Dr. J. SGHOKKING
No. 20028.
LEIDSCH DAGBLAD. Zaterdag 27 Juni
Derde Blad.
Anno 1925.
OE „FOIRE VAN SAINT-GERMAIN".
VOOR DE HUISVROUW.
Stemt Woensdag 1 Juli
op No. 1 van I ij s t 14
den Candidaat der
Chr. Historische Unie
FEUILLETON.
De Hand met het Litteeken,
P BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Veiligheidspact binnen-
landsche onzekerheid over
al 't koloniale vraagstuk.
Veel, zeer veel is er geschreven en ge
praat over het veiiigheidspact. Gelukkig was
daarbij nog niets, dat ernstig gevaar zou
kunnen doen ontstaan voor een volslagen
mislukking, ai kan niet worden ontkend,
dat reeds zeer veel ook in zich draagt ae
sporen van een niet-aanvaarden, gelijk het
plan de campagne geworden is na het
Fransch-Engelsche, feitelijk Fransche ant
woord op het Duitsche aanbod. Zelfs Qham-
berlain heeft in een weinig nieuws gevende,
in menig opzicht, vage verklaring in het En-
gelsche Lagerhuis nog eens duidelijk doen
uitkomen, hoe men pas in het beginstadium
is van de besprekingen. Hoe vaag zijn ver
klaring overigens ook was, er sprak tevens
o.i. uit, dat ook Chamberlain of wil men
liever de Engelsche regeering nog gaarne
wel het een en ander anders zou willen zien.
In Duitschland. waar de regeering thans
dmk gewikkeld is in binnenlapdsche moei
lijkheden van economischen aard als een
tariefwet, verhooging van rechten enz., ls
men nog druk bezig de nota te bestudeeren
en die studie zal ook nog wel niet direct zijn
geëindigd Aan Frankrijk zijn reeds eenlge
nadere gegevens gevraagd en deze zijn ge
geven.
De atmosfeer schijnt geschikter te wor
den voor een compromis door het feit dat
Frankrijk medio Augustus wil overgaan,
naar het lijkt, tot ontruiming van het Roer
gebied, iets, waartoe het trouwens verplicht
k', daar deze ontruiming geheel afhankelijk
is gesteld van een nakomen der Dawes-plan-
nen. En dat Duitschland deze nagekomen is,
werd nog onlangs officieel door de Commis
sie van Herstel vastgelegd. Niettemin geelt
die ontruiming heel wat opluchting en ais
de ontwapeningsgeschiedenis nu ook nog
gauw lot een bevredigende oplossing zou
kunnen worden gebracht, dan leek de atmos
feer wel bijzonder helder en geëigend om za
ken te doen, als het Duitsohe veiligheids
pact-aanbod bedoelt, dat houde men goed m
't oog.
Of in Frankrijk het kabinet-Painlevé ech
ter pog wel de besprekingen verder zal voe
ren. is twijfelachtig, daar de breuk tusschen
cartel en socialisten nog altijd gaapt. Welis
waar heeft JPaiiïlevé in een rede over het
Fransche standpunt inzake Marokko, waar-
bi] hij op de socialisten een zeer ernstig be
roep deed, nogmaals gezegevierd en werd
de officieele breuk voorkomen, maar daar
mee is hij nog lang niet safe. In de eerste
plaats blijft Marokko voor de socialisten, be
stookt als ze worden door de communisten,
een zeer la9tig en netelig vraagstuk en kan
ieder oogenblik opnieuw iets plaats vinden,
dat de Marokko politiek op den voorgrond
brengt. De oorlog is toch immers lang niet
uit, integendeel heeft het er alle schijn van,
dat deze nog pas is begonnen. Successen
hebben de Franschen niet; met veel moeite
houden zij zich staande kapitalen zl]n
er reeds mee gemoeid en de franc blijft in.
dalende lijn. Een verdedigingsoorlog, zegt
men officieel; een koloniale ooTlog is het
van socialistisch standpunt bezien en die
term zegt voldoende.
En in de tweede plaats zijn er de finan-
cieele plannen van Caillaux, waarover ern
stig verschil van meening heerscht. Veel
tijd om naar een compromis te zoeken heeft
men niet bovendien, gelet op de haast, die
vereischt wordt voor het eindelijk goedkeu
ren der begrooting voor dit jaar. Zijn de
postambtenaren al niet in verzet gekomen,
al duurde hun staking slechts kort? Het is
zeer de vraag, of de socialisten wel met
Caillaux' plannen zullen kunnen meegaan.
Dus al zou Marokko niet scheiden aan
nog dreigt Caillaux. Een breuk in het cartel,
officieel geconstateerd, zal Painlevé moei
lijk kunnen doen aanblijven. Of, als hij eens
van 't tooueel verdween, voor Briand de
weg open zou zijn, met Caillaux naast zich
in een meer naar rechts georiënteerd ka
binet?
Al is Painlevé's verder meepraten in het
veiligheids pact dus ongewis, er is een nieu
we „medeprater" gekomen, doordat in Bel
gië een kabinet-Poullet tot stand is ge
bracht met den socialist Vandervölde als
minister van buitenl. zaken. Deze zal onge
twijfeld een duit in het zakje willen doen,
ook om op een aanval van zijn voorganger
Jaspar een daadwerkelijk antwoord te ge
ven, en die duit zal denkelijk een bijzonder
Engelschen aanblik toonen, hetgeen het al
gemeen aspect er niet minder op maakt. De
regeeringsverklaring, waarmee het democra
tische ministerie-Poullet voor de Belgische
Kamer is getreden, was overigens zeer ge
matigd, zelfs zoo, dat de oppositie erg boos
is, dat haar niet meer gelegenheid lot
aanval is gegeven. Poullet schijnt vooreerst
dan ook safe tot in 't najaar groote binnen-
I landsche kwesties zullen komen aanklop
pen en bij het socialistische feest (40-jarig
bestaan der partij) kan daarom hoog van
den toren worden geblazen.
Inzake de Chineesche affaire is er voor
de Westersche mogendheden met Japan
nog allerminst aanleiding voor dit laatste.
De situatie is allesbehalve opgeklaard. Meer
en meer treedt naar voren dat het werkelijk
China's bedoeling is, los te komen van het
juk der economische overheerschers met hun
talrijke voorrechten waarbij het speciaal
i blijft gaan legen Engeland en Japan. Een
i oplossing zal heel moeilijk zijn, daar de gu-
bc-urtenissen feitelijk met de hoofdkwestie
al bitter weinig uitstaande hebben. Boven
dien nemen die gebeurtenissen een zoodam-
gen vorm aan'door molesteeren van offi
cieele Japansche personen als anderszins
dat er voor Japan niet zoo heel veel meer
behoeft bij te kómen om alle aanleiding
te hebben voor een gewapend ingrijpen
Van oorlog kan moelijk sprake zijn, gezien
de krachtsverhouding. Zoo Japan niet be
vreesd was te veel op de vingers te worden
gezien door Amerika, zou het o.i. al wel
zoover gekomen zijn.
Maar hoe zal op zoo'n optreden gereageerd
worden in de Chineesche binnenlanden,
waar men allen steun van sovjet-Rusland
kan verwachten en hoe zal verder in Azië,
Afrika etc., in alle z.g. koloniën de stem
mingen zich toespitsen.
Zoo ooit, dan zal het koloniale vraagstuk
binnen afzienbaren tijd in al zijn geledin
gen aan de orde worden gesteld algemeen
en uit noodzaak.
Vrij algemeen is overigens de toestand
binnenslands- vrij critiek te noemen. Enge
land zucht 'zwaar onder de malaise en ziet
als sombere dreigwolken conflicten in mijn
en spoorwegnijverheid al nader en nader
komen. De loonen in deze bedrijven zijn
slecht, maar de bedrijven zelf staan zeer
slecht.Het is eens weer een pracht pro-
paganda-middel voor het communisme, dat
daarvan dan ook gebruik maakt. België
heeft zijn arbeidsconflict in de melaal-nij--
verheid en Griekenland heeft opnieuw een
revolutie in zak-formaat doorleefd. De mili
taire elementen, die daar den boventoon voe
ren, hebben het noodig geoordeeld, de regee
ring van Michalakopoelos ten val te bren
gen. De totdusver bloedeloos verloopen coup
d'état draagt een nationalistisch karakter
van republikeinschen vorm, maar de bewe
ging heeft zich nog niet voldoende afgetee-
kend, om de gevolgen reeds te kunnen over
zien.
Ieder jaar schijnt Oud-Hellas toch zijn re
volutie te moeten hebben, naar het zich laat
aanzien: 1922 1923, 1924; 1925 ontbrak
nog. 't Is nu in orde.
Wie in deze dagen naar Parijs komt om-de
groote tentoonstelling van de „Arts Décora-
tifs" te bezoeken, waar te bewonderen is wat
de moderne tijd voor schoons biedt op het
terrein van toegepaste kunst, moet vooral
niet verzuimen als tegenstelling met al die
moderne kunst, even een kijkje te gaan ne
men op hét groote plein voor de kerk Saint-
I Sulpice. Want daar zal hij vinden de herle-
ving van de grijze oudheid, van den tijd
onzer voorvaderen. Daar wordt gehouden
een soort markt, een soort „kermis", indien
men het liever zóó noemen wil, die al da-
teert van uit de middeleeuwen. Een van de
j Fransche koningen stelde die markt toen in.
j ten bate van de monniken van Saint-Ger-
main vandaar den naam. (De abdij van
j Saint-Germain, waarvan nu nog maar al
leen de heel oude kerk over is, de oudste
kerk van Parijs, bevond zich namelijk op
5 minuten afstand van de St.-Sulpice-kerk).
Daar vond men indertijd, zooals oude kro
nieken beschrijven, „een staaltje van alle
wereldwonderen te samen". Daar kwamen
inderdaad van heinde en verre, niet uit
Frankrijk alleen, maar tot uit Ooslersche
landen zelfs, de kooplui hunne schoonste
waren tentoonstellen en te koop aanbieden.
En daarheen trokken uit alle streken van
Frankrijk, en uit alle landen van Europa, en
van verder nog, niet alleen vakmenschen,
als zilversmeden, juweliers, borduurders en
boekbinders, maar ook gewone rijke burgers
en kasteelheeren, en zelfs koningen, die daar
eensdeels kwamen om handel te drijven,
anderdeels om er inkoopen te doen, om er
edelsteenen te koopen, kunstvoorwerpen,
schilderijen en kostbare sloffen, waarmee ze
hunne huizen sierden, hunne kasteelen en
paleizen.
Daar, op die markt van Saint-Germain
was het ook, dat het Fransche theater zijn
hoogtij vierde. Daar is zelfs ontstaan de nu
nog beroemde „Opéra-Gomique" van Parijs,
evenals het „Thé&lre de l'Ambign", en het
"Marionetten-theater. Veel van de theater
voorstellingen werden in de open lucht ge
houden. En hier en daar, op eenvoudige
planken stellages stonden de minnestreels
en dc vèrtellers, en droegen daar hunne zan
gen en liederen voor.
En natuurlijk waren daar ook de tenten
en kramen, waar voor de meest uitgezochte
spijzen en dranken gezorgd werd. Op een
kermis, die door koningen en edellieden be
zocht wordt, mag het inderdaad aan niets
ontbreken I
Vanaf de middeleeuwen bloeide die foire
de Saint Germain. En eerst door de Fran-
"sche revolutie, die een eind maakte aan de
macht en de pracht van koningen en edel
lieden, raakte de markt in verval, raakte
aan het kwijnen, en in 1806 hield ze ge
heel op te bestaan. Het terrein, dat eeuwen
lang gereserveerd was gebleven voor deze
^vonderschoone wereldmarkt, werd nu het
eigendom van de stad Parijs, die het een
voudig omvormde tot een keurig groot plein
met een mooie fontein in het midden. -
Zoo bleef het plein daar liggen, meer dan
honderd jaren lang, en nog slechts in kro
nieken en geschiedenisboeken vond men de
herinneringen terug aan de eertijds wereld
beroemde markt van Saint-Germain.
Tot voor eenige jaren een energieke en
oudheidlievende „maire" van Parijs, het
initiatief nam om die oude markt te doen
herleven. Niet echter in dien geest, als ze
in onzen tijd zou zijn geworden, indien ze
was blijven bestaan, was blijven doorleven,
en noodzakelijkerwijs zich zou gemoderni
seerd hebben; maar in den geest zooals ze
was in haar groolsten bloeitijd, tijdens de
regeering van Lodewijk XIII.
En zijn idee is wonderwel geslaagd. Als
men op het plein van de Saint-Sulpice de
oude middelecuwsche ingangspoort is door
gegaan, staat men ineens in een omgéving
van vele eeuwen terug. Overal tenten en
kramen, waarin voorwerpen uit vroeger
tijden worden te koop aangeboden, oude
gouden en zilveren sieraden, oude kant.
oude stolfen, oud borduursel, oude meube
len, oude tinnen gebruiksvoorwerpen, oud
bewerkt leer, oude gebeeldhouwde meubels,
oude fijn-versierde wapenen. Een speciale
afdeeling is de ..afdeeling van het boek",
waar een pracht-collectie oude werken
bijeengebracht is, oude op perkament ge
schreven boeken in prachtige oud-leeren
banden; oude, aardige drankliedjes in tekst,
muziek en teekening; en oude misboeken,
die versierd zijn met ongelooflijk mooie
fijne schilderingetjes. en waaraan iedere
letter op zichzelf een kunstvoorwerpje is.
Daar vindt men ook weer terug het thea
ter uit vroeger eeuwen. Daar staat weer, als
vroeger, op eenvoudige -houten stellages
minnestreels en vertellers hun zangen en
liederen voor te dragen. Daar is weer het
oude marionetten-theater. En het theater,
waar oude hofballetten en oude graeieuse
menuetten gedanst worden.
En de oude komieken zijn er weer, de
kermis-narren, die het voorbijtrekkende
publiek met hun grappen en opmerkingen
amuseeren.
Wat de illusie vergroot nog de ver-
koopers en verkoopsters, de tooneelspelerfl
en komieken, ze zijn allemaal gekleed in
kostumes uit den tijd van Lodewijk XIIL
En zelfs ziet men wandelaars, bezoekers
zou men zeggen, die kleeding van datzelf
de tijdperk dragen, en met langzame gra-
ciou6e passen zich voortbewegen door de
gangen tusschen de kramen<i
Overal, bij iederen voetstap, is wat te
genieten voor oog, of voor oor. En voor
de tong zelfs. Want evenals in \roeger
tijden is er ook nu weer gezorgd voor ten
ten en kramen, waar honger en dorst te
stillen is, en waar meest ouderwetsche ge
bakken ook meer moderne snoeperijen zelfs
te krijgen zijn dat eigenlijk een beetje
jammer is, uit den toon valt: stel u voor
een lolly op een middeleeuwsche markt!.
Ze ligt daar zoo bescheiden, die foire
de Saint-Germain, op den stillen linker
Seine-oever, en op een plein, waar in ge
wone dagen maar weinig pasöago is (wei
nig voor Parijs dan altijdl)-u een plein,
waar je nooit over komt, tenzij je daar in
de buurt bepaald iets te doen hebt en
toch is die markt een van de karakteris
tieke Parijsche jaargebeurtenissen, een
echt-Fransche traditie-handhaving, een her
leving van de historie, van hunne historie,
waar met recht de Franschen zoo trotsch
op mogen zijn. En voor vreemdelingen, zoo
die er al niet meer hun eigen land terug
vinden, zooals vroeger het geval was, vopr
hen is deze oude foire dan toch nog altijd
een zeldzaam aardig kijkje terug, de moge
lijkheid om een paar uur lang to leven, zelf
persoonlijk rond te wandelen in lang ver
vlogen eeuwen, in ver vervlogen tijden, die
doen denken aan een sprookje, dat begint
met „Er was eens
M. DE ROVANNO.
Parijs, 15 Juni 1925.
Eerst even ie beloofde recepten van
P u f f e d-ric el
Wanneer u deze rijst als ontbijt-gercctot
voor uzelf of de kinderen klaar wilt ma
ken, moet u haar één of twee minuien in
een matig warmen oven op een bord of on
diep schol eitje zetten; daar worden, de kor
rels bros en knappend van; maar u moet
opassen, dat zij niet schroeienI Daarna
kunt u het opdienen met een scheutje room
en wat suiker of met melk. Het is ook heel
lekker, om deze rijst met versche of gesloof
de vruchten te oten. Anderen weer prefe-
rceren hel met gesmolten boter en zout.
Maak wat boter heet, doe daar zout bij en
roer hier de bros gemaakte rijst doorheen.
Laat het daarna op een vel papier afkoelen.
Het is een speciale Kinderlrabtatie en veel
beier voor hen dan snoeperij.
Ten slotte kunt u er volgens zeggen van
de Quaiker Oats Company, noga mee fabri
ceer en. Ook hiervoor moet de rijst eerst
goed bros worden gemaakt. Kook dan één
kop witte suiker, */a kop water en 1 thee
lepel azijn gedurende 5 minuten en voeg
daar 2 eetlepels stroop aan toe, voorïs een
klontje boter zoo groot als een noot en V»
theelepel zout. Kook dit mengsel net zoo
lang tot een paar druppels in koud water
hard en bros worden. Neem dan de pan
van het vuur. roer er V* pak vooruit bros
gemaakte puffed rice door en giet hel
mengsel op een schotel uit om af te koelen
Veel kinderen vinden het heerlijk, als
Moeder er een eigen limonade op
na houdt, een soort „specialité de la Mai-
son", zoo iets als je nergens anders krijgt
dan thuis! Ilier heeft u er oen paar recep
ten voor, die kleine variaties geven.
Amerikaansche limonade.
Neem een groot limonade-glas, vul dit met
stukjes ijs, knijp er een heelen citroen in
uit, voeg er anderhal ven eetlepel poeder
suiker bij, vul nu het glas verder op met
een mineraal-lafelwater (Perrier is héél
goed!), schudt het glas terdege, terwijl u
het met een glazen plaatje of schoteltje
houdt afgesloten en leg er bovenop een
schrijf je citroen vóór het gebruik. Het is
heerlijk verfrisschend.
E i e r-1 i m o n a d e. Neem weer zoo'n
groot glas, doe er een klein "beetje ijs in,
daarna een Hinken eetlepel poedersuiker,
het sap van een halven citroen en een
versoh rauw ei; schud het mengsel flink,
zeef het over in een ander glas, doe er
spuitwater bij en laat er een paar aard
beien op drijven.
RECLAME.
143
Sinaasappel-limonade. Vul
een groot limonade-glas voor een derde met
ijs, doe er een theelepeltje poedersuiker bij,
een half wijnglas met orangeade-siroop en
het sa.p van een hal ven citroen. Bijvullen
met soda-water. Goed schudden en opdie
nen met een paar vruchtjes er in: aard
beien, frambozen, druiven, ananas, pisang
of sinaasappel.
Denk er om, dat voor de kinderen het
„rietje" een van de grootste attracties van
de limonade vormt; zorg dus, dat u daar
steeds voel van in vooraad heeft, zoodal zij
altijd kunnen zuigen, als zij er lust in heb
ben.
In „De Hollandsolic Huisvrouw" las ik
dezer dagen twee wenken, die ons allemaal
te pas kunnen komen. In de eerste plaats
over het schillen der aardap
pelen, een naar werkje, omdat je er zulke
zwarte vingers van krijgt, en dat toch, dank
zij den dienstbodennood, tegenwoordig door
menige huisvrouw zelve gedaan moet wor
den.
Wanneer u met nabte handen en een nat
mesje de aardappelen nat schilt, en ze in
een bakje water naast u zet, wanneer u
bovendien telkens vóór u aan een nieuwen
aardappel begint handen en mes nog eens
flink onderdompelt, zult u er geen last van
hebben, dal u zwarte vingers krijgt.
De tweede wenk betrof de bij en door
het strijken verzengde plek
ken in het linnengoed. Men kan
die met een oplossing van chloorkalk ver
wijderen: 250 gram chloorkalk op V/t L.
water moet een halfuurtje koken; dan laten
afkoelen, afschuimen cn de violetkleurige
vloeistof zorgvuldig door een trechter in
een flcsch afgieten, zoodat er niets van
het bezinksel in de flesoh komt. Deze vloed-
stof moet op een donkere plaats bewaard
worden.
Wanneer het linnengoed nu bij ongeluk
geschroeid is, eventjes bruin ziet dus (na
tuurlijk mag het weefsel niet doorgebrand
of verkoold wezen!) dan bevochtigt u een
schoon lapje met deze vloeistof en wrijft
daarifïee over de verzengde plek. Deze
wordt dan onmiddellijk helderwit. Nu moet
u dit punt echter direct goed uitwasschen.
want anders zou het zuur verder gaan en
het weefsel aanvreten. Ook maakt het zuur,
indien het er niet gohecl is uitgewassohen,
den strijkbout zóó 9lroef, dat hij niét over
Uit het Engelsch van Baronesse ORGZY.
(Geautoriseerde vertaling van A. T.
34)
„Mijn moeder is in den laalston lijd on
gesteld. Uw Edelheid weot misschien niet,
dat zij een tijdlang Lord Saye and Sele
verzorgd heeft, toen hij ziek was. Zij heoft
sedert dien tijd al-Lijd een soort genegenheid
voor de familie behoudenwaaroin, weet
ik nietr^Maar het is gunstig voor de plannen
vam Uwe EdeLhoid, want nu zij op haar
beurt ziek Ls, komt Jim Fiennes haar bezoe
ken. Najtuurlijk aitijd in mijn afwezigheid,
en d'k heb hem no>g niet gezien, want hij is
zoo onvindbaar en vlug aJs eon hagedis; op
een oogenblik is hij hier en het volgende
weer verdwenen. Maa/r gisteren, bij zons
ondergang, kwaim ik toevallig mijn huis
door de deur binnen, terwijl de Hoogwelge
boren Jim het door heit venster verliet, ein
ik hoorde de klagende stem van mijn moe-
dier hem naroepen: „Kom mij we or eens
bezoeken, jonker Jim, het is het eendge ge
noegen, dat ik in dezen tijd heb. Kom mor
gen weer, Tubal zal van huis zijn." Waar
op jonker Jim antwoordde, en dat hoorde ik
heel duidelijk: ,',lk kom morgen op dit uur
weer zonder mankeeren." Daarna verdween
hij in h-c*t'donker, en ik deed alsof ik niets
mists gehooid hadwamt ök geloof zeker, dat
gijjn moeder liever haar rechterhand zou
afhouwen, dan dat eon der Fienmes iets
kwaads zou overkomen."
Het is niet mogelijk, ten volle recht te
doen aam hot koude cypisme, de wreedheid
vol haat, waarmede Tubal Longshantes
zijn verhaaJ van verraad aam kolonel
Scrape vertelde. Barbara, in haar schuil
plaats, voelde een walging over den afschu-
welijkem handel en de lage gedachte, di>e er
uit sprak. Zij wist voor het oogenblik
niet, wien vam de twee mannen zij het
meest verachtte: den man, die sprak, of
hem, die luisterde. Zij hoopte een oogen
blik, dat. kolonel Scrape zijn verontwaardi
ging slechts in bedwang hield, en dat hij
het volgend oogenblik den lagen verklikker
op zijn mond zou slaan. Maar nieis hiervan
gebeurde, en Barbara had nog juist genoog
geestkracht, om haar tegenwoordigheid niet
door een kreet vam afschuw te verraden.
Rex lag half op den grond en half op haar
knie, en zij hield zijn bek stijf met haar
beide hamden dicht, opdat geen geluid van
■hem hen beiden zou verraden.
Een zeker instinct ried haar, stil te blij
ven zitten, te luisteren en verdere bijzon
derheden van den schandelijken hamdel te
hooren, waarbij kooper en verkooper even
laag stonden. Wat zij straks doen zou, als
zij alles gehoord had, kon zijn raiet dadelijk
beslissen. Daarvoor zou nadenken en gebed
noodrig zijn. Gebed boven a'llesl Zou God
toelaten, dat deze duivelsche koop voort
ging, of zou Hij de twee schurken neder-
Werpein op de plek, waar zij stonden? Wat
was de aaide afschuwelijk! Wat waren de
hartstochten der mensöhen laag, hoe on
uitputtelijk laag! Hebzucht, wellust, eer
zucht, haat, wraak, de leelijke zusters, die
elkander het bezit der mensehelijke ziel be
strijden, zegevierden, nu een mensch hot
leven van een medeschepsel verkocht en
een ander het kocht.
Omdertusschen ging de schandelijke on
derhandeling voort. Het scheen, dat God
ndet tussohenbedde wilde komen.
„Luister eens, kerel," zei kolonel Scrape
ten slotte, „ge liegt misschien wel weer. De
Hemel helpe je als dat zoo is, maar zoo ge
de waarheid gesproken hebt, zal ik je de
twintig pond geven, die ik je beloofde. Ga
nu. Maar zoo ge me bedrogen hebt, volg dam
mijn raad op en leg een honderd mijlen tus
schen u en .mij, want ik zweer je dat ik je
laat ophangen."
„Uw Edelheid is zeer genadig," antwoord
de Tubal met een grijns. „Waarom zou ik
togen u liegen? Laten uw maimen van
avond bij zonsondergang aan mijn huis zij®
en dan kom ik morgen mijn twin-tig pond
halen."
Na nog een paar woorden keerde kolonel
Scrape zich om en verliet den stail. Barbara
hoorde den klink op de deur, en daarna
zijn vasten stap op de steenen vam het
pleinzij bleef ademloos zitten, terwijl Tu
bal nog scheen te wachten of te luisteren.
Barbara had het govoei, dat dót het ver
schrikkelijkste oogenblik van haar leven
was. Haar eigen hulploosheid verschrikte
haar. Zij. die zich altijd beroemd had op
haar vastberadenheid, haar onafhankelijk
heid, voelde zich nu zwakker, onmachtiger
dan haar hond. Zij bleef langen tijd in het
stroo gehurkt, liefkoosde Rex, en luisterde
met een half oor naar de geluiden buiten;
de stem van den kolonel op een afstand, die
zijn mannen riep, het gehinnik en gestamp
voet van de paarden in hun stallen en de
korte, scherpe ademhaling van Tubal aan i
den anderen kant van het hok, terwijl de
duivel zeker zegepralend naast hem stond.
Wat een koop! Wat een laagheid! Wat een
daad, vermeldenswaardig in het diepsle der
hell Tubal vloekte luid; dat scheen de span
ning te verlichten, die hem vasthield op de
plek, waaT 'hij zijn schanddaad bedreven
had. Hij maakte eon snelle beweging, en
Barbara hoopte, dart 'hij heen zou gaan; zij
had het gevoel, dat zijn hatelijke nabijheid
de lucht rondom haar zóó bedierf, dat zij
bedwelmd zou neervallen naast Rex, in de
verpeste omgeving.
Maar juist op dat oogenblik moest iels
zijn argwaan gewekt hebben, want, in
plaats van uit de stallen te gaan, keerde hij
zich om en duwde de deur van het hok
open Toen hij Barbara daar neergehurkt
zag. begon hij luid em wreed te lachen.
Hij rieip: ,,lk vermoedde half, Mevrouw,
da-t gij ons beluistoidot."
Zij antwoordde niet, maar keerde haar
hoofd af en streelde Rex.
„Hebt ge het gehoord?" vroeg hij ruw.
„Zij knikbe: „Ja!"
„Dit is oen onaangenaam geval voor u,
Mevrouw," ging hij met een scherpen lach"
voort. „Wat zult ge doen?"
„Zij keek naair hem op en zed kalm:
„Wachten op de leiding van God."
„Ge zult niet veel tijd hebben, en in
ieder geval kunt ge Jim niet waarschuwen."
„Waar wilt ge hom vinden?" vroeg hij.
„Zij antwoordde niet; wat kon zij ook
zeggen? Haar hulploosheid overslelple haar
voor het oogenblik geheel. Een heel kort
oogenblik voelde zij een vurig verlangen om
nog oens een beroep op hem te doen, te
6meeken, te overreden,t le knieden als liet
moest, den beker van vernedering tot den
bodem toe le ledigen, als z ij den verklik
ker slechts van zijn afschuwelijke daad kon
afbrengen. Maar gelukkig behield haar ver
stand die overhand; zij kon evongoed een
beroep op een s'.een als op dezen ma-n doen.'
Zij zeide dus niels en ging door mot Rex le
sbreelem, en trachtte haar hanid niet te doen
heven, terwijl zij over zijn zacht zijdeachtig
haar streek.
Tubal stond enkele oogenblikken met zijn
hand aan de deur op haar neder te zien;
het scheen bijna, of hij haar gedachten las.
Hij grinnik le zachtjes.
„Ik heb u laatst oen goed bod gc-daan,"
zei hij, „toen u voor Jim kwam pleiten. Ge
had wijzer gedaan, Mevrouw, mot het aan
te nemen."
Zij wilde nog niet opkijken, zij scheen te
doen, alsof hij er niet was, cn hij vroeg er
met kwaadaardige woede bij: „Nu zult ge
voor dien zweepslag op mijn gezicht beta
len. Gij of Jim. Het kan me niet schelen,
wie. Maar iemand moet betalen.
Toen keerde hij zich om en ging heen.
Barbara stond even te luisteren; zij hoorde
hem hot plein oversteken, cn toen in de
richting van het poortgebouw gaan. Zij
waohtte nog even een paar minuien, lol hij
uit hot geziaht was; toen sprong zij op en
liep de stallen uit. In de hall vam het kas
teel vond zij kolonel Scrape. Hij zat aam
een lessenaar te schrijven. Zijn ordonnans
stond dicht bij, op bevelen te wachten. Bar
bara wachlle haar tijd af; vijf minuten gin
gen voorbij, misschien tien. Kolonel Scrape
had haar niet gezien. Toen zij klaar was
■met schrijven, gaf hij eenige papieren aan
den ordonnans, die groette en d»e hall ver
liet. Toen Stond de kolonel op en zag Bar-»
bara. (Wordt vervolgd).
