GEEL ETIKET
Zonderlinge Kameraden
Uo. 19748
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Juli.
Derde Blad, Anno 1924
Rusland na den dood van Lenin.
FEUILLETON.
(J) BUiTENL. WEEKOVERZICHT.
De conferentie te Londen
vastgeloopen Frankrijk
en de bankiers tegenover
sikaar.
Dc gang van zaken ter Londensciie con
ferentie is precies uitgevallen, als wij in 'fc
vorig overzicht vreesden. Na veel moeuc
slaagden de politici er in een formule te
vinden ten aanzien van het in gebreke stel
len van Duitschland, die de diverse par
tijen zoo eenigszins bevredigde. Erkenu
dient te worden, dat deze formule beden
kelijke concessies deed aan de Franschc
meening in dezen. De Commissie van HerT
stel bleef intact, zij het met toevoeging van
een Amerikaansch lid. Weliswaar zouden
ook de Amerikanen, betrokken bij de lee
rlingen, gehoord worden, doch niet meer
dan dat. Eo wat beteokent nu „hooren" in
dezen
Er wa9 reeds blijdschap merkbaar. Doch
van langen duur was dit niet. De bankiers
weigerden nl. op deze formule iedere mede
werking en daar lag alles in duigen. De
politici mogen beslissen precies wat
zij willen, wanneer dc bankiers, de mannen
van de praotijk, de hand op de zak houden,
is alles ait. Het rapport-Dawes is zonder
het tot stand komen van de leening ad 800
millioen ten doode opgeschreven. Of de
politici nu hoog of laag springen, er helpx
niets aan.
Daarmee was de botsing tusschen dc po
litiek en de economie er, die wij zagen aan
komen. Het rapport-Dawes is wel een vol
ledig economisch werkplan, maar overtuig
politici daarvan nu eens geheel en dan
speciaal de Franschen Zonder groote schok
ken is dat nu eenmaal ondoenlijk. Men mag
het betreuren, de feiten liggen er zoo voor.
In hoofdzaak is de botsing tusschen poli
tiek en economie een botsing tusschen
Frankrijk en de bankiers. Met de overigen
zou alles vermoedelijk al lang in orde zijn
geweest, 't Is Herriot, die zich niet durft
te ontworstelen aan den greep van Poïn-
oaré, die als een schaduw over dc confe
rentie ligt. Herriot zou wel willen, zoo
lijkt het, doch heeft niet den moed tegen
wat in Frankrijk nog altijd geldt als de
algemeene opinie in te gaan. Schuw houdt
hij het oog gericht naar Parijs, het heet
zelfs, dat hij met Poincaré in voortduren
de relatie staat
Dat uit Frankrijk natuurlijk al weer
stemmen opgingen, die de bankiers een
voudig beschuldigden van Duitsch-gezind-
heid, och, dat spreekt van zelf. De Fran-
sche nationalistische kringen vermogen
niet in te zien, dat financiers geen
rekening houden met allerlei politiek
gedoe, slechts zich houden aan de werke
lijkheid. Yoor financiers hun geld ergens
insteken, plegen zij veilig te willen gaan,
althans menscnelijkerwijs gesproken. En
dat willen zij in dit geval eveneens, het
simple oomme bonjour. Toevallig is dat nu
meer in.-het- voordeel van Duitschland dan
van Frankrijk, dat is alles. In Duitschland
is men zich daarvan ook wel bewust, d.w.z.
dat Duitschland alleen rekent op steun/
voor zoover het eigen belang der financiers
dat meebrengt.
Nu is de commissie van herstel een
lichaam, 'dat de bankiers beslist niet ver
trouwen. Wee den wolf, die in een kwaad
gerucht staat, is op haar van toepassing
en niet ten onrechts. Zij zal op een of an
dere manier moeten worden uitgeschakeld,
speoiaal, omdat de bankiers safe willen zijn
voor een herhaling van sancties als dc Rocr-
bezetting. Gelijk bekend, is deze commissie
©venwel een der d! echt ankers voor Frank
rijk uit het vredesverdrag van Versailles
en Marianne wordt al naar, wanneer het
maar hoert van een komen aan dat vredes
verdrag.
Beide partijen, d.w.z dc bankiers en
Frankrijk, houden voet bij stuk en daarmee
is de conferentie leelijk vastgeloop)en en
Op het doode punt gekomen. Naarstig wordt
haar een uitweg gezocht, maar veel hoep
'daarop kunnen we mek geven. Er is in
dezen geen uitweg behoudens een toegeven
van één partij en dat zal Frankrijk moeten
zijn. Van bankiers-zijde is dat- beslist niet
ke verwachten, waar zij staan op c> basis
der realiteit en die weet van geen wijkeu.
Zal Frankrijk toegeven? Pressie voldoen
de schijnt te worden geoefend van alle zij
den, doch Herriot heeft niet den moed,
achter zich ziende de guillotine voor zijn
politiek leven. En toch, en toch, zal
Frankrijk het tenslotte aandurven, om dc
conferentie te doen mislukken, met alle ge
volgen daarvan
Of zal met behulp van de Amorikaansche
ministers Hughes en Mellon een schijn-weg
ontdekt worden, waardoor Frankrijk voor
't uiterlijk zonder zich te buigen, toch kan
wijken
Tengevolge van een en ander is de twee
de plenaire zitting der conferentie feitelijk
een soort van komedie geworden, die even
goed achterwege had kunnen blijven.
To meer, waar ook de tweede commissie
het niet eens was over de economische ont
ruiming van het Roergebied. Franschen en
Belgen wilden een aantal spoorwegmanncn
achterlaten, waartegen dc anderen zich ver
zetten. Gezwegen dan nog van de militaire
ontruiming, die ofioieel z.g. niet ter zake
doet. maar in wezen wel degelijk van in
vloed is, daar het de groote vraag is, of
dc Duitsche regecring zonder deze voldoen
de meerderheid zal hebben om het rapport-
Dawes tot uitvoering te brengen.
Vast. schijnt in ieder geval te zijn, dat
de Duitschers te Londen gehoord zullen
worden, althans zoo de conferentie het nog
zoover brengt om tot een onderling verge
lijk te komen. Weliswaar wil men nog pro-
beeren om de Duitschers zooveel mogelijk
een muilkorf voor te doen, maar veel suc
ces voorspellen we dit pogen ook niet.
Of de conferentie zal mislukken, nu mo
menteel alles zoo vastgeloopen is We
klampen ons vast aan de overtuiging, dat
ieder betrokkene zich ten volle bewust is
van de zware verantwoordelijkheid en zich
wel zal wachten het odium der mislukking
te dragen
Het zijn wel zeer groote, zeer omvangrijke
besluiten, die moeten vallen. Voor geheel
Europa, waarvan het wel en wee op het
spel staat.
In financieele kwesties en daarom gaat
het, mag de politiek niet beslissen
RECLAME.
Wij vestigeu er de aan
dacht op. dat Fosters'
Rugpijn Nieren Pillen
thans uitsluitend verkocht
worden in
verpakt in
met zwarten opdruk
Weigert alle andere verpakkingen
Foster-Me Clcllnn.
London
(Van een bijzonderen medewerker, die
gedurende 3 maanden een studiereis
door Rusland maakte).
(Nadruk verboden).
IV.
Het Bestaar. Recht in Rasland.
Wanneer wij de constructie van de unie
van sovjet-republieken en haar bestuur aan
een beschouwing onderwerpen, dan mogen
wij niét vergeten, dat bet sovjet-systeem
er vooral op gericht is, de macht van do
communistische partij te handhaven en
eerst in de tweede plaats er toe dient, do
sovjet-unie werkelijk te besturen. Dit prin-
cipicele verschil tusschen het Wcst-Euro-
peesche begripstaatsbestuur en het be
grip sovjet-bestuur moet men steeds in
het oog houden, indien men bij de beoor
deeling van het sovjet-systeem niet van
verkeerde praemissen wil uitgaan.
De oonstructie van den sovjet-Russisohon
staat berust op het zoogenaamde radensy-
steem, waarvan als basis een kiesrecht
dient, waarvan de voornaamste karakter-;
tiekken zijn de indirecte methode en he
ongelijkheid bij de stemming. Slechts de
leden van de meest ondergeschikte locaio
raden worden direct gekozen, de verkiezing
van 3e leden van de lioogere bestuurslicha
men vindt indirect plaats, waarbij voor de
hoogste staatsinstellingen een vier tot vijf
voudige verkiezing wordt toegepast. Deze
meervoudige indirecte verkiezing geeft na
tuurlijk aan dc communisten de mogelijk
heid, in de hoogere bestuurslichamen hifn
eigen partijgenooten de voornaamste func
ties te geven. Evenzeer heeft het andere
beginsel het principe van do ongelijkheid
bij het aantal uit te brengen stemmen ten
doel, aoo mogelijk alleen personen, die den
bolschewisten welgevallig zijn, tot de ra
den "toe te laten.
De communistische partij noemt zich, naar
men weet, een proletarische partij. Zooals
wij gezien hebben, is haar inwendige sa
menstelling daar mede niet in overeenstem
ming. Bij de vaststelling van het kiesrecht
heeft de communistische partij het prolo-
ta.rische element zeer sterk bevoorrecht.
Volgens de kieswet beschikken cerBt vijf
boeren over hetzelfde kiesrecht als één pro
letariër, hetgeen dus te beduiden heeft, ilafi
b.v. bij de gouvernements-sovjets op 2000
stedelingen één afgevaardigde wordt g&-
kozen. terwijl eerst op 10000 bewoners van
het platteland één vertegenwoordiger wordt
benoemd. Bovendien is in de kieswet om
schreven, dat niet-proletaricrs zoomin bet
actieve als het passieve kiesrecht mogen
bezitten. Zoo mogen o.a. niet kiezen: a.
personen, die zich van den loonarbeid be
dienen, om tot persoonlijk voordeel van
dezen arbeid een zekere opbrengst te ver
krijgen b. personen, die niet van hun in
komsten door arbeid levenc. personen van
den geestelijken stand enz. Wij zien der
halve, dat als basis voor het sovjet-sy
steem een klassenkieBrecht van den meest
geprononceerden en scherpen vorm 'dient.
Desondanks sluit theoretisch dit kiesrecht
een zekere vrijheid bij de verkiezingen niet
uit. Men zou zelfs zuiver theoretisch bet
geval kunnen aannemen, dat er van de on
geveer 400 000 leden van do communiBtischc
partij geen enkel in de sovjet-organen wordt
gekozen. In de praktijk zijn echter de om
standigheden zoodanig, dat, dank zij de
uitgeoefende verkiezingsterreur slechts in
dc ondergeschikte lichamen neutralen cn
ook tegenstanders van de communistische
partij gekozen kunnen worden, terwijl die
mogelijkheid voor de meer belangrijke over
heidslichamen vrijwel is uitgesloten. De
verkiezing is openbaar en juist dgor deze
openbaarheid zijn voor de terreur alle mo
gelijkheden open, om in den geest van de
communistische partij op Ic treden. En ge
woonlijk wordt ook in het geheel niet ge
vraagd, of iemand voor dc communistische
ccndidatcnlijst is, maar een zoo mogelijk
mïn of'meer gevaarlijk uitziend communist
stelt kort en goed de vraag: „Wie stemt
legen de door de communistische partijlei
ders opgestelde lijst?" Gewoonlijk is deze
functionaris dan nog vergezeld door een of
twee mannen, die van het hoofd tot dc
voeten bewapend zijn, zoodat er doorgaans
niemand te vinden is, die, indien hem af
thans hot leven lief is, tegen de communis
tische lijst stemt. Wanneer er nu geen te
genspraak komt, en in 99 pCt. van de ge
vallen gebeurt dit inderdaad niet, dan
wordt verklaard, dat de voorgestelde lijst
met algemeene stommen is aangenomen.
De sovjet-unie bestaat thans, zooals haar
haam reeds aanduidt, uit een federatie van
afzonderlijke socialistische republieken,
waarvan de grondslag is te beschouwen dc
nationale groepeering van het territorium
van de sovjet-unie. Hoogste bestuurslichaam
van de S.S.S.R. (den bond van socialisti
sche sovjet-republieken) is het radencon
gres, dat is samengesteld uit de vertegen
woordigers der raden van de afzonderlijke
federatieve republieken, waarbij 25.000 ste
delijke kiezers één vertegenwoordiger af
vaardigen en op elke 125 000 bewoners van
het platteland ook één vertegenwoordiger
wordt gezonden. Dc verkiezing voor het
radencongres geschiedt, gelijk opgemerkt,
indirect. Dit radencongres kiest het cen
traal uitvoerend comité als „dagelijksch
bestuur".
Het uitvoerend orgaan van dit centraal
executief comité is de raad van volkscom
missarissen van 'dc S.S.S.R., die ongeveer
met een West-Europeesche regeerïng zou
zijn te vergelijken. Tot den raad van volks
commissarissen bebooren, behalve de presi
dent en de plaatsvervangende president de
volkscommissarissen van buitenlandsche za
ken, leger en marine, buitenlandschen hau-
del, verkeer, posterijen cn telegrafie, ar
beidsinspectie, arbeid, volksgezondheid, fi
nanciën en den voorzitter van den opper
sten economischen raad. Bijzonder karakte
ristiek voor dc bolschewisti8che bestuurs-
methode is dc omstandigheid, tkit voor het
gcheele territorium van den bond bij 'drn
raad van volkscommissarissen de G.P.U.
(staatspolitie, vroeger Tscheka) is aange
sloten, gelijk bij het centraal executief co
mité het hooggerechtshof is ingedeeld.
Deze beide instituten zijn gesticht, om ,.de
handhaving van de revolutionaire wetten
binnen het territorium van den bond cn dc
eensgezindheid van het optreden der afzon
derlijke republieken in den strijd tegen de
contra-revolutie tc waarborgen."
Wij zien derhalve, dat dc centrale insti
tuten van den bond van sovjet-republieken
ondergeschikt zijn aan het staatsbestuur.
De afzonderlijke bondsrepublieken beschik
ken over een soortgelijk bestuur, alleen is
natuurlijk do bevoegdheid daarvan aanmer
kelijk beperkter en zij bepaalt zich voorna
melijk tot het economisch leven in het bin
nenland, justitie, onderwijs, hygiëne en
nationaliteitsvraagstukken. Daarbij moet
nog in aanmerking worden genomen, dat
dc hoogste lichamen op het gebied van fi
nanciën, economie en volksgezondheid di
rect onder de bevelen staan van de desbe
treffende volkscommissariaten. Het budget
recht hebben de afzonderlijke republieken
wel, maar de begrootingen moeten worden
goedgekeurd door bet centraal executief co
mité van den gehcelen bond. Reeds door
deze laatste bepaling blijft het zelfstandig
bestuur van de republieken tot ccn mini
mum beperkt. Zij genieten feitelijk maar
ccn \rtgehreido autonomie in West-Euro
peesche beteekenisvan een eigen bestuur
kan feitelijk geen sprake zijn, daar o.a. do
buitenlandsche politiek, het leger en in
den grond van dc zaak ook dc financiën aan
haar beslissing zijn onttrokken.
Wanneer men zich nu afvraagt, hoe het
geschetste staatsorganisme werkt, dan
moet in de eerste plaale op de overwegen-
bcteekenis van G.P.U., dc politieke politie
worden gewezen. Ook reeds voor de revo
lutie was eigenlijk ?n het politieke leven
van Rusland het ccnige instituut, dat den
doorslag gaf, de zoogenaamde derde af-
de-oling, dc gendarmerie. De Czaristische
gendarmerie had over geheel Rusland een
onheilspellend, onzichtbaar net gespannen,
waaraan niets ontging, dat de bestaande
staatsorde in gevaar zou kunnen brengen.
De Czaristische gendarmerie vormde ccn
van de meest verontrustende geheime orga
nisaties, die ooit voor het bestuur van een
land zijn gebruikt. Dc G.P.U., die de di
recte opvolgster is van de beruchte Tsche
ka, overtreft do Czaristische geheime poli
tie nog verre, zoowol wat der onmcnsche-
lijkc methoden betreft als wat haar getal
sterkte aangaat. Zooals dc communistische
partij zelf toegeeft, moet zij zich den eer
sten tijd van haar bestaan met behulp v«3
terreur handhaven. De G.P.U. nu is het
instituut, dat deze terreur uitoefent. Dank
zij haar optreden, heersclié thans in Rus
land de stilte van een graf
Het is buitengewoon moeilijk, zich van
liet werk van do G.P.U. een duidelijke voor
stelling te vormen. Alleen dit kan men
met stelligheid zeggendat zij het meest
volmaakte arionnagc-systeem vormt, dat
'oont beeft bestaan. Zij vormt een staat in
den staat, zij bescliikt over eigen troepen
met speciale afdeclingen, zooais cavalerie,
aviateurs, enz. Haar agenten zijn feitelijk
alleen onderworpen aan de oontröle van
hun chefs, de overige bestuurscolleges van
de sovjet-unie bestaan als het ware met
voor haar. Daarbij moet men niet uit het
ogg verliezen, dat het arbeidsveld van de
G.P.U. buitengewoon groot is. Behalve dat
haar de uitoefening van de politieke ter-
reu is opgedragen en de taak, die voor
elke politieke politie i9 weggelegd, is do
G.P.U. thans ook het instituut, dat de eco-
nomisohc geheime politic omvat. Want men
moet niet vergeten, dat het thans in da
sovjet-unie hcersehende systeem een tot ia
de kleinste kleinigheden volgehouden eco
nomische spionnage heeft in het leven go-
roepen, ora elke, hier of daar opduikende
kapitaalvorming, die voor de sovjet-regee
ring gevaarlijk zou kunnen worden, te ont^
dekken en onschadelijk te maken. De ver
schrikkelijke gruwelen, die door de Tsche
ka tijdens den burgeroorlog zijn gepleegd,
behoeven hier niet gememoreerd fee worden.
De massagraven, ook in de kleinste steden
zijn er de lugubere herinneringen aan. De
methoden, die thans door dc G.P.U. wor
den toegepast, zijn tot in de kleinste en
meest subtiele details uitgewerkt en rail
zulk een satanschc perfide cn consequentie,
dat op den duur ieder volk er voor zou
zwichten. Wanneer men van de macht der
G.P.U. hoort, denkt meu onwillekeurig
aan het werk van de Inquisitie en aan do
werkwijze, die door dc Inquisitie werd toe
gepast. Een van dc verschrikkelijkste diD-
gen is het om zoo tc zeggen onpersoonlijk
karakter van haar optreden. De G.P.U.
maakt geen martelaren. De mensch, die
haar slachtoffer wordt, verdwijnt, zonder
dat zijn familieleden of kennissen weten,
waar het lijk zich bevindt. Dit onpersoon
lijke in baar werkwijze maakt dieperen in
druk dan elke naar buiten nog zoo> bloedige
terreur. De wijze van onderzoek van de G.-
P. U. is bowonderenswaard. Had de inqui
sitie destijds dc lichamelijke foltering tofc
een volmaaktheid gebracht, waaraan wij
thans nog slechts met de grootste ontzet
ting terugdenken, dc G.P.U. heeft de psy
chische beïnvloeding van degenen, die in
haar handen vallen, tot systeem verheven.
Alle mogelijke middelen worden daarbij in
toepassing gebracht en men kan gerust zeg
gen, dat zelfs het sterkste karakter en de-
meest onverwoestbare constitutie er niet
tegen zijn opgewassen. De eenige methode,
die togen dergelijk optreden somtijds <k>£
een zeker succes heeft geleid, is deze, dat
degeon, die gedwongen zou warden bepaal
de inlichtingen tc geven, zich geheel en al
onwetend houdt. Zoodra hij een of andere
mededccling doet, is hij verloren. De me
thode van onderzoek is dermate geraffi
neerd, dat alle menschelijke gevoelens cri
gemoedsaandoeningen worden aangewend,
zoadat, gelijk gezegd, op den duur niemand
weerstand kan bieden. Deze methode wordt
natuurlijk vergemakkelijkt, doordat de G.
P.U. het „vcolit" heeft, volkomen wille
keurig op te treden cn aan geen enkelen
termijn van voorloopig onderzoek e.d. is
gebonden. Tot welke gevolgen deze wijze
van onderzoek kan leiden ziet men liet best
aan het volgende kleine voorbeeld. Den vo-
rigen liefst, toen do strijd tegen do z.g.
„Ncp"-mannen begon, werd o.a, ook een
heer toevallig in hechtenis genomen,
wions jas men het telefoonnummer aan
trof van een van do Nep"-mannen, die op
de nominatie stonden, uit het land te wor
den gezet. Dit telefoonnummer was vol
doende, den heer niet in vrijheid tc laten,
maar aan de G.P.U. over te leveren. Nu
kon hij zich waarlijk niet herinneren, wiena
telefoonnummer op het briefje stond. Toon
hij dit aan de G.P.U. mededeelde, gcioofdo
men hem niet, maar do ambtenaar die het
verhoor afnam, zcide hem: „Nu, dan moet
u er nog maar eens over nadenken." Daar
na werd hij in de gevangenis gezet. Een
weck later werd hem opnieuw een yorhoor
afgenomen en hem gevraagd, of het hem
nu te binnen geschoten was, wien het dev
betreffende telefoonnummer toebehoorde.
Op zijn mededccling, dat hij 't nog steeds
niet wist, werd hem geantwoord, dat hij
ook verder nog gelegenheid zou kunnen
Naar 't Engelsch van LEONARD MERRICK.
Geautoriseerde vertaling van Mej. E. II.
43)
Ik hoop, dat }e gezond bent en ve-rgeet niet
dat ik je graag eens zou zien, wanneer je
ook maar een oogenblikje tijd zou hebben."
Op papier bleef zij: „Zijn toegenegen
moeder."
Hij voelde een gewelensknaging, want
zijn laatste bezoek had hij in het voorjaar
'ifgelegd. Toen hij haar een kopie van het
werk zond, dat haar doodelijk zou vervelen,
zooals hij wist, beloofde hij haar den vol
genden Zondag bij haar te komen.
Hij ging 's middags. Een Zwifscrsche jon
gen, die nu wel het allerlaatst in aanmer
king zou komen om in de advertenties als
.bediende" te worden genoemd, deed hem
open, terwijl hij nog bezig was zich in ziju
jas te werken. Zijn Engelsch was al even
an verstaanbaar als Jat van zijn voorgangers
en David wi-jt nog niet goed of zijn moeder
thuis was, toen hij in den hall wachtte. Zij
waren klaar met eten, maar de etenslucht
hing er nog; het was niet waarschijnlijk,
dat zij uit zou zijn, dacht hij.
De Zwitser kwam haastig terug, en Ier-
wijl hij enkele vreemde lettergrepen pre
velde, ging hij den bezoeker voor naar li-I
salon. Daar was niemand en de etenslucht
hing er ook niet zoo zwaar. Na enkele minu
ten kwam Ownie binnen.
Haar haar was nog blond, maar het blond
yan een middel, niet het blond van haar
jeugd, en onder die dwaze parodie op het
verleden leek haar verouderd gezicht nog
ouder. De jaren hadden haar gebreken lot
caricaluren gemaakt en haar bedrijf had er
zijn stempel op gedrukt. Ownie was oen
groote, zware vrouw, met een lange boven
lip en een ontevreden, leclijken mond.
Onder het praten had zij den rusleloozcn
blik en den werktuiglijken glimlach van de
pensionhoudster, die iederen dag, gedurende
drie maaltijden, zich inspant om een luchtig
gesprek gaande te houden, al afschilderend
de voordeel en van het stadsgedeelte, waar
haar woning gelegen is, terwijl zij inlus-
schen met onzekerheid let op het antwoord,
dat de bediende krijgt, die achter een stoel
vraagt of de gast van dit of dat gerecht
soms nog iets gebruiken wil. Van het jonge
meisje, dat eens in de schouwburg-vestibule
zoo zegevierend tegen liaar eigen beeltenis
had geglimlacht, was niets over; in plaats
daarvan was al de zwaarwichtigheid van
cc-n menschenleeflijd getreden. In de zware
vrouw viel slecht een gelijkenis waar le
nemen met het jonge meisje. De natuur
had die nagenoeg afgeworpen, al zag zij
ook niet zichzelve, zooals zij was.
Tegenover haar lag het blanketsel op de
wangen er niet zoo dik bovenop, waren de
rimpels niet zoo diep. Geverfd, geblanket en
al zeer weinig opgewekt zat zij in oen stoel
en geeuwde met wijd-open mond, met de
handen in den schoot:
„Ik dacht, dat je nooit weer kwam,"
zei ze.
Hij verontschuldigde zicK door druk werk:
„En ik ben buiten geweest, sinds ik u zag.
Hoe gaat het u, moeder?"
„Nu, niet om op te bluffen; de hitte is
ontzettend vermoeiend geweest, hè? Ik zou
ook graag eens een verandering hebben ge
hadIk ben nog niet eens in de gelegen
heid geweest om je boek in te kijken. Ik kan
ook niet lang achtereen lezen, dal vergt te
veel inspanning van mijn oogen, ik moet
weer een nieuwen bril nemen. Nu, maak je
er een fortuin mee?"
,,'t Gaait uitstekend van de liand, voor
poëzie. Ja, ik zal er heclwat mee verdienen,
hoe vreemd dit ook klinken moge. Als u nu
verandering noodig heeft, waarom gaat u
dan niet eens een paar weken naar Brigh
ton? Ik," hij was er verlegen onder, „kan u
het geld geven."
„0, dat is het niet," lichtte zij toe, ander
maal geeuwend. „Ik kan hier niet weg
gaan. Wie zal op het huis passen, als ik er
niet ben? Je bent verschrikkelijk verbon
den, als je geen huishoudster hebt. En al
heb je er een, dan kan je nog maar niet zoo
gaan en alles aan haar overlaten 1 Maar stel
je voor, dat jij nu geld missen kunt! Dat heb
je aan mij te danken, David; die bekwaam
heid komt van mijn kant. Je vaders slem
heb je niet geërfd; als je nu niet geschreven
liadt, zou ik niet hebben geweien, wat je
hadt moeten doen!"
Dat wist hij ook niet; zijn leven zou hem
ondraaglijk zijn geweest, als hij niet ge
schreven had. Hij keek over haar heen, met
dwalenden blik, en knikte.
„Hebt u het huis vol?" vroeg hij.
„Tamelijk wel. Het zijn meest allen
nieuwe gasten, Amerikanen en menschen,
die maar voor een paar weken komen; de
anderen keeren op het eind van de maand
eerst terug. Er is een ander pension ge
opend, hier om den hoek; zij laten er den
heclen avond in iedere kamer hel gas volop
branden."
„Bijwijze van reclame?"
„Ja. dom hè? 's Avonds gaan er locK niet
genoeg menschen voorbij, om dat er uit te
lialcn. liet is hier niet aan het strand. Wil
ja een kop thee of iets anders?"
„Neen, dank u."
„Je kunt het gerust krijgen, hoor. Ik ver
lang zelf naar een kop thee; het zal mij wat
opkwikken. Ik was juist van plan een dutje
te doen, toen dc bediende me zei, dat je
daar was."
„Dat spijt me." Hij schelde. „Was ik dan
maar op een anderen lijd gekomen."
„0, het geeft niets. Er is toch altijd wat
voor mij te doen. Je hebt zeker niets gehoord
van Vivian?"
„Ik hoor nooit iels van hem. liet is nu al
bijna een jaar geleden, dal ik hem zag. Wat
voert hij uit?"
„Hij heeft een uitstekend baanlje. Hij is
bij het vorige gezelschap weggegaan, op het
einde van dc tournéc. Je wist wel, dat hij
op tournée was met een looneclgezelschap,
nietwaar? Nu is hij op een plaats gevestigd,
veel aangenamer voor hem, dan dat hij
steeds reizen moet, een groote verbetering in
ieder opzicht."
Het wekte haar geheel op, dal beetje ge
bluf op Vivian.
„Niet veel jongelui van zijn leeftijd krij
gen zoo iels, 't is een heel verantwoorde
lijke positie om zaakwaamemend directeur
van een schouwburg te wezen. En dan is er
voor hel heele jaar een vast salaris aan ver
bonden, iedere week kan hij rekenen op zoo
veel. Dat is een voordeel, waar jij niet op re
kenen kunt, hé? Het eene jaar zal je eens
heel goed af zijn, en het volgende om zoo
te zeggen niets hebben. Schrijven is zoo
wisselvallig; je weet nooit waar je aan toe
bent
„Ik zal mijn weg wei vinden," zei David
goedig.
„0, ja." gaf zij toe. „Het is waarlijk ver
wonderlijk, dat je zoo heelemaal op je zelf
hebt kunnen staan. En het is prettig, dal et
van je boek gesproken wordt. Maar er is na
tuurlijk geen zekerheid in ie ambt; je kunt
er niet op rekenen."
Zij lachte in stille.
„De faam is alles heel goed cn wel, maar
ik denk, dat Vivian zou zeggen: „Geef mij
maar liever een vast inkomen." Hij is hier
Zondag, als je hem zou willen zien?"
„Ja, dan kom ik ook. In welke plaats
is hij nu?"
„In Beckenhamplon, aan het Theater
Royal."
„In Beckenhamplon
David keek haar aan met wijd-open
oogen.
„Ken jc hel?"
„Neen, zei hij. neen, ik ken het niet
goed. Hoe lang is hij daar al?"
„O, twee of drie maanden. Hij heeft er
een heerlijken lijd, geloof ik; hij is zoo po-s
pulair waar hij koml; hij wordt er op sou
pers gevraagd en zoo".
Zij aarzelde, spelend met den zegelring
aan haar vinger, zoodat hij zich uit zijn
kindsheid herinnerde, dat zij met ringen
speelde, die schillerden; ntaar nu zat het
ding niet langer los om haar vinger.
„Ik geloof, dat cr een attractie is", ging
zij toen langzaam voort. „Ik hoop, dal het
geen ernst wordt. Laat je niet uit in dien
geest, of ik iels gezegd zou hebben, als je
hem ziet; het was mijn plan niet, cr mel
ding van te maken."
„Een attractie?"
Ongeduldig haalde zii de dikke schout
ders op. - V
r 1 {Wordt vervolgd).
