LEVENSMOEDE
No. 19759
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 8 Augustus
Tweede Blad. Anno 1924.
Het Koninklijk bezoek aan Zeeland.
FEUILLETON.
GEMENGD NIEUWS.
Vieide dag.
X)e vierde dag van liet Koninklijk bezoek
aan Zeeland was bestemd voor een tocht
(door Zeeuwsch Vlaanderen.
Hedenmorgen stoomde de Koninklijke
[trein op van het station Kruiningo-Yerseke
paar Vlake, waar de Koninklijke familie
jich aan boord begaf vua de „Hydrograaf".'
Pan wordt naar Walsoorder in Oostelijk
Zeeuwsch Vlaanderen gereden, waar een
eerewacht van den Bijz. Vrijw. Landstonn
de Koningin de eerbewijzen brengt en waai
de autorit door dit gedeelte van Zeeuwsch-
Vlaanderen aanvangt. Do tocht voert langs
j£loosterzande, Hengstdijk, Zaamslag, Axel,
Westdorpe en Sas van Gent naar Terneu
zen. Te Kloosterzande wérd even gestopt
èlj het Monument, dat daar na den waters
nood van 1908 is opgericht en dat destijds
'door Prins Hendrik is onthuld. Voorts werd
in de verschillende plaatsen, waarlangs de
jbooht voerde, enkele oogeublikken gestopt
bij het gemeentehuis, waar dan de burge
meester aan de Koningin werd voorgesteld.
Op verschillende plaatsen werden bloemen
aangeboden en werden hen hoogen bezoe
kers liederen toegezongen. Tijdens het oo
onthoud te Zaamslag werd door den heer
9r. Kraker aan de Koningin een gedicht
'aangeboden.
In Terneuzen reed de Koninklijke familie
paar de markt en verliet de auto om plaats
te nemen op een daar opgerichte tribune.
De burgemeester van Terneuzen werd aan
Koningin voorgesteld en daarna luister
de hooge gasten naar de uitvoering van
pen cantate, die door een koor werd gezon
gen.
NadatJ*de Koningin haar dank voor de
ontvangst had betuigd, ging de Koninklijke
familie weer aan boord van de „Hydro
graaf", die daarop naar Breskens voer.
Te ongeveer twee uur kwamen de xjoóge
rten daar aan wal. Op den steiger werd
Koninklijke familie opgewacht door den
burgemeester van Breskens en de raadsle
den. Nadat de burgemeester aan H. M. waê
voorgesteld, zong een zangkoor, begeleid
door een fanfarecorps een lied, en nadat
'de Koningin te Breskens nog eön exemplaar
yan het werk: ,,Het landje van Oadzand"
was aangeboden, begon de autotocht door
Westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen, welke tocht
voerde langs Schoondijke, Oostburg en
(Aardenburg. In elk dezer plaatsen verbleef
5de Koninklijke familie enkele minuten,
zonder de auto te verlaten. Van Aarden
burg werd gereden naar Sluis. Even voor
dat deze plaats bereikt werd, stopte de
Koninklijke auto om den directeur van het
(Fransche Pensionaat ,,6t. Jozef", den heer
©veriest Abbel gelegenheid te gevon de
Éoningin een bouquet aan te bieden.
Te Sluis aangekomen, reed de Koninklijke
familie naar het gemeentehuis, waar in do
Raadszaal do ontvangst door den Raad
plaats had.
De burgemeester hield hier een toe-
Bpraak.
De Koningin beantwoordde deze toe
spraak, haar dank uitsprekend voor de
goede wenschen en voor de hartelijke ont
vangst.
Van het Raadhuis begaven de hooge g«»Q-
jfcen zich naar do Kon. Kantwerkschool,
iWaar de Koningin ontvangen werd door
'dan voorzitter van het bestuur en de di
rectrice mej. Metz.
De voorzitter van het bestuur der school
sprak de Koningin toe.
Nadat de Koningin deze toespraak had
beantwoord, werd de school bezichtigd eü
werd de thee aangeboden.
UH Sluis reed de Koninklijke familie
langs Groede naar Breskens terug, waar zij
aan boord ging van de „Hydrograaf", die
haar naar Vlissingen overbracht. Aan öon
steiger te Vlissingen stond een eerewacht
der Kon. Marine opgesteld, die do Konin
gin bij haar aankomst de eerbewijzen
bracht.
De Koninklijke familie werd hier ontvan
gen door den burgemeester van Vlissingen,
die aan den steiger tegenwoordig v*is en
na de ontvangst maaktep de hooge bezoe
kers een rijtoer door Vlissingen. In ver
band met de rampen, die de Vlissingschc
aw»im mi -m i-i
2)
Toen herstelde zij zich weer en begreep,
dat die vrees slechts een. gevolg was van
haar ziekelijke stemming. Zij zag immers
niets dan de rust van kinderlijke onbe
zorgdheid op dat kindergezichtje. Toen de
kleine haar was genaderd, ging hij in het
gras liggen, steeds voortgaande met snijden,
zonder op te zien.
„Ejnar."
Hij sloeg 'zijn beirie heldere oogen vra
gend tot haar op en staakte zijn werk.
„Waarom loop ie me zoo na?"
„Dat heeft mama me gezegd."
Er kwam oen trek van verbittering en
vernedering op het bleeke gelaat. Bewaakt j
als een krankzinnige dusl Zij legde de hand
op haar pols.
Dwazen, die niet konden begrijpen, dat dit
een koel, kalm-overwogen besluit wasl Die
konden voortleven in de oneindige leegheid
van het levenhet steeds voortslepen, zon
der het van zich te werpen! En dan durfden
zij nog beslag leggen op de vrijheid van een
ander I Een uitdrukking van haat en min
achting kwam op haar gelaat.
„Wat heeft mama dan gezegd?"
Hij liet zijn stokje en mes even zinken, om
haar te kunnen aanzien.
„Mama zeide, dat u ziek was en dat ik bij
u moest blijven, omdat u misschien wel iets
aoodig zou kunnen hebben."
Hij sprak langzaam, zichtbaar moeite
boende, om zich alles letterlijk te herinne-
bevolking de laatste weken getroffen Leb
ben, zijn alle feestelijkheden bij dit Ko
ninklijke bezoek echter vermeden en de
Koningin toonde tijdens haar bezoek aan
deze stad haar deelneming in het lot van
hen, die door deze rampen bijzonder zijn
getroffen
De rijtoer door Vlissingen eindigde aan
het station, waar de Koninklijke familie in
haar ealonrijtuig plaats nam, dat daarna
gekoppeld werd aan den gewonen trein van
(5.50 uit Vlissingen.
Mét dezen trein zal de Koningin tot Touw
de reis maken. Daar zullen de Koninklijke
rijtuigen afgehaakt worden en do Koningin
zal dan daar in haar trein den nacht door
brengen.
De Commissaris der Koningin heeft aan
alle burgemeesters van Zéeuwsche gemeen
ten het volgende telegram verzonden:
In gevolge bevelen van Hare Majesteit
verzoek ik u terstond het volgende op de
gebruikelijke wijze in uw gemeente bekend
te maken
Het is mij een behoefte des harten allen
uit geheel Zeeland, die deelgenomen hebben
aan de grootsche hulde mij te Middelburg
gebracht en die het mij niet mogelijk is
persoonlijk te bereiken, nog geheel onder
den indruk van dat onvergetelijk uur, langs
dezen weg mijn diep gevoelden dank te
brengen.
WILHELMINA
Gisternacht is naar hét
„Hdbl." meldt, in de woning Vondelstraat
no. 12 te Amsterdam een inbraak gepleegd.
In het naast gelegen, huis, no. 14, is de
commissie voor uitzending van kinderen ge
vestigd; na vijf uur in namiddag is dit per
ceel onbewoond. Inbrekers hebben van deze
omstandigheid gebruik gemaakt, een ruit
je in de voordeur is stuk geslagen- de deur
is geopend en door deze woning waar
eenig geld, tezamen een f 40 of f 45, werd
meegenomen hebben zij den tuin bereikt.
De keukendeur van het onbewoonde huis
werd verbroken en van de keuken uit kon
den de dieven, door het vernielen van de
scharnieren van de zeer zware tusschendcur
toegang tot de verdere woning krijgen. Al
les werd daar nagezocht, kastjes en laden
werden opengebroken en eenigc gouden
voorwerpen werden bij dit onderzoek de
buit der indringers.
Daar de bewoners uitstedig waren had
den de inbrekers vrij spel, tot omstreeks
12 uur, toen de heer des huizes thuis kwam.
Deze bemerkte dat de voordeur van binnen
afgesloten was en onraad vermoedende
waarschuwde hij de politie. Onmiddellijk
hebben politieagenten met honden een on
derzoek ingesteld: bereden politieagenten
zetten het naburig terrein af, doch alle
moeite was tevergeefsoh. Waarschijnlijk ger
waarschuwd door de pógingen van den be
woner van het huis om de voordeur te ope
nen, hebben de inbrekers over den onbe
bouwd liggenden grónd van Atlanta de
vlucht genomen.
In het huis heeft men een aantal zwarè
inbrokerswerktuigen, booren, beitels, koe
voet gevonden, die de dieven bij hun haas
tige vlucht hebben achtergelaten.
Eenigen tij d gele d en werd
te Amsterdam G. J. K. gearresteerd wegens
inbraak. En daar de politie wist dat K. een
grooto vaardigheid bezat in 't zich uit de
voeten maken, wijdde zij de noodige aan
dacht aan hem. Tijdens het onderzoek bleek
dat K. ter beschikking van de militaire
autoriteiten gesteld moest ^worden- daar hij
behalve inbreker, ook nog deserteur was.
De politie vestigde er nog eens de aandacht
op, dat K. goed bewaakt moest worden en
de militaire politie deed dit ook zoo, dat
hij zonder incidenten in de kazerne te
Amersfoort werd afgeleverd. Hier is ,de be
waking blijkbaar verslapt, want toen men
na eenige uren ging kijkenwas K. ge
vlogen.
Volgens een telegram uit
Singapore is het Nederlandscjie s.s. ,,Sarie-
Borneo naar Bandjermasin zes dagen ovei
tijd.
ren, en hij keek haar steeds aan, als om te
onderzoeken of zij hem wel begreep, en zag,
dat hij de waarheid sprak.
„Ik heb niets noodig," klonk hot onvrien
delijk.
„Dat doet er niets toe; ik kan daarom
toch wel bij u blijven," antwoordde het
kind, met heimelijke voldoening van tóch
nuttig te kunnen zijn.
„Wil je niet liever teruggaan naar die
bank, waar je met dat wagentje hebt ge
speeld?"
„Neen, ik speel nu weer met iets anders."
Zij zat een oogenblik zwijgend, als ge
boeid ter aarde, terwijl de kleine druk bezig
was met groen en takjes. Het was haar alsof
zij hem bijna haatte. Maar zij kon toch niet
nalaten, om te kijken naar dat kleine
lichaampje en het fijne gezichtje, waaróver
zelfs onder het spelen een nadenkende,
ouwelijke trek lag.
Zij stond op.
„Je zult v/el moe worden van al dat loo-
pen; blijf hier maar wat spelen."
„Neen, ik kan best loopen, zoo ver als u
maar wilt."
Hij stond reeds op zijn voetjes, gereed om
mee te trippelen.
Zij begreep, dat zij niet vóór den avond
van haar welmeenenden kwelgeest zou wor
den verlost en dat haar niets anders over
bleef dan zich den tijd zoo draaglijk moge
lijk te maken.
Toen zij duidelijk inzag, dat zij moest
wachten, wa3 het, alsof haar tegenzin voor
het kind eenigszins begon te verminderen.
Hij liep naast haar voort met ongelijke
stappen en om hem te helpen wat steviger
te loopen, stak zij hem de hand toe.
Hij reikte haar dadelijk de zijne en zóó
l[epen zij samen zwijgend verder.
Bedoeld is waarschijnlijk het s.s. „Sarie
Borneo" van de firma Thio Soen Jang efl
Thio Eoen To te Bandjermasin.
De Ohineesche eigenaren van het vi
'dagen over tijd zijnde stoomschip „Sario-
Borneo", met:-passagiers en een lading
coprah, verzochten den hoofdinspecteur van
de scheepvaar een radio-omroep te doen.
De „Hera" rapporteerde te Singapore, dat
het drijvende coprah-kisten gepasseerd was.
Onder de passagiers zouden conige zonen
en dochters van eigenaren van vooraan
staande handelshuizen te Bandjermasin zijn.
^Aneta.)
Als blijt van w a a r d e e t i n g
voor de cljensten, bewezen bij de redding
van een Vgedèelte der bemanning vaü dón
Schevenihgschen zeillogger Hubertha Cor
nelia Sch. 60, die op 4 October 1923 in do
Noordzee is vergaan, heeft de Nederland-
sche regeering aan de ^bemanning van den
Engelschen stoomtrawler Lord Allenby LL
666 een bedrag van f 600 toegekend.
Bij graafwerkinde Kört'e Jans
straat te Utrecht is een grooto gouden munt
gevonden uit den Romeinschen keizertijd.
Zo is zwaar, van hoog gehalte en geheel
gaaf.
Toen ge z invandenbakk o r
iW, te Nieuw-Buinen ter ruste was, werd
even daarna op den deur geklopt door
iemand, die zei een boodschap aan W. te
hebben. Toen W. de deur opende, sloeg be
doelde persoon hem met een mes in het ge
laat, waardoor een gapende wond onstond.
Op het geroep van W. ging de aanvaller
aan den haal, maar de politie heeft nog dien
zelfden nacht den vermoedelijken dader,..
G. M., te Stadskanaal, in zijn woonwagen
gearresteerd.
OpdenSchelbergnabij Heer-
lerheide is de vijfjarige Dora K., die Zón
der geleide op den weg speelde, onder een
electrische tram in de richting Sittard ge
raakt. Een der wielen reed de arme, doof
stomme kleine dwars over het lichaam. De
tram moe6t opgevijzeld worden om het
zwaar verminkte lijkje er onder uit te ha
len.
Toen de heer L. de W. teTil burg
in den nacht van Dinsdag op Woensdag in
vroolijke stemming de tentoonstellingster
reinen aldaar verliet, geraakte hij in
gezelschap van eenige kellners van het
restaurant aldaar. Hij besloot met hen een
autoritje te doen.
Na afloop daarvan thuiskomende, kwam
hij tot de ontdekking, dat zijn portefeuille
met ongeveer 100 gulden verwenen was.
De politie wist den volgenden morgen
reeds de kellners to arresteeren, meldt' de
„Tol." Het waren: W. H., J. A. J. eii W
P. Y. L. uit Rotterdam en A. J. H. to
Breda. Na een scherp verhoor bekenden al
len voor den politie-commissaris de 'béroo-
ving gezamenlijk gepleegd té hebben'. Bij
het onderzoek bleek verder, dat de dm
Rotterdammers goede bekenden der justitie
zijn en reeds meer dergelijke praktijken
hebben uitgeoefend. Zij zullen ter beschik
king van de justitie worden gesteld.
Men schrijft uit 'Ooevorden
aan het „Hbld."
Ten gevolge van den enormen regenval
vermeerdert het aantal werklooze arbei
ders veel sneller dan verwacht werd, daar
nu in de veenderijen bijna niets te doen
is. Ook in de Duitsche veenderijen, waar
ongeveer zes a zevenhonderd Drenische 'ar
beiders werkzaam zijn, vermindert de werk
gelegenheid tengevolge van den regenval.
Bepaald is thans, dat de werkzaamheden
aan het kanaal van Coevorden naar Ane 16
Augustus weer zullen beginnen.
InmiddelB heeft de minister van Binnen-
landsche Zaken bepaald dat de gemeente
Emmcn' 25 pOt. in de kosten van werkver
schaffing moet bijdragen, wat volgens het
gemeentebestuur van Emmen onmogelijk
door die gemeente zal kunnen worden be
taald, daar deze kosten dan f 150.000 zullen
bedragen, terwijl daarvoor maar f 30.000
op de begroeting voor 1924 is uitgetrokken.
Yoorloopig heeft de raad besloten alleen
die arbeiders bij de werkverschaffing te
werk te doen stellen, die bijzonder behoef
tig zijn.
i eb
Het was alsof er een gevoel van veiligheid
over haar kwam door die kleine hand, en
zijn groot vertrouwen in haar, dat niet eens
de mogelijkheid vermocht te begrijpen van
tot last te kunnen zijn, stemde haar ont
roerd. Wat was dat voör een heimelijke
drijfveer, die maakte, dat dit kind met. zoo-
yeel geduld bij haar bleef?
Zij dacht er aan, hoe vermoeid die kleine
voetjes moesten zijn. Daarom ging zij op een
bank zitten en tilde zwijgend den kleine
naast zich.
Hij bleef daar zitten, met bengelende
beentjes, en keek als een groot mensdh, die
niet weet hoe een geéprek te beginnen,
waarvan hij de noodzakelijkheid toch voelt.
„Vindt j^'het naar, datdk ziek ben, zooals
mama heeft gezegd?" vroeg zij.
„Ja," kwafn er verlegen.
„Ben je;«élf wel eens 'Ziek geweest?"
„Ja, eenshToen kwam «de dokter dikwijls
bij me." Hij was zichtbaar blij, nu een on
derwerp van gesprek te hebben gevonden.
„Hieldt je van den dokter?"
„Ja, maar ik was zoo bang voor hem."
„Waarom was je zoo bang? Was de dok-
Ier niet lief voor je?"
„Jawel, maar ik was zoo bang voor dat
ijzer."
„Wat voor ijzer?"
„Hij stak hierin met een lang ijzer." De
kleine wees aan één zijde van zijn kieltje.
„Een ijzer 1"
„Ja, ik" hij hield een oogenblik op, om
zich alles goed te herinneren en de woorden
niet fout uit te spreken „ik had water in
de longzakken."
Hij keek vragend op, om te zien, of zij dat
vreemde wel begreep. Zij stelde zich voor,
hoe hij daar had gelegen op zijn ziekbed,, in
zijn lange, witte nachtpon; haar eigen vrees
Te Luik heeft de politie
Woensdag twee Nederlandscbe padvinders
opgebracht, die in het bezit gevonden wa
ren van verboden wapenen. De padvinders
zijn later weer op vrije voeten gesteld. Het
padvinderskamp te Sclessin, waar de op
gebrachte jongens thuis hoorden, wordt
streng bewaakt, daar de politie vermoedt,
dat ook nog andere padvinders gewapend
zijn.
Vader was een boksbewon-
deraar. Hij had Battling Siki gezien en voel
de zijn bokstalenten in armen en beenen
tintelen. Dus zocht hij een leeraar, die hera
bij de eerste les een tand uit den mond
sloeg.
Zoo kwam hij thuis, waar zijn jongste
zoon het gebrek al spoedig merkte. Verrukt
riep hij uit:
Moe, kijk eens, vader heeft een schei
ding in zijn tanden.
0
BUITENLANDSCH GEMENGD.
Gemeld wordt, dat te Haya aan den
Weser de 15-jarige zoon van den grond
eigenaar von Balhn vermoord in bed ge
vonden is. De koetsier Rillen wordt ervan
verdacht uit wraak den moord gepleegd te
hebben; hij is in hechtenis genomen.
Te Buer-Erle vonden kinderen een hand
granaat, welke ontplofte toen de kinderen
er mee speelden. Zeven kinderen zijn ern
stig gewond.
Op het exercitie-terrein te Mariënburg
heeft eergisteren een ernstig ongeluk plaats
gehad. Een sergeant, die granaten moest
laten ontploffen, dacht dat de lont uitgere
gend was en stak die opnieuw aan. Op
hetzelfde oogenblik ontplofte de lont. Do
sergeant werd onmiddellijk gedood, een
tweede sergeant overleed op transport naar
bet ziekenhuis. De bevelvoerende officier
werd licht gewond.
Men maakt te Berlijn tegenwoordig spoe
dig gebruik van den revolver. Dinsdag
schoot een dronken man op straat een voor
bijganger neer, omdat hij in dezen een ge-
zochten moordenaar meende te herkennen.
En eergisteren schoot in het Westen van
Berlijn een heer op een in hetzelfde huis
wonende pianiste, omdat hij haar spel niet
kon verdragen.
De Fransch-Belgische feeslelijkheden te
Havre werden opgeluisterd door het muziek
corps der Garde-républicaine. Na afloop
der plechtigheid werden de 21 musici in
een autobus naar het s.s. „La Savoie" ge
reden, waarop zij waren ondergebracht
De chauffeur nam niet den gewonen Weg
naar de haven, maar een korleren zijweg.
Plotseling bemerkte hij, dat die zijstraat
uitliep in het bassin de la Barre. Hij kon
zijn vaart niet tijdig verminderen én reed
het water in. Twee musici sprongen uit de
bus en de anderen, die binnen zaten, dach
ten hun laatste uur geslagen.
Toen gebeurde er iets wonderbaarlijks!
Do autobus bleef boven het water hangen I
Vlak bij de plaats van het ongeluk lag aan
den kant gemeerd de Hollandsche stoom
boot „Ary Scheffer", uit Rotterdam. Dc ket
tingen van deze boot brachten de redding.
De bus was nl. op de kettingen ingereden
en deze hadden den wagen om de wielen
vastgegrepen en aldus zwevende gehouden.
Behalve de twee musici, die er uitgespron
gen waren en licht gewond werden, kreeg
niemand letsel.
„Le Bresil" was een der nummers uit het
lijstje van Landru. De politie meende te
weten wie die Le Bresil was: een zekore
mevr. Laborde Line. Die vrouw Laborde Line
was namelijk in 1917 spoorloos verdwenen.
Zij was gehuwd geweest met een Braziliaan,
Alles kwam dus precies uil: Landru noem
de haar Le Bresil en had haar vermoord,
zcoals hij een achttal andere vrouwen ver
moord had.
Plotseling is er nu echter een andere uit
Brazilië voor den dag gekomen. Een zekere
mevr. De Barros, ook een franqaise, die met
een Braziliaan gehuwd was en in 1917
voor het leven begreep dien hulploozen
angst van dat kleine kinderhartje; zij zag
die groote, verwonderde kinderoogen met die
uitdrukking van ontstelde berusting en weer-
looze overgaveZij voelde een bijna
physieke pijn als van zenuwen, die beroerd
worden door het ijskoude staal van een mes,
en de levensmoede oögen sloten zich om
niet verder te zien.
„Weer zwegen zij beiden en zaten stil óp
de bank.
„Speel je nooit met de zusjes en broer
tjes?" hernam zij opnieuw.
„Neen."
„Houdt je niet van ze?" T T
Hij aarzelde eerst y
„Neen."
„Waarom niell"
Hij daohi een oogenblik na, ten einde vol
komen naar waarheid te kunnen antwoor
den.
„Ze houden me zoo hard vast," zeide hij
en keek op naar haar gelaat, als om te zien,
of deze verklaring wel voldoende was.
Zij antwoordde niet; een paar rimpels als
van pijn vormden zich tusschen haar oogen.
Zij begreep plotseling, hoe eenzaam hij
was, die kleine, hoe aan zichzelf overgela
ten, hij, die bang was voor het drukke spe
len van de zusjes en broertjes.
„Tante."
Zij keek naar hem; hij zat inéén gedoken
bp de bank, met een kort rugje als van een
aapje.
„Wat is er?"
„Denkt u niet, dat het gauw etenstijd i9?"
Hij zeide dit heel zacht, beschaamd, dat
de honger hem drong haar hieraan te her
inneren.
„Ja. het zal nu wel etenstijd zijn.'*
weduwe geworden, naar Frankrijk terug
keerde. Te Parijs kwam zij in betrekking
met Landru-, zij onderhandelde mot hem
over den aankoop van tweedehands-meubu-»
len. Zoo kwam zij op het beruchte boekje
te staan!
Landru's advocaten willen de zaak nu
verder onderzoeken. Zooals men weet heeft
de verdediging steeds beweerd, dat men
geen enkel materieel bewijs kon aanvoeren
van Landru's moorden. De heele beschuL
diging steunde, naar zij beweerden op ver-i
moedens en gissingen. Een der vërmoëdern
was dat „Le Bresil" de verdwenen en dus
vermoorde mevr. Laborde zou zijn. Thans
echter houdt men het, zoo niet voor zeker
dan toch wel voor mogelijk, dat Le Bresil de
nog levende mevr. De Barros zou zijn In
sommige kringen gelooft men dan ook, dat
het tot een herziening van het proeeë zal
komen.
Te Poperinghe (Vlaanderen), in hel voor
malige oorlogsfront, vonden drie broertje?
een granaat langs den weg liggen.. Thuis ge
komen, gingen zij naar de schuur en draal
den den kop van het projectiel I09. Eens
klaps klonk een geweldige knal. Do gra
naat was ontploft en had óên der jongens
een been en een hand afgerukt. De twee
aderen werden ernstig gewond.
De eerste stierf twee uren later; zijn
twee broeders zullen waarschijnlijk behou
den kunnen worden.
Te Ramsgate (Engeland) sloegen twee.
ossen in een der drukste straten op hol en
renden de conversaliezaal van een hotel
binnen.
Na een massa glaswerk stuk te hebben
gegooid, zochten zij een goed heenkomen.
Maar daar beide door denzelfden uilgang
naar buiten wilden, bleven zij zoo vast als
een muur tusschen de deurposten bekneld
zitten.
Op dit oogenblik kwam er juist een po
litieman, gekleed als cowboy (de man had
zich in die dracht gestoken om reclame te
maken voor de a.s. pólilie-sportfeeslen)'
voorbij. Ten einde den 'ossen van achteren
een zetje te kunnen geven, moest hij eerst
in het hotel binnen zien le komen. Heel
behendig klom hij langs een touw naar het
dak en door een dakraam op een boven-,
kamer.
Daar bevond# zich echter een kamermeis-i
je, dat, toen hot den Wild-West-man bin
nen zag vallen, ijlings de vlucht nam, na
de kamerdeur achter zich gesloten le hebben.
Terwijl de twee ossen intusschen zich uit
de deuropening hadden losgewerkt, kreeg
ook de politieman zijn vrijheid terug. De
menigte vóór het gebouw meende met een
werkelijken cowboy le doen te hebben, aan
wiens achteloosheid "het le wijten zoü zijn
geweest, dat de ossen ontsnapt waren, 'en
nam een vijandige houding tegen hem' aan.
Eerst toen drie andere politiebeambten
tèn looneele verschenen waren en huir col
lega herkend hadden, liet de menigte don
vermeenden cowboy gaan.
De ossen waren inmiddels een bazar
binnengerend, waar zij weldra werden ge
pakt.
In haar winkel le Ailly-sur-Sommé
(Frankrijk )is de 60-jarige weduwe Eugénle
Carton vermoord gevonden.
De misdadiger had zijn slachtoffer een
15-tal messteken loegebraoht. Het hoofd was
bijna geheel van den romp gesneden.
Spoedig na het bedrijven van den moopd,
werd de dader gearresteerd. Het is de 16-ja-
rige André Henicque, die onder staatsvoordtj
was gesteld.
Ilij verklaarde, dat hij 20 sous te kort
kwam om naar den bioscoop te gaan. Hij
had zich naar den winkel der weduwe Car
ton begeven, onder voorwendsel, een half
pond boter te koopen.
Daar gekomen, viel hij de vrouw met éen-
mes aan. Zij had nog de kracht te pogen de
straat op te vluchten, maar hij belette haar
zulks en maakte zijn slachtoffer op meedoo-
genlooze wijze af.
Daarna ging hij zich kalm van de bloed
sporen reinigen, die op zijn kleeren gekomen
waren en begaf Zich den volgenden morgen
naar zijn werk, of er niets gebeurd was.
Zij stonden beiden op en liepen den weg
terug naar huis.
Toen het ongelijke paar in de huiskamer
kwam .stond de soep reeds op tafel.
„Goed, dat jullie komen, ik had don
knecht al uitgestuurd, om jullie te zoekem,"
zeide de vrouw des huizes; „al die honge
rige magen konden niet langer wachten."
Zij stond aan het eind van de tafel en
keek neer op het stoeiende kinder troep je,
die duwend en lachend op de stoelen plaats
namen.
„Mama, komt papa niet lhui9 vanmid
dag?" riep een schelle meisjesstem.
„Neen, papa komt morgen pas."
„Dan mag i k op zijn plaats zitten!"
klonk het uit drie monden le gelijk, de eene
stem de andere trachtend te overschreeu
wen.
„Ieder blijft op zijn gewone plaats, en nu
geen drukte meer, alsjeblieft 1"
Moeders strenge loon bracht opeens stilte
teweeg.
„Stoor je maar niet aan al die drukte
makers, Ottilie," wendde zij zich tot haar
gast. „Mag ik je verzoeken plaats te
nemen?"
De loegesprokene ging stijf zitten. Er lag
iets vijandigs in haar blik en zij vermeed
het haar schoonzuster aan le zien. Dezo
was ziohlbaar reeds ver over de dertig;
maar haar rond, frisdh gezicht, met de pret
tige uitdrukking, had iets jeugdigs en levens
lustigs.
„Jullie hebben zeker een lange wandeling
gemaakt?" vervolgde zij haar gast aanzien
de, terwijl zij zelve plaats nam. Zij had een
paar verstandige, begrijpende oogen, waarin
een vriendelijke uitdrukking lag.
(Wordt vervol gd.J
