Glazen Flacons
GEEL ETIKET
No. 19906
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 31 Januari
Derde Blad, Anno 1925.
UIT DE PERS.
Aangename Kennismaking.
FEUILLETON.
Het avontuur van Walter "Schnaffs.
De ondernemer. In „De Eco
nomist" dezer maand bespreekt mr. A. N.
Molenaar de onzekere positie, waarin de
ondernemer ten onzent is komen te verkee-
ren ten gevolge vooral van maatregelen van
wetgeving en bestuur.
De invloed op de richting, te zijnen aan
zien in het Staatsbeleid ingeslagen, is uit
gegaan van de S.D.A.P.
Wij hebben hier te doen met een aanslag
op het particulier bezit, inzonderheid van
de productiemiddelen. Schr. plaatst daar
tegenover een pleidooi voor het privaat
bezit, dat in onze maatschappelijke orde
niet weggedacht kan worden. Daarut vloeit
vcort het bestaansrecht van den onderne
mer. Men dient het ook in politicis voor
hem op te nemen. Maar dat geschiedt niet.
Het gescheld op des ondernemers baat-
- zucht blijft in het Parlement onbeant
woord. Het aan-de-kaak-stellen der groo-
t« fortuinen wordt doodgezwegen. En
wat nog wel zoo erg is, de socialistische
campagne tegen den ondernemer wordt
door alle politieke partijen geduld, ja
somtijds aangewakkerd. Zoo is deze
volgens Alexander Tille tot een drie
voudig stiefkind geworden, stiefkind van
wetenschappelijke economisten, stiefkind
van de publieke opinie cn stiefkind van
den Staat.
Hoe de positie van den ondernemer in
ons land thans is, vooral na 1918 geworden
is, wordt dooT mr. M. uitvoerig beschreven
De geschiedenis der arbeidsgeschülenwet
gaat hij na, herinnert aan hetgeen geschied
ia bij het Twentsche textielconflict, waar
minister Aalberse bestand bleek tegen den
op hem geoefenden druk van links.
Maar de arbeidsgeschülenwet blijft
voor den ondernemer een gevaar, juist,
omdat aan beide zijden der Kamer te
veel afgevaardigden zitten, die niet be
grijpen, dat, wat in den socialistischen
heüstaat geboden is', in onze op het
prvaatbezit gegrondveste samenleving
behoort te worden nagelaten.
Hoe vanzelf sprekend dit alles schijnt,
zelfs een econoom als prof. Veraart ziet
het voorbij. Zijn streven naar publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie is met het
privaatbezit gegrondveste samenleving
streven naar mcl zeggenschap der ar
beiders.
Nog is de bedrijfsorganisatie niet dóór
den wetgevei* gesanctioneerd.
Desniettemin heeft de propaganda pro
en de slappe houding contra den onder
nemer geleerd, dat het in de toekomst
om zijn levenswerk gaat. Hij zit in de
greep der politiek en hij is de quantita-
tief te veronachtzamen factor. "Van de
volksvertegenwoordiging verwacht hij
mitsdien niet overmatig veel... de erva
ring heeft hem sceptisch gemaakt.
Schr. gaat dan den invloed na van de
.Arbeidswet 1919, schetst de belemmering
van den ondernemer door de eisclien, die
ïle statistiek, het toezicht op de naleving
der Arbeidswet, do belastingwetgeving enz.
enz., veroorzaken.
En wat het opleggen van lasten, naasc
de gewone belastingen, betreft, rijst de
vraag waarom juist de ondernemer tel
kens opnieuw door op zichzelf kleine
heffingen moet worden gestoord. Van
daag wordt een handelsregisterwet in
gevoerd, morgen wentelt men dte kosten
van de stoomwet op hem af,- overmorgen J
wordt het aantal van in zijn bedrijf werk.
zame arbeiders tot grondslag eener zake
lijke belasting gemaakt. Het statistiek-
recht, ook bij uitvoer geheven, wordt J
verdubbeld, de warenwet stelt nieuwe
financieele eisehen aan het bedrijf, men
zint op regelingen, om den ondernemer
voor het water, dat hij aan kanalen en
rivieren onttrekt, te laten betalen; ja,
men overweegt zelfs, hem ook voor het
terugvloeiend water te knevelen.
Ook de historie der ziektewet wordt in
verband gereleveerd en de voorziening te
gen de gevolgen van werkloosheid.
Dit alles brengt groote onzekerheid in liet
zakenleven en datzelfde geldt van de belas
tingwetgeving. De kapitaalvorming en de
neiging van het publiek zijn geld aan de in
dustrie toe te vertrouwen lijden sterk onder
dit alles.
Zoo vermindert dus allengs de moge
lijkheid voor de ondernemers om geld te
krijgen, terwijl de kans om het kwijt te
raken belangrijk is gestegen.
Laat ons evenwel, wat de Belastingwet
geving betreft, erkennen, dat de ondërno-
mer met het optreden van minister Coliji
een sprankje hoop heeft gekregen. Nu
de begrooting sluitend is gemaakt, zal do
belastingverlaging aan de orde komen.
Wel is waar blijft het twijfelachtig of de
bezuiniging in den Staatsdienst zoo
krachtig zal worden doorgevoerd, dat
van een belastingvermindering, die in do
negen cijfers loopt, sprake zal kunnen
zijn. Ook blijft onzeker, of tusschen 1930
en 1935 de verdedigingsbeiastingen met
circa 400 millioen zullen worden vermin
derd dan wel of dan de vrijkomende gel
den voor andere doeleinden zullen wor
den aangewend. Zal voorts een winstbe
lasting in politiekcn kring ijverig bepleit,
al dan niet den ondernemer op het dak
worden geschoven? En wat heeft de on
dernemer van een nieuw ontwerp-luxe-
belasfcing tc wachten? Men ziet, wat de
belastingen betreft, is er wel is waar een
lap blauw aan den hemel zichtbaar,
maar doorgebroken is de zon nog nietl
lntusschen aan het sociale departement
is alles nog donker. Daar ziet het cr
niet naar uit, dat men voldoende door
grondt, in welk een onzekerheid de' on
dernemer verkeert en wat dc ernstige
gevolgen daarvan voor 's lands welvaart
zijn.
De stelselmatige belemmering van den
ondernemer moet ook voor de 'samenleving
materieel en cultureel noodlottig worden.'
Aldus besluit mr. Molenaar:
Wij pleiten dus voor een gezoude so
ciale wetgeving, van socialistische ten-
denzen vrij en bovendien voor een aan
zienlijke vermindering van de tinancieelc
eisehen van den Staat. Een dergelijke
politiek moet de onzekerheid, die de on
dernemer rondom zich ziet, wegnemen.
Bevrijd moet hij worden van het tergend
gevoel, dat hij, de kapitalist, de paria
der samenleving is, wiens handelingen
van uur tot uur moet worden nagegaan.
Geschiedt dit niot on blijft het onzeker of
hem rustig voortwerken zal worden ge
waarborgd, dan staat vast, dat de besten
onzer ondernemers zich geleidelijk zul
len terügtrekken, en dat van beschik
baarstelling van kapitaal voor het be
drijfsleven nagenoeg geen sprake ineer
zal zijn. Dan zoekt het kapitaal in het
buitenland emplooi. Capital has wings,
and if flightened will fly. but... Labour
cannot* fly."
BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Heriiot in 't gedrang hij
is overwinnaar voordeel
voor rechts in Duitschland
Trotzky af.
Voor den Franschen premier was de ver-
loopen weck zwaar en sinds zijn eerste op
treden is hij niet zoo dicht bij een neder
laag geweest. In de eerste plaats bracht
Briand in de Kamer het voorstel tot af
schaffing van het gezantschap bij den Paus,
dat Ilerriot beloofd had te zullen indienen,
in gevaar, doch wellicht zou dit pleit nog
wel gewonnen zijn; hoewel in den Senaat
het voorstel zoo goed als geen kans heeft,
dit zij direct voorop gesteld. Waar Ilerriot
zijn portefeuille echter niet zal verbinden
aan een verwerpen van dit voorstel, zou
deze nederlaag meer van moreel dan van
practische bctcekenis zijn geweest. Ilerriot
schijnt echter in dezen een handig com
promis te hebben gevonden, gebruik ma
kend van hot feit, dat is uitgevonden, dat
Elzas-Lotharingen voorioopig nog met het
Vaticaan in concordaat blijft verbonden en
een vertegenwoordiger daar behoudt. Die
vertegenwoordiger zou dan tegelijk voor
Frankrijk kunnen optreden. Het is misschien
de oplossing in dit netelige vraagstuk, dat
in Frankrijk heel wal teweeg heeft ge
bracht. r
Doch zwaarder voor Ilerriot was zijn
gang naar de Kamer om daar de begrooling
van buitenl. zaken te verdedigen en al noe
men wij dit in de tweede plaats, het was
van meer beteekenis dan het voorgaande.
Elk punt, dat inoesl worden aangeroerd, had
zijn. eigen moeilijkheden. Uit den aard der
zaak moest de premier het protocol van Qe-
nève wel verdedigen, dat 'geheel pasklaar
is gemaakt in de Fransche opvatting van
veiligheid elc., terwijl gerust mag worden
aangenomen, dat dit protocol in den huldi
gen vorm geen kans heeft werkelijkheid te
worden, daar Engeland en dan speciaal de
Dominions, het niet zal ralificeeren. Al die
fraaie woorden van Hcrriot waren daarom
weinig meer dan vuurwerk, al zal het voor
de Fanschen mooi effect hebben gehad.
En dan de schuldenkwestie.Hcrriot had daar-
bij wat goed le maken, nl. de katerstemming
in Amerika naar aanleiding van de rede
van Marin. waaruit Borah b.v. reeds rond
uit concludeerde: Frankrijk wil niet beta
len, te verdrijven. Hij verzekerde.derhalve,
dat Frankrijk zijn schulden geheel erkent,
doch faciliteiten zal dienen te genieten,"om
betaling mogelijk te maken. Op deze ver
klaring zal echter een daad %moeten volgen
en liefst wal vlug, anders zal Amerika wel
eens weinig overtuigd zicli kunnen toonen.
Voor de Franschen zal Marin's rede heel
wat aangenamer klinken dan Harriot's
verklaring, die in het Fransche volk wei
nig weerklank vindt, maar Ilerriot had geen
keus en het Fransche volk zal zich moeten
wennen aan de idee, dat het betalen moet.
Er zit niets anders op.
Het moeilijkste was echter de verhouding
lol Duitschland. Opnieuw waren-eenige no
ta's gewisseld over de beruchte Keulsche
zóne, een kwestie, die veel van de verma
ledijde Roerkweslie weg heeft, helaas. De
geallieerden hebben de Duitsche nota be
antwoord met een nieuwe uilstcl-nola, waar
bij wederom werd aangekondigd, dat later
een volledige opsomming zou worden gege
ven, waarin Duitschland te kort is gescho
ten bij de ontwapening, welke tekortkomin
gen de oorzaak zijn van het verlengen der
bezetting der Keulsclje zóne. Feitelijk was
de tweede geallieerde nota daarom vrij over
bodig en het frappeerde, dat deze nota van
leegen inhoud zoo kras was gesteld, waar
door in Duitschland Duilsch-nationalen
voot de zooveelsfe maal in de kaart wem
gespeeld. Stresemann had dan ook beslist
geen moeilijke taak, oni op die geallieerde
nota een krachtig antwoord le geven, waar
door, naar den uilerlijken schijn te oordee-
len, Duitschland's positie werd versterkt.
Op zichzelf genomen is trouwens dat uit
blijven van de opgave, waarin Duitschland
tc kort is geschoten, voor de geallieerden
een zwak punt!
Het was in deze atmosfeer, dat Ilerriot
het groote vraagstuk van Frankrijk moest
aanroeren en van rechts was er reeds een
stille hoop, dat Ilerriot nief de juiste snaar
zou welen te treffen.-Maar de Fransche
premier overtrof zichzelf en gaf een uiteen
zetting, die hem in de Kamer een ovatie
bezorgde van een overgroole meerderheid.
Hij liet echt Foincareïstische accoorden
hooren, doch eindigde zwakjes met tegemoet
koming aan een zich goedwillend loonend
Duitschland. Dit laatste geschiedde evenwel
zoo zwakjes, dal bij de socialisten, een deel
der meerderheid, waarop Herriot steunt, ver
zet kwam. Van réfchfs is toen daarop gespe
culeerd. maar in een nieuwe verklaring
heeft Ilerriot zich verder bewogen in de
richting van verzoening en de socialisten
hebben zich laten overtuigen, zoodat Herriot
meester van de 9ilualie is gebleven en dat
is voor hem thans het voornaamste.
Het brandende vraagstuk is evenwel even
ver van een oplossing gebleven en het laat
zich aanzien, dat vooreerst ook geen uit
weg zal worden gevonden. Met het Rijn
gebied hangt immers geheel en al samen
Frankrijk's veiligheid en zoo lang voor deze
veiligheid geen waarborg in eenigerlei vorm
is gesteld, komt men o. i. niet uit de puzzle
der bezetting en der ontruiming. Men ziet,
hoe nauw alles in elkaar grijpt
Gelijk reeds opgemerkt, is de gang van
zaken voor het kabinet-Luther op dit oogen-
blik nog zoo slecht niet, waar voordeel voor
rechts ook voordeel voor dit ministerie be-
tc-ekent en rechts gedijt bij zulke nationalis
tische tendenzen, als bij grondgebied-affai
res van zelf te pas kunnen warden' ge-
bracht.
Toch laat het zich aanzien, dal in Prui
sen de rechtsche manoeuvres zullen afstui-
len op de standvastigheid van het centrum.
Maar geheel zeker is dit nog niet en zoo
lang dal niet het geval is, moet men voor
zichtig zijn conclusies te trekken, dat is
ook gebleken bij de crisis in het rijk.
Waar de parlementen overigens nog rus
tig thuis zijn, is er ^erdcr weinig bijzon
ders in Europa gebeurd. Het conflict tus
schen Polen en Dantzig toont nog eens weer
Rolen's landhongër aan, doch tot een ge
vaar voor den vrede zal dit conflict wel niet
direct worden, daar de Volkenbond immers
een rol er bij speelt.
Trotzky's rol schijnt vooreerst le zijn
uitgespeeld. Zijn tegenpartij, heel geleidelijk
te werk gdande, heeft hem van alle baantjes
beroofd. Of het ook is van alle macht? Dat
is nog de vraag, die nu wel spoedig zal
worden beantwoord, nu Trotzky uit de stille*
gevangenschap weg is en naar den Kau-
kasus is gegaan voor ..gezondheidsredenen".
Trotzky is o.i. toch niet een figuur, die zich
zal schikken in een nederlaag, wanneer hij
nog kans meent le hebben op een over
winning. Het is hem echter wel moeilijk
gemaakt!
RECLAME.
Wij vestigen er de aan
dacht op. dat Fosters'
Rugptfn Nieren Pillen
thans nitslnitend verkocht
worden in
verpakt in
niet zwarten opdruk
Weigert alle andere verpakkingen
Foster-Mc Clelfnn. London
2948
(Van onzen Parijschen Correspondent).
(Nadruk verboden).
Parijs. 18 Januari.
Eeuwen van het schitterendste hofleven
dat ooit heeft bestaan, konden niet na
laten hun stempel te drukken op de Pa-
rijsche samenleving. Bekoorlijke manieren,
geest, beleefdheid behooren tot Frankrijk's
oudste tradities en vormen, het schoonste
sieraad dezer stad.
Helaas dineeren en dansen de vreemde
lingen gemeenlijk op plaatsen van open
baar vermaak, en mogen deze ook een
boeiend schouwspel bieden aan het oog, van
de ziel van het land bevatten zij al even
weinig als de overeenkomstig» gelegen
heden in Londen, New-York of Rome een
afspiegeling geven van Jiet leven aldaar.
Veilig kan men zeggen, dat vreemdelingen,
die van Frankrijk niet meer gezien hebben
dan restaurants, dancings, cabarets, schouw
burgen, de boulevards en den hall van het
hotei. de ziel van de natie zelfs niet tot
op een afstand zjjn genaderd en werkelijk
niets weten van de denkbeelden, de zeden en
gewoonten van dit land.
Daarom druk ik Iandgenooten, die naar
Farjjs komen, altijd op het hart om zoo
veel mogelijk te feven met en onder de
Parijzenaars, indien zij hier althans iets
meer dan pure uitspanning zoeken. Gaat niet
ia een hotel, en vooral, vooral niet in een
internationaal caravanserail. Huurt, ook al
zjjt ge hier maar acht dagen, een kamer bij
particulieren.' Ge betaalt er 75 pet minder;
'daarbij zijt ge er over het algemeen beter.
En ge zult u hier veel gelukkiger voelen,
en iets meenemen van uw reis. Ge zult u
hebben geoefend in het Fransch spreken;
ga zult de Fransche ziel voortaan beter
begrppen; en ge zult 'uw steentje hebben
bijgedragen tot die internationale toenade
ring. welke het eenige afdoende middel is
om den oorlog te voorkomen.
Het verblijdende is, dat ook in Parijs
thans vrijwel algemeen wordt ingezien, dat
het dezen weg op moet. Af te lang is
Frankrijk fier ontoegankelijk gebleven. Tot
voor enkele jaren stonden de grenzen wel
iswaar wagenwijd open voor den vreem
deling. maar tot de intimiteit drong hjj
niet door. De Franschen waren afs raen-
schen, die aan den bezoeker alleen de op
gepoetste salons laten zien, neen, nog erger,
wan! zelf trokken zjj zich terug, ep barri-
kadeerden zich in hun huiskamer. Gelijk
gezegd, sinds enkele jaren, sinds enkele
maanden misschien, begint het besef overal
door tc dringen, dat het anders wezen moet,
e.i dat Frankrijk het voor een groot deel
aan deze ontoegankelijkheid te wijten heeft,
wanneer het in andere landen verkeerd be
oordeeld wordt.
Wij zijn nu zoover, dat het niet moeilijk
nicer is voor den vreemdeling, die „par
droit de naissance,, of „par droit de con-
quêto" het recht daartoe heeft, om door
te dringen tot in de beste kringen van
Parijs,
De Duchesse de Rohan bijv. heeft een
salon, welke voor een ieder die tot een'
zekere elite behoort, toegankelijk is. Haar
hotel particulier: 35 boulevard des Invar
üdes, is het geliefkoosd rendez-vous van
jonge dichters en schrijvers. Prinses -Murat
ontvangt zeer vaak gedurende het seizoen
in haar woning -28 rue Monoeau ter eera
van leden van den adel en verschillende
beroemdheden. Prinses de Ia Tour d'Au-
vergue en haar zuster Prinses Jacques de
Broglie hebben eveneens een reeks van re
cepties, waarvoor gemakkelijk een intro-
tie is te krijgen. De hertogin van Doudeau-
ville, de markiezin en de gravin van Ga nay,
de gravin Bourg de Bozas, de markiezin
van Jaucourt, de hertogin van Bisaccia,
de markiezin de Talleyrand, barones Gour-
gaud en vele anderen hebben allen bekende
salons, en heur vaste ontvangdagen staan
in den Bottin-Mondain.
Door GUY DE MAUPASSANT.
(SLOT).
Hij stond op, voelde de slapte in zijn bee-
nen en ging weer zitten om te overleggen.
Twee, drie uren wikte, woog li ij, telkens
van voornemen veranderend, lamgesla
gen, ongelukkig,' heen cn weer geslingerd
tusschen de meest tegenstrijdige gedachten.
Eén plan leok hem echter nog het beste,
namelijk, om uit tc kijken of hij ook een
dorpeling, zoneter wapens, zonder gevaar
lijke werktuigen, héél-alleen, voorbij zag
komen; zoo ja, dan op hem loeloopen, hem
aanklampen, en hem duidelijk le verslaan
geven, dat hij zich wilde overgeven.
Zijn pickelliaube afzettend, de punt
kon hem verraden slak hij met-de noo-
dige voorzichtigheid zijn hoofd boven den
loopgang uit.
Niemand vertoonde zich aan den gezichts
einder. Ddar, rechts, lag een dorpje, rook
hoven zijn daken uitsluwend, de rook der
kcukenscihoorslcenen! D&ar, links, ontdekte
hij aan het einide eener hosclïlaan een
groot, door torens geflankeerd kasteel
Ontzaglijk lijdend wachtte hij den avond
af, niets ziende dan voorbij-vliegende
kraaien, niets hoorond dan het onder-
aarctech gerommel zijner ingewanden.
En weer werd het nacht.
Hij strekte zich uit in zijn schuilplaats
fn Vie' in slaap, een kooflsigen slaap, tel
kens opgeschrikt door nachtmerries, de
slaap -\$an een uitgeliongerd menschenkind.
gloorde dc dageraad.
*f - j ?Q®™aaJs op den loer slaan.
.Maar dc streek bleef eenzaam als te voren,
en nieuwe vrees beving hem; vrees, dat hij
zou sten-en van honger! Hij zag zich reeds
in den greppel neerliggen, op den rug, met
gesloten oogen, terwijl allerlei gedierte,
«tem gespuis, om 2ijn lijk beenwemelde, er
aan vretend, overal te gelijk, onder zijn
kleeren kruipend om te bijten aan zijn
koude huid .En een groote raaf pikte met
zijn langen snavel hem béide oogen uit.
Half gek van afgrijzen verbeeldde hij zich
dat hij door zwakte zou bezwijmen en niet
meer loopen kon. En hij wilde, overmoedig,
naar liet dorp rennen, alles wagend, allies
trotsecrend, toen plotseling dr-ie boeren
aankwamen, die met hooivorken op schou
der naar het werk togen. Bliksemsnel dook
hij onder in zijn schuilhoek.
Doch zoodra dc avondschemer donkerde,
sloop hij langzaam uit den greppel en ge
bogen, bang, met kloppend hart, begat hij
zich op weg naar het kasteel, dit verkie
zend boven het dorpje, dat hem schrikwek
kend toescheen als een. hol vol tijgers.
De benedenvensters waren verlioht. Eén
raam stond zelfs open, waaruit een sterke
geur van pas gebraden vleesch omhoog
steeg; een geur, die dadelijk doordrong tot
den neus en tot den fuik van Walter
Schnaffs, die hem. snakkend-naar-adem,
deed ineen krimpen, hem onweerstaanbaar
aantrekkend en vervullend met de verme
telheid der wanhoop.
En onnadenkend, plotseling, verscheen
hij, met zijn helm op, voor het open
venster.
Het personeel zal te eten rond een groote
tafel. Eensklaps liet een dienstmeisje haar
glas vallen, versteend van schrik naar bui
len starend. Aller blikken volgden dc bare.
Daar was de vijand!
Goede hemel! De Duitschers kwamen het
kasteel bestormen....
Een kreet weerklonk, één enkele kreet,
uilgesloolen door acht kelen, een kreet van
ontzetting, daarna, stoelen omverwerpend,
een stommelend opstaan, tuimelend over
elkander heen, een dolle vlucht naar de
deur.
In een minimum van tijd van tijd was
het vertrek leeg en verlaten, stond de wel
voorziene diseh voor den verbaasden,
steeds nog bij het raam toevenden .Walter
Schnaffs.
Na eenige aarzeling sprong hij naar bin
nen, liep op de borden toe. Zijn razende
honger deed hem trillen als een koorts
lijder; niettemin werd hij door angst weer
houden. Hij luisterde.
Een siddering scheen door het geheele
huis te varen; deuren klapten dicht, vlugge
voetstappen dreunden boven. De bange
Pruis luisterde scherp naar liet vaag ru
moer; toen hoorde hij doffe, eigenaardige
geluiden, alsof er buiten telkens iets op den
wceken grond neerplofte, menschen
sprongen uit het raam
Daarna zwegen de geruchten als het graf
zoo stil werd het kasteel. Waller Schnaffs
ging zitten voor een goed-gevuld bord en
begon te schransen. Hij at met kolossale
happen, bevreesd, te worden onderbroken
en niet genoeg te kunnen opslokken. Met
beide handen stopte hij de stukken in zijn
groolen mond; en heele pakjes voedsel zak
ten naar zijn maag, onderweg zijn keel op
zwellend. Al en toe moest hij even uitschei
den, bijna berstend. Hij nam de flesch met
appelwijn, om zijn slokdarm te reinigen,
zooals men een verstopte buis doorspoelt.
Hij ledigde alle borden, alle schalen, alle
flesschen; toen. zat van drank en voedsel,
verstompt, hikkend, met benevelden geest
en vetten mond» maakte hij de knoopen van
zijn uniform los, tem einde beter te kunnen
ademen, niet in staal een voet meer te ver
zetten. Zijn oogen sloten zich, zijn gedach
ten werden warrig; hij legde het hoofd,
lussohen zijn gekruiste armen, op tafel
neor en verloor zachtjes-aan het bewustzijn
van de dingen en gebeurtenissen.
Boven de boomen van het park uit ver
helderde de afnemende maan nog vaag den
'horizon, 't Was hel kille dauw-tijdstip, dat
aan den zonsopging vooraf gaat.
Schimmen gleden geruischloos tusschen
dicht geboomte door; en nu en dan deed
een manestraal het staal van. wapenspilsen
flikkeren.
Als een groote zwarte silhouet lag daar
het slot in steenen starheid. Slechts twee
vensters, gdiikvloem. wa<r«n verlicht
Plotseling commandeerde een forsche
slem;
Vooruit marschl voor den donder,
jongens! Atta-queertll
Toen, in minder dan geen tijd, werden
deuren, luiken, ruilen ingeslagen door een
bende mannen, die, voorwaarts stormend,
alles vernietigend, het huis binnenrukten.
Vijftig soldaten," tot de tanden gewapend,
sprongen in de keuken, waar Walter
Schnaffs vredig dutte, en, terwijl wel twin
tig geladen vuurwapens op zijn borst ge
richt werden, smeten anderen hem op den
grond en bonden hem.
Geslagen, mishandeld, verdwaasd van
schrik, hijgde hij van veitbluftheid, le doe
zelig, om den toestand eigenlijk tc snappen.
Maar eensklaps plantte een dikke mili
tair, overladen met goud, zijn voet op Wal
ter Schnaffs buik, terwijl hij bulderde:
Gij zijt mijn gevangene; geef je over!
De Duitscher verslond slechts dat ééne
woord: „gevangene",en hij zuchtte: Ja,
ja, ja."
Ilij werd overeind getrokken, op een stoel
gebonden, en met levendige belangstelling
gadegeslagen door zijn overwinnaars, die
snoven als briesende paarden. Sommigen
moeste» gaan zitten, doodop van emotie en
vermoeienis. Maar Walter Schnaffs glim
lachte, nujiij eindelijk zeker was: krijgs
gevangene te zijnl
Een andere officier trad binnen en zeide:
Kolonel, de vijand is op de vlucht ge
slagen; velen schijnen gewond te_ wezen.
We blijven meester van het terrein.
De dikke militair, zijn voorhoofd beltend,
bulderde: „Victorie 1" En een zakagenda
voor den dag halend, noleerde hij: „Na ver
woeden strijd werden de Duitschers tot den
terugtocht gedwongen, hun dooden en ge
wonden meevoerend. Plus minus vijftig
man buiten gevecht gesteld. Verscheidenen
vielen in onze handen."
De jonge luitenant hernam:
Welke schikking moet getroffen wor
den, kolonel?
De kolonel antwoordde:
Terugtrekken om een offensief van artil
lerie en meerdere strijdkrachten te voorko
men.
En hij gaf order tot den aftocht.
Bij dien muur van het kasteel werd de
colonne geformeerd en zette zich In bewe
ging, Walter Schnaffs* in het midden, ge
kneveld, vastgehouden door soldaten mei
de revolver in de vuist.
Een troep ter verkenning ging vooruit»
Langzaam en voorzichtig, af en toe halt
houdend, werd opgemarcheerd. Aldus arri
veerde men met het aanbreken van den dag
bij de onder-prefectuur van Roohe-Oysel,
waarvan de nationale garde dit wapenfeit'
volbracht had. De opgewonden en nieuws-
gierige volksmenigte verkeerde in de groot-,
ste spanning. Toen het hoofddeksel van den
gevangene zichtbaar werd, brak er een oor-
verdoovend gejoel los. Vrouwen hieven hun
armen omhoog, ouderen van dagen schrei
den, een oud grootvadertje smeet zijn slok
naar den Pruis en verwondde den neus van
één zijner bewakers.
De kolonel commandeerde:
Zorgt voor de veiligheid van den ge
vangene.
Het stadhuis was eindelijk bereikt. De cel
stond open en Walter Schnaffs, ontdaan
van boeien, werd er in geduwd.
Tweehonderd .man bel rokken de wacht»
om hel gebouw.
Toen, niettegenstaande de symptomen
eener opkomende indigestie, begon de
Pruis, dol van vreugde, onder het uiten van
woeste kreten, in 't rond le dansen, te dan
sen als een bezetene, met armen en beenen
zwaaiend, tol hij ten laatste totaal uitgeput
tegen den muur aanbonkle.
Hij was gevangenel Gered!
Al zoo geschiedde, dat het kasteel Cham-
pignet, na zes uren bezet te zijn geweest,
heroverd werd.
Kolonel Ratier, lakenkoopman, kreeg eea
lintje»
