De Hand met het Litteeken,
No. 19999.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 23 Mei
Derde Blad. Anno 1925.
FEUILLETON.
Krabbels uit Zwitserland.
LGNQENSCHE BRIEVEN.
W'
BUlTf.NL. WEEKOVERZICHT
Geen schot in de groote kwesties
pressie op Frankrijk de
sovjets verzetten de bakens
het kabinet Vandevijvere af.
(Wederom ligt een week achter ons, die
4e wereld niets verder heeft gebracht. Men
iweet, hoe de Gezantenraad, het lichaam,
'dat de nota aan Duitschland heeft samen
(ie stellen, waarin duidelijk is aangegeven,
waarin en in hoever Duitschland te kort is
geschoten in zijn ontwapeningsplichten,
eindelijk deze week zijn werk zou verrich
ten. Maar jawel, opnieuw is dit uitgesteld.
Oorzaak als altijd: oneenigheid tussohen
'Frankrijk en Engeland. Van Fransche zijde
'doet men als geregeld de gewoonte is, n.i.
tracht men het voor to stellen, alsof dat
(Verschil van meening slechts kleinigheden
betreftvan Engelsohe zijde zwijgt men.
'Nu is het zeer wel mogelijk, dat het Fran-
éche publiek die officieele geruststellingen
Dog slikt, het neutrale buitenland zeker
talet meer. Daar kent men langzamerhand
hot klappen van de politieke zweep I Vei-
feg is aan te nemen, dat de geschillen van
beduidende beteekenis zijn, hetgeen dus
pmotisch beteekent, dat Frankrijk eischen
wil stellen, die Engeland to ver gaan. Het
Jijkt trouwens wel, gezien uitlatingen van
fransche militairen, met maarschalk Foch
In eigen persoon vooraan, alsof Frankrijk
bezig is met een laatst Rijn-offensief, waai-
ivan het zelf het mislukken „voorvoelt."
(Herhaalde Foch toch niet, dat Frankrijk
feitelijk alleen. Y6Üig is, zoolang het aan
qen Rijn zetelt? Gevolg is natuurlijk: uit
stek en nog eens uitstel en dus gerecht
vaardigde toorn in Duitschland, waar men
Da ruim vier maanden wachten toch wel
éenig r:cht heeft op spoed om te „verne
men", waarom de KeTilsohe zone niet op
jfen tijd is ontruimd, als daarvoor vasfcgt»
gtcld Minder kan het bijkans toch wel niet.
En herleeft over het Rijnland het oude
geschil tusschen beide oude „bondgenoo-
ten", zij het in gematigden vorm voor de
buitenwacht, niet minder groot is het ver
schil van meening inzake het door Duitsch
land aangeboden veiligheidspact. Het
•Fransche antwoord aan Duitschland is reeds
lang gereed, maar Londen heeft het nog
ttiefc verder kunnen brengen dan een goed
keuring van den toon, waarin dit antwoord
is gesteld. Verbazen doet het niet, gezien
hetgeen over deze antwoord-nota al bekend
is geworden, waarop in ons vorig overzicht
Sis gewezen.
Ontwapening- noch veiligheidsvraagstuk
jis derhalve eeu stap nader gebracht tot
een oplossing. Hoezeer men liet mag be
treuren en bejammeren, het is eenmaal
piet anders.
■Tooh is er oen factor, die misschien wij
ziging ten goede kan brengen. Die factor
ïa Amerika. Het moge voor Europa verne-
'derend zijn, van over den baring vijver te
Worden gedreven, voor Enropa zelf schijnt
het, helaas, nuttig. Deze factor is er ein
delijk toe overgegaan om zijn schuldenaren
'compleet een maanbrief toe te zenden.
Herhaaldelijk hebben wij het zien aanko
men, dat het zoover komen moest. Amerika
(werd ongeduldig, omdat het zag, hoo in
Europa de gelden, waarop het recht had,
werden uitgegeven voor god Mars met aan
hang. De maanbrief van Uncle Sam is ge
richt tot een negental landen, maar de
hoofdbedoeling geldt Frankrijk en dat voélt
men daar opperbest. En nu Amerika een
maal daartoe is overgegaan, komt Engeland
,van zelf ook met de rekening. Het kan niet
anders. Zou immers Frankrijk het met Ame
rika op een accoordje gooien, clan zou de
Engelsohe vordering vrijwel worden verwe-
zen naar den bekenden St. Juttemis, van-
ïieer de kalver op het ijs dansenEnge
land wil daarom met Amerika gelijk op
'doelen. Wat Frankrijk Uncle Sam betaalt,
zal het aan John Ruil iu gelijke verhouding
moeten afdragen. Het is de stok, die voor
Marianne achter de deur is s??zet. Niet zoo
zeer nog om financieele redenen als wel
ora politieke, naar het ons wil voorkomen.
Frankrijk moet murw gemaakt voor conces-
Uit het Engelsch van Baronesse ORGZY.
(Geautoriseerde vertaling van A. T.
,4)
Barbara voelde een steek van zelfverwijt.
Jim had het er toch op gewaagd door de
wespen gestoken te worden, zelfs al was hij
daarna onaardig tegen Dina geweest, en
hét was heel teel ijk van haar geweest,
om zoo te lachen, tceu zij het eerst zijn
hoofd zoo gek uil het wa'.er zag komen;
daarom ging zij naar hem toe en riep hem
zacht bij zijn naam, en toen hij niets zei,
knielde zij naast liem neer.
,.Jiml" riep zij weer.
Hij draaide zich om en keek haar aan;
zij ,gi!de bijna van schrik; zijn hemd was
met bloc-d bevlekt, een van zijn oogen was
dik opgezwollen, zijn r.eus had geen vorm
meer, en zijn lip was zoo dik als haar duim.
,,Jim." riep Bal s weer, nu vol berouw cn
medelijden, en sloeg haar armen om zijn
(hals. „Jc ber.t gesloken!"
•Rustig n aakte hij zich van (haar armen
los, ging rechtop zitten en begon kalm zijn
schoenen uil te trekken, om er het .water
uft te laten loopen.
.„Jim!" zei Babs verwijlend.
v.Nul" zei hij op zijn langzame manier,
rnaar hij keek haar niet aan. „Wat is het?"
„Je je bent gestoken!" zei Babs, en zij
.was op hel punt, ie gaan huilen. „Je bent
gedoken, terwijl je je
„Ja, ik ben gestoken,' 'zei hij droog; „hel
sles in Set belang van ee»n werkelijken te
rugkeer naar normale toestanden in Euro
pa, waartoe het zonder dwang niet bereid
is. In Frankrijk is Caillaux reeds doende,
om te trachten, die financieele bedreiging
af te schudden, doch of hij daarin slagen
zal, is zeer de vraag. Afgezien nog van de
kosten Tan den krijg in Marokko, die nim
mer tot een beslissend eind kan worden
gebracht, zoo Frankrijk en Spanje niet
hand in hand gaan, dus wanneer niet pre
cies op grenzen etc. behoeft te worden ge
let. Of zoo'n samengaan mogelijk is, lijkt
ons nog de vraag, gezien de diverse facto
ren, die hierbij in het geding komen. Maar
zonder te letten op dezen „miniatuur-oor
log", zooals maar al te vaak ten onrechte
wordt gedacht, gelooven we nog niet, dat
Frankrijk zich. aan don greep van het An
gelsaksische ras zal ontworstelen. Of zou
de minister van buitenl. zaken in sovjet-
Rusland Tsjitsjerin het goed hebben ge
dacht, toen hij voorzag een verbond tegen
dit ras van Frankrijk, Rusland, Japan en
kleine entente? Het is trouwens wel opmer
kelijk, hoe sovjet-Rusland zijn methodes
al weer heeft gewijzigd en zich nu ook op
de vakbeweging toeleggen gaat. waarvan
het totdusver slechts matig notitie nam.
En niet zonder sueceB. De Engelsche vak
beweging b.v. heeft het afwijzend stand
punt inzake samenwerking met de commu
nisten al verlaten, zoodat de Engelsche re
geering al maatregelen trof om voortaan
de 'communistische buitenlanders buiten
het land te houden, die onrust-zaaiers, die
slechts het staatsgezag ondermijnen, spc
culeerend op wantoestanden en maatschap
pelijke ellejide. (Naarmate de macht der
communisten afneemt in politicis, verdub
belen zij hun actie op ander terrein, zie
ook naar Zweden en elders. Zelfs verlaten
zij hun standpunt om de reactie in de kaart
te spelen, zie de Fransche gemeenteraads
verkiezingen, waar zij links steunden tegen
rechts, met opgeven van eigen candidaten.
't Kan verkeeren
Yoor het Belgische kablnet-Yandevijvere
gaat deze oude lijfspreuk niet op. Toen de
ministers zich aan Kamer en Senaat voor
stelden, wisten zij reeds, dat het zou zijn
als de gladiatoren onder het Romeinsche
keizerrijk: morituri te salutant. Terwijl wij
dit schrijven, heeft het bericht van den val
van dit. kabinet ons nog niet bereikt, doch
twijfol, dat het zichzelf reeds overleefd
heeft, "kan er niettemin niet meer bestaan.
Yandevijvere exit. Wie volgt?
Gezien de groote vraagstukken, die thans
aan dc orde zijn, kou het aanbeveling ver
dienen, zoo de nieuwe crisis spoedig kon
worden opgelost. En dan in democratischen
geest, hetgeen zou beteekenen nieuwe te
genweer tegen de Fransche politiek. Wan
neer het partijbelang echter den boventoon
blijft voeren, vreezen we het croste.
Hoed af voor de vrouw I
't Kiesrecht hebben ze nog niet, maar op
'fc centrale stembureau waren ze een kor
ten tijd de baas. Gelukkig is dit een over
winning zonder strijd geweest, waar 'fc Pa
lais Electoral minzaam ter beschikking was
gesteld voor de Exposition du Travail Fg-
znin. Iu de vrouwenwereld alhier con évé
nement de gelegenheid te toonen wat ze
prestoeren, en dat was niet weinig. De
globale indruk was verrassend, verzorgd
tot in alle details. Reeds in de vestiaire
merkte je, dat 't iets anders was dan 'fc
gewone gedoe. Niet. de oude juffrouwen,
stemmig in 'fc zwart met 't witte kraagje,
dito boezelaar eii de zure gezichten, ditmaal
een schare jonge diingen in kleurige dracht,
lachend, "schertsend, die je ontlasten van
je parapluie. In de groote zaal een geroe
zemoes, een gekakel als in een kippenren.
Bijna niets dan vertegenwoordigsters der
schoonc sekse, hier en daar een enkel los
loopend exemplaar van 'fc sterke geslacht,
timide rondsluipend tusschen al die dame».
Wat je direct trof, in tegenstelling met an
dere tentoonstellingen, dat was de atmoi-
pheer. Geen wijnlucht vermengd met rook
helpt niet, of je er drukte van maakt. Ga
weer naar bed, Babs, en maak dat ik dien
hond niet meer zie!"
En dat was het ein.de van het geval.
Babs had hierna niets meer te zeggen. Zij
was of liever was geweest Jim heel
dankbaar voor wat hij gedaan had hij
had builen twijfel Dina het leven gered;
zij vond hel nog erg akelig, dat hij zoo ge
stoken was. Maar Tubal was ook gekwetst,
erg gekwetst. Uit den beet van een hond
kon alles voortkomen, en toch, wat was hij
aardig, lief en ridderlijk geweest! Maar als
Jim zoo hoos op Dina bleef, was er niets
meer le zeggen. Gekwetste waardigheid liet
haar alleen maar toe, heel koel te vragen:
„Is er iets, dat ik voor je doen kan?"
Waarop hij antwoordde:
..Neen, dank je! Het zal wel in orde
komen."
„Ik zal Tubal vragen, om je te komen
helpen, zei zij.
En liet spijl me, te moeleji zeggen, d'at in
antwoord op dit (vriendelijk aanbod def
Hoogwelgeboren Jim FienHes vloekte. „Ais
je dien vervloekten vent hierheen stuurt,
Babs," zei hij, „gooi ik hem in den vijver."
Na deze uiting van* drift van Jim-koïi
Babs nieis anders doen dan statig heen
gaan.
I-Iet was een mooi begia voor een trouw
dag!
3.
Toen Babs vijf uren later in haar prach
tig trouwkleed naast Jim stond, had zij
kunnen denken, dat liet geheele voorval
niets dan een booze droom was geweest. Zij
keek even naar zijn gezicht, toen zij met
Squire Brent door de kerk ging, en haar
bruidegom bij de trap van het koor zag
van sigaretten, maar een aroma van di
verse parfums. De decoratie van zalen en
stands ruslig, in gedempte kleuren, ner
gens schreeuwerige drukdoende plakkaten,
alles stemmig en gesoigneerd. Zoo ook 'fc
restaurant-. Geen gewone bar, de rijen ta
feltjes met smoezelige witte tafelkleedjes,
besmeurd met asch en peukjes sigaretten,
sloeTen als soldaten naast elkaar in 't ge
lid. Nu een Italiaansch prieel, kleurig lat
werk in de zoldering, neerhangend als drui
ventrossen, de electrische lichten. Overal
gezellige zitjes, tafeltjes bedekt met kleu
rige geruite kleedjes, hier en daar een
ornement je met 'n paar bloemen. Stoelen
rondom in bevallige wanorde, maar zóó,
dat jo je bewegen kunt, zonder direct in
gevoelige aanraking met je buurvrouw te
komen. En dan de bediening. Héél wat an
ders of je bediend wordt door haastige
kellners in afgedragen rokken dan door
glundere snuitjes, met de witte mutsjes
van de huishoudschoql, meisjes die op keu
rige wijze de thee 3erveore*i en luet 'n
vriendelijk woord hun best doen je diverse
heerlijkheden, kersversch uit den electri-
echen oven, aan te praten.
Vóór 't restaurant een flink bassin, waar
in eenden, erom heen een étalage van kip
pen, groenten, vruchten, 't een en ander 't
werk van een hoenderpark en tuinbouw
school voor meisjes. Yan de stads zelve
slechts 't voornaamste. Een paar leuke
vertrekken, een keuken, een huiskamer, een
slaapkamer geheel in den stijl uit 't laatst
der 13e eeuw, veel tin en koper, zwaro,
soliede meubels, gebloemde gordijnen, oude
aquarellen en portretten in zachte tinten,
alles uit den tijd van de donkere jakjes,
der lichte sergerokken, der flapmutsjes, der
coquette met gespen versierde, schoentjes.
Daarnaast moderne inrichtingen, tout(
comme chez nou3, veel kussens, batiks, etc.
Dan natuurlijk standa«met japonnen, on-
clerlcleercn, borduursels, hoeden, 'fc een
vermoedelijk nog mooier dan 't andere.
Een kapsalon: met allerlei geheimen der
viouwelijke ijdelheid, waarin je diverse
kunstbewerkingen, shampoing incluis, op
echte proefkonijntjes ^gedemonstreerd zag.
Yan veel beteekenis waren de stands
voor socialen arbeid en die der femmes
savantes. In de eerstgenoemde alles, waar
in de vrouw op* sociaal gebied werkzaam is
onuitblinkt: Verpleging, ziekenverzor
ging, dispensaire anti-tuberculeus, huisbe
zoek, zuigelingverzorging (gout.te da lait),
eclaireuses (padvlndsters), beroepsscholen,
alles oven typisch en aardig gedemon
streerd. In do universitaire stands een
bibliotheek gevuld met de boeken, geschre
ven door oude cn moderne vrouwelijke au
teurs, en de werken van vrouwelijke com
ponisten. Daarnaast reeksen academische
proefschriften, tabellen, statistieken. Daar
bij advocaatjes, verpleegstertjes, doctores
sen, apothekeresjes, bereid op de prettig
ste wijze alles toe te lichten, 't gebruik van
diverse instrumenten, microscopen, chemi
sche toestellen te demonstreeren.
Verderop de stands van 't onderwijs, bij
uitnemendheid bet vak van de vrouw
voorstellingen plastisch en graphisch van
verschillende systemen en hulpmiddelen.
Te vermelden een inzending van het pae-
dagogisch instituut „J. J. Rousseau." Tee-
keningen vervaardigd door kinderen, 'fc
gezinsleven uitbeeldend, moeder en doch
ters druk met allerlei bezig; vader en
broers ook, de eeiste onveranderlijk met
'fc rooken van een pijp, de broers dito met
sigaret of sigaar, elk in een luie stoel 1
Dan weer batterie's de quisine, blinkend,
prachtig maar ver boven"'t begrip van een
man, levensmiddelen in allerlei vorm, een
elcctrische wasdhmadhine, waarbij de
waschvrouw mefc een romannetje in de
hand 'fc toezicht houdt, de machine voor
de rest zorgt. De afdeeling der Bcaux-
Arts. Prachtige artistieke photo's, goede
te gedetailleerde, fijn verzorgde teekenin-
g.en, gcduldswerkschilderijen in/rie
plaatjes, lief, maar een beetje slap, wei
nig origineel oï gedurfd.
Industriecle afdeeling, voorop de horlo
gerie en byouterie, aardige vlugge meisjes
druk aan 't peuteren met horloges, juwce-
staan wachten. Zijn gezicht zag er niet liee-
lc-maal gewoon uil: de trekken waren nog
wat gespannen, en de zwelling van zijnjip
was nog niet geheel geslonkendit gaf zulk
een grappige uitdrukking aan zijn gezicht,
dat zij bijna weer begon te lachen. Gelukkig
kon zij zich echter nog bedwingen, en
daarna leek de plechtigheid haar een droom
en zij dacht niet meer aan Dina, nesten van
wespen, en zelfs niet meer aan Jim en
Tubal. Altijd daarna was die geheele dag
haar trouwdag als een nachtmerrie
voor Babs.
Zij vond alles akelig: de plechtigheid in
de kerk en de lange preek en de verma
ningen van den ouden Jenkins, die zij niet
begreep. Zij vond ook haar trouwkleed ake
lig. Het was stijf en hard en ongemakkelijk.
Zij had er niet hard in kunnen Ioopen, als
haar leven van de vlugheid harer bewegin
gen had afgeliangen, en toen zij, voordat zij
naar dc kerk ging, baar armen om den hals
van ""den Squire bad willen slaan, hadden
haar enorme pofmouwen haar in den wog
gezeten, en-dat afschuwelijke keurslijf had
baar bewegingen belet, en de kindermeid,
die in de buurt stond, had eens iets gezegd
over het kreuken van haar kanten kraag,
of het afstooten van paarlen, die haar sa-
lijnen rok versierden.
Zij had het land aan den langdurigen,
eindeloozen maaltijd, die op de trouwplech
tigheid volgde, en aan al de gasten, die zich
om liaar verdrongen, en haar kusten, of aan
het oor trokken, of een tikje op de wang
gaven, totdat zij er duizelig van werd, en
alles, wat de menschen zeiden, zoo roezig
in haar ooren klonk. Bovenal had zij het
land aan die lange, vervelende toespraken,
en al het leven, dat de gastep ipaafyen, en
den wijn, dien zij drinken, en ae woorden
len, cartonnage. En dan 'fc meest vrouwe
lijke wat je bedenken kunfc, een expositie
van bébé's. Gelukkig niefc levend, maar
slechts in beeltenis, 'n Udelheidsconcours
van een paar honderd jonge moedertjes.
Boven, in een apart salon, 'fc allerheilig
ste, de tentoonstelling van de „dessous"
en op bepaalde uren een défilé van model
len, gedost in le allernieuwste wonderen
op modegebied of wel zonder......
En dan natuurlijk alles wat betrekking
heeft op onze typistjes en dameskantoor-
personeel. daclylo-stenotypie, enz. enz.
's Middags en 's avond9 lezingen, concer
ten, muziek van de 16e eeuw tot heden, ta
bleaux Vivants, gymnastische en rhylmi-
sche oefeningen, operettes, te veel om te
noemen. Alles cn alles bij elkaar een flink
opgezette en goed doorgevoerde onderne
ming, die op de duidelijkste wijze de man
nen aan hel verstand brengt, dat de vrouw
nog iets anders is dan een stuk speelgoed of
'n huissloof, meer kan dan flirten, dansen,
koken en kousen stoppen. Werkelijk als
Schopenhauer dit alles gezien had, zou hij
zich wel tweemaal bedacht hebben, vóör
hij dorst te spreken van „de schepsels met.
het korte verstand cn 't lange haar".
Reeds de massa pagekopjes, waardoor je
aan alle kanten omgeven was, bewees vol
doende dart de oude brompot ongelijk had.
Als je alles naging wat hier door de
vrouwen tot stand is gebracht, dan moest
je onwillekeurig glimlachen bij de gedachte,
dat in sommige lar.dcn, waartoe ook nog
behoort het onvolprezen Helvetia, zoowel
als 't gebied van Zocloekaffers en Banlam-
n<ogers, de Hoeren der Schepping de vrouw
nog niet rijp en waardig achten voor het
kiesrecht.
Maar toch, ondanks dit alles, verrijst on
willekeurig de vraag, zijn ze op den go:dcn
weg? Want twijfel siuLpt je ziei binnen,
wanneer kennis gemaakt is met een werk
van een zeer begaafde vrouw Gina Lom-
brosoTerrero. Dochter en leerling van een
beroemd psycholoog, zelve doctor in genees
kunde en in de letterkunde, is voorzeker
deze schrijfster op grónd van ervaring en
studie in staat in deze quaeslie een oordeel
tc vellen. Te meer, waar als vrouw zij diep
in de psyche harer goslachlsgenooten kon
doordringen.
In „l'Ame de la femme", een studie op
psychologisch en sociaal terrein, komt ge
zegde schrijfster tot de conclusie, dat de be
stemming- van de vrouw, het essenliëele ge
luk slechts te vinde n is, waar de vrouw zich
vergenoegt met de bescheiden, maar dank
bare, rol van onderdanige igezellin van den
man, van moeder, van beschermster yan
den heiligen huiselijk en haard. Moet in de
jacht naar '1 kiesrecht een gevolg van een
onbevredigd rechtsgevoel, van een kren
king gezien worden? Of moet men 't be
schouwen als uiting van een onbewuste
drang, te kunen voldoen aan een altruïsti
sche neiging, een sociale moederlijkheid uit
4e oefenen, in den strijd tegen onzedelijk-'
•heid, teg-en alcoholisme en -tegen zooveel
andere geesekn van hef mcnschdoml
Genéve, Mei 1925. Dr. KLAUS.
i .Van onzen Londenscheo Correspondent.
Wembley herboren.
Londen, 12 Mei 1925.
Een vluchtig© indruk. Lon
den verdedigd." Het trooste-
looze „Paleis voor Woningbouw".
Lichtstadmaar hoe.r
Do Britscho Rijks-tentoonstelling is Zv
terdag opnieuw geboren en de geboorte is
weer vergezeld gegaan van plechtig, ko
ninklijk ceremonieel. Het meest indrukwek
kends van dezo openingsplechtigheid; met
den Koning als hoofdpersoon, was de voor
beeldige orde en intens'eve s'iit?, waarmede
de toespraken werden aangehoord en de
parade van militairen en groepen van bur
gerlijke instellingen werden aanschouwd. In
een massa van meer dan honderdduizend
kon men een speld hooren vallen, toen de
Koning zou beginnen to sproken en toen
do troepen zich opstelden voor de parade.
Dat een menigte van den genoemden om
van dank, die zij spreken moest, maar die
zij steeds vergat. Zij kon niet goed eten,
omdat de stoel, waarin zij zat, te hoog was;
omdat het afschuwelijke keurslijf haar
klemde en de stijve kraag haar prikte, en
omdat haar haar getrokken zat en haar
schoenen te nauw waren, en o! omdat zij
wiLde wecnen en niet kon, en omdat zij
wilde lachen en niet durfde.
Van tijd tot tijd wierp zij heimelijk een
blik op Jim; de zwelling van zijn lip werd
minder en zijn neus leek weer heel gewoon.
Maar hij lette niet op haar; hij was blijk
baar nog boos op haar om Dina. Alsof het
haar schuld was, dat Dina in een wespen
nest was geraakt! Of was hij nog boos, om
dat zij zoo had moeten lachen, toen zijn
hoofd boven water uit kwam, met hel haar
om zijn gezicht geplakt?
En dan dat vreeselijke feestmaal!
Het scheen Babs. dat het een eeuwigheid
duurde. Eens, midden in een verschrikke
lijk lange redevoering van Lord Bladestone,
moest zij in slaap gevallen zijn. De middag
ging voort, vervelend en eindeloosj door het
roote vensier recht over haar kon zij zien,
al de zon. langzaam naar Mean Hill daalde.
Niemand letla meer op haar. De kleine
pop had haar rol gespeeld, zij was niet
langer noodig; zij miste Tubal vreeselijk.
.Hij was natuurlijk niet uitgenoodigd, om
met zijn meerderen aan tafel te zitten; het
was ook niet van hem le verwachten, dal
hij zich bij do bedienden zou voegen. Babs
wist zeker, dat hij wanhopig en zonder eten
daar in het met klimop begroeide huisje zat.
terwij) zij gepijnigd werd dcror verveling,
vermoeidheid en een groot verlangen naar
een blik op zijn lief gezicht.
Haar eigen vader en Squire Brent en
Lord_Saye and Sele waren weer gewikkeld
RECLAME.
S438
vang zich zoo kan gedragen, pleit voor
den sterk ontwikkelden zin voor tucht in
dit volk en ook voor ile begaafdheid van
hen, die de opeuiugsplecht'gheid organiseer
den, waarbjj ge?n weerklank werd vernemen
en waarbij alles glad en vlot verliep. In
den avond werd in het groote stadion een
vertooning gegeven, die men „London De
fended" had gedoopt, naar h:t meest indruk
wekkende nummer vau hot program. Een es
kader van drie vliegtuigen van do Koninklijke
Luchtmacht, eeu zooklicht-afdeeling en eer»
halterjj afweergeschut namen er aan deel.
Do vertooning verliep vlot en schitterend
en maakten diepen indruk op de duizenden,
die do geweldige tribunes van het stadion
bevolkten. Toen de vliegtuigen, als drei
gende, kwade vogels, in de violette avond
lucht verschenen, heel hoog boven het sta-
dion, hoorde raeii oen verschrikkelijker!
alarm-Lnal en begonnen e:n viertal zoek
lichten de donker wordende lucht te door
priemen; de kegelvormige stralen schoten
op en neer, hec-n en weer en door elkaar,
op zoek naar do bedreiging van boven. Een
denkbeeldige bom zette een toren, in het
sladion opgericht, in denkbceldigen brand
en vier sterke motor-brandspuiten van de
Londenseho brandweer ronkten met hevig
bel-gerinkel de arena binnen, redden de
denkbeeldige menschen uit den- toren
en overmeesterden het vuur (dat door
middel van electrische flikkerlichten en pyro-
teclmische vuuifontoinen werd nagebootst).
Het afweergeschut kwam in aclie en begon
de door de zoeklichten beschenen vlieg
tuigen tc bevuren, blijkbaar zonder succes.
Want de vliegtuigen, waarvan de bestuurders
inmiddels de electrische illuminatie van rood
licht hadden ontstoken, naderden steeds
dichter den grond. De nabootsing van de
werkelijkheid hield daarmee natuurlijk op;
het werd uitsluitend een vertooning vaq
glans, durf en vaardigheid, die oog en
hart uitermate bekoorde. De langs de om
trekken verlichte vliegtuigen scheerden over
het stadion op een afstand van niet meer
dan een 200 IL van het publiek. Het leek
me een wat gevaarlijke onderneming, ge
vaarlijker gemaakt om de uiterste sensatie
te wekken. Wat later vlogen de drie toe
stellen, vleugel aan vleugel, dwars over
het stadion en se laken in die formatie
een dikke streep vau vuur, die zich met
duizelingwekkende snelheid door de avond
lucht voortbewoog. Dit gansche schouwspel
van „London Defended" liet een onvergete-
lijken indruk na van durf, vaardigheid en
glans. Nadat de vliegtuigen nog, als aller
lei libellen, die zich in de avondlucht ver
maken, allerlei luchtacrobatlek hadden uit
gevoerd, verdwenen ze geluidloos naar nach-
telijko verten en uit ons oog. Het
avond-schouwspel omvatte voorts een re
presentatie van" den groottn brand van'
Londen van 16G6, die nu en dan nog al
lachlust wekte om de kinderlijke manier,
waarop die tragische gebeurtenis werd voor-
gestela. Het idee was. dat uit de vlammen
vau dat oude, historische Londen net nieuwe
Londen zou verrijzen als een phoenix uit de
asch. Men kon er blijkbaar niet in slagen
dit op eonigszins plausibele manier te doen;
een yan de torens van de kathedraal van
St.-Paul, die dienst moest doen als hoofd
symbool van het moderne jonden, weigerde
aaDvankelijk zich in de lucht to verheffen;
en alle rook en vlammen, die het schouw
spel omgaven, konden niet verhinderen, dat
het falen van dien toren zichtbaar werd...
totdat hij opeens op de wijze can een met
in een van hun cindeloozc politieke ge
sprekken over de verdiensten en fouten van
Zijne Majesteit den Koning. Squire Brent cn
Sir Eduard Cecil beweerden, als trouwe on
derdanen, dat de Koning geen kwaad kon
doen; bij droeg zijn kroon krachtens godde
lijk recht, en wee den verrader, die hem
durfde weerstaan. Hierover lachte Lord Saye
and Sele hartelijk.
„De Koning," beweerde hij, „is een
mensch en draagt zijn kroon krachtens
rechten, die het volk hem geschonken heeft,
en men moet zich zeer zeker tegen hem
verzetten, als hij die rechten misbruikt en
ze gebruikt, om het geweten en de vrijheden
Van zijn volk le vertrappen."
Hierop werd het gesprek luidruchtig en
heftig; sommigen der casten kozen partij
voor Lord Saye and Sele, anderen deelden
de meening van Squire Brent en verkon
digden met luider stem hun trouw aan den
Koning.
Dit alles verveelde het jonggetrouwde
vrouwtje al heel spoedig. Niet, dat zij niet
begreep, waarover de gesprekken gingen; al
was zij nog een kind, zij was opgevued in
trouw aan den Koning, en boven alles in
de gedachte, dat wat Squire.Brent zeide en
deed goed en juist en onbetwistbaar was.
Met groote oogen staarde zij naar Nathaniel
ên John Fiennes. de twee jongere zoons van
Lord Saye and Sele; zij waren niet bang,
om te spreken, waar do ouderen bij waren,
en Nathaniel, die twee jaar jonger dan Jim
was, ging zelfs zoo ver van te beweren, dat
die verrader John Hampden dien Babs
geloerd had als den duivel in eigen porioon
to beschouwen een hoogstaand vader
lander was, omdat hij de onrechtmatige
eischen van den Koning om geld voor sche
pen geweigerd had. (Wordt vervolgd).
