E1SCHT GOEDE KWALITEIT
Verkrijgbaar bij J. C. v. d. STEEN Co.
DUS
EISCHT
DE JOCKEY
No. 2022a.
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 16 Februari
Tweede Blad.
Anno 1926.
Den Haag ont»anot het Zilveren Paar
ZWITSER
STAAT
AAN DE SPITS
ENGROS
ENGROS
FEUILLETON.
Hartelijke onlvangst Intocht
langs de opgestelde vereeni-
gingeu en organisaties Een
adres van gelukwensch en het
geschenk De plechtigheid
in de Groote Kerk.
Den Haag 6tond gisteravond geheel *o
hel fceeken van Oranje. Dit ter blijde ia-
Jrnling van ons Vorstelijk Zilveren Paar.
Tc 4.59 uur passeerde H. M. de Konin
gin op Haar reis van Het Loo naar 's-Gra-
venhage het Centraal-Station te Utrecht,
waar een eenvoudige bloemenhulde plaats
had door dc vereenïging .Koninginnedag"
Door weeskinderen van elke gezindte een
meisje dio daartoe door de Vereen.
Koninginnedag" waren uitgenoodigd,
werden H. M. bloemen aangeboden, waar
de lieer Klokke, voorzitter van „Konin
ginnedag" het woord richtte tot de Konin
gin, die Haar dank uitsprak voor deze aar
dige hulde
Hierna onderhield IL M. zich. ecnigon
tijd met den burgemeester van Utrecht,
ntr. J. P. Fockema Andreae.
Bij het binnenkomen en vertrekken van
den troin werd de Koningin door het aan
wezige publiek levendig toegejuicht.
Tc Den Haag was het een en al beweging.
Op hun afgesprokon plaatsen: een groep
:fcij het station, een tweede groep op den
Kneuterdijk en dc derde voor het- paleis in
liet Noordeinde, verzamelden zich dc vcr-
Ycgenwoordigers van al de groeps- en "vak
belangen cn de andere corporaties, die on
der leiding van het comité voor volksfeca-
'tea het plan hadden beraamd om do Konin
gin en den Prins na hun zilveren feest har
telijk te verwelkomen. De groep bij het sta
tion had de muziek van de politie bij zich,
die op don Kneuterdijk het muziekkorps
Vvan het Leger des Heils en voor het Ko
ninklijk paleis stond de Koninklijke Mili
taire Kapel Bij elk van de groepen was
.vanwege het comité eon commissaris van
orde voor de regeling.
Voor het paleis zwaaide generaal Laats-
toan den scepter. Daar stond o.a. een groep
van de Haagsche burgerwacht, onder com-
jraando van generaal Wcber.
De groep van den Kneuterdijk had zich
tusschen de Heulstraat cn de Kazernestraat
opgesteld. Weesmeisjes uit het N.-Hervorm
de weeshuis en padvinders van dc groep
,van het Leger des Heils, maakten er deel
yan uit. Ook was er heb muziekkorps Kleiu
/naar Dapper. Bij den Koninklijken Schouw
burg stonden do R.-K. weezen, er tegen
over een afdeeling van den Vrij willigen
Landstorm, in uniform, maar ongewapend.
Voor de Staatspoor was wel de grootste
verscheidenheid van groepen. Een wir-war
van allerlei vlaggen wapperde boven hun
•hoofden. -In het voorste gelid stonden «e
^padvinders. Onder de leap van heb stations
gebouw speelde de politie afwisselend inct
.een andèr. muziekkorps.
In.hefc gebouw van de Staatsspoor werd
ïiet Koninklijk Paar opgewacht door den
burgemeester, de wethouders Van der Meu-
!len, De Wilde en Quant- en den gemeente
secretaris mr. Ter Polkwijk. In dc tweede
i wachtkamer was een deputatie uit het co-
,'mité, de heeren Van der Hcyden, Pliilop-
,^»ona-, Van Ifcallie, Wcnten en Sommer,
!a«nwe-zig om de Koningin cn den Prins te
Verwelkomen.
Onmiddellijk bij het verlaten van den
•trein werd de Koninklijke familie door bur
gemeester Patijn cn generaaRmajoor Van
Rijswijk de Jong, den gouverneur van dc
Residentie, op het perron begroet, daarna
begaf zij zich naar de eerste wachtkamer,
waar - de eerder genoemde leden van liet
dagelijksch bestuur en dc secretaris bijeen
-waren. Nadat het dochtertje van wethou
der De Wilde de Koningin een ruiker had
aangeboden, bood dc burgemeester ccn
adres met gelukwenschen uit naam van de
burgerij aan met een toespraak.
Hij eindigde aldus:
De gevoelens die ons op dezen dug ver
vullen, hebben wij ons veroorloofd neer te
leggen in een oorkonde, die Uwe Majesteit
mij toesta hierbij eerbiedig aan te bicdcö.
Deze oorkonde, gecalligr&fecrd op papier
dat het stadswapen in heraldieke kleuren
draagt, luidde als volgt:
's-Gravenhage 15 Februari 19^0.
Aan Hare Majesteit dc Koningin
en Zijne Koninklijke Hoogheid
den Prins der Nederlanden.
Bij de herdenking van den dag, waarop
Uwe Majesteit en Uwe Koninklijke Hoog
heid vijf en twintig jaren geleden in den
echt vereenigd werd, veroorloven wij ons
met den diepsten eerbied de tolk te zijn
van de gevoelens^ welke de burgerij van
's-Gravenhage voor Uwe Majesteit en Uwe
Koninklijke Hoogheid in het hart draagt.
De Haagsche burgerij zag Uwe Majesteit,
opgroeien, gelijk zij er getuige van was,
dat het huwelijk gesloten werd en het gezin
zich vormde,, en welks vreugden en smarten
zij gedurende die vijf-en-twintig jaren innig
heeft gedeeld.
Met haar vereenigen wij ons in den op
rechten wense-h, dat lange jaren van voor-
spoed het deel mogen zijn van het door ons
zoo diep vereerd Koninklijk gezin.
Burgemeester en Wethouders van
's-Gravonhage,
J. PATIJN.
De Secretaris,
TER PELKWIJK.
De Koningin antwoordde met een kort
persoonlijk woord tot den ^burgemeester
voor de vriendelijke woorden tot Haar go-
richt, waarna de Prins uitvoeriger ook
namens dc Koningin, hefc gemeentebestuur
dank zegde voor de wijze waarop het de
Koninklijke Familie wel heeft willen ont
vangen bij haren terugkeer in de Resi
dentie.
Ook voor dc woorden door den burge
meester tot spreker gericht, zcide de Prins
den burgemeester van ganseher harte dank.
De Koningin beantwoordde hem met
eenige vriendelijke woorden.
Nadat dit was afgeloopcn werden in dc
tweede wachtkamer de bestuursleden van
bet comité aan dc Koninklijke familie voor
gesteld. Een kort onderhoud met dezen en
toen begaven dc Koningin, de Prins cn de
Prinses zich naar buiten, waar ccn met vier
paarden bespannen rijtuig hen wachtte.
Toen zij op het bordes van het slation
kwamen zellc dc muziek van dc politic het
Wilhelmus in en uit dc menigte klonk hun
het eerste welkom van dc bevolking in een
hartelijk gejuich tegemoet.
Het licht van dc fakkels wierp over het
Stationsplein een vroolijk schijnsel. Een
kleine stoet formeerde zich: dc hoofdcom
missaris van politic in -een rijtuig voorop,
dan de burgemeester, alleen in een rijtuig, de
secretaris der Koningin baron Van Geen en
de calèche met de Koninklijke familie, ge
flankeerd door adjudanten te paard cn ge
volgd door eenige rij tuigen met dc leden der
hofhouding en dc hierboven genoemde leden
van het comité voor volksfeesten. Zoo ging
het stapvoets van de Rijnstraat langs den
Koekamp cn hel Voorhout naar het paleis.
Dc menigte, die langs den weg geschaard
stond, begroette de Koninklijke familie onder
liet voorbijrijden met luid en langdurig ge
juich. Bij den Koninklijken Schouwburg
brachten dc landstormers haar een luide cn
warme ovatie en niet minder hartelijk wer
den zij begroet door de deputaties op den
Kneuterdijk, waar hun eerst liet Wilhelmus,
later Dat 's Heeren zegen op daal werd
toegezongen.
Bij hel palcis had zich dc grootste menigte
verzameld. Het voorplein van het palcis was
feestelijk verlicht; in den groolcn kastanje
boom op den hoek van de Palcisslraat en het
Noordeinde had het gemeentebestuur lam
pions laten hangen. Het ruiterbeeld was be
kranst, een hulde van liet comilé^Aön den
Vader des Vaderlands, den groolcn voorva
der der Koningin.
Toen het Koninklijk rijtuig voor het pa
leis gereden kwam. zette de Koninklijke Mi
litaire Kapel het Wilhelmus in, plechtig na
gezongen.
Een stille en toen brak er een geweldig
gejuich los. Het hield aan lol de Koninklijke
familie op het balcoft kwam en verdubbelde
met hun verschijnen in kracht. Op het b&l-
con kon men de KAningin. den Prins cn de
Prinses vriendelijk Jzicn rondkijken en wui
ven. Het cenc hoezee volgde het andere op.
Een nieuwe stilte trad in toen de Koninklijke
Militaire Kapel hel Bruidskoor uit Lohengrin
aanhief. Dit ten eifide zijnde, brak er een
nieuwe, uitbundige jovalie los cn toen trok
de Koninklijke familie zich in hetjpaleis te-
rr en was dc „blijde incomste" weer
voorbij.
Het geschenk.
In hel palcis vonden dc Koningin en dc
Prins de verrassing, bun als huwelijksge
schenk door de organisaties en vertegen
woordigingen clcr burgerij, die voor dit doel
hadden samengewerkt, aangeboden: het por
tret van Prinses Juliana door Willem van
Konijnenburg. s
Do Prinses is ervan ter zijde afgebeeld,
voor hot eerst met opgestoken haar, ccn
kapsel, dat haar bi^onder goed staat.
Vail het album, dat c-r bij gevoegd is,
draagt het titelblad het volgende opschrift:
Huldeblijk
'aan
Ilare Majesteit dc Koningin
en
Zijne Koninklijk^ Hoogheid den Prins
der Nederlanden.
1901 7 Februari 192G.
Dat 's Heeren Zegen op U daal!
liet eerste blad van het album wordt in
genomen door het comité voor volksfeesten
cn is, behalve door dc leden van dat comité,
geleckend door den eere-voorzitter, burge
meester Patijn, cn de twee bcschcrrahceren,
baron Swcerls cn minister van Karnebeek.
De volgende bladen cr zijn cr in 't ge
heel ca. 300 bevatten vereenigingsgewijze
dc handleckcningen van alle verdere deelne
mers. Sommige vercenigingen hebben hun
blad met een calligrafische versiering of ccn
hun doel symboliseerendc teckening laten
verluchten,-vele hebben hoven de handtee-
koningen hunner leden hcihvenschcn en
zegenbeden geschreven, aldus dc „N. R. Ct."
Bij dc bladen v-nrijhet album behoort een
étui in groen-gclc zijde de Haagsche kleu
ren gebonden en met de wapens van dc
Koningin en den Prins en dc jaartallen 1901-
192(5 versie» 1
In het vertrek, waar liet geschenk was op
gesteld, was door dc zorg van het comité ook
oen vaas mét "een cnojfmeiï tros .seringen ge
plaatst.
In de kerk.
liet hoofdmoment van dc herdenking was
de samenkomst in de Groote Kerk. In dc
Groote Kerk is vijfentwintig jaar geleden
het huwelijk van het Koninklijk Paar inge
zegend en dit heeft ten slotte do keuze van
het comité bepaald.
Om halfacht, toen dc deuren van dc kerk
opengingen, begon liet gebouw meteen vol
te loopeih liet carillon van den toren speelde
vadcrlandschc liederen.
Het gebouw straalde van buiten als van
binnen in het volle licht. In stilte nam
ieder cr zijn plaats in. Voor het versterkte
zangkoor van Toonkunst en het Residentie
orkest was in het koor van dc kerk een tri
bune opgeslagen.
Onder dc genoodigden waren de verte
genwoordigers van dc bij het comité voor
RECLAME.
794
N.V.HALLAN
CHOCaUOE-Fi
PflfcTERSttERIUittACHT 18 en 20, LEIOEN
Belt U even 1127 op cn wij zenden direct vertegenwoordiger. 793
volksfeesten aangesloten organisaties het
talrijkst. Slechts een betrekkelijk klein aan
tal plaatsen was cr over voor andere ge
noodigden. Do voornaamsten onder •dezen
namen links van den preekstoel plaats. De
ministers in de fraaie gebeeldhouwde ban
ken onder het orgel, meer naar voren de
andere autoriteiten, de presidenten van dc
Kamers, dc vice-president van den Raad
van State, dc commissaris der Koningin,
de Gedeputeerde Staten, dc leden van den
gemeenteraad, de presidenten van den IIoo-
gen Raad, het gerechtshof cn de rechtbank,
dc president van de Rekenkamer, de deken
van het corps diplomatique, enz., enz. Tot
do bizonderc genoodigden behoorden ook de
Indisc-ho prinsen.
De heer De Zwaan, de organist van dc
kerk, preludeerde op het orgel. Iels voor
Iialfncgen kwam de Koningin-Moeder, om
precies Kalf negen kwamen dc Koningin, de
Prins cn de Prinses door den hoofdingang
aan hot Kerkplein het gebouw binnen.
Burgemeester Patijn, de eerevoorzitter
van het comité, dr. Ter Pc Ik wijk, dc voor
zitter, en de heer Van der Ileyden, do secre
taris, met den lieer Caesar Voute,-den pre
sident-kerkvoogd en baron: Van Ilarden-
brock, voorzitter van Toonkunst, ontvingen
hen in het portaal cn geleidden hen naar
hun plaatsen in dc groote bank tegenover
den preekstoel.
Onmiddellijk nadat zij hadden plaats ge
nomen gaf dr. Joh an Wagenaar, de diri
gent, het teeken cn begon de uitvoering
met het koor uit Judas Maccabaus van
Handel, waarop Bernard Canter voor dc go-
lcgenheid een Ncdcrlandschen tekst:
Juicht ter eer' van 't Zilv'rcn Paar.
Zingt voor liefde, jubelschaar, enz.
had gedicht.
Toen volgde hel door allen medegezongen
Wilhelmus cn daarna was het woord aan
Toonkunst, dc solisten en het orkest alleen
voor de uitvoering van het verdere pro-,
gramma, waarvan men per radio mede heeft
kunnen genieten. Het spreekt vanzelf, dat
het kerkgebouw alle teekenen van bijval ot
toejuichingen uitsloot. Aan het slot van dc
uitvoering alleen steeg uit aller monde de
bede: Dat 's IIccren zegen op U daal', voor
hen op. Toegejuicht door de buiten saani-
geslroomde menigte, reed do Koninklijke
familie maar het paleis terug.
Het Haagsch comité voor volksfeesten
heeft een groote bronzen herinncringsmcf
daille. ingesteld ter uitreiking aan personen»
die zich op zeer bijzondere wijze verdien
stelijk hebben gemaakt jegens bet comité.
Medaille en eerepenning zijn uitgevoerd
door dc firma Begeer.
Dc eerste afslag van dc groote bronzen
medaille is door den voorzitter van het co
mité, mr. Ter Pelkwijlc, uitgereikt aan den
burgemeester van 's Gravenbage, eere-voor
zitter van hel comité, dc tweede aan den
dirigent van Toonkunst, dr. Wagenaar, na
afloop van dc uitvoering in de groote kerk.
Voorts ontvingen de leden van het comité,
dc Jicercn Sommer cn Wenle, do zilveren
eerepenning.
Den voorzitter van hel comité, mr. Ter
Pelkwijk, is zoowel de groote bronzen me
daille als dc zilveren ccrepenning ter hand
gesteld.
De solisten bij de uitvoering in dc groote.
kerk, mevrouw NoordewierRcddingiusr
mevrouw Suze Lugervan Beuge, de hoeren
Louis van Tulder, Thom. Denijs, J. A. de
Zwaan, G. v. d. Burg en J. M. Balie, alsook
dc secretaresse van Toonkunst. mevr. Jcno-
zouden Hertog hebben de kleine medaille
gekregen.
De heer Ter Pelkwiik deelde mee dal de
Koningin aan dc commissie van uitgeleide
in enkele woorden Haar bijzondoren dank
had betuigd voor wat in de kerk geboden'
was.
Uit lict E n g c 1 s c h
door
ARTHUR APPLIN.
Ver lal in 3 van
Mevr. M. .1 LANDiiéTOLLENAAR.
(Nadruk v.-rboden).
53)
„Daar gaan ze." Neen ccn valsche
slart. Weer van voren af aan op een rij
mi!.... Neen, een paard schoot weer naar
v oren. Marlon vroeg zich al, hoc Tuny den
trace zou rijden. Hij had haar niets gezegd.
'/.c kende den Kameel heler dan hij. Maar
liij wou, dal hij haar gewaarschuwd had,
Ida! de F'ranschen niet licht de overwinning
zouden gunnen aan een Engelsch paard.
Hij was nicl bang voor gemeen rijden
maar ze zou ingesloten kunnen wórden.
'Maar het was een lange baan en de Kameel
raakte'nooit uitgeput. Hij wist nu, dat hij in
tien Derby niet goed gereden was. Hij
wist het.
,,Daar gaan ze!"
Hij kon den binocle niet stil lioudcn. Ja,
z- waren onderwsg. Wat een sehillcrcnd gc-
zicht; onwezenlijk bijna.
Weldra verspreidden ze zich, waaier
vormig eerst, daarna in een lijn.
Hij trachtte zich te behcerschen. Nu was
zijn tijd gekomen. Voortdurend herhaalde hij
»!?t bij zichzelf. Nu zag hij tien weer duide-
Hjk. Ze naderden de tribune. Do ICamce!
M' I^rr>cc'' ia. de Kameel had de leiding...
™fi£n was n'-» onbevooroordeeld,
ar bij zoo een langen race zag hij niet
S:. z,m r'aard leiding had.
jy.l Fad «dijk. Tony had natuur-
non u™ f ,ep aa» den buitenkant. Mar-
•H mi? C la?e?n; h'i kou liet niet helpen.
Hoi'!.JHtr neer, en een vuist bc-
aiuu
Tfii hifiidfoif6?' FF was ec'n ou'i° dwaas.
I n m1? ,ese1i*- -Maar, lcljk
Kameo1 eens» Hij keet zich op do lip
pen, want hij had hardop gesproken. En
locli hoorde hij weer zijn eigen stem: „O,
kijk den Kameel eens!"
Hij galoppeerde voort. Neen, tiet was geen
galoppeeren, hij snelde machinaal voort.
Het was onbegrijpelijk, lie! was bijna alsof
ti ij hem nooit eerder had zien galoppeeren.
Hij had nog nooit zoo iets gezien. Ze waren
nu in de bocht. Een paar oogenblikken cn
dan kwamen zo weer te voorschijn.
O. kijk den Kameel toch censl Hij was
vijf lengten voor. Ze hadden al meer dan
een mijl achter den rug. Tony bewoog nicl.
Ze leek een hoopje gekleurde zij, vastgeplakt
aan hot zadel.
Dc paarden liepen nu ver uit elkaar. Een
lange, rechte lijn. Hij zag Rapier, den favo
riet; de jockey begon nu fe rijden. Anderen
ook. Het was tijd ze moesten zich haas
ten, als ze den Kameel wilden inhalen.
Weer legde hij den kijker neer. Hij voelde
hel zweet langs zijn gezicht gulscn. Ilij zag
den mensclicnmassa deinen. Een gemompel
zwol aan tol een oorverdoovend geschreeuw.
De menschcn werden hang, dat hun favoriet
overwonnen zou worden. Weer ging Mar-
ton's kijker de hoogte in. Ja, Rapier haalde
den Kameel inNauwelijks twee lengten
scheidden iieri. Het geschreeuw werd nog
luider. Men begon to juichen. Ilij hoorde
menschcn roepen; „Rapier I Rapierl Ra-
piert"
Nu was de favoriet op één lijn met den
Kameel en geen andere mededinger in de
huurt. Marton werd koud, ijskoud. „IIcl is
ccn goede race," zei hij kalm.
Waarlijk een goede race. Flank aan flank
en de eindpaal geen honderd meter verder.
Flank aan flank cn Rapier's jockey ge
bruikte zijn zweep.
Tony bewoog zich niet. Misschien was de
inspanning te groot geweest; misschien
Flank aan flank en hel gejuich was oor
verdoovend. Door den kijker keek Marton
naar Tony's gezicht, dat wit afstak legen het
bruine paard. Tranen liepen haar langs de
wangen. Ze'lachte. Jahij zag haar lip
pen bewegen.... kleine duvel!
„O, kijk den KameelI" Alle geschreeuw en
gejuich stierf weg in een onheilspellende
sliltol
Tony! Tony! De kleine deugniet had ge
speeld met Rapier. Wat een jongen! O, wat
een jongen! en wat een jockey ging cr in
haar verloren.
Zond r inspanning, als een pijl uit den
hoog, schoot dc Kameel vooruil. liet was
alsof Rapier stil stond. De race was geëin
digd. Marton voelde dc stilte; hij werd er
door omstoten. Ilij wankelde. Als als er
nu neg eens iels gebeurde. Maar daar was
de eindpaal; nog twintig meter tien
vijlkijk den Kameel (och eens!
Ze juichten voor hem. Men kon niet na
laten te juichen voor zoo een paard. Marton
baande zich een weg door dc menigte. Het
was zijn paard. Hel was zijn jongen. Het
was zijn overwinning.
Men ging voor hem ui! den weg. Hij
drong, hij wcrklc met de ellebogen. De ruen-
sclieii, die hij op zij duwde, lachten welwil
lend. Hij botste tegen iemand op. liet was
.Dcrl Tompson.
„Verdzei Tompson. „Ik zal jc toch
klein krijgen."
Marlon iaelitc slechls en herhaalde zijn
zwanenzang. „O kijk den Kameel toch
eens!"
Derringlon wachtte hem builen de weeg
kamer op. „Zeg, Marton, je ziet er een beetje
opgewonden uit. Je bent toch niet ver
baasd?"
„Mijn jongen! Mijn jongen waar is
Tony?"
Eindelijk kwam ze naar hem foe, bleek,
glimlachend, een likje zelfgenoegzaam; een
groolo menigle omringde haar, volgde haar.
„Hallo, vadert"
Het oude gerimpelde gezicht kwam plotse
ling in den plooi; or kwam een koele uit
drukking in do betraande, vochtige oogen.
Marton herinnerde zich de traditie van zijn
land.
„Hoed gereden, Jog," zei hij kalm. ji
HOOFDSTUK XXXIII,
Bert Tompson liep heen cn weer voor
Marlon's Hotel, wachtend lot deze terug zou
keeren van de wedrennen. Hij volgde hem
en drong binnen in zijn zitkamer. Hij ver
spilde geen tijd; hii tyildc met hem afreke
nen, voordal Puk ten loonceie verscheen. Hij
wist zelf eigenlijk niet, wat hij wou. Hei
beeljo vorstand, dal hij had, was hij nu
heclcmaal kwijt. Ilij was blind van razernij.
Marton was hem te slim af geweest met
behulp van Puk. Hij had niets legen Puk en
herhaalde dit voortdurend in zichzelf, ge
dreven door een instinct voor zelfbehoud.
Hij wilde Derringlon niet in den weg iied, n.
Het was dwaasheid, dacht hij Lij zichzelf,
om ruzie fe maken mei een man, die zoo
slcrk is als een olifant en zoo slim als
ccn vos.
Marton keek Tompson aan mei een uil-
drukking van minachting en spot. „Ik hoon,
dal je dien haivcn dollar op den Kameel
hebt gezet."
„Hoe heb je jc jongen hier gekregen om
hem te berijden? Je denkt zeker, dat je slim
bent geweest, hé? Ze zullen misschien je
paard cn jockey onderzoeken.'
„Misschien wel, misschien nietZou
je me willen vertellen, wat je hier eigenlijk
doet? Ik krijg vrienden ten eten en eerlijk
gezegd, heb ik liever niet, dat ze jou bier
ontmoeten."
Tompson streek met den rug van zijn
hand langs den mond. Ilij slond vlak bij
Marton, duwde tegen hem aan, verdrong
hem als hel ware. „O, zool Ze zulten wel
iets veel ergers ontmoeten dan mij. Ze zul
len de politie ontmoeten, als zo komen."
„Ongelwijfeid," zei Marton lachend, „als
jij tenminste niet gauw verdwijnt."
Tompson balde de vuisten. Zijn oogen
waren met bloed bcloopcn, zijn lippen voch
tig en klam van woede.
„Ik zou je wel willen vermoorden... Hoe
heb je den jongen liter gekregen om den Ka
meel te berijden? Hoe heb je hem hier ge
kregen zonder paspoort? Als de politie van
avond komt vragen om zijn pas, wat zal je
dan zeggen?"
Marton antwoordde niet. Tompson maaklc
er uit op, dat hij bang was. Toen zag liij,
dat hij glimlachte. Een kalmen glimlach,
maar een, die niet veel goeds voorspelde.
„Wat dan. hè?" donderde Tompson.
Een geluid op de gang drong tot Marton
door. Hij liep de kamer door en opende de
deur, „Hallo, Derringlon, zou je even hier
willen komen? Ca jij maar liever naar je
kanier, Tony."
„Goed," zei ze. „Ik ga lekker even slapen,
dan ben ik vanavond weer frisch."
Tompson hoorde, wat ze zei. „Jc zal je
niet zoo friseli voelen in dc gevangenis."
„Wat zeg jc daar?" Tuk liep op hem toe,
de handen in de zakken, een sigaret lus-
sclien de lippen.
Marton sprak: „Hij heelt me nri verleid,
dat liij gisterochtend Tony's pas gestolen
heeft."
„Je liegt!"
„Geef hem hier," zei Tuk.
Tompson verloor allo bezinning. „Ilct Jog
heelt hem verloren, waar niemand hem kan
vinden, at visschcn ze mol gouden aas. Maar
hoe is hij hier gekomen zonder paspoort?
Dat zal dc politic witter, welen. En ik zal
het ze verletten."
„Daar 13 de telefoon," zei Derrington
kalm. „Maar ik weet niet ot uw Franscli
onberispelijk is; liet zou u misschien raneüe
kosten. Kan ik u van dienst zijn als tol!:
„Jij - jij kan van mijn part opIlij
ving Puk's blik op cn slikte liet laatste
woord haastig in.
„Naar Scotland Yard paan," vulde Der
ringlon aan. „Alleen in liet uiterste geval,
mijnheer Tompson."
„Je kan met niet bang maken Ik weet,
wat ik zeg en Marton weet hel ook Eén
ding slaat vast.Ilij zal er niet aan ont
snappen. Ik heb je ot eens gewaarschuwd,
Derringlon en ik waarschuw niet nier. Die
man," hij wees niet zijn dikken, bev 11-
drn wijsvinger op Marton „heeft jo vader.
Sir James Derrington vermoord, en daarna
heeft liij zijn eigen vrouw neergeschoten.
I(ijk hem aan en laat hij durven ontkennen.
Laat bij ontkennen, dal hij me omgekocht
lieoft om Ie zweren, dal hij met mij in „Hel
Vliegende Paard" zat, op hel uur, dat die
andere twee dood gevonden werden in zijn
liuis.... Kijk eens naar hem. Bloed kleeft
aan zijn handen. Je vader heelt liij ver
moord, hoor je? En hij zou jou hebben wil
len talen trouwen met zijn dochter,' de doch»
ter van den moordenaar
(Slot volgt),
