HET BRANDGAT.
Mo. 20234.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 27 Februari
Derde Blad.
Anno 1926.
(p Buiten!. Weekoverzicht
DOETÜW SCHOENEN GOED»
UIT DE PERS.
FEUILLETON.
voor dc mogelijkheid, dat'het tijdstip der
„uiterste noodzaak"' zal aanbreken
vous, mijnheer Van Wijnbergen! hoop
ten op rar. Limburgs fiasco. Om wel zécr
verschillende redenen. Zij kunnen thans
zich vereonigen in vreugde.
Heb voorstel der sociaal-democraten tot
Kamerontbinding krijgt na dezen uitslag
oen cenigszins anderen aard. Het belem
mert niet langer de pogingen van den der
den formateur, die sinds 11 Nov. optrad.
Maar dat liet voorstel daardoor ook maar
één stem meer zal krijgen, is toch zeer du
bieus. Het verzet daartegen in de politieke
pers gerezen bewijst dat, zoo het iets be
wijst. Men kan moeilijk een soort referen
dum gaan houden over 't gezantschap bij
den Paus. En dat ware een verkiezing on
der deze omstandigheden.
Dat thans de samenwerking mei S.D.AP.
en Vrijz.-Democraten voor dc R.-K. Staats
partij ook maar iets aaunemelijkcr is dan
tcfen mr. Merchant die tevergeefs poogde
te bewerken is niet aan te nemen. Integen
deel, dc houding sedert dien door de de
mocraten van links ten aanzien van oit
fameusc gezantschap aangenomen heeft do
noiging van mgr. Nolens en de zijnen met
lien in zee te gaan eer verminderd dan
vermeerderd.
En dus 1
Wij willen dc slotsom niet trekken, dat
nu het kabinet Colijn moet worden vast
geketend aan dc rots der rcgccringsverant-
wcordelijkheid, al verheugen zich sommige
politieke vogels reeds op hot genot, dat do
weerloozo Prometheus hun 6c-henkcn zou.
Voor do mogelijkheid de crisis van het
parlementarisme t-cn onzent te overwinnen,
lijkt ons dat zeer gevaarlijk. De thans acute
ziekte zou in veel erger vorm chronisch
worden dan ze dat voor 11 November was.
Aan de cenige, naar onze mcening waar
lijk mogelijke oplossing der crisis, willen
do partijen nieb.
Liever laten ze de baan vrij voor anti-
conetitutioncelc stroomingen, in do hoop
„that something will turn up" dat ons zal
rv ij waren voor de gevaren, die daaruit zou
den kunnen voortvloeien en die zij niet hel
pen keeren.
Uit de „Msbde" (R.-K.).:
Over liet resultaat zal, dit behoeven we
niet te zeggen, groole vreugde zijn in den
vrijzinnig-democratischen bond, die het
werk van zijn medelid niet alleen ongaarne
zag. maar hel openlijk afkeurde en tegen
werkte.
Intusschen is dc crisis 108 dagen oud en
de ölukken liggen er nog juist zoo als op
11 November.
Waarom is mr. Limburg, die met zooveel
optimisme zijn opdracht aanvaardde, niet
geslaagd en wat moet er nu gebeuren? Dat
zijn de tweo vragen, die op antwoord
wachten.
Het is te hopen, dat mr. Limburg in dezen
niet liet voorbeeld volgt van zijn voorganger
en naar het buitenland verdwijnt, zonder
iets omtrent zijn arbeid openbaar te maken.
Zoolang hij dat nog niet gedaan heeft kun
nen we slechts gissen, waarop de formatie
gestrand is.
Bij de vorming van zijn extra-parlemen
tair kabinet heeft de formateur op het door
hem samengestelde program zoowat alle
partijen willen vereenigen. Maar men kan
nu eenmaal niet bij elkander brengen wat
niet bij elkander hoort, ook niet in een
cxira-parlemenlair kabinet.
Het extra-parlementaire kabinet had
rechts of links getint moeten zijn, of uit
sluitend moeten zijn samengesteld uit man
nen slaande buiten de partijen.
Dat hij deze fout gemaakt heeft en naar
onze meening daardoor niet geslaagd is,
betreuren we ten zeerste. Wij zouden een
kabinet-Limburg met vreugde hebben be
groet en met ons de overgroole meerderheid
der R.-K. partij.
Hiermede zijn we vanzelf gekomen aan
de beantwoording der vraag, wat er nu
moet gebeuren.
Over een opdracht aan mr Dresselhuys,
die zich aanbood om in veertien dagen tijds
een nationaal kabinet te vormen, kan wel
niemand ernstig denken. Dit zou tijd ver
morsen zijn, daar or geen schijn van kans
beslaat voor zijn slagen. Had mr. Limburg
de sympathie van allen, zijn zich presen-
tèerende opvolger geniet deze zeker niet en
aan zijn leiding zullen niet veel ernstige
mannen zich toevertrouwen.
Uiterste noodzaak is nog lang niet aan
wezig. Eerst als dat het geval was, zou dc
leider van onze partij aan de beurt komen
voor de vorming van een parlementair ka
binet; maar daaraan behoeven we niet tc
denken.
Toen mr. Limburg de opdracht kreeg,
hebben we geschreven, dat we niets haddon
tegen zijn persoon, maar dat zijn aanwij
zing gemengde gevoelens bij ons wekle.
Vóór de vorming van een extra-parlemen
tair kabinet zagen we bij do tegenwoordige
samenstelling van de Kamer liever een
rechtsch man als premier aangewezen. Op
dit standpunt staan we nog. We zijn over
tuigd, dat er in de R. K. of de A. R. partij
wel iemand tc vindon is, met voldoende go-
zag en politieke ervaring om een extra
parlementair kabinet saam tc stellen. Het
behoort niet lot onze taak, hiervoor namen
te n cv men; maar zulke mannen ziin er, al
is hun aantal niet groot.
De twist over de Yclken-
hondsraad-zetels Fransche
moeilijkheden Russisch
geldgebrek Benijdbaar
Amerika.
De kwestie van de Vplkenbondsraadzeiels
overhoerscht nog altijd ai het andere. En
hot is zoo jammer, dat een bevredigende,
oplossing niet tc zien is. Zal deze te vinden
zijn, is zelfs dc groo.tc vraag Dc landen,
die een permanente raadszelel voor zich
opeischcn, puiten zich uit in het zooken
van allerlei motieven om dien zetel-honger
te verklaren en aannemelijk te maken. Maar
wal zij ook prakliseèren, men voelt uit
alles, wat te berde wordt gebracht slechts
duidelijk, dat hot allemaal is pour- acquit
dc conscience. Afdoende blijft, dat het wel
toevallig is. dat al die cischen loskomen,-nu
Duitschland zoo'n zclel zal krijgen, dat
daarvan tevoren nooit, of althans zeer wei
nig is gemerkt. Iloe men het draait of koert,
het gaat alleen om macht-evenwicht en al
les, wat daaraan vastzit en Frankrijk is de
gene, die alle eischen steunt de tout son
cocur. Vreemd is ongetwijfeld, dal, terwijl
in Engeland de publieke opinie geen twijfel
laat over haar gezindheid en de dominions
eveneens van elke uitbreiding van den Vol-
kenbondsraad niets, totaal niets moeten
hebben, de Engelsche regeering, onder lei
ding van Chamberlain, eerder er naar over
schijnt le Jiollen om Frankrijk tenminste
cenigszins tegemoet te komen, zij het ook,
dat de Fransche lievelinge, d. i. Polen, ge
dupeerd wordt.
De tijd van bijeenkomst te Genève nadert
reeds met rassche schreden. Zal de Volken
bond oen moeilijke crisis tc doorslaan krij
gen? Vrees is niet geheel misplaatst, helaas.
Zooals reeds in vorige overzichten opge
merkt, kan de raad alleen met algemeene
stemmen besluiten nemen; kan dus een on
verzettelijke de heelc boel in 't honderd
doen loopen. Zweden schijnt vast van plan,
nooit, in geen geval, voor uitbreiding van
den raad te zullen stemmen. Maar wat doet
Frankrijk, Spanje, etcOm voorts vooral
ook Duitschland niet te vergeten. De regee-
ringspers spreekt beslist uit, dat Duitsch
land uitbreiding van het aantal zetels niet
zal dulden en zich liever heelcmaal zal
terugtrekken. Een meerderheid in den Rijks
dag zou daarvoor o.i. ook wel te vinden zijn.
Misschien kan liet nut afwerpen, dat
Chamberlain, Briand en Stresemann waar
schijnlijk een dag eerder naar Genève zul
len komen, om Onderling overleg le plegen.
Nog één week scheidt ons van wat een
der belangrijkste zittingen van den Volken
bond belooft te zullen worden. Of ten goede,
of ten kwade! Ilopen we het eerste
In die ééne week kan echter nog zooveel
gebeuren. Misschien zelfs nog wel een ka
binetscrisis in Frankrijk. Want dc Kamer
blijft vrij koel slaan tegenover de rege
ringspoging. om via den Senaat alle voor
gestelde belasting-wetten, die samen vijf
milliard moeien opbrengen, binnen te halen.
Dat de Senaat al deze voorstellen zal aan
nemen en zelfs met bekwamen spoed, och,
dat lijdt weinig twijfel meer. De Senaat
blijkt hoogcre begrippen van landsbelang te
hebben dan de Kamer cn treuzelt niet op
allerlei wijze. Die heele bezending goedge
keurde voorsiellen moet dan terug naar de
Kamer.
Do socialisten nemen een absoluut afwij
zende houding aan, zoodat. trots allo kunst
en vliegwerk om liet anders le doen schij
nen, het cartel uit elkaar ligt. Zal een deel
der oppositie Briand in dezo wetenschap
willen redden? Het zal moeten blijken.
In ieder geval laveert en schommelt de
huidige Fransche rcgecring om er mal bij
tc worden. Van kracht is geen sprake. Het
is koren op den molen der fascisten, die in
Frankrijk geen quanlilé negügcable meer
schijnen le zijn, want reeds worden maat
regelen voorbereid uit arbeiderskringen, om
een fascistische staatsgreep tegen lo gaan.
zoo het daartoe komen mocht.
Aan zware offers zal de Fransche belas
tingbetaler zich echter in geen geval kun
nen onttrekken. Hoe eerder door den zun-n
appel wordt heengebelen, des le verstandi
ger. Want van de zoo juist weer begonnen
besprekingen met sovjet-Rusland over er
kenning der oude scholden elc. behoeft men
zich in Frankrijk geen gouden bergen voor
le stellen. Vooreerst belaalt Rusland niets;
hoogstens gaat het over lot oen g&lecllelijke
erkenning der schulden, mits door nieuwe
leeningen meer wordt gegeven dan op dio
manier betaald worden moet. Sovjet-Rusland
heeft geld, veel geld noodig. Opbouw zonder
kapitaal in den meest vollodigcn omvang
van dit woord is nu eenmaal een onmoge
lijkheid. Wat zou Frankrijk daarom gebaat
zijn voor het oogenblik, zoo de. Fransch-
Rüssische conferentie al eens onverwachts
toch lol cenig resultaat, hoe bescheiden ook,
zou voeren?
Milllardon blijven weggegooid in allerlei
vorm op het "altaar van god Mars: De Wes-
tcrsche wereld weel, dat liet Oosten hunk i t
naar verdere zclf-vernieliging door liet oudo
Europa, never mind, vooruit met dc bewa
pening, met het versmijten van kostbaar
materiaal.
Natuurrampen hebben Japan vooreerst te
zwak gemaakt, China is to onderling ver-,
deeld, zeker, maar in de kleinere volken in
't Oosten groeit al feller de zucht naar baas
zijn in eigen huis. Metterdaad, niet in naam
en naar Afrika, zolfs naar dc Engelscho
dominions in Australië en Amerika is dat
overgeslagen
Europa schijnt ziende blind en lioorcn-let
doof! Tot zelfs de wetenschap blijft dienst
baar aan do Mars-cultuur.
Welk een contrast vormt financieel Ame
rika. dat binnen korten tijd door nadere
regelingen zijn rijkdom nog wel zal zien
toenemen. Belastingverlaging van bijkans
vier honderd millioen dollar'; geen werk
loosheid van cenige beteekenis; uitbreiding
van macht op allerlei terrein. Gestadige
grooi en bloei.
Waardoor men in Europa nog wel eens
hoopt op het cadeau krijgen der schulden.
Wc vreezen evenwel, dat zij, die daarop
hopen, zich leelijk zullen vergissen. Bij een
andere mentaliteit in Europa zou Amerika
misschien zich wel genéreuser hebben ge
toond. doch nu Dc goedkeuring van do
jongste schuldregeling met Italië, dat Zoo
schappelijk behandeld is, is zelfs verre van
safe geworden, dank zij Mussolini's groolcn
mond en imperialistische neigingen, gelijk
die telkens tot-uiting komen.
Benijdbaar Amerika
RECLAME.
9775
Limburg's poging mislukt.
Het „Vad." (V. B.) schrijtt o.m.:
Wij hadden dit gevreesd; het duurde to
feïig.
Natuurlijk is het thans, nu de noodige
gegsvens daarvoor ontbreken, niet doenlijk
eemge diagnose te stellen, dio zekerheid
kan geven omtrent de oorzaken van Lim
burg's falen, al moet het ons-dan toch van
het hart, dat, als de Rechterzijde in de
Kamer even enthousiast geweast was voor
Limburg's slagen als de Rechtsche pers,
het ministerie-Limburg reeds lang ware
geformeerd. Daarom achten wij het nood
zakelijk, dat zoo spoed.g mogelqk en uiterlijk
vóór Dinsdag er een roededeeiing van den
Hr .Limburg komt over de richting, waarin
hg gezocht heeft, en door welke invloeden
tij niet is geslaagd. Uiterlijk vóór Dinsdag,
omdat, wil de door de S.D.A.P. bijeengeroe
pen Kamervergadering nog eenige beteeke
nis hebben, zij dit kan krjjgeti door een
debat over de schuldvraag van een zoo on
gekend lang stopzetten van de parlenmentah-o
machine. Het Nederlandsche volk moet maar
eens weten, hoe het mogelijk is geworden,
dat, waar noch Marchant, noch De Visser
in de formatie slagen konden, ook Limburg
schipbreuk leed, terwyl er toch dit verschil
bestond, dat noch Marchant, noch De Visser
een pers hadden, .die veel hoop gaven op
hun slagen, terwijl er een groot koor was,
dat om zoo te zeggen unisono zong: Moge
Limburg voorspoediger zijn; de H.H. Van
[Wijnbergen en Marchant waren de eenigen,
die daarin niet moe zongen. Het mysterie
woel nu cpgelost worden, hoe of, niettegen
staande zooveel uitgesproken hoop dat.Lim
bing slagen zou, het toch op mislukking
uitliep. De ondergrondscheinvloeden, die
hier blijkbaar aan het werk geweest zijn,
mootoD uit het donker in het volle licht
worden gesleurd.
De vraag rqst thans: Wat nu?
Afgezien van andere omstandigheden zou
den wij ieder willen afraden zijn moeite
te verspillen aan de samenstelling van een
extra-parlementair Kabinet. Nu Limburg, da
daarvoor zoo bij uitstek geschikte man, die
iook bij do Rechterzijde in gunstiger positie
stord dau eenig ander, niet geslaagd is,
moet dat voor ieder ander op mislukking
uitloop en, en zou dit den duur van de crisis
wiel' onncodig verlengen. Wij staan dus nu
voor Kamerontbinding of voor terugkeer van
da Rechterzijde, geheel oi gedeeltelijk gere
presenteerd achter de Regeeringstafel. Dat
de Katholieken toch thans de „uiterste nood
zaak" gekomen zouden achten, is na het
antwoord van Nolenis aan Marchant, en na
de uitingen van Katholieke Kamerleden en
persorganen moeilijk aan te nemen.
Voor Kamerontbinding voelen wq niets.
Zelfs ir het ondenkbare geval, dat de
Rechtorzxjde daardoor in de minderheid zou
kernen, maar daarvoor zijn bijna 200.000
stemmen noodig, veranderd de situatie niet
?.w> veel, omdat -er van een vereenigdo
Linkerzijde, die de. regeering zou kunnen
•overnemen, geen sprake meer is. De Rech
terzijde, die nu zelve, door haar tweedracht
pp 11 Nov. de parlementaire vaas stuk
heeft geworpen, moet thans maar eens laten
zien, dat zq ook weer heel kan maken.
Wat wil zeggen, op welke manier laten wij
aan haar over, het parlementarisme moet
•.edrfen. Zoo kan de zaak niet blijven, al
bekommert zich dan ook niemand van ons
volk, dat niet aan politiek doet, nog om
do crisis.
De „N. R. Ct." (V.-B.) schrijft:
Thans heeft dus ook mr. Limburg zijn
pogingen, om een nieuw kabinet te vor
men, moeien slaken. Naar de oorzaken van
de mislukking kan men slechts gissen.
De vraag, wat er nu moet gebeuren, is
buitengemeen moeilijk, en een opheldering
zou er mogelijk ecnig licht over kunnen
verschaffen Verwacht wordt, dat aan het
demissionaire kabinet thans zal worden
verzocht wegens gebleken gebrek aan bctor
do teugels van het bewind maar in handen
te houden, en dus op zijn ontslagaanvrage
terug le komen. Erkend wordt oven vel,
dat dezo oplossing van de crisis de slechtste
zou zijn, die men zich kan denken Doch
indien dit de éênige oplossing is, die na
Uit t loven van den beroemden Engelschen
detective HERBERT POUTER.
Vrij bewerkt naar hol Engelsch door J. H.
(Nadruk verboden). -
De detective liet een vluchtigon blik over
het mooie gezicht van de jonge vrouw glij
den. „Het is volkomen begrijpelijk, dat u
zoo warm de partij van uw man opneemt,
mevrouw", zei hij zacht. „Maar zou het
niet denkbaar zijn, dat hij het toch gedaan
heeft? Dat Gufeeppe Cavianchi zich
zijn zuidelijk temperament heeft laten mee*
sleeperi om een daad Ic begaan, waarvan hij
zeker direct w eer spijt heeft gehad V'
Weer schudde de zangeres het hoofd.
„Hij kan het niet geweest zijn", zei ze
met rustige stem. „Het is waar, hij is een
heftig, hartstochtelijk mensch Maar hij ia
ten slotte een kind van goedheid; hij zou
geen vlieg kwaad doen, laat staan een
mensch vermoorden
„Was u er bij, dat hij het bericht las?" -
„Ja. Hij was vanochtend met hoofdpijn
«-akker geworden cn bleef waf langer in
md. Tegen negen uur, ik was al heelcmaal
gekleed, terwijl hij nog in bed lag, werden
het ontbijt en de ochtendbladen boven ge-
bracht. Wij logeeren in „llofcl d'Angle-
-terre Hij keek dc verschillende criiicKcn
«n.de ochtendbladen door en plotseling, ter-
*ul ik aan tafel zat tc ontbijten, hovrde
een schreeuw van woede. Ik keek op en
S dat hij wit van woede was en over al
ruim drie maanden crisis neg rëst, dan zal-
men er vrede mee moeten nemen. Oi het
de eenige oplossing is, die kan worden ver
kregen. kan echter pas blijken, zoo de oor
zaken bc-kc-ud zijn. waardoor mr Limburg's
arbeid tot negatief resultaat heeft geleid.
Nu begrqpe men ons wcl Zoo het kabinet
per slot van rekening op zijn ontslagaan
vrage terugkwam, zou dit naar ons inzien
een formeel constitulioneele oplossing zijn.
Uit de verkiezing van verleden jr.ar be
hoorde Kaar onze constitutional:le begrip
pen eea itchier kabinet voort te spruiten.
Maar het gezag van het kabinet heelt
door de gebeurtenissen enorm geleden, cn
inzonderheid is dat van de Roomsche leden
geheel heen Deze hoeren hebben, moet men
toch aannemen, hun ontslagaanvrage niet
ingezonden, om den boel eens op stelten te
zetten, maar omdat zij, als minister van
waterstaat, van koloniën, van arbeid en van
oorlog, de verantwoordelijkheid voor hun
departement niet konden dragenzon
der gezantschap bij den Paus. Dat is maar
niet zoo een gril geweest; zij hebben na
tuurlijk daarvoor hun degelijke redenen ge
had. Niels is sedert dien in dio redenen
veranderd en nu zouden zij de verantwoor
delijkheid toch maar weer op zich nemen
zonder gezantschap!
Want zoo het oude kabinet blijft, zal dat
gezantschap niet weerom kunnen keeren.
Komt binnenkort de Kamer weder bijeen,
dan worden de discussion hervat, waar zij
waren gebleven, cn over het gezantschap
is nu eenmaal beslist.
Voor de nict-Roomscho leden van het
Kabinet zou het natuurlijk veel gemakke
lijker zijn, hun ambt weer te aanvaarden.
Zij hebben zich aanstonds, toen zij hun
portefeuilles ter beschikking stelden, die
mogelijkheid open gehouden. Persoonlijk
mogen zij er zonder kleerscheuren afko
men, veel gezag en glorie kan er echter ook
van hen niet meer uilgaan tegenover een
Kamermeerderheid, die hen in den grond
van haar hart veel liever niet meer aan
het bewind ziet.
Zoo inderdaad de loop van zaken moest
zijn, dat aan de demissionaire ministers 't
verzoek wordt gericht, in 's Hemels naam
maar te blijven zitten, en zij daarin treden,
dan krijgen we een herhaling van de positie
onder het Kabinet-Ruys na de vlootwet-
crisis. Een Kamer, die zich aan de leiding
van het minislerie nagenoeg niets gelegen
laat liggen en aan de individueele minis
ters stoot op stoot toebrengt. Daartegenover
een negental ministers, dat zich alles moet
In ten welgevallen en cr onverschillig onder
blijven. Een gemeen overleg van sla je mij,
ik sla je weer. Een overprikkelde volksver
tegenwoordiging, die zal opgaan in partij
strijd -. een kabinet, waarvan geen raad
wordt aanvaard, en welks premier, die
zich reeds eenmaal door een viertal col
lega's de leiding uit handen liet rukken,
doodsbenauwd zal wezen, dat hem opnieuw
zulk een poets zal worden gebakken.
Het is een sombar perspectief, dat zich
opent. Er is, tegenover een zwakke, door
verdeeldheid en naijver verbrokkeld^ Ka
mer zonder stuur, behoefte aan een krach
tig, zelfbewust kabinet, dat stormen durft
Irolseeren. We zouden krijgen een slap.
benauwd, van het eene incident op het
andere laveerend, kabinet, dat bij voortdu
ring in angst zit voor nieuwe conflicten.
Het „Hbld." (V.-B.) zegt:
De tegenwerkende krachten zijn op het
laatste oogenblik sterker gebleken dan de
man, die naar luid der berichten het on
mogelijke heeft beproefd, om een levens
krachtig ministerie te vormen. Het gezant
schap bij het Vaticaan bleek het struikel
blok, wij zijn weer ovenver als op 11 No
vember 1925.
Na een crisis van 107 dagen, een crisis
langer dan één uit onze parlementaire ge
schiedenis
Over dc vraag, wat er nu zal moeten ge
schieden kan men moeilijk met eenigen
grond onderstellingen opperen. Men dient
daartoe meer tc weten, over de vraag, wat
en wie mr. Limburgs pogingen deden mis
lukken.
De politici, die zooals de heer Marchant
vóór alles vreezen, dat de broederen dér
coalitie elkaar zullen hervinden, en die an
deren, die als voor den dood zoo bang zijn
zijn leden beefde. Zonder een woord tc zeg
gen reikte hij mij de „Morning Leader"
over en ik las met klimmende verbazing en
ergernis de critiek van mr. Turner."
Zij wees den detective de recensie in de
courant, die op zijn schrijftafel lag. [Wat
hij las was het volgende:
Odeon-Theater.
tiUISEPPE CAVIANCHI
als
DON JOSé.
Het schijnt onbegrijpelijk, dat een gun
stig bekend theater, zulk een gaslvoor-
stelling heelt kunnen op touw zetten.
Quiseppe Cavianchi is nu eens- precies het
type van een zanger, zooals die niet zijn
moet. Onnatuurlijk geaffecteerde geza-
ren een gebarsten stem, die in het for
tissimo klinkt" als blik; alles bijeengenomen
het beeld van een ouden, afgctakelden ker-
miscomediant. Iets beters is met den besten
wil van dc wereld over deze „Ster" niet
tc zeggen.
DONALD TURNER.
Herbert Porter legde de courant ter zijde
c-n wendde zich weer tot de zangeres.
„En wat gebeurde er, toen u beiden deze
vriendelijke regels gelezen hadt?"
„Mijn man gaf direct zijn voornemen te
kennen om zich lo kleeden en naar de cou
rant te gaan. Ik heb alle mogelijke moeite
gedaan om hem van zijn plan af le brengen,
maar er was geen rodeneeren tegen; in
tegendeel hij wond zich steeds meer op!"
„Hebt u op hem gewacht tot liij klaar
was?"
„Dat kon ik niet. Ik (reed dezer dagen
ook op als gast, ten minsle ah liet nu door
gaal, als Brünhilde in „Die Wallhüre". Om
hal'flien moest ik op de repetitie zijn."
„Hoe laat verliet u uw man?"
„Om 'n minuut of tien vóór lialftien. Ons
hotel is. vlak bij het Odcon-theater."
„Bent u direct' van uw kamer de straat
opgegaan."
De zangeres keek hom verbaasd aan.
„Neen," zei ze langzaam, alsof zij haar
woorden overdacht, „ik heb in de hall van
het hotel nog even getelefoneerd."
„.Waarheen?" zei de detective onmiddel
lijk met gespannen belangstelling.
„Verdenkt u mij misschien?" vroeg de
zangeres met groole angstöogen.
„Bij het onderzoek van een ernstige mis
daad mogen wij niet de kleinste kleinig
heid over het hoofd zien," was het orakcl-
spreukige antwc>prd van den speurder.
„Maar maak u volstrekt niet ongerust,"
voegde hij er vriendelijk aan toe. „Mag ik
nu welen met wien u telefoneerde?"
O zeker. Met mijn inodisto over een
hoed, dien ik besleld had."
„Dat is al heel onschuldig; ik dacht wel,
dat het iets dergelijks zou zijn. Er moet al
heel wat gebeuren vóór een dame oen
boodschap aan een modisle vergeet," zei
Herbert Porter schertsend. „Nog één vraag:
toen u getelefoneerd hadt, hadt u toen nog
tijd om te voet naar den schouwburg te
gaan of nam u een taxi?"
„Ik ging te voet."
„Dus," zeide dc detective, u bent on
geveer halflièn uit uw hotel gegaan. Om
goed hal fel f is Mr. Turner vermoord ge
vonden. Hoe laat kan uw man het hotel
verlaten hebben?"
„Ilij heeft, al heeft hij zich nóg zoo ge>
haast, toch minstens drie kwartier voor zijn
toilet noodig. Ik kan mij geen omstandig
heid voorstellen, die mijn man er toe zou
brongen zich anders dan zorgvuldig ge
kleed en geschoren in het publiek te ver-
toonen. Dus vóór tienen kan hij nauwelijks
weggegaan zijn."
„Dan moet ik u nóg een vraag doen:
Heeft u Mr. Turner ooit gezien of gespro
ken?"
„Nooit."
„Iloe kreeg u het bericht, dat uw man
gearresteerd is?"
„De directeur van den schouwburg liet
mij vragen of ik even in zijn kamer wilde
komen. Hij vertelde het me."
„En wat deedt u teen?"
„Direct naar u toe rijden."
„Dus u bent van halftien tot h'alflwaalt
in den Schouwburg geweest?"
„Dat is heel gewoon voor een .Wagner-
repetitie."
Zij stond op.
„Ik behoef wel niet fe vragen," zei Her-
bert Porter, „wat ik doen moet. Signora
Cavianchi."
Zij trad op hem toe en legde.haar hand
vertrouwelijk op zijn arm
„Red hem," zei ze met trillende stem en
tranen schoten in haar oogen; „red hem,
Mr. Porler."
Hij haalde de schouder op. „Ik zal het
probecren," zei hij langzaam,
De atmosfeer in de redactiekamer was
nerveus en gespannen. Sneller dan anders
vlogen de pennen en 'potlooden over het
papier; als met koortsachtige haast ratel
den de schrijfmachines uit de aangrenzen
de typistenzaal. Maar bijna niemand sprak
oen woord; hier en daar werd eens een
snelle blik gewisseld, werd luisterend een
hoofd opgeheven; het gevoel alsof elk
oogenblik uit een of anderen duisteren af
grond iets raadselachtigs en vreeselijks kon
omhoog stijgen, lag als een looden druk op
de bezige menschen.
Het aanrollen van een auto, die knarsend
stilhield, werd van builen hoorbaar.
Direct daarop kwam Jack, het factotum,-
met een visitekaartje.
De chef-redacteur wierp er een blik op
en zei daarop met een stem, waarin ver
bazing en respect gemeDgd waren
„HERBERT PORTER
De heeren keken op en een seconde lang
scheen de polsslag van den arbeid tc stok
ken. Alle oogen richtten zich zwijgend op
de deur. Deze ging open en een heer in
een lange manteljas verscheen op den drem
pel. Zijn kalm gezicht met de brcede kin
meesterde langzaam het gezelschap. Dan
zeide hij met een rustige stem: „Ik zou
gaarne de kamer willen zien, waarin mr.
Turner vanochtend vermoord is gevonden."
Do chef-redacteur trad beleefd op den
bezoeker toe en boog.
„Heel graag, mr. Porter," zei hij; „maat
dc deur is door de autoriteiten verzegeld."
De detective trok zijn gezicht in een ge
wichtige plooi. „Alle respect! Verzegeld?..*
En nog wel door de autoriteiten 1 Ja, dar
zal er niets anders op zitten dan de zegelt
to verwijderen!"
De ander knikte.
„U zult wel weten, hoever u gaan kunfy
mr. Porter." En terwijl hij nogmaals eel
lichte buiging maakte, voegde hij er aaa.
toe: ,-,Mijn naam ie Sheraton."
(Wordt vervolgdjt
