LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 10 October Derde Blad. Anno 1925.
No. 20117.
UIT RUSLAND.
b FEUILLETON.
De Reisgenoote
Da Parijsche „Vlooienmarkt"
P BUlTf.NL. WEEKOVERZICHT,
Te Locamo Goede be
doelingen Een storm
doorstaan Dreigende ge-
v varen Duitschland en
de Volkenbond.
T Zou het in een der Italiaansche kantons
iran Zwitserland zoo fraai gelegen plaatsje
Locarno ooit hebben gedroomd eens het
middelpunt te zullen zijn der algémeene be
langstelling? We gelooven het niet, doch
het is thans zoo. Nooit gedacht toch ge
kregen. Aller oog is gevestigd op Locarno.
Daar zijn voor de zooveelste maal de macht
hebbers in Europa bijeen en met hen als
volkomen gelijkgerechtigde, Duilschland. De
hoeveelste conferentie of het is? We weten
het niet precies meer. Doch het doet er o.i.
ook weinig toe. Hoofdzaak is, dat algemeen
erkend wordt, dat sinds de conferentie van
Versailles er geen belangrijker bijeen is ge
feest. Reden, waarom ieder deelnemer is
Vertegenwoordigd door den leider der bui-
lenl. politiek, Duitschland zelfs door Stre-
gemann en rijkskanselier Lulher. Uitgezon
derd Italië, daar Mussolini zich niet buiten
zijn Heimat durft te vertoonen. Daar is hij
^dictator" voor
Ieder deelnemer is zich welbewust van
de belangrijkheid. Zelfs zoo, dat openlijk
door allen durft te worden uitgesproken,
dat Europa's veiligheid en vrede afhangen
yan de vraag, of daar te Locarno al dar:
.niet resultaat wordt verkregen. Een aanspo
ring te meer om te trachten „to make the
best of it". Hetgeen dan ook zonder uitzon
dering geschiedt. Op zich zelf reeds een go-
ilukkig verschijnsel, waardoor althans grond
voor hoop aanwezig mag heeten. Waarte
genover echter moet worden gesteld, ook
zonder in pessimisme te vervallen, dat er
nog heel wat moeilijkheden zijn te over
winnen.
De eerste inleiding is geen ongelukkige
geweest. Men heeft eikaars goede bedoelin
gen leeren waardeeren. Ook in particuliere
jontmoetingen, waarvan voor de zooveelste
maal de waarde weer eens is gebleken. Een
1 onderhoud van een uur baat meer dan drir
- maanden van notawisseling I Eén storm
heeft de conferentie bedreigd, toen men
meende en vreesde, dat een ontijdige publi
catie wie de copy heeft geleverd? de
conferentie zou torpedeeren. Hoewel men
trachtte Polen dezen aanval in de schoenen
to schuiven, is het niet aan twijfel onder-
ïievig, dat deze kwam uit Italiaanschen
koker. Italië schijnt Frankrijk gaarne een
.echec te gunnen, gelijk ook lot uiting kwam
in de soort „Schadenfreude", waarmee de
Italiaansche pers Caillaux' mislukte Ameri-
kaansche reis besprak. Als het Italië straks
in Amerika maar niet precies zoo vergaat.
De storm werd evenwel bezworen, daar
3e publicatie nog was op te houden, ten
minste van 't volledig document betreffende
een veiligheidspact.
In algemeen wordt er de grootste ge
heimzinnigheid betracht, reden waarom de
b'üïtenl. "pers de wereld overstroomt met al
lerlei geruchten, die men het wijste doet
piet'al te zeer au serieux op te nemen.
Een drietal gevaren worden speciaal naar
yoren gebracht, waarvan wij er een reeds
groolendeels achter den rug meenen te zien:
het wroeten der sovjets, waaraan Tsjitsjerin
nog eens laatste kracht kwam bijzetten. De
Russische torpedeeringspoging durven we
echter mislukt noemen, al toont Duitschland
door het sluiten van een handelsverdrag
met sovjet-Rusland, dat het meedoen niet
moet worden opgevat als een breuk met de
sovjets.
Gevaarlijker achten we het Poolsche
vraagstuk, gelijk dat ongetwijfeld Ier confe
rentie zal worden gebracht. Polen zal een
uiterste beroep doen op Frankrijk tot volle
dige handhaving van het Poolsch-Fransch
verdrag, dat niet past in het kader van dt
veiligheids-kwestie, gelijk die nu staat te
worden opgelost. Voor Frankrijk is het een
zeer moeilijk geval en dit te meer, waar be
slist vaststaat, dat Duitschland niet zijn
Oostelijke grenzen wil garandeeren, gelijk
het dat in het Westen bereid is te'doen, al
geeft het dan Elzas-Lotharingen voor altijd
prijs, om van kleine grenswijzigingen daar
maar niet te spreken. Uit een soort eigenbe-
houd zal Polen moeten optornen tegen de
veiligheidspact-idee, die toen te Locarno
poogt te verwezenlijken.
Een formule, die alle verschillen onder
vangt, lijkt uitgesloten, ten minste in de
practijk. Een komen-tot-resultaat moet be-
teekencn een retireeren van Frankrijk inzake
het -met Polen gesloten verdrag. Zijdelings is
ook Tsjecho-Slowakije daarbij betrokken,
doch in zooveel mindere mate, dat ten aan
zien daarvan wel een modus vivendi moge
lijk lijkt.
Hel allergrootste gevaar lijkt ons evenwel
gelegen in Duitsche inwendige toestanden.
De Duilsch-nationalen liggen met Argus-
blik op de loer om een halt tot de regeering
te kunnen roepon. Tot de regeering, die zeer
gemakkelijk een meerderheid zou vinden
buiten de Duitsch-nationalen om, die zij
ovenwei niet los schijnt te willen laten.
Een eenigszins vreemdsoortig verband.
Hoever dit toezicht van Duilsch-nationale-
zijde gaat, wordt het beste aangediend door
liet feit, dnt zelfs te Locarno een „waarne
mer" is opgesteld Vreesde de Duilsche
delegatie trouwens bij het vertrek uit Ber
lijn niet voor een aanslag? En was de
slorm, die le Locarno is doorstaan, ook niet
toe le schrijven aan angst voor een 'terug
slag op de Duitsche mentaliteit bij ontijdige
publicatie?
De Duilsche vertegenwoordigers werken
dan ook onder drulc
Voor zoover te oordeel en is uit de weinig
positieve gegevens, die tot ons komen,
chijnt de veiligheidspact-kwestie voor hel
Westen feitelijk jn orde; slaat alles ree<L
vrijwel op schrift gesteld. Maar er is één
voorwaajde, waaraan Duilsohland heeft te
voldoen: toetreding tot den Volkenbond. Die
voorwaarde overheersoht thans den toe-
stand.
Duitschland toch heeft met allen nadruk
gewezen op het welbekende bezwaar ten
aanzien van art. 16; zelf ontwapend, vreest
het bij een conflict, wanneer het troepen
over zijn. gebied laajt passeeren, tot oorlogs
veld te worden, mede gelet op zijn centrale
ligging. Daarom handhaaft het den eisch:
wijziging of bui ten-werking-s te Wing van het
artikel.
Van geallieerde zijde is daarentegen ge
wezen op de onmogelijkheid een bepaling,
door den Volkenbond gemaakt, op eigen
houtje le wijzigen. Dat moet do Volkenbond
doen. Wanneer Duitschland toetreedt en
zijn zetel in den Volkenbondsraad aan
vaardt, kan het zelf een voorstel daartoe
doen en men is niet ongeneigd, Duitschland
9teun toe te zeggen.
Zal men het in deze lot een accoord kun
nen brengen? Het schijnt vooreerst de be
vissende vraag te zijn voor de conferentie.
Met schrik ontdekken we, dat we dit
overzicht geheel hebben gevuld met het
geen zioh te en rondom Looarno afspeelt.
Dooh is het voor Europa ook niet het be
slissende keerpunt?
(Nadruk verboden).
De bnitenlandsche reis van Tsjitsjerin.
De reis van Tsjitsjerin, den volkscommis
saris voor buitenlandsche zaken van de
Sovjet-Unie, heeft overal veel belangstel
ling gewekt en iedereen gaf zijn verklaring
aan deren zet der bolsjewistische diploma
tie op het schaakbord. Het aantal meenin
gen dat hierover verkondigd wordt is le
gio en het is ondoenlijk ze allemaal op' te
sommen. Trouwens, ook volkomen overbo
dig. .Wij willen slechts een paar curiosa me-
dedeelen
1. In de Russische anti-bolsjewistische
pers in West-Europa werd geschreven, dat
deze reis ten doel heeft een brug te slaaD
tusschen de sovjet-regeering en de emigra
tie, dat de bolsjewiki van plan zouden zijD
ver gaande concessies aan de tegenstanders
te verleenen om hen er toe te bewegen
naar Rusland terug te keeren en dat Tsjit
sjerin naar Parijs zou gaan om erMil-
joekof (den bekenden leider der Russische
democraten, een van de meest gezagheb
bende politici van de emigratie) te ont
moeten.
2. Verschillende West-Europeesche bla
den beweerden daarentegen, dat het doel
van de reis zou zijn het sluiten van een
bondgenootschap tusschen Rusland, Duitsch
land en...... Italië tegen Frankrijk en En
geland.
Het eerste gerucht is natuurlijk het pro
duct van de phantaeie der emigré's die er
naar verlangen naar hun vaderland terug
te keeren; wie echter de onverzoenlijke en
principieele politiek van den ouden profes
sor Miljoekof kent, weet, dat van een oc-
coord tusschen hem en de bolsjewiki geen
sprake kan zijn. Het tweede gerucht is
waarschijnlijk ook volkomen uit de lucht
gegrepen, al beweren de bladen, dat zij
het ,,uit een zeer goed ingelichte bron"
(nou ja, wij kennen de goed ingelichte bron
nen, waaruit sommige groote Engelsche en
Amerikaansche bladen hun berichten over
Rusland putten) hebben vernomen.
Wanneer wij echter alle phantastisclie
berichten laten voor wat zij zijn en de fei
ten overzien, dan blijkt het al heel duide
lijk, dat het hoofddoel van de reis van
Tsjitsjerin naar het buitenland wel zal zijn
de overeenstemming tusschen Duitschland
cn Frankrijk te verijdelen en althans veel
roet in het eten te gooien. Id dat licht be
schouwd is het verblijf van den volkscom
missaris in Polen, en zijn onderhandelingen
met de Polen, en zijn onderhandelingen
met de Poolsche regeering, een poging om
de Duitsche regeering te intimideeren, arg
waan bij haar te wekken en zoodoende den
bodem voor te bereiden voor de onderhan
delingen te Berlijn, Het is een oude truc
der-bolsjewiki: de verschillende burgerlijke
regeeringen van Europa tegen elkaar uit te
spelen.
Maandag j.i. is de conferentie te Locarno
geopend. Lukken de onderhandelingen, dan
wordt de toestand in West-Europa minder
gespannen, dan ontstaat er een mogelijk
heid tot vreedzame samenwoning van de
verschillende volkeren, vooral van Duitsch
land en Frankrijk.
De overeenkomst, als zij bereikt wordt,
zal aan Polen de veiligheid in het Westen
brengen, maar zij breDgt tegelijkertijd do
mogelijkheid, dat de Westelijke grenzen
van den Poolschen lappendeken-staat door
den Volkenbond meer in overeenstemming
worden gebracht met de ethnographische
verhoudingen, hetgeen zou beteekenen, dat
verschillende gebieden, die bij Polen wer
den ingelijfd, aan Duitschland zullen terug
gegeven worden. Wordt echter op deze
wijze een begin gemaakt met het ongedaan
maken van den landroof, door Polen ge
pleegd, dan ligt het voor de hand, dat het
op den duur niet alleen tot de Duitsche
gebieden beperkt zou blijven, dat later ook
de Oostelijke gewesten, waar de verschil
lende Russische stammen de overweldigen
de meerderheid van de bevolking (in som
mige gedeelten 95 pOt.) uitmaken, aan Po
len ontnomen worden. Dan stort de waan
van de Poolsche nationalisten, dat Polen
een „groote mogendheid" is, ineen en blijkt
het, dat er een betrekkelijk kleine en niet
levensvatbare staat overblijft. De Polen
vreezen daarom deze overeenkomst en zijn
bereid met iedereen samen te werken om
maar het dreigende gevaar van de herzie
ning der Poolsche grenzen het hoofd te bie
den.
De bolsjewiki zijn even hartstochtelijke
tegenstanders van een Europeesch pact als
de Polen en daarom is er nu een soort toe
nadering tusschen deze twee regeeringen,
wier belangen overigens volkomen tegen
strijdig zijn, mogelijk geworden. Polen kan
als lid van den Volkenbond natuurlijk geen
opelijken strijd tegen de conferentie te
voeren, maar Moskou is door niets gebon
den en zoo ontmoeten elkaar de revolutio
nair Tsjitsjerin en de reactionair Skrzynski.
Nadat de bolsjewistische persagentschap
pen, de openlijke en geheime, de phantas-
tisch gekleurde berichten over het verblijf
van Tsjitsjerin te Warschau over de gehee-
le wereld hadden verspreid en in Duitsch
land bij de burgerij de VTees hebben doen
ontstaan, dat de machtige bondgenoot in
het Oosten (Rusland) een overeenkomst
met den aartsvijand (Polen) kan sluiten,
waardoor Duitschlano geheel aan zich zelf
zou overgelaten worden, achtte Tsjitsjerin
den bodem te Berlijn voldoende voorbereid
om op het tooneel te verschijnen.
Tsjitsjerin is een handig diplomaat en
maakt van elke mogelijkheid gebruik om
(Uit 't Fransch van GUY CHANTEPLEURE).
Geautoriseerde vertaling van W, H, G,
56)
Gisteren, had ik je een langen brief
geschreven, dien ik weer verscheurd heb,
omdat er woorden in voorkwamen, waar
voor aangenomen dat zij ooit zouden
moeien worden gesproken, de tijd nog
niet gekomen isen ook, omdat koude,
levenlooze zinnen niet altijd worden be
grepen. Terwijl ik je zit te schrijven, lieve,
kleine Phyl, zou ik tien jaren van mijn toe
komst willen geven, als ik je bij me had.
O, wat had ik, toen ik op reis moest, je
graag willen meenemenMaar ik herin
ner me de reis naar Bruggeen ik heb
gezwegen."
Arme Willem 1 Als hij eens wist hoe ik
hed gewensoht te worden meegenomen....
Te Brugge, dat was heel wat andersIk
ben er zeker van, dat er in dien brief, dien
hij me niet heeft gezonden, sprake was van
Fabrice de Mauve.
Fabrice de Mauvel O, dat ik hem over
morgen moet weerzien, hem ontmoeten met
zijn vrouw I
Gisteren heb ik den ganschen nacht van
hem gedroomd. We waren in het lommer
van een mij onbekenden tuin, waar de lin-
dehoomen in bloei stonden. Hij kuste me, in
weerwil van me zelf, zooals men dat in een
droom denkt, maar ik was, ook in weerwil
van me zelf, gelukkigeiw ik wist niet
aan zijn lippen te ontkomen; ik vleide me,
vol vertrouwen en in volle overgave tegen
hem aan.Toen bemerkte ik, dat de man,
wiens hart vlak bij het mijne zoo krachtig
klopte, niet Fabrice de Mauve was.maar
Willem!
■yin.
8 Maart, 's nachts.
Ik kan niet slapenIk geloof, dat ik
koorts hebDat komt door die soirée bij
de Mauriceaus.
Om twee uur ben ik. toen ik het moede
werd me onophoudelijk in mijn bed om te
draaien, om er een plekje in te vinden, waar
ik eindelijk zou kunnen inslapen, opge
staan en ik schrijf, om mijn gevoel van
slapheid te overwinnen en in de hoop ein
delijk slaap te krijgen.
Wat een onzinnige dag vandaagl
Den ganschen middag heb ik gewacht op
mijn japon, die de modiste beloofd had me
's morgens te zenden, en toen de japon er
was, heb ik op Willem zitten wachten, die
al tien minuien te laat was, althans vol
gens het uur, dat hij in zijn brief had ver
meld. Natuurlijk ergerde ik me nog meer
aan het le-laat-komen van Willem, dan aan
dat van de japon.
In plaats van tot mijzelf te zeggen, dat
treinen en mailboolen niet adtijd even be
leefd zijn als vorsten, door punctueel op
tijd te zijn, stelde ik me de meest buiten
sporige dingen voor, bijvoorbeeld dat hij het
Kanaal in een vliegtuig had willen over-
steken en evenals de ongelukkige Cecil
Grace in den mist boven de Noordzee was
verdwaald.
Om mezelf te overtuigen, dat dergelijke^
voorstellingen kinderachtig waren en Wil
lem wel zou thuiskomen, besloot ik, me te
gaan kleedenMaar de arme Anaïk
schrikte van ai de haken van mijn nieuwe
japon en haar eenigszins gesprongen han
den krasten op een hinderlijke manier over
de zijde, zonder dat het werk opschoot
Ik wilde geen ongeduld toonenmaar
werd er toch kriebelig door. Op dat oogen-
biik hoorde ik het geluid van een sleutel,
dat hij de voorkamer kwamen ik was
zoo blij en voelde me zoo verlicht, dat, toen
er aan mijn deur werd geklopt ik er niet
eens aan dacht, dat in mijn kamer alles
overhoop lag, dat Anaïk er was, dat mijn
japon nog niet dicht was. Dolblij riep ik
„binnenI"en vloog Willem, die er
eindelijk was, om den hals!
Als gevolg van ruw weer, feitelijk een
echten storm, was de vaart door het Nauw
van Galais moeilijker geweest en had lan
ger geduurd dan gewoonlijk.
Willem vond mijn angst, dat ik hem
lachende bekende, vermakelijk. Ik sprak
opgewekt met hem-, maar bemerkte, dat hij
bleek zag.
Met kracht drukte hij zijn hand tegen
zijn voorhoofd.
Wat migraine, anders niet.... Dat is
mijn manier van zeeziek zijn.... 't Weer
was weikelijk afschuwelijk.... een oogen-
blik dacht ik, dat wij weer naar Dover zou
den moeten terugkeeren.
Wil je liever niet naar het diner van
de Mauriceaus?Even telephoneeren.
heel eenvoudig.
Neen, want ik was het, die er heen
wilde.... en dan je japonl
Hij bewonderde zeer mijn Egyptische tu-.
niek.... en misschien mijzelf pok een
de positie van het Duitsche volk voor zich
te winnen. De bourgeoisie wordt verlekkerd
door een handelsovereenkomst, waardoor
de mogelijkheid wordt geopend in Rusland
veel geld te verdienen (de bolsjewiki zullen
natuurlijk al hun beloften intrekken, zoodra
dit in hun kraam te pas komt). De natio
nalistische kringen worden door Tsjitsjerin
bewerkt door op het gevaar te wijzen, dat
Duitschland van den kant van zijn Wester-
Bche naburen dreigt. Tsjitsjerin beweert,
dat Engeland iets in het schild voert tegen
de Sovjet-Unie, dat de Tory-regeering een
aanval op het grondgebied van de Unie
voorbereidt. Dat is natuurlijk onzin. De
Engelsche regeering heeft een hekel aan
de bolsjewiki, maar welko regeering koes
tert tegenover de bende van 't Kremlin
andere gevoelens? Van een dergelijken te
genzin tot een militaire operatie is het
echter nog zeer ver.
Meer logica zit er in de volgende beïre-
ring van Tsjitsjerin: komt het vroeger of
later tot een conflict tusschen Rusland en
Polen (een dergelijk conflict is zeer waar
schijnlijk) en is Duitschland dan lid van
den Volkenbond dan moet het de troepen
der Westersche mogendheden laten passee
ren om Polen te steunen; Duitschland zou
dus bij den oorlog betrokken worden en de
Russische legers zouden gerechtigd zijn
Duitschland binnen te dringen cn het als
een vijand te beschouwen. Dat ziet er zeer
ernstig jiit. Tsjitsjerin vergeet echter een
kleinigheidhij verklaart urbi et orbi, dat
de wrijvingen tusschen Rusland en Polen
nu tot het verleden behooren, dat er een
overeenstemming tusschen beide staten is
bereikt, (hetgeen overigens een bolsjewis
tische leugen is) en er dus geen misver
standen bestaan; als het zoo is, dan is er
toch geen aanleiding tot een oorlog tus
schen Polen en Rusland en zal »Duitschland
dus niet voor de noodzakelijkheid gesteld
worden vreemde legers over zijn grondge
bied to laten passeeren; alle vreeselijke
dingen, die de bolsjewiki voorspellen in het
geval van een dergelijke botsing zijn dus
volkomen ongegrond.
Elke stap van Tsjitsjerin, zooals trou
wens van elke andere bolsjewistischen
staatsman, is dus berekend op het zaaien
van wantrouwen, op het opzweepen van
de hartstochten, op het verwekken van een
tegenstand bij de minst beschaafde ele
menten tegen het werk vg,n den Volken
bond. Wij zijn dan ook overtuigd (dit arti
kel is geschreven op een tijdstip, toea
Tsjitsjerin zich nog te Berlijn bevond), dat
de bolsjewistische diplomaat zijn netten ook
in andere landen zal uitzetten, dat wij aan
den vooravond staan van een hernieuwde
actie der communisten in alle landen van
het Westen, een actie, die niet overal het
zelfde karakter zal dragen, maar door de
zelfde hand zal geleid worden.
BORIS RAPTSCHINSKY.
Ja, „Vlooienmarkt", „Marchó aux Pu-
ces" zoo i6 nu eenmaal de volksnaam
voor de groote Zondagsmorgenmarkt, die
elke week gehouden wordt bij de Porte de
Clignancourt. Niemand noemt ze anders.
Krantenberichten, officieele bekendmakin
gen alles spreetk van do „Marché aux-
Puces", zonder zich ook maar eenigszins te
excuseeren voor dat woord. En niemand
weet, of die markt eigenlijk wel 'n anderen,
behoorlijker naam heeft.
En nu viert de Vlooienmarkt feest, groot
feest I Er is namelijk een tijdlang sprake
van geweést, dat ze zou moeten verdwijnen
van haar veld bij de Porte de Clignan
court. Er is ernstig over gediscussieerd in
i' den Parijschen gemeenteraad. De koopiul
van de Vlooienmarkt waren wanhopig, zon-
den delegatie na delegatie, manifest na ma-
i nifest. Ten slotte hebben ze hun zin gekre-
gen, en de Vlooienmarkt zal blijven be
staan, en nog wel op hun eigen terrein. En
I daarom wordt nü dezer dagen feest ge
vierd. Een feest met muziek, met zegewa
gens, met een ruiterstoet, een bal, enfin
met alles wat hoort bij de viering van zoo'n
heugelijke tijding.
Dat feest och, wat zal ik u daarvan
vertellen 1 dat lijkt op ieder ander feest van
beetje. Toen Anaïk, gelalen, haar onder
broken taak weer opvatte, moe9t hij lachen.
Maar, mijn beste oudje, dat zal nooit
gaan; je slaat een haakje over.
En zachtjes zijn bescheiden kamenier op
zijde duwende, maakte hij heel vlug en
heel goed, terwijl zijn vingers me nauwe
lijks aanraakten, mijn japon dicht.
Anaïk voelde zich verlicht en hielp me
nu met mijn mantel.
Je zult nooit op tijd klaar zijn, Wil
lem; ga je toch kleeden, riep ik.
Hij keek me aan.
Phyllis, jij bent ook bleek.... erg
bleek.en je handen zijn ijskoud.Als
ik had kunn%n denken, dat dit diner je zoo
veel zou koslendan
Hij voleindigde zijn zin niet en zijn slem
kreeg een anderen klank.
Ik heb niet voor je verborgen gehou
den, dat dit diner me oneindig veel zou kos
ten, antwoordde ik met vastheid; maar
daarom ben ik niet bleek.
Hij haalde lichtelijk zijn schouders op en
ging zich kleeden.
't Was misschien niet wegens dit zoo on
gelegen komend diner, dat ik bleek was.
Maar de bijna ziekelijke vrees, die ik had
voor mijn ontmoeting inet Fabrice de
Mauve, had me allesbehalve geholpen, om
het gevoel van zenuwachtigheid te over
winnen, dat langzamerhand over me was
gekomen, terwijl ik op Willem wachtte.
Toen ik het salon van de Mauriceaus bin
nentrad, was mijn vluchtige blik in den
spiegel bezorgd.maar die blik stelde me
toch gerust.
De tengere, jonge vrouw, gekleed in haar
japon met doffe gitten, scheen me in den
spiegel niet zoo fleurig als gewoonlijk,
maar haar trekken waren kalm, haar teint
RECLAME.
4734
dien aard. Het zal u meer interesseeren
waarschijnlijk, iets te kooren over de
Vlooienmarkt zelf, waar je al slenterend
menig gemoedelijk uurtje kunt doorbren
gen, en een heel typisch stukje Parijsch
leven kunt leeren kennen.
Stel u voor een breed rechthoekig terrein,
I loopend van het Leidscho station tot aan
het Noordeindsplein, en dwars daarop een
terrein zoo lang als de Breestraat, maar
minstens tien maal zoo ruim. En die beide
terreinen volgezaaid met tenten en kraamp
jes en stalletjes. Maar stel u vooral geen
Hollandsche markt-tenten voor. Noch Hoi-
landsche stalletjes, noch Hollandsche
kraampjes. Het ziet er allemaal veel ar
moediger uit dan welke Hollandsche markt
ook. De helft van die Parijsche marktkra
mers bezit heelemaal geen kraampje of
tent, niet eens een tafel zo spreiden hun
boeltje zoo maar op den grond uit, al of
niet op een oud .karpet. En voor de waren,
die ze verkoopen, komt dat or ook heusch
zoo erg niet op aan. 't Is mo het rommeltje
wel, dat daar tentoongesteld wordt en te
koop aangeboden I Hoe is het in vredes
naam mogelijk, vraag je je af, dat déAr nog
koopers voor te vinden zijn! Het lijkt wel
een uitzoeksel van vuilnisbakken! Stapels
oud-ijzer, oud-roest, soms nog zoo'n béétje
gerangschikt volgens de voorwerpen, die
het eens warendaarnaast een koopman
van oude schoenen, maar van werkelijk
oude schoenen, versleten schoenen, met
lappen tot op het bovenleer toel Een man
met oude kleeren; een ander met oude
stoelen en tafels; een ander met ond bed-
degoed; een ander met oud, afgeschilverd
keukengerei; een met oude fietsen en on
derdeden daarvan. Zelfs staat er een ta
feltje met oude violen cn guitaren I Tus
schen al die kraampjes en tafeltjes en ta
pijtjes met oude rommel, enkele tenten met
nieuwe dingeneen tent mot kousen, een
met ondergoed, een met mannen-vesten,
een met spijkers, een met enkel gummi
slangen, een met fietscnsleutels en schroe
ven, een tent met enkel sardientjes in blik,
een met gToenten in blik, een met... ham
en worst per gewicht; een tent met nieuwe
schoenen, die werkelijk een keurigen in
druk maken zoo op het eerste gezicht; een
tent met corsetten, een met zijden shawls;
een met enkel hondentuig en muilbanden
een hond, een echte, een levende (want
hij beweegt zijn ooren) ligt er bijdie sal
dienst moeten doen als mannequin, denk Ik.
Tusschen al die degelijkheden door,
kraampjes met oliebollen of poffers
Neen, die worden hier weinig gegetenj
l maar kraampjes met mosselen en pommei
I frites, van die lekkere, knappende, in olie
gebakken reepjes aardappelen. Er zijn etoe^
len. je kunt er bij gaan zitten op je ge
mak, en er een glas bier bij drinken, want
ze zijn zout, die pommes frites, je krijgt
er dorst van ISommige van die „friteries"
hebben een heel restaurant in de openl
lucht opgericht; onder een afdak staan rij
aan rij keurig gerangschikt, tafeltjes eti
stoeltjes, en er zijn zelfs kellnerB om te be-
bienenEn kosten doet het bijna niets,
zoo'n smulpartij op de „Vlooienmarkt". Br
wordt dan ook druk gebruik van gemaakt.
was niet vaal en haar houding rustig
En ik moet bekennen, dat zij verrast wa4,
volstrekt niet die groote, trillende emotie te
gevoelen, waarvoor zij te voren zoo bang
was. -
Wij waren de laatslen, die binnen kwa
men Willems reis excuseerde ons. Vol-.
komen meesier over mijn gelaat, mijn bewe
gingen en mijn slem, bracht ik aan de jong
getrouwde, aan wie ik werd voorgesteld, de
eenige maal, dat we elkaar hadden ontmoet
toen zij nog juffrouw Tourneur was
in herinnering, en toen mevrouw Mauriceau
daarop nogal onhandig zei, „dat ze me
maar niet aan mijnheer De Mauve zou
voorstellen,beantwoordde ik dit met de
meest mogelijke vrijmoedigheid, en alsof het
me niets kon schelen, in één woord met de
meest gewenschte natuurlijkheid, door te
zeggen:
O, mijnheer De Mauve en ik zijn oude
vrienden!.
Mevrouw De Mauve is beslist niet mooi,
maar haar lange, fluweelen overjurk, die op
eenvoudige en Iaat ik er vooral bij zeg
gen vorstelijke wijze was gegarneerd met
een wondermooien kraag van Engelsche
kant, de mooiste, die ik ooit heb gezien, was
een waar meesterstuk. Denzelfden lof moet
ik toezwaaien aan het silhouet, de houding,
de kleur van het haar en het teint, dal men
haar had weten te geven.Werkelijk, ik
zou nooit helbben geloofd, dat het mogelijk
was om nog zoo veel te maken van een lee-
lijkheid, die kort geleden onbetwistbaar eD
grof was en waarvan men nu bijna zou zeg
gen, dat er stijl in was gebracht'l Was
een gedaanteverwisseling!
(Wordt vervolgd).
