No. 20009.
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 5 Juni
Tweede Biad.
Anno 1925.
I GEMENGD NIEUWS.
MODE VAN DEN DAG
Het visite-kaartje
UIT ONZE STAATSMACHINE.
r Inzake de voorstellen tot an
nexatie van de gemeenten Voorburg en
Riiswftk bÜ Den Haag, Delft en Wateringen
blijkt thans, dat Ged. Staten v^n Zuid-Hol
land thans een ontwerp hebben ingezonden
bij de betrokken gemeentebesturen, waarbg
)net ingang van 1 Juli 1926 Voorburg ge
heel door Dan Haag geannexeerd zat worden
en Rijswijk gedeeltelik door Den Haag,
Delft en Wateringen.
D e c o m mi s ari s van poli
tie der afdealing D., te 's-Gravenhage,
geeft in overweging om inlichtin
gen in te winnen te zijnen bureele,
Alexanderplein 16, alvorens in relatie te
treden met of gitten te schenken aan de
yereeniging .Rusthuizen voor kinderen en
volwassenen", secretaris-penningmeester H.
Onnes, Rijswijksche weg No. -176 te 's-Gra-
yenhage.
Dezelfde commissaris deelt mede, dat J.
J. D. Rip, gewoond hebbende Jacob Cats-
straat aldaar, tegen wien reeds vroeger ls
gewaarschuwd, thans woont Spilstraat 2 te
's-Gravcnhage en zaken drijft onder den
naam: „Hui3 van Vertrouwen".
De vorige week kregen de zes
bewoners van twee aan den Essenburgsingel
te Rotterdam staande huizen bezoek van een
beer, die zich voordeed als belastingambte
naar, en nauwkeurig inlicbtacgen inwon om
trent huishuur, den eigenaar van de huizen
enz. Dinsdag j.l. kregen dezelfde bewoners
bezoek van een anderen heer, die een akten-
jasch bij zich had en kwitanties aanbood
voor de verschenen huishuur. De kwitanties
waren gedrukt, voorzien met den naam van
den huiseigenaar en diens handteekeniug.
Twee bewoners waren niet thuis, doch de
vier anderen, de dames P. A. J. P., H.
VL. van V., E. C. L. L. en J. Z„
betaalden prompt de gevorderde huren, die
van f50 tot f60 beliepen.
Bedoelde huizen zijn een paar maanden
geleden van eigenaar verwisseld, zoodat bi)
ce huurders geen argwaan werd opgewekt.
Eerst toen gisteren de feitelijke huiseigenaar
zijn kwitanties voor de huur presenteerde,
kwajn de oplichting aan het licht en bleken
de door den heer met de aktentasch ge
presenteerde fictief en de handteekecing
van den eigenaar valsch. De dam as zullen
nogmaals huur moeten betalen. Men tracht
nu do man met de aktentasch en zijn mede
plichtige, den z.g. belastingambtenaar, op
te sporen.
Gistermorgen wilde de 69-jar:-
Be mevrouw Van Dijk. wonende in da Van-
itterstraat, te Rotterdam, terwijl zjj alhen
thuis was, in de keuken haar handschoenen
piet benzine wasschen. Blijkbaar kwam zij
daarbij te dicht bi) een branden petroleum
stel. De benzine kwam tot ontploff'ng. In
een oogwenk stond de heele omgeving io
trand. Buren schoten te Hulp en waar
schuwden den geneeskundigen dienst. Per
auto van i'm dienst werd de ongelukkige,
met zware brandwonden over het geheele
bovenlichaam, naar het ziekenhui aan den
CooLingel vervoerd. Haar Toestand werd
hopeloos, geacht
Een vliegtuig uit Londen, waar
in o.m. gezeten wa3 de heer J. E. Edward,
van het Ëngelsche luchtvaartministerie, kwam
gistcimiddag omstreeks één uur op zijn
tocht van Londen, via Rotterdam, naar Ber
lijn boven Goeree en Overflakkee. Wegens
edu defect aan den motor durfde de pi
loot van het dubbel bestuurbaar vliegtuig
van de Havillard Aero Gy., den beroemden
Copham, de vlucht over het Haringvliet
niet meer wagen, waarom besloten werd
te landen. Het terrein in den Van-Palland-
polder was echter te kort voor deze lan
ding, zoodat het vliegtuig over den kop
sloeg en in een greppel terecht kwam.
Copham en de waarnemer Edward bleven
ongedeerd. Het toestel is geheel vernield.
Het vernielde toestel wordt gedemonteerd
ten einde naar Londen vervoerd te worden.
Gisteren werd bericht, dat de
15-jarige J. B., die te Haarlem zyn moedor
verwondde, op vrjje voeten'zou zjju gesteld.
Aan het parket van den Officier van
Justitie deelde men echter mede, dat dit
bericht onjuist was. Verleden week Vrij
dag is J. B. naar het ziekenhuis te Am
sterdam vervoerd voor een psychiatrisctt
onderzoek. Het rapport is nog niet bekend.
J. B. is in het ziekenhuis in verzekerde
bewaring. De toestand van de moeder is
zeer gunstig, sijj vertoeft evenwel nog in
ae Maria-stichting.
Gistermiddag ongev. drie uur
moest de militaire vliegmachine Spijker 34 uit
Soesterbarg, bij Haarlem, onder de gemeente
Haarlemmerlieie, een noodlanding maken
wegens een defect aan den motor. Twee
bougiekabels waren gebroken. Het vlieg
tuig kwam neer in een land bij het Spaarne,
bij het z.g. Zwarte weggetje, in de na-
heid van den Ouden weg, cn geraakte met
den voorkant in den sloot. Alleen een vleugel
werd beschadigd. De leerling-sergsant-viie-
ger B. v. d. Kamp en een sergeant-milicien
kwamen er goed* ai Het vliegtuig zil door
auto's uit Soesterberg gehuild worden. Op
een hoogte van 200 a 250 M. was de
motor plotseling stil blijven staan.
Te Amsterdam is op de moeste
bouwwerken een vrij algemeene stukadoors
staking uitgebroken in verband met het
feit, dat, volgens de werklieden, de pa
troons de contractueele bepalingen inzake
de uitbetaling van feestdagen niet zijn na
gekomen. Het conflict omvat 4 h 500 man.
In een te Nijmegen onder lei
ding van den Rijksbemiddelaar, den heer
L. A. Fruytier, gehouden vergadering van
de partijen, betrokken bjj de eenige weken
uitgebroken staking bij de werken van het
Maas-Waalkanaal, werd overeenstemming
bereikt ten aanzien van de" volgende punten:
gedurende veertien dagen wordt het loon
met drie cent per uur verhoogd en in
dien tjjd zal een commissie, waarin de werk
gevers en arbeiders vertegenwoordigd zjjn,
een nieuw loontarief ontwerpen. Het werk
wordt nu voortgezet.
Dccommissaris van poli
tie te Apeldoorn waarschuwt houders
van hotels en pensions tegen een heer
en een dame van middelbaren leeftijd,
die, onder verschillende valsche na
men, hun intrek in deze inrich
tingen nemen en zonder betaling wederom
verdwijnen. Sedert enkele dagen verbleven
zij te Apeldoorn, doch zijn inmiddels ver
trokken. Reed3 in 1916, 1920, 1921 en 1922
werd door de politie in verschillende andere
plaatsen tegen hun praktijken gewaar
schuwd. Ook houders van Bankinstellingen
oi geldkantoren worden bij deze gewaar
schuwd.
Hun signalement is als volgt: heer: ge
naamd Antoine Jean Emile Iloubaer, gebo
ren 2 Juli 1876 te Bergen op Zoom, eer klein
dan groot, middelmatig postuur, uitpuilende
oogen, grijzend stuk hoofdhaar in het mid
den gescheiden, bleek uiterlijk; gekleed met
prijs colbertcostuum, grijze slappe deukhoed
loopt rechtop: dame: genaamd Maria Geer-
truida Henrielte van Bijsterveld, geboren
14 Augustus 1883 te 's-Gravenhage. klein en
slank van postuur, donker grijzend haar:
gekleed met blauw mantelpak, beigestof-
manlel. donkergrijze hoed met voile.
Een landbouwer onder Groenlo
verloor zjjn jongste kindje. De begrafenis
geschiedde per fiets. Een buurman plaatste
het kistje op een pakkendrager der fiets
en de naaste familie volgde per -rjjwiel.
De autobus van den heer Van
D., uu Nieuwenhagep,, welke 's nachts uit
Spekholzerheide te Terwinselen aankwam, ge
raakte ter hoogte van de oude kerk te
Terwinselen in brand. Hoewel de inzitten
den zich, dank zij de acnterdeur, trj'dig
wisten te redden, kreeg de heer Van D.
ernstige brandwonden aan handen en armen.
Ia korten tijd was de auto geheel uitge
brand en bleef alleen het ijzeren geraamte
over.
Er zijn bruidjes, die met de meest roos
kleurige verwachtingen naar het trouw-al-
taar schrijden, en er zijn bruiden, die zich
reeds van te voren op allo mogelijk-denk-
baar ongelukken voorbereiden. Deze laatste
categorie houdt zich uiterlijk meestal zeer
kalm.
Tot deze tweede soort behoorde madame
Pauplin, maar dat zij zoo onverschillig en
zorgloos was, vond zijn oorzaak in haar
stille besluit, om, mocht meneer Pauplin
de geringste reden tot ontevredenheid
geven, zij direct troost zou zoeken bij één
harer vroegere aanbidders. „Want ik laat
mij niet zóó behandelen als mama!" her
haalde zij aldoor bij ziehzelve.
Haar moeder was inderdaad in het huwe
lijk zeer ongelukkig geweest en haar doch
ter had vroegtijdig geleerd de mannen te
wantrouwen. De eene sooTt was leugen
achtig, do andere brutaalmaar de ge
vaarlijkste mannen waren de vleiers. Wat
voor iemand zou meneer Pauplin zijn? Zij
kon er als verloofde nog niets van zeggen,
maar toen hij met een bouquet zijn opwach
ting maakte, had zij hem oprecht gewaar
schuwd
„Pas u opl Als ik mij over u te beklagen
heb, zal ik mij wreken."
Hij had bij die woorden gelachen.
„Welnu, ook goed... we zullen zien",
dacht zij en had van dit oogenblik af haar
aanstaande zeer scherp waargenomen.
Maar zij vond niet veel op hem aan tc mer
ken. Hij had iets plechtstatigs, zooals het
een dokter betaamt, en zijn kleeren zaten
hem niot extra-leuk.
Maar als dokter verstond hij de kunst
voorzichtig en zacht met haar om te gaan
en haar kleine grillen toegevend te verdra
gen. En aangezien zij, au fond, geen slech
te natuur was, voelde zij zich zeer geluk
kig. Maar toch dacht zij er niet over van
stelling te veranderen.
„Wacht maar... A's jij zoudt verande
ren... 1" dacht zij stil voor zich heen.
En in het tweede huwelijksjaar was er
inderdaad eenige aanleiding om zich te be
klagen. Geen man is volmaakt, als men hem
zonder toegevendheid becritiseert. Meneer
Pauplin was thuis wat nonchalant, hield
erg veel van zijn oude, platgetrapte pan
toffels, zijn fladderende kamerjaponhij
rookte zwaar en overdag was hij dusdanig
met zijn patiënten bezig, dat hij nooit
behoorlijk op tijd aan tafel verscheen. Zijn
vrouwtje werd daarover langzamerhand
wat kregel.
„Wacht maar... neem je in acht... de
wraak komt:..."
Als men met dergelijke klachten in het
geheim een min voortdurend bedreigt, wordt
men onrechtvaardig. Zij vond Ziijö baard
onuitstaanbaar, had het land a:n zijn lorgnet,
die geklemd op zijn neus zit, vond zijn
uiterlijk burgerlijk. Een langzamerhand
diremde zij van een man, die jong en
elegant was, die geen baard had, geen
lorgnet droeg, die niet dokter was en o.et
steeds naar ziekenkamer-luchtjes rook. En
zoo gebeurde op Zekeren morgen het on
vermijdelijke:
„Antoine... ik heb gruwelijke pijnen....
het is of mijn hoofd zal bersten.... .Wat
moet ik doen?"
Hij had haar vluchtig aangezien cn ant
woordde volkomen rustig:
„Neem toch een poeier!" maarop op
nieuw zijn neus in da krant stak.
Zoo, zoo!' *barstte rij les. „Nu heb ik
er eindelek genoeg vani Met andere pa
tiënten verdoe je uren en uren en mj)
wil je niet eens even onderzoeken?... Neem
een poeier!... o, wat een ongelukkige Trouw
ben ik toch.i
„Je wilt, dat ik 5e Ttfst de stethoscoop
Van 1 Juli tot en met 15
September zullen de Nederlandsche Spoor
wegen wederom vacanliekaarlen voor de
lste, 2de en 3de klasse uitgeven.
Een Schot gat aan ieder ,an
zijn zeven kinderen twee twee-en-een-hal-
ve-cent-stukken als weekgeld.
„Maar dat is vreeeelijke geldverspilling,"
merkte een vriend op.
„Toch niet," antwoordde de vader; „de
kinderen denken, dat de muntgasmeter een
een spaarpot is en zij helpen ons het
heele jaar aan ficht."
een Amerikaans consortium voornemens het
B
BUITENLANDSCH GEMENGD.
.Volgens de „Hamburger Naehrichten" is
een Amerikaansch consortium vooroemens
het Flettner-motorschip aan te koopen.
Woensdagavond is in den trein, die om
halfzeven uit Versailles in het St. Lazares-
station te Parijs aankomt, het lijk gevon
den van een 66-jarig man, een ambtenaar
van de Staatsspoorwegen. Bij onderzoek
bleek de man het slachtoffer van een moord
en berooving te zijn. Van den dader is geen
spoor ontdekt.
Bü het graven in de kapel der abdij van
Sherborne hebben arbeiders heden de lijk
kist ontdekt van koning Ethelbert, die in
865 begraven is. Ethelbert was een broeder
van koning Alfred.
Op het congres van 700 Araerikaansche
genccsheeren te Londen heeft lord Dawson
of Penn, 's konings lijfarts, een lezing ge
bonden over het gevaar van de moderne
haast des levens. Ito materieele vorderingen
zjjn van dien aard, dat 'a menschen aan
passingsvermogen er bjj ten achter gebleven
is; de motor, telefoon en draadlooze heb
ben den mensch in die omstandigheden ge
bracht, dat zijn geest zoowel bij het werk
als bij zjjn zoogenaamde ontspanning op
dezelfde hoogt3 gespannen blijft. Als voor
beeld haalde hrj een zakenman aan, die
steeds in denzelfden geest ven haast en
gejaagdheid leeft. Dit leidt tot plolselinge
hart- en hersenstoornisstn en de man stertt
tengevolge van eigen kwaliteiten op het
hoogtepunt van zijn ontwikkeling. "Daivson
te echter van meaning, dat de maatschappij
zelf haar geneesmiddelen weet te vind.n en
zich bij de nieuwe omstandigheden zal aan
passen. Zjj leert zich snel af te leiden
en te herstellen, bijvoorbeeld door Zondag-
sche uitstapjes, rustige spelen, mnziek,
boeken en terugkeer tot de natuur. Naar
Dawson's meening zal de taaie van den ge
neesheer voortaan voor een groot deel be
staan in het geestelijk en lichamelijk ge
schikt houden van zijn medcmtnschen.
Bidders en Bidderorden.
Al is het onderwerp, dat wij bijwijze van
intermezzo willen bespreken, strikt geno
men van geheel anderen aard dan de zaken,
die hier gewoonlijk behandeld worden,
toch houdt het wel min of meer verband
met ons landbestuur.
Nog altijd en misschien zelfs meer dan
vroeger worden er vorstelijke onderschei
dingen in den vorm van ridderorden of van
eereblijken, die daarmee verband houden,
uitgereikt en zij worden nog steeds op prijs
gesteld door degenen, die ze ontvangen.
Van allen, die geregeld hun krant lezen,
zullen er maar weinigen zijn, die niet in
het nummer van 30 of 31 Augustus nagaan,
wie er weer begiftigd zijn, cn in de laatste
jaren ontmoet men telkens ook op andere
dagen het bericht, dat deze of gene een
„lintje" heeft gekregen of tot een hoogeren
rang in zijn orde is bevorderd of een me
daille in goud of zilver of brons, behooren-
de tot de orde van Oranje-Nassau, heeft ge
kregen.
Over de innerlijke waarde van deze onder
scheidingen en de redenen, waarom zij
zal onderzoeken, omdat je wat migraine
hebt?"
„Idioot!" snoof zij tot antwoord.
Dezen keer was haar besluit genomen.
Na het eten maakte zjj met veel zorg
haar toilet, zette een nieuw, onweerstaan
baar hoedje op en verliet het huis. Maar
eerst op straat viel haar in, dat zjj nog
niet gedecideerd was over de wijze van
wraaknemen. Alle mannen, die z'j z:g, vend
zjj leeljjk, en die, welke zjj in gezelschap
had ontmoet, kwamen niet in aanmerkim,
daar zjj zich voor hen zou geschaami heb
ben. Zij slenterde geruimen tjji wat rond,
wera moe, was woelend, dat zij steeds geen
geen besluit kon nemen, en herinnerde zich
eindelijk, dat zij een vriendin sedert lang
geen bezoek had gebracht. Bij deze vond
zij een heel gezelschap bijéén. Terwijl zij
babbelde en mee dronk, zag zjj een naar
onbekenden jongeman iets langer aan, en.;.
do jongelui van t?g?nwoo:d g een tkja
brutaal! Hij volgde haar, toen zij net salon
verliet, bracht haar tot aan "haar woning
en stak haar toen een visitekaartje toe
met: „Morgen... vier uur... ik zal op u
wachten...".
Zij liet toe, dat ihij het kaartje in haar
handtasdhje kopte. Toen zij in huis terug
was, bekeek zij zich in de (hall in den spie
gel: haar oogen fonkelden, haar wangen
gloeiden. Zéé kon zij zich onmogelijk aan
haar man vertoon en I Zij haalde het poeder-
doosje voor den dag, waarbij het kaartje uit
het taschje op den grond viel.
Onbewust van dit kleine voorval, trad zij
daarop haar kamer binnen.
Eenigen tijd later geleidde haar man een
patiënt naar de voordeur. Hij zag het
kaartje liggen en raapte het op
„Weer een zieken-bezoekP* mompelde hij
ontevreden en noteerde het adree.
Pauplin had een zeer drukke praktijk en
fiij kon eerst den volgenden middag den
patiënt opdoeken-
Wij geven hierbij een foto van een
beeldige japon van beige georgette met
figuren. Doordat de rok van voren
ruim aan de blouse is bevestigd, wordt
hierdoor een aardig effect verkregen.
verleend worden, of waarom anderên, die
naar het oordeel van het publiek even
groote verdienste hebben, geen onderschei-
dingsteeken kregen, zullen wij niet spre
ken.
De ridderorden in het algemeen zijn van
kerkelijk-middeleeuwschen en dus van ka
tholieken oorsprong; de kruistochten zija
allereerst de aanleiding tot de stichting ge
weest. Vandaar ook, dat het onderschei-
dingsteeken van de meeste ridderorden,
zelfs van die, welke van veel lateren oor
sprong zijn, nog steeds een kruis is of een
teeken, dat aan het kruis horinnert. Het
woord „ridderkruis" is zelfc van zeer alge
meen gebruik.
Vóór wij over onze tegenwoordige nog
bestaande Tidderorden spreken, willen wij
even gewag maken van de middeleeuwsche
orden, die tot op den dag van heden, ook
nog in ons vaderland, zij het in gewijzigden
vorm, voortleven.
Dat die eerste ridderorden een kerkelijk
karakter droegen, is uit het zooeven ge
zegde al duidelijk; bovendien waren zij
soms philanthropische instellingen.
Zoo stichtten in de elfde eeuw eenige
kooplieden een klooster en een hospitaal
ten behoeve van zieke bedevaartgangers en
daar de kloosterlingen zich onder bescher
ming stelden van Johannes den Dooper,
werden zij St.-Jansbroeders of Johanniters
genoemd. Later rekenden deze Johanniters
het ook tot hun taak om ongeloovigen te
bekeeren door ze te bestrijden.
Na allerlei verplaatsingen van den zetel
der orde, als gevolg van de veranderde be
staansmogelijkheden, vestigden zij zich op
het hun door Karei V in 1530 toegewezen
eiland Maltha en sedert dien heeten zij
Malthezer ridders. Deze orde was in hoog
aanzien en beschikte over een leger, een
vloot en gezanten bij de meeste Hoven van
Europa.
Hij werd in een donkere voorkamer ont
vangen en iemand riep met zachte stem:
„ls u er al? Hoe lief van u. Ik aanbid ui"
Meneer Pauplin vond deze ontvangst wel
wat overdreven en stelde zich voor.
„Maar... dokier..." stamelde de don
Juan, „ik heb u niet laten roepen!"
„Hoe.ik heb uw visite-kaartje toch bij
mij in de vestibule gevonden?"
„Mijn visitekaartjje o, ja... inder
daad. u moet weten.er was een vriend
bij mijen hij vond, dat ik er slecht uit
zag... en hij wiide mij een dokter zenden,
zonder mij te voren te waarschuwen."
„Wat scheelt u?"
„ïk weet niet... ik voel me heelemaal
niet erg lekker..."
„Kleed u zich maar eens uit!"
Pauplin zette zich tot een zeer grondig
onderzoek; hij trok er een heel ernstig ge
zicht bij. Don Juan wou in den beginne
glimlachen, maar aan het onderzoek kwam
geen eind. Ten slotte werd het hem wat be
nauwd.
„Adem eens heel diep... houd nu den
adem in... zóó is het voldoende.U kunt
u aankleeden. U hebt een ernstige hart
kwaal. U moet zich bepaald zeer in acihi
gaan nemen."
„WM zegt u?" kreet de jongeman, ont
steld. „Een hartkwaal?.Dat is maair een
grap, nietwaar?"
„Gaat u dan liever naar een anderen
doikter.., hij zal mijn diagnose onderschrij
ven U behoeft heusch er niet over te
ladhen... ik zou in uw plaats heel voor
zichtig zijnik zai u een recept schrij
ven... u stelt u bloot aan da ergste gevol
gen, wanneer u niet oppast en de voor
schriften niet streng opvolgt."
„L/leve hemel, dus u i9 héél serieus.ik
lijd dus aan een hartkwaal.., en ik... ik
had er «een vermoeden van. ..1"
Hij was heelemaal kapot, toen hij de
Nog een foto van een mooie avond
japon van witte georgette versierd met
borduursel van zilver-loovertjes.
Zij was verdeeld in acht groote afdeelin-
gen, waarvan één Duitschland omvatten,
waartoe ook Nederland gerekend werd. Een
onderafdeeling was do Balije van Branden
burg, die tot den Hervormden godsdienst
overging en een afzonderlijke orde der Jo
hanniters werd, die nu ook nog in Neder
land een „commendery" heeft, die in 1909 is
erkend en waarvan de Prins der Nederlan
den commendator is.
De oude orde van Sb.-Jan had in Neder
land een baljuw te Utrecht.
Verschillend daarvan is de. „Balije van
Utrecht", die oorspronkelijk een onderdeel
was van de Tcutonischo orde, die in 1191
werd gesticht en veel overeenkomst had
met de straks genoemde orde van St.-Jau;
de leden werden hospitaalridders genoemd.
Deze Duitsche hospitaalridders waren la
ter genoodzaakt naar Europa te trekken en
werden aangewezen om de toen nog hei-
densche Pruisen, Lijflanders, Estlanders en
Koerlanders te bekeeren. In NederL kregen
deze ridders ook groote bezittingen, o.a. to
Dieren en te Utrecht. Maar na 1581, de af
zwering van Philips II, had de orde geen
Jandscommandeur van eigen keuze. In 1815
is evenwel de Balije van Utrecht weder
hersteld.
Wij lieten dit allc6 voorafgaan, omdat
men nu en dan in de dagbladen lo^st van
de Johanniters en van de Balije van
Utrecht. Het zijn resten van de oude mid
delecuwsche ridderorden; onze tegenwoor
dige ridderorden zijn de burgerlijke tak van
dio oorspronkelijke, maar missen al het
formeele, dat daaraan onafscheidelijk ver
bonden is.
Werd in 1815 de Balije van Utrecht her
steld, dat jaar was ook het stichtingsjaar
van onzo Militaire Willemsorde en van de
Orde van den Nederlandechen Leeuw.
De Militaire Willemsorde strekt tot be
looning van uitstekende daden van moed.
deur achter den dokter had toegeslagen,
en had veel van een krankzinnige, toen
hij een halfuur later madame Pauplin open.
deed. Deze had thuis op het tafeltje in de
vestibule het kaartje gevonden en, hoewel
eenigszins onrustig, had zij toch niot an
ders kunnen doen dan hot besluit ten uit
voer brengen om „op avontuur te gaan".
Zij slaakte een kreet, toen zij den don Juan
aanschouwde, in pyaroa en met angstig ge.
acht en vreemde gebaren rondloopend.
„Neen... neen, blijf hier... verlaat mfl
niet..." stotterde hij, haar bij den arm grij
pend. „er is iets ontzettends gebeurd.,
ik heb een ernstige hartkwaalDaar ben
ik zóó van geschrokken, dat ik mij nu meer
dan ellendig voel... het is vrceselijk... ik
zal moeten sterven... en niemand om me
heen!... Zet dadelijk wat thee voor me...!'»
Zij voelde groot medelijden met hem en
hielp hem rust vinden op de canapé. Met
een jammerstem schreeuwde hij haar de
noodzakelijke aanwijzingen toe: „in de toi
letkamer zult u water vinden, in de alko</f
is een snelkoker en het thee-servies..."
En zij maakte kennis met de „coulissen"
van een rommelige, slordige jongelui* ka
mer... een raïie, stoffige keuken (de zooge
naamde toiletkamer!), waarin veel kapotte
gebruiksvoorwerpen verspreid lafcen, met
onder de tafel een paar afgesloTte muilen
en vuile wasch en op een stoel rommelige
kleeren, een aitdragers-winkei gelijk... en
binnen in de kamer op de sofa een belache
lijk, mager, doodsbleek don Juannctje, dat
ongeduldig schreeuwde:
„Krijg ik gauw wat theef... Het duurt
zoo lang, ziet u niet, hoe naar ik er aan
toe benit"
Madame Pauplin ging kort daarop naar
huis; zij wat voorgoed genezen van haar
begeerte naar een avontuur
H
