De Kluizenaar van Far-End,
No. 19790
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 13 September
BRIEVEN UIT CANADA.
In de donkere onderwereld.
FEUILLETON.
BUITENL WEEKOVERZICHT.
^oed aspect te Génève
Duitsciiland begrijpt weei
eens niet Mc Donald en
Heiriot in moeilijkheden.
Wanneer de huidige Volkenbondsverga-
dering te Geneve slechts den onderbouw
yan een brug zou opleveren over de kloof
tusschen het Engelsche en Fransche stand
punt ten aanzien van de verzekering van
den wereldvrede, mogen we tevreden zijn.
Zoo schreven we vorige week. Welnu, hel
lijkt er thans inderdaad op, dat de vijfde
zitting van dit lichaam, waarop zooveel
hoop is gevestigd, daarin zal slagen. Meer
dan ooit tevoren doet men van weerszijden
ernstig zijn best, om elkaar's standpunt
zoo dicht mogelijk te benaderen. Dat bleek
reeds uit de rede van Herriot, die Mc Do
nald's zienswijze ten opzichte van ver
plichte arbitrage zelfs volledig onderschreef
maar overigens ten aanzien van het veilig
heidsvraagstuk het Fransche standpunt van
sancties, zij het ook in milderen vorm, hand
haafde. En dat komt nog steed3 tot uiting
in de commissies., ingesteld als gevolg van
een met algemeene stemmen aangenomen
resolutie, door Mc Donald en Herriot in alle
haast voor hun terugkeer naar hun resp.
home gezamenlijk opgesteld. Deze commis
sies waarin het werken en streven der
leden der Nederlandsche delegatie ten zeer
ste op prijs worden gesteld zijn druk
doende, zoodat het nog te vroeg is .victorie"
te kraaien, maar het aspect is gunstig. Het
is, alsof ter huidige zitting door allen wordt
aangevoeld, dat momenteel als het ware
geldt de spreuk: nu of nooit. Iets, waarmee
in vroegere vergaderingen wel eens te wei
nig rekening is gehouden, zoodat er een at
mosfeer hing, waarin het zeer moeilijk was
zelfs om diverse aangelegenheden maar aan
te roeren. Het beste beentje wordt nu voor
gezet en er is een atmosfeer geschapen,
waarin het mogelijk is ook de teere kwesties
zoo bij uitstek geschikt om gevoeligheidjes
op le wekken, aan te raken.
't Is daarom, dat met een zelcer vertrou
wen het oog gericht is naar Geneve en dat
de verwachting groot is, dat daar ditmaal
dc basis zal kunnen worden gelegd voor een
werkelijken opbouw van een vredesbond,
hetgeen de Volkenbond immers bedoelt te
zijn. De basis! Hoogere verwachtingen mag
»en niet koesteren, wil men zich niet over-
tfftvcn aan een soort zelfbedrog.
't Is met een soort stille nieuwsgierigheid,
ftat het oog op Duitschland is gericht. Mc
Donald noemde Duitschland's directe toe
treding noodzakelijk en Herriot. hoewel zeer
omzichtig in zijn uitlatingen zulks met
het oog op de slechts langzaam zich veran
derende geestelijke gesteldheid in Frank
rijk ontkende dit niet. Als het ware is
Duitschland in den mond gegeven thans te
vragen om te worden opgenomen, maar het
hult zich in een stilzwijgen, dat onaange
naam aandoet.
(Het lijkt voor de zooveelste maal, of
Duitschland de waarde van dit psychologisch)
ïrfoment ontgaat en zich nog mopperend
■wil afzonderen in eenzaamheid.
Maar Duitschland heeft niet .veel van die
"kansen te verliezen, dat moet het wel be
denken, ook al kan het zich begrijpelijker
wijs niet opwerken tot een1 hartstochtelijk
bewonderaar van den Volkenbond, zooals
die was en zelfs nog wel is, zij het ook, dat
dit lichaam zich ontwikkelt iu den gewensch1-
ten geest, met loslaten van de meerderlieid
'der oorlogsoverwinnaars als degenen, die
alleen besturen.
Duitschland's intreden zou die ontwikkeling
slechts kunnen bevorderen en daarnevens
Duitschland een stem geven in het kapittel.
De regeering zwijgt evenwel in alle talen.
Trouwens, wederom heeft de Duk-
sche regeering een ernstig bewijs gegeven,
de tijden niet te begrijpen. Hoewel van
'diverse officieuss zijden het waarschuwingen
'had geregend en daarnevens een regeetring ook
zonder waarschuwing in staat moet zijn,
'de gevolgen eener daad te overzien, is van
'Duitsche zijde opnieuw de schuldvraag te
berde gebracht, zij het ook op eigenaardige
wijze. Den Duitsch-nationalen was, als
eenige direct tastbare belooning toegezegd,
voor hun redden van het Da wee-plan in
den Rijksdag, dat de regeering in een nota
de schuld van den oorlog van 1914, die in
het verdrag van Versailles erkend worden
moest, zou loochenen. Een toezegging, die
al niet bepaald verstandig aandoet. De
Duitsch-nationalen, die blijkbaar zich wei
nig bekommeren om de gevolgen van hun
kortzichtig drijven, drongen aan op het
verzenden van deze ontkennings-nota en
de Duitsche regeering, den. moed missend
om de belofte te vervullen of deze in te
trekken, kondigde de komst van zoo'n nota
aan. Met gevolg, dat zoowel uit Frankrijk
en België als uit Engeland in den meest
officieeïen vorm de waarschuwing kwam:
bezint eer gjj begint. Zoo'n nota zou het
zoo moeizaam door het accoord van Lon
den bereikte, te niet dreigen te doen en
zelfs in Frankrijk de gunstige stemming
kunnen doen omkeeren. En gezien de bij
zonder ongunstige uitwerking van de aan
kondiging van een dusdanige nota, valt aan
de juistheid van die waarschuwingen niet te
twijfelen. De Duitsche regeering is nu blijk
baar vooreerst op den terugtocht, maar zoo
heel zeker, dat die terugtocht volkomen
is, ziju we helaas- niet. De Duitsch-nationalen
zullen wel geen krimp geven en aan de be
lofte herinneren. Of deze regeering die ter-
wille van een zuiver academische aange
legenheid, die voor 't oogenblik geen greintje
practische -beteekenis heeft, de gevaren van
zoo'n ontkeuningsnota trotseeren wilde, daar
om geheel zal durven terugwijkend
Ook om de juiste verhoudingen m de
groote politiek heler te kunnen waar neut en,
zou een lidmaatschap van den Volkenbond
voor Duitschland zeer wenschetijk ztjn.
Zoowel Mc Donald als -Herriot hebben
na hun kortstondig verblijf le Geneve bij
hun terugkeer in hun haardsteden groote
inwendige moeilijkheden gevonden. Mc Do
nald wet het ergste, lierriot's moeilijkheden
bestaan voor dit moment slechts uit begro
tingstekorten, geen aangenaam 'feit, maar
veel is bij zooiets toch l'art de grouper ie3
ciffres,. zie b.v, Poincaré's beweringen, dat
het Roer-avontuur voordeelig is geweest,
waaromtrent Herriot nu wel andere gege
vens verschaft I
Mc Donald blijft voor dezelfde drie moei
lijkheden staan, die zich bij het op reces
gaan van het Engelsche parlement al aan
kondigden: de lersche kwestie, de Bntsch-
Russische overeenkomst en de kwestie van
Egypte cn Soedan. Alle drie spitsen zich
meer en meer toe en daarnevens krijgt de
Engelsche premier het in eigen partij te
lcwaad Zou er waarheid zijn in Mc Donald's
verklaring, dat in deze tijden in landen als
Engeland geen mensch tanger dan een jaar
premier kan zijn? Tenzij Mc Donald niet
de consequentie zou trekken uit zijn neder
laag, schijnt zijn val over hel Britsch-Rus-
sisch verdrag vrij zeker, ook al zijn er
eenige liberalen, die hem zullen steunen.
Lloyd George zoowel als Asquith hebben
zich echter vastgelegd als tegenstanders met
hun aanhang.
Of zal men eenig middel tot uitstel vin
den, daar de partijen immers zich hebben
gereed gemaakt voor een krachtige winter-
campagne in Enyland, zoodal verkiezingen
in le kort verschiet daaraan niet bevorder
lijk zouden zijn
RECLAME.
66GS
lf.
MONTREAL, 18 Juli,
T Is Vrijdag-avond halfnegen.
Gisteren moest ik bij de doua
nen van al de sigaren betalen, nolabene 7
dollars. Ik mocht als dame geen één sigaar
vrij invoeren. Dus moet de fain. IC. betalen
3lU dollar, en nog 1 dollar voor de zak
tabak. Om 9.30 per trein uit Quebec, om 2
uur hier.
Eerst naarZeer vriendelijk ont
vangen door Mr. Adams-. Heel aardig ge
sprek met hem gehad. Ze maken voor mij
een kaart met 't juiste aantal Hollanders
(voor zoover bekend) in ieder district. Ze
willen hier zeer gaarne Hollanders hebben.
Zaterdag-avond halfnegen.
Ben om 1 uur gaan lunchen, daarna met
zoo'n sight-seeing tramway een ril van ll/«
uur in en om Montreal. Kolossaal uitgebreid.
Aardige villaatjes in de voorsteden, allemaal
met een Amerikaansche „stolp" met schom
melstoelen. Tuinen zonder hekken, waar
men zoo van de straal in kan stappen.
Alles even mooi, heuvelachtig, hier en daar
beeldig, maar over 't geheel in de verste
verte niet zoo mooi als onze Europeesche
steden. Dat oude mooi, wat wij hebben,
ontbreekt hier -totaal.
Van de tram afgestapl in de buurt dacht
ik van 't Postkante^' en echt ver
dwaald. Ik wist totaal niet meer waar ik
heen moest, liep zoodoende einden om en
kwam eindelijk doodmoe hier terug. Tosn
gaan theedrinken in de buurt, een bril met
groene glazen gekocht; wat fruit, aanzich
ten, postpapier en weer naar huis
Ben nog even aan de Y. M. G. A.
geweest om te vragen naar Meth. Kerk. Ga
morgenochtend daarheen. Ik zal blij zijn als
ik aan mijn eigenlijke emigratie-werk kan
beginnen, want alleen in zoo'n groole stad
is niet prettig. Volgende Zondag denkelijk
te Berwijn, zal in Oltano wel klaar zijn
voor Woensdag, dan hierheen terug, Don
derdag in Berwijn blijf daar dan tot
Maandag, en dan naar Toronto, dat is 12
of 13 uren sporen.' 'k Zal nog wel eens zien.
Alles is hier duur. Kleeren vooral. Toch
loopen alle ^rouwen hier in prachl-toillet-
ten. Het fijnste krijg je Uier te zien. Pracht-
winkels, nee, je kunt 't je niet zoo denken.
En zoo smaakvol,, prachlig. 't Is een lust
om de etalages -te zien liet huiselijk leven
lijkt me hier niet zoovëel als bij ons Auto's
rijden voor bij de eethuizen en heele fami
lies stappen uit en gaan daar eten. Ze heb
ben er zelfs baby-stouten I Dit wil er bij ons
toch niet goed in. Nu, niet in Montreal wo
nen de geest lijkt me hier niet degelijk.
Voor ons, Hollandsche huismoeders, niets.
Op mijn kamer hier i9 't karpet aan den
grond gespijkerd. Vooral niet opnemen!
Zondagmiddag 20 Juli. 4 uur.
Vanmorgen eerst "naar Postkantoor. Geen
brieven. Toen naar Methodisl-Church.
Prachlkerk, maar niet meer dan 100 men-
schen. Mooie dienst; een zangkoor, dat héél
mooi zong; een daarbij was bepaald be-
rocpszangeres. Voorgelezen werd Ps. 40. De
tekst was: „want uit genade zijt gij zalig
geworden door het geloof, en dat niet uit
U zetven, het is Gods gave". Uit den kerk
naar een park gewandeld, 't Is warm, en
alle trams worden bestormd door Zondags-
menschen. 't Is Iner gister en vandaag
stampvol. Men zegt, dat 't Amerikanen zijn,
die hier komen om le kunnen drinken!
Kleeren zijn hier duur, behalve hecren-
pakken, die je heel aardig hebt voor 25 en
30 dollars, met 2 pantalons. Dameskleeding
en fijne heerenkteeding zijn onbetaalbaar.
Chr. jonge mannen verg. (Young Mei's
Glerisher Association).
BERWIJN, 23 Juli 1924.
Lieve allemaal,
't Is Woensdagmiddag G uur. Arriveerde
hier gistermiddag 5 uur. Zag onze vertegen
woordiger gisteravond. Vanmorgen op zijn
kantoor lijst met namen van onze lui nage
gaan. Allen maken het goed en zijn tevre
den, behalve de M. Vanmiddag zijn we met
auto bij verschillende farmers rondgegaan.
Eerst familie W. Best tevreden, farmer ook
zeer tevreden over hen. Vader en zoon ver
dienen samen 50 dollars per maand. Vrou
wen hoeven niets voor farmer te doen. Heb
ben aparte woning (primitief), eenige meu
belen, vrij melk, stuk grond voor verbou
wen van groente, Zaterdags vrij gebruik
van paard en wagen; moeten voor hun
eigen kost zorgen. Ze kunnen zelf groenten
en aardappelen verbouwen, maar 't is nu
wat laat in den lijd. Aardappelen zeer goed
koop, brandstof in overvloed. Ze zijn tevre
den, maar ik vind, dat ze zich wel erg be
helpen moeten. Enfin, zij zijn tevreden en
de boer ook. Toen naar v. L, Ook best te
vreden en de boer ook over hem. Van hem
hoorde ik, dat K. in zijn buurt was en ook
best. ICl. eerst een slechte baas. Toen over
Amerikaansche grens, gepakt, halve dag
vastgehouden en teruggebracht. Nu bij bes
ten boer, goed tevreden. Toen naar de II.
Ik hoorde al van den boer, die óók niet over
hem te spreken was, dat hij onvoldaan was.
Hij wou meer verdienen; de boor betaalt
hem 1 dollar per dag en vindt dit voor hem
nog le veel. De M. zei mij, dal hij met
tusschenpoozen moest werken van 's
morgens 5 lot 's avonds 9. Dit is natuurlijk
veel te lang. Maar in den zomer, die zoo
kort is m o e t er op de farm gewerkt wor
den zoolang 't dag is. Dat kan niet anders.
Wat er van de M. worden moet, weet ik
niet. Dankbaar wordt hij nooit. Zijn jongen
heeft, volgens onzen man, en volgens de
farmer van <le M., een uitstekende plaats
bij twee oude menschen die hem verwen
nen. Maar volgens de M.: ,,ja, redelijk goed"
De dorpen hier in dit district zijn heel
aardig cn sommige farmorhuizen ook, maar
de moesten maken niet veel werk van hun
huizen, vooral de oorspronkelijke Franschen
niet. Bij dozen plaatst onze man nooit.
Farmer W. kreeg uitstekende plaats als
zetboer in D. Ik zag ze gister nog even; veel
groeten ook van hen aan jullie allen.
Eigenlijk wat men van deze streek kan
zeggen: mooi landschap, flinke farms, loo-
nen voor ervaren knechts 2535 doll, per
maand, altijd werk, maar ver van leven en
verlier. W zegt wel, dat ze hie-r op den
duur vpor zichzelf kunnen beginnen, maar
dan is altijd een kapitaaltje van duizend
dollars voor noodig. En voordat ze dat heb
ben overgespaard, moeten ze nog al lang
hier zijn. Ik hen benieuwd naar de toe
standen in 't Westen
Parijs, 2 September.
Sinds enkele dagen hebben wij een logee
uit Holland en eoo zie ik allerlei dingea
van Parijs, welke men als inwoner van deze
stad waarschijnlijk nooit zou leeren kennen.
Vanochtend bezochten wij de Gonciergo-
riede sombere, eeuwen-oude, met wco-
ldachten gedrenkte kelders op het Seine-
eiland, dat de bakermat was der hoofdstad
van Frankrijk.
We hebben gedwaald door de eindelooze
gangen en „salles des pas perdus" (inder
daad, hoeveel verloren voetstappen liggen
hierl) van heb paleis van justitie; we had
den opgetogen gestaan in het puur-flonke-
rend kleur-juweel, dat de Sainte-Okapelle
heet; en even later bevonden wij ons op
den quai de 1'Horloge voor de zware gevan
genisdeur. Een druk op de eleotrisehe schel
de deur wijkt log open, en wordt onmiddel
lijk weer, achter ons, gesloten. Een binnen
plaats, een stoep, weer een andere deer
van wanhoop, een trap af in een kille, half
donkere, galmend-echoënde ruimte. In 'n
kelder met hooge, steenen zoldering van
gothieke spitsbogen, wachten wij op den
gids, zonder wien niemand hier mag rond
dwalen.
Het is een van de meest indruk wekken
deneen, iaat ik zeggen: het meest in
drukwekkende ding van Parijs. Ge moet
al een bar ongevoelig stuk eten zijn, wilt
go niet hevig onder den indruk hier van
daan komen. Het trieste cachot van Marie
Antoinette; dc al even sombere cel waar
haar vervolger Robespierre 24 uren sleet,
haastig gevonnist en afgemaakt., omdat zijn
nobele beulen vreesden, dat hij het schavot
anders niet levend meer halen zou (zijn
kaak was door een revolverschot verbrij
zeld); de afschuwelijke kamer, waar 2G70
vrouwen en mannen de kar verbeid hebben,
die hen naar de guillotine voeren zou het
zaaltje, waar de Girondijnen hun laatsten
nacht 'doorbrachten met hoffelijken kout
aan een luisterrijk feestmaal, en Fransche
edellieden bleven until! the bitter end; de
kelder, waar, als alle cellen vol waren, de
„p&Uleux^ (degenen die niet rijk genoeg
waren om zich een gevangenis-kosthuis te
betalen) naast elkander op het stroo lagen,
te midden van ratten en ongedierte; de
binnenplaats, waar (1792) de September-
moorden plaats hadden: 288 gevangenon,
afgemaakt door het gepeupelde holen
waar beurteliitgs Bailly, Malesherbee, ma
dame Roland, Oamille Desmoulins, Dan-
ton, Fabrc d'Eglantine; en drie kwart
eeuw later prins Pierre Bonaparte, en
nog weer enkele jaren na dezen prins Je
rome Bonaparte, Ravaillac, Lacenaire, do
jeugdig© hertog van Orleans (1890) en de
koningsmoordenaar Daniiens hebben gevan
gen gezetendat alles stemt niet bei*
paald tob trots of vroolijkheid.
En torii... nog méér dan al deze vernedtv»
rendo, beschamende herinneriugen uit het
verleden, drukte mij bij dit bezoek de ge
dachte aan het heden.
Want aan de overzijde van het nanV<v
klamme binnenplaatsje (eon streep op den
muur geeft aan, dat bij de overstrooming
'■ra de Seine, ]0 jaar geleden, het water
hier hoogor stond dan mijn schouders) zagen
wij de zwarte tralie-vensters van wat nog
heden ten dage dienst doet als provcntievQ
gevangenis, het z.g. .depot".
W1 zijn hier onder het paleis van justï-*
tie. Daarom worden deze kerkers gebruikt
om diegenen op te sluiten wier „zaak" in
behandeling is. Ze hebben het er „goed"-
zegt men mij (hot. zal wel erg betrek
kelijk zijn t), want ze zijn nog niet veroor
deeld en het kan best gebeuren, dat zij blij*
ken ten onrechte van hun vrijheid beroofd
te zijn geweest en worden vrijgesproken.
Men heeft hen, toen zij gearresteerd wor
den, naar een der gevangenissen van Parijs
gebracht: de mannea naar ironie van een
naam I de Santé, (Ie vrouwen naar heb
lugubere SaintLazare (het Saint-Lazaro
van madame Sieinheil, Thércee Humbert,
madame Caillaux, Mata Hari, madamo
Bessarabo). Doch den ochtend van den dag
waarop hun zaak voorkomt, worden zij per
cel-wagen hierheen gebrachtnaar het
„depot", dat een gedeelte van de oude Con-
ciergerie beslaat- vlek op hot 6choono
gelaat van Frankrijk. Zij blijven dan hieY,
tot na de uitspraak. En indien zij na dia
uitspraak in hooger 1>eroep gaan, mogen
zij ook nog hier blijven tot na de afdoening
van het appèl.
Zij mogen één keer per week bezoek ont
vangen, achter tralies en in het bijzijn van
een bewaker. Zij mogen eten uit een res
taurant laten komen, hun linnen laten was-
eohen buiten de deur. Zij mogen zich niet
scheren, doch hun hoofd wordt nog niet
kaal geknipt en ze houden hun eigen pak
je aan. Dag e>n uacht klopt hier hun hart
van spanning en van hoop zij zijn voort*
durend in contact met hua verdediger; el-
ken ochtend komen twee gendarmes heil
halen en gaan zij uaar de rechtszaal, waar
zo zij het ook vanuit de verte weoc
wat fatsoenlijke menschen zien.
Zoo deze muren „klappen" konden, wat
zouden zij te vertellen hebben van do be-
klagenswaardigen, die soms misdadigers,
veel slechts zieken waren, abnormaleii, er
felijk belasten, gedegenereerden, en die hier
zoo lange, bittere uren sleten, heon en
weer geslingerd tusschen hopen en wanho
pen
In ditzelfde keldergewelf is ten slotte ook
de wijde „zaal", waar al het menschelijko
vuilnis wordt bijeen-geharkt, dat door do
zcden-politie, 's avonds en 'e nachts is op
geraapt van de straten en de boulevards.
De aller-droevigste schjmde-plaats van
Parijs gehande voor hen, die er vertoe
ven, maar schando ook voor degenen, dio
hen tyr.^ngen, en bovenal voor die er
hen 'cxploitecren is dit aschstaal van
moreele verzonkenheid en ellende.
Tn dezen zomer-oa-winter donkeren, kou
den kelder worden eiken ochtend eenige
wagens vol menschen-wrakken uitgestort,
die den nacht hebben doorgebracht in een
politie bureau, waar men reeds allesbehal
ve zachtzinnig voor hen was. Dan in den
loop van den dag, of soms ook wer pas
twee, drie dagen later worden zij „uit
gezocht" en worden, vluchtig, de bokken
van de schapen gescheiden. Er zijn er, die
naar de Santé of Saint-Lazare gaan er
zijn er wier geval onmiddellijk wordt be
handeld door den politierechter; en er zijn
er, die worden vrijgelaten en weer in dc
groote stad hun geluk mogen zoeken waar
zij willen toteen nieuwe „raffle" hen
opnieuw in het schepnet pakt
Het is hier de hel op aarde hel, ge
maakt door je medemenschen en «r is in
letterüjkèn din geween en knersen der tan
den. Dio er voor den 5en of voor den l2oni
keer is Voelt zich de keel gesnoerd door
een angst, al even ontzettend als die welko
het gemoed bestormt van den debutant.
door MARGARET PEOLER.
Geautoriseerde vertaling van W, E. PONT.
28)
Met was duidelijk merkbaar, dat bezoeken
Derricks tamelijk vermoeiden en, als bij
zwijgende afspraak, brak bel kleine gezel
schap kort na de thee op.
'Mo 11 y zei, dat zij van plan was mevrouw
Maynaid naar Greenacres te brengen het
prachtige huis, dat Andrey volgens haar
eigen plannen had laten bouwen, en dal uit
zicht had over de baai want zij wilde
graag den nieuwen aulo zien, dien de mooie
jonge weduwe zich pas had aangeschaft.
Trent wendde zich met een glimlach tot
Sara.
.„Dan valt mij de eer te beurt te zorgen,
9a t u veilig naar huis komt, juffrouw Ten-
nant. Mag ik?"
Zij knikte toestemmend, en zij gingen op
Weg door de laan met de hooge beukenha
gen, Sara vooraan in snellen pas.
(Een paar minuien slevende Trent zwij
gend naast haar voort. Toen vroeg hij vrien
delijk:
„Moeten we een trein halen Of is het
alleen, dat u zoo gauw mogelijk van mijn
gezelschap bevrijd wilt zijn?"
iZij kleurde en matigde met inspanning
Kaar stap. Weer kwam die vreemde gejaagd
heid over Haar, die zij eer in zijn tegen
woordigheid had gevoeld. Het scheen, alsof
iets van de pverheprsc/Kende persoonlijkheid
jan deZeh man al Kaar zenuwen in span
ning bracht, en zij was zeer sterk gevoelig
yoor zijn tegenwoordigheid.
(Hij zag glimlachend op haar neer.
„Als u dan geen haast heeft om thuis te
komen, mag ik dan met u langs Grablree
Moor gaan? Het behoort hij een kleine
boerderij van mij en ik heb even wat aan
mijn pachter te zeggen,"
Sara stemde toen en nadat Trent in een
oogentoiik het zaakje met zijn pachter had
atge'daan, wandelden zij door een stuk moe-
rasland, dat aan beide zijden door de be
bouwde velden werd ingesloten.
De schemering viel en bij liet flelse licht
van de opkomende maan, dat de schaduwen
donkerder deed schijnen en de bremstruiken
vervormde tot vreemde, onherkenbare,
zwarte gestalten, was het een huiveringwek
kende plaats. Sara rilde even, en liep in
stinctmatig dichter hij haar metgezel. Juist
toen zij een met brem begroeid heuveltje
omgingen, kwam uit den mi9ligen schemer
de gedaante van een man aansluipen niet
langzame, voorzichtige slappen.
Met een gesmoorden vloek vloog hij opzij,
maar Trenls arm schoot naar voren, greep
hem bij den schouder en draaide hem zoo
ver ron'd, dal hij hem vlak in het gezicht
kon zien,
„Laat me los," gromde hij, zicK wrin
gend onder Trewts ijzeren greep. „Laat me"
los, kan je niet?..
„Zeker kan ik, maar ik Een het niet van
plan," zei Trent kalm. „Ten minste niet
Zoolang je geen verklaring hebt gegeven
waarom je hier bent. -Dit is particulier ter
rein. .Wat heb je hier te maken?"
„Ik doe geen kwaad," gromde de man
hijdig.
„'Niet?" Trent streek met zijn cene vrije
hand snel langs den kerel, en voelde Koe
zijn jas uitpuilde. „Wat betoekenen dan die
konijnen, dio onder je jas uitsteken? Kijk
eens hier, man, ik ken je. Je bent Jim
Brady, en het is niet de eerste keer en ook
niet de tweede, dal ik je op stroopen heb be
trapt op mijn terrein. Maar nu is hel voor
't iaaisl. Begrepen? Nu moet de icchlbank
maar eens met je verder pralen."
De man zweeg een oogenhlik. Toen barstte
hij plotseling los:
„Och, meneer, ziet u het dezen keer nog
eens over 't hoofd. Mijn vrouw ds ziek. Zij is
héél erg. God weet, dat hot heusdh waar is,
en zij heeft al drie dagen niets gegeten.
Nou dacht ik, dat een happie gesloofd ko
nijn dT misschien wel lijken zou."
„Pffl" begon Trent verachtelijk, maar
Sara boog zich voorover en keek den slroo-
per in hel gezicht.
„Well" riep zij uit. „Het is Brady, zwarte
Brady uit Fallowdene."
1AI was hij nog zoo'n deugniet, liet feit
alleen, dat hij uit Fallowdene kwam. stem
de haar hart warmer jegen3 'hem.
„Ja, juffrouw, dat is zoo," antwoordde hij
dadelijk. „En u bent de jongedame, die vroe
ger op 'Barraw Court woonde."
„Kent u dezen man?" vroeg Trent haar.
„Net zoo goed ais u, meneer," antwoordde
Brady in haar plaats met een brulaal ge
grinnik. „Die hoeft ma op een morgen ook
betrapt, dat ik stroopte. Toen heb ik m'n ge
weer op d'r afgeschoten, om d'r an 't schrik
ken te maken," vervolgde hij, de h-Tinne-
ring weer ophalend. „En ze vertrok geep
spier. Je bent voor geen kleintje vervaard,
juffrouw," zei hij met Onverholen bewonde
ring. r i -
Sara keek den man weifelend aan.
„Ik wist niet, dat je Wer woonde," zei Ze,
r „Monfcshav&o is mijn seïoortefSaA'ls, Ziet
u. Maar ik dachl, dat de lucht hier niet al
te best voor me was," met een grijns
„toen ben ik naar Fallowdene verkast, waar
me grootmoeder woont. Ën loen hen ik weer
hier gekomme om mei Bessie Windrake le
trouwen, die is altijd irouw hij me geble
ven Maar ik was niet van plan om weer
aan 't slroopen te gaan. ik en Bess wouen
fatsoenlijk gaan leven, 't Kwam, omdat zij
ziek was en ik zonder werk."
„Laat hem maar gaan," zei Sara overre
dend tot Trenl Maar fnj schudde het hoofd.
„Dat kan ik niet doen," antwoorddo.hij
beslirt,
„'Dat 's niks voor hem, juffrouw," viel
Brady in. „Hij is niet oen man om zacht
moedig te wezen, meneer Trent."
Tronts wenkbrauwen trokken dreigend le
zamon.
„Je maakt de zaak niet boter door brutaal
le zijn, Brady," zei1 hij scherp, „Schiet nu
maar op," en hij liet Brady's arm los;
„maar je zuil hier wel meer van hooren."
Brady sClioot als een pijl uit den hoog de
duisternis in, waarschijnlijk bij zichzelf
grinnikend, omdat zijn vervolger hem de
twee konijnen, die hij gestroopt had, niel
had afgenomen, en Sara, zich weer (ot Trent
wondend, hernieuwde haar pleidooi voor
lankmoedigheid.
iMaar Trenl bleef hard als Oen steen.
„Waarom zou hij zijn straf niet onder
gaan net als ieder ander?" vroeg hij.
„Wel. als het waar is, dat zijn vrouw ziek
is en hij geen werk heeft."
„En die feiten neemt u aan als een ver-
bnlsciiuldiging voor oneerlijkheid?" vroeg
front droogjes.
„Ik gedoof van Wel," slemde zij the,
HU naaide de scJfouders op. 1
„ZopaJa negentienden van uw Sekse li u
hevig Tory in theorie en raseohl socialist in
de praiktijk," bromde li ij.
„Nu, ik ben er nog niel zoo zeker van, of
dat niol een heel goede basis is om op voort
te werken," gaf zij ierug.
Toen zij bij het hek van Sunnyside ston
den, deed zij nog een poging, om de zaak
vasr den hoosdoener te verzachten; maar
hij het licht, dat door dc open deur naar
buiten stroomde, zag zij, dat Trents gelaat
nog onwrikbaar was.
„Vraag mij iets anders," zei hij. „Ik zou
alles willen doen om u genoegen te geven,
behalve" zijn slem werd plotseling
hard „behalve den loop van liet recht te
vérstoren. Ieder mensch moe! de slrat voor
zijn eigen zonde dragen."
„Dat is pén hard geloof," Wieïp Sara:
tegen.
„Hard?" Hij Haalde de schouders op.
„Misschien is hot dal Maar" op grirnmi-
gen toon „het is hel eenige geloof, waar
aan ik vasthoud. Goeden nacht." En hij stak
plotseling de hand uit. „Het spijl me, dat ik
niet kan doen, wat u voor Jim Brady
vraagt."
iVéór Sara kon antwoorden, was Mij al met
groole slappen hel pad op en een seconde
later was hij verdwenen in de duisternis.
HOOFDSTUK XI.
Twee op een eiland.
Sara's overtuiging, dat Garth' Trent niet
gemakkelijk van een eenmaal genomen be
slissing af le brengen was, werd door de zaak
met Brady weer duidelijk bevestigd.
(Wordt vervolgd)
