokin, nog gehandhaafd.
Het laatstgenoemde is een kwestie, waar
de Amsterdammers het niet eens over zijn.
Er z'rju er, die meenen, dat mem deze gracht
zéker niet dempen moet, zulks op grond van
schoonheidsoverwégfrigen;zij willen niet
booren van dempen, omdat we ter plakt» dan
een afschnwelijken verkee^weg zullenkrij
gen, die, meenen zij en vele and'éren met
hen, niet eens noodig is. Anderen echter
zijh van oordeel, dat het Rokin in vroeger
eeuwen werkelijk een aardige gracht ge
weest khn zijn, doch nu 'al sedert jaren een
vuile sloot is geworden, die niet het minste
nut meer hoeft en niets artistieks bezit; ik
ben zoo vr$ mij bij deze' categorie van st3d-
genooten aan te sluiten, de verkeerskwestie
geheel buiten beschouwing latende. Maar
hierover zal ik later nog wel eens een en
ander te zeggen hebben, aangezien de dem-
pingekyieètief van heb Rokin eerlang! aast
de orde kom# hier wilde ik slechte even
doen uitkomen, dat wel steed'3 weder voor
nieuwe groote uitgaven komen te staan.
Wanneer Amsterdam er financieel niet
sterk voor staat, dan is zulks zeker voc-r
een goed deel te wijten aan allerlei ver
plichtingen, die onze stad en alle andere
gemeenten worden opgelegd door den
Hykawotgeror, door de Onderwijswet wel
in de eerste plaats, en bovendien, het is
mogelijk, dat we hier in vele opzichten wel
wat al te kwistig zijn geweest met liet
toekennen van subsidies aan allerlei licha
men en vereenigingen. Subsidies geven is
steeds een gevaarlijk experiment voor een
gemeentebestuur, omdat men, eenmaal een
subsidie verleend hebbende, later moeilijk
dergelij'ken steun aan nieuwe vereenigingen
of instellingen van betzelfde doel als de
reeds gesubsidieerde kan weigeren, zoodat
steeds meer van de schatkist gevorderd
wordt
Hoe het zij, bezuiniging naast voorzichtig
heid moet hier nog steeds het wachtwoord
blijven en hoerwel die bezuiniging natuurlijk
niét in de eerste plaats gevonden mag
worden in vermindering van loonen van
ambtenaren es gemeente-werklieden, zou het
toch zeker dwaasheid zijn, wanneer men in
den Raad maar in zou gaan op de daar
aanwezig zijnde „whole-hoggers", die blijk
baar van oordeel zijn, dat van eenige loons-
verlaging, evenmin van eenige hergtoepee-
ring der verschillende categorieën van
werklieden, sprake mag zrjn en die. met
groote woorden schetteren, als „saboteeron
van het georganiseerd overleg", „arbeiders
om den tuin leiden", „leugenachtige nota's,
waarin de verslechtering, die er voor de
arbeiders in zit, wordt veirzwegen," terwijl
zij heel goed weten, dat daarvan niet de
minste sprake is, maar bovendieD óók wee
ten, dat de gemeente Amsterdam haan werk
lieden, in verhouding tot die van dezelfde
categorieën bij particuliere ondernemingen,
lang niet slecht betaalt. De „whole-hoggers"
hebben dan ook niet hun zin gekregen en
voorloopig zijn we van moeilijkheden met
betrekking tot gemeentelijke loonregelingen
bevrijd.
Een paar andere kwesties van den dag
in dezen ingetreden „komkommertjjd" zijn
de éénmans-tramwagcns en de aanvulling
der Politieverordening, die bestuurders van
velschillende voertuigen nog een weinig
meer, dan reeds het geval is, aan banden
legt.
Wat de éénmans-tramwagens betreft, dien
aangaande hoort men hoe langer hoe meer
klachten van het publiek, dat geregeld van
deze middelen van vervoer gebruik heelt
te maken en ritten, die ik af en toe met deze
wagens deed, hebben my de overtuiging
geschonken, dat zy allicht het voordeel heb
ben voor do exploitatie goedkooper te zijn,
doordat er geen conducteur dienst op doet,
1 maar overigens ook geen énkel ander voor
deel .kunnen aanwijzen en het is nog zéér
de vraag of die bezuiniging van één man wel
werkelijk een voordeel is, want ik kan het
mij levendig voorstellen, dat zy, die niet
van een éénmans-wagen gebruik moéten
maken, zulk een voertuig mijden en dat
degenen, die, langs een éénmans-tramweg
wonende,- en kans zien het met een rijwiel
te doen, zoo spoedig mogelyk voor goed
van deze tram afscheid nemen. Het voertuig
ia in tal van omzichten de ongerieflijkheid
zelf. Ongerieflijk voor den bestuurder, wiens
dubbele taak als bestuurder en geldontvan
ger lang niet benijdenswaardig is; onge
rieflijk voor den passagier, die gefopt is
als hij toevallig geen gepast geld by zicli
heeft en in deze gesloten wagens niet prettig
is gehuisvest en bovendien, vooral als hij|
niet geheel op de éénmans-lijta „thuis" is,
altijd de „aangename" risico loopt verder
to zullen rijden dan hij voornemens was
te doen.
Toevallig bevond ik mrj dezre dagen te
Arnhem, welker bewoners ook met de „zege
ningen" van éénmans-trams bevoorrecht, zijn.
Ik heb eerbied gekregen voor het geduld
der bewoners dier stad, want de dienst
gaat buitengewoon langzaam, vooral in de
oogen van een Amsterdammer, al rijden
onze trams in de drukke straten ook niet
bijster vlug. Gezeten in een tram naar Oos
terbeek genoten wij van een „prettig", vrij
langdurig oponthoud, omdat de bestuurder
m onaangename conversatie raakte met een
passagier, die met een ongeldig plaats
biljet wilde reizen zonder hulp van een
conduoteur zijnde, had hg heel wat moeite
don lastigen passagier tot roden te brengen
en Weef de tram öenigen tijd rustig
stilstaan. Zóó ondervond ik ook hier weer
het genot van éénmans-wagens en tevens
eenige „Schadenfreude", toch kon ik op
merken; dat niet alleen de Amsterdammer
met deze soort passagiers-vervoermiddelen
opgescheept zit edoch, voor de bezuini
ging moet men wat over hebben en meüschen,
die haast hebben, moeten in onzen' tijjd
eigenlijk niet meer van een stadstram' ge
bruik maken!
Dit laatste beroerkcu we hier dagelijks
in onze te nauwe, drukke straten, waar
de tram zich wringt lusxhen allerlei an
dere vervoermiddelen dcor, welke laatste
hoe langer hoe meer een gevaar geworden
zijn voor passagiers, die, een tram op een
druk- punt verlatende, de kans loopcu aan
gereden te worden door een voo: uitkomende
auto of fiets. Om dit laatste te voorkomen
is nu de politie-verotóening aangevuld met
een bepaling, die bestuurders van motor
rijtuigen en rijwielen, rijtuigen en hand
karren verplicht, „bij het voorbijrijden van
ten behoeve van het' in- en uitstappen van
passagiers stilstaande tramwagens op ten
minste twee meter afstand daarvan te bly-
ven". Heel duidelijk is de redactie niet,
mooi Nederlandsch is het nog minder, doch
we zullen maar aannemen, dat de genoemde
bestuurders er uit begrijpen zullen, dat zij
een stilstaanden tramwagen juist niet moe
ten voorbijrijden, ten einde den trampas-
aagiers gelegenheid te geven zonder gevaar
in- of uit te stappen en dat de be
paling helpen zal; ouden van dagen vooral
zullen er B. en W. dan zeker erkentei ijk
voor zijn.
Een andere nieuwe bepaling verbiedt
den bestuurder van een rijwiel meer dan
één persoon mede te voeren en gelast den
wielrijder, die één persoon mede vervoe
ren wil, te zorgen, dat voor deze zijn rij
wiel zal zijn voorzi'cn van een doelmatige
zitplaats met voldoenden steun voor rug,
handen en voeten.
Deze bepaling is1 gemaakt omdat men
het niet radicaal hééft willen verbieden,
dat iemaaid-op het Tij wiel een kind zou
medenemen; in elk geval gebiedt de nieu
we bepaling nu, dat voor zulk een kind
een behoorlijke zitplaats op het rijwiel
zal zijn aangebracht dat is althans een
verbetering, al zou het vermoedelijk beteT
geweest zijn, indien men h'et mede-ver
voeren van een kind op een rijwiel in dc
bebouwde kom der gemeente flink weg
verboden had. Hoe h'et zij, de nieuwe be
palingen zullen het gewaar van h'et ver
keerswezen te Amsterdam al weder een
beetje meer kunnen teeperken, tenminste
indien het mogelijk zal blijken er flink de
hand aan te houden en dat ztil nog
moeten blijken.
SINI SANA.
Zoo gij den Vrede wilt, betracht dan de
Rechtvaardigheid.
Met deze woorden, variant op de overbe
kende spreuk der Romeinen, werd voor vier
jaren de eerste steen gelegd van het thans
voltooide gebouw van hét Bureau Interna
tional du Travail.
Rechtvaardigheid, sociale rechtvaardig
heid bescherming van den economisch
zwakke, is inderdaad de leuzè gebleken van
deze stichting, van de B.I.T., zoo als ze kort
weg door den volksmond aangeduid wórdt.
Langs de route dè Laüsanne onze stad
binnenkomend, trekt dit paleis onmiddellijk
do aandacht. Gevat in een kader van groen,
oude boomgroepen en sappige grasperken,
tegen den achtergrond van het blauwe meer
en de bergen, ligt het daar als een blank
monument, eenvoudig van lijn, onopge
smukt, maar door afmeting inhooge mate
imposant. Het uiterlijk van het gebouw
strookt volkomen met de bestemming, pen
paleis aan den arbeid gewijd. Het verwekt
dadelijk den indruk van een plaats waar ge
werkt wordt van een fabriek, een beurs, een
administratie-gebouw of iets dergelijks. De
rechte lijn domineert geheel, ook in den
aanleg der met bloemen afgezette pelouses
en voorterreinen. Geen gebogen vlakken,
arabesken en overlading met lofwerk. Alle
ornamentatie is effen van kleür, vlak ge
houden. In drie etalages bijna onderbroken
rijen van vensters, vierkant en laag, twee
aan twee correspondeerende met één bureau.
Alleen in de rez-de-chaussée, minder streng
hooge en rondgebogen vensterdeuren. Het
geheel bekroond door een koepelvormige
uitbouw met een vierkanten toren bijna
heelemaal van glas, waarin zich de biblio
theek bevindt. Bij de hoofdingang twee groo
te beeldgroepen, de Vrede en de Gerechtig
heid en boven de facade een Genius met
uitgespreide vleugels. Rondom tusschen de
eerste en tweede étage een Teeks medail
lon*, verpersoonlijking van den arbeid, van
af den stoeren metaalbewerker tot aan de
beminnelijke typiste. Bij de groote déur aan
het bordes eveneens versieringen in den
zelfden geest, reliefs van handel, nijverheid,
landbouw, scheepvaart enz. Ook van bin
nen, niettegenstaande de zeer weelderige
inrichting hel' zelfde karakter vastgehou
den, zoowel- in wandbeschildering ate in
beelden en schilderijen. Buitengewoon
mooi, bij de trap jn de groote hall, doen twee
bronzen beelden, dc mijnwerker en de pud-
dler, meesterstukken van Meunier.
Boven echter krijgt -men een moment de
gewaarwoordiag in een gevangenis le zijn.
Overal, op elke étage,"enorm lange gangen
met een ontelbaar aantal- genummerde en
volkomen gelijke deuren, toegang tot de cel
len verteenend, denkt men onwillekeurig.
Maar als men zoo n deur opent, ziet men,
dal het in die cellen, stemmig in teer grijs,
een bloemcnvaasje hier en daar op werk
tafel en bureau, ruimte biedend steeds voor
twee personen, toch wel uit te houden is. De
aanwezigheid van een groot flink ingericht
restaurant, leeszalen, bibliotheek, alles ten
dienste van het- personeel, helpen ons trou
wens spoedig uit den waan. Voorwaar, het
moet een voorrecht zijn te mogen werken in
zulk een vorstelijke inrichting met zijn
prachtige terrassen, uitzicht biedend op het
Leman; met zijn eenig park, waarin overal
banken lot rusten nooden.
Laten we evenwel hope», dat de beschrij
ving, door Paul Block in het „Berliner Ta-
gcblatt" gegeven van het ambtenaarscorps
der zusterinstelling, de Soc. des Nations,
niet in alle opzichte» opgaat voor de colle
ga's van de B I. T.
Dat epistel is te typisch om er niet het
een en ander uit to vertellen. „Het corps
fonclionnairs van de' S. D. N. bestaat uit
mooie mannen en aardige vrouwen, allen
goed betaald, bewonderendswaardig gevoed,
geplaatst in een magnifieke entourage en al
len uitblinkend in kunst, wetenschap en wel
sprekendheid. Drie wetten vormen de grond
wet in dit koninkrijk: die der beleefdheid,
die der nauwgezetheid, en die van het „je
m'enfichisme" (Zal mij'n zorg zijn). Be
leefdheid eischt voor alles nauwgezetheid,
speciaal wat betreft de lunch. Al zou de
wereld ook in «lukken springen, om één uur
neemt men-de lunch. Ate builen het paleis
het geheele menschdom zich het hoofd
breekt over de moeilijke problemen van de j
S. D. N., als de journalisten elkaar te lijf
gaan, de beurzen kelderen, als de heele we- I
reld een dolleh-uis dreigt te worden dan
staren in hél paleis van de S. D. N. de fonc-
tionairs naar 't meer en rooken onverstoor
baar hun sigaretten.
Onder de burgers van deze super-état,
verdienen twee klassen een aparte vermel
ding, de jonge vrouwen en de journalisten.
De vrouwen zonder uitzondering zijn alle
schoon en élégant'. Zij hebben bobbed haar
dragen een bril, zijn intelligent en kennen
geen vrees voor iels ter wereld. De machtig
ste staatsman moet beleefd tegen ze zijn.
Als het werkuur voorbij is, verdwijnen ze
met de tennisraquel'te onder den arm, velen
in een eigen Ford je. Zij zijn er in alle nuan
ce's, donkere en blonde, roodcj.en bruine,
maar alle zijn van één lijn en v^n éénzelf
de officiécle gratie, etc.". Tot zoover Paul
Block.
Geen wonder, dat het thans de droom en
hoogste wensch is van alte jopgclui; vooral
van die van het zwakke geslacht, eèn haan
tje te krijgen aan de' S. D. N., desnoods aan
dc B. I. T., een likje burgerlijker echter,
waarvoor bovendien lichte oriëntatie naar
links niet ongewenscht schijnt.
Dat we behalve de bovenvermelde schare,
ook overigens hier dik in de schoone juffers
zitten, was dezer dagen wederom op ons
bloemcnfeest le constaleeren.
Wat een verzameling aardige, leuke
snuitjes onder de tienduizenden toeschou
wers zoowel als onder de deelneemsters aan
het cortège. Het schoonheidstype hier, de
daaraan gestelde eischen zijn geheel ver
schillend van die bij ons Noordelingen. Het
over het algemeen in de Germaansche lan
den zoo gewaardeerde blonde, stemmige
model-Gretchen valt niet in den smaak. Hier
zoeken ze het pikante, het levendige, het
élégante bovenal, de brunette in diverse
sehakeeringen. Vooral de kinderen zijn he
melsbreed verschillend van die in het Noor
den. Melkboeren-hondenhaar en de lievé"
maar verlegen poppenkoppen met de schuwe
oogen zie je hier niet. Opvallend élégant,
met fijne trekken en intelligente oogen is
fcet kleingoed. Vooral de jongens zijn bij
zonder knap. Maar de knoppen worden niet
de bloemen, die ?e. beloofden. Als ze wat
onder zijn, verliezen ze al gauw het in.
frissche, het onschuldige, dat zoolang iels
aparts, iels aantrekkelijk geeft aan de
blauwoogige, blonde jeugd van de stranden
van Oost- en Noordzee. Hier in het Zuiden
groeien ze niet uit, blijven,te klein van stuk,
worden le zwaar. Maar dit wordt ruim
schoots vergoed door aangeboren élégance,
-door gracieuse beweging, door het spreken
de, het leven dat van de zwartkopjes uit
gaat. En dit is het juist wat men hier prefe
reert. Onschuld doet er geen opgeld.
Het Corso zelf was als steedg een success
Van te voren vraagt men zich wel eens at
of het niet te veel wordt, elk jaar dit feest,
dat uit den aard der zaak altijd op zijn
voorgangers lijkt. Maar de uitkomst be
wijst, dat die vrees ongegrond is. Kleur, licht,
beweging, lawaai oefenen steeds een groote
aantrekking uit, en niet alleen op den man
in the streel. Wanneer zooals dit jaar het
weer een beetje meewerkt, dan moet in een
decor 'van meer en bergen, zooals hier, elk
openluchtfeest wel zonder veel moeite met
welslagen bekroond worden.
De optocht werd geopend door een groep
te paard, ridders uit de 13de eeuw, in zil
veren maliekolders en schoone jakken. Mooi,
maar het valt niet te ontkennen, dat de ge
zichten en gestallen van onze tegenwoor
dige Lebemannen een beetje mal doen in
die strenge omlijsting. Een paar jaar ge
leden, als grands seigneurs uit het levens
lustige tijdperk van Louis XIV, gehuld in
zijde èn fluweel, voldeden ze beter dan in
de wapenrusting der ernstige en krijgshaf
tige kruisvaarders.
Voorfafgegaan door de Ondines, ons popu
lair jongensmuziekcorps, een 120 man
sferk, trippelden een tachtigtal kindergroe
pen, trottinettes en fietsen, voorbij. Schat-»
tig", hoorde je van moeders en familieleden,
maar toch kan je de gedachte niet onder
drukken, dat het voor de meesten van die
fraai uitgedoschle kleuters beter geweest was
zc rustig in hun tuintjes te laten spelen, dan
ze een paar uur lang te laten marcheeren in
een atmospheer van stof, de ooren verdoofd
door het gedreun van trommen, fluiten en
andere muziekinstrumenten.
Op het kleingoed volgden een twaalftal
groepen te voet, waaronder meisjessport-
vereenigingen, kganigc bakvischjes. 'n beeld
van kracht, engezondheid. Vervolgens de
clou van hét córtège, $tllélages en aut0'g En
dan zie je ,weer, hoe oneindig voornamer en
sierlijker zoo'n ouderwelsche calèche of ka
ros, bespannen niet een viertal fiere klep
pers, doet, dón de slerkö',, ma^r steeds eenigs-
zins logge auto. Ook leenen ze zich beier
voor versiering. Opvallend, dat blauw, vio
let cn -paars de kleuren zijn. het meest ge
schikt voor dit doel. De hoofdprijzen wer
den meest weggedragen door vehikels en
groepen, versierd in die kleuren. Van al die
pracht, van de bloemenweelde, kunnen we
slechte op enkele origineele nummers wij
zen. Zoo op een hyper-élégance waaier met
dito dametjes op een spinneweb met jonge
meisjes gemetamorphoseerd in symbolische
spinnen en op een opengeslagen juweelen-
élui, waarin in Ooslersche kleedij gestoken
schoonheden op eigenaardige wijze edelge
steenten voorstelden. Luid toegejuicht wer
den ook pijpers en tamboers-uit Bern, ferme
jongens in middeleeuwsch costuum, en een
muziekcorps uit Zurich in de uniform der
landsknechten, herinnerend aan de schil
derijen van Holbein. Toen na de eerste
ronde, welke een uur duurde, het kanonn
schot weerklonk, begon de waanzinnige Ba-
taillo des Fleurs, Confetti en Serpentines.
Dan kun je constateeren hoe weinig er
noodig is om hel oerinstinct te wekken. Al
is het ook glechls een schijngevecht, de
vechtlust kómt weer boven. De oudste, def
tigste pruiken wordën eensklaps weer kwa
jongens. Alles neemt deel aan het bombar
dement. Boorpen, balcons, de straat, paarden,
wf^gpnS; mensphen zijn bestrooid met die
kleprige vodden. Zelfs de plechtige gendar
men, het allerheiligste wat we kennen,
worden niet ontzien. En daarbij een gejuich
en geschreeuw, een cacophonie, zooals je
hier anders nimmer hoort. Een dolle troep,
maar nergens een spoor van onhebbelijke
baldadigheid. Niet minder dan 40.000 frc9.
i3 er besleed aan confetti en serpentines!
Dat zegt genoeg.
Twee volle dagen duurde die vreugde
roes. Vuurwerken, illuminatie, bal champêtre
op de Rotonde, ongegeneerd vroolijk en los;
gecostpmeerde bals in het Casino, een beetje
kalmer, verzamelpunt van den midden
stand. Dan het officieele bal in de op zeer
artistieke wijze versierde salons van les
Bcrguc9, „Tout Genève". Twee Jazz-bands
zorgden voor het noodige lawaai en de Char
leston vierde er triomfen.
's Maandagsmorgens om, drie uur honderd
man van dei stadsreiniging bezig kaden en
straten te ontdoen van de dikke laag papier
enippers en andere rommel, die heel wat
ritten van de groote vuilnisauto's noodig
maakten.
Daarmede hebben we de ergste zomer-
drukte achter den rug. Wie zich respecteert
gaat nu de bergen in en laat de stad aan
de vreemdelingen.
Genève Dr. KLAUS.
-Eh
Hooge woerd 45-47 -Breestraat 103
TELEFOON 125
AANBEVELEND, 8149
Grootste inrichting hier ter stede.
8420
alles beste
qnaliteiten 8415
STATIONSWEG 4
Tan licht Beige, gestreept Mousseline, met
Shawl-Kraag, waschecht, prima afwerking
normale prijsi 3.75
Than9 op vertoon van dezen Q fSfl
Reductie-Bon
In aansluiting op vorige advertenties, bericht ik aan
mijn geachte cliënteele dat alle abonnementen geldig zijn
en alle ingrediënten verplaatst zijn naar het meest bekende
en beveelt deze ten zeerste aan 8421
UI. A. SCHOUTEN, Leiden voorheen Nienwstecg.
Pakken Oude Couranten
verkrijgbaar f 0.30 per
5 K.G. Bureau leldsch
Dagblad, Noordeindsplein.
De Beste
foudwatervert
Katoen, Wol
to Zijde
EDgeHcö fabrtïaai
25 ets. p. pakjs
38 modekleuren
Verkrijgb. bij alle Apothekers
en Drogisten o. a. bij J. en
J. SCHHAVENDIJK, Bree
straat 58, Leiden. 8396
3—3 1
