Klazen Flacons
GEEL ETIKET
De Terugkeer van Klompvoet.
No. 1s930
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 28 Februari
Derde Stad. Artfto'
ip buitenl. weekoverzicht.
FEUILLETON.
Naar het Binnenland van Brazilië.
EERSTE KAMER.
verpakt in
met zwarten opdruk
Weigert alle andere verpakkingen
Een viedesvriend verscheiden
Enropa in cirkelgang
van den'Balkan het gele ras
Juist nu alle krachtige vredesvricnden
too hard noodig zijn, om in Europa den
kVTede te bewaren, ontvalt der rij een der
meest vooraansta\aden. Hjalmar Bran ting f
|de groote Zweedsche politicus, warm voor
vechter van het vredes'deaal en als zoodi-
nig de eer van den Nobel-vredeaprijs waard
gekeurd, is overleden. In dezen soc.-denr.
leider van groote begaafdheid, een begaafd
heid, die algemeen werd erkend en gewaar
deerd. verliest de Volkenbond een van zijn
'orypheeën, die nog zooveel beloofde
Om in Europa den vrede te bewaren,
Schreven we. Is het dan al zoover gekomen?
Feitelijk wel, helaas. De brandstof toch,
waaruit de oorlog pleegt te worden gebo
ren, stapelt zich meer en meer op. Eén
ongelukkige vonk en En de afgeloopen
week is in dit opzicht weer eens een totaal
negatieve week geweest. Niets is n.l. be
reikt om de groote vraagstukken, die als
het zwaard van Damocles boven ons wereld
deel hangen, ook maar ee nstapje nader tc
brengen tot een oplossing. Wellicht is er
achter de schermen gewerkt, men mag dit
telfs wel als zeker aannemen, doch verder
gekomen is men niet. Hoe bedroevend het
ook is, men blijft in den bekenden vicieuzen
cirkel ronddraaien vanveiligheid, inter-
geallieerde schulden, ontruiming der Keul-
sche zone etc. En de gevolgen daarvan
doen zich uit den aard der zaak meer en
meer gevoelen. Tusschen Engeland en
Frankrijk is beslist een merkbare verkoe
ling ingetreden, waaraan bovendien geen
goed doet, dat de Fransche ministers als
Herriot e<n Clementel Frankrijk niet dur
ven verlaten uit vrees, dat dan een aanslag
zal worden gepleegd op de franc, Frank-
rijfs Achilles hiel, gelijk wij vorige week
reeds deden uitkomen, 't Is over-bekend,
hoe mondeling overleg een op het doede
punt gekomen affaire wel weer eens op
gang wil brengen, doch deze kans moet me»n
van Franache zijde derven, vicoactus. Tege
lijk wordt uit Amerika reeds een gevaar
lijk schot gedaan op de zoo kwetsbare hiel
van Marianne: een Senator heeft voorgo-
steld, Frankrijk geen sou meer te leenen,
toolang de schuldenkwestie en wat daarmee
annex is, niet ia opgelostIn Frankrijk
zelf, waar het volk is opgevoed in Poin-
zaréistischen geest, zet dit weer allerlei
kwaad bloed en verbittering, gelijk zoo
rijkelijk in Duitschland is gekweekt, ook
daar waar aanvankelijk begrip in den hul
digen toestand waarin Duitschland vcr-
ieeert, aan den dag' werd gelegd.
Maar laten wij dit keer eens afstappen
van wat, goed beschouwd, Europa's grooto
kwaal mag heeteo, om eens naar enkele
andere dingen te zien, die weliswaar tot het
tweede plan behooren, doch daarom niet
van belang zijn ontbloot.
Daartoe behoort zeker, wat op den Bal
kan plaats vindt, Europa's oude vuurhaard,
die ook in 1914 de directe aanleiding lever
de voor den wereldbrand. In diverse laai
den gist het daar bedenkelijk. In Zuid-Sla-
yië wil de oude leider Pasjitej niet afzien
van de regeermacht en star vasthoudend
aan oude begrippen maakt hij den band
tussohen de diverse gedeelten van het zoo
vergroote koninkrijk al losser e<n losser.
Trots allerlei kunst en vliegwerk het wa
ren niet bepaald zachtzinnige maatregelen
bovendien heeft hij bij de jongste ver
kiezingen nauwelijks een meerderheid kun
nen verwerven. Ook de dynastie is lang
zamerhand in gevaar gekomen. De splijt
zwam dreigt.
In Bulgarije, het land, waar het commu
nisme een goeden voedselbodem vond,
eensdeels door het feit dat ook daar de
landbouw net als in Rusland zoo'® integree
rend bestanddeel vormt en anderdeels,
doordat de vernederingen van den vrede
tot verzet prikkelden, heerscht weinig mm-
der dan een moofd-terreur onder communis
tische leiding. De regeering schijnt niet bij
machte geheel baas te worden over de toe
standen, mede door het gedwongen afdan
Door VALENTINE WILLIAMS.
Geautoriseerde vertaling van W. E. PONT.
(Nadruk verboden
24)
Wij keken naar beneden in een diep, bek-
kenvonnig dal. Het herinnerde mij aan een
steengroevemaar ik denk, dat het in wer
kelijkheid de krater was van een kleinen,
uitgebranden vulkaan. En de oorzaak van
Garths kreet was het gezicht van oen oude,
vervallen hut, waarvan, het dak tusschen
een wildernis van reusachtige varen uit
stak.
Wij waren zóó buiten adem door ons ge
klauter, dat wij geen woord konden zeggen.
Zwijgend krabbelden en gleden wij de diep
te in, wij raakten verward in de lange ran
ken van de klimplanten en de doorns ble
ven in onze jassen haken.
Het was een ruwe houten hut met een
deur en een raam; het inwendige was tot
aan de zoldering toe volgegroeid met groote
varons. De houten vloer was weggerot en
door de vermolmde planken was de tropi
sche plantengroei naar boven geschoten,
om zijn rechten be herwinnen. Maar in een
hoek, waar een ruw-getimmerd houten bed
stond, was blijkbaar een poging gedaan om
de varens voor een deel weg te ruimen. Op
het bed lag een half vergane deken; op den
vloer dicht er naast zwierven enkele leege
vleeschblikjes, geheel verroest. De deken
viel bii de eerste aanraking om zoo te zeg
ken van leger en politie-macht vn het is
niet te verwonderen, dat Bulgarije verzocht
heeft, zijn weermacht te mogen uitbreiden
voor den strijd tegen het communisme. Of
dit evenwel zal worden toegestaan, lijkt
ons zoo zeker nog niet. t Is de kleine en
tente, die hierin beslist en of men daar
voldoende vertrouwen stelt in Bulgarije'*
regeering? Alle drie buren voelen zich toch
niet safe voor wraak.. Speciaal Roemenië
is in slechte conditie daarbij, waar dit land
ook van de zijde van Hongarije (Zevenbur
gen) en sovjet-Rusland (Bessarabië) wordt
gedreigd.
In Griekenland heerscht fihancieele nood.
In nog heviger mate dan elders op den
Balkan, hoewel alle andere staten een be
rooide staatskas te zien geven. Wellicht de
reden, waarom Griekenland inzake de pa
triarch-kwestie zich bij de protesten heeft
bepaald en dus deze affaire heeft doen ver-
loopcn. Wat had het aan de sympathie-be
tuigingen van diverse zijde zonder meer?
Had Griekenland een vuist kunnen ma
ken het zou het gedaan hebbenEn on
gunstig was de kans dan wellicht niet ge
weest, gezien den opstand der Koerden,
die o.i. raakt den godsdienst, dus een zeer
voorname, machtige factor. De regeering
van Angora heeft destijds niet alleen den
sultan afgezet, doch ook dezen beroofd
van het kalifaat, dat werd opgeheven.
Want het tot zich 'trekken hiervan door
Angora, heeft practisch geen effect. Daar
door was liet Mohammedanisme beroofd
aan een hoofd, iets dat zich wreken moest.
Den gcloovingen Moslims kon dat op den
duur niet bevredigen. Men heeft reeds ge
zien, hoe in Arabië enz. kalief-pretei\den-
ten zich opwierpen, zij het zonder veel
succes, daar zij elkaar te fel bestreden. De
Koerden, die allerlei redenen tot ontevre
denheid over Angora hadden, hebben nu
ook de Kalifaatskwestio in het geding ge
bracht en schijnen in een der zonen van
den door de Jong-Turken afgezetten sultan
Abdoel Hamid niet zoo'n slecht pretendent
te hebben
Hoe staat het Turksche leger tegenover
de kalifaatskwestie, dat geeft in dezen de
beslissing. Spoedig zal men het weten 1
Dit laatste geldt niet voor wat betreft
het verloop van zaken in China, dat nog
altijd hopeloos verdeeld is en daardoor het
gele ras o.i. bij lange na niet zoo gevaarlijk
maakt als het in veler oogen is. Niet uit
gesloten lijkt ons zelfs, dat door het com
munisme, dat in Azië in 't algemeen op
gang maakt, en zelfs in. Japan voet heeft
gekregen, tot verdeeling van het volk, de
macht van het gele ras vooreerst niet groo-
ter wordt. Zoo zou het communisme Euro
pa dan toch nog in één opzicht van voordeel
kunnen zijn
Copyright 192Ö bij United Telegraph;
nadruk, ook gedeeltelijk, verboden.
VI
Beknopte inhoud van de vorige publicaties.
De expeditie van kolonel Fawcett naar
het binnenland van Brazilië, die door de
Engelsche en Amerikaansche geografische
vereenigingen gesanctioreerd is en gesteund
heeft op grond van voorloopige onderzoe
kingen, die achttien jaar geduurd hebben,
ten Uoel, de beide centra van een dusver
verborgen beschaving terug te vinden, wier
bloeitijd volgens het oordeel van kolonel
Fawcett tenminste 10.000 jaar vóór de Egyp
tische valt. Het gaat om twee steden, die,
ingesloten door dusver ondoordringbaar
oerwoud, voor het eerst betreden zullen
worden. Kolonel Fawcett wil het bewijs bij
brengen, dat niet het gebied van de Eu-
phraat, doch veeleer dit gebied de wieg der
mensohheid is.
Van de beide steden is de eene, gelijk
kolonel Fawcett betoogt door aardschokken
en andere natuurkrachten ingestort en onder
het aardoppervlak verdwenen, de andere
staat; beide zouden bewoond geweest zijn
door blanke menschen, geen Indianen, wier
nakomelingen in decadente^ toestad al
daar nog aanwezig zouden zijn.
gen *als stof in elkaar. Hert ding was niet ga-
merkt en hoe wij ook door de varens heen-
kropen, verder was er niets in de hut te
vinden.
„Er is niets hier," zei ik eindelijk. „Laten
wij buiten eens kijken. Ik zou wel eens wil
len weten
De woorden bestierven mij op die lippen.
Ik had de deur van de hut bereikt en
9tond met het gezicht naar den versten
rand van den krater, tegenovergesteld aan
de zijde, waarlangs wij afgedaald waren.
Een goede honderd meter van de plek, waar
ik was, stond een groot houten kruis in den
grond geplant. Tusschen het kruis en de
hut lag een groot afzonderlijk rotsblok, dat
waarschijnlijk het kruis voor ons gezicht
had verborgen, toen wij naar het dal waren
afgedaald.
Een oogenblik kon ik haast niet spreken.
Ik heb de trotsche eenzaamheid gezien van
Cecil Rhodes' graf in de Matoppos; ik heb
(zooals ieder ander) gestaan in hert blauw
achtige licht, dat Napoleons graf omschijnt,
„aan de oévers van de Seine te midden van
dit Fransche volk, dat ik zoozeer heb lief
gehad." Maar nooit heb ik iets meer indruk
wekkends gezien dan dat eenzame graf op
dat verlaten eiland onder dat gewelf van
den blauwen hemel, te midden van d#
hooge, dreigend-starende rotsen. Onder dart
eenvoudige kruis, zeide ik bij mijzelf, in een
stilzwijgen, dat door geen mensch verbro
ken wordt, ligt de Onbekende. Het was een
'indrukwekkende gedachte.
Een ruw-gehouwen pad, dat nog eenigs-
zins te ontwaren was tusschen den alles-
overheerschenden plantengroei, leidde rond
om het groote rotsblok, waarvan ik al ge
sproken heb, naar het kruis. Het graf lag op
Kolonel Fawcett heeft de dusver verza
melde gegevens geheim gehouden en alleen
aan de beide universiteiten verstrekt..
F. R. G. S., D. S. O.
door G. F. P A R T O N.
New-York, Februari.
Kolonel Fawcett, F. R. G. S., D. S. O.,
de vermaarde Zuid-Amerika-onderzoeker,
heeft slechts één artikel in overvloedde
zeven letters achter zijn naam, die zijn we
tenschappelijke waardigheden aanduiden en
wel: Fellow Royal Geographical Society en
Doctor Sciene Oxford. De overste, die op
weg gegaan is, om, gelijk bekend, een ver
borgen oude stad in Brazilië te zoeken en
zoo mogelijk een nieuw hoofdstuk van de
geschiedenis der menschheid te schrijven,
is een achtenvijftigjarige athleet.
Bij mogelijke conflicten met de zwarte,
met bijlen zwaaiende holbewoners of met
de woeste en wreede Mucurundus, zullen
kolonel Fawcetts tegenstanders hem in
„Ting-form" aantreffen. Dat geldt even
eens voor zijn een-en-twintig jarigen zoon
Jack en Ralaigh Rimmel, den stoïcijnschen
jongen Engelschman, die hen vergezelt.
Geen enkele deelnemer aan de Olympi
sche spelen was ooit voortreffelijker ge
traind dan deze drie gereserveerde, nuchte
re Engelschen, wier weg naar een vergeten
wereld bedreigd wordt door pijlen, gevaar
lijke ziekten en wilde beesten. Geen hunner
bekommert zich om tabak en wijn, alle drie
zijn hartstochtelijke criquetspelers en tot
het oogenblik van zijn vertrek was kolonel
Fawcett in zijn vrije oogenblikken op het
criquetveld te vinden.
Zijn vader, E. B. Fawcett, die in Torqay
woonde, was een van de meest vermaarde
batsmen van zijn tijd en de overste zelf heeft
geen geringe vermaardheid, als batsman en
als bowler, verkregen.
De ontberingen op den tocht.
Overste Fawcett is gevraagd, waarom de
leden van de expeditie tot een vele jaren
eischende training, tot jarenlange matig
heid waren gedwongen.
„Omdat dit de eenige weg is, te komen,
waar wij heen willen", luidde het antwoord
„Nadat wij het dichte oerwoud zijn binnen
gedrongen zullen wij onze muildieren in den
steek moeten laten en zware pakken alleen
moeten torsen. Wij zullen onzen weg moeten
hakken door een wirwar van slingerplanten,
struiken en wortels, waardoor wij slechts m
staat zullen zijn twee of drie Engelsche mij
len per dag af te leggen. Wij zullen aan allo
soorten van gevaren en ontberingen bloot
staan, waarbij wij 't met 'n minimum aan
voedsel zullen moeten stellen, daar het land
arm aan wild is. Wij zullen een niet gering
zoowel intellectueel als lichamelijk weer
standsvermogen aan den dag moeten leg
gen, want tal van mannen zijn onder soort
gelijke omstandigheden wat hun zenuwen be
treft bezweken, nog voor hun lichaam niet
meer standhield.
„Ik bob d§ze factoren voor zoover maar
mogelijk was op bijna wetenschappelijke
wijze overwogen. In (mijn talrijke Zuid-
Amerikaansdhe jaren heb ik de „luchthar-
tigen" zeer snel en zelfs nog voor zij met
de moeilijkheden en de ellende van het
oerwoud hadden kennis gamaakt, zien fa
len. Wanneer men door ingetogenheid,
frissche lucht, sportbeoefening en eenvou
dige kost is gestaald, kan men er tenminste
zeker van zijn, dat men het maximum van
zijn krachten voor het avontuur mee
brengt."
„In hoofdzaak uit deze drie overwegin
gen beperkte ik de expeditie tot slechts
drie man, want het zou in de praktijk een
voudig onmogelijk zijn een grooter aantal
mannen op te sporen, die te bewegen zou
den zijn, dat vol te houden. Ieder, die een,
zij het ook slechs korte vacantie in ee'n
tentenkamp heeft doorgebracht, zal weten,
dat menschen, die langen tijd in de een
zaamheid samen doorbrengen, elkander
beginnen te kwellen en te achtervolgen
Wij vormen een „familie-expeditie"wij
zijn er dus ook op getraind, eikaars ge
zelschap te verdragen. De lange duur van
het alleen-zijn en de ontberingen, die wij
moeten verdragen, zouden bij een grooter
gezelschap weldra tot een mislukking van
den tocht leiden.
Onder de weinigen, die gedurende het
een open plek, waar alle varens waren weg
gekapt. Terwijl wij er heen liepen, merkte
ik op, wat ik mij herinnerde uit de beschrij
ving van den strandjutter, dat het grijze,
verweerde oppervlak van het kruis gladge-
polijst was door de inwerking van het zand,
dart de zeewind er steeds tegen aan joeg.
Het kruis was gemaakt van twee houten
balken, met ijzerdraad aan elkaar gemaakt
en stevig in den grond geplant, aan het eind
van een langen aardheuvel. Op het graf lag
een klein, rond spiegeltje met den glaskant
naar boven en even verder een leege flesch,
zonder kurk, die omgevallen was.
„Zie je," zei ik tegen Garth, „het is alles
juist zooals Adams gezegd heef tl"
Ik bukte mij, om den spiegel op te rapen.
Toen zag ik tot mijn verbazing, dat deze
vastzat aan een ijzerdraad, dat aan het
kruis bevestigd was. Het was een spiegeltje
in een omlijsting van ijzerdraad.
Het lijkt wel een scheerspiegel!" zei Garth
Ik liet hem in dien waan. Ik ben niet van
nature, maar door oefening een zwijgzaam
persoon. De aard van ons recherche-werk
het zorgvuldig ziften van ieder schijn
baar onbeteekenend stukje bewijsmateriaal,
het lange, moeizame proces van veronder
stellen en afleiden maakt iemand van
zelf bescheiden en voorzichtig, ook zelfs,
wanneer hij met vrienden te doen heeft, tot
dat hij volledig de feiten kan vaststellen. Ik
vertelde dan ook mijn gastheer niet, dat op
het moment, dat ik zag, hoe het spiegeltje
aan het kruis vastzat, onmiddellijk de ge
dachte bij mij- opkwam: dèAr heb je het
eerste gegeven voor de ontcijfering van het
bericht van den Onbekende.
Want het zien van den spiegel, losjes met
ijzerdraad bevestigd, zoodat hij recht tegen
over den voet van het graf stond, bracht mij
verblijf van de Fawcetts in New-York van
hen hoorden, heerschte de meening, dat
de sportieve vooruitzichten tegen de on
versaagde onderzoekers waren. Komen zij
echter weer terug, nadat zij het meedoo-
genlooze gebied tusschen Xingu en Tapa-
joz eenmaal hebben betreden, dan zullen
zij iets volbrengen, dab niemand tevoren
is gelukt. Het gebeente van tallooie avon
turiers rust in het moerassige woud. Weet-
éierigen, avonturiers en door de Brazili-
aansche regeering uitgezonden onderzoe
kers betraden het oerwoud en zijn
niet teruggekeerd.
"Hun lot is onbekend.
Kolonel Fawcett heeft zijn kansen zorg
vuldig overwogen. Als resultaat daarvan
besloot hij, een laatste worp te wagen,
omdat hij meende, dat het Engelsch uit
houdingsvermogen plus trainingsjaren hem
er door zullen helpen.
Na het verlaten van Cuyaba zal de expe
ditie op de Paraguay enkele mijlen, tot
Bamiiri. verdere varen, waar zij van alle
verband met de beschaafde wereld zal af
stand doen en in het oerwoud onderduiken,
dat aan reusachtige slangen en zwarte pan
ters even gastvrij onderdak verleent als
aan de gevaarlijkste en meest primitieve
Indianenstammen ter wereld."
„Wij zullen terugkeeren en wij zullen
thuis brengen, wat wij zoeken," luidden de
laatste woorden van overste Fawcett, toen
de looplank bij het vertrek van de „Vau-
ban" naar Rio de Janeiro werd Ingehaald.
(Vervolg van gisteren).
Algemeene beschouwingen Staatsbegrooting
1925.
Mevr. POTHUISSMIT stond vervolgens
stil bij de houding der Regeering tegen
over de gehuwde ambtenaressen. Spreekster
blijft overtuigd, dat de echtelieden het zelf
moeten uitmaken of de vrouw een ambt zal
aanvaarden. Het is volstrekt geen axioma,
dat daardoor het gezinsleven altijd wordt ge
schaad. Minister Ruys is overtuigd, dat een
gehuwde vtouw absoluut minder geschikt is
voor een ambt, doch speekster wijst er op,
dat intusschen de gehuwde telefonisten te
Rotterdam op wachtgeld, plotseling in actie-
vep dienst zijn opgeroepen, wat minister van
Swaay heeft goedgepraat uit financieele
overwegingen.
In de tweede plaats komt spreekster op
tegen de houding der regeering tegenover de
ongehuwde moeder in loondienst. In de Ziek
tewet 1919 is geen verschil gemaakt tus
schen gehuwde en ongehuwde moeder, ook
niet in de ziekteverzorginswet 1920. Doch
daarna, in 1921, bij de bekrachtigingswet
der Washinglonsche Conventie, is de opvat
ting gewijzigd. En nu in 1925, in de nieuwe
Ziektewet en Ziekteverzorgingswet, is de
ongehuwde moeder geheel uitgesloten. Is dat
nu christelijk?
Ten slotte vraagt spreekster, hoe minister
Colijn de huwelijkswetgeving bedreigd acht,
als van verschillende zijden op verbetering
van die wetgeving wordt aangedrongen, ook
van rechtsche zijde, speciaal van katholieke
zijde. Misschien doelt men op het streven van
de sociaal-democraten en anderen, om de
echtscheiding te vergemakkelijken, doch men
ziet daarbij over het hoofd, dat dit streven
een zuiver zedelijk karakter draagt. De fout
van de rechterzijde is, dat zij te veel hecht
aan den vorm, niet de werkelijkheid wil
zien.
De heer BLOMJOUS, begint met een ver
dediging van het voortbestaan der coalitie.
Een betere combinatie in de politiek is thans
niet denkbaar en zij waarborgt orde en rust
in de huidige maatschappij. De Vrijheidsbond
kan zich nooit, voor de regeering coaliseeren
met de niet-burgerlijke partijen. De vrijzin
nig-democraten willen wel toenadering bij
de soc.-dem. zoeken, doch zij bijten niet in
het hun voorgehouden aas. En men behoeft
niet te denken aan de mogelijkheid van een
samengaan van een afgescheiden deel der
katholieke partij met de soc.-democraten. Het
beginsel dezer laatsten van afschaffing van
het privaatbezit strijdt nu eenmaal met het
katholiek beginsel. Wil men een nationaal
kabinet, dan zou dit kunnen beteekenen een
samengaan van de coalitie met den Vrij-
onmiddellijk den eersten regel van dien on-
mogelijken puzzle in gedachten: „Flimmer',
Nimmer' viel."
Het woord flikkeren beteekende vast en
zeker, dat de spiegel als heliograaf gebruikt
moest worden. De volgende regel die over
„het garnizoen van Kiel" was mij nog
helder als modder; maar, bedacht ik mij,
nu wij eenmaal een heliograaf hadden, kon
den de volgende regel9, die ik veronderstelde
dat een peiling van 27o aangaven (het Or-
densfeest, d. i. 27 Januari) evengoed een
aanduiding zijn van de richting, waarin
om redenen, die mij vooralsnog onbekend
waren de zonnestralen weerkaatst moes-
rten worden. De wijze van bevestigen van
den spiegel aan den balk gaf de richting
aan, waarin de peiling genomen moest
worden.
Ik kreeg den indruk, dat de Onbekende
zijn eigen kruis moest hebben opgericht en
den spiegel vóór zijn dood zelf moest heb
ben bevestigd.
Ik opende het kleine leeren étui, dat aan
mijn gordel hing, en haalde mijn prisma-
kompas voor den dag, mijn trouwen' met
gezel op mijn veldtochtdagen in Frankrijk.
Het graf lag vrijwel tegen het noorden ge
keerd. Ik legde het kompas op den spiegel
en nam toen een peiling van 27 graden.
De witte naald draaide heen en weer. De
27ste graad wee9 naar een kale. naakte
rotspunt aan het verste uiteinde van den
krater. Om de richting te onthouden, nam
ik een kleinen struik met prachtige bloe
men in het oog, die aan den zoom van de
open plek in het bosch 9tond.
Een instinctmatig voorzichtigheidsgevoel
deed mij den spiegel losmaken. Aan weers
kanten van de omlijsting waren gaatjes ge
boord, waardoor koperdraden waren ge-.
RECLAME.
Wij vestigen er de aan
dacht op. dat Fosters*
Rugpijn Nieren Pillen
thans uitsluitend verkocht
worden in
Foster-Hie Clcllan. I.omloil
425»
heidsbond, maar de waarschijnlijkheid vaa
zoo'n 9amengaan is vooralsnog niet groot.
Spreker brengt wijdere hulde aan de toe
wijding van liet Kabinet en zijn leden, ape.
ciaal voor hun zorg voor ons budget en das
veiligstelling van onzen gulden. In dit op
zicht steken we gunstig af bij Frankrijk en
de kritiek van sociaal- en vrijzinnig-demo.
craten op dit punt acht spreker beneden
peil. Mochten er bij de salarisregeling fou
ten zijn begaan, dan kunnen deze worden
hersteld, doch verlaging was onafwijsbaar
om onze financien gezond te maken.
Wat betreft do belastingpolitiek van mi.
nieter Colijn, zijn voorstellen rakende de
indirecte belastingen moeten worden be.
schouwd in verband met die betreffende ver
mindering der directe heffingen. Wanneet
men zulks doet, dan kan men zich er mede
vereenigen, ook met de weeldebelasting die
tol zuinigheid zal dwingen.
Onze directe belastingen blijven nog t«
hoog en ze drukken des te erger, nu^ook da
gemeenten zooveel meer belasting dan voor
heen van de burgerij eischen. Daarom moet
op den thans ingeslagen weg worden voort
gegaan, want we zijn er nog lang niet, al
i3 de toestand gunstiger dan 1 1/2 jaar go-
leden.
In de derde plaats bespreekt spr. de ontwa.
pening. Hij houdt tegenover prof. van Emb.
den vol, dat onze bewapening blijkens da
gebeurtenissen van 1914, wel degelijk on
misbaar is om onze onafhankelijkheid fa
handhaven. En van een ontwapening, van'
een Europeesche ontwapening kan geein spra.
ke zijn zoolang er gevaar uit het Oosten
dreigt. Engeland'denkt dan ook niet aan ont.
wapenmgl Onze regeering wake dus tegen'
ontwrichting van onze weermacht.
De heer SLOTEMAKER DE BRUINE ba-
spreekt» in do eerste plaats de ontwapening
en wil daarna een woord wijden aan de redt
van den heer Stemhuis.
De grondfout van de heeren van Embdeu
en Stenhuis is, dat zit beiden uitgaan van
een stelling, die nog moet bewezen worden.
Zoowel de stelling, dat ontwapening betee-
kent beveiliging als die dat socialisatie ona
van kapitalisme zal verlossen, moeten nog
bewezen worden. De heer van Embden ver
wijt spr. veranderlijkheid van lijn en ge.
brek aan bezonkenheid. De heer van Emb.
den denkt dat hij vastheid van lijn in 't oog
houdt, maar in 1923 erkende hij de moge.
lijkbeid van een optreden van onze weer.
macht, achlle hij weerloosheid eenuïïnoodi.
ging om bij ons binnen te vallen. In 1924
heeft hij dit niet herhaald, maar uiteengezet,
dat gifgassen een algemeen wreedaardig
strijdmiddel is, maar dat is geen argument
voor opheffing van het legeT.
In de tweede plaafs deed de spr. onjuist
door den militaristen ten laste te leggen blijd
haald, die door galen in den dwarsbalk lie.
pen. Ik verwijderde ook het koperdraad en
liet den spiegel in mijn zak glijden. Garth
bemerkte niets van dit alles, want hij wal
in de omgeving aan het rondneuzen. Uit het
dichte struikgewas haalde hij ten slotte een
sigarenkistje voor den dag, zonder twijfel
hetzelfde, dat Dutchey de overtuiging had
gegeven, dat Zwarte Pablo en zijn vrienden
op het eiland waien geweest. Het was eigen,
aardig, alles in denzelfden toestand te vin.
den, als het meer dan een jaar geleden ach.
tergelalen was. Ik had ongeveer het gevoel,
dat een man moet hebben, die een graf
schendt.
„Daar ginds loopt een pad," zei Garth,
naar link3 wijzend. „Het voert naar de bron
Ik heb een ouden emmer naast het beekje
gevonden. Maar verder is er geen spoor van
onzen onbekenden vriend te vinden. Dil
heele oord ziet er eigenlijk uit, alsof er nooit
een mensch heeft geleefd sedert den zond
vloed. Oef! Wat is het warm! Okewood. ik
geloof, dat wij onweer krijgen!"
De lucht was inderdaad zeer drukkend.
De hemel boven de open plek in het bosch
was nu overdekt met witte wolken en el
hing een dreigende stilte in de atmosfeer.
De bladeren hingen onbeweeglijk zonder
één trilling, aan boomen en struiken. WG[
zetten ons neer om wat af te koelen.
„Het ziet me er niet al te mooi uit," anU
woordde ik. „Garth, het zou mij niet ver.
wonderen, wanneer wij vanavond een nal
pak kregenl"
Sir Alexander Garth, millionnair, die nofl
nooit in zijn leven buiten in den regen ge.
slapen had, glimlachte uit de hoogte. j
(Wordt vervolad|i
