Montmartre en Monfparnasse.
URN HOUTEN's
No. 20147.
LElDSCH DAGBLAD, Zaterdag 14 November
Derde Blad.
Anno 1925.
KERSENBONBONS
3
VÜCiï OE HUISVROUW.
KUNST EN LETTEREN.
f|] BUlTf.NL. WEEKOVERZICHT.
Een week van weinig ge
beuren Volgende week
belangrijke beslissingen?
Mussolini's positie verste
vigd Samenzwering in
Spanje.
Wederom is een week verloopen, zonder
dat feitelijk in de groote vraagstukken iets
ia opgelost, 't Is overal nog verwarring en
nog eens verwarring. Het eenigc, dat ge
woon verloopt is de voorbereiding voor de
ratificatie van het Locarno-verdrag te Lon
den. Engeland doet precies, alsof er geen
vuiltje aan de lucht is, alsof deze ratificatie
een vaststaand feit is. Zelf3 het gouden
servie dee konings, dat bij hooge uitzonde
ring wordt gebruikt, wordt al gepoetst voor
het banket dat op de ondertcekening za;
volgen, 't Is een geruststellend toeken van
optimisme en van harte is te wenschen, dat
dit optimisme niet misplaatst zal blijken.
Vooralsnog ontbieekt toch do besliste ze
kerheid van deze onderteekening. De Duit-
eche regeering, die nog steeds geen ernstige
pogingen doet zich te complcteeren, wacht
altyd nog op het in daden omzetten der
beloften van Locarno. Bijkans geen dag
gaat voorbij, dat van Duitsche zijde niet
daarop wordt getamboerd in dringende en
dwingende stijl. Bón lichtpunt is in dezen
aan den horizon verschenen: de Duitsche
ontwapening zal door den Gezantenraad nu
Maandag a.s. wel in orde worden verklaard
hetgeen impleciet beteekent de ontruiming
der Keulsche zone, die daarvan alleen im
mers afhankelijk is gesteld Doch dat is
niet voldoende. Daarmee moet gepaard
gaan verzachting der bezetting van -het
overige Rijnland etc. Het heet, dat ook
daarover volgende week bijzonderheden zul
len afkomen. Wat tijd wordt, want 20 Nov.
komt de Rijksdag bijeen. En al lijkt niet
uitgesloten, dat Luther en Stresemann naar
Londen zullen gaan zonder voorafgaande
goedkeuring, zonder zelf tevreden te zijn
gesteld, zullen zij dien gang toch in geen
geval aandurven.
Zijn zij tevreden gesteld, dan is hun taak
licel wat lichtor geworden door het partij
kiezen van vele vooraanstaande persoonlijk
heden uit rechtsche kringen voor him poli
tiek, die voor Duitschland althans aspecten
opent, de toekomende plaats in dc rij der
volkeren weer te kunnen gaan bezetten.
N'en déplaise de zwartkijkers, die)Locarno
beschouwen als baanbreker voor een nieu
wen oorlog
Volgende week zal opklaring moeten
brengen. Ook in Frankrijk, waar Painlevé
aan het worstelen is met de fiuancieele
kwesties op zeldzaam fnuikende wijze vo;»i
het toch al niet groote prestige van de
„politiek" in het algemeen. Zijn voorstellen
zijn door de commissie voor de financiën
uit.de Kame verworpen, althans in hoofd
zaak. Uit den treure is toen aan de voor-
stellen zoowel door Painlevó als door deze
commissie geplooid, gewijzigd, aangevuld, 1
wat niet al. 't Was een zelden voorkomend
beeld van een politieke chaos. Nog is, ter- j
Vijl wij dit schrijven, zelfs niet zeker, aar-
Sinds vele jaren al is de roem van Mont
martre aan het tanen. Montmartre heeft het
ongeluk gehad indertijd èl te beroemd te
zijn geworden. Een tijdlang was het het
groote lichtende punt, waarop de heel'?
Kuropeesche kunstenaarswereld zich blind
staarde; het contrum, dat elk zichzelf res-
pectoerend kunstenaar met onweerstaanbare
banden lot zich trok: aan je naam van kun
stenaar was je eenvoudig verplicht een
tijdje in Parijs te hebben gewoond, en daar
geleefd te hebben in het artistieke bohême-
leven van Montmartre. Montmartre, dat was
,,je"! Montmartre, dé&r leerde je eerst goed
wat „leven" was in den meest uitgebreiden
bohëme-zin van het woord I
Montmartre-zangen (O, de wereldberoem
de Arislude Bruant!), Montmartre-teekenaars
(Wie kent Steinlen niet?), Monlmartre-ro-
manciers (heeft U misschien niet zelf méé
tranen weggepinkt orn het „Vie de Bohème"
van Murgcr, hetzij stil alleen in uw kamer
den roman lezende, of wel en masse méé-
pinkend met een hccle zaalvol ontroerd
opera-publiek?)
Montmartre was in de mode gekomen
dé&rl cn dkt werd het ongeluk van Mont
martre. En daar heeft U toe bijgedragen!
cn daai; heb ik toe bijgedragen, en daartoe
hebben bijgedragen alle menschen over de
heele wereld, die óók naar Parijs trokken,
en wei eens wat wilden zien en meemaken
van dat heerlijk-vrije, en heerlijk-innige
bohéme-leven daar.
Er kwamen Amerikanen en Engelschen
vooral op Montmartre af, rijke Amerikanen,
en rijke Engelschen met hun zakken volge
propt met gekreukte ponds- en dollar-biljet
ten. Zoo gewapend gingen die daar artistje
spelen, en bohémetje. Ze zochten zolderka
mertjes op, en vervallen ateliers, onderhiel
den een midinetUtje en verbeeldden zich
dat dit nu het ware Montmartre-leven was,
zooals ze daarvan hadden hooren zingen ln
de opera, en zooals ze daarvan gelezen had
den in het boek van Murger. Maar 's avonds
als ze genoeg hadden van hét zolderkamer
tje en het vervallen atelier, als het meisje,
met wie ze nauwelijks zich verstaanbaar
konden maken, hen braaf verveelde, dan
trokken ze een paar uurtjes weg van Mont
martre, en waren weer even zichzelf op de
Groote Boulevards, alen in dure gelegen
heden, dansten met dure partnerinnen, en
fuifden op dure champagne dat hadden
ze nóódig om den volgenden dag weer op
nieuw met me-ed hun arme „vie de bohème"
te kunnen beginnen! liet eenige wat aan
dat „vie de bohème" ontbrak, dat was het
échte er aan, maar dat was dan ook heusch
alles; voor de rest aapten ze het werkelijk
heel aardig na.
Franschen zijn praclische menschen over
het algemeen. Toen de Franschen van Mont
martre dien toevloed van rijke vreemde
lingen zagen, dachten ze „Waarom zouden
we die vreemdelingen ook niet voor de
avonden hier bij ons houden? Het is heusch
niet noodig, dat de toch al zoo rijke boule
vard-gelegenheden al die dollars en ponden j
opslokken 1" En ze stichtten keurige eet-
RECLAME.
6137
Deze bonbons zijn geuulö met
gaue, rijpe meikersen op fijne
Fransche cognac. De chocolade
is gemaakt uit prachtige U/est-
Inöische Cacaoboonen en uer-
luerkt met de u/erelöberoemöe
Uan Houten's Cacaoboter. Deze
samenstelling, zoouuel als de
langdurige, intense beuuerking
der chocolade uerklaren, dat deze
bonbons zijn:
BETER DRn RNQERE.
50 CENTS PER 0N5
Villi WIJ Uiu Sl/IIT IJ V CXIZCUÖ UlCw 3CHC1 Udt li.* j 1
dat g9wroet om. een stel voorstel.en te hurzen en da^zen. erM^t-hujzen op
formeeren, dat in de Kamer van een meer
derheid kan verzekerd zijn, vrucht heeft
opgeleverd, al begint het er wat op te lij
ken. Niet de regeering geeft leiding, het
zijn de partijen, die de regeering leiden
Waarheen dat voeren moet in tijden van
nood, zooals thans door Frankrijk finan
cieel worden doorgemaaktDe franc
blijft kelderen. Zelfs zij, dio als gTOot-ka-
pitalisten lotnutoe weinig voelden voor een
zware aantasting van het kapitaal, begin
nen ongerust te worden en zijn tot groote
offers bereid, bang, alles te verliezen, 't zij
door inflatie, 't zij door revolutie. Maar,
terwijl zoo langzamerhand de overtuiging
zich algemeen heeft gevestigd, dat een
flink ingrijpen noodzakelijk is en wel direct
volgens den ouden stelregel, dat zachte
heelmeesters stinkende wonden maken
mankeert alle eenheid ten aanzien van de De re9l, die niet
de Butte-zelf. Inderdaad hadden ze goed ge
zien de rijke vreemdelingen, die bo-
hêmetje spelen kwamen, zochten niet lan
ger hun troost meer op de Groote Boule
vards: wat zou je zoo ver weg gaan zoeken,
wanneer je alles wat hart, maag en de rost
begeert, vlak hij huis krijgen kunt! De
Montmartre-dancings, de Montmartre-res-
laurants, en de Montmartre-enz. kregen
drukke nering.
En het duurde niet lang, of niet moor het
bohême-ieven zelf was de Montmartre-
al tractie voor de rijke vreemdelingen, maar
al die plezier-gelegenheden waren het,
waarop ze aanvlogen als muggen op een
kaars. „Moulin Rouge", „Bal Tabarin", j
„Rat Mort", „Abbage" met lichtende i
letters staan die namen tegen den Mont- I
martre-hemel geschreven, en wie die over
dollars beschikt, kan dé&raa-n weerstaan?
middelen, die moeten worden toegepast en
eveneens is afwezig de beslist noodige knat>-
pc chirurg, die het mes durft te zetten ïn
Frankrijk's financieele ingewanden.
Painlevé zal wel niet zijn de redder m
den nood. Wie dan wel 1 We weten het niet.
Doch volgende week zal ook in Frankrijk
daaromtrent waarschijnlijk opheldering
bréngen. Painlevé kan zijn komen voor
Kamer en Senaat niet langer uitstellen cn
dan zal ongetwijfeld een heftig debat plaats
hebben etc., waarbij het onvoldoende Pain
levé niet zal worden bespaard, zoo de voor
atellen weinig zekerheid bieden, of te ver
naar socialistische zijde afdwalen. Welk
laatste speciaal geldt voor den Senaat.
Niet vergeten mag daarnevens, dat Frank
rijk ook nog zijn schuldc-n met Amerika
heeft te regelen. En dit gaat te meer klem
men, nu Italië er in geslaagd is met Ame
rika, het steen-rijke Amerika, zooals men
daar officieel erkent, tot een overeenkomst
te geraken, waardooT Marianne alleen in
de kou is blijven staan
Voor Mussolini is het slagen der Italiaan-
sche missie in Amerika intusschen een suc
ces, dat zijn macht zal ruggesteuneD, even-
Ms zijn positio aanzienlijk is verstevigd als
gevol0 van den verijdelden moordaanslag
op „el duee" liet is nog ondoenlijk te be-
oordeelen, m hoeverre hier werkelijk van
oen ernstigen aanslag sprake is geweest.
Op zichzelf is bet verbod van iedere publi
catie buiten de officieele lezing om weinig
6eëigcnd, om den aanslag te doen winnen
aan geloofwaardigheid Maar, geënsceneerd
of echt. de dictator heeft er momenteel zijde
hij gespannen; ook, doordat hij uitwassen
tegen niet-fascisten vrijwel beeft weten tc
voorkomen.
Is de aanslag geënsceneerd, dan blijkt
daaruit wel de innerlijke voosheid van het
fascistisch bewind, dat nimmer stand kan
houden.
Evenmin als het directorium in Spanje,
^aartegen een- nieuwe samenzwering is ont-
aekt, die gevaarlijker was dan voorgaande,
omdat, er hoogo militairen bij betrokken
Sc'hijnen te zijn
over dollars beschikt.
móet wel weerstaan, graag of niet-graag.
En zoo is het Montmarbre van heden. Het
eenige wat nog over is van de bohême-
allraclie, zijn een paar kunstmatig in stand
gehouden artisten-kroegjes, een paar caba
rets. de bekende „Foire aux Oroütes" de
openilucht-sclulderijen-markt. En dan de
traditie, de legende cn de herinnering aan
dat „schattige" boek van Marger, cn de
opera, die daarvan gemaakt werd.
De kun9lcnaars, de wérkelijke kunste
naars van Montmartre, toen die zóó hun
oigen omgeving zagen ontaarden, kregen
schóón genoèg van al dat fraais. Alleen de
allerlrouwste bleven achter, en trokken
zich [erug in wat er op Montmartre nog
over was aan oude, kleine straatjes, aan
oude, smalle steegjes en slopjes, zoo ver
mogelijk weg van alle dure en chique
nachtgelegenheden voor vreemdelingen
De anderen verspreidden zich over Parijs.
Volen vestigden zich heelemaal aan den
anderen kant van de stad. aan den linker-
Seine-over, waar ook de studenten wonen,
cn vormden zoo langzamerhand een nieuw
kunstenaars-centrum in de wijk Mont-
parnasse.
DM cohler vergaven de aan Montmartre
trouw gebleven artiesten niet aan hun
kunstbroeders, die ze beschouwen gingen
niet alleen als afvalligen, maar zelfs als
concurrenten. Want meer en meer nam de
trek naar Montparnasse Toe, ook, en vooral
kunstenaars uil andere landen, die niets
voelden voor een uitgeleefde, afgegraasde
omgeving die mets voelden voor ai dat
snobisme in hun onmiddellijke nabijheid,
zochten een hoekje in Montparnasse, waar
ze rustig werken konden, en waar ze z^ker
waren in contact te komen met gelijkge
zinden. Meer en meer raakt Montmartre
afgedaan als kunstenaarscentrum; meer en
meer koml Montparnasse op den voorgrond
als zoodanig. Groote kunstenaars-café's als
de „Rotonde", de „Pöme", en de „Closerie
des Si'.as"kleine kunstenaars-kroegjes als
dc „Petit Napolitain" en de „Amis de Mont
parnasse" zijn de plaatsen van bijeenkomst,
waar de kunslenaars steeds zeker zijn eeni
ge vrienden en collega's te vinden; waar
I lange gesprekken gehouden worden over dc
kunst-kwesties vam den dag; waar de wan
den vol hangen mol de nieuwste inter.nalio-
nale schilderproducten, waar alle belang-
rijke voordrachten, lezingen on tenloonstel-
Lingen op kunstgebied aangeplakt slaan.
Montparnasse krijgt hoe langer hoe meer
den voorrang op MonfcmarlTe. Zeer ten spijt
j van de aam de „Butle" trouw gebleven kun
stenaars. Maar alle aaxdsche glorie vergaai 1
dat is nu eenmaal niet anders; en vergaat
zeker en gewis, zoodma de snobs en zich
mee bemoeien gaan zooals op Mont
martre hei geval was.
Maar zal Montparnasse zich vrij kun
nen houden van drien invloed? Nu reeds
zijn er (sindö de laa'sle 6 jaren) een paar
kunstenaars-dancings opgedoken; en reeds
komen nieuwsgierige Amerikanen en En
gelschen déó.r zich vermelen, in plaats van
op Montmartre (diat zelfs hürn le kunstmatig
lijken gaat), en dMLr hun dollars en pon
den in whisky en cocktails omzetten. Reeds
i9 het bovenzaaltje van de „Rotonde", dc
eens zoo gezedlïge, knusse, kleine „Roton
de", tot moderne souper-zaal met dancing
getransformeerdTeeds bouwdie de „Roton
de" een heele café-zaad erbij, een zaaJ met
veel lichten, en veel schittering van goud
en van spiegels. lloe lang zal het nog
duren voor ook Montparnasse een qu ar tier
van enkel pretmakers geworden is? Er zijn
zóóveel menschen, die daar belang bij heb
ben l slechts die kunstenaars dlie alleen
niet! die zien met groot leedwezen huil nog
maar zoo kort geleden gevonden, jiieuwc
hoekje adwéór ontaarden.
Zoodat ook over het kunstenaars cen
trum van Montparnasse men ad in het ver
leden begint te schrijven. Er was eens: „het
restaurant van Rosalie"; er was eens: „de
Caméléon"; er was eens, er was eens
maar Amerikanen kochten het weg, of de
den er hun invloed gelden! En ik zal me
moeten haasten, wil ik u nog iets vertellen
kunnen over het tegenwoordige kunste
naars-leven op den Montparnasse 10, er is
nog wel hel een en ander, gelukkig I In
een volgenden brief hoop ik u te vertellen
over d e groote Montparnassc-nieuwigheid,
over de „Horde" en haar „Knollenmarkt".
Maar daarvoor was eerst deze een beetje
lang geworden inleiding noodig.
M. DE ROVANNO.
De „zoutjes", „zouten mandeltjes", „lek
kerlekkers" of hoe men ze anders noemen
wil, zijn nog steeds een zeer geliefd snoepe
rijtje bij de middagthee, den borrel of aan
tafel. Niet iedereen weet echter, dat zij heel
gemakkelijk door de huisvrouw of dienst
bode zelve gemaakt kunnen worden. U be
gint met ze even in een bak met kokend
water te gooien; dan gaan de velletjes van
zelf los. Laat ze vervolgens even op een
vergiet je uitdruipen ol droog ze lusschen een
sehoonen doek. Smelt dan een klein stukje
boter in een pannetje, werp er de aman
delen bij en wrijf ze één voor één met de
boter in, (eerst handen wasschenll) tot zij
flink vet zijn. Strooi er nu wat zout over,
(blijf ze steeds in het vet wrijvenI), totdat
iedere amandel met een zoutlaagje is be
dekt. Daarna mogen zij op een bakplaat
den hecten oven in tot zij goudbruin zien;
dat duurt ongeveer tien minuten. Laat ze
nu afkoelen, proef ze en u zult bemerken,
dat zij heerlijk zout en broos zijn geworden.
Hoe verscher u die mandeltjes eet, des te
lekkerder is hun smaak I
Een andere manier is minder bewerkelijk,
doch dan worden zij ook niet zoo mooi ge
lijk bruin: na het pel- en koelproces gooit
u uw ganschen voorraad amandelen in de
vetpan en giet er bak-olie over uit. Breng
de olie aan de kook, (voorzichtig zijn mot
spallon in uw oogen of op uw japon 1) en
blijf de amandelen steods om en om roeren.
Als zij donkerder beginnen te worden, vischt
u ze op, bestrooit ze flink met Cerebos-zout
aan alle kanten en laai ze drogen op een
vergiet. U ziet: een minder omslachtige
methode; maar de moeilijkheid is hier ora
bef juiste moment van opvisschen te be
palen. Sommige branden al heel gauw
zwart, andere blijven daarentegen zeer
lang wit. Maar na een paar keer oefenen
krijgt u daar vanzelf kijk op.
Een lezeres vraagt mij wat voedzamer
is gebakken of gekookte visch? Gebakken
visch is het voedzaamst. Als u visch kookt,
behoort u hem in koud water op te zetten.
De eene visehsoort is veel machtiger dan
do andere- haringen, aal, zalm. makreel
sprot en sardientjes bevatten olie in alle
deelcn van hun lichaam. Schelvisch. kabel
jauw, bot, tong, tarbot, schol daarentegen
hebben alle olie in hun lever geconcen
treerd.
Als u een luchtige cake wilt bakken,
moet u een theelepeltje glycerine door het
deeg doen. Bij de toebereiding van jam is
hel ook aan te bevelen een drietal thee
lepeltjes glycerine op ieder pond fruit er
doorheen te roeren. Hierdoor voorkomt u,
dat de suiker, indien hij niet voldoende ge
kookt heeft, gaat gisten en ook kan hij nu
niet samenklonteren op den bodem van het
jampotje.
Sommige menschen hebben een talent
voor practisch kofiers pakken, anderen doen
er uren over, stoppen er niet half zooveel
in, cn als het goed er uitkomt, is het zóó
gekreukt, dat het niet gedragen kan wor
den vóór het een geduchte strijkkuur heeft
ondergaanI i
Hel grootste struikelblok leveren de jas- I
sen en mantels Als u daar ook mee tobt,
probeer het dan nu eens op de volgende
manier: Keer den mantel eerst binnenste
buiten, ook de mouwen! Strijk de voering
glad en voel goed langs alle naden of er
geen vouwtjes bleven zitten. Leg den man
tel plat neer op de voeringzijde: sla nu de
beide zijpanden naar binnen en over elkaar,
zoodat de vouwen één lijn vormen met den
schoudernaad Bijna iedereen vouwt dan de
mouwen evenwijdig met de lengtelijn van
den mantel. Dat is fout: u moet ze dwars
over den mantel vouwen, de een over de
ander heen, zoodat zij een rechten hoek
vormen met de lengtelijn van den mantel.
Daarna vouwt u de jas in dezelfde richting
op als de mouwen liggen, beginnend bij den
kraag; zorg dat de mouwen naar binnen
gerold worden, zonder te verschuiven. Dc I
meeste mantels kunnen in drieën gevouwen
worden en nemen op deze manier slechta
heel weinig plaats in. Bovendien blijken zij
bij het inpakken hoegenaamd niets van den
koffer geleden ie hebben.
Oud-eiken meubelen warden nog steeds
graag gebruikt. Zij zijn zoo solide en toch,
ook zoo mooi. Maar.oud-eiken, als het
ocht is, (en misschien zelfs nog méér bij
namaak!) ztt vol vieze vette Vlekken, die
een doorn in hel oog zijn van iedere vol
bloed huisvrouw. U kunt ze er geheel uit
halen, wanneer u er flink haixl over
schuiert met een soda-oplossihg: zes
handen vol soda in een pan met kokend
water. Neem nu een oud i:agcl-
borsleltje cn schuier zoo hard u kunt mot
de kokend-heete oplossing over de vlekken
natuurlijk met den naad meestrijken,
anders maakt u krassen 1 Het kost eenig
geduld en een groote hoeveelheid soda
water, maar het resultaat is schitterend na
een langdurige schrobpartij komt de werke
lijke grijsbruine naluurkleur van het oud
eiken te voorschijn. ALs er geen vlekken
meer te zien zijn en het hout gedToogd is,
moet u het in de was zetten. Na een paar
weken boenen en geregeld onderhoud zult
ueens zien, hoe mooi uw hout is gewordenI
Wist u, dat het zoo gemakkelijk was om
zelf stopverf te maken? U behoeft niet an
dera te doen als wal fijngemalen kalk met
gokookte lijnolie le vermengen; draai er
een bal van cn laat dezen op een grauw
papier liggen lot den volgenden dag. Dan
is dc stopverf klaar voor het gebruik en u
zult eens bemerken, als u het bij de band
hebt, hoe dikwijls een beetje stopverf le pas
komt in het huishouden; bijv. om galen,
kieren, drempels, gleuven diicht te stoppen,
enz.l
Wanneer u alles in orde hoeft gemaakt
om le gaan strijken en uw ijzer is op goede
temperatuur, en u bemerkt dan plotseling,
dat het strijkgoed niet vochtig genoeg is
gebleven, dan behoeft u niet alles weer
opnieuw in te vochten, doch kunt u vol
staan met een natte deken onder uw strijk
goed te leggen. Strijk daar nu eerst met een
gloeiend ijzer over tot het strijkkleed
stoomt; u kunt daarna het allerdroogste,
stugste goed in de puntjes strijken. He< is
boter om een nat dekentje (van molton
bijv.) dan een dito laken onder het slrijk-
klecd te loggen.
Als stijfsel gekookt is cn staat koud le
worden, dan vormt er zich een vliesje op,
net ais op gekookte melk. U kunt dat bij de
stijfsel voorkomen, door er dadelijk na het
koken een doek over te hangen, totdat de
stijfsel af is gekoeld.
Sohikipad, dat wat dof is geworden*
krijgt u weer mooi door wat groene zeep
met gemalen puimsteen le vermengen en
liiermee krachtig over het doffe voorwerp
te wrijvenAls het niet dadelijk gelukt,
moet u het nog eens herhalen.
RECLAME.
Hebben jullie cem kat tegenwoor
dig V ,,Ja, hoe weet jo datl" „Dat
kan ik zien aan al die krabben op je
hand. Waarom doe je cr niet wat
Kloosterbalsem op. Ik gebruik 't altijd
voor de kinderen als ze zich geschaafd
of geschramd hebben." 6474
DE LAKENHAL.
L
Tentoonstelling van schilderijen cn
teekeningen van Toon Kelder en
Schnhmacher.
Zooals in het verslag van de opening at
gemeld, is de Leidsche Kunstverecniging tot
het houden van deze tentoonstelling van de
beide jonge kunstenaars in staat gesteld,
dank zij de welwillende medewerking van
den bekenden verzamelaar van moderne
Hollandsche schilderijen, den heer Boender-
maker uit Amsterdam, tot wiens groote col
lectie, hoofdzakelijk bestaande uit wer
ken van de Amsterdammers.laat o.is
zeggen, van Jan Sluiters, in tegenstelling tot
de Amsterdammers van Allebé ook het
belangrijkste deel van het hier geëxposeerde
behoort.
De belangstelling van Kelder en Schuh-
macher gaat voornamelijk uit naar de figuur
iets wat bij de jongeren allerwegen gecon
stateerd kan worden, maar ze zijn niet uit
sluitend portretschilders en. zeker niet van
het type der vroegere portrettisten, die bo
vendien voornamelijk specialisten waren,
terwijl de modernen ook het landschap schil
deren cn het stilleven. Van deze onderwer
pen zijn er hier voorbeelden en we kunnen
tevens opmerken dat de figuur niet domi
neert, ook al behooren (bij toeval) de beste
werken van Kelder tot de figuurschilderijen
en trekken Schuhmacher's portretten meer -
de aandacht dan zijn ander werk, omdat de
beschouwer, een juister begrip zich vormen
kunnend van wat de realiteit moet zijn,
treffender de bijzondere opvatting van den
schildertcekenaar voelt.
De beide schilders zijn gekomen tot ver
eenvoudiging van kleur en lijn. Kelder spon
taner, bouwt meer bij intuïtie, al schilderend
zijn doeken met groote kleurvakkcn, Scbub-
macher is de indringende teekenaar voorat,
die construeert en dc kleur toevoegt.
Onder de goede portretten die do moder
nen maakten, behoort ongetwijfeld ook d;*
van den heer S
Kelder is hierin psychologisch, met alleen
in de figuur zelf, maar ook in de omgeving,
dio in een merkwaardig verband, mot den
geportretteerde gehouden is.
Aan het ronde cafétafeltje met het koude
marmeren blad. een hand steunend op den
wandelstok, de ander, met de spitse lange
vingers, dc toppen op het tafeltje gezet, zit,
even ineen gedoken, de al wat oude man
