©iilans
De Markies v. Bardeiys
No. 20274.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 17 April
Derde Blad Anno 1926.
g Buiten!. Weekoverzicht.
FEUILLETON.
Naar de Rennen v St. Cloud
Een Dnitsch-Russisch verdrag?
Sovjet-Rusland en de
Volkenbond Mussolini een
ernstig gevaar Vrede in
Marokko en China?
Toen Duitschlaad's toetreden tot den
Volkenbond werd uitgesteld en zoodoende
<le Loéarno-verdragcn niet officieel in wer
king konden treden, hebben we vices geuit,
dat dit afstel kans beliep uitstel te wor
den, al wilden we gaarne het beste hopen.
En zoowaar, het eerste gevaar is rectG
daar, al laat het zich aanzien, dat dit wci
zal worden afgewimpeld. Tusschen Duitech-
land en sovjet-llusland zijn n.l. onderhan
delingen geopend over een soort veilig
heidsverdrag annex economisch verdrag.
Om alle argwaan in den kiem te versmoren,
heeft Duitschland zich gehaast, daarvan
aan Londen en' Parijs kennis te geven,
tegelijk, de verzekering afleggende, dab,
mocht men het eens worden tusschen lier-
lijn en Moskou, deze overeenkomst niet
zou tornen aan Locarno noch aan Duitsch-
land's verplichtingen jegens don Volken
bond, wanneer het daarin eenmaal verte
genwoordigd zal zijn.
En oficiecl hcefc- Londen zoowel als Parijs
deze medcdceling goed opgenomen en zich
tevreden getoond. Een zeker deel der pers
toont zich in beide landen echter opnieuw
zeer wantrouwend en uit aan üuitschland's
adres weinig goeds. Het verstand wint het
evenwel in dit geval van bet onverstand,
zoodat vooreerst geen aanleiding voor on
gerustheid bestaat.
Toch zit in deze affaire een Duitsche
waarschuwing: denk er om, ik kan ook
anders! Zoo sovjet-Rusland zelfs gedaan
kon krijgen, wat het gaarne wilde, dan zou
het Duitschland geheel lostrekken uit Wes-
teisch verband. Gelukki gbegrijpt men te
Berlijn daarvan al het gevaarlijke in de
eerste plaats voor zich zelve.
In Volkenbondskringen is trouwens dc
stemming ten aanzien van sovjeiriRusland
cr begrijpelijkerwijs niet beter op geworden.
Dit als gevolg van de wijze, waarop de
bolsjewisten de uitnoodiging voor deelne
men aan eenige conferenties onder auspi
ciën van den Volkenbond hebben beant
woord. Niet alleen weigerend, doch bclee-
digend en onbeschoft. Feitelijk op een ma
nier. waaruit blijkt dc overtuiging, dat dc
Volkenbond toch op z'n laatste becnen
loopt en dus alle égards gerust achterwege
kunnen blijven. Zoo iets helpt weinig mee
om de stemming op peil te houden.
De Russische weigering berust op dc bij
eenkomst der conferenties op Zwitserseü
gebied, dc oude kwestie, die nog nimmer
van de baan is ca dit vooreerst ook nog
wel niet zal .zijn.
Eén troost is er echter bij deze weige
ring: sovjet-Rusland zou zich tegen ont
wapening op groote schaal toch verzet heb-
ben. Een merkwaardig verschijnsel de
groc' ste -anli-inilit-airi.sleH in andeje landeai
in eigen machtsgebied te zien als bevor
deraars vïhi he t- militairisine.
RECLAME.
fieisueivaa/
oerhrügbaar \joor r>ooher*5 •jan
Niemeüers
HOODCSIERMB/yi
triescbe Heerentaai en eenige andere soorten
Uraaaf Ucoeo tuinheher we/ke soorten do
oom óéuafrsn dre 'recht geven cp deze fraaie uugoce
3892
Naar hel Engelsch van
RAFAëL SABATINL
35)
Eu, als gij die dit leest, fijngevoelig zijl.
'huivert bij deze bekentenis oi erger nog, uw
schouders optrok! vol verachting, beden
kende dal mijn daden die ik u reeds bekend
heb, u gedeeltelijk voorbereid hadden op
zoo iels dan vraag ik u mijn zonde af te
meten naar de verleiding en u af te vragen
of go in mijn geval niet misschien lol de
zelfde fout zou zijn vervallen. Neen, al zijl
So nog zoo fier en al hebt ge nog zulke
edele principes ik maak mij sterk u '.e
verzekeren dat re heizelfde gedaan had:,
"want de stem die tot mijn ooren doordrong
Mas die van Roxalanne de Lavédan.
„Ik Irachlle audiëntie te krijgen bij den
atoning", zcide zij, „maar ik kon niet toc-ge-
'-aicn worden. Ze zeiden dat de koning geen'
^ceplie hield =n dat hij weigerde iemand te
'ontvangen die niet geïntroduceerd was door
eon persoon die vrijen toegang had".
..En daarom kwam u bij mij", antwoord
de Chateller^-ilt op doffen loon, „orn u aan
zijn majèsteit voor te slelien?"
ir ^e?rePen. mijnheer de graaf.
id is de eenige. uit hetgevolg van zijn
a' is het dan opper-
h. kcnr.i? mee gemaakt heb, en
aare-., ,ypr jUr{ j5 algemeen bekend hoe
u ia dc gunst' staal 'bij den koning,
.en gte vragen heeft, kan «reen
De tegenhanger van uiterst rood, het
pik-zwart van heb fasci&mc, is het met deze
houding volkomen eens. Les extremes se
touehentItalië wapent zich tot de tan
den. El duce wekt zelfs, waar hij maar kan,
een afkeer tegen het buitenland, zoodat
al zijn buren meer en meer beangst wor
den. Of dit soms bedoeling is van den op-
per-fascist cm deze buren, op den duur te
brengen tot concessies Concessies, die
dan o.i. gelegen zouden moeten zijn in
volmacht, zijn invloed uit te breiden in
Afrika? Italië kan zijn bewoners niet meer
onderhouden, heeft afzetgebied noodig
daarvoor. Amerika is grootendeels afgeslo
ten, sinds de immigratie is beperkt, dus
moet elders worden gezocht. Vandaar ook
Mussolini's reis naat Tripolis, waar op wol
bekende wijze allerlei snorkende redevoe
ringen zijn gehouden, etc.
Mussolini is momenteel de grootste pro
pagandist voor- een vreerad blijven staan
van Amerika tegenover Europa. Niet alleen
wordt de anti-Iialioanschc stemming da.li
ever deu Oceaan aangewakkerd, ook de
strooming in de Unie, die niets moet heb
ben van cenige bemoeienis met het ouoe
Euroop, wint er door aan kracht, helaas.
En met Italië, dat groote kans beloopt,
dat dc getroffen solmWregeling zal worden
verworpen uoor den Amevikaanschen Se
naat, komt Frankrijk direct in 't nauw.
Voor koit heette het, dat een schuldrege
ling tusschen Amerika en Frankrijk aan
staande was. Plotseling zijn nieuwe moei
lijkheden gerezen. Ongetwijfeld mede door
Mussolini's afstootcn der Amcrikaansehe
stemming. Als gevolg van deze moeilijkhe
den komt er vooreerst' evenmin iets van
nieuwe besprekingen tusschen Frankrijk en
Engeland, Zoo volgt het een uit het ander
en blijft de regeling der schulden een
hoogst bedenkelijke uitstel-geschiedenis,
die zwarte schaduwen werpt op alle ver
houdingen.
Bezien wc na deze algemeene beschou
wingen tenslotte eenige inwendige aa'nge-
legenheiden. Om te beginnen Marokko en
tenslotte China. Er .schijnt in Marokko een
mooie kans op vrede. Volgende week zul
len officicele vredesbesprekingen een aan
vang nemen. Spanje en Frankrijk zijn liet
samen eens. "Wanneer him vrcdesgedachten
nu maar in overeenstemming zijn te bren
gen met. die van Abclel Kriin
Op zich zelf is het voor laatstgenoemde
een kleine overwinning, dat met hem on
derhandeld zal worden, ook al poogt men
dit zooveel mogelijk te verdoezelen.
ABDEL KRIM.
Beide partijen zullen echter watol* in hun
wijn moeten doen, wil men het eens wor
den. Waar,over dc positie van Abclel Klim
zoo moeilijk eert oordeel is te vellen, is
niet te voorspellen, of.deze lot behoorlijke
vermenging bereid zal zijn. L>:- Franschc
en Spaanscho berichtgeving cl romtrent
zegt weinig. Dat een vernietiging van Ab-
del Krim is opgegeven, spreekt in dit ver
band boekdeelen.
Voor zoover de vrcdeseisc-hen van Fran-
schen en Spanjaarden bekend zijn, is daar
bij veel 6chijn, als b v. erkenning van het
gezag van den sultan etc. Goed voor in
wendig gebruik in Frankrijk en Spanje
btlerc voorspraak vinden dan u, heeft men
mij gezegd".
„Indien u bij den koning geweest was cu
audiëntie verkregen bad, zou hij u zeker
hebben aangeraden u lot mij te wenden.
Ik ben zijn zaakgelastigde in Languedoc en
de gevangenen, die van hoogverraad be
schuldigd worden, zijn in mijn macht".
„Welnu mijnheer", riep zij met een opge
wondenheid. die mijn harl luide deed klop
pen. „dan zuit ge mij zeker met de gunst
weigeren -die -ik u kom vragen. Ge zult mij
-nic! weigeren hem liet teven te laten".
Ik hoorde een lachje van Chatellerault en
daarop zijn slevigen voetstap toen hij dc
kamer op en neer liep.
„Mademoiselle,mademoiselle, u moet
mijn macht niet overschatten. U moet niet
vergelen dat ik de rechtvaardigheid moet
dienen. Ge vraagt meer. dan ik in mijn
macht heb u toe te slaan. Wat kunt u als
bewijs aanvoeren dat ik het recht heb aan
uw verlangen te voldoen?"
„Helaas mijnheer, ik kan niets anders
aanvoeren dar. mijn smeekbede en de ver
zekering dal men een afschuwelijke, ver
gissing begaat".
„Waarom stelt u zooveel belang in dien
mijnheer de Lespéron?"
„Het is mijnheer de Lespéron niet", riep
zij uit.
Maar daar u nic* zeggen kunt wie hij
wel is, moe! u het goedvinden dat wij ten
minste van hem spreken ais Lespéron", zei
hij en ik kon mij den boosaardigen lagh
.voorstellen' waarmee deze woorden zeker
vergezeld gingen.
Orn u hetgeen volgt boter te kunnen doen
waardeer en- moet ik u d.0 vermc.cdens mee-
deelen die-ik reeds koesterde en die nu vol
komen zekerheid werden aangaande het
In China zou men eveneens geneigd zijn
een vrede mogelijk te achten, zoo daar de
situatie niet altijd op-dc meest wonderlijke
manier zich plotseling placht te wijzigen.
Zooals de toestand zich momenteel Iaat
aanzien, is Woe-pci-foe, gesteund door
Tsjang-tso-lin, overwinnaar en* is Feng's
heerschappij uit.
W03-PEI-F0E.
Peking is te beschouwen als in handen
van dengene, wiens portret hierbij gaat»
Mede als gevolg van een staatsgreep, die
den president verdreef, al deed hij geen
afstand.
Zullen beide overwinnaars het nu ech
ter weer met elkaar aan den stok krijgen en
zal dientengevolge Feng in de gelegenheid
zijn, zich te horstellen? Destijds overwon
nen Tsjang en Feng samen Woe-pei-foe om
dan onderling ruzie te maken
En China is den strijd zoo gewoon!
Ter eerc van het mooie Paaschweer noo
dig ik u uit. vandaag eens met mij mee le
gaan naar de rennen van St. Cloud. Echter
moot u goedvinden, dat we er niet heen
gaan als first-classen, maar als heel ge
wone uitgaanders, als.... Parijsch Pansch-
publiek, midden tusschen ander Parijcche
Paasch-uitgaander? in.
We zullen noch per tram, trein,
of boolje er heen gaan: maar we zul
len, om de curiositeit, aan de Place de
l'Opéra een plaats nemen in een van die
groote auto-cars, wier verhuurders speciaal
hun winsten maken op feest- en ren-dagen
als deze.
We gaan zoo maar ergens aan den kant
staan op de Place de l'Opéra, en zien de
verschillende auto-cars voor de rennen
daar even aan. Langzaam rijden die groote
„Jan Pleziers" het Opera-plein over (ter
wille van de regelmaat van het verkeer is
hel hun verboden slil te 9taan op dal over
drukke pleinV Op de tree-plank slaat, of
Béter gezegd: -hangt, een man of een vrouw
naar builen.-en roept, of gilt, of krijscht
zelfs, zoo bard mogelijk door het andere
geroezemoesheen: Naar do rennen van
St. Cloud! 3 francs de persoon!" En
wie zin heeft om in de auto-car rnee te rij
den, heeft maar een wenk te geven, het
voertuig houdt stil, je stapt in, en voor
slechts 3 francs word je gebracht tot heele-
inaal vlak naar dc entree van het renveld.
Er ii veel liefhebberij vandaag ter cere
van de Paschcn; de auto, die wij uilgekozen
hebben is al meer dan half vol, zal zoo wel
hcelemaal vol zijn. Zoo'n ondernemer doet
goede zakem Er is wel plaats voor 50 per
sonen in zijn auto; vaak vindt hij zóó vlug
zijn passagiers, dat hij voor dezelfde ren
nen twee maal heen en weer rijden kan
vanaf de Place de l'Opéra' Drie honderd
francs verdiend in een paar uur! En straks,
na afloop Van de rennen, zorgt hij weer bij
den uitgang te staan, om passagiers naar
Parijs terug tc brengen.
Ja, ze doen goede zaken, die Jan-Plezier
ondernemers! Al doen ze elkaar ook veel
concurrentie aan, en al hebben ze gezamen
lijk een speciale concurrentie te duchten
van de taxichauffeurs. Want daaronder
zijn er, die in hun taxi rennen-liefhebbers
opnemen, zooveel als daar maar in plaats
voorgenomen „gedrag van den graaf tegen
over mij. De onverwachte komst var\ den
koning had hem een paniek bezorgd en
daar hij zijn plannen met mij niet meer
durfde ten uitvoer brengen, twijfelde ik niet
-of hij zou mij dien avond vrij lalen. Echter
voordat hij dit deed (hij vermoedde dat ik
ajiels wist van. de aankomst van den koning
te Toulouse), wou hij zich van mijn onder
gang verzekeren door een plechtige gelofte
en met die gelofte moes: mijn leven en
mijn vrijheid gekocht worden van mijn
gevangenschap en verhoor mocht niets uit
lekken.
Hij had niet op Caslelroux gerekend, dus
hij wist evenmin dat de koning reeds op de
liooglc was van mijn. arrestatie. Nu Roxa
lanne hem kwam smeeker: te doen wat hij
reeds van plan was. waartoe hij zich ge
noodzaakt zag. wondde hij zijn aandacht
op het voordeel dat er voor hem misschien
te halen was uit haar belangstelling in mij.
Ik begreep ook al iets van zijn jaloersch-
hc-id en woede bij dit'duid&lijke bewijs van
mijn succes bij hel jonge meisje en ik geloof
dat ik reeds een voorgevoel had van den
koop die hij wou sluiten.
„Vertel mij eens", herhaalde hij, „waar
om stelt ge belang in dien man?"
Een oogenblik stille. Ik kon mij haar lief
-gezichtje voorstellen, betrokken dooT haar
Bezwaren die vraag te moeten beantwoor
den, haar onschuldige oogen neergeslagen,
haar leere wangen, blozend van schaamte,
toen zij eindelijk met zachte, gesmoorde
stem de woorden uilsprak:
„Ik heb hem lief. mijnheer".
O hémel, haar dat te hooren uitspreken!
Als het mij gisteravond reeds liad aange
grepen tot het diepst van mijn arme, zon
dige ziel. hoè oneindig meer ontroerde mij
kunnen vinden: vier van binnen, en nog een
naast den chauffeur. Op die manier
kunnen ze een véél hoogeren prijs bereke
nen, dan anders slechts één passagier beta
len zou. Bij politic-reglement, ter bescher
ming van den taxi-ondernemingen (die door
deze wijze van vervoer door hun chauffeurs
bestolen worden, is deze combinatie van
reizigers aan de chauffeurs verboden. Ze
loeren dan ook listig rond of geen politie
agent op hen let, zoeken met ware men-
schenkennis dc „koppen" uit. die hun wel
koppen van rennenliefhebbers lijken, en roe
pen'in het voorbij rijden die koppen vanaf
hun chauffcurszetel toe: „St. Cloud, me
neer? Naar de rennen?" En niet zelden
lukt het hun zoo al hun 5 plaatsen bezet
te krijgen. Er zijn zooveel eenzame rennen
liefhebbers; die eigenlijk prcfcrccrcn in ge
zelschap met anderen samen te gaan, die
graag kennis maken met andere ren
nen! ie fhebbers, cn daarbij een lichte hoop
hebben in de taxi misschien wel iemand
aan te treffen, die een beetje op de hoogte
is en hun een „tuyan" kan geven, een wenk
in de een of andere richting die hun
een kansje zal geven te winnen bij dc wed
denschappen op het renveld.
Maar wij preferecren zoo'n grootcn Jan-
Plezier. En in korten tijd bevinden wc ons
al buiten Parijs, op den weg naar St. Cloud.
Onze auto-car bevindt zich le midden van
een onafzienbare rij andere auto's, die
allemaal dozc-llde richting op snorren, naar
de rennen. Een reusachtige slang van auto's,
die zich kronkelt door den weg naar het
terrein. Ook slads-autobussen rijden cr tus
schen door; cr is een extra aiitobus&ndicnst
vandaag ter eere van do Paaschdagen. En
een extra tramdienst ook. Alaar hoewel die
tram zeker het goedkoopste middel van ver
voer is, is het niet aan te raden, daarvan
op een dag als vandaag gebruik le willen
maken. Zc worden letterlijk bestormd, die
trams, cn als je na een uur in queue ge
wacht te hebben, eindelijk een slaanplaalsjc
veroverd hebt, mag je blij zijn, dat jo zoo
gauw nog aan de beurt gekomen bent!
Maar hoevelen hebben dat wachten er graag
voor over! Bij die propvolle trams, be
stormd door volks-menschen, ziet men, dat
het heusch niet alleen de Parijsche beau
monde is. die zich voor de rennen interes
seert. Ook de gewone volksman vindt er
zijn genoegen. Die kan zich wel geen plaats
op de tribune veroorloven, en zijn vrouw
en dochters daar in de allermodernste toi
letten lalen rondkuieren, om anderen vrou
wen en dochters de oogen uit te steken,
en een pers-fotograaf de eer aan te doen
voor hem le poseeren in haar fraaie, mo
derne toilet, om den volgenden dag haar
portret in de kranten te zien maar voor
oen entree van 3 frans ziet hij de rennen,
op de „pelouse" waar de staanplaatsen zijn,
aan weerszijden van de renbaan, en daar
heeft hij even veel recht als welke tribune-
bezoeker ook, om zich over te geven aan
zijn hartstocht.
Ja, aan zijn. harlsiorht! Niet, dat de volks
man zich zoobijzonder voor die paarden-
zelf interesseert.' Neen, dit doet maar een
heel enkele, het eigenlijke plezier van
de paardensport ligt voor hem in het
wedden! En bijna iedere „pclouse"-gastr
doet mee aan dat wedden. Bijna allemaal-
wagen ze er eenige francs aan! Er is im
mers zóóveel mee te winnen! Eerst prö-
beeren ze zich een beetje op de hoogte te
stellen. Informeeren hier en daar. welk
paard de meeste kansen zou hebben. En ze
loopen ijverig verdiept te studeeren in een
speciaal paardensport-blad. dat op het ler-
refn-zclf verkocht wordt.
Zie daar, bij voorbeeld, dal oude vrouwtje'
Zie hoe armoedig, hoe werkelijk versleten
haar kleeren eruit zien! En hoe mager is ze,
en hoe bleek! Maar ook zij loopt in het
apart-blad te neuzen. We volgen haar En
zien, dat ook zij naar een tent gaat, waar
ze met hcesciie, nerveuse slem een paarden
naam fluistert en een getal, waarna ze uit
haar taschje niet een 5 francs-biljet te
voorschijn haalt, zooals u misschien den
ken zoudt neen, een 20 francs-biljet haalt
ze daaruit te voorschijn en krijgt daarvoor
in ruil een nummertje terug. Wat moet ze
zich niet ontzegd hebben, oin die 20 franc s
te kunnen verweddenI Maar hoopvol,
bijna gelukkig, gaat ze heen met haar num
mertje, en schikt zich in de rij van kijken
dic vrijmoedige bekentenis tegenover een
ander! En dat zij dit alles moest ondergaan
om mijn leren te redden I
Een snuivend geluid was het antwoord
van Chatellerault en weer hoorde ik zijn
harden voetstap op den grond nadat hij een
oogenblik had stilgestaan. Toen volgde cc-n
langdurige stilte, die slechts verbroken
werd door het rusteloos heen en weer lo
pen van den graaf. Eindelijk vroeg zij m
bevende stem:
„Waarom zwijgt ge. mijnheer?"
„Helaas, mademoiselle, ik kan niets doen.
Ik was ai bang dat hel zoo gesteld was mst
u; en ik de&d u die vraag in de hoop dat ik
mij vergiste".
„Maar hij, mijnheer?" riep zij in doods
angst. „Wat moet er met hern gebeuren?"
„Geloof mij, mademoiselle, als ik liet in
mijn rnacht had zou ik hem redden, a! va3
hij nog zoo schuldig, om u verdriet le be
sparen".
Hij sprak op een toon van teeder ver
driet, die gemecne huichelaar!
„0 neen, neon", riep zij uit, „u meen:
toch niet Zij zweeg eensklaps en na
eenig zwijgen was het de graal die tic zin
voor haar voleindigde:
„Ik meen, mademoiselle, dal die Lespéron'
sterven moet!"
Het zal u verbazen dat ik haar zoozeer
liet lijden, lal ik het beschot niet met mijn
handen wegrukte en dien vieierigen heer
neersloeg, zoodat hij dood aan haar voelen
lag als een vergoeding voor al den angst
dien hij haar Hel verduren. Maar ik wou
we! eens welen hoever hij het spel wou drij
ven waarmee hij begonnen was. Weder was
er een oogenblik stille en eindelijk toen het
jonge meisje sprak was ik verbaasd over de
•kalme stem- en over de kracht en den moéd
den: als het „hkkr" paard toch eens was»
dat wonl „Espérance" heet het, een inooie
naam!
Behalve dit moedertje hoeveel, hoa
enorm veel vrouwen zijn er, die wedden!
voorkl vrouwen, lijkt het. Ja, misschien
zijn er heusch *;el meer, nóg meer gokkende;
vrouwen dan gokkende-mannen op dc „pe-<
louse".
In de ruslpoozc tusschen twee rennen in
- krijgt de „pelouse" een heel eigenaardig
aspec t. Een aspect dat doet denken aan een
„kwartjésdag" Arlis! Dan vlijen heel
genocgelijk dc rcr .ten-bczockcrs zich neer
op het grasveld, bij groepjes, bij families
tegelijk. Het is day* ook werkelijk al een zo-
merschen dag vandaag! Dan wordt cr
gepicnict met hot meegebrachte brood, de
liarde eieren, dc bussen sardientjes, dc schij
ven ham, en de natuurlijk niet vergelen
flesschcn wijn den wijn, die een volks-,
drank is in Frankrijk. Sommigen, degenen
die het meest aanspraak maken op een re
putatie van netheid en orde. die graag wat
„méér" willen schijnen dan dc anderen, of:
die eenvoudig bang zijn hun Zöndagschc
kleeren vuil te maken, dan wcl buikpijn to
krijgen door zitten op den nog kouden grond
hebben klapstoeltjes meegebracht, cn in-
stalleeren zich regelmatig rond een keuris
witte, op den grond uitgespreide servet,
waarop dc etenswaren uitgestald worden.
Het ziet er gemoedelijk, gezellig uit, op do
„pelouse", zoo'n dag als cr zon is! Allo
menschcn kijken vroolijk, opgelucht, cveri
weg van alle dagelijkschc zorgen en beslom-*
mèrihgen, en voelen zich „een dagje uit",
„een dagje buiten" zelfs.
Daar klinkt het sein, dal dc nieuwe ren
gaat beginnen. In een oogenblik zijn allo
etenswaren, die nog overschoten, weer inge
pakt, dc stoeltjes zijn opgevouwen, de famU
lies slaan weer overeind, kloppen elkaar
strootjes en zand van de kleeren weg, trek
ken een kraagje glad, kammen in de haast
nog waaiende haren bij, herstellen gauw ecu
beetje wat er aan pouöre de riz en aan rouge
verloren ging. en even later slaan a Ilea
weer aandachtig langs de afsluiting der ren
banen, en volgen met enthousiaste angstige
oogen het lot van hun 20, 50 of meer francs,
dat beslist zal worden door vier paardcn-i
poolen cn een jockey!
Is u niet hcelemaal tevreden over dit ren-i
non-bezoek? Was u eigenlijk toch liever op
de tribune geweest, te midden der Parijsche
beau monde, fraaie toiletten, en „bekende
persoonlijkheden"? wel, wat verhinderd
u een volgende keer dan daarheen te gaan?,
cn, misschien, ga ik we! met u meel.
M. DE ROVANNO.
Verkoopprijs per pakje .20 cent
Verkoopprijs per kleine cartonnen
doos 27 j,
Verkoopprijs per groote cartonnen
doos45
Wollen goederen, met deze zeep ge*,
wasschen, voelen weder als nieuw aant
Ook fijne stoffen kunnen in deze zeep
gewasschen worden. 3941
die ui:'ringen van zu!!: een teer en op lid
oog zulk een kinderlijk wezentje
,.ls uw besluit inderdaad onherroepelijk,
mijnheer? Als er eenig-medelijden is in uw
harl, kunt ge mij dan tenminste- niet toela
ten in <b tegenwoordigheid van den koning,
met mijn tranen en smeekbeden?'
„Het zou u niets helpen. Zooals ik u ge
zegd heb, do muiters hier in Languedoc zijn
in mijn macht" Hij zweeg alsof hij deze
woorden diep wou lalen doordringen jii
haar hart en toen ging bij voort: ...Made
moiselle, indien ik hem vrij liet, indien jk
'hem 's nachts uil dc gevangenis liet kernen,
zijn bewakers omkocht orn hen slil te
houden en lic-rn liet zweren dadelijk het
grondgebied van Frankrijk te verlaten en
mij nooit te verraden, dan zou ik mij zelf
schuldig maken aan hoogverraad. Dal zou
de cenige manier wezen cn u ziet wc! in,
mademoiselle, dat ik zoodoende mijn e.gcn
leven in gevaar bracht
Er was iels in de woerden, al werd het
niet uitgesproken, d.<i iemand kon doen ver
moede:;: hij kon misschien omgekocht wor
den om d alles tc d. cn, waarvan hij mel
ding maakte.
„Ik begrijp, mijnheer, dat hel te veel zou
wezen om zoo iels van u te durven vra
gen". antwoordde zij met doffe slem.
„Het zou inderdaad zeer veel zijn, made
moiselle", zei hij haastig en nu was ziia
slem dof c-n zonderling trillend. „Maar niets
wat uw lippen van rnii mochten vragen en
dal ik in mijn macht had te volbrengen, zou
te veel wezen".
,,Wat bedoelt u?" riep zij hijgend uit.
(Wordt vervolgd).
-r li
