VOOR D
JEUGD
24.
Zaterdag 14 Juni.
Anno 1924
'•i i iiSsli iUii f iüiiI utii iïtü 1 insi i iiJii I if
- leiDSCH
DAOBIAO -
Ferme Dick.
Onder Verdenking.
'i'tfl'i tiwAtt'X' tïL't'iN'l.'i'l.1
aar het Engelsch van L. TYACK.
.Vrij 'bewerkt door C. H.:
Hoofdstuk II.
Grootmoeders Plan.
drie kinderen gingen nu de trappen af.
gewoonlijk liep Dick voorop en volgden
ïsjes hem hand aan hand',
de zitkamer kwam Tante Anna hen
lijk tegemoet maar Dick liep regel-
op 2ijn grootmoeder af, die haar plaats
theetafel reeds ingenomen had.
!ag ik naast u zitten?" vroeg hij, ter
lij zich in een stoel naast dien der oude
nestelde. „Misschien kan ik u helpen.
't spijt me, dat ik dat straks tegen
egd heb, maar ziet u, ik was kokend en
st niet, wat ik zeggen zou."
okend, Dick, wat is dat?" vroeg Bep,
list bij Grrootmoeder stoüd.
eel boos; Juf zegt altijd, dat ik haar
id maak," legde Dick uit.
n dan doet ze me 2oo'n pijn, als ze
haar kamt," zei Mo]ly; ,-''t is allemaal
p schuld."
ïck, vergeet je ook Tante Anna goeien-
e zeggen?" vToeg Bep nu.
ja, u moet er maar niet boos om zijn,
ik daar niet eerder aan dacht," 2ei
terwijl hij zijn Tante een hand gaf.
ir ik had Grootmoeder iets te zeggen
lardoor vergat ik het heelemaal."
ite Anna kuste hem en zei lachend:
komt er ten min9te eerlijk voor uit
wist wel, dat je het niet met opzet
ite Anna hield veel van kinderen en
i voelden zich dadelijk op hun gemak
laar. Het was daarom altijd weer een
als zij kwam.
•k week echter niet van de zijde van
rootmoeder, behalve toen hij de kopjes
ïaar aannam en koekjes presenteerde
Grootmoeder er nu werkelijk geluk-
uit, of verbeeldde hij het zich
ee of drie weken later dachten Groot-
er en Bep, dat zij alleen in de kamer
a, want zij wisten niet, dat Dick achter
Ier 2ware overgordijnen in een hoekje
ensterbank zat, waar hij bezig was, in
sprookjesboek te lezen. Hij was zóó
ept in allerlei grappige avonturen eD
ezen kostte hem nog zóóveel inspan-
dat het eerst heelemaal niet tot hem
rong, waarover zij spraken, totdat hij
moeder plotseling hoorde zeggen
i de kinderen moeten een uitgangetje
ick's verjaardag hebben. Het aardigst
ken lijkt me, Bep, dat je 's middags
ien naar de boerderij van Japiks gaat
aardbeien zijn juist rijp, de kinderen
n heerlijk buiten ravotten en allerlei
tjes doen. Vrouw Japiks zal in het
de tafel voor hen dekken en voor een
der zorgen. Denk je ook niet, dat ze
tettig dagje zuilen hebben?"
Lijkt me heerlijk," 2ei Bep D'c'v
achter het gordijn een kleur van op
n?, want het plannetje leek hem eemg
ïaar u moet meegaan, Grootmoeder"
lieve kind, jullie zult meer plezier
a zonder mij. Dick moet een heel
gen verjaardag hebben zolder Groot-
ïr en zonder Juf, die zijn gen«aogen be-
a zouden".
Grootmoeder sprak op schertsenden toofi
maar er klonk toch iets droevigs in haar
stem. Dit ontging Bep niet.
„Onzin," zei het me ie je beslist; „Juf kan
natuurlijk thuis blijven, maar als u denkt,
dat ik alleen met de kinderen ga en u alleen
in huis blijft, vergist tl zich toch leelijk,
Grootmoedertje I U kimt met een boek in
het prieel gaan zitten of een praatje met
vrouw Japiks maken, terwijl ik met de kin
deren speet Het ritje en de afwisseling zul
len u goed doen."
Dick zat nog steed3 rustig in 2ijn hoekje
en zei geen woord. Den volgenden middag
vroeg Grootmoeder hem:
,-Weet je, wat er iWoensdag voor bijzon
ders is, Dick?"
,,Dan is Dick jarig!" riep Molly uit, nog
vóór haar broertje had kunnen antwoorden.
„En nu moet je eens zeggen, wat je dien
dag het liefst zou willen doen," ging Groot
moeder voort. „Heb je daar al eens over na
gedacht,' Dick?"
Dick aar2elde een oogenblik. Zijn roodc
wangen werden nog rooder en zijn heldere
oogen keken Grootmoeder nog helderder
aan dan gewoonlijk.
,/Wat doen jongens in Holland meestal op
hun verjaardag VToeg hij.
„Dat hangt van de jongens af," antwoor-
de Grootmoeder glimlachend, maar omdat
jouw verjaardag juist in den aardbeien-tijd
valt, dacht ik, dat het wel aardig zou zijn,
als je eers met een rijtuig naar de boerderij
van Japiks ging. Je kunt er heerlijk spelen,
in het priëel, aardbeien met room eten 'en
's avonds weer naar Huis rijden. Nu, wat
zeg je van mijn plannetje? Liikt het je, of
heb je iets beters op het oog?"
»,Wie zouden er meegaan vroeg Dick
voorzichtig.
„Molly en Eefje natuurlijk, en Bep. Zou
je het prettig vinden, als Juf ook meeging
,•0 nee," riep Dick verschrikt uit. „Zij
zou het heelemaal bederven. Maar zonder
Juf zou het wat leuk zijn, Grootmoeder!"
„En je mag zelf één of twee gasten vra
gen-" zei Grootmoeder weer. „Er kunnen
vijf personen in het rijtuig, maar ik denk.
dat we er wel zes in kunneD stoppen, omdat
jullie, behalve Bep, nog allemaal persoon-
t j e s zijn. Zou je Rob en Bert Wins graae
willen vragen
Bep keek Dick in gespannen verwachting
aan, terwijl deze een paar minuten bleef
zwijgen .Hij hield de oogen op den grond
gevestigd, alsof hij daar het antwoord op
Grootmoeders vraag kon lezen. Eindelijk
keek hij op en zei hij langzaam:
„Ik wou Rob en Bert niet vragen, veel
'iever een ander."
..Goed; zeg mij maar, wie het ie."
Dick begon onrustig op zijn stoel heen
9n weer te schuiven.
•,Tk wil het u liever nog niet zeggen,"
<wam er eindelijk bij hem uit. „Ik zou zelf
le uitnoodiging willen schrijven."
..Maar vertel mij dan eerst, wie je vragen
■vilt."
,,Qch Grootmoeder, heusch, i k k a n h e
■«iet zeggon, maar als ik de uitnoodiging
reschreven heb, zal ik Bep het adres laten
rien en haar vragen, of ik 'm versturen
mag."
Met deze belofte moest Grootmoeder ziel
revredensteMen en hoe Molly en Eefje ook
hun best deden- achter den naam van Dick's
gast tr komen, zij wearAsn niets wijzer.
(Wcrdt vervolgd).
Naar het Engelsch van D. HAMMONDS.
Vrij bewerkt door C. H.
Hendrik Bode was vanaf zijn eerste jaar
door zijn grootmoeder opgevoed ot had
nooit eenig ander familielid gekend. Haar
dood was dus een ontzettend verlies voor
hem.
„Wat zal de jongen beginnen?" was ie
algemeene vraag, waarmede de buren zich
bezighielden, toen zij hoerden, dat de oude
vrouw gestorven was.
„0, hij zal in geen zeven slooten tegelijk
loopen," zei er één beslist „Hij is bijna
dertien jaar en heeft met een loffelijk g*
tuigschrift de lagere school verlaten. Hij
zal dus wel werk vinden, want hij is een
ijverige, nauwgezette jongen.- Ik weet, dat
de juffrouw van Rose Villa altijd heel vrien
delijk voor zijn grootmoeder was en ik denk
dat zij hém wel in huis zal nemen."
Het zou weldra blijken, dat de buur
vrouw goed gedacht had, want reeds een
week later was'Hendrik '*n Rose Villa ge
huisvest bij juffrouw van Doorn, een dame,
voor wie zijn grootmoeder verscheiden ja-,
ren gewasschen had.
Hendrik moest zich in zijn. nieuwe om
geving op allerlei manieren nuttig maken.
Hij deed flink zijn best, zoodat het eerste,
halve jaar kalm en rustig verliep. Hij was
geheel op dreef in zijn nieuw tehuis. Daarna
werd zijn vredig bestaan echter verstoord
door de komst van Jaap Meddens, een
neefje van zijn meesteres, dat een jaar
ouder was dan hij zelf. Jaaps ouders waren
voor eenige jaren naar Zuid-Afrika gegaan
en juffrouw van Doorn zou hem voor dien
tijd in huis nemen.
Gedurende de laatste maanden had Jaap
veel te veel vrijheid genoten. De oomaak
hiervan was de ziekte van zijn vader en de
ongeregelde toestand thuis, zoodat juffrouw
van Doorn weldra tot de ontdekking kwam,
dat zij geen gemakkelijken huisgenoot aan
haar neefje had. Dat hij Hendrik het leven
moeilijk maakte, vermoedde zij echter niet
Toch was dit bet geval. Nu eens trachtte
Jaap Hendrik over te halen djagen te doen.
die juffrouw van Doorn verboden had en
dan vond Hendrik het niet altijd gemakke
lijk „neen" te zeggen; dan weer speelde hij»
hem een poets of verhinderde hij hem zijn
werk naar behooren te doen, zoodat Joris,
de oude tuinman, hem beknorde.
Op zekeren dag kwam Hendrik door zijn
toedoen onder verdenking en het duurde ge-
ruimen tijd, vóór hij weer in zijn eer her-|
steld werd. Dit deed hem veel verdriet, want
hij wist, dat zijn meesteres en de anderen
hem verkeerd beschuldigden.
Op dien bewusten middag moest hij een
paar boodschappen in de naburige stad
doen. o.a. een rnedicijnfleschje bij dokter
Korry halen om het daarna aan een oude
dame in de buurt van Rose Villa te bren
gen. Het was Donderdag de dag, die op
marktdag volgde en er waren weinig
menschen op straat. Het was er zelfs zóó
stil, dat toen Hendrik in de Kerkstraat kw: m
waar dokter Kerry woonde, hij alleen een
ouden man zag, die sinaasappelen ver
kocht. Toen hij in de wachtkamer galaten
was, hoorde hij plotseling '"ocq gelach
op straat en een booze «uaimenstem. 1 Eeni
ge echter wal Vfj verslaan kon, was:
„Kwajongen, dat zal ik je betaald zetten
