AMSTEL-BIEREN
De Russen van Parijs
Mijn indrukken uit Amerika.
Ctebr. LAFEBER
UIT RUSLAND.
zijn afkomst te verduikenI Ja, als men zich
yoor een Vlaming kan of wil laten doorgaan
maar beslist neen als men te pas en te on
pas Fransch wil orakelen. Het begrip van
nationale fierheid dat ieder bewust Neder
lander bezit, ia reeds voldoende meenen we,
om deze zienswijze tc verklaren, waar het
een land bclreft dat het Nederlandsch tot
ofiicieele taal heeft ci^ waar ongeveer vijf
millioen Vlamingen leven die, cultureel, met
Nederland één zijn. Maar er is nog een bij
zondere delicate plicht, die op de in België
verblijvende Nederlanders rust, namelijk
rond uitkomen voor zijn Nederlander-zijn,
in de eerste plaats door, in de Vlaamsche
gewesten van België, zijn eigen taal te spre
ken. Ook in Brussel komt men met Neder
landsch vrijwel overal terecht. Wie dit zou
betwijfelen doe maar eens praclische er
varing op.
De vervulling van dezen plicht wordt door
de Vlamingen van de Nederlanders ernviig
verwacht als een bewijs van sympathie voor
hun nationale beweging lot bevordering van
hun Nederlandse lie cultuur en verde
diging van hun volksbestaan. Er is in de
Vlaamsche pers reeds dikwijls op gewezen
dat de zkh in meestal gebrekkig Fransch
voordoende Nederlander, alhoewel te goeder
trouw, zich desondanks in Vlaanderen in
een bespottelijk daglicht stelt. Dc wijze
waarop^ hier in de Vlaamsche bladen over
dergelijke gevallen wordt geschreven toont
aan hoe pijnlijk de Vlamingen zelf hel vin
den, als, door hun houding hier verblijven
de Nederlanders, op deiT keper beschouwd in
de kaarten spelen van hun vijanden en be
lagers, dezelfde die bchooren tot de an-
ncxionislkche kliek die Nederland toch aan
zich niet heeft verplichtI Men vergcle hierbij
ook niet dat, vooral de ontwikkelde Vla
ming, met een ontwikkelden Nederlander
graag uitpakt als met den „grooleren broer"
waarop hij fier mag zijn, als een levend
bewijs van dc cultureele mogelijkheden van
het thans in zijn ontwikkeling nog steeds
belemmerde Vlaamsche volk.
Moeilijk in de praktijk is de vervulling
van deze zedelijke verplichting in Vlaande
ren nooit gebleken en het feit dat de moge
lijkheid bestaat zulks te doen is tenslotte
toch maar een aansporing voor hen die, hij
het opmaken van hun reisplan voor de ko
mende vacantie aan Vlaanderen hebben
gedacht. Het is den Vlaming, die Nederland
en de Nederlanders een goed hart toedraagt
steeds een nieuwe aanleiding tot vreugde Te
vernemen hoe groot de belangstelling in
het Noorden is voor zijn literatuur, zijn
Ikunst, zijn ontvoogding'bewcging. Maar
waarom, als de gelegenheid, zooals thans,
zich gunstig voordoet, niet eens met hem,
in zijn eigen atmosfeer, persoonlijk kennis
gemaakt, en contact gezocht met land en
volk?
Mededeelen wat men in een goeden reis
gids voor Bel#.' kan vinden ifchten wij on-
noodig en wie practisehe raadgevingen
wenscht Ie bekomen om zich te oriönleercn
bij het reizen in België, inzonderheid in
Vlaanderen, kan zich wenden tot het se
cretariaat van den Vlaamschen Toeristen
bond (Dambruggestraat 176, Antwerpen) die
met zijn tienduizenden leden en onder de
knappe leiding van prof. dr. Ing Stan Leurs
het toerisme in Vlaanderen fel heeft ont
wikkeld. Jn onze brieven zullen wij noch-
thans niet nalaten af en toe een kijkje te
geven op het karakter en hel wezen van
het Vlaamsche volk, met wat geur cn kleur
van het Vlaamsche landschap en het Vlaam
sc he stadsbeeld
Wie niet houdt van rcizec per trein
een abonnementskaart 2e klasse, geldig op
het heele Belgische spoorwegnet kost onge
veer 150 fr. voor vijf achtereenvolgende da
gen, of ongeveer 290 fr. voor 15 achtereen
volgende dagen en wie geen aulo heeft,
echaffe zich, in een der groote boekhandels
te Anlweiyén of te Brussel een stel, voor
een Hollander vrij goedkoope Belgische mi
litaire stafkaarten aan en bezoekt het
Vlaamsche land per fiets. Hij die een open
oog heeft voor natuurschoon en folklore zal
aldus, langs de wegen, en in dorpen en ste-
-dcn. veel ontdekken dat hij er niet had ver
moedt en meer dan eens, na het eerste mo
ment van verwondering, tot de ervaring zo
men dat. wal hem van veraf zoo vreemd
too'.checn, feitelijk niets anders is dan de
variante van een karaktertrek, een gebruik
of gewoonte dien hij dacht alleen aan het
Noorden eUten te zijn.
Iemand heeft Vlaanderen eens genoemd:
het land met het dubbele gelaat. En inder
daad, zoo is het wel. Vlaanderen is niet al
leen het land van Pallieter, Uilenspiegel,
Rubens, Jordacns, van Breugheliaansche
geesten, waarvoor het zoo dikwijls wordt
voorgesteld. Hel is ook het land van de we
tenschappelijke Vlaamsche congressen,
waar noeste, positieve arbeid wordt gele
verd. Vlaanderen is niet alleen het land
van de vreugdedronken, klank- en kleur
rijke reuzen- cn kermisoplochten, het is ook
het land van de mystieke stille rust, van de
begijnhoven, Yan Mem line, van Guido Gc-
lelle. Dat is hel dubbele gelaat van Vlaan
deren dat men innig lief krijgt als men het
maar eenmaal kent. al9 men maar eenmaal
gevoeld heeft dc zinderende ziel van Vlaan-
deren-in-den-slrijd, in-het-goloof, in dc-lief
de.
En de Vlamingen beminnen hun land,
met een eerlij'ke opofferende liefde. Hoor
maar eens het lied van Renaat Vcremans,
thans hulp-dirigent in de Vlaamsche Opera
te Antwerpen, zoo roerend naïef en eenvou
dig op woorden van Willem Gijssels:
't Zijn. weiden als wiegende zeeën.
Die groenen langs stroom en rivier,
Hier vredige dorpkens, daar steeën,
Die rijzen met torens vol zwier.
'I Zijn welige velden en wouden
Of vlakten der heide vol rust.
01 'k Wil in mijn harte behouden
Die schoonheid, mijn oppersten lust.
Voor Vlaanderen, VlaanderenI
Trille mijn hart vol geestdrift en vuur;
Mijn land is hel land van de stille,
De vreedzame, breede natuur!
Dat is een lied vol heerlijke, wonnige
geestdrift voor hel arme land dat reeds zoo
veel heeft geleden en nu nog in een verbit
terden strijd is gewikkeld. Wij herinneren
om nog welk een machtigen indruk dit lijd
op ons maakte; toe wij, het vorige jaar, de
Vlaamsche bedevaarders vergezelden op
hun jaarlijkschcn tocht naar het IJzerland,
waar meer dan dertig duizend Vlaamsche
soldalen een bloedig en modderig graf von
den. Wij voelden iejs als de mystieke adem
van Vlaanderen over de massa en over ons
zelf gaan, wanneer, na het luide gebed van
een witten pater, in statig gewaad, de hon
derden vaandels met den klauwenden zwar
ten leeuw op gel uw veld, over den met
bloed van zoovelen gcdrenklen grond nijg-
den, en uit den mond van duizenden, een-
slemmig over de poldervlakle van Vcnrne-
Ambacht, dit wondcr-schoone lied weg-
deinde.
Wie naar België komt vergete niet, aio
Nederlander, dat Vlaanderen in België ligt
en dat het schoone van eigen stam voor
rechten heeft voor zijn belangstelling. In
den gemoedelijk humor van het West-
Vlaamsche, de mystieke kracht' van het
oude Brugge, de stad van het Heilige Blood,
de kerken en kapellen, het wereldberoemde
begijnenhof, de drijvende witte zwanen op
dc Beien en op het Minnewater, in het ge-
mantclde leper, in de diepe dalen en de
donkere wouden van Zuid-V laanderen, de
gulle levensblijheid van het reine, gezonde,
zwaar-vruchtbare Brabant met zijn golven
de, landouwen. in de burgerlijke goedigheid
van de Oost-Vlaamsche stedekens, de stille
blijheid, van het ernstige, geloo.vige Limburg
met de zachte bekoring van hei en boseh in
hei" zanderig Kern penland, in dit alles zal hij
den hartslag vinden van het volk, dat hij, in
elk opzicht, mag leeren kennen en waar-
decren.
Dit jaar wordt in Augustus meenen
we het groote kruis onthuld dat door het
Komiteit van de bedevaarten naar den IJzer
(Heldenhulde) onder leiding van den beken
den Gentschen hoogleeraar dr. Frans- Daels
i9 opgericht als een blijvend gedenkleeken
aan dc Vlaamsche dood en, en ook bij wijze
van protest legen het wegnemen, op last
van de leger-overheid, van de grafsteenon,
op militaire kerkhoven van Vlaamsche ge
sneuvelden. Op die steenen was n.l. ge
beiteld ..Alles voor Vloanderen. Vlaande
ren voor Christus", wat blijkbaar niet mocht
De kruisen werden verbrijzeld en dienden
'voor het herstel der wegen.
Deze onthulling zal plechtig geschieden
en zal vermoedelijk een gebeurtenis zijn in
Vlaanderen.
RECLAME.
RUGPIJN EN RHEUMATIEK.
Laat rugpijn en rheumatiek uw leven niet
vergallen. Zoek de oorzaak opl Zeer waar
schijnlijk schuilt deze in uw nieren. Inspan
ning of gevatte kou kan deze gevoelige or
ganen verzwakt hebben en hen verhinderea
in hun werk om de schadelijke vergiften uit
uw bloed te filtreeren. Deze vergiften ver
oorzaken rheumatische pijnen cn vele andere
kwalen, en hoe langer gij de nierzwakte ver
waarloost, des te erger worden uw kwalen.
Nierzwakto maakt u ook zenuwachtig,
duizelig en afgemat zwak, teneergesia-
gen en vermoeid, en onderhevig aan onaan
gename blaasstoornissen. Let op verschijn
selen als bezinksel of zand in de urine, op
geblazenheid onder de oogen, waterzuchtige
zwellingen in de ledematen, stijfheid of
ontsteking van de gewrichten.
Versterk uw nieren zonder uitstel en voor
kom zoodoende de ontwikkeling van ern
stige nierkwalen. Gebruik Foster's Rugpijn
Nieren Pillen om de nieren weder krachtig
en gezond te maken. Foster's Pillen hebbeD
duizenden over de geheele wereld baat ge
geven. 6587
Let op de verpakking in glazen flacons
met geel etiket (alom verkrijgbaar), waar
door gij zeker zijt geen verlegen buiten-
landsch goed te ontvangen. Prijs f 1.75 per
flacon. Advertentie 6360.
II.
In mijn vorigen brief vertelde ik u. dat
de enorme massa van Russische émigrésin
Parijs in twee groepen verdeeld is, die po
litiek scherp tegenover elkaar 9taan. Eener-
zijds zijn daar de tsaristen, de voorstanders
van de absolute monarchie, partijgenooten
en vertegenwoordigers van ,,de Zwarte
Benden". En anderzijds, maar zeer in de
minderheid, zijn daar dc republikeinen.
Daar tusschen in is er niets: óf tsar óf re
publiek.
Zooals te begrijpen is hebben die beide
groepen een sterke minachting voor elkaar,
en hartstochtelijk geven ze elkaar weder
zijds de schuld van alle ongelukken, clib
„Heilig Rusland" overkomen zijn; en in de
eerste plaats verwijt ieder den ander na
tuurlijk, dat hij niels, of niel9 voldoende ge
daan heeft, om de bolsjewistische revolutie
te voorkomen.
In hun vergaderingen en op hun debaling-
avonden heeft de tsaren-partij, die zich
overal het sterkst voelt, het hoogste woord,
en ieder legen-spreker wordt overladen met
sarcasmen, verwenschingen en zelfs de
meest directe scheldwoorden)
De republikeinen, die wel welen, dat ze
verreweg in de minderheid zijn, houden zich
stil, halen hun schouders oit en nemen een
houding aan van ongelukkige, miskende
slachtoffers.
Vier dagbladen in Russische taal worden
in Parijs uitgegeven, waarin die beide par
tijen ioderen dag hun meeningen tegenover
elkaar stellen, zonder nog mee te rekenen
de verschillende politieke week- en maand
bladen, waarin ze die meeningen moer uit
voerig uiteenzetten.
Er is ónder de' Russen van Parijs inder
daad geen gebrek aan theoretische, philo-
sophische en wetenschappelijke krachten;
en dan de vele Russische beroeps journa
listen nog/die in Parijs een bestaan zoch
ten 1
Al die Russen wonen min of meer ver
spreid over-de verschillende stadsgedeelten
van Parijs. Maar toch zijn er twee wijken,
waarin ze zich meer speciaal bij elkaar
houden. Dat zijn de buurt van de Etoile en
de wijk Monipamasse, -♦ -v
Tn de buurt van de Etoile wonen de ge
trouwe aanhangers van het tsaren-stelsel;
in de wijk Montparnasse v/oont alles wat
voorstander is van meer liberale denk
beelden.
De Russen van de Etoile beschouwen de
Russen van Montparnasse als zéér twijfel
achtige wezens, als verkapte of gewezen
bolsjewisten, en die mogelijk. wA&r ze kun
nen, propaganda voor het bolsjewisme zul
len maken. Daarentegen beschouwen de
Russen van Montparnasse'die van de Etoile
als onverbeterlijke reaclionnairen, verkapte
pogrommislen en gevaarlijke obscuranlisten.
Behalve op politieke vergaderingen en
debating-avonden komen de leden der beide
groepen zoo goed als nooit met elkaar in
aanraking, ze vermijden elkaar met strakke
vijandigheid. Op een concert door tsaristi
sche Russen georganiseerd zal geen enkele
rcpublikeinsche Rus verschijnen, en omge
keerd De Russische stamgasten van het
Café de la Rotonde op Montparnasse zetten
nooit een voet in „Monte Carlo" in de
avenue Wagram, dat de Russen der Etoile
tot hun stam-café hebben gekozen; en die
op hun beurt zouden bet als een minder
waardige daad beschouwen, als eep werke
lijke afvalligheid, om zich in de „Rotonde"
te vertonnen.
In beide wijken vindt men een groot aan
tal Russische restaurants met karakteris
tieke namen als „Bogaliry", „Moscou". „Les
Djiguites", die alle hun eigen clientèle
hebben, dit? over die restaurants verdeeld
is volgens politieke overtuigingen, en een
min of meer schi Iter end verleden.
In de wijk van dc Etoile zijn die restau
ranis natuurlijk het chicksL Daar ziet men
overwegend al9 groet het militaire saluut.
Daar worden bij een glas „wodka", voor een
bord echte „borsjl" (Russische soep) met
hartstochtelijke heimwee herinneringen op
gehaald aan „het leven van vroeger", het.
leven van „vóór de bolsjewisten". Daar
hoort men woorden als: „Toen ik nog rijk
was...."; „herinnert uwe excellentie zich
het hofbal van...."; „in mijn landgoed
teEn van tijd tot lijd hoort men een
droevige, terneergeslagen stem zeggen:
„Rusland.Rusland is verloren.
Vaak worden die Russische reslauranls
opgeluisterd door Russische muziek, Russi
sche zangers. Diep-weemoedigo of wel harls-
lochtelijk-vroolijke zangen worden begeleid,
ondersteund door het rhylhme. dat de gas
ten met een lepel of mes op hun borden tik
ken. Soms ziet men er een „hopak" of een
„kamarinskaja" dansen door een vroegeren
salon-charmeur, een „salon-leeuw", zooals
dc Russen zoggen. Dan kijken alle gasten
in vervoerde aandacht, hun heimwee wordt
pijnlijker, hun herinneringen scherper.
En als de dans uit is, zot plotseling één der
gasten op krachtigen, rneesleependen toon
het oude Russische volkslied in: „God be
hoede den Tsaarlen alle gasten staan
eerbiedig op, en zingen den ouden volks
zang jnee, als was het een heilige hymne.
En dan zetten ze zich weer naar aan hun
tafels, voor hun Russischen „wodka", hun
Russische „borsjt", cn er is weer een beetje
meer hoop in hun hart, hoop op een terug
keer van gelukkiger tijden in een gelukki
ger vaderland.
Volgens Russische gewoonte sluiten die
restaurants eerst heel laat. En zoo blijven
er na den maaltijd steeds eenige gasten
achter, die in onvermoeibare discussies en
lange thcoretiseeringen zich onderhouden
met landgenooten.
Behalve deze twee hoofdgroepen is er
nog een derde groep Russen in Parijs, die
niet zoo heel talrijk is. maar toch een
eigenaardig wereldje op zichzelf vormt Dat
zijn de Russen van Montmarlre. Die Russen
doen niet aan politieke overtuigingen; be
perken hun belangen en aspiraties tot het
heden. Dat zijn de „débrouillards", zooals
de Fransche uitdrukking luidt. Die Russen
kernen voort uit alle mogelijke maatschap
pelijke standen en rangen, zijn van den
meest verschillenden oorsprong, en hebben
de meest verschillende verledens achter zich.
Daar zijn Russische grootvorsten, die be
roeps-danser zijn in een nacht-restaurant;
baronnen, die hotelportier zijn een gewezen
kolonel uit het tsaren-leger, die kellner i9
of jazz-band-muzikant; een gewezen gene
raal, die taxi-chauffeur is; en een gewezen
hoog staats ambtenaar, die er een winkel
van dameskousen op na houdt!
In dat milieu sluipen natuurlijk ook zeer
veel ongewenschte elementen binnen, die
leven van wat ze de anderen af kunnen
bedelen, of van wat ze de anderen kunnen
ontstelen door oplichterijen en andere
streken.
De emigratie van Russen naar Parijs is
nu geheel tot stilstand gekomen. Hot mee-
rendecl der naar Parijs gevluchte Russen
heeft daar een positie, betrokking, vak. ge
vonden. En alle drie de hierboven genoemde
categorieën hebben zich reeds zóó vastge-
worleld in den bodem van hun nieuwe
vaderland, dat, niettegenstaande hun n u
nog steeds sterke heimwee, wie weet, er
eens een tijd zal komen, dat ze hoelemaal
niet meer naar Rusland terug zouden
willen.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 3 Juni 1956.
Door Dr. NEIL VAN AKEN.
XI.
New-Yorlc, 24 Mei.
Een Amerikaansch grootindustrieel, die
uitsluitend schrijfpapier fabriceert, vroeg
mij laatst een agent voor hem te vinden
in Holland en ïndië om zijn briefpapier
daar kn te voeren. Honderden dergelijke
aanvragen bereiken onze Nederiandsc-he
Kamer van Koophandel ieder jaar, en het
merkwaardige van deze kwestie ligt dan
ook alleen in do reden waarom dit ver
zoek gesteld wordt. Deze fabrikant ziet
zijn bedrijf langzamerhand wegkwijnen, en
hij is genoodzaakt een export-markt te vin
den voor zijn product, omdat het brieven
'schrijven in Amerika 'uit de mode raakt.
Hij constateerde dat hij, ondanks al zijn re
clame maken en zelfs prijsverlaging, ieder
jaar mindeT en minder'postpapier ver
koopt, omdat zijn klanten meer gebruik
maken van de telegraaf en de telefoon.
Er wordt dikwijls beweerd dat dc door
snee Amerikaan een vlijtige en vlugge wer
ker is, dat hij den heelen dag in de weer
is om zooveel mogelijk iedere minuut tc
benutten voor het uitbreiden van zijn za
ken. Het heeft er wel den schijn van als
men het leven in Amerika oppervlakkig be
schouwt. Iedereen aohijnt haast te heb
ben. De straten Jrrioelen van menschen te
voet of in een auto, en ieder wil den ander
voorbij schieten alsof er morgen geen an
dere dag meer zou aanbreken. Ze loopen
do trappen van den ondengrondschen tram
op en af, ze duwen u op zij om vooruit
te kunnen, de liften schieten pijlsnel naar
boven, iedereen kijkt op zijn horloge om
er nog op tijd te zijn, het middageten ge
schiedt staande aa.n een lange toonbank,
iedereen vliegt en raast en tobt. als of de
vijandc achter hem zat. Doch laat u niet
misleiden. Op het kantoor aangekomen
haalt mejuffrouw haar spiegeltje en poe
derdoosje voor den dog om. een kwartier
lang haar neusje en lippen o>p te sieren
en de jonge kantoorbediende neemt een
cigaretje en regaleert zijn buurman gedu
rende een half uur op zijn ondervindingen
van gisteravond in een of ander cabaret of
theater. Als hard werken bestaat in vlug
loopen en in het zwaaien met armen en
beenen om een indruk te maken van groe
ten Inpast, em in het snel wegslikken van
een boterham en een kop koffie, dan zijn
de Amerikanen de grootete werkslaven
der wereld.
Neen, aan hard werken zooals men dat
in Holland ziet-, heeft de Amerikaan een
broertje dood. En toch doet hij meer werk
dan de doorenee Europeaan, omdat hij
oude methodes een verouderde machines
heeft laten varen voor moderne, meer prac
tisehe gebruiken en toestellen. En een van
die nieuwe tijd- en arbeidbesparende hulp
middelen ia dc telegraaf en de telefoon.
De telegraaf wordt hier niet meer be
schouwd als een luxe manier om een vlug
ge boodschap dc wereld in te sturen. De
kwestie van snelheid komt pas in de twee-
do plaats. Men stuurt een telegram meer
om den indruk van gewicht, dien liet maakt
op de geadresseerden. Iemand wil b.v. een
vergadering hijeen roepen van belangheb
benden in zijn omgeving. De meesten heb
ben misschien hun kantoren ra de onmid
dellijke nabijheid of zelf in hetzelfde ge
bouw als de adressant. Hij zou ze heel
gemakkelijk en op tijd kunnen bereiken
met een briefje. Maar hij wacht tot den
ochtend van den dag, waarop de vergade
ring gehouden moet worden, stelt een tele
grammetje op en telefoneert of belt om
een loopjongen van het naast-bijzijnde te
legraafkantoor, wien hij het telegram met
een lijst van genoodigden overhandigt. De
telegrafist zorgt voor de verzending en be
stelling. Binnen een uurtje heeft hij een
paar honderd belanghebbenden bereikt en
hun telegrafisch antwoord ontvangen of ze
ter vergadering kunnen komen. Êcn tele
gram heeft een air van gewichtigheid; het
wordt direct aan den geadresseerde be
zorgd, terwijl een brief misschien onder
een bundeJ andere brieven tijdelijk blijlt
liggen en onopgemerkt blijft. Hoeveel meer
indruk maakt het niet om iemand een te
legram van gelukwenscihen op zijn verjaar,
dag of zijn bruiloft te sturen dan ceD min
of meer formeel briefje of kaartje. Men
stuurt nu zelfs een bloem en geschenk per
telegram. Uw bloemist neemt uw bestel
ling a-an en telegrafeert naar een vakge
noot in San Francisco of New-Orleans of
waar dan ook, om bij mevrouw Zne of Zoo
in uw naam een bouquet van frissefhe
bloemen te bezorgen van vijf of tien dol
lars, bestaande uit deze of die soort bloo
men. De-ruiker is binnen een paar uur
bezorgd.
Doch het is vooral de telefoon die min
of meer de plaats inneemt van den brief.
En hoewel dit ook het geval is in Europa,
is er geen la&d ter wereld waar dc tele
foon zoo populair ié als in Amerika. Groote
kantoren zooals banken, dagbladen, spoor
wegstations, scheepvaartmaatschappijen en
diergelijke, hebben niet alleen een aantal
afzonderlijke draden naar het centraal
telefoonkantoor voor verbinding met de
buitenwereld, maar alle afdeelingen zijn
ook onderling verbonden door een eigen
telefoon, zoodat, wanneer ik jsprekan wil
met een 'bediende in den anderen hoek
van het kantoor, ik mijn stoel niet hoef te
verlaten of een loopjongen moet roepen
om mijn boodschap over te brengen.
Hoever de telefoon in de Voreenigde
Staten ontwikkeld is, blijkt weJ uit het
verslag van de Amerikaans oh e Telefoon-
en Telegraaf-Maatsebappij die vrijwel het
telefoon-monopolie bezit over het geheele
land.
De Vereenigde Stoten bedekken onge
veer 5.29 pOt. van de landoppervlakte.der
aarde en tollen 6.20 pCt. van de wereld
bevolking, doch zij hebben 61 pCt.. van alle
telefoontoestellen van den aardbol. Duiteeh
land, met 9 pCt. komt in de tweede plaats,
en Engeland, met 5 pOt., is derde. New*
York met 5.896.000 inwoners, heeft plin.
1.415.000 telefoontoestellen, terwijl heel
Engeland, met 46.000.000 zielen, er 1.360.000
heeft. Chicago, met 3 millioen inwoners,
heeft meer telefonen dan geheel Frankrijk,
met een bevolking van 40 milHoeu. Zuid-
Amerika, met de sterk groeiende republi-
ken Argentinië, Brazilië en Chili, de ovct-
2eescho gewesten Australië, Nieuw-Zee-
land en Zuid-Afrika, Egypte, Oost-Indië,
hebbeui tezamen minder telefoontoestellen
dan de stad New-York alleen. Amerika
heeft een telefoontoestel en een automo
biel voor iedere zes inwoners, inbegrepen
kinderen en ouden van dagen.
Het aantal locale gesprekken ieder jaar
gevoerd over het „Bell"-systeem van bo
vengenoemde maatschappij bedraagt onge
veer 16 milliard en de zoogenaamde „long
distance"- of „tol"-gösprekken, waarvoor
afzonderlijk moet betaald worden naar
gelang der duur van Het gesprek cn den
ofetand, bedraagt ieder jaar bijna 700 mik
lioen. Kr worilen iD Amerika ieder iaa,
anderhalf milliard meer telefoongesprek
ken gevoerd dan er brieven en briefkaart/
over de post verzonden worden. Dit ver
klaart de klacht van den papierfabrikant
in den .aanhef van dezen brief.
Men schat den natiomalcn rijkdom van
geheel Nederland op hoogstens 20 milliard
golden, terwijl <Je boekwaarde ran het
bell sysiecm in Amerika een derde van die
som bedraagt, of bijna 7 milliard gulden.
De draadlengte van <foze telefoonmast
schappij zou meer dan 190 malen den af.
stand van de aarde tot de maan bespan,
nen, of -15 millioen mijlen. Meer dan twee
derde van dit dradennet ia ondergrondsch
Xwpe fabrieken van de .Western Electric
Company met ongeveer 20.000 arbeiders
zijn twee-derden van den heelen tijd bezig
met het fabriceeren van materiaal en toe
stellen voor hot Bell-systeem. Zij die thans
in New-York een Dieuwe telefoonverbin
ding noodig hebben, moeten drie maanden
wachten vóór zij bediend kunnen worden.
De inkomsten van liet Bell-systeem in 1925
bwroegem 740 millioen dollars-, ongeveer
zeven millioen gulden meer dan de geheele
eaporthandel van Holland in hetzelfde
jaaT.
Men zou denken dat de telefoondienst
i-n eeai groote stad zooals New-York veel
te wen solie» zou overlaten, als men nagaat
dat er meer dan 5 mi Alio cai telefoongesprek
ken per dag «gevoerd worde®. Wat een or
ganisatie, wat een systeem, en vooral, wat
een geduld en kennis wordt er niet ver-
eischt van het telefoonpersoneel, dat da
gelijks vijf millioe® verbindingen maken
moet en dat op een vriendelijke, bevredi
gende manier zonder abuizen te begaan of
aanstoot tc geven aan klanten die in alk
mogelijke tongvallen, in goed of slecht En-
geksch, met het verzoek komen uit de
verte om dit of dat kantoor of huisnum
mer op te bellen. Ik heb respect voor het
naeis-je aan het andere eind van de lijn,
dat aóht uur laag niets anders hoort dan
nummers en niets anders doet dan con
tacten maken, en mij dan nog excuus
vraagt als zij mij een verkeerd nummer
gegeven heeft, doordat ik haastig of on
duidelijk sprak. Maar het gebeurt zoo zel
den dat men verkeerd verbonden wordt,
dat men verstomd staat over het geduld
en de volmaaktheid van het telefoonperso
neel. Als men dan nog bedenkt, hoe ze
soms toegesnauwd worden of door andere
onfatsoenlijke „grappenmakers" lastig wor
den gevallen mot praatjes die alles behal
ve zakelijk zijn, stijgt mijn bewondering
tot den JOOsten graad. Die telefoomneisjes
zijn altijd even beleefd, even bezadigd en
evom zakelijk. Het gebeurt soms dat 2J3
een vloekenden <an tierenden kea*el moetocö
rapporteeren aan *hun chef. Als hij gctcle^
foneerd heeft van een particulier huis of
kantoor, wpTdtfc den volgende® dag het te
lefoontoestel eenvoudig uitgeschakeld tot
dat de schuldige "een schriftelijk excuus
heeft ingediend.
Telefoonkosten zijn hiea* waarschijnlijk
veel hooger dan in Holland. Wij betalen
nu gemiddeld 4 dollar per maand voor het
leen en van een toestel, dat het eigendom
blijft der telefoon-maatschappij. Dit geeft
on"8 het recht om 75 gesprekken to voeren
per maand, Voor -ieder gesprek daarbo
ven betaalt men 5 dollar-centen.
RECLAME
G&- Verbindt de reputatie der
aan Uw Zaak. Het publiek vraagt uit
sluitend artikelen van goeden naam
OUDE VEST 77 TELEF. 1617
IJSHANOEL. 1853
i.
Een plan, dat mislukken moet
(Nadruk verboden).
Na de sterke anti-bolsjewistische bewe
ging op hel platteland in 192-i hebben de
bolsjcwiki begrepen, dat slechts een over
ijlde terugtocht hun positie kon redden, en
zij trokken zich haastig terug. De land-
bouwbelasting, de spil van de financiën
van den sovjet-staal, werd verlaagd, de
boeren kregen het recht zelf hun dorpsbe
langen te bespreken en tc regelen; de regee
ring gaf den communisten op het platteland
opdracht, 2ich te onthouden van bemoeiüv
gen met de boercnaangelegenheden; de druk
van de autoriteiten op de boeren tijdens de
verkiezingen, die in Sovjet-Rusland elk. jaar
gehouden worden, werd veel minder- zo«->
dat bij de boeren de overtuiging ontstond,
dat zij baas in eigen huis waren. De boeren
hebben een dankbaar gebruik gemaakt van
deze concessies om den bolsjewistische!) re
geerders te toonen. dat zij niets van de
bolsjewistische plannen wildei^ afweten, en
zij weigerden aan de regeerings-ambtenaren
die belast waren met hel opkoopen van
graan voor den uitvoer naar hel buitenland,
graan te leveren tegen een door de regee-
ring vaslgestelden prijs. Wilde de regeering
graan-handel drijven, dan moest zij de
marktprijzen betalen. Het gevolg hiervan
was. dat de regcering haar uitvoerplannen
niet kon verwezenlijken, dat de geheele
machinerie van den communislischen slaat
in de war kwam en dat dc regeering in
financiëele moeilijkheden geraakte. De in
dustrie. in Sovjet-Rusland staatsbedrijf,
werkt met verlies en de landbouw, d. w. z-
de boerenbedrijven, is de eenige tak van de
volkshuishouding, die den slaat in stand
moet houden.
De financiëele crisis neemt steeds scher
per vormen aan en het was voor iedereen
in Rusland dn^lijk dat er iets gedaan
2—3
