1 Tafelserviezen
HET ADRES
No. 19894
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 17 Januari
Derde Blad. Anno 1925.
C. FORTMANNl
van f34.-tot f700 - §j
HAAGSCHE BRIEVEN.
Firma M. BONGENAAR
MODE,
GEMENGD NIEUWS.
gD BUITENL. WEEKOVERZICHT.
De Duitsche crisis
het accoord van Parijs
Hughes' heengaan.
De aanhouder wint! 't Is door Stresemann
weer eens bewezen in de Duitsche poli
tiek. Men weet, hoe het de Duitsche Volks
partij was, die de ontbinding van den Rijks
dag forceerde door vast te houden aan den
pisch van opneming der Duitsch-nationalen
in de rcgeering. De stembus sprak en gaf
yooruitgang voor de republikeinsche idee.
Niettemin hield de Duitsche Volkspartij voet
bij stuk en thans heeft zij den Duitsch-
ïiationalen kunnen aanbieden, hetgeen zij
beloofd had: eenige ministerszctels. Nog
wel niet geheel in den vorm, als zij dat het
ihefste zou hebben gedaan, n.l. door de offi-
oieele vorming van het z.g. burgerlijk blok,
maar dan toch in anderen vorm die in we
zen slechts luttel verschil geeft, althans wat
de uitwerking naar buiten betreft. Nadat
ÏMarx tenslotte zijn pogingen had moeten
itaken, omdat de Duitsche Volkspartij hard
nekkig weigerde eenige medewerking le ver
kenen zelfs geen neutrale onzijdigheid
Wilde zij toezeggenl heeft LuthcT, minis
ter van financiën in het kabinet Marx, een
bekwaam man en totdusver geen politiek
figuur, Marx pogingen overgedaan en met
(Micces. Een officieel parlementair kabinet
kon hij ook niet in elkaar timmeren, doch
hij slaagde met een ministerie, waarin vak
mannen naa9t partij-vertegenwoordigers een
piaats kregen. Het Centrum willigde in
omdat anders geen uitweg uil de crisis op
dit oogemblik mogelijk sclieen. En zoo heeft
Duitschland dan eindelijk zes weken na de
yc-rkiezingen, een kabinet.
Nog niet geheel compleet, terwijl wii dit
lichrijven, doch een kabinet Lulher komt
er nu dan toch.
Uit het moeras is men daarmee evenwel
geenszins, want wie durft dit kabinet een
blijvertje noemen? Op den duur zal het cen
trum nimmer dulden, dat het slechts verte
genwoordigd is door zegge één minister, dien
het wel genadiglijk wilde doen aanblijven cvn
het heeft er daarom reeds hij voorbaat voor
gezorgd dat het in wezen totaal vrij bleef
en ten allen tijde de regeering kan toevoegen
een: tot hiertoe en niet verder. Geen motie
.van vertrouwen kan Lubher krijgen, slechts
een: nu, 't is voorloopig goed.
Niettemin mag rechts tevreden zijn. Tegen
de stembus-uitspraak in toch een „Rilck
nach Rechts", het is al heel wat en biedt
gelegenheid, om verder te marcheeren in de
gewenschle richting, waarbij de zoo be
langrijke factor tijd misschien een handje
zal kunnen helpen. Men kan nooit weten
Het centrum biedt wa-t het Pruisische
kabinot betreft, nog hardnekkig tegen
stand, maar eenmaal draaiende, kan er
zooveel gebeuren
Het resultaat is dus, dat in Duitschland
voor het eerst na de revolutie optreedt
een ministerie met uitgesproken rechtsche
tendenz, dat het liefst de grondwet van
Weimar morgen aan den dag zou willen
vermoorden, doch deze zal handhaven.
Hot zal er vermoedelijk wel een handhaven
van worden
Hetzelfde geldt voor de Dawes-overeen.
komst. Er is geen denken aan, dat de
nieuwe Duitsche regeering het zal aan
durven, één woord te kikken van niet-na-
leven daarvan. Tusachen uitvoeren en uit
voeren is echter groot verschil. Met groo-
ter argwaan dan ooit zal men Duitschland
op de vingers zien, in iedere kleine nala
tigheid een aanloop voor een zich onttrek
ken zien etc. en het lijdt geen twijfel of
dc nog nimmer geheel heldere politieke
sfeer zal opnieuw zwaar worden door aller
lei mist van wantrouwen etc. Welk een in
vloed dit moet oefenen op de rust en te
rugkeer van normale toestanden in Euro
pa laat zich begrijpen.
Te minder zal Duitschland officieel de
Dawes-rapporten durven loslaten, omdat
de conferentie van Parijs tenslotte tot een
compromis heeft geleid, in hoofdzaak op
deze rapporten gebaseerd Vrijwel geheel
in onder-onsjes, waarbij het meermalen
stormachtig heet te zijn toegegaan, al was
het voor de buitenwereld geregeld de
grootste pais en vree, is een accoord be
reikt, een accoord van geven en nemen
over en weer. Met uitzondering van Ameri
ka, dat over 't geheel genomen geheel de
ontvangende partij is en een bijzonder be
voorrechte positie inneemt. Het was ie
voorzien, want het steenrijke" Amerika
durft men immers niet aan. Stel je voor,
dat daar de geldbronnen worden verstopt
Het wil ons voorkomen, dat de kleintjes als
zoo dikwijls het gelag betalen en het laat
zich daarom denken, dat naast Italië
niet direct een kleintje Brazilië en Roe
menië onder voorbehoud hebben geteckcnd.
Baten zal het wel niet en zij zullen zich
.wel moeten schikken.
Een niet zich houden aan de Davres-
ürapporten door Duitschland zou het gan-
£che accoord ontwrichten. Daatom zal onze
Oostelijke nabuurstaat dat stoute stukje
niet durven ondernemen, alt-hans voor-eerst
niet, daaraan is miet te twijfelen, maar,
gelijk gezegd, uitvoeren en uitvoeren blijft
er altijd twee
Zelfs blijft dat zoo, al zou ook de nog
onopgeloste kwestie der interge ill i eerde
schulden, die inmiddels reeds aan de orde
is gesteld, zij1 het ook zijdelings, tot een
beslissing worden gebracht op den basis der
Dawes-rapporten, gelijk door Keynes o.a.
aangeraden, zooals door ons vermeld.
liet feit, dat Amerika zoo begunstigd
is ter Parrjsche conferentie tracht men van
Frausohe zijde vooral daarmee te verdedi
gen, dat Amerika nu weer vaster wordt
gebonden aan Europa. Wat ten deele juist
is, trots Am er i ka's ontkenning. Het Iaat zich
overigens aanzien, dat Amerika toch zyn
totaal afzijdige politiek zal verlaten, doordat
minister Hughes by Coolidge's tweede pre-
iidentspertode-intree hïengaat en vervangen
wordt door Kellogg, den Amerikaansonen
gezant te Londen, warm voorstander van
een nauw samengaan der beide Angelsak
sische grootmachten. Het winnen aan in
vloed van senator Borah in de Amerikaan
se he politiek zal wel niet geheel vreemd
zijn aar. Hughes' ontslag, alhoewel zijn per
soonlijke belangen o.i. ook niet uitgeschakeld
mogen worden. En ook Borah is, zij het
gematigd, voor een nauwer contact met
Europa en de Europeesche aangelegenheden.
RECLAME.
iülHIIIIIBflllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllül^
BREESTRAAT 122-124 g
g| Grootste keuze --
f§ Uitsluitend Eerste Kwaliteit M
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
2425
XVI.
Den Haag, met zijn Departementen en
andere Staatsinstellingen, is bij uitstek de
3lad der bureaucratie. Twee Haagsche
schrijfsters, de eene in een roman, de an
dere in een tooneelstuk, hebben dien drogen
en stekeligen distel lusschen de veelsoor
tige bizarre gewassen in den tuin onzer
samenleving naar waarde bezongen. Toch
blijft het epos van den ambtenaar nog te
schrijven. Maar de taak, schoon van een
huiveringwekkende aantrekkelijkheid, is
zwaar. De kunstenaar, die haar aanvat,
moet een groot psycholoog zijn.
Want ambtenaar wordt maar niet ieder,
die wil. Ambtenaar wordt men geboren.
Van den .eersten levensdag af moet men
het bureaucratisch bloed er toe hebben De
ware ambtenaarsaard steekt al in den zui
geling, die nooit een restje in zijn flesch
laat; openbaart zich in den jongeling, die
zijn meisje nu en dan onverwacht inspectie
laat maken met de cadeautjes, die zij ge
durende het engagement van hem gekregen
heeft; werkt door in den vader, die gewoon
is zijn getrouwden kinderen met Sint Ni-
colaas het bedrag voor twee banketletters
te girecren en daarvan met ernstige nauw
gezetheid vier centen aftrekt, wanneer hem,
in tijden van herlevenden economischen
bloei, na zorgvuldige informatie gebleken
is, dat de prijs van het banket op de we
reldmarkt twee centen per pond is gedaald.
Ambtenaar, in den vollen zin des woords,
is hij, die met het gratiebesluit op de ge
rechtsplaats aankomt als het zwaard reeds
gevallen is, omdat de reisvoorschriften niet
voorzien in het gebruik maken van D-
treinen door ambtenaren van zijn klasse
(zie letter X, paragraaf 117, sub 7 ten
derde, in verband met de wijziging d.d. 5
October 1924 in het Keizerlijk Decreet van
12 Thermidor 1803, laatstelijk aangevuld
bij Ministerieele aanschrijving van 19 No
vember 1924), reden, waarom hij genood
zaakt was den eerslvolgenden locaal- of
tramtrein te nemen. Hij is de man, die het
argeloos enthousiasme van een nieuw, nog
met idealen behept bewindsman te gruizel
slaat, als deze, lichtelijk illusie-dronken, van
zijn machtspositie een eerste en schoon ge
bruik wil maken door een eeuwenouden,
wrangen misstand met één pennestreek uit
den weg te ruimen: achter een bestollen
lessenaar vol gele papieren rijst hij krakend
op, zijn dorre vinger wijst naar artikel 100,
11de alinea, ten 13e, en zijn onderdanig
aanmatigende stem zegt onverbiddelijk:
„kan nietHij is de onkreukbare die
naar van de starre letter des onomkoop-
baren Rechts, die een declaratie van reis-
en verblijfkosten, ten bedrage van driehon
derd zeven-en-dertig gulden twee-en-zesiig
en een halve cent Nederlandsch courant,
aan den belanghebbende renvoyeert ter
fine van rectificatie, wijl gezegde decla
rant, van Nieuwerkerlc aan den IJsel (Z.-H.)
gereisd hebbende naar Ouderkerk aan den
IJsel (Z.-H.), en daarvoor geen kosten in
uitgaaf gebracht hebbende, mitsdien "kenne
lijk verzuimd heeft de somma van twee
cenien (f 0.02) in rekening le brengen, ten
laste van het Rijk, voor de betaling der
tusschen beide hoogeT genoemde plaatsen
voor het overtrekken van opgemelde rivier
verschuldigde veergelden. Ja, hij is de man,
die rustig en tevreden, voldaan met zich
zelf en de menschheid, zijn twee sneedjes
bruin brood met kaas en een halfzacht ge
kookt ei zou nuttigen, wanneer hij even
tevoren proces-verbaal wegens overtreding
zijner uitdrukkelijke instructie hadde op
gemaakt tegen den zich noemenden en
schrijvenden Galliéni, militair gouverneur
van Parijs en commandant van de vesting
van dien naam, hebbende gezegde Galliéni,
ofschoon de Voorschriften voor Vesting-
commandanten dezen functionnarissen, op
straffe des doods, verbieden, zoowel voor
zichzelf als voor de onder hun bevelen ge
stelde troepen, de aan hun zorg ter verdedi
ging toevertrouwde sterkten te verlaten, het
geheele garnizoen van bedoelde stad in
tienduizend, althans in een groot aantal,
taxi's, althans in door motorkracht drijf -
bare voertuigen, naar den bedreigden lin
kervleugel van het front gedirigeerd, waar
door genoemde delinquent den grondslag
heeft gelegd van de uiteindelijke overwin
ning der Geallieerden
Het is niet zoo eenvoudig, ambtenaar te
zijn. Het eischt geestkracht en koelbloedig
heid, uithoudingsvermogen en ongevoelig
heid voor smaad en hoon.
De Haagsche forensen hebben hiervan,
tot vóór enkele maanden, een zielsverhef-
fend voorbeeld genoten aan een onzer
spoorwegstations. Men heeft hun daar gron
dig aan het verstand gebracht, dat net, om
forens te zijn, niet voldoende is méér be
lasting te mogen betalen dan wie een uur
langer kunnen slapen. In den vroegen mor
gen van den eersten der maand stelt zich
een lange rij van die ondankbare Haagsche
burgers aan de loketten op, waar zij gewoon
zijn hun vernieuwde maandkaart in ont
vangst te nemen. En menigmaal hebben
zij hun trein gemist, doordat de majesteit
van liet administratieve spoorwegrccht van
den ambtenaar, belast mot de uitgifte der
kaaTten, vergde, dat hij de honderden op
naam gestelde biljetten volstrekt on-alfabe-
tisch op een stapel vóór zich zou hebben
liggen, om dan. voor eiken nieuwen aan
vrager. dien oideloozen stapel van boven
lot onder na le slaan, totdat de bijbehooren-
öo naam gevonden zou zijn
Hel is ongelooflijk, dat iemand, wien een
enkele korrel gezond versland ter beschik
king staat, onverbeterlijk voortgaal dien
niet zulk zot en bot bedrijf te verwoesten.
Toch is het historisch. Eiken eersten van de
maand opnieuw stond daar de ambtenaar,
en had den bonten namen-stapel vóór zich,
en stapelde dezen, koel en onaandoenlijk,
ten behoeve van iederen nieuwen candidaat
tot een nieuwen stapel, en voelde zich ge
lukkig in zijn plichtsbetrachting, ook al
misten nóg zoovele forensen hun trein
Het kon niet anders: het was immer»
alt ij d zoo geweest.
Er is misschien maar één ding meer
ongelooflijk dan dit: dal de Haagsche foren
sen zich dit somber vertoon van ambtelijke
hersenloosheid uit-cn-terna lieten welge
vallen. Maar zij deden dit dan ook niet,
althans niet vele jaren langer, dan de ein
deloos geharde nederlandsche lijdzaamheid
gewoon is officieele beproevingen, wel niet
zonder morren, maar* zeker zonder tegen
maatregelen, te doorstaan. Een kranten-
schrijver, uit den aard van zijn vak vrij
moediger dan een gewoon mensch, vatte
den os bij de horens. Den eersten keer
waagde hij een welwillend: „als u dien
stapel eens over de letters van het a b c
verdeelde, meneer, en dan de hoopjes naast
elkaar legde, in volgorde van het alfabet?
U zoudt ook elk hoopje weer alfabetisch
kunnen rangschikken, maar dat is misschien
opeens te veel gevergd Het w&s in
derdaad te veel gevergd; de bedoeling drong
niet zoo dadelijk tot den ambtenaar door.
Hij gaf zelfs niet het minste teeken, waar
uit kon worden afgeleid, dat hij begrepen
had te worden toegesproken. Het wachtend
publiek, aan zijn beproevingen gewend en
den Langen speech in den pri l l en uchtend
nog niet waardoerend, begon zelfs om den
inbreuk op de sleur te morren. Maar de
journalist liet niet af. De volgende maand
zette hij alles op één kaart, bereid het
uiterste te offeren voor bet heil van hot
fcrensenvolk. „Kijk nu zoo'n ezel eens aan,"
Zei hij lot zijn achterbuurman in de rij,
„waarom legt bij die kaarten niet tevoren
op de letter? Een kind zou op 't idee ko
men Zoo'n kaffer
Dit begreep zoowel de ambtenaar (ai
zweeg hij, zonder een spier te vertrekken)
als het publiek. Er was een gemompel van
instemming.
De maand daarop lagen de kaarten in
een kastje met zes-en-twintig loketten, keu
rig naar het alfabet gerangschikt. Alle fo
rensen haalden hun trein, al hadden ze dan
geen tijd om den moedigen krantenman te
bedanken.
Maar de lezer lette wèl: de schrijver van
dezen Brief neemt geenerlei verantwoording
op zich voor het geval, dat men een ge
woonte er van zou willen maken ambtena
ren volgens opgemelde methode tot men-
schen op te leiden
VAN DER HAEGHEN.
RECLAME.
voor UW PORTRET ia
P. SLEGTEXHORST 2452
NIEUWE RIJN 46
BQF* Specialiteit iu verurootinjjen.
Mijn respect voor dc scheppers der nieuwe
modes groeit met den dog. Zij moeten zoo
véél bedenken. Nooit toch werd er zóó al
gemeen met de mode meegedaan als in onze
eeuw.
Vroeger was de mode alleen voor de zeer
welgestelden, de edel vrouwen, de kasteel
bewoonsters, voor haar, die er al haar tijd
en geld aan konden besteden. Tegenwoor
dig is dat gelukkig veranderd 1 iedere vtouw,
die handig is en wat kijk heeft op zulke
dingen, kan, welken leeftijd zij ook be
reikte, en welke plaats zij inneemt in de
maatschappij, er aardig en naar de laatste
mode gekleed uitzien.
Waarom oqk niet"?
Het is het recht en de plicht der vrouw
om te bekorenDat behoeft zij niet alleen
met haar mooie oogen te doen!
Ia één der groote bladen verscheen op
het eind van het vorig jaar een ingezonden
stuk van een mijnheer, die zóó verontwaar
digd was over het feit, dat vrouwen de
mode volgen en haar dienen als een slavin,
dat hij de vrouwen déérom alleen zelfs
het Kiesrecht weer wilde ontnemen 1
Ik kan mij best begrijpen, dat iemand
aanstoot neomt aan de allernieuwste, meest
m ndaine mode-creaties, maar is dat nu een
reden om over alle Hollandsche vrouwen
een banvloek uit te spreken?? Het is»maar
een zóó klein percentage, dat de grenxon
van het fatsoenlijke overschrijdt; derge
lijke „dames" zijn er heuscb altijd geweest!
Zouden alle korte rokken uit den booze
zijnzijn alle bloot halsjes stuitend
Kom, kom! niet overdrijven, hoor!
Ook deze dingen hangen van iedere vrouw
afzonderlijk af. Zoo lang zij haar toilet te
genover zichzelf kan verantwoorden, zoo
lang zij voor zichzelf weet, dat zij niets
onbetamelijks draagt, kan zij gerust de
mode volgen.
Een korte, dikke, zeer blonde vtouw, met
leelijke enkel6 en grove beencn zal zich in.
getogener moeten kleedcn, zal langer rok
ken moeten diagen dan haar slanke, knappe
vriendin en niet iets kunnen kiezen in een
Al te opvallende kleur.
Zulke dingen kan ik u niet voorschrijven.
Met opzet geef ik in deze rubriek steeds
raad voor iederen leeftijd. Maar wanneer er
onder mijn lezeressen zijn, die graag in een
bepaald opzicht mijn advies willen weten,
dan mogen zij het mij heuseh ronduit vra
gen.
Zoo kreeg ik ook dezer dagen een brief
van iemand, die zich teekende; Matro
ne".
Bent u bangvoor uw leeftijd, me
vrouw dat u uw naam verzwijgt 1 Dat is
werkelijk onverstandig.
Ik vind mooi oud-worden- juist zoo iets
merkwaardigs.
Onze grootmoeders verslonden die kunst
zoo goed.
Rustig, deftig en vol gracie bewogen zij
zich door haar huis. Zij droegen veel grijs,
maar voor gekleed ook paars of liladat
kleurde zoo schitterend bij haar sneeuwwit
haar I
In onzen tijd is het oud-worden helaas
uit de mode! Ik ken dames van zeventig
die langs 's heer en wegen stappen alsof zij
juist even in de veertig zijn:
Op lage schoentjes met hooge hakken, met
zijden kousen in een lichte kleur, een korten
rok, een bloot (hoewel watpeezig!)
halsje en een hoed met bloemetjes op ge
verfd haar! Brrr! Zoo vreeselijk antipa
thiek dat Smokkelen 1 Zij zouden er heel
wat liever uit kunnen zien, wanneer zij
zich niet zoo mallootig toetakeldon I
Maar nu verder voor mijn matrone.
Wel mevrouw, u vraagt of ik een geschikt
model weet voor een japon van allen dag.
Wat zoudt u denken van een toilet van
donker muiskleurig laken of een fabrikaat
van zijde-en-wol, afgezet met een band, be
slikt met een Japansch motief in lila, rose
en goudgele zijde?
De japon moet het model van een aange
sloten peignoir hebben, die boven de cein
tuur openhangteen vestje van dezelfde slof
komt dan daaronder te zien. De kraag, smal
en rond van achteren, eindigt van voren in
een ruimvallende fichu, die met den boven
omschreven rand is afgezet. Even boven den
buik, maar onder den een hand breeden
ceintuurband van lak, naderen de punten
der fichu elkander in een scherpen hoek. Bo
vendien vallen er twee geborduurde reepen
aan weerszijden van de bor9t tot aan den
zoom van den juist flink voelvrijen rok.
De strakke mouw is afgezet met een over
de hand hangend strookje.
Waimeer er eeen kleine kinderen meer
om u hoen spelen en u dus geen kans
loopt, dat uw japon veel te ijlen heeft
van vieze, kleverige vingertjes, kunt u
ook heel veel plezier hebben van een zwart
fluweelen middag-toilet. Fluweel is warm
en jjzersterk; en het staat bijna iedereen
heel goed. Voor lange, wat gezette vrouwen
is het mooiste model een draperie naar
de linkerheup. De hals is dan van voren
V-vormig en van achteren rond uitgesneden.
De V vuil u op met een klein stukje zwarte
kant. Verder behoeft de japm geen enkele
andere versiering te hebben dan een gitten
gesp, of een kwastje van zwarte kralen
op het punt waar de draperie bijeen ge>-
houden wordt. De rug moet recht on glad
naai- beneden hangen. De mouwen zijn strak;
over den rug van de hand vallen zij met
een punt
Voor sommige dames, die wat bleek zien,
is dit misschien al te zwart. Dan moeten
zjj langs de halsuitsnijding iets zetten, dat
de japon „ophaalt". Voor de een staat een
smal zilveren of wit zijden biesje aardig;
een ander prefereert misschien een kleur;
een derde kan volstaan met een zwart tullen
ruche of een stukje bont.
Gaat u maar voor den spiegel staan en
oordeel dan even zelf!
Nu nog een paair nieuwtjes voor de
jeugd!
Men zegt, dat in Londen, Parijs en New-
York de meisjes zoo'n spijt hebben over
haar afgeknipte haai', dat zy nu de witte
piuikenmode uit de 18de eeuw weer te
voorschijn gaan halen, en dat de groote
kappers reeds thans speurend rondreizen op
zoek naai- mooi wit haar! Weest op uw
hoede! Bewaakt uw grootmama!!
Verder zegt men, dat de nieuwste jum
per-modellen voorzien zyn van een hooge,
nauw-sluitende boord. Dat zou me niets
verwonderen, aangezien het warme jaar
getij-binnen afzienbaren tyd weer aanbreekt.
Dan kunnen we dus lekker puffen ia onze
dichte kleeren, zooals we thans bibberen
iu dunne stofjes met een open hals.
W ij lezen in „De Te 1.":
Wie zal de geweldige roerselen doorvoe
len, welke op dat historisch oogenblik moe
ten hebben gebruist in des Haagschen bur
gemeesters' ziel. Wie kan zich den twee
strijd indenken, die moet hebben gewoed in
des buvgemeesters boezem, op het oogen
blik, dat liij zich moreel gedwongen voelde,
(om het populair uit te drukken) er „een
tje-te-pakken" in een lokaal, waar geen
„Vergunning" was
Nooit hebben staatslieden, ministers van
een land, zwaarwiohtiger de koppen z^j
elkaar gestoken, om overleg to plegen of
ze er „centje pakken" móohten, kónden,
zóuden, dan op dat historisch óógenblik in
Huize Voorhout, te 's-Gravenhage.
Stel u voor de situatie
De Fransche minister Justin Godart be
zoekt ons land, en Nederland wil den goe
den ouden naam van gastvrijheid hooghou
den. En hem fc toeren.
Zelfs minister Aalberse gaat duavin per
soonlijk voor, geeft een diner in de eenige
gelegenheid in Den Haag, waar zulks (alt
gesloten huis, genre Couturier) mogelijk ia,
het pas geopende Huize Voorhout. En lifj
noodigt daarbij, om het gezelschap moer
illustre te maken, den minister van Bui
ten 1 an dsche Zaken, Van Karnebeek, bur
gemeester Patijn, de noodige andere auto
riteiten en hun dames.
Er worden schitterende wijnen gesohon-
keD, de Fransche champagne (want er ia
verlof) schiet bruisend uit de flesch, er
worden redevoeringen afgestoken die sehuL
men van sympathie, er wordt een band va®
vriendschap gelegd als nooit te voren, en
ineens... komt er een kink in den kabel.
Den gastheer stijgt het bloed maar de
slapen. De burgemeeseter ziet bleek, kijkt
zenuwachtig naar Justin Godart. Da minia.
ter van Buitenlandsche Zaken veelt don
diplomatieken grond onder zich begeven...
Men is aan de koffie toe, on er is géón
Vergunning".
Men zal ecm Franschen minister, een
„Fransche" nog wel, van tafel moeten la
ten opstaan... zonder pousse-café, zonder
één enkel likeurtje, dat toch zoozeer de di
gestie bevordert. Doodsbleek wendt de
gastheer zich haastig tot den heer R/Oozen,
den direoteur, die bij zoo'n officieel diner
natuurlijk aanwezig i».
Want den minister Aalberse zijn ineens
in dc gedachten gekomen de aan ieder be
kende moeilijkheden tot het geven van
„vergunning" aan Huizo Voorhout, welke
vergunning niet kon worden toegestaan,
omdat het maximum aantal vergunningen
in Den Haag reeds was bereikt.
Meneer Roozen, uu heeft toob*
gezorgd voorlikeuren??! I
Pardon, Excellentie, ik heb geen ver
gunning.
Wat zegt u?... Maar er moeten likeu
ren zijndan moot die vergunning als
uitzondering even worden gegeven. Meneer
Patijn, (dit haastig achter de tafeldam©
om naar den burgemeester)kunt d
voor dit speciale geval niet snel vergunning
verleenen aan Huize Voorhout, tot 't schen
ken van likeuren
Burgemeester Patijn: Zijn er geen li
keuren? Bon Dieu, geen li-keu-ren? Voor
de pousse café? (Tweestrijd, heftige roer
selen). Ja, kan ik dat zélf wel doen, dé
Raad moet daarover beslissen. (Tot Karne
beek): Excellentie, kan ik voor deze gele
genheid wel zonder den Raad een special©
vergunning verleenen? (Koppen bij elkaar,
twee ministers, één burgemeester, ernstig
beraad) Dan klinkt dc historische „Ver
gunning a la minute."
„Gegeven!"
Maar ik heb niets in huift, zegt d$
heer 'Roozen, zonder vergunning mag ik
zelfs niet© in huis hebben 1
U wilt me tooh niet wijs maken, me
neer Roozen, dat u niets in huis heeift,
vraagt dc heer Van Karnebeek met een on-
geloovigen glimlach over de onwaarschijn
lijke gehoorzaamheid van Neerlands onder
danen.
De beer Roozen moet tot zijn spijt be
zweren, dat hij de wetten nakomt.
Dan laat u het dadelijk halen, zegt
nerveus de gastheer, maar dadelijk!
Een taxi wordt gcrekwireerd, jddgt naar
Hotel Wittebrug, is binnen 20 minuten,
(historisohe minuten om een bijna mislukt
diplomatiek dinera er mee terug, terwijl
onderwijl de gasten en gastheer den Fran
schen minister beminnelijk...... „aan den
praat" houden. Dan staan de likeuren op
tafel. Op tafelvan oen huie, waar of
ficieel geen vergunning isDe hoogste
autoriteiten van den lande zondigen tegen
de wetten. Maar de eer is gered. Er wordt
poussejcafé geschonken. Aan de heiligste
wetten van de>n lande, die zijner gastvrij
heid, is voldaanMen heeft een Fransch
minister niet zonder pousse-café van eon
Hollandsche tafel laten gaan.
En het meest frappante ia deze geschie
denis isdat het geen anecdote is, maar
een letterlijk weergegeven wódrheid „als
een koe."
En een Hollandsche koe bovendien
In den nacht van 4 op 5 Sep-
tembcr van het vorige jaar is ingebroken in
de Nederlandsche sukade- en vruchtencon-
fijtfabriek nabij het slation der H. IJ. S. M.
te Tiel. Uit de opengebroken brandkast i»
toen e«n bedrag van ongeveer f 300 ont
vreemd.
Als verdacht van medeplichtigheid aan
dezen diefstal met braak is uit Rotterdam
te Tiól aangebracht de varensgezel J. van
T.f die, na door den rechtercommissaris ge
hoord te zijn, in het huis van bewaring t»
Tiel is ingesloten. De overbrenging van d©
vermoedelijk» daders, P. A., te Rotterdam,
