MARION.
No. 19644.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 22 Maart.
Derde Blad. Anno 1924.
Ruwe en schrale huid
FEUILLETON.
O BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Een bijzondere zijde aan de
stijging van de franc ont-
i hulling van geheime docu
menten; echt of niet echt?
geen vlootbasis te Singapore
verblind Duitschland.
Bijkans nog sneller dan de franc is ge-
Idaald, heeft deze valuta zich hersteld, 't
iWas een run van beneden het dubbeltje
tot over do veertien cent. De oorzaak!
iWel, de leeningen, door Engeland cn Ame
rika verstrekt, hoewel die op zichzelf prac-
tdsch niets zeggen, gelijk reeds vorige wees
door ons is uiteengezet, daar de Eransche
Bohuld er immers door groeit. Aan het feit
van dit leenen zit echter eeu vreemde zijde,
dio nog niet is verklaard.
De kwestie is n.l. deze: Frankrijk ging
Sn Europa zijn eigen weg,bet stoorde zich
niet meer aan zijn bondgenooten of al
thans heel weinig. Ook niet aan dc belan
gen der vroegere neutralen. De wereld
riep om een werkelijken vrede het Fran-
fldho optreden in hoofdzaak voor een
goeddeels rechtvaardig© zaak, op zichzelf
genomen stond dien vrede in den "^eg
en dus een herstel. Wat dat voor Engeland
beteek-ent, bewijst volgend cijfer: in 5
jaar gaf Brittannië uit aan werkloozenon-
dersteuning 171 millioen p st. Daar kwam
do daling van de franc, Frankrijk en z'jn po
litiek begonneD tc wankelen. Poincaró
kwam in omstandigheden, dat hij wel luis
teren moest naar d© stem van over het ka
naal Engeland kwam in het voordeel cn
sdheen voldoende pressie te kunnen oefe
nen in d© door hem gewensclit© richting,
de richting der wereld, mag men wel zeg
gen. En nu op eens komt Poincaró door de
hulp der Engelsohe bankiers en Ameri-
kaansche dito's weer op d© been en schijnt
de Engelsohe voorsprong te niet te zijn ge
daan. Ziedaar het vreeoxde geval. Waar hot
wil cr bij ons nog niet in cn het bevestigt
ons in het direct geuit vermoeden, dab aan
do leeningen wel bijzondere voorna arden
zijn verbonden, dio Poincaró zullen belet
ten terug tc koeren tot zijn plannen. Dit
temeer, waar Poinoaró zich ook politiek
thans veilig kan achten, nu do Senaat
i hem, zij het met verkleinde meerderheid,
opnieuw de overwinning gaf in de finan-
oieele voorstellen Poincaró schijnt onver
wachte gebcu»3ijkhedcn daargelaten, poli
tiek veilig tot d© verkiezingen voer do Ka-
iner op 11 Mei a.s. beslissen.
Zonder voorwaarden zou Poincaró sterker
staan op dit oogenblik dan ooit, daartoe
in staat gesteld door tegenvoeters van zijn
politieke gedragslijn. Nogmaals, heb wil
or bü ons niet in en daarom gelooven wij
aan bepaalde voorwaarden.
Daarvan zal dan moeten blijkc-n bij dó
publioatie der deskundigen-rapporten en in
overeenstemming daarmee is wel, dat die
rapporten thans heel wat langzamer afko
men^ dan altijd is gemeld. Bijzondere zorg
fiohijnt er aan tc moeten worden besteed.
Omdat Frankiijk zich verplichtte, cr meo
accoorcl te gaan?
Het Fransche &*tevèn is d r het „Berl.
OPageblatt" Overigens wel weer op dc tong
gebracht. Terecht of ten onrechte, dat is
nog maar do vraag, die niet zoo een-twee-
drie is op te lossen. Genoemd Bcrlijnsch
blad kwam opeens met de onthulling van
geheime militaire verdragen in volmaakt
vóór-oorlogschen stijl, gesloten tusschen
Frankrijk eenerzijds, Tsjoobo-Slowakije an
derzijds, waarbij Zuid-Slavi© dan ook nog
was betrokken. Gericht natuurlijk tegen
Duitschland in de eerste plaats, tegon
Hongarije en Italië heel zijdelings. Reeds
vaker %»as 3>eb vermoeden geuit, dat het
Fr&nsoh-Tsjecho-Slowaksch verdrag wel
vergezeld zou zijn geweest van een militai
re overeenkomst, dus dc onthuling ligt tn
zoover wel in de lijn der z g. waarschijn
lijkheden, Maar de bron is een Duitsche
o*n dusniet onbevooroordeeld, om het zacht
jes te zoggen. Aan den anderen kant zegt
de officieelo ontkenning van Fransche on
Tsjecho-Slowaksche zijde evenmin ;ets de
finitiefs. Wat moet men van dien kant an
ders, om tich niet hopeloos t© blaraecren?
Voor 't oogenblik is de stand van zaken
echter nu deze: Alles wat Frankophiel !s,
gelooft niet aan de echtheid, alles watGer-
manophiel is, zweert ze voor waar. Wij
voer ons nemen een standpunt daartus-
sohen in, in afwachting van nadere bewij
zen van echtheid of valsohheid, wan die
zijn door de betrokkenen nog niet gele
verd, en consequenties durven wij daarom
nog niet vastknoop en aan deze affaire.
Wel in flagranten strijd met deze ware
of onware documenten is in ieder geval het
besluit der Engelsohe regeering om to Sin
gapore geen vlootbasis to bouwen, waar
toe het bewind van Baldwin vastbesloten
was. En dat om de atmosfeer deg vredes
in het Oosten niet te bederven, dus wel
iets zeer subtiele. Volgens het verdrag van
Washington kon Engeland er toe overgaan
het ziet cr van af om geen stemming tt
bederven en alle vrees voor de Britsohe
bedoelingen weg te nemen. In Japan is het
besluit zeer warm ontvangen, gelijk niet
anders was te verwachten.
Het besluifc der Engelsche reg?ering-Mc
Donald is ook" daarom moedig, omdat
Australië en Nieuw-Zeeland zich beslist
voor d© vlootbasis hadden uitgesproken, als
strikt noodzakelijk. Die twee dominions
zijn bepaald boos en dat mag niet licht
worden aangeslagen, temeer niet, waar het
betreft een paar zoo zelfstandige declen
van het grooie Britsohe rijk.
Het is eon toepassing van den moder
nen regel: wie den vrede wil, ruste zich ten
vrede. Een regel die echter theoretisch wel
aanhangers had, maar practisch geen. ten
zij gedwongen. Zooals Duitschland. Het
Hifcler-procos heeft wel overtuigend doen
aien, wat voor mentaliteit onder een 2eer
j groot deel der bevolking daar nog leeft en
j liet Fransche optreden heeft die mentaliteit
ten zeerste in de hand gewerkt. Bij de
a.s. Rijksdagverkiezing verwachten vlij
daarom een stevige ruk naar rechts hce-
zcer juist zoo'n Hitler-proces diaarvan moest
terughouden. De redeneering is echter:
een linkschc regeering vermocht, niets, dan
maar de andere richtingsleohter kan het
moeLlijk meer. Een zeer waar woord sprak
prof. Soliiióking, toen hij zeide: ,,Het is
vrceselijk te moeten zien, dat er geen dom-
i held beslaat, welke bij -ons niet begaan
wordt on dat het Duitsclio volk niet nljeen
door verdrukking maar ook door zijn eigen
l verblinding steeds erger wordt, verzwakt."
PPPT A TVfT?
van handen en gelaat verzacht en geneest
men het beste met Purol. In doozen van 30.
GO en 90 ct. Bij apolh. en drogisten
9259
(Vervolg van gisteren):
Begroeting van Oorlog.
De lieer K. TER LAA\ (3-D.) sluit zich
aan bij den heer van Zadelhoff en betoogt,
dat men in Engeland in de richting van hel
pacifisme gaat.
Vervolgens gaat hij de gauschc bcgrooting
na, waarop z. i. heel veel bezuinigd kan wor
den. Van CGmillioen moet de begrooting
op 20 millioen worden gebracht, zoodat het
leger alleen ais taak krijgt het markeeren
van onze neutraliteit. In zijn acht amende
menten heelt hij een aanzienlijke bezuini
ging voorgesteld: ophetling plaatselijke sta
ven, vermindering van het contingent, ophef
fing cavalerie, opheffing van de stelling Am
sterdam, opheffing herhalingsoefeningen, be
sparing op luchtvaart, geen nieuw artillerie-
materiaal. Alles te zamen een bezuiniging
van bijna 10 miliieen.
De heer OUD (V.D.) acht de militaire zaak
een hopelooze zaak. De lieer Drcsselhuys
heeft in zijn schets van den bestaanden toe
stand juistheid gegeven maar diens plan
brengt ons niet verder cn zou duurder zijn.
I Majoor Schuurman, ccn partijgenoot van den
lieer Dresselhuvs, denkt er ook heel anders
over. Van munitie-aanmaak in vredestijd
wil spr. niet weten, want dat zou veel te duur
zijn. Trouwens de heer Drcsselhuys wil nog
veel meer wat veel geld zal kosten.
Spr. becijfert dat van 18721903 een mil
liard is uitgegeven voor het leger. Gedurende
de jaren 19111918 heeft de Regeering alles
gehad wat zij hebben wilde. En wat is het
resultaat van dit alles geweest? Het ant
woord vindt men in hel rapport van de Le
ger-commissie, waarin erkend wordt dat het
met de weerbaarheid niet best is gesteld.
In liet voorloopig verslag maken velo le
den zich druk over allerlei onbeduidende
aangelegenheden die aan de eigenlijke kwes
ties niets aldoen. Bij het artilleriefonds wil
men eigenlijk het Vloot-systeem volgen, n.l.
een fonds dat haast niels kost. Men zet het
leger in zijn spullen en betaalt 'sjaars met
een klein bedrag af. De heer Dresselhuys wil
iets anders maar het is precies hetzelfde als
heigeen do Minister wil. De Minister huldigt
het systeem van het uiterste minimum, maar
daaraan hebben wij 'niets omdat het niet is
aan le geven voor een klein land. De Regee
ring blijft alles giooischebps opzetten en dat
is de groote fout waartegen spr. waarschuwt.
Ilij herinnert aan de redevoering van den
heer Colijn, te weten de tweede van de be
roemde redevoeringen in November 1922.
Daarin werd voorgesteld het vestingstelsel
als liet eenige middel af le schaffen.
Spr. nadert met zijn" standpunt zeer dat
van den heer Ter Laan. Wij hebben alleen
onze neutraliteit te markeeren en te zorgen
voor inlerneering van hen die dc grens over
komen. Verder kan onze bemoeiing niet gaan
Hel is geen prettig gevoel dat wij weerloos
zijn maar liet is dc realiteit ook in het sy
steem van den Minister. De taak die ons le
ger gedurende den oorlog heeft vervuld was
niet anders en had niet anders kunnen zijn
dan datgene wat spr. als de taak stelt.
Dc heer DUYMAER VAN' TWIST (A.-R.)
meent, dat van ontwapening geen sprake
kan zijn als men ziet wat in andere landen
gebeurt, waarvan spr. een overzichl geeft.
Ook in Engeland denkt men er niet aan.
Als men zegt dat Nederland niets kan uit
richten, moet men de brochure van den kapi
tein van Voorst tot Voorst eens lezen. In
19li liad Nederland het aan zijn veldleger
le danken dat het zijn neutraliteit niet zag
schenden.
Spr. wil een krachtig leger, goed uitgerust.
De organisatie moei dan hechter worden,
evenals do exploitatie van het leger. Het le
ger moet op eenvoudige leest geschoeid zijn.
Dc aanvoering acht spr. onvolledig, want liet
verlofpersoneel is onvoldoende geoefend. Als
de Minister daarin geen verandering weet lo
brengen, blijft het moeilijkheden geven. Het
personeel dient le worden ingekrompen, het
aantal dienstpaarden beperkt. In één woord:
de huishouding van hel leger dienl vereen
voudigd tc worden.
De heer HIEMSTR.Y (S D.) verdedigt ver
mindering van het contingent. Onredelijk
acht hij het ontslag aan de burger-corveëers,
met wie nu een contract is aangegaan. Ann
liet georganiseerd overleg had de regeling
hiervan moeien zijn onderworpen. Spreker
vraagt of de Minister dit alsnog wil doen.
De heer DEKKERS (R.K.) meent dat men
voor ontwapening kan zijn cn toch de nood
zakelijkheid inzien dal een leger voor het
oogenblik noodig is. Op dat standpunt staat
ook de Engelsche premier. Het Ncdeiiand-
sche volk is het meest vredelievende vol Lr der
wereld maar het ziet zijn verantwoordelijk
heid voorliet behoud van zijn onafhankclijk-
ïïeid en neutraliteit.
De vergadering wordt verdaagd lot Dins
dag één uur.
De vorige maal leerde ik U een paar
nieuwe breiwerken; daar wil ik nu nog een
enkel eenvoudig handwerkje aan toevoegen,
dat ik onlangs zelf leerde van een oud-
leerares aan een Industrieschool, dus van
baas uit het vak!
In de cersle plaals de aardige Spoit-
sckken met gekleurden rand. Ze zijn uil
Hongarije naar hier overgewaaid cn zoo
cxlra geschikt voor ons vaderlandje, waar
wij zóóveel dagen van het jaar langs mor
sige slralen en doordrenkte wegen moeten
sjouwen. De liooge laarzen worden nu haast
door niemand meer gedragen. De lage schoe
nen, brogues of molières vragen een fijne,
-dunne kous. Gevolg: drijfnatte, ijskoude voe
ten; maar daartegen helpt nu de sportsok
zoo goed. liet is een gewone sok, die u na
tuurlijk breien kunl, en dan afwerkt mei een
rand in kleuren, die u naar builen toe om
slaat, zoodat om uw enkel een lekker warm
rolletje sluit, dal uw been extra gracieus
doet uitkomen.
Wanneer de sokvoet klaar is, breit u hel
been 2 rechi, 2 averecht, toi ongeveer een
handbreedte boven den enkel. Daarna bor
duurt u op de rechle steken een rij ketting-
steken en een rij kruisnaaldsteken in bonie
kieuren, die passen bij uw rok. Bijv. bij
marineblauw: paars cn oranje; bij grijs:
groen en vlammenrood. Denk er om, dat u
den rand aan twee kanlen, van binnen en
van buiten moet borduren; anders staat het
met omslaan niet leuk.
De sok zelf moet in een effen, rustigen
grondtoon zijn: grijs, bruin of blauw, harmo-
niccrend met uw schoenen en rok.
Een loonend werkje is ook om kant te
denzelfden lossen steek, 2 samen af le ha
ken dubbele stokjes op den vierden volgen
den der reeks losse; 3 losse, 1 vaste om den-,
zelfden iden losse.. 11 losse, 1 vasten op.
den vierden volgenden der reeks losse, enz.,
enz. Zoo steeds herhalen lot uw randje losse,
op is. Dc tweede blaadjes toer werkt u pre
cies zoo; alleen hecht u het midden der
blaadjes en hel midden der 11 losse telkens
met 1 vasle aan liet midden der blaadjes en
der li losse van iiet cersle randje.
Een Sponsehauger, die friscli en practisch
is, fabriceert u van een vierkant lapje gum-,
mi; hetzelfde goed, waarvan men sponse-.
zakken maakt. Omboord dit met rood veter-i
band; hecht aan ieder der vier hoeken een'
25 c.M. lang gevlochten, gehaakt ol glad
rood koordje; knoop die vier einden koord
samen aan een gordijnring en versier dezes
met een kleine strik of een veterbandlusjd
en u heeft een keurigen hanger voor uw.
spons.
Iedereen kent wel de vliegenheschermers,
die 's zomers over suikerpolje oi koekjes-
schotel wordt gezet. Weet u, dat u die ook
zoo aardig voor uw glazen kunt maken?
Bind een buigzame balein rond lot iels
wijder cirkel dan een glas en omwind haag
met wit boorlint. Span hierover een stukje
kant en zet langs den buitenrand een smal
valecicnnclje. Hecht nu een lint dwars over
1 den kant met precies in hel midden een
■lusje of slrik om hel kapje aan op le lichten
cn u is klaar. Zoo iets is vooral geschikt
voor kinderen of patiënten, dio hun glas
melk dikwijls zoo lang laten slaan en waar
dan allerlei slofjes of vliegjes in kunnen
vallen.
Den volgenden keer gaan wij sclioonmas
ken, hél O zalige tijd van spinrag en stofi
doek, van verven en witten, schrobben cn
maken uil eenvoudig mignarilise zonder
werkdraad. U neemt van een eind mignar-
dise de acht eerste lusjes van één kant op
haakpen en werkt deze in elkaar door sleeds
de cene lus door de andere te halen. Zoo
vormt zich 'n kettinkje van deze 8 steken.
Dan haalt u de eerste lus van de tegenover
liggende zijde door de op de naald liggende
lus, waardoor zich een kringetje vormt en
door elkander gevlochten steken aan de bin
nenzijde van het kringetje komen te liggen.
Bij het verder werken moeten nu de S
volgende lussen van den anderen kant van
het mignardise door elkaar gchaakl worden;
dil vormt dus de binnenzijde van het tweede
kringetje. Dan sluit u ook dit af; zoo gaat u
door lot uw kantje lang genoeg naar uw zin
is Een dergelijk randje staat lief langs kin
dergoed of langs een poppenlakenlje.
En hier heeft u een voorbeeld om blaadjes
te haken: zij bestaan uit vier losse steken
en twee dubbele slokjes, die met den eer
sten lossen steek samen worden afgehaakt.
Van elk der samen af te haken slokjes laat
u de laatste lus op de naald en na vol
tooiing van het laatste slokje trekt u den
draad door alle op de naald liggende lussen.
Dan is hei blaadje gevormd.
Een aardig tnsschenzetsel met vierdeelig
bladmotief maakt u als volgt: haak eerst op
de gcwenschte lengte twee toeren losse ste
ken. Dan 1ste loer: 1 vasten steek op de
cersle van dc reeks losse, 11 losse, 1 vasten
op do 4 volgende der reeks lose, 3 losse, 2
dubbele stokjes, die men samen afhaakt op
scliure, poelson cn zuigen, sjouwen en sla-
ven, van absolute rusteloosheid I
Voorloopig vast eon paar kleine adviesjess
Slaapt u nog in een ledikant met koperen
stijlen aan het hoofdeind? En roesl dat koper
soms? Stamp een stukje schuursteen fijn en
maak er een dik papje van door liet met
paraftine-otie te vermengen. Wrijf dan dit
papje met een zachten lap flanel in de ge-
rcesle plekken en borstel het er naderfianf
mei een stoelenschuierlje af. Desnoods ge
bruikt u daarbij nog een beetje van het droge
schuurstecnpoeder. Ten slotte polijst u het
koper met een zeemleeren doek.
Is de roest echter reeds zóó diep in het
koper gedrongen, dal u het cr op deze manier
piet uitkrijgt, gebruik dan een klein beetje
zuringzout (oplossing twee ons zout op een
halven liter waler). Hierdoor verdwijnt de
roest absoluut.
Wasch dit zout dadelijk met warm waler
af en polijst daarna bet koper. Zuringzout
is vergift. Wees dus op uw hoedel
Om niet zoo giftig tc eindigen tot besluit
een goede manier om porseleinen bakjes
(bijv. van uw vasle waschtafe!) schoon te
krijgen. Vul uw naaimachine-olicspuitje met
gezuiverde pelrolcum en druppel deze vloei
stof op de vuile plekken. Uitwrijven met een
zachten doek. Dan vliegen de vlekken wegl
Bewaar het spuitje in een lapje bij uw
waschlafeldoeken; dan heeft u hel altijd bij
de hand. U kunl lijden met één spuitje
olie toe,
Oorspronkelijke novelle van J. C. L. B. PET.
(Nadruk verboden).
13)
„Kunl u mij ouk zeggen", vroeg ik, kori.
cn zenuwachlig, „waar u was op den avond
yan 25 September?"
Allo kleur week uil liaar gezicht. Zij ant
woordde niet.
„Nu?" vroeg ik.
„Hier", antwoordde zij.
„Dat is niel waar", antwoordde ik. „U
was toen nog op een kamer in Birtlcy
Street."
Zij vloog op van den divan, en greep naar
een deurknop. Er was nog een tweede deur
in het ve'rtrek.
Maar ik was haar vóór. Ik greep haar beel
en duwde haar terug op den divan. Hijgend
bleef zij zillen.
„Ik wil alles welen", zei ik; „vertel op."
Zij bleef zwijgen
„Spreek", zei ilt, „wat weet jc van den
moord op mr. Hanote?"
Torn kreeg ik plotseling weer het gevoel,
dat iemand mij slond aan te staren. Ik
vrcr 'de mijn hoofd naar de deur cn zag een
paar oogen, die door de kfer keken. Een man
trad binnen, met een uitdrukking van wil
den haat op zijn gezicht. Het was de chauf
feur, die ik had gezien voor het huis in Mile
Knd Road. Het meisje op den divan iachle
schel en zenuwachtig. De man kwam lang
ui ep mij toe.
„Breng hem tot rede, James", zei ze.
Dc man sprak niel; maar naderde mij als
een tijger zijn prooi.
Toen, ineens, sprong hij op mij loe, en
klemde zijn handen om mijn keel. Ik pro
beerde te schreeuwen, maar kon geen ge
luid voortbrengen.
Ik sloeg en trapte van mij af, maar de
greep klemde even vast.
Ik gevoelde, dat mijn oogen uil mijn hoofd
puilden. Toen ineens liet de hand los.
Nog even kon ik opzien. In de deuropening
slond, lang en mager, de handen zegenend
uitgestrekt, de hypnotiseur en onbeweeglijk
in het vertrek waren het meisje en de
chauffeur, met de handen in de hoogte.
Ook ik deed een zwakke poging, om mijn
handen op te steken; (oen zakte ik ineens op
den grond.
HOOFDSTUK XII.
Iloe lang ik zoo gelegen heb, weet ik niet.
Toen ik na eenigen tijd weer tot bewustzijn
kwam, keek ik verbaasd om mij heen. Plot
seling herkende ik de omgeving; het was
niet de kamer in het Rolterdamsche cabaret,
ik bevond mij in het roodc vertrek in het
huis aan Mile End Road. Ademloos van ont
steltenis zag ik toe. Dit moesten de visioenen
van den doodsstrijd zijn. Ik gevoelde geen
lichamelijke pijn, veel meer kreeg ik de sen
satie, of ik toeschouwer was in een bioscoop
waar alle gebeuren van de laatste weken
op het witte doek werd verloond.
Aan het bureautje in den hoek zat een
man in zijn hemdsmouwen. Ik kon zijn ge
zicht niet zien, want hij had zijn rug r.aar
mij toegekeerd. Op een grooten kantoor-
kalender, die boven de schrijftafel aan den
muur hing, zag ik den datum: 22 Septem
ber. Ik hoorde een liet klinken. De man
slond op en fiep naar de deur. zoodat ik in
het licht van de lamp zijn gelaat duidelijk
zag. Het was mr. Hanote. Ik herkende het
gestrenge, barsche gelaat. Toen bleef even
de kamer leeg. Een oogenblik later kwam de
bewoner terug met een meisje en een man,
die ik dadelijk herkende als de zuster van
Marion cn James Foster, den chauffeur.
„Wat wcnschl u?" vroeg de oude man.
„Dag, mr. Grened", sprak scherp het
meisje.
De oude man sprong op, alsof hij een slag
met een zweep had gekregen. De twee ande
ren zagen met blijkbare voldoening het
effect van dezs woorden.
Er heerschje een oogenblik stilte.
„Wie ben je?" vroeg, lieesch, mr. Hanole.
Lizzy, uw dochter. Mijn vriend, hier, is
geboren in Seethwood. Hij weet alles."
„Wat is alles?" vroeg de oude man, die
langzamerhand zijn kalmte scheen terug te
hebben gekregen.
„Ik weet", begon de chauffeur, „dat uw
naam Grened is, dat u in Seethwood is gebo
ren, en inwoonde bij uw broer. dr. Grened.
Zijn vrouw heette Mary Quode. U hadt geld
gebrek en trouwde met een meisje, dat rijk
was. Het meisje heette Marion Rachan. U
haatte haar, en zij haatte u, nadat u een
paar maanden was getrouwd. Bij de ge
boorte van een tweeling werd zij krankzin
nig en slierf in het gesticht van Norgate. Dat
weet u ook."
„Bah", zei mr. Hanole.
„Ik zal u nog meer vertellen. Ook dingen,
die u niet weet. U kocht de kinderen in een
weeshuis in, elk in f ?n afzonderlijk. Toen
nam u een anderen naam aan en ging naar
Indië. U ziet, dat ik tamelijk goed op de
hoogte hen. Maar nu iets, dat u niet weet.
Dat is, dat de zuster van Mary Quode, die
Annie hectic, medelijden had met dc kinde
ren en hun een briefje stuurde, even voor
dat zij het weeshuis verlieten, waarin zij
schreef, dat, wanneer zij geld noodig mocht
hebben, zij naar u toe moesten gaan. Lizzy
heeft geld noodig cn hier zijn wij."
„Mijn huis uit", sprak de oude man, wit
van woede, „en laat mij je nooit meer zien."
Hij was zóó driftig, dal dc anderen ang
stig werden cn naar builen gingen.
„Wij zien elkaar terug, oude", hoorde ik
den chauffeur nog zeggen.
Toen kwam de oude heer terug .en ging
weer aan zijn bureau zitten. Daarna werd
het donker.
Toen het weer licht werd, was de omge
ving dezelfde gebleven, maar de kamer was
verlaten. Heel voorzichtig ging de deur open
en om de kier verscheen het hoofd van den
chauffeur. Hij zag óm zich heen cn liep op
zijn icenen naar de schrijftafel, waarvan hij
adug dt laden opende en doorzocht.
Lizzy was hem gevolgd, en slond, met de
liand aan de deur loe (e zien.
Uit een van de laden van het bureau nam
de man een banknoot van honderd pond cn
gaf die aan het meisje, dat het papier in
haar laschje stopte. Plotseling werd de deur
opengerukt, zoodat het meisje bijna omviel,
en mr. Hanote verscheen.
Een oogenblik slonden beiden als verlamd
van schrik, toen barstte de oude man los:
„Ellendelingen, zijn jullie daar weer?
Mijn huis uit, zeg ik je, vóór ik een ongeluk
bega!"
De anderen zwegen.
„Mijn huis uiil Mijn huis uill" brulde mr.
Hanote.
Roerloos bleven zij slaan.
„Als je niet gaat, trap ik je er uit!" En hij
kwam op lien af.
Toen kreeg hij van Foster een stomp in
I zijn borst, die hem lerug deed wankelen.
„Wacht, schoften", mompelde hij; „ik zal
je cr wel uit krijgen."
Hij ging naar een hoek van het verlrck
en greep naar een officierssabel. De chauf
feur zag dit en sprong op hem toe, een mes
in zijn rechterhand.
„Ziezoo", zei hij hijgend, „het is uit. Hou
je koest, of
In blinde woede gaf de ander licm eeu
slag in het gezicht.
Ilot meisje hief haar handen op cn hield
haar ooren dicht met haar vingers, waarbij
liet lasclije op den grond viel. De getroffene
uitte een kreet van pijn en stootte één-,
tweemaal in den hals van den ouden man.
Toen ging de deur open en Marion trad
binnen. Nauwelijks zag zij het tafereel in de
kamer, of zij wilde vluchten, maar Foster
was tiaar vóór.
Hij sleurde haar naar buiten, zoodat haar
faschje op den grond viel.
„Je hebl gespionneerd", zei de man woest,
„je hebt alles gezien. Dan jij ook maar.
En hij hief hel mes op.
„Neen James", gilde Lizzy, „niet meer,
James, denk cr om
ik wilde naar Marion toe, ilc wilde op
vliegen maar iels belette mij te bewegen en
to spreken. Het zweet parelde op mijn voor
hoofd, maar ik slaagde cr niet in een letter
greep te zeggen.
lie man liet onwillig hel mes zakken.
„Nou, goed dan", sprak hij, „maar pas op,
dat je geen stervoling een woord zegt van
wat je gezien hebl, anders heb ik dit nog".
En weer hield hij haar het bloedige mes
voor. „En nou ruk j» uit."
(Wordt vervolgd).
