een chineesche feestpartij.
FEUILLETON.
«lat roo'n duif schatten kost, veel meer dan
wij ooit kunnen betalen? Bovendien was het
t«n ongeluk en ik ben niet van plan mijn
geld daarvoor op te sparen."
„Ik dacht, dat het het beste was, als wij
er eerlijk voor uitkwamen."
„Ooh, onzin! Ik ben niet van plan mijn
geld daarvoor uit te geven of bet Vader
te zeggen," zei Leonard weer. ,,We zon
den in allerlei moeilijkheden komen cn we
deden het immers niet met opzet, Hoe kon
ik weten, dat die nar© duif van plan was
weg te vüegenfi
Daan, <$re zich boe langer hoe ongelukkig
t<ger voelde, liep naast Leonard voort.
„Maar waar is Elly?!77 riep hij plot-
-seting ontsteld uit. „Ik heb heelemaal niet
t<meer aa© baar gedacht!" En hij begon
luid te roepen.
Er kwam echter geen antwoord.
,,Ik wou, dat we nooit naar die ellendige
-duiven waren gaan kijken!" begon Leo»
nard weer. ,.En wat moeten we met die
fóéoe doen? Wacht, ik weet wat! We *ul-»
len haar boven in don Ouden Toren zetten.
Bijna nooit komt daar iemand en we vinj
den er misschien wel iets, dat aio kooi
dienst- kan doen. Dan kunnen wc morgen
jmet wat brood en graan en een dooeje te»
•rugkomen om baar te halen en ongemerkt
Jop bet dak van Ouwen Jaap's schuur zet
ten. Het is zoo eenvoudig als bet ei van
Oolumbus. Kom maar meel"
De jongens gingen nu naar den Ouden
Toren Behoedzaam keken rij naar binnen.
tDaar was echter niemand. Zij liepen nu
de trap op en waren in den donkeren en
-apooêcaebtigen toren al be el wei-rag op bun
'gemak. Toch kwamen ze eindelijk boven.
Hun stemmen klonken akelig bol.
i Nu moeesten rij, zoo goed en zoo kwaad
dit in de duisternis ging, iets zoeken, dat
<ate kooi dSenet kon doen. Snoedig vonden
<rij ©en paar stukken bout.^Het éénc zetten
•rij aóó in een boek, dat rij een langwerpi-
ïgen driehoek kregen. Het ander© stuk werd
|or bovenop gelegd. Voorzichtig 15©t Daan
^de dnü er nu in los.
„Nu maar gauw naar buis!" zei Leonard
Ie bier kil en akelig V'
4 En de beide jongens gingen de trap weer
af. Na nog eenigen tijd Elly tevergeefs gen
'aocht e»n baar naam meermalen geroepen
fte hefciben. liepen zij zonder veel te spre
ien naar buis.
„W© moeten maar door de achterdeur
/■naar binnen sluipen", zei Leonard, toen
|rij bet buis naderden. „Maar wat moeten
'we zeggen, als Eïly nog niet thuis ist Ze
beeft natnurlfik eerst op ons gewacht, maar
(zal daarna weggegaan zijn. Als ze maar
/-niet verdwaald is! Er zijn zocweel wegen
'-eat ze loopt nooit, alleen in 7t boer?'!
4)
„Dua je verraadt ons niet bij rader en
iaoeder?" vroeg de toovenaar dringend.
„Neen. daar kunt u stellig van op aan",
Witwoordd© Jo vastberaden.
„Goed, dam moog je blijven kijken,"
sprak hij met een zweempje hartelijkheid
•in rijn toon.
„Zeg, Kara-poetie," zei Molica vleiend,
;,,aou Jo niet met. ons mee kunnen fietsen?'17'
?,*t Is mij best", antwoordde de toove-
>i\9Ar, „doch dan zullen we baar wat klei-
.ner moeten maken, want zoo'n reurin krij-
•gen wij met geen mogelijkheid op de fiets.'7
j „Vind jo bet aardig om een Chineesje te
-Worden, zooals wij?" vroeg Tjila haar,
„Ja, maar dan niet langer dan voor 7n
cjpaar uurtjes77, bekende Jo, niet voor al
tijd, «<*t u.«-
„Wel ja, ?t is maar voor een poosje",
'■.csi de toorvenaar, „als vader en moeder
f thuis komen, dan ben jij bun Jo weer,
^boor
„Dan vind ik 'fc leukErgv leuk'!72 be
sloot Jo grif.
„En welke naain wil je dan draden?'7
vroeg Molica, kies maar do mooist© die
jo vinden kunt.72
Jo dacht even na: „Moily... Dolly... JobTv»
<r,y... Tonny... Minny... Winnie... Ja Winnie
tüjoest ze. be-eteiu
Morgenochtend zouden we met Vader Daar
de markt in Lorton gaan, maar 's middags
of 's avonds moeten wc in elk geval de
duif terugbrengen, want het zal maar al
t© gauw in het dorp bekend rijn, dat Ouwe
Jaap een paar duiven kwijt is. 'k Wou,
dat hij op de Mookerbei zat met zijn dui
ven?"
„Och, 7t is allemaal onze eigen schuld F'
zuebtto Daan. „7t Zou heusch het beste
zijn. als we alles eerlijk bekenden 1"
„Onzm!" zei Leonard weer. „Denk
aan, dat je je mond houdt boor, of w© zijn
voor altijd kwaje vriendenHet was ©en
ongeluk. Vader zou heel boos rijn, als bij
hot boorde en rich verplicht rekenen Jaap
zijn verlies te vergoeden.77
Hij zei er niet bij, dat bij bang was, dat
zijn vader voor dit doel rijn Leonard7s
zakgeld gedurende eenigeD tijd zou in
houden, al was dit eigenlijk op het oogen-
bïik hetgone, wiar hij hot meest bang voor
was.
Toen do jongens door d© achterdeur bin
nenkwamen, zei Mina, het keukenmeisje,
verbaasd
„Waar hebben jullie gezeten? Mevrouw
beeft duizend angsten uitgestaan, totdat
Elly eindelijk doodmoe thuiskwam. Och,
och en wat zien jullie er uit: je goed ge
scheurd ©n vol vlekken! Wat zal mevrouw
wel zeggen
Iteonard en Daan ontdekten nu ook, dat
hun klceren erg gehavend waren, iets waar
op rij tot nu toe nog niet gelet hadden.
jjO, we rijn in een boom geklommen,"
zei Leonard, terwijl bij en Daan rich haas
tig uit d© voeten maakten.
Zij slopen nu voorbij de deur der eetka
mer de trappen op om rich vlug te ver
bloeden. daar zij in hun gehavende phen-
j« mijnheer en mevrouw Willis liever niet
onder de oogen wilden komen.
Even later kwamen rij weer beneden.
„Zoo!" zei mijnheer Willis boos, „waar
zijn jullie zoo lang geweest? Je bent ver
over je tijdEn boe kwam je er toe, Elly
aan baar lot over te laten? Jij, Leonard,
weet toch, dat ze niet sterk is en welke
vreeselijk© gevolgeD bet bad kunnen heb
ben, als rij den weg naar buis niet gevon
den bad. Ze kwam geheel ontdaan cn dood
moe thuis eD je moeder heeft baar dade
lijk naar bed gebracht. Je valt me bitter
tegen, Leonard! Ik dacht, dat je te veel
van haar hield om baar in den steek te la
ten. Wat heeft je daartoe gebracht?77
„Niets Vader. We gingen do beek een
eind verkennen en bleven langer weg dan
wij plan hadden Tc^n we op onzen terug
weg bij den Ouden Toren kwamen, wag rij
©r niet meer."
„Wronie", zei Jo.
„Best,77 sprak de toovenaar: „Eén twee
.hocus-pocu6.
Jo was verdwenen en in haar plaats
stond daar nu een aardig Chineesch vrouw
tje in een witte japon met grooto gouden
sterren en 7n liebt-blauwe mantel er over.
Zo was iü sjoo ongeveer een vierde el lang,
net als do anderen.
„Hoera voor Winnie!77 juióhte Tjïla.
„Lang zal ze leven!77 riepen de anderen
door elkaar.
KaTa-poetio voegde aan bet rijwiel nog
twee wielen, een stuur ©n de benoodigdo
trappers toe.
Daar zaten de dametjes weer, nu met
Winnie er bij, cn reden in dolle vaart rond,
totdat 7t bet nieuwe Chineesje begon tG
schemeren voor de oogen, en zc vroeg om
wat langzamer te willen rijden.
„Hè, 7t ging juist zoo fijn," zei Tjila
spijtig, „maar natuurlijk, als jij er niet
tegen kunt. zullen we het wat kalmer aan
leggen, of weet jo wat? We gaan varen!77
„Ja, ja, varen7', riep Jolo. die al va-n de
fiets sprong, wï© gaat cr mee?"
„Varen?" herhaalde Winnie verbaasd,
„en ik zie geen enkele boot..."
.,Dat7s mijn boot", lachte Jolo, en nam
plaats op den rug van één der zwanen,
welko door d° beken zwommen.
De andeï'o Chineesjes volgden baar voor
beeld cn zetten zieb elk op den rug vao
een zwaan.
„Ai, ho© griezelig", huiverde Winnie.
„Beu j© bang?'2 merkt© Tjila op., „dant
„Maar waar hebben jullie zoo lang ge
seten
„In het bcsch."
Hebben jullie geen k&tfcckwaad uitge
haald?'7
Daan kreeg ©en vuurrood e kleur en was
doodsbang, dat rijn oom in rijn richting
*k ijken zou. Dit was echter niet het ge vak
mijnheer Willis keek Leonard strak aan,
terwij] deze „Nee Vader 1" zei.
Als de laatste nu maar den moed gehad
had voor de waarheid uit te komen, hoen
veel onaangenaamheden zouden er dan
voorkomen zijn
Maar helaas ontbrak het Leonard, die
toch zooveel goede eigenschappen bezat,
aan zedelijken moed. Nu hij eenmaal ont
kend bad, was bet hem onmogelijk hierop
terug te komen en na ecnige opmerkingen
over bun ondoordachtheid zond mijnbeer
Willis de bei do jongens naar bun kamer.
Hoewel Leonard angstige oogenblikken
beleefd bad, toen hij vóór zijn vader stond,
deed hij boven gekomen weer vrij
onverschillig.
„Wat moeten wc doen,7' zei Daan, „als
Oom argwaan krijgt bij bet booren van
Jaap's vermiste duiven? Wc spraken gis
teren nog met hem over duiven en jij zei,
dat je er vraag c©n paar als Jaap had, zo a
willen hebben."
„Hou^ jc toch stil!'7 viel Leonard uif.
„Denk jo, dat Vader gelooven zou. dat we
als een paar gewone dieven met opzet in
Jaap7e duivenscbuur incebroken hadden?
Wees toch niet zoo dwaas !'2
Dien avond duurde liet heel lang, vóór
Daan den slaap kon vatten en toen hij ein
delijk insliep, was het nog verre van nu>j
tig.
HOOFDSTUK IV.
Marktdag in Lorton.
Toen Daan den volgendon monren wakV
Iter werd, scheen de zon in de kamer.
..O Leonard!" zei hij. ferwii! hij uit zijn'
hed sprong. .Waf een heerlijk weer! We
zouden vandaag immers met Oom naar
Lorfon riiden?"
Plotseling kwam de herinnering aan het-
seen er den voritren dag gebeurd was ech
ter biï hom boven. Zijn gezicht betrok cn
hij werd bleek.
De beide jongens kleedden zich du aai?
en gingen naar de eetkamer. Daar vonden
zij nog niemand en Leonard stelde voor,
Kitty een bezoek te brengen Even later lie
pen zij den stal in. waar Kilty door een
luid cn vroolijk gehinnik haar vreugde t«
kennen gaf.
(Wordt vervolgd).
zullen we aan één der zwanen vragen of
w© bij elkaar mogen ritten. Die oud© daar,
dat. is een goeierd.77
Zij spr ig op den kant, vestigde betoog
op een bijzonder grooto zwaan, en riep :l
„Zwaantje-lief. toe, zeg eens vlug;
Mogen wij samen op je Tug?"
De oud© zwaan schudde vriendelijk met
den kop eD schetterde.
„Ja, hoor, bomen jelui maar.
Want je bent een aardig paar!"
Winnie klom voorop, cn Tiila zett© zïch
beschermend achter haar neer...
Allo rwanen stelden rich in beweging,
doch ge'ukkig voor Winnie, 't s-ing niet
zoo snel als het fïetsrijden van daareven.
Zij begon zich erg op haar gemak te ge
voelen en vond het prettig om zoo eens
«■•en poosje rond te drijven boven op de
koele waterstroom.
Plots riep Woeli© als in schrik: „Zeg
ereis kinderen, weet je wel dat er vandaag
feest wordt gevierd op Satumus?"
„Hoe weet jij dat?" vroeg Jolo, „ik heb
er niets van gehoord!77
„Ik ook niet!" riepen de anderen in
koor.
Kara-poetie vertelde bet straks77, her
nam Woeli©, „hij kan ze bier booren rin
gen, nietwaar baasje?"
„Ja,77 zei do toovenaar, terwijl hij de
reed© nan het oor legde. ,,ik vermoed dat
koning Piewnvado bruiloft viert.77
(Wordt -yerrolsd.J j
