Benauwd
Abdijsiroop
No. 19877
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 27 Deoember
Oerde Blad. Anno 1924*
HAAGSCHE BRIEVEN.
Kloosterbalsem
VOOR DE HUISVROUW.
Krabbels uit Zwitserland.
KEMYthe iamous diünK
-INGEZONDEN.
G
XV.
Lyfcton Strachcy, de schrijver van dat
yoorfcreffelijke boek „Eminent Victorians
(Faarran onlangs een vertaling is versche
den bij H. D. ïjeenk Willink, te Haarlem,
onder den titel „Tijdgenooten van Konin
gin Victoria"), zegt in zijn voorrede, dat
van sommige tijdperken de geschiedenis
pooit geschreven zal worden, omdat wij t e
y e e 1 er van afweten. Want onwetendheid,
§oo luidt rijn paradox, is een eerste ver-
piechtó voor den geschiedschrijver; onwo-
tendheid namelijk wat betreft den overvloed
yan details. Zijn taak bestaat niet in het
nauwkeurig verhalen van de gebeurtenis
sen, dooh in het karakteriseeren van de
voorname eigenschappen eener historische
periode, illustratief, door het geven van
typeerende fragmenten. Daarbij zuilen in
tuïtie en gezond verstand hem meer helpen
dan eindeloos feitenmateriaal.
Florence Nightingale, misschien wel de
eminentste van Victoria's tijdgenooten, die
met een Napoleontische kracht van geest
on wil den militairen (grootendeels ook den
burgerlijken) geneeskundigen dienst van En
geland reorganiseerde, is het verpersoon
lijkt voorbeeld van Strachey's stelling. Wan
neer zij dien dienst in alle onderdeelen ge
kend had, van den beginne af een werktuig
ar van geweest was, alle moeielijkheden, die
aan de omwerking cr'van verbonden zou-
jjen zijn, te voren had beseft, zij zou waar
schijnlijk den strijd er tegen opgegeven
hebben eer zij dien aanvaard had. Zij schreef,
door haar daden, de geschiedenis van deh
Britschen geneeskundigen dienst, omdat zij
slechts weinig van de finesses afwist. Dit
eenc alleen was haar duidelijk: niets er run
Ücugthet moet veranderendus zal
het veranderen. Haar intuïtie en haar ge
zond verstand zeiden haar boe het worden
moestgoedhaar energie zeide du»
moet het zoo worden. „It must be done'*
werd haar kort, eenvoudig en onverbidde
lijk parool.
Het moet- gedaan worden; zoo
És het ook met de reorganisatie in een van
onze grootste Staatsbedrijven, de Post,
welks débficle de vakmannen en bewindslie
den tot nög toe maar niet noemenswaard
kunnen verhelpen, omdat zij de ouder-
wetsche, met feit-en-materiaal beladen gc-
Achiedkenners er van zijn: zij weten t e
veel er van af.
Den Haag is het hospitaal en de genees
kundige dienst van heel wat Staatsinstel
lingen. Wij staan hier chronisch aan het
ziekbed van uitgeputte staatslijders, en de
Post is wel een van de ernstigste patiënten,
die schatten aan den dokter kost cn maar
piet beter wil worden.
Is er over 1923 een voordeelige sluitpost
pn belooft 1925, volgens de begrooting, een
i zuivere winst van ruim 5.7 millioen aan
's Rijks middelen te zullen bezorgen? Het
mag geen reden zijn om den kranke nu ge>-
tiezen te verklaren. Het lijkt voor den arg-
loozen voorbijganger geruststellend, zulk oen
bulletin aan de deur van arme zieke tanto
Post: zij nam weer vast voedsel op, voor
B.7 millioen...maar zoo hij zijn intuïtie en
zijn gezond verstand te rade neemt, blijft
hij toch zorglijk het hoofd schudden.
Het Kamerlid mr. Boon heeft bij dc be-
grootingsdebatten gezegd, dat de Posterijen
bet toonbeeld zijn van een groote desorga
nisatie. De Minister doet in zijn kleurloozo
Memorie van Antwoord niets vermoeden,
wat op zulk een beangstigende wanorde zou
kunnen wijzen maar het is zeer waarschijn
lijk, dat de heer Boon het bij 't rechte eind
heeft, omdat bij bij lange na niet zooveel
ir van afweet als de Minister.
Maar voor c-lken zakenman met eenig
commercieel begrip is het toch ook coo dui
delijk, dat de Posterijen niet gezond kun
nen zijn, en hij behoeft daarvoor volstrekt
niet alle sluipwegen van dit Staatslabyrinfc
tc kennen In de Handelingen van de Sta-
ten-Generaal is een „Regeling van do in
komsten en uitgaven van de Posterijen",
enz. voor 1925 opgenomen (een „regeling"
van de inkomsten het woord is voor zulk
iets incidenteels wonderlijk gekozen), waar
uit zelfs een huismoeder, die eenig begrip
heeft van haar kasboekje, gemakkelijk con
clusies van bedenkelijken aard kan maken.
Al ware het slechts deze: wanneer een be
drijf een cijfer van ruim 69.7 millioen aan
i inkomsten heeft te boeken, is dan niet een
I zuivere winst van ruim 5.7 millioen, dus nog
geen 6.5 procent van de ontvangsten, be
nauwend weinig? Natuurlijk is het dat, te
«neer, wanneer men bedenkt, dat deze winst
verkregen is door de heffing, en veelszins
©Dbillijke toepassing, van abnormaal hooge
tarieven. Zulk een winst bewijst niets voor
dc gezondheid van het bedrijf, op zichzelf
niet en niet in verband met het overvra
gen. Integendeel, rij heeft de sombere be-
teekenis van het overschot op zoo menige
gemeenterekening, dat niet verkregen is
uit den bloei der gemeente, maar uit het
bloed der overbelaste belastingbetalerszij
niet meer waard dan het batig saldo on
zer naar goed begrepen koopmanschap reeds
lang en grondig failliete spoorwegmaat
schappijen, die ons meer laten betalen dan
evenredig is aan haar diensten en den dan
®og wijd gapenden put van haar deficit la
ten dempen door Staatsmillioenen, die ten
slotte een belasting van honderden opcen
ten op de spoorkaartjes be teekenen. De
Post, de „sluitende" gemeenten, de Spoor
wegen het zijn winkels, waar wij onze
artikelen veel te duur koopen. En de win
keliers weten, helaas, dat wij nergens an
ders terecht kunnen.
Maar worden die winkeliers dan zoo rijk?
een. Zij leven zelfs niet te groot en rij
benadeelen zichzelf door de kip met dc
gouden eieren te slaohten, door hun klan-
die veel meer zouden koopen over
langeren tijdsduur (voorwaarde
van cconomischen bloei), wanneer de arti
kelen schappelijker geprijsd werden stel
selmatig te verarmen en uit te mergelen.
Hun fout is, dat zij hun bedrijf te kostbaar
inrichten. Hun zakenhuishouden is te duur
rij hebben te veel personeelhun admini
stratie is te omslachtighun werkveidee-
ling is onpractisch; hun arbeidsprestatie is
niet intensief genoeg.
Wat zegt de buitenstaander, die van
postgeheimenissen geen verstand heeft,
wanneer hij in de „Regeling*1 ontdekt, dat
er alleen bij het Hoofdbestuur der Poste
rijen 446 ambtenaren werkzaam zijn, die,
n a aftrek van de beruchte 10 procent, te
zamen 1.242.510 gulden aan traktementen,
belooningcn en toelagen (subtiele onder
scheiding genieten Wat denkt hij van een
totaal van 44.864.205 gulden aan (met 10
procent gekorte) traktementen op een uit-
gavencijfer van 81.793.386 gulden dat ia
dus meer dan de helft der kostenreke
ning? Hij denkt, en zegt, dat hier iets niet
in den haak is, dat vooral aan het Hoofdbe
stuur, waar sedert 1911 het aantal ambte
naren, ondanks de geringe toename van het
postvervoer, meer dan verdubbeld is, de
toestand vrijwel beantwoordt aan de schil
dering, die mr. Boon gegeven heeft zonder
daarvoor op de vingers te worden getikt.
Waar is de miss, of mister Nightingale,
die hier met zoet gefluit de nieuwe lente
aankondigt? It must be done het moet
gedaan worden. En de tijdgenooten van
Koning George V van Engeland deden
het. Op een traktementenlast over den
dienst 1921—1922 (het Engelsche postjaar
loopt van April tot April) van 29.803.810
pond wisten zij voor 19221923 ongeveer
7.35 millioen pond te bezuinigen, en nog 2
millioen pond op andere uitgaven daaren
boven.
Ziedaar een bladzijde uit de ziektege
schiedenis van een Hoogen Lijder in een
van de vele Staatshospitalen, waarmede wij
hier in Den Haag door hun onmiddellijke
nabijheid zoo nauw verbonden zijn. Onze
Kerstgedachten zijn van hem vervuld. Hon
derd geneesheeren hebben om zijn ziekbed
gestaan. Zal hij het nieuwe jaar halen?
Maar niets wordt zoo oud, als wat op de
sleur leeft. En daarvan zijn overheidslicha
men ruim voorzien. Zij zullen dat wel blij
ven. Tenzij hun door de belastingbetalers,
die de aanschaffing er van financieren,
het krediet wordt opgezegd.
VAN DER HAEGHEN.
RECLAME.
Hebt dj pijn ia
rug en lendenen?
Blijf daarmet toch oict loopen. Akker",
Klooaterbabem zal Uw pijn onmiddellijk
tot bedara brengen, U mei behaaglijke
verlichting, kalmte en rust bezorgen.
verdrijft de pijn
1559
Dit zijn nu zulke vreemde dagen, die Zon
dagen midden in de week nu een Zater
dag en opeens weer een Zondag daar
raakt een huisvrouw haar hoofd bij kwijt.
Ik zal u daarom deze week maar geen in
gewikkeld huishoudelijk praatje geven, doel»
een beetje heen en weer springen van den
liak op den lak.
In de eerste plaats leer ik u een paar
nieuwe kunstjes en spelletjes dal komt
in de Kerstvacantie altijd goed te pas voor
wie kinderen in huis heeft. Er zijn men
sehen, die niets gemakkelijker vinden dan
kinderen bezig te houden. Anderen hebben
daar echter geen greintje slag van en zijn
soms voor een kinderpartijtje zóó slecht
voorbereid, dat de kleine kleuters zich dood
vervelen en, gewend als zij zijn om hun ge
voelens nooit en voor niemand le verber
gen, soms heel oprecht tijdens een stil
oovenblik zeggen: „Hè, wat verveel ik mei
Zal ik nu maar eens naar huis gaan?"
Arme gastvrouwll Maar 't is haar eigen
schuld I Om zulke vrouwen te helpen, ver
zamelde ik deze grapjes:
Vliegmachientje. Hen vraagt aan de
kinderen wie er graag wil vliegen. Hij, die
't eerst roept, mag het doen, maar moet even
de kamer uit. Daarna leidt u hem geblind
doekt weer binnen en zegt hem, terwijl u
hem bij de hand houdt, dat hij heel voor
zichtig in de machine mag stappen: in wer
kelijkheid Iaat u hem echter op een stevig
plankje stappen. Nu pakken twee helpslers
het plankje beet; de geblinddoekte jongen
mag zich aan iederen kant aan de hooiden
van de helpsters vasthouden. Een van haar
maakt nu hel geluid van de schroef na; dan
lichten zij. heel voorzichtig, het plankje een
paar centimeter van den grond en wiebelen
net zachtjes wat heen en weer. Gelijk daar
mee moeien zij geleidelijk de hooiden laten
zakken; de kleine vliegenier krijgt hierdoor
de sensatie, dat hij zelf steeds hooger stijgt,
ja, bijna tol het plafond!! Na een minuut
van gestadig wiebelen zegl u: „Nu, spring
er maar uil! We zullen je opvangen!" Tien
tegen één, dat de jongen een geweldigen
sprong gaal nemen in het idee, dat hij min
stens 10 Meier boven den grond is gevlogen!
En het is grappig zijn gezicht le zien, als
hij dan bemerkt, dat hij zoo goed als op den
grond staat! Helpsters, die hier met succes
de „machine" willen bedienen, zullen goed
doen als zij liet kunstje van te voren repe
leeren.
Een ander: De Koning en ie Koningin
van de Solomon-eilanden. Hiervoor moe
ten twee grootere kinderen in 't geheim wor
den genomen. De anderen zendt u de kamer
uit. Nu maakt u van twee stoelen, d' een
eindje van elkaar af staan, door er kussens
op le leggen en er een kleed over heen te
hangen, een mooien troon, waarop de Ko
ning en zijn gemalin, getooid met een vor-
8telijken mantel en een goudpapieren kroon,
plaats nemen. Let op, dat het kleed goed
gespannen is, zoodat de andere kinderen
geen argwaan krijgen, dat er een open
ruimte onder ligtl Nu mag bet eerste kind
binnen komen om aan Zijn Majesleit en de
Koningin voorgesteld te worden. Deftig en
afgemeten zegt de Vorst: „Nader mijn troon,
mevrouw" en het Koninginnetje voegt er
vriendelijk aan toe: „en neem plaats!", ter
wijl zij op de ruimte lusschen hun beiden
wijst. Als de bezoekster, wal verlegen en
buigend, nadert en heel voorzichtig zitten
gaat, slaat het vorstenpaar plotseling op en
het mevrouwtje zakt in dw diepte I! Zoo her
haalt men het met de volgende kinderen en
natuurlijk lachen de eerste slachtoffers om
het hardst bij het vallen van die na hun
komenl
Een wild maar aardig spelletje is: Rond
om het stokje. Aan de ééne zijde van de
kamer zet u een brandende kaars op een
tafel of een s'loel. Nu geeft u een der gasten
een wandelslok in de hand en zegt hem, dat
hij aan den tegenovergestelden kant van
het vertrek moei gaan slaan, den slok op den
grond zetten, hem met beide handen vast
houden en zich voorover buigen tot zijn
voorhoofd op zijn handen steunt. Terwijl hij
nu zijn oogen op de punt van den stok ge
vestigd houdt, moet hij viermaal heel snel
om den slok heen draaien, dan rechtop gaan
staan, naar de kaars toe loopen en deze uit
blazen.
De meeste kinderen kunnen na dat draaien
niet rechtuit op de kaars loeloopen. Gaat het
wel (doordat zij bijv. hot spelletje al eens
meer deden) dan kunt u zes of acht maal
om den slok laten draaien en heel streng
zijn met den eisch, dat zij in een absoluut
rechte lijn naar de kaars moeten gaan.
Bij oudere kinderen kunt u ze blinddoeken,
ze driemaal snel in de ronde draaien en dan
zeggen, dat zij moeten probeeren de kaars
to bereiken en uit te blazen. Gewoonlijk
wandelen zij naar een glad tegenovergestel
den hoek van de kamerlt
Kinderen lachen graag en snel. Daarop is
het spelletje: „Poesje Miauw" gebaseerd
De heele partij gaat in een kring zitten. Een
is „Poesje Miauw" en wordt in het midden
gezet. Zij loopt op handen en voeten. luid
miauwend rond. Nu gaat zij op een der me
despelers toe. Deze moet haar aaien en
slreelen en duidelijk, geheel zonder lachen,
driemaal achtereen: „Zoet poesje, zoet
poesje, zoet poesje!" zeggen. Poes mag on-
dertusschen door een mal gezicht, een gekke
beweging, een zacht miauwen probeeren
om de ander aan het lachen te maken. Maar
zij mag niet praten. De ander doet dus
verstandig zoo snel mogelijk driemaal:
„Zoet Poesje" le zeggen. Lacht hij vóór dien
tijd, dan is het zijn beurt om poes te wezen,
net zoo lang tot een ander hem door lachen
verlost.
En nu nog ccn paar „kleine handig
heidjes". Als van uw armbandhorloge het
glas is gebroken cnu moet het
naar den horlogemaker zenden,.dan bent u
natuurlijk bang. dat de wijzertjes breken
teer als zij zijn nu zij open en bloot lig
gen. Neem een leeg lucifersdoosje,- leg daar
het horloge in met de wijzerplaat naar bo
ven; haal de beide leeren riempjes door de
6malle kanten heen (waar u te voren een
gleufje voor gemaakt heeft), schuif nu het
doosje dicht cn liet horloge zit onbeweeglijk
en veilig opgesloten.
Heeft u droogbloeiers, die niet
uitkomen? Zet ze dan even in een donke
ren hoek op vochtig zand. Dan komen de
worteltjes al spoedig te voorschijn. U kunt
ze daarop met koud water afspoelen en weer
op hel bollcnglas zeilen. De wortels ont
wikkelen zich nu snel en spoedig komen er
bloemen.
Een theelepeltje vol Olijf-olie aan bet wa
ter toegevoegd, waarin u uw handschoenen
wascht, spaart de handschoenen en maakt
ze soepel.
Wanneer u rubber handschoenen nu en
dan met wat Fransche talk inwrijft, houdt
u ze veel langer mooi. Ook badmutsen cn
andere rubber-artikelen blijven beter, wan
neer u zc vóór liet wegbergen op deze wijze
behandelt.
Als u geen rommel In uw naai
doos wilt hebben, rijg uw klosjes garen dan
alle samen (alle kleuren) aan een koord of
touwtje, dat u dichtknoopt. Dan raken ze
nooit zoek, niet in de war en ze blijven zelf
netter enschooner.
(Nadruk verboden.)
In 't groote paleis aan de Quai du Mont
Blanc, waarin gevestigd het secretariaat
van den Volkerenbond, een ongekende
drukte. De gewone plechtige stilte, slechts
onderbroken door het getik der schrijfma
chines, door 't gekras der pennen vervangen
door een geroezemoes van vroolijke opge
wekte klanken. Van het talloos ambtenaars
personeel, vanaf de deftigste chefs en sous
chefs van afdeelingen, de gewichtige secre
tarissen en onder-secretarissen en tolken
tot het leger der beminnelijke typistjes,
niet één te vinden achter 't bureau-ministr®
of de schrijfmachine. Zonder één uitzonde
ring hebben zij zich losgerukt van hun dage.
lijkschen arbeid, de zwaarwichtige zorgen
op zij geschoven en zich verzameld in de
hal en 't trappenhuis. Een half uurtje van
nerveuse agitatie, van gespannen wachten.
En klokke drie uur vijf en twintig precies,
hield Jackie Coogan, de „Kid", zijn plech-
tigen intocht in het Paleis des Nations. Min
zaam met zijn keurig gegauteerd handje
de groeten beantwoordend, schreed 't
knaapje tusschen de rijen zijner ethousi-
aste bewonderaars onmiddellijk naar het
allerheiligste, het salon van den Sccretaris-
Generaal.
Gedurende een kwartier onderhield Jac
kie zich met dezen hoogwaardigheidsbe-
kleeder en nam uit diens handen een oor
konde in ontvangst. I dit stuk werd Jackie
hulde gebracht voor de verdienstelijke wij
ze, waarop hij de Grieksche regeering een
millioen dollars overhandigd had, in Ame
rika bijeengebracht voor de kinderen der
uit Klein-Azië verdreven Grieken.
Of de juiste beteekenis van dit schrijven
tot onze Jackie is doordrongen, schijnt
twijfelachtig.
Gij weet zonder twijfel, dat 't Grieksche
gouvernement voor twee jaar de hulp van
de Soc. des Nat. heeft ingeroepen ter uit
werking van een plan om de honderddui
zenden, plotseling uit hun bestaan gerukte
Grieksche uitgewekenen weer aan loonend
werk te helpen. Dr. Nansen, Hooge Com
missaris voor de refugiés, het finantieela
comité, vertegenwoordigers van de S. D. N.
etc. hebben hiervoor samengewerkt. De heer
Henri Morgenthau heeft het voorzitterschap
aanvaard van l'offiee autonome d'etablisse-
ment des refugiés grecs. De emissie van
een leening, groot 50 millioen dollars, wordt
tob dit doel voorbereid etc."
Graag geloof ik, dat Jackie niet de eerste
de beste is, maar ,,of hij zonder twijfel"
bekend is met 't bestaan van een office
autonome, van een Hooge Commissaris, van
meneer Morgenthau, van een emissie, om
van de rest te zwijgen, lijkt mij wel een
beetje kras voor een baasje van tien jaar,
al is 't ook nog zoo'n wonderkind.
Laten wij hopen, dat Jackie in latere
dagen althans mogo beseffen, de hem te
beurt gevallen eer. Een dergelijke ontvangst
is niet weggelegd voor gewone stervelingen
daarvoor is bijna een koningskroontje noo-
dig.
Alvorens te vertrekken liet Jackie zich
filmen met den Secretaris-Generaal. Daar
zTil de jongen allicht meer van gesnapt heb
ben. En te vreezen is, dat de gouden chro
nometer, hem 's avonds geschonken door
de Compagnie Générale du Cinématographe
meer door hem gewaardeerd wordt dan de
brief van de S. D. N.
Ook al moge voor sommigen in do
bovengemelde plechtige ontvangst iets be
lachelijks schuilen, toch mag Jackie de lof
niet onthouden worden ook hierbij, als
steeds, zijn rol kranig gespeeld te hebben,
en kan hij er van verzekerd zijn, dat hij bij
deze vertooning niet de belachelijke was.
Van geheel anderen aard, in-tragisch, was
de gebeurtenis dezer dagen in een ander
deel van Zwitserland voorgevallen de
voltrekking van „la peine capitale" in UrL
't Geval is op zichzelf weinig interres-
sant. Een man die reeds 15 jaar meer dan
een derde van zijn leven, achter de tralies
heeft doorgebracht, een uitgestootene,
wordt de vijandige maatschappij weer in
geduwd, met als geheel bezit de som van
tien cents. Reeds den volgenden dag, toen
de gelegenheid zich voordeed, is een roof
moord op een vijftienjarig kind 't gevolg.
Een doodgewone misdaad dus, zooals nog
dikwijls geschiedt en helaas nog dikwijls
geschieden zal. Maar niet gewoon, geheel
onverwacht, althans in dit land, is de ap
plicatie van de doodstraf.
Bij de behandeling van 't nieuwe mili
taire strafwetboek was juist dit jaar over
deze straf een principieel debat gevoerd in
't parlement. En niet zonder sterk protest is
de doodstraf gehandhaafd gebleven, uitslui
tend echter voor militairen, schuldig aan
bepaalde misdrijven gepleegd in oorlogstijd.
Stilzwijgend werd sinds lang aangeno
men, dat de doodstraf niet meer paste in
't kader des tijds, in normale omstandighe
den nooit meer ten uitvoer zou worden ge
bracht.
Een bekend rechtsgeleerde, professor
Stooss kon dan ook in 1892 verklaren „dat
de permanente weigering de doodstraf le
voltrekken, zelfs bij de allerergste misdadi
gers op één lijn mag gesteld worden met de
afschaffing van die straf'. Na 1880 was ze
trouwens in 't mecrendeel der cantons uit
't strafwetboek geschrapt. Slechts in 8 can
tons komt ze er thans nog in voor. Bijna
steeds werd bovendien, waar de doodstraf
geëischt was. gratie verleend. Van af 1868
tot heden hebben dan ook slechts -4 execu-
tie's plaats gevonden, de laatste in 1910.
Groote ontstemming verwekte dan ook het
vonnis door de jury in Uri geveld, en in alle
instantie's bevestigd, zoodat het 18 Oct. 1924
dan ook ten uitvoer gebracht is.
Onder de weinigen, die het volkomen met
de jury eens waren behoorde echter ook de
moordenaar zelf. een feit, zeker tamelijk
zelden in de strafgeschiedenis. En, volkomen
consequent, heeft hij dan ook halsstarrig
geweigerd gratie te vragen.
De Grand Conseil van Uri was hierdoor
in een lastig parket gebracht. Een verzoek
om gratie had groote kans gehad ingewil
ligd te worden, daar blijkens de stemming,
vele leden van dat college tegenstanders
van de doodstraf waren. Nu de deliquent als
't ware zelf vóór stemde, hadden de vóór
standers gewonnen spel. De hoop, aanvan
kelijk gekoesterd, dat de straf toch niet ten
uitvoer zou gebracht worden, wegens ge
brek aan een beul, was ijdel. Meer dan één
bleek onmiddellijk bereid het bloedgeld te
verdienen. Na afloop der executie kwamen
RECLAME.
Wanneer Uw luchtwegen verstopt
zjjn en gtf een gevoel van be*
nauwdheid krijgt, probeer dan
een» Akkcr's Abdijsiroop dia door
haar slgmoplossende werking Uw
luchtwegen zal zuiveren van slijm
die zich op Uw borst heeft vast
gezet. Gebruikt ook bij.bronchitis,
asthma, kinkhoest, hardoekkigen
hoest# keelpijn de bekende Akker's
Verzacht zuivert geneeit. I
Ala».»wtnj|biir nm t 250 r» fl
I SO t 550 r» /27) 1000 *a» 4.50
1558
er zelfs nog brieven in van twee In T bui
tenland wonende Zwitsers, welke zich bij
voorkomende gelegenheid aanbevolen voor
beull
Ook voor rakkers, de beulsknechten, was
er keus. Een van de twee hiervoor uitver
korenen was de kleinzoon van den laatsten
oflicieelen beul uit Uri: bon sang ne ment
pas. De executie heeft dus plaats gehad, en
onwillekeurig verrijst de vraag, heeft zo
doel getroffen?
Wij mogen veronderstellen, dat tegen
woordig in strafoplegging 't idee van wraak,
van vergelding, uitgesloten is, dat stTaf niet
als représaille, slechts als preventief middel
moet beschouwd worden, een waarschuwing
voor met misdadige neigingen behepte In
dividuen.
En de wijze, waarop in dit geval de deli
quent de straf onderging, reduceert de
waarde er van als prevcnlicf middel vrij
wel tot nul.
Niet de geèxecutcerdc, maar de executan
ten wekten hier den algemeencn weerzin
op, terwijl ten leste aller sympathie den
moordenaar len deel viel, die in dit drama
de beau röle wist le vervullen. Gesteund
door een vast geloof, heilig overtuigd dat een
berouwvol zondaar hier namaala alles ver
geven wordt, ging de man blijmoedig den
dood tegemoet, blijkens zijn laatste woor
den: „Mijne hoeren, dit moment, waarop gij
mij guillotineert, is het schoonste van mijn
leven".
De totale indruk door deze executie ver.
wekt, is dan ook een ongewenscht effect ge
weest. Men zag geen misdadige schurk meer
in den moordenaar, maar een bewonderens
waardig berouwvol zondaar, een held. zoo
als een der priesters hel uitdrukte. Is de
kans niet groot, dat dit geval in plaals van
af te schrikken, juist de tegengestelde uit
werking zal hebben, bij sommige misdadi
gers 't idee zal suggereeren, dal de dood niel
te vreezen is? Zal het voorbeeld van dezen
man, die op '1 groote oogenblik zich wl9l le
looien met de martelaarskroon, bij ge-
desequilibreerden niel de lust kunnen op
wekken eveneens op dusdanige wijze al#
held te poseeren, aldus de waarheid bevesti
gend van het oude gezegde: „de ergste mis
dadigers worden gekweekt onder 't schavot"
Genève, Dec. 192L Dr. KLAUS.
RECLAME
Biedt Uw q&sten na het diner een
glas„REMi aan als pousse-caFé;
zij zullen U en „REMY" c ompli-
menteeren.Prijs F.22.5 per orig. flac.
1582
(Buiten verantwoordelijkheid der Redaclie),
Copie van al of niet geplaatste stukken
wordt niet teruggegeven.
Nood.
Voor het Mil. Tehui9, te Leiden, waarvoor
wij onlangs een oproep plaatsten is het -vol
gende ingekomen:
bij J. Bosch van W. f2.50; van Z.
f 1; van E. fl.50; van I. en J. Z. f5; bij
C. Th. B r e e b a a r t f 10, gevonden in
de Collecte Kapel Oegslgeesl; van Th. f 1;
van G. de J. f2.50; van H. f2 50; van F.
f2; van mej. de N. f 1; van N. N. f 0.75;
bij J. P. Mulder van een Weduwe
f 0-25van H. f3; van mej. de II. f2.50;
van V. 12.50; van v. d. V. f 10; bij den
huisvader van K. f 2.50.
Een gift van f 25 door bemiddeling van
de bezoekers.
Hun, die dit lezen, wordt vriendelijk ver
zocht dit bedrag te willen verveelvoudigen.
De nood is nog niet gelenigd. Misschien
brengen de laatste dagen van het jaar ons
nog vele gillen, groote en kleine, opdat wij
met een flink bedrag het jaar kunnen be
ginnen en ons werk naar behooren kunnen
verrichten. Helpt allen daartoe mede. Wi»
gaf nog niet?
HET BESTUUR.
RECLAME.
1574
^/eis/eerjc/e
w/7re/>-
^oe/Gr? -c-v
r Jc/iz-a/e //cz/c/. zStorvhcrenc/e d/'/ozaerr.
Ti/be/zSOc. fi'j ApoZfy e/z
Aant/ert
