Humor uit het
Buitenland.
\V^»fkiiulèreiv
De Rue de la Gaieté.
UIT RUSLAND.
Gast, tot tragen telln^j^^tfri), ris j« je zelf moest
•fcedleneD, zoo je doodhongeren. (PassiDg Showjf
Heer, tot nieuwen huiitnecnt: En dent er
Han. WilkJns, er zijn twee dingen waai it op sta,
waarheidsliefde en gehoorzaamheid.
WlJkins (er op alt om een goeden indruk te
maken): Ja, meneer, en wanneer U me zegt
om bezoekers te zeggen dat a uit bent en a bent
thals, wat moet het don zijn? (Punohj
Man: Ik moet een nieuwe overjas hebben.
Vrouw: O, laten we dan hier naar toe gaan.
Wan: Maar ik kan er geen 329 dollar voor betalen.
(Judge!
Bruins Twïens vtoüw voor een paar 'dagen alt de stad fsjj
v- Non, Ik hoop dat Marie vandaag terugkomt, of ik zal
morgen op den grond moeten ontbijten. (Passing Show)
'Advocaat: Zog, 'dokter, wat heb Jij toch altijd
op co» advocaten aan te merken?
Dokter (droogjes): Non, jullie vak maakt geen
engelen van de menschen, wel?
Advocaat: - Koe. dat le jtaur, d«t he» U op
ons TOOT. dotter, JPoseing. Show)
Tcrugkcerende held (door a'n vrouw naar bene
den gestuurd om naar een Inbreker te kijken):
Is in orde, lieve, ik echoot de oene neer en d«
andere droeg hem weg.
Vrouw: Welke andere?
Man: 0.. eh., degeen waar fk op mikte.
(London Opinion)"
Een straat van Monlparnasse, waarover
ik u iels vertellen wil.
Alwéér over Monlparnasse?
Ja, maar ditmaal zal ik niet met u
praten over de kunstenaars, die Monlpar
nasse be volken.Hoe wel zéér door de kunste
naars geliefd, is de rue do la Gaielé een
straat met een heel ander cachet dan een
kunsten aars-caclmt.
Overdag maakt zo op u den indruk van
een doodgewone volksstraat wat winkels,
breedte, publiek, en drukte betreft, zooicis
als de Nieuwendijk in Amsterdamzooiels
als een volks-KalverstraatDat karakteri
seert ze u genoeg, dunkt mij.
Maar 's avonds!
Ik raad u «aan, begin met uw diner le
nemen in het Russisch restaurant „Les
Djigusles" op den boulevard Edgar Quinet
nog geen minuut verwijderd van het be
gin der rue de la Gaielé. Naar dat restau
rant gaat ge eerst legen half 9, 9 uur. En
als ge daar voldoende genoten hebt van de
keurige, Russisch-gekleurde mondaine om
geving, de keurige, meest Russische, mon
daine gasten; ge u hebt laten meedeinen op
de melancolieke, hartstochtelijke lonen van
het Russische strijkje en de Russische zan
gers, die daar het diner opluisteren komen;
cn als gc u tegoed hebt gedaan aan de
uiterst-verzorgde spccifiek-Russische ge
rechten, en de eeht-Itussische „wodka"
ga dan legen een uur of half elf de rue de
la Gaielé in, en de verschillendheid der in
drukken van d«\ür zal des le sterker op u
inwerken, naarmate ge meer vervuld zijt
van de verfijnde «tl uw zinnen streelende
Russische genietingen, die gc zoo pas onder
gaan hebt.
Cosmopolltismc, mCernafiónalisme?
niets, ervan! de me de la Gaieté is door en
door Fransch.
Mondainitcil? geen sprake meer daar
van! Mannen met petten op, of getooid
mot een ecnigszing scheef hangenden hoed
Vrouwen «als dames gekleed, maar velen
van de jongeren zonder hoed, met enkel haar
eigen keurig-gearrangeerden haar-looi als
hoofdbedekking. Moeders, en vaders ook
wel, met kleine kindeven op den arm.
Om elf uur nog,?! vraagt gc verwonderd.
Ja natuurlijk} waar moeten ze die kinderen
laten als ze zelf naar cinema of theater
willen?! een volksvrouw houdt er geen
kindermeisje op na!.... dus meenemen
wat zit er anders op! Slaperige gezichtjes,
oogjes met blauwe kringen eronder? ja
maar voor zoo'n enkele keer?.. het
gebeurt ook niet iederên dag! en al ziet u
iederen avond laat met kleine kinderen
«jouwen in de ruc de la Gaieté.dat zijn
telkens weer ftnderc kinderen, moet u be
denken!
De cinema's daar! en de volks-thcaters!
De cinema's vertoohen populaire films; en
theaters: zijn er twee: een music hall, en
een theater dat tooncelstukken en revues
vertoont. Ga er eens een avond heen' en u
zult zich niet bekocht achten! O, „kunst"
krijgt u er niet le hooien, noch le zien!
Maar als u oogen en ooien heelt, die op te
merken weten geniet dón van. het
publiek! een vólks-publiek, zooals in Hol
land misschien alleen indertijd het Amsler-
dnmschc theater van Stoel en Spree le ge
nieten gaf. Stukken met „verraders" en
„edele zielen" erin, waar na langen strijd
de „edele zielen" tóch het winnen van de
„Verraders". -En een publiek, dat mééleeft
met het spel, dat „erin" is, dat fluit, sis
send fluit als de „verrader" opkomt dat
niet nalaten kan zelfs ,,de edele 2iel" af en
toe -een. wenk le geven, een waarschuwing
toe le roepen, opdat hij niet in des verraders
strikken vallc. Maar een door en door
Fransch publiek dit. Luister maar naar de
kwinkslagen, die van de zaal uit naar het
toonecl schieten, en luister naar de ant
woorden, die de tooneel speler, dc zanger, de
voordrager, terugschiet naar de zaal. Hi)
kent zijn volkje, kent Irun geest en hun
geestigheid, want meestal is hij zelf voort
gekomen uit hun midden. Als vuurpijlen
schiet het heen en weer, van looneel naaf
zaal, van zaal naar tooneel, d.an uit dezen
hoek, dan uit gindschen. En liet overige pu
bliek geniet, applaudisseert, schatert, is één
tinteling van mééleven!
Of dacht u soms van niet, omdat u er
daar een paar sinaasappelen ziet pellen?
d.'iar een paar ziet zuigen aan een loljie ver
derop een heel stel apenoten ziet kauwen;
Maar al die dingen verhinderen toch het
mééleven niet in een Parijsch volkstheater? 1
die hóóren eenvoudig bij den geest van het
publiekl
Ga bij het uitgaan van het theater even
staan in het roodc reclame-licht, dat van
boven de deur of de heelc breedte der straat
verlicht. Stel u maar naast het rijtje van
de drie agenten, die over de orde zijn komen
waken. En zie weer: het publiek. Naar
huis? Geen sprake van! Toch eerst nog even
een café-crême gedronken zeker! In een
minimum van tijd staan in de omliggende
café's de „zines" (toonbanken) omzwermd
met bezoekers, die allemaal déór even hun
café-créme consumeeren willen! Ze 2ouden
wel dwdas zijn de café-zaal binnen te gaan,
aan een tafeltje te gaan zitten. Hun glas
koffie zou hun daar bijna het dubbele
kosten!
Sommigen echter houden op straat stil, en
grocpeeren zich dóór rond eenrond
wat? .Even kijken! Ha! rond een juf
frouw, die aan een open lafel aan liet.trot
toir flensjes staat te bakken! '7.'Warme
flensjes! 50 centimes het stuk!" roept ze.
Er ligt al een heele stapel klaar, opgehoogd
op den ijzeren plaat, waaronder een vuurtje
ze warm houdt; en nog steeds.bakt ze ver
der. En gelijk hooft ze; want vele theater
bezoekers schijnen hongerig te zijn gewoT-
den door de kunst-genieting, en hebben
hoog noodig wat te eten om'weer op krach
ten le komen. „Twee flensjes!" „Drie!"
„YieVl" hoort het vrouwtje roepen uit
de menigte, die zich voor haar tafeltje ver
dringt. En bijna heeft zniet genoeg aan,
haar twee handen om al die ïhenschèn te
bedienen, en din.nog op te letten, dat de
flensjes op het gaskomfoor naast den stapel
niet verbranden.
Een eindje verder, aan den overkant slaat
een concurrente, die daarbij nog beignets
verkoopt ook, en vuurrood geglaceerde man
darijntjes, en die bovendien nog een kaart
boven haar tafeltje gehangen heeft, waarop
met dikke letters le lezen staat dat bij haar
„gelukskanbrengende flensjes" tc krijgen
zijn, ter eerc van liet Chandelours-fcest. liet
Chandcleurs-feest (de Fransche naam voor
Maria-Lichtmis, op 3 Februari) is allang
weer voorbij, maar de concurrente specu
leert vérder op het bijgeloof van het Fran-
sclic volk, dat hel eten van flensjes op den
Chandeleurs-dag fortuin aanbrengt, ten
minste wanneer men daarbij een geldstuk
in zijn linkerhand verborgen lroudt. Nog
zekerder is men van zijn forluinlijkheid,
wanneer men zélf het flensje in den koeke-
pan omhoog werpt, en precies recht, maar
op zijn anderen kant nu, in de pan weer
opvangt. Maar ook dóarbij moet men vooral
het geldstuk, in de linkerhand niet vergeten!
Nog een eindje verder slaat al wéér een
concurrent: do man met de warme kastan
jes. „Twaalf stuivers het maatje! Twaalf
stuivers het maatje!" roept hij En ook hij'
hoeft niet le klagen over gebrek aan klan
ten. Geroosterde warme kastanjes zijn een
zeer gezochte lekkernij voor volks-Parijze-
naars (én andere)) en niemand geneert zich
in de rue de la Gaielé om midden op straat
zijn kastanjes een voor een, nog bijna
gloeiend-warm, uit liet zakje te halen, af le
pellen en op te smullen de pellen gooi
je maar op straat, natuurlijk 1
Wie nog. geen kunst genoeg genoot, of
wie" nog heelemaal gpen kunst genoot dien
avond, om 11 uur zijn eigenlijken uitgang
pas begint, aanvangende met de rue de la
Gaieté, die houdt even halt voor het „Mu-
ziek-Paleis", en snelt op den man af, die
er heen'en weer wandelt, en met regel
matige lusschenpoozen afroept: „Hier zijn
fiches te krijgen! Hier zijn fiches te krij-
genl"En ge vraagt hem eenige fiches.
vier bij voorbeeld, tegen 25 centimes het
stuk. En voor dien éénen franc kunt ge na
vier beroemde Parijsche cabaret-zangers de
nieuwste mode-liedjes hooien zingen. Ge
hebt maar uit te zoeken wie je wilt: Che
valier, Misiinguett, of nóg een ander. Ge
doet uw fiche in een gleuf, houdt twee mi
crofoons aan uw ooren, en voil.it
„Marguita" klinkt voor u op, en zóó duide
lijk, alsof ge Chevalier zélf hoorde in het
„Casino de Paris".... En tientallen men-
schen doen als gij. Aan weerszijden slaat
een lange rij muziek-kasLjes, overal met
stille, genielende menschen ervoor.
Zwerft ge later, véél later nóg "door de
rue do la Gaieté, lang na middernacht
wees dan niet'bang als ge kerels met over
hun oogen scheefgetrokken petten tegen
komt, or met bijna lot over de oogen neer- I
getrokken hoeden het zijn maar slenle- j
rende apachen die u, ónnoozel voorbij
ganger, lieusch geen kwaad zullen doen in
een straat, waar het nog zóó druk is! Ze
wachten op hun „vrouwen" hoogstwaar
schijnlijk, en straks zult ge ze mét die vrou
wen terugzien in de „Escargot", zoo ook
gij daar een portie mosselen wilt g.aan eten
ten minste, of een portie slakken. Ook
dóór hoeft ge fceen vrees te hebben, wanfr
vlak naastaan 5s een politic-post.
Maar die slnkken-elerii willen we toch
maar uilstellen tot een volgenden keer, als
u 't goed vindt Voor ditmaal hebben we al
genoeg emoties ondergaan in de rue de la
Gaieté. En dat slakken-maal is wel een
extra brief waard!
Tot over l i dagen dus!
M. DE ROVANNO.
RECLAME.
1 zullen ongelukken niet
uitblijven. Stooten,' vallen,
prikken, schranjmen, zyn
van die dagelijksche onge
vallen, die niets le bc-teeke-
nen hebben, als men Akker's
Vft bij dc hand beeft. Zorg daarom steeds
een pot in huis te hebben, het kan ij
U ieder uirvan den dag te pas 'j
komen.
De onderhandelingen tasschen de bolsjewiki
cn Frankrijk over de oude schulden.
(Nadruk verboden).
De buitenlandse lie politiek van de Sovjet-
regeering is niet veel gelukkiger dan haar
binnenlandsche politiek: zoowel in het binnen
land als in het buitenland lijden de bolsjewiki
de eene nederlaag na de andere en zij
moeten zich telkens weer naar de „vooral
'bereide stellingen terugtrekken", zsooala dat
heef. Zooals bekend, verzette de Sovjet-
diplcmatie zich met hand en tand tegen de
Locarno-overeenkomst en Tsjitsjer.n persoon
lijk begaf zich naar het buitenland om
Duitschland van het tee kenen van de over
eenkomst ai te houden. Alle3 was echter
vergeefs en de volkscommissaris voor* bui
tenlandsche zaken keerde onverrichter zake
naar huis terug. Deze mislukking had vèr
dragende resultaten; zij toonde acn dc West-
Europeescho mogendheden de onmacht van
Sovjet-Rusland cn de angst, die vóórdien
in het Westen hier en daar ontegenzeglijk
bestond, verdween grootendeels. Daar by
kwam, dat de communistische partijen, die
vooruitgeschoven posten van Moskou, in de
landen van West-Europa in permanenten
staat van crisis verkeeren en geenszins de
verwachtingen van Moskou rechtvaardigen.
Do bolsjewiki hebben zoodoende al hun kaar
ten, waarop zij bijzonder veel hadden ge
rekend, verloren, en zij kunnen niet meer
met revolutie dreigen, verschrikkelijke voor
spellingen doen, West-Europa schnk aan
jagen enz. Niemand in West-Europa koestert
nu angst voor hen, niemand neemt al die
grootspraak au serieux. Ook hun ander wa
pen, de beloften van greote voord eel en, van
schitterende zaken enz. hebben hun kracht
verloren, wijl de ervaring heeft geleerd,
dat het slechts frazes zyn.
Er zullen waarschijnlijk zeer weinig
menschen in Europa zijki, die hun Russische
obligaties niet hebben afgeschreven als
waardelooze papieren. Deze obligaties zijn
bij do Duitsche marken, Oosten rijksche kro
nen enz. gevoegd; zij zijn een van de vele
schadeposten, welke de bei ggers hadden te
boeken. Onder dergelijke omstandigheden zou
het do Sovjetrregeering geen moeite kosten
een overeenkomst met de schuldeischers van
Rusland te sluiten, indien zij ,eenig bod
deden, indien zij aannemelijke voorstellen
zouden doen. Een overeenkomst betreffen
de do oude schulden zou dus nu niet
mc ei lijk te bereiken zijn, indien de bolsje
wiki voldoenden moed zouden bezitten om
te erkennen, dat hun gebaar met de af
schaffing dear schulden een verkeerde daad
is geweest en zij bereid zouden zijn dat
decreet ïn te trekken. Een regeling van
de schuldkwestie zou voor Rusland groot e
vc.rdeelen hebben. Het land herstelt zich,
er is opleving op economisch gebied, maar
zoowel de handel als de industrie kunnen
zich zonder buitenlandsche credieten niet
herstellen. Een regeling van de schulden-
kwestie zou een economische samenwerking
mogelijk maken. Maar voor een intrekking
van het besluit betreffende de ouue schul
den is moed noodig en dat missen de
bolsjewiki ten eenenmale. Voor een econo
mische toenadering is een wijziging van de
economische politiek der Sovjet-regeering
noodig en ook dit is onwaarschijnlijk.
In den loop der jaren hebben de bolsjewiki
een zeer merkwaardige evolutie doorgemaakt
éh het eene principe na het andere over
boord gegooid. Trouwens principieel zyii de
bolsjewiki 3lleen in theorie; in praclyk zijn
zij altijd opportunisten geweest en Lerin
zelf was eigenlykmeer opportunist dan do
onverzoenlijke principen-man, dien de buii
ter.landsclie pers van hem heeft gemaakt
Er is echter «aan efken terugtocht een
grens, waarachter een volkomen ondergang
van het leger dreigt. Eén dergelijke grens
is voor do bolsjewiki het monopolie op.
den buitenlandse hen handél. Dat is zoowat
het eenige - wat van de periode van bet
militaire communisme is overgebleven en
dat kunnen zij niet opgeven, daar dit hun
onver mijd el ijken ondergang aanzienlijk zou
verhaasten. Bovendien-interesseert hen da
volkshuishouding zeer weinig. Zij willen wel
credieten hebben, maar, alleen voor htm ge-
nationaliseerde industrie, die met verlies
werkt.
De bolsjewiki zelf stellen zich een over
eenkomst met Frankrijk en de overige schuld,-*
elschers van Rusland als volgt voor: de
schuldeischers verleenen a3n de Sovjet-re
geering een groot© leening tegen zeer hoog©
rente en uit de opbrengst van deze rente
en gedeeltelijk uit de leening zulleu de
oude verplichtingen betaald worden, natuur-
lijii slechts voor een gedeelte (de bolsjewis*
tische pers schrjjft, met demagogische doel
einden natuurlijk, dat de Sovjet-regeering
bereid is alleen de kleine spaarders tegemoet
te komen). Dit plan wordt voortdurend in
do bolsjewistisch pers als de eenige mo
gelijke regeling voorgesteld en besproken..
De verse lullende bladen vertooncn wei kf-
wijkingen in détails, maar de algemeeqo
lijnen worden steeds cp dezelfde wijze aan*
gegeven, zoodat het duidelijk is, dat wfl
hier met een door de regeering geïnspireerde
opvatting te doen hebben. Zullen echter de
scbuldelscheis van Rusland op een dergelijk
voTTStel ingaan'? Dat is zeer on waarschip
lijk. Frankryk heeft herhaaldelijk en met
n.adruk laten weten, dat liet dergelijke voor
stellen niet kan acceptoeren. Overigens is
dit met het ocg op do moeilijke economische
positie vhn de republiek ook begrijpelijk.
Engeland heelt ook een «dergelijk voorstel
van de hand gewezen eti Nederland zou
ontegenzeglijk precies hetzelfde doen. Het
is dus duidelijk, dat dit voorstel verworpen
zal worden en dat de bolsjewiki, indien
zij let een overeenstemming met de schuld
eischers willen geraken, met andere voor
stellen zullen moeten kennen.
Welke voorstellen kunnen echter de bolsje
wiki doen? Zy kunnen «alleen concessies
aanbieden, waardoor de natuurlijke rijkdom
men aan buitenlandsche maatschappijen ter
exploitatie worden afgestaan en de Russische,
volkshuishouding geheel aan het 'buitenland
tverdt overgeleverd, mits dis buitenlandsche
kapitalisten de Sovjet-regcering een aandïel
in de te behalen winsten aanbieden. Dat is
wel is waar zeer weinig „proletarisch", maar
hierom bekommeren de bolsjewiki zich reeds
lang niet. Het schetteren over de belangen
van het proletariaat en de onwankelbare
trouw van de „leiders der wereldrevolutie"
aan de arbeidersklasse wordt nog alleen o.p
meetings in het binnenland en in artikels
in do kranten voortgezet. In hun relaties
met het buitenland, vooral met de buitere
landsche kapitalisten, gedragen do bolsjewiki
zich op zeer bescheiden wijze en zyn. zjj
tam. De buitenlandsche kapitalisten, althans
zekere kringen onder hem, zijn, naar het
scbyuL niet ongenegen met de bolsjewiki
zaken te doen, overtuigd als zij ziju, dat
de bolsjewiki zich in hun eigen belang san
hui. beloften zouden houden. In Rusland
zfcli wordt or min ol meer op gerekend
op het oprichten van dergelijke concessie-
maatschappijen en de leiders van de partij
hebben reeds aan dc arbeiders te verstaan
gegeven, 'kit zij zich in het vervolg van
vijandelijke demonstraties tegen de conce»
beleefd moeten behandelen enz. Tomsky, da
sic nar iss® hebben te onthouden, dat zg he#
