LAND- EN TUINBOUW.
UIT ONZE STAATSMACHINE.
UIT CHINA.
was geen kluis, er was geen kamer voor
oommissie-vergaderingen. Toen kwam het
denkbeeld van een nieuw raadhuis.
Wanneer een overtuiging wordt opge
drongen gaat het niet, maar wanneer iiet
een ieders overtuiging wordt, is - de zaak
rijp.
B. en W. den in 1924 een voorstel aan
den raad en nadat eenige vergaderingen
iwaren gehouden is men het heel gauw eens
geworden.
Ook de openbare sohool, die reeds da
teerde van vóór de wet van 1857, kon als
openbare school geen dienst meer doen.
De gemeenteraad besloot van het R.-K.
Par. Armbestuur aan te koopen dit mooie
•tuk land, het eenigsle 9tuk wat nog in de
kom van de gemeente was te krijgen. Met
het maken der plannen werd belast de heer
.Verschoor, hetgeen een blijk van groot ver
trouwen was om dit gebouw te stichten.
Ook het woningpairk heeft hij gesticht,
hetgeen de bewondering van vele vreemde
lingen opwekt. Wij hebben U, mijnheer
Verschoor, gevraagd om plannen te maken
en uit te voeren en wij hebben ze toege
juicht. Als alles verrezen zal zijn, zal liet
een mooi gebouw zijn. Dorpsgenoot en
vreemdeling brengen lof en eer aam den
heer Verschoor als ontwerper en uitvoerder.
Moge 't U gegeven zijn in harmonie met
den aannemer alles tot stamd te brengen.
En gij aannemer, mijnheer Keppel, wij heb
ben U leeren kennen als een mam uiit één
•tuk, soms wel eens vierkant, maar kleine
moeilijkheden zijn overwonnen. Gij duldt
geem knoeien en wij kunnen op U rekenen,
ik hoop dat U hel werk goed zult voortzet
ten in harmonie met architect, opzichter en
werklieden.
En gij werklieden, gij voert 't uit en dat
is niet gering, 't Is niet hetzelfde of gij een
gevangenis bouwt of een raadhuis met
school. Het is oen geheel ander gevoel. Door
Uw werkkracht verrijst het gebouw en het
verheugt mij dat nog geen enkele klacht
mij bereikte. Ik hoop dat wanneer gij later
nog eens in Voorschoten komt, gij trots zult
zijn op deze gebouwen.
Als herinnering aan dezen dag zal U na
mens het gemeentebestuur een gratificatie
worden uitgereikt.
Deze mededeeling werd met applaus be
am twoord.
Tot slot richtte de burgemeester zich tot
de burgerij en maakte hij er melding van
dat reeds verzoeken waren gekomen, als
blijk van sympathie, om óók een steentje
voor dit gebouw te mogen bijdragen. Het
gemeentebestuur zal dieze steentjes dank
baar aanvaarden. Mijnheer v. Kempen gaf
rèeds een voorbeeld, door de aanbieding
van een schitterende kroon in Empire stijl.
Mogelijk zijn er meerdere plannen om zoo
iels te doen, misschien wel van corporaties
of vereeniigiimgen. Laten zij zich dan in ver
binding stellen met den architect opdat ailles
in overeenstemming met het geheèl zal
zijn.
Na het uitspreken van deze rede verzocht
de burgemeester zijne eohtgenoote, mevr.
VernèdeKoster, die eveneens véél lief c-n
leod in al die jaren in deze gemeente heeft
meegemaakt, tot het leggen van den eer
sten steen over te gaan, hetgeen geschiedde.
Voor dit doel waren een versierde truffel
en kalkbak nabij den ingang geplaatst en
metselde mevr. Vemède, onder toezicht van
den aannemer Keppel, enkele steenen in
den voormuur, precies zooals het behoorde,
in de lijn, stevig in de kalfcspecie en aange
drukt met den truffel.
Door den aannemer werd van deze plech
tigheid een foto genomen.
Nadat in de directiekeet de eerewijn was
aangeboden werd onder leiding van den
architect Verschoor een rondwandeling ge-
maakt over het terrein en de gebouwen
voor zoover zij reeds staan, zooals de
school, gymnastieklokaal, bergplaats voor
de motorspuit enz. bezichtigd. Menige
vraag werd den heer Verschoor gesteld en
uitvoerig beantwoord.
Algemeen was '1 oordeel dat het geheel
mooi zal zijn, en trok de roode sleen zeer de
aandacht Waar de zon haar stralen ver
kwikkend wderip op de plaats waar eens de
schooljeugd naar hairtolust hei vrije kwar
tier zaï benutten, was de algeheele overtui
ging dat deze plaats bij uitstek hiervoor
was aangewezen.
Pluimvee.
In de stadsren.
I.
September en October zijn wel de beste
maanden voor de aanschaffing van nieuwe
dieren. Dan zijn bij onze collega-liefhebbers
uit hun broed jonge hennen of haantjes ver
krijgbaar, om daarmee onze toornen te com-
pleteeren. De voorkeur verdient alles, wat
men aankoopt, eerst zelf te gaan bekijken,
omdat men niet altijd op aanbiedingen van
buiten kan ingaan. Beginners en leeken in
het pluimvee-houden vinden allicht onder
hun vrienden of kennissen iemand, die bij
de keuze van raad kan dienen. Ook komt het
voor, dat een minder bevredigende afloop
niet op rekening van den leverancier, maar
op die van den kooper gesteld moet worden,
wegens verkeerde behandeling bij aankomst
In meerder of minder male lijden alle ver
plaatste dieren onder de verzending en
daarom is het noodzakelijk alles zóó in te
richten, dat' de gevolgen voor de dieren tot
een minimum teruggebracht worden.
Allereerst een practische verpakking. Ge
schikte met linnen bespannen manden van
zulk een grootte en diepte, dat bet dier of de
dieren zich er voldoende in kunnen bewe
gen. Voor een grooter aantal exemplaren be
hoort de verpakking in afzonderlijke vakken
verdeeld te zijn, om verdrukking te voorko
men door opeenbooping.
Ook behooren de dieren, die in eenzelfde
mand of kist verzonden worden, ongeveer
Y&n gelijke grootte te zijn, kleine dieren tus
schen grootere raken vast in de verdrukking
Zoen vindt ze dan bevuild, ja soms gewond
ör dood tus9chen de andere.
Vooral voor kleinere hoenders kan een
Bossende kistverpakking aebruikt worden,
Jicht en zóó, dat aan de vier opstaande zij
den behoorlijk lucht kan toetreden, terwijl
bovendien aan het dek, waarop adres is
aangehecht, vier boorgaten zijn, ter grootte
van een gulden. Zaagsel op den bodem i9 het
beste tegen onderling bemorsen. Voer geeft
men alleen mee in den vorm van een van
binnen aan dc bovenzijde vastgebonden
struik andijvie, die geeft eten en drinken
tegelijk. Voor kleine afstanden, zoodat de
bezorging aan het nieuwe huis binnen een
kleinen dag plaats heeft is een voorafgaan
de voedering door afzender voldoende, voor
al wanneer dan wat gebroken mais en be
hoorlijk drinkwater voor die voedering die
nen. Het' verdient aanbeveling een verzen
ding van levend pluimvee nooit op een Za
terdag te doen, daardoor stelt men onnoodig
de dieren bloot aan te lang oponthoud we
gens den Zondag. Bovendien zij opgemerkt,
dat levende vogels steeds als ijlgoed, dus met
snelvervoer, verzonden worden. Later be
spreken wij eens hoe de dieren door den
nieuwen eigenaar ontvangen en behandeld
moeten worden.
Het Verslag der Rekenkamer over 1924.
De oude mythologie spreekt van Cas
sandra, die de waarheid sprak, die de toe
komst onthulde, maar niemand deed naar
haar woorden, 't Zelfde kan men van ue
Algemeene Rekenkamer zeggen. Die spreekt
ware woorden, woorden, die zij met de fei
ten staaft, maar die gehouden zijn er naar
te hooren en te doen, hooren er niet naar 1
en doen er niet naar. Er is zelfs nog erger.
De Algemeöne Rekenkamer heeft de be
voegdheid te onderzoeken of de regeering
zich bij haar uitgaven heeft gehouden aan
de op de begrooting voor één of ander doel
uitgetrokken bedragen. Daaruit volgt auto
matisch, dat door de betrokken Departe
menten alle mogelijke inlichtingen moeten
worden verschaft, opdat de Rekenkamer
inderdaad haar taak kan vervullen. Die
verplichting is dan ook grondwettelijk vast
gelegd. Men wrijft zich de oogen uit, wan
neer men nu op pagina 7 van het verslag
't volgende vindt. Aan een vereeniging
voor duurzame verzorging van minderjarige
kinderen was een subsidie van f 121.500 toe
gekend, mits conditie, dat ze binnen 10
dagen na elk kalenderkwartaal een nauw
keurig overzicht van den stand harer loo-
pende begrooting in zou zenden, belegd
met de betrokken kwitanties en andere be
scheiden. 17 Mei 1923 verzocht de Kamer
inzage van één en andermaar ontving van
bet Departement van Justitie taal noch tee-
ken. Daarop herhaalde de Rekenkamer
dit verzoek in September 1923; in Januari,
Aftril en Juli 1924 zonder dat op al deze
brieven eenig antwoord inkwam. Toeu
wendde de Kamer in 't laatst van October
zich met een persoonlijk schrijven aan den
Minister. Daarop kwam eindelijk in De-
cembey, dus 19 maanden na datum, bericht,
dat er zich omstandigheden hadden voor
gedaan bij die vereeniging, waardoor niet
eerder geantwoord was. Nog sterker 'fc j
is weer 'fc Departement van Justitie: 4 Ja-
nuari 1923 vraagt de Rekenkamer om in-
liohtingen, die 2 jaar na datum, ondanks
herhaalde aanvragen, niet werden gegeven.
Wij vroegen ons bij de lezing dezer geval
len af: Verondersteld, dat zulke toestanden
eens voorkwamen in zakenin particuliere
vereenigingen kortom overal behalve
waar het de grondwettige rechten der Re
kenkamer betreft waar zou het toch
heengaan. Dan was toch feitelijk een sa
menleving onmogelijk. Maar ook andere De-
partementen blijken niet onschuldig aan
deze verregaande nalatigheid. Op pagina
23 lezen we van een gevoerde correspon
dentie met den Minister van Binnenland-
sche Zaken en Landbouw. Ook hier de
klacht: Deze brief bleef onbeantwoord.
Meer. staaltjes van een minder coulante
afdoening van zaken op de Haagsche De
partementen waren tot een bloemlezing te
verzamelen. Men krijgt zoo den indruk, dat,
als men met een kwestie, waaromtrent na
dere inlichtingen worden gevraagd, verle
gen zit, het Departement zich van den
domme houdt. En... ze doen 't immers alle
maal. Bij het Departement van Buiten-
landscho Zaken was werkzaam een hoofd
commies met den persoonlijken titel van
referendaris, d.w.z. zijn titel is referenda
ris, zijn tractement dat van een hoofdcom
mies. Met ingang van 1 Januari 1924 wordt
de man bevorderd tot referendaris op een
tractement van f 4800. De Rekenkamer
vraagtWas er op dien dag een referenda
ris-vacature te vervullen? Zij meende van
neen. Bovendien was er een ïorraeel 'be
zwaar. De bevorderde bekleedde den rang
van Chef der Afdeeling „Algemeen Secre
tariaat", bureau „Algemeene Zaken." Nu
Nu had do Tweede Kamer door de aanne
ming van een amendement-Oud uitgespro
ken, dat zij den rang van referendaris voor
den ohef der afdeeling Secretariaat te hoog
achtte, maar de Minister deponeerde de
beslissing der Kamer in dc prullemand eo
ging „ijskoud' 'tot de bewuste benoeming
over. Door de Rekenkamer op de vingers
getikt, beriep hij zich op het feit, dat net
amendement-Oyd sloeg op die functie bij
Waterstaat en dat er sedert 1921 een refe
rendarisvacature zou zijn. Op de onjuisthe
den dezer argumenten gewezen gaf de Mi
nister van Buitenland6che Zaken maar lie
ver geen antwoord.
Wil men nu nog enkele staaltjes van het
feit, dat, niettegenstaande de door de Mi
nisters opgestelde troonrede, waarin de eisch
van bezuiniging voorkwam, de. ministrieele
departementen het daarmede niet geheel eens
equ, dan moge het hierna medegedeelde
aan die weetgierigheid voldoen.
Een ingenieur in Zeeland, verbonden aan
de domeinen, had den aanleg van een nieuwen
polder ontworpen en het werk zelf geleid.
Een gewoon sterveling zou zeggen, dat 1*
zftn taak; daarvoor ia hg ingenieur der
domeinen. Zoo dacht de Rekenkamer ook.
Niet aldus zjjn hoogste ohef in Den Haag.
D'io bezorgde hem, bijl Kon. Besluip wegena
buitengewone werkzaamheden een douceur
van f 500. De Rekenkamer meende, dat door
Zaterdagmiddag werd de schutting op den Dam te Amsterdam
verwijderd en het nieuwe aangelegde plantsoen officieel opengesteld.
Onze foto" toont hoe de Dam er thans uitziet.
het Bezoldigingsbesluit e^n einde gemaakt
was aan ai die buitengewone belocningen
ien bovendien, dat de ingenieur der do
meinen niet anders gedaan had dan zijn
gewone plicht
Een mooi staaltje van 'fc verloren gaan
van 's Lands gelden brengt ook de geschie
denis van het Gezellenhuis te Sittard. In
1920 besloot de directie der Staatsman
Maurits tot stichting van een Gezellenhuis
te Sittard. Terreinen met opstal werden
voor het R.-K. kerkbestuur gekocht voor
de bagatello som van f 348.000, feitelijk
leende ze dat, verder zou ze leaien de
op dien koop vallende kosten, de kosten
van verbouwing, van aanschaffing der in
ventaris plus een bedrag van f5000 ah
bedrijfskapitaal, samen pl.m. f 450.000.
Twee jaar later wordt de gehele bewe
ging stopgezet, „omdat door do veranderde
tijdsomstandigheden voorhands geen behoefte
bestond aan een gezellenhuis te Sittard
voor de werklieden der Staatsmijnen". Toen
werd de heele zaak verkocht voor f200.000,
waardoor de Staat een schade leed van
f250.000. De Minister van Waterstaat had
gemeend dien verkoop te moeten sluiten
om een grooter verlies te voorkomen. B.g
ons rijist de vraag', of de koop ad f318.000
wel heelemaal in den haak was. Verliezen
in Sittard gronden en panden in 2 jaar
fcijds pl.m. 60 pet van hun waarde? Trou
wens wat het koopen van huizen als dienst
woningen voor ambtenaren betreft, daarin
schijnt de Staat nu juist niet, wat men
noemt, koopjes te maken. In Noordwolde
'heeft het Rijk een Ri'etvlechtschool. Er
moet een huis z$n voor den directeur; een
pand wordt gekocht, let wel in Noordwolde,
voor het prikje van £15.040. Toen het een
maal gekocht was, werd de huurwaarde
bepaald op. f375 of te wel 2.5 pet van
de aankoopsom. Ons komt het voor, dat
men in Noordwolde voor f375 wel een
huis huren kan, maar dan deugt de koop
som niet Aan die koopsom zit trouwens
iets eigenaardigs vast. De eigenaar toch
was aaugezociit op te treden' als hoofd van
de Vakschool voor goud- en zilversmeden
te Schoonhoven. Als voorwaarde voor het
aanvaarden van die benoeming, had de
van al 't heen en weer geschrijf was, dal
uitverkorene gesteld, dat de regeering zijn
huis in Noordwolde zou overnemen, 't Biiide
nu een huur zal betaald worden van 1510
's jaars, of te wel 3.4 pet.
Leerzaam is ook een tusschen den Mi
nister van Justitie en de Algemeene Re
kenkamer gevoerde correspondentie over
een onnoodige verplaatsing (met de daar
aan verbonden kosten voor liet Rijk) van een
ambtenaar van hert; R.O.G. te Leeuwarden
naar dat van Avereest, terwijl op denzelfden
dag, dat dit besluit geteekend werd, een
ander besluit door deuzelfden M nister werd
geteekend, waarbi) diezelfde ambtenaar, we
gens overcompleet, eervol werd ontslagen,
één maand na den dag zijner indiensttreding
in Avereest De Rekenkamer meende terecht,
dat men dien beambte, met die wetenscnap,
niet nad moeten laten verhuizen, eerst nogi
op 's Rijks kosten, terwijl bovendien bleek,
toen de man goed en wel in Avereest was,
dat men hem daar heelemaal niet noodig
had en h ijl dus per keerende post kon terug
gezonden worden.
Uit één en ander blijkt, dat de financie
ring' in den Staat nog wel iets te wensctien
overlaat We hadden niet den moed om
de gegeven cijfers op te tellen. In veel
gevallen wordeo ook geen cijfers genoemd.
Maar we hebben sterk den indruk, dat de
10 pet salaris-aftrek, op de tractementen
dei* Rijks-ambtenareo toegepast, achterwege
had kunnen blijven, wanneer de Staatshuis
houding bestuurd werd al9 de keuken van
„Aaltje, de zuinige keukenmeid" en de
Algemeene Rekenkamer in ons staatkundig
leven niet een Cassandra's röï vervulde.
(Nadruk verboden.)
Wie e»r niet bij geweest is, kan er onmo
gelijk over oordeelen, en dus niet ovei mee
spreken; en die wèl het buitenkansje had
het persoonlijk mee te maken, kan het nog
nauwelijks beschrijven; bet is onbe
schrijfelijk 1
There is something rotten in the state of
China I
Wij voeren op de Yangtsze, de grootste
rivier van China, en een van de grootste
der aarde. De lichte deining gaf ons een
gevoel van op zee te zijn, en slechts de
boompjes aan weerszijden aan den horizon
deden ons telkens bedenken, dat wij vol
gens de kaart toch werkelijk een rivier op-.
sioomden. Het ondoorzichtige donkergele
modderwater draaikolkle langs onze boor
den en verhoogde nog den plezierigen in
druk, die het kraakheldere dek met de witte
rieten stoelen op ons maakle.
Toen, na een langen tocht, bereikten vrij
Nanking, de oude keizerstad uit de Ming-
penode. Vergeten ligt de stad te droomen
van vroegere glorie, toen de heerschers, die
nu rusten in de verlaten keizersgraven op
de heuvelen, hun residentie deden schitte-
rrn van goud en keizerlijke kleuren, onder
de stralende Oostersche zon. En fantasieën
uit die langgeleden periode van schoonheid
en pracht kwamen tot ons, terwijl wij daar
over het water zaten te turen naar de na
derende stad. Als een onzichtbaar aureool
lag over deze keizerlijke stede de wijding
van haar goddelijk verleden, toen de zonen
des Hemels haar tot residentie hadden vei-
koren; en wij voelden weer sterk de beko
ring van het eeuwenoude, die hier in China
zoo vaak tot ons komt.
Toen plotseling, adembenemende afschu
welijk, drong zich een helsche realiteit aan
ons op, en als hadden ze nooit bestaan,
spatten onze kleurige fantasieën van schoon
heid uileen. Niemand zag het aankomen,
maar opeens waren we er midden in, rade
loost ^Stank" is een woord, dat een wel
opgevoed Hollander m.i. niet om de haver
klap in den mond behoeft te nemen; maar
in dit geval is „stank" het eenig bruikbare
woord; stank in de meest overtreffende
trapt
Wij legden tegen den steiger aan, en Jaar
tusschen ons schip en den wal liggen iireen*
paar open schuilen l1/» millioen eieren te
bederven onder de gloeiende Oostersche zonl
Ik zal hier niet nader over uitweidenhet
spreekt voor zichzelf!
De talrijke Chineezen aan den kant had
den elk op hun eigen manier hun neus be
schermd; de een had hem met watten vol
gestopt, de ander met geurige kruiden. Som
migen droegen een volledig verband over
hun gezicht, en zagen er uit als het slacht
offer op een verbandcursus. En Chineezen
ziin toch niet bepaald voor een luchtje ver
vaard! „De inboorlingen dragen gasmas
kers", merkte een humorist aan boord op.
En dan de vliegenplaag, die dat eierenkerk-
hof meebracht! Heele horden dikke, groote
vliegen streken over ons neer, zaten in een
minimum van lijd overal in en op, langs
het dek en in. alle kajuiten. Wie even op
nieuw zijn zakdoek van eau de cologne
wilde voorzien, en in dien tijd vergat zijn
waaier te gebruiken, zat in een oogenblik
zelf onder het zwarte gevaar. En de kans
op infectie is niet gering I Als er binnen
kort in Nanking en epidemie uitbreekt, be-
hoeft niemand verwonderd te zijn.
Dit ki natuurlijk, evenals zooveel ander
wanordelijks, ook weer een gevolg van de
staking, en de Ghineesche studenten heb
ben het od hun -geweten. Omdat eieren in
.het ChiiAesche binnenland zoo goedkoop
zijn, worden zij in grooten getale van uit
Nanking per schip naar elders vervperd, en
dan later in gedroogden toestand naar het
buitenland uitgevoerd. Nu kwam er juist
zoo'n partij eieren aan in Nanking toen de
studenten begonnen op te treden, die, om
dat het voor een niet-Ohineesche firma was,
de inscheping verhinderden. Merkwaardig,
hoe de Ghineesche volksmenschen de din
gen weer kunnen omdraaien, want nu zeg
gen zij verontwaardigd, dat ze dit nu \yeer
aan de Europeanen te danken hebben, want
het zijn immers Europeeschs eieren; zij
hebben er niets mee te maken, alleen maar
don last ervan." „Ja," zei onze kapitein,
„die eieren zullen hier nu wel tot in lengte
van dagen blijven liggen, in die schuiten.
Want de man, die ze verkocht, zegt: ik
heb er niets meer mee te maken; ik heb
ze afgeleverd. En die ze kocht zegt: „Ik zegt:
„Ik heb ze niet gekregen en ik betaal er
niet voor. Ik betaal voor versche eieren,
maar niet voor dit zoodje."
En niemand is zoo philanlhropisch ge
zind om ze op te willen ruimen, want dan
zou hij nog als eigenaar beschouwd wor
den en er voor moeten opdraaien. Boven
dien zou er geen koelie te vinden zijn, die
deze geïnfecteerde rommel zou durven aan
raken, vooral nu in den zomer; trouwens,
geen sterveling zou bet bij dien stank kun
nen uithouden. Naar men zegt, is er al me
nigeen in Nanking sinds die vliegenplaag
aan infectiekoorts bezweken.
De paar uur, dat we daar bij Nanking
lagen, liepen wij maar radeloos heen en
weer, de eetzaal in, naar onze kajuit, dan
weer op het dek; overal even ondraaglijk 1
De kapitein, met een zakdoek over zijn
neus gebonden, ijsbeerde al even rusteloos
rond, en zei dan bij wijze van troost en
passant: „daar aan den overkant van
rivier moet nog zoo'n partijtje liggen."
Nanking is bekend" om zijn met paarle
moer ingelegd lakwerk, en op andere tijden
wemelt het altijd aan de kade van Chinee-
sche verkoopers, die er de passagiers me<
wenschen te verrijken. Nu was er niet éét
te zien. De stank was zelfs hun ingeboreE
winstbejag de baas. Alleen het besef, dal
het maar voor een paar uur was, redde out
van de uiterste radeloosheid. Maar voor wü
in Nanking woont, moet.het een reden
emigreeren zijnl
In een ander land heeft men stads- ei
staatsbesturen, die ingrijpen in zulke ge
vallen. Maar iedereen, die hier woont, wee!
zoo volkomen, dat daar geen kans op is
dat hij er zelfs geen gedachten aan wijdt
De hoogere machten bemoeien zich hief
niet met dergelijke grapjes. Zichzelf hand
haven en elkanders bestoken, daar hebba
de autoriteiten de banden al meer dan vd
mee. Anarchie heerscht in China in alle-]
ieder leeft voor zichzelf, d. w. z. hij zJ
nooit iets doen wat zuiver en alleen in r
voordeel is van zijn medemenschen. Of ïa
die echter benadeeilt, is een quaestie wa
hij niet verder over nadenkt. En dit eier
drama, en hoe er mee omgesprongen wo
of liever hoe er niet in gehandeld wor
is op zichzelf een uitnemend voorbeeld v
de Ghineesche lakschheid en wanordel
heid. En wie deze dingen beschouwt,
grijpt niet hoe het Ghineesche rijk niet
lang is ingestort op zijn eeuwenoude
damenten.
There is something rotten in the
of China I
Shanghai, 10 Augustus.
Opgave van personen, die zich te
Leiden hebben gevestigd.
B. T. Smit, msii urnen t.nakej, De Ge-
nestetslraat 32 C. de Koning, winkel
juf fr. Hooigracht 107 -- L. N T. Boot, boek
houder, Hooigracht 86 M. P. v. d. Poelj
v. Groenewegen en fam., N. Rijn 29 A
W. M. Petit, winkelbed., Haagweg 50 ff
Groeneveld. touwslager, Mecklenb str. 16
J. R. Vijzelaar, leeraar Fransch, Wasstri
35 J. A. W. Groenewegen, leeraar H.B.
W. Rozenstraat 24 F. H. C. Gaymaa
Middelweg la J. E. Clausing, Parks
57 H. G. Voogdgeest, electricien, Groe
hovenstraat 11 A .M. A. Ginsel—Schrj
der en fam., Oegstg.laan 27 H. J. Buys
verpleegster. Diaconesscnhuis R. D.
Visscher, Rapenburg 131 M. Batelaai
winkeljuffr., Hooigracht 10 C W. Staf
sen, dienstbode,, Kooihof 5 M. Miele-
Visser, Waardgr. 130a S. A. C. Feensti
KuiperCrull, vr., en fam., Wasslraat 1
A. Varkevisser, handelsreiziger, Meidoors
straat 33 H. Kok, marinier, Marine Kus!
wacht J. v. d. Zee, winkelbed.. Da Cost*
straat 39 G. J. Engelen, Rapenburg 13'-
A. de Groot en fam., remisebeamb!
Warmonderweg 6 A. II. Andriessen, Ka
gerstraat 12 G. Seuneke, 'kantoor 1x4
Apothekersdijk 8 P. Monlagne en fa®-
marconist, Morschweg 77a H. J. de Jor
Popken en fam., Beestenm. 26 C. v;
der Zeeuw, dienstbode, Bouwelouwesteep 1
A. Verlind, magazijnbed., Kruisstr. 39 -
G. Daloman, dienstbode, H. Rijndijk 6
P. G. v. d. Hoeven, dienstbode. Rijnstra;
18 P. A. Kuyvenhoven. verpleger, Koj
desteeg 18 C. v. d. Heuvel, Julianastr. i
J. Vogelenzang, Lusthoflaan 13 j
J. Mar*Campman. Molensteeg ,8a
E. H. DubbeldamKuiters, Tulpstraat 1'
W. v. d. Wijngaard en fam schoenmak
Pioenstr. la A. C. Bosch van Loen*
Loenen en fam Morschweg 112a J
d. Plas. dienstbode. Boisotkadc 9 J..-J
Heek. Oegstg.laan 23 A. J. v. d B -
en fam.. 1ste luit. inf., Breeslraat 140.
Opgave van personen, die uit Lei#
zijn vertrokken.
J. J. Wuite, Bovenknijpe, D. G. PastoK
R Grippeling, Rotterdam, Gem. Zi
buis, Coolsingel D. v. d. Lelie, Norg,
Si v. HemsbergenHogendoom, Voorset
ten, Voorstraat 8 G. v. Hemsbergen
idem, idem B. Fr. A v. Zuijlen, D-'
Binnenwater-sloot 10 B. J. Lambers, Dj
teren (G.), „de Boschhoek" IJke Bak*
vr., Katwijk, Tramstr. 69 D. Hennse-
Rozier, Wassenaar, Oostdorperweg '6
P. Waasdorp, Rotterdam, Marinierskaze -
J. Doehes,Voorschoten, Leidsche StrJ -
179b *Ph. H. J. Knierim vr., Heerl^
Hesselle6fcr. 25 Alph. H. M. JaQvrf
Weltevreden, (N.O.-I.) G. J.
den Haag, Valkenboschkade 155 G.
Rotterdam, Boumanstr. 46b D. L.
