Humor uit het Buitenlands
RECHTZAKEN.
De Jansens gaan verhuizen.
Verhuizen? En de menschen hier begonnen hen Jow
Pc leer en kennen?
V. Daarom gaan ze ook weg, (London Mail),
Eerste visscher: Waarom zoek je een ander plakkie hees?,
Tweede visscher: Nou, ik kan het daar bij Piet niet a
uithouden; hij maakt me zenuwachtig. De kerel heit de biltr
en dat laat z'n dobber heen en weer gaan of hij telkens
vree? beet helt. (London Opinion);
Oude Qeer, dje met een krak ergens op is gaan zitten:
Goede hemel, ik geloof dat ik^~
Medereizigster, tot haar zoontje: Nouw, WuIIem, hè'fc jé
nou niet gezcid dat-je niet met die eiere mos speule?
(London Opinion)
Dc doorzagcr: Heb je geboord, dat een vriend van me
v de vorige weck z'n kaak ontwrichte met gapen?
De doorgezaagde: Waar praatten jullie toen óver?
(Humorist)
Tante: En hoe vindt je het boek dat ik je mei je verjaafe
dag gaf7 i
Neef: Weet niet, heb het nog niet bekeken.
Tante: Wat! Waarom niet?
Neef: Omdat moeder zei dat ik er niet aan mocht komen
-Tooi ik m'n handen gewasschen bad. (Punch)
Tactloos gastvrouw, tot vriendin, die hoofdzakelijk om'
haar nieuwe bont te laten bewonderen, kwam theedrinken:
Is Pnkkie niet dwaas? Sinds we met hem naar buitea'
zijn geweest, maakt de gedachte aan ccn konijn hem al dol.
rPpccin«r Show)
ingezet. De 6de jaarvergadering van de S.
D. N., de aanwezigheid van tal van hooge
gasten was de aanleiding eens bijzonder goed
yoor den dag te komen.
Het is begonnen met de tentoonstelling
van Roemeensche religieuse en populaire
kunst. Na eerst in Parijs vertoond te zijn,
is deze kunstverzameling, dank zij de Roe
meensche gezant te Bern, tevens gedelegeer
de bij den Volkerenbond, nu voor eenigen
tijd gehuisvest in bet museum Rath. Dit is
het voormalig stedelijk museum, thans in
gericht en uitsluitend gebruikt voor kunst
tentoonstellingen. Groot is die Roemeensche
expositie niet, slechts een vijf- of zestal
zaaltjes neemt ze in beslag. Maar de quali-
teit vergoedt in allen dcele de quantiteit. Het
voornaamste gedeelte wordt gevormd dcor
de afdeeling kerkelijke kunst, met name de
reliquiéen uit meerdere kloosters. Prachtige
ikons uit dc 14de lot de 18de eeuw, beelte
nissen van heiligen, zwaar verguld met ty
pische enhaut-relief opgelegde versierselen,
vervaardigd uit diverse metalen. Als het
pronkstuk der verzameling wordt algemeen
bewonderd een iconostase, een groot drie-
dcelig scherm van hout, rijk gebeeldhouwd
en beschilderd. Dan verder missels, mis
boeken, bekers, crucifixen en niet te ver
gelen schitterend geborduurde dekkleeden,
alkomstig van de graftombes der vroegere
heerschers. Ook de goudsmeedkunst speelt
blijkbaar in het Roemeensche leven eenl
voorname rol, getuige de aanwezigheid van*1
tal van edele metalen en gesteenten ver
vaardigde preciosa. Heel mooi en voor
naam zijn ook de tapijten, door tcckening
en kleur iets zeer aparts. En dan de inte
ressante collectie van nationale kleeder-
drachlen, de een al mooier gestikt dan de
andere, geduldswerk van artistieke vrou
wen. Byzanlynsche zoowel als Russische
invloed is niet te ontkennen, maar veel in
deze kunstproducten van een volk, a'fstam-
mende van de Romeinen, spreekt van
Italië, herinnert aan de Florenlijnsche pri
mitieven. De ceramiek, de antieke zoowel
als de moderne, verraadt in vorm maar
bovenal in teekening verwantschap met de
kunst der oude Grieken.
In zekeren zin kan men analogie consta-
tecren tusschen de kunstuiting van dit volk
en do geographische ligging van het land.
Opmerkelijk zeker, dat daarentegen be
ïnvloeding door Aziatische kunst niet te
bespeuren valt. Juist het stemmige, het
weinig bonte van deze tapijten en handwer
ken is karakteristiek. Maar weinige en
slechts gedempte kleuren; het groen in di
verse tinten speelt een hoofdrol. Groote
eenvoud in motieven, strenge styleering,
neigens overlading. Eenvoudig sober, *r-
tislick zijn ook de gebruiksvoorwerpen vor-
vaardigd door de landelijke bevolking. Een
beschouwing overwaard is de nationale
dracht der vrouwen. Hier domineert het
wit. Eigenaardig, waar de Zigeuners, mu
sici bij de gratie Gods, een niet onbelang
rijk percentage der bevolking uitmaken,
dat op deze tentoonstelling van volkskunst
producten op muzikaal terrein vrijwel ge
heel ontbreken. Enkele panfluiten is alles,
wat het rijk van Euterpe vertegenwoordigt.
Een aantal tcekeningen en photo's ver
télt ons het een en ander van hun oude
kerken en kloosters. Hier spreekt de nabij
heid van het Byzantium. Veel versiering
met fresco's, tot zelfs op de buitenmuren.
Ook het Grand, Théatre heeft bij de ope
ning van het seizoen 't beste beentje voor
gezet met een tiental voorstellingen van de
Italiaansche Opera, de troep, het orkest en
koor van het Scala uit Milaan. De Barbier
dc Séville, Don Pasquale, Rodora, le Secret
de Susanne, Rigolello en le Mariage Secret
werden op voortreffelijke wijze, in de puntjes
verzorgd, ten gehoorc gebracht. Dank zij de
medewerking van het hoofdbestuur van den
franschcn Post- en Telegraafdienst, waaron
der ressorteert de telegraphie en telephonie
zonder draad, konden deze opvoeringen door
de sansfilisten van nagenoeg geheel West-
Europa beluisterd woTden. De transmissie
geschiedde door drie op het tooneel geplaat
ste microphones, in directe verbinding met
Cointrin ('t radio-station bij Gcnève) en Pa
rijs (Ecole Supérieure P. T. T.) en van daar
uit verd^- naar den Eiffeltoren, naar Lyon,
Toulouse, Marseille en Grenoble, afstanden
van 1350 tot 1500 K.M. In een kring van
2000 K.M. rondom Parijs en 1000 K.M. om
de andere genoemde zendstations, van Noor
wegen tot in Spanje, kon aldus van de opera
te Genève geprofiteerd worden. Bij het ar-
rangeeren van deze voorstellingen heeft geen
winstbejag voorgezeten. De Assoc. des Inté
réts de Genève, als iinpressario fungeerend,
wilde den afgevaardigden ter S. D. N. en
hel bij deze gelegenheid alhier samenge
stroomde publiek op muzikaal gebied eens
iets zeer bijzonders offreeren en had niet ge
schroomd, groot financieel risico tc Joopen,
waar zij 330.000 fr. Fr., ongeveer 80.000 fr.
Zw., in dit zaakje gestoken had. Maar de op
komst van degenen, voor wie in de eerste
plaats de voorstellingen gegeven werden,
was eenigszins teleurstellend, zoodat per
saldo voor de Assoc. d. I. d. Gen. het op een
Ideinen strop uitgcloopen is. Misschien ook
dat waar dc bioscoop 't tooneel dood drukt,
vcor de opera bouffe geen raison d'etre meer
bestaat.
Bovenvermelde hulp van de Fransche P.
T. T. kon des tc gemakkelijker verleend wor
den, wijl met de Assemblée van de S. D. N.
samenviel de Exposition Internationale du T.
S. F., Cincmatographie et Machines Parlan-
tes. Gedurende een tiental dagen was de
Plape Ncuve onveilig door het lawaai van
de luidsprekers op het Palais Electoral, bin
nen welks muren door binnen- en buitenland
bijeengebracht was alles, wat van eenige be-
teekenis is op het gebied van T. S. F., Cinema
en Gramophoon. Zeer belangrijk waren de
inzendingen van de Fransche, Italiaansche
en Zwitsersche regeeringen. Voor het groote
publiek, met voldoende technisch onderlegd
om de wonderen der „draadlooze" te kunnen
apreciceren, maakten cinema en gramo
phoon de attractie uit, waar nieuwe films uit
de eerste studio's, lezingen en concerten op
een genocgelijke wijze de menschen bezig
hielden. Op het terrein van die Machines
Parlantcs heeft de Zwitsersche industrie een
bijzonder goed figuur geslagen, hetgeen wel
te verklaren is. Tot in het laatst van de vo
rige eeuw was in Genève en de aangrenzen
de gedeelten van de Jura de vervaardiging
van allerlei uurwerken, speeldoozen en me
chanisch speelgoed een voorname bron van
inkomsten.
Toen brak er een crisis uit in de industries
zoodat in de Jura, met name in St. Croix
en omgeving:, een groote nood, een lang
durige werkloosheid ontstond. Die crisis
viel samen fiiet de verschoning van de
Tjhonograaf. St Croix, beschikkende over
een arbeidersbevolk'ng, sinds geslachten ge
traind in de fabricage van z.g. articles ue
précision* daarenboven over goedkoope wa
terkracht, wierp zaoh nu op dco nieuwen
concurrent, die dreigde de oude industrie
tenslotte geheel ta verpletteren. Onvermoeid
werd gestreefd naar verbetering van de
toen nog zeer primitieve en onvolkomen
toestellen. Eb het succes bekroonde den
arbeid, waar thans niet minder dan 60 pet
van de wereldproductie der gramophones
fen deel valt aan St. Croix, ongeveer 2000
arbeiders er een goed stuk brood mee ver
dienen. Een lichtpunt in den zwaren strqd
om het bestaan voor de in zoo sterke mate
gehandicapte Zwitsersche industrie, waar
althans op dit terrein zij zich tegen de
sterkste concurrenten wist te handhaven.
En nu, in aansluiting van dit praatje over
ton toonstellingen, tenslotte nog een mede-
deeling. Het volgend jaar zal een vnrige
wensch van Genève vervuld worden, waar
het kapitaal, benoodigd voor een eig^n per
manent tentoonstellingsgebouw, eindelijk vol-
I teekend is. Achter het Palais Electoral zal
op het plein van Plainpalais dra een statig
j gebouw verrijzen, dat, behalve tal van kleine
zalen een groote hal van 103 meter bq
een breedte van 71 meter zal bevatten, met
rondom een galerij ter breedte van 12 meter.
iWaiaieer met een paar jaar dan ook het
nieuwe Huis der Volkeren voltooid zal zjjn,
zal onze mooie stad, bjj de reeds in grooten
getal6 aanwezige, twee» nieuwe paleizen be*
zitten, waarop ze trotsch mag zyn. Tegen
aller verwachting 2a 1 het nieuwe Palais des
NatioD9 waarschijnlijk niet naast het ge
bouw der B. I. T., maar in de Onmiddellijke
nabjjheid van het huidige Secretariaat ge
sticht worden. Op het laatste moment schij
nen de plannen gewijzigd, 't Oude Hotel
National, waarin thans 't Secretariaat is
gevestigd, is tot 15 November uit de hand
te koop voor de som van 4.5 millioen frs.
Indien er geen kooper opdaagt, zal het Se
cretariaat slechts verbouwd worden. Want
niettegenstaande zqu respectabele afmetingen
is er toch nog gebrek aan ruimte, waar,
volgens den secretaris-generaal, men meer
dan honderd bureaux te kort komti Het
nieuwe paleis met de uitbreiding van het
Secretariaat zal slechts het bagatel van een
twaalf millioen kosten. De gezamenlijke be
lastingbetalers van de geheele wereld zijn
er goed voor.
Genève, September 1925.
Dr. KLAUS.
amsterdamsche rechtbank.
De moord op den Overtoom in 1615.
(Vervolg van gisteren).
-De Verdediger steil dan nog eenige vra
gen aan den deskundige en toont deze een
kaart waarop Busch eigenhandig eenige
aanleekeningen heeft geschreven, nl. „drui-
vensuiker in urine", dan den naam vaneen
geneesmiddel bij suikerziekte, en de woor
den „commissaris waarschuwen als er iels
gebeurt".
Prof. Brouwer herinnert zich riiels van
verschijnselen van suikerziekte bij Busch.
Vervolgens hoort de rechtbank dr. Bak
ker, een der arisen, die Busch tijdens zijn
verpleging in het Binnengasthuis hebben
behandeld. Deze verklaart, dat een passage
in de .ziektegeschiedenis over huiduitslag
niet betreft iels wat geconstateerd is, maar
berust op mededeelingen van den patiënt.
Dr. Meursingh, opnieuw gehoord, ver-
blaart daarna op een vraag van den verde
diger, het niet wel mogelijk te oordeelen,
dat een leek een beschrijving zooals be
klaagde gegeven heeft van de verschijnse
len waaronder Busch slierf, zou kunnen
fantaseeren.
Mr. Port opnieuw gehoord, verklaart dat
de vordering van Busch in het faillisse
ment van beklaagde nooit als provisievor
dering is ingediend maar als arbeidsloon.
Busch wilde nl. tegenover de familie Pot
niet welen dat hij provisie kreeg voor de
door haar verleende hypotheken.
Getuige Stap, timmerman verklaart, in
1915 bij beklaagde te hebben gewerkt. Op
ccn ochtend zag ik in de garage dat er
's nachts of 's avond9 gewerkt moest zijn.
Er lag nl. legen den achtermuur een hoop
zand, die er den' avond le voren niel gelegen
had. Ik heb toen tot Eelljes gezegd: Hier is
wat gebeurd wat de politie niet mag weten
of het gaat hier om een smokkelhandel.
Hierop heeft Eelljes niet veel geantwoord.
Wanneer het precies was weet hij niet meer
maar het was wel in den tijd dat verteld
werd dat Busch naar Amerika was. Den-
zelfden dag dat getuige dien hoop zand zag
liep beklaagde met twee verbonden vingers.
Beklaagde ontkent in den tijd van de ver
dwijning van Busch met een verbonden
hand te hebben geloopen.
De president herinnert hem adn de ver
klaring van dr. Voorhoeve, dat deze hem
op 21 October 1915 een hand verbonden
heeft; op 22 October is volgens zijn eigen
verklaring Busch in zijn handen doodgeble
ven.
Beklaagde: Ja, loen heb ik mijn hand
lusschen de schuifdeuren geklemd.
Daarna is gepauzeerd.
Het requisitoir.
Na do pauze was het woord aan den of-
iicier van justitie, mr. Reilingh, voor 2ijn
requisitoir.
Naar mijn gevoelen, zoo begon hij, heeft
het volledige licht over deze zaak nog niet
geschenen. Dit is (e meer le betreuren, om
dat er verschillende personen zijn, die dit
wel hadden kunnen doen schijnen, en het
is hun gemakkelijk gemaakt, omdat zij de
toezegging hadden, dat zij er geen nadee-
lige gevolgen van zouden ondervinden. Te
meer is het te betreuren, omdat er in ver
band met deze zaak namen genoemd zijn
van personen, die daardoor misschien ten
onrechte in een ongunstig daglicht zijn ge
komen. Spr hoopt, dat het geweten van de
genen, die kunnen spreken, alsnog, vóór de
sluiting van het onderzoek, wakker moge
worden. Hij hoeft in den aanvang de kleine
mogelijkheid aangenomen, dat beklaagde's
verklaringen juist zouden zijn, maar dit
heelt hij moeten loslaten op het oogenblik,
toen beklaagde de bekentenis van den dief
stal van het geld terugnam, zeggende, dat
hij het geld van het lijk heelt weggenomen,
omdat hij het zonde vond, dat het in het
graf zou gaan. Hiertoe kan zijn motief zijn
geweest, dat hij hiermede slechts erkende,
het geld te hebben verduisterd, een misdrijf,
dat.hem niet ten laste is gelegd en dat trou
wens verjaard zou zijn. Bij het verhoor van
9 Januari zoide beklaagde voor den rech-
ter-commissaris: ,,lk heb hem beroofd van
alle geldswaarden; ook heb ik hem van een
ketlingring beroofd, maar verder heb ik
hem van niets beroofd." Driemaal gebruikte
hij dus het woord berooven, een voor hem
zelf zeer bezwarend woord. Op 23 Januari
verklaarde hij, dat de haat tegen Busch
weer bij hem opkwam; dat hij dacht: nu
kuri je het accept krijgen, en dat hij besloot,
het geld en andere waarden van hem af tc
nemen. Later weer zegt hij, dat hij dat ge:
daan heeft uit zelfzuchtige motieven, ook
omdat Busch hem en zijn vrouw het leven
zoo vergald had. Eenige 'dagen later, zoo
vervolgde hij, had ik spijl, dat ik dit gedaan
had, en vatte ik de gedachte op, hel voor
zijn vrouw en kinderen te bewaren. En
weer in een ander verhoor: „Tenslotte ben
ik gezwicht en heb ik hem alles ontnomen.'
Wij hebben hier dus een tijdperk van
4 A 5 maanden, waarin hij telkens na dit
eerst spontaan gedaan te hebben, den dief
stal erkende. Er kan hier dus allerminst
sprake zijn van een vergissing van hemzelf
of van een misverstand van den rechter
commissaris.
Maar bovendien, die nieuwe lezing wordl
ontzenuwd door de getuigenverklaring van
den broer van Busch, die bij bekL is ge
weest om hem te vragen, aan de weduwe
te betalen, wat hij Busch schuldig was, n.l.
f 1372. Toen heeft hij gezegd, dat niet te
kunnen doen, omdat Busch terug kon ko
men, wat hij zeer goed wist. dat onmoge
lijk was.
Op alle mogelijke manieren had hij aan
de familie Busch het geld, dat hij schuldig
was, kunnen doen toekomen, zonder dat
iemand zou welen, waar hel vandaan kwam
Den diefstal bekennende, heeft hij dus den
rechter-commissaris de volle waarheid ge
zegd. Den diefstal acht spr. hiermede vol
komen bewezen.
Wij kunnen dus, aldus spreker, de ver
klaringen van dezen bekl. niet zoo maar
voetstoots aannemen. Wij hebben hier een
bekl., die voorgeef!, boete le doen voor God
en voor zijn aardschen rechter de volle
waarheid (o willen zeggen. Een dergelijke
beklaagde mag in dien zin zijn verklaring
gen niot wijzigen.
Ook zijn gedenkschriften, waaraan spr.
ondanks den gezwollen stijl zeker primitief
talent voor schrijven niet kan ontzeggen,
bevatten wel degelijk aanwijzingen, dat
bekl. Busch opzettelijk heeft gedood. Anders
laat het zich toch ook haast met denken,
dat bekl. niet onmiddellijk de autoriteiten
er bij zou hebben gehaald. Hoevee! bete»
zou zijn zaak er dan hebben voorgestaan,
als -vast was komen te staan, dat hij den
man bij ongeluk had gedood. Hoe is het,
als dit het geval is geweest, mogelijk, <J»f
men twee uur daarna het lijk neg wei vol
ledig berooft, een biertje gaat drinken, den
volgenden dag volledige inlichtingen gaat
|egoven over het vertrek van den overledene
naar Amerika?
De berooving wijst cr geheel op, dat bekj,
don dood van Busch heeft beraamd om riem
daarna te berooven. Het laat zich niet de®*
ken, dat men iemand, dien men in dolle
drilt doodt, berooft.
Wettig en overtuigend bewezen.
De officier acht moord overtuigend en
wettig bewezen.
Dit allee betreft echter nog slechte hei
overtuigend bewijs; maar spreker meent,
dat ook het wettig bewijs geleverd is. HfJ
wil er nog op wijzen, dat Muylwijk zeer
korten tijd, nadat hij vernomen heeft, dal
er geluigen aan het spreken waren gegaan,
zijn houding gewijzigd heelt Beklaagde fa
teruggekomen op verschillende verklaringen
vroeger afgelegd, waar spreker ook sterke
wettige aanwijzingen doet. Daarbij komt de
allertreurigste financieele toestand, waarin
beklaagde gelijk in rechten vast is komen
te slaan, in het najaar van 1915 was komun
te verkeeren. Wel had hij van het CrédK
Mutuet pas f 4000 gekregen voor den af
bouw van hot perceel aan den Overtoom,
maar dit was zoozeer een druppel op een
gloeiende plaat, dat hij zelfs uitstel van zijn
electricileitsrekcning moest vragen. Be
klaagde wist, dat Busch, toen deze bij hem
kwam, zeer veel geld bij hem had. Hij heeft
het voor den rechter-commissaris erkend,
al heeft hij er later van gemaakt: Ik wist,
dat Busch gewoonlijk veel geld bij ach
had. Dit wist hjj ook uit eigen waarneming.
Het verbetering brengen in zijn treurigeo
financieelen toestand kan dus voor bekl.
een motief rijn geweest om Busch van het
leven te berooven. Verschillende getuigen,
met wie Busch op den dag van zijn ver
dwijning in aanraking of gezelschap is ge
weest, hebben eenstemmig verklaard t«
hebben gezien, dat hij duizenden guldens
tqj zich had, wel f30.000 minstens.
Het bezit van zulk een bedrag zou eea
or.tzettenden omkeer in bekl.'s financieelen
toestand moeten brengen. We 2agen echter
het tegenovergestelde. Bekl.'s financieele
toestand was na den dood van Busch niet
noemenswaard veranderd.Daaruit kan dam
ook geen andere conclusie worden getrokken,
dan dat dit groote bedrag verdeeld moe#
zrjn onder.meer personen, die bij dit r*
plot betrokken rijn geweest
Een complot
Spr. meent dan ook, dat het complot
en dus voorbedachte rade aanwezig was. Uit
de wijze, waarop beklaagde gepoogd heeft
do politic om don tuin te leiden tot riet
overbrengen vande kist naar den kuil,
bljjkt ook, dat hij niet den persoon wil noe
men, die bij het complot betrokken wa
Het is toch niet aan te nemen, dat ie
kist van een omvaDg van 90 bij 60 au
EO cM. door één persoon in den kuil w»ï
te krjjgen.
Hoe was de verhouding tusscheu Ssaak
en beklaagde? Hier is in het geheel ral.
