Humci* uit hst Bifiif@n3anc§,
„His Masters Voice"
G. v. Luijken, Nieuwe Rijn 87.
Financieele mis-rekening-
„W>B, NAAST!"
Wat bedoel j« er mee, dat Jack zoo diploma
tiek Is?
Nu, hij herinnert zich Iemands verjaardag,
maar niet haar leeftijd.
^London Mail}
Toilet-moeilijkheden In de Mythologie.
Medusa (tot haar kapper): Kunt U. mo een middel voor m'n naar
geven?. Het begint uit te gallen. T"*" (Humorist)
Zeg eens, ouwe Jongen, kom eens op een anderen avond aan we
hebben net baby in slaap gekregen. (Judge)
Dame op den achtergrond: Wim deed beter met voorzichtig te zijn;
violette oogen bij maanlicht z\jn gevaarlijk.
Richard: Violet? Ultra violet bedoel je. Ze zijn niets minder dan
een doodel(jke straal
Predikant: Lieve help, ls dat een manier om
Zondag door te brengen?
De overwinnaar: Zondag doorbrengen? Man,
het kostte me maar twee seconden.
fPassinc Show)
De strateeg: Meneer, U heelt m'n vrouw aan
gestaard en ze heeft me naar U toegestuurd om
U te zeggen, dat U Uw excuses moet aanbieden
of een duchtige aframmeling van myn hand zult
krijgen. Wanneer U éénig gevoel voor humor
heeft, zult U Uw excuses aanbieden. (Judge)
eerlijke energie ten allen tijde te voor-
eobijn komt, vervuld van plannen en hoöp
op de toekomst. Het verkeer in de Bcr-
lijnsobe straten is levendiger, luidruchtiger
geworden dan het ooit was. Zeker staat
de Duitaohe hoofdstad wat dit betreft nog
merkbaar bij Londen en Parijs ten acbteT,
maar wij, Berlijners, hebben aan dit ver-
koer, waar wij ons door moeten worstelen,
volop genoeg. Duidelijk komt nu de fout
aan den dag, die men eenige tientallen ja
ren geleden gemaakt heeft, door in de
drukste verkeersaders der stad tramrails
te leggen. Zij, die verder zagep dan hun
neus lang is, hebben in dien tijd hiertegen
gewaarschuwd. Ook ik heb dit gedaan.
Maar er werd niet naar ons geluisterd. Nu
kost het veel hoofdbrekens, hoe men het
neb van rails 'weer uit de binnenstad ver
wijderen moet. Want het is duidelijk, dat
voor dit stadsgedeelte slechts één ope;j
baar middel van verkeer mogelijk is, na
melijk de auto-bus, die beweeglijker is en
gemakkelijker kan uitwijken. Maar nu io
het te laat!
Het gewirwar, dat hierdoor is ontstaan
€n waardoor men zich nauwelijks een weg
kan banen, is oorzaak van de ergernis, die
heden ten dage bet verkeer kenmerkt. De
menschen zijn zenuwachtig, geprikkeld,
ongeduldig. Het Noard-Diïitsohe menschen-
xas is van nature nu niet bepaald ,,de be
minnelijkheid zelve" en zoo worden, door
het steeds moeilijker worden om vooruit
t-o komen en mee te komen, overal vijan
dige blikken en onvriendelijke woorden ge
wisseld. ontstaan er meermalen kleine bot
singen. Wedcrkeerig maakt men elkaar
het leven lastig.
Een groote Bcrlijnschc courant, de „Mor
genpos t", is daarom een ijverige propa
ganda begonnen, waarvan bet parool ala
het ware is: „Wees beminnelijk 1 Maak n
het leven gemakkelijk, niet moeilijk l;y
Reeds jaren geleden kreeg hetzelfde blad
een origïneelen inval ora een beleef dhcids-
weck" op bouw te zetten. Destijds scbny.f
ik hierover iri mijn Berlijnsehe brieven.
Maar wie van ben, die Berlijn bezochten,
nadat deze „weck'' voorbij was, heeft ge
merkt, dat de beleefdheid in die stad vor
deringen gemaakt had? Ik vrees, dat het
de „propaganda -voor de beminnelijkheid",
dio nu gearrangeerd wordt, niet beter zal
gaan. Wij zijn nu eenmaal geen mensohen,
waarvan de teederheid des harten een aan
geboren eigenschap is en een tijdperk van
algemeene crisis is nu juist niet bepaald
liet meest geschikt om ons hierin op te
voeden.
Intussohen moeten vvo, zooals de Berlij-
ner zegt, „gebruikt worden, zooals we
zijn." En zoo erg is het ook nog niet met
ons. Onze bolster is een beetje ruw, dat
is waar. Maar daarin steekt toch een fat
soenlijke en flinke kern. Juist de middelste
en onderste lagen van het volk zijn nu
niet bepaald bijzonder voorkomend, ma<ur
toch gemoedelijk en goedig. Dab kan men
in deze warme zomerdagen het beste waar
nemen, als men zich 's Zondags naar de
omgeving van de stad begeeft. Een bij
zonder genoegen is het nu niet bepaald
om zich in overvolle spoorwegcoupés te
persen en in stik-vollc cafe's buiten in bet
bos oh of aan den oever van het meer een
veldslag te moeten leveren om een glas
bier te bemachtigen.
Een oude Berlijnscho geleerde van de
vorige generatie sprak dan ook het gevleu
gelde woord: „Op Zon- en feestdagen blijfb
de beschaafde mensch thuis." Dit mag
misschien in vervlogen tijden waar geweest
zijn, toen men in bchagelijke tijden leefde
en men ook op een der werkdagen een wan
deling kon maken, doch nu is dit voorbij.
De werkdagen moeten gewijd zijn aan den
arbeid, en als men niet heelemaal wil
stikken, moet men zich 's Zondags in do
drukte begeven. En dan komt men tot de
ontdekking, dat men met deze zooweel be
lasterde Berlijners, als zij zióh aan dc da-
gelijksohe beslommeringen onttrokken heb
ben, best kan omspringen.
Wat zal men ook anders doen? O ja,
men heeft vrienden, die buiten een villa-
bewonen en je beleefd uitnoadigen om
„den Zondag bij hen door te brengen."
Maar dan moet men de kinderen bewonde
ren, die, dank zij de goede buitenlucht er
zoo goed uitzien. Men moet zijn bewonde
ring uiten over de wijze, waarop getui
nierd wordt en onomwonden verklaren, dat
men zulke prachtige vruchtboomcn nog
nooit gezien heeft. Men moet zich 's mid
dags rustig en stil in een schommelstoel
neervlijen, ook als men in 't geheel niet
moe is, omdat de heer des huizes een dutje
wil doen en men mag zich gelukkig prij
zen, als de kwaadaardige honden, die zoo'n
trotsche landgoederenbezitter houden moet
tot bescherming tegen inbrekers van* zijn
enkele vierkante meters bezit,'den vreem
den bezoeker in—leven laten. Men moet de
kippen en de geiten bewonderen en ver
klaren, dat niets ter wereld zoo lekker
smaakt als de zolf-gekweokto sla van de
huisvrouw. Neon, dat is veel inspannen
der, dan in warme, overvolle treinen te
zitten. Daar behoef ik tenminste niets te
bewonderen. Dus: den volgenden Zondag
weer in het gewoel. AI zijn die duizenden
niet bovenmatig beminnelijk, ik ken zc
tenminste niet en daarom behoef ik ook
niet beminnelijk te zijn.
Dr. MAX OSBORN.
RECLAME.
\xHls Ma5tcrS\fok^;
Koffer-Gramofoons
f 87.50.
Schittevcude Uitvoering.
Alléén voor Leiden en Omstr.
•1285
(Van onzen Parijsohen Correspondent).
(Nadruk verboden).
Parijs, 8 Juli.
De fabel van den rijken Amerikaan maakt
nog altijd opgang, in de laatste jaren van
den oorlog vooral kreeg het verhaaltje
eonigen schijn van waarheid, want do
Fransohe poilu ontving z'n zure einq sous
per dag, en zijn Amerikaamsche collega ze
ven klinkende francs. Daarbij kwam, dat
de meesten dier Amerikanen geen notie
van Fransoh geld hadden, in Parijs werden
losgelaten en natuurlijk een roes van amu
sement zochten, zoodat ecu groote catego
rie van Fransohe neringdoenden en vor-
maak-levcranciers begonnen te gelooven,
dat de ri;ke ooms waren overgekomen om
met kwistige band het goud om zich been
te strooien. Dc hoteliers zetten, in die
gulden dagen, hun oude klantjes op straft?,
om plaats te maken voor Amerikanen; en
in de restaurants zag men het liefst Yanks
verschijnen, dio zich de luxe van een flesch
champagnekonden veroorloven. Het vrou
wendom, die speciale we veld, die het hare
bijdraagt tót den „luister" van Parijs,
zorgde voor de rest. Amerikaan en dollar
waren dezelfde begrippen. Men rende naaz
dc Berlitz-seholen, om daar de beginneren
van de Engelsche taal te leeren, en waar
vocabulaire en uitspraak te kort schoten,
daar trad de zilver-klank op als tolk.
Zoo is het niet alleen gebleven, het iö
nog erger geworden sinds de franc dooi'
de speculanten als speelgoed werd gebruikt
Amerikanen, Engelsóben, Nederlanders cu
Spanjaarden zijn nu allen zonder onder
scheid nabobs geworden in de oojgeU
van den Franschman. Men houdt cr gev
rekening mee, dat een Nederlandsolie kan
toorbediende geen 1*203 gulden of 9000
francs per maand verdient, omdat zijn
Fransche collega op 1200 francs per maand
kan rekeneD. Ja, sommigen zelfs denken,
dat mén 700 francs voor een enkelen gulden
krijgt. En niema,nd wil het gelooven, wan
neer ge vertelt dab het leven in het „dure"
Nederland veel goedkooper is dan in
Frankrijk, afgereisd door „Valuta-Schie-
ber". Men klaagt steen cn been, dat alles
vijfmaal zoo duur is als in 191-1, cn wijt
dit vooa-namelijk aan de Amerikanen, de
Engclschen, do Nederlanders enz. doch
men ziet gaarne over het hoofd, dat de sa»,
larissen naar verhouding verhoogd zijn. Het
is „een schande" («une honte", zei... mijn
Fransohe geneesheer, toen ik hem 20 francs
voor een consqlt in de hand stopte
voortaan ga ik naar èen van de twee Hol-
landsche dokters die hier gevestigd zijn),
dat men zeven in plaats van twee francs
voor een gulden krijgt.
Het dwaze van al deze beweringen springt
zoozeer in het oog, dat ik maar niet ver
der over zal uitweiden. Maar waar ik wel
even op wilde wijzen is het feit, dat dit
dwaalbegrip van de Parijzenaars niet zoo
onschuldig is als het er uitziet. Zij heb
ben zich leelijk er $nee in de' ringers ge
sneden, en ze ondervinden tharis ,>&aji Qon
lijve", dat niet elke vreemdeling klaar
staat om het geld als pepernoten uit te.
strooien. Het is te wijten aan de hierbo
ven gedenoneeeTde leugens en domheden,
indien de YlIIe Olympiade een „four" (in
goed Hollandsch zeggen wij èen „strop")
voor 'de Parijzenaars wordt, dio zich gou
den bergen er van beloofden. Men had ge
rekend op èen geweldigen toeloop, en -
hóe wel er ongetwijfeld vreemdelingen zijn
die kwam tot dusver nog niet
De berekening was zoo: de hotels zuilen
alle vol zijn, en dus moeten de burgers
ruimte afstaan. Dan hebben we. maar ge
weldige prijzen te vragen en we maken
ons seizoen. De man die een paar maan
den geleden gezegd zou hebben: „ik heb
een apartement vrij", zou voor volslagen
gek zijp aangezien. Een klein gemeubeld
apartementje te Colomb.es, dat een mijner
Hollandsche collega's had willen huren cn
dat hij bij het logies-bureau van het Olym
pisch comité vond aangeboden voor het
reeds enorm bedrag van 3000 francs pér
maand, bleek toen men zich ter plaatse
vervoegde, plotseling 1000 francs te doen.
Die prijs van 3000 francs was „een ver
gissing". Onnoodig u te zeggen, dat mijn
vriend er van afzag, engisteren stond
het apartement nog leeg. Diezelfde collega
huurde een paar Sagen later een ander
appartement in Parijs voor den zeer rede
ken prijs van 750 francs per maand; maar
toen hij er in wildé trekken, bleek bet
aan een ander verhuurd. Ook alweer „per
vergissing" waarschijnlijk
Een hotelier in het quarfcier latiD ging
nog verder. Zijn vaste klanten, die al ja
ren achtereen bij bem woondenprofesso
ren aan de Sorbonne, ambtenaren ann de
Citó of het Paleis van Justitie, kregen in
de maand April bezoek van den patroon,
die hun vriendelijk verzocht met 1 Mei tc
verhuizen. De heeren zouden wel begrijpen
bet leven is zoo» duur, comme ci et oommo
oa ende rijke Amerikanen zouden naar
Parijs komen. De oude klanten zochten dus
elders een goed heenkomen. En het hotel
was leeg enbleef leeg tot den huidigen
dag. Op een etage van 18 kamers met
knecht en kamermeisje was onlangs... een
enkele kamer verhuurdBravo I
Een maand voordat de spelen begonnen
vertelde elko winkelier u, dat de prijzen
van alle levensmiddelen geducht de hoogte
in zouden gaan. Ge begrijpt: met dat
vreemdelingen-bezoek koopen de groofe
restaurateurs allo koeien aan de abat
toirs op, bestormen de Hallen, zocdat wij
moeite zullen hebben onze inkoopen te
doen. Let maar eens opDoch ook bij
de winkeliers was de wenscJi de vader der
gedachteook zij hebben zich misrekend
de vreemdelingen kwamen niet, de restau
rateurs hebben half-lcoge zalen, de Hallen
werden heelemaal niet bestormd, en ge
lukkig lijdt de bevolking niet onder nieu
we prijsverhoogingen, die nieuwe loonsver-
hoogingen en nieuwe inflatie tengevolge
zouden hebben gehad.
Doch de ergste misrekening hebben do
burgers gemaakt, die zich opofferingen heb-
gèn getroost, bedden en beddegocd hebben
gekocht om bun zitkamer als slaap-salet
in te richten, denkend den rijken Amen-
kaan als „paying guest" te krijgen. De en
kele vreemdelingen die bier voor dc volle
drie maanden komen, officials en leiders
van equipes hebben natuurlijk reeds een
jaar geleden hun kamers in een hotel be
sproken, en zij dio voor een paar weken
hier zijn preferecren het hotel, waarin
plaats te kust en te keur .is, boven het lo
gies bij de burgerij of het gemeubeld ap
partement, waarvoor zij zich de lasten en
moeiten van het aanschaffen van personeel
zouden moeten getroosten. In do verste
buitenwijken, op kilometers afstand van
stadion of oentrüm van de stad, vindt ge
die naïevelingen, die gedacht haddon en
kele duizenden francs extra te kunnen ver
dienen op die manier.
Droevige slachtoffers der illusies en mas
sa-suggesties zijn ook de exploitanten van
verversohings-balletjes rondom het sta
dion. "Vijf francs een glaasje bierge
begrijpt hoe het klanten stroomt. Ik ken
er een, die zeventig-duizend francs staan
geld heeft betaald, en eiken middag speelt
de muziek er voor stoelen en tafels. Dc
.man beeft nog geen 400 francs recette ge
maakt, en wc zijn reeds aan het begin van
de derde maand: "27 Juli is alles afgcloo-
pen.
Hoe staat bet Olympisch eomit-é zelf er
voor?. Ik zal mc niet aan een uitspraak
wagen, doch alleen maar constate eren wac
we allen gezien hebben. In die twee'maan
den is het stadion slechts een koer vol ge
weest den tweeden Pinksterdag, toen
Holland en Zweden om de derde plaats
en Zwitserland en Uruguay om dc eerste
plaats streden in het voetbal-tournooi. Dat
was een dag van goed recette. Al de an
dere was het treurig. Bij HollandIerland
misschien 300 betalende toeschouwers. Op
stade Bergeyre iets beter, maar toob bij
lange niet voldoende om de kosten te dek
ken. Zaterdag bij de openingsceremonie
\yaren er 20.000 menschen, Zondag 3b. OOI),
gisteren, Maandag, ongeveer 15.000. Het
zijn mooie getalen, maar het is toch lang
niet wat verwacht werd en wat ook noodig
is en dc vrees is niet ongegrond, dat inen
het tekort niet zal kunnen aanzuiveren
deze laatste weken.
De fout van dc exploitatie is, dat men
gedurende drie maanden spelen wil hou
den, terwijl men het programma in een
maand zou kunnen afwerken. Dat verslapt
dc belangstelling. In de eerste dagen van
Mei drie rugby wedstrijden dan bijna
ccn maand lang niets tegen eind Mei
begint het voetbal-tournooi, dat tot 10
Juni duurt weer een rust van 14 dagen.
Wie interesseert zich dan voor polo te
paard? Wie gaat er naar Eheims, om daar
te zien schieten?... Toch heeft dit alles
millioencn aan installatie -
In dit alles kunnen we een les vinden
voor 1928, wanneer dc spelen in Amster
dam zullen werden gehouden. Zeker, daar
is de logies-kwestie moeilijker op te lossen,
omdat men niet zooveel hotels vrij heeft.
Maar men vergete dan ook niet, dat vele
vreemdelingen thans in Parijs zijn geko3
men mede uit de overweging dat... het. Pa
rijs is en dat de gelegenheid zich thans
voordeed om meteen een wereldstad te
zien, terwijl dio belangstelling niet voor
Holland zal bestaan.
Mogen de talrijke Nederlanders, die hier
zijn gekomen om de organistie van een
moderne Olympiade te bestudeeren de dub
beltjes-kwestie niet uit het oog verliezen,
en vooral het fabeltje van den rijken
Amerikaan teniet doen.
LEO FAUST.
Door AMY VORSTMAN—TEN HAVE.
Ilebt ge wel eens een gat in de lucht ge
slagen naast den tennisbal, die u rakelings
voorbij vloog?
Deedt ge wel eens een fikschcn greep naar
een insect, dat u pingend om de ooren bleef
gonzen?
Is bij het omslaan van een pannekoek de
inhoud van uw pan wel eens ter onbeslem-
der plaatse terecht gekomen?
Is u bij het ooft plukken, terwijl ge uw
hand door het dicht gebladerte naar een bij
zonder mooie rijpe vrucht' uitstak', niet wel
eens een verschrompelde wormstekige appel
of peer in den schoot gevallen?
„D'r naast" is een definitie, die op sub
tiele wijze hel midden houdt tusschen ..ge
slaagd" jen „mislukt". Bijna-geslaagd, als....
zouden we het kunnen noemen (In dat „als"
zit de quintessence!)
Onzin, zeggen de logische zielen; ge
slaagd i9 niet mislukt en mislukt is niet ge
slaagd of het een, of het andere; een tus-
schcnweg bestaat niet.
Stelde niet reeds de onsterflijke Molière
het probleem van de deur, die afgesloten of
oflen had te zijn? In dien tijd werd de tegen
woordig zoo populaire tusschen weg van de
aanstaande deur geloochend.
Het gaat cr mede als met de margarine
en de natuurboter: verwoede voorstanders
van de margarine (hetzij uit economisch of
uit gastronomisch oogpunt) pralen dolgraag
over „boter" en als je hen dan verbaasd aan
ziet, verklaren zij haastig: ,ATu ja, geen na
tuurboter, maar toch ook geen margarine."
Aldus werd de melange geboren uit bezui
niging en valsehc schaamte!
We zijn allemaal wel eens d'r naasll
Want iedereen schiet wel eens te kort.
Nu is liet eigenaardige, dat we het ons
doorgaans veel erger aantrekken, wanneer
we eventjes falen, nel genoeg om het ge
stelde doel niet Ie bereiken dan wanneer
we op ccn algeheele mislukking terug blik
ken. Dit komt wellicht, omdat in het eerste
geval hel succes reeds lastbaar binnen ons
bereik leek, zoo-om-te-grijpen dichtbij, dat
bij de teleurstelling van dc mislukking komt
bet beschamende gevoel van: ik had het ge-
