No. 19570.
LEIDSCH DAGBLAD, Maandag 24 December.
Tweede Blad. Anno 1923,
▲lgern. Vergadering der
Vrijz.- Democraten.
UiT DE RUNSTREEK.
Een verhoorde bede.
JAIg. vergadering der Vrijz.-Democraten.
Te Amsterdam werd Zaterdag in „Bel-
levuc" de algemeene vergadering van den
kVrijzinnig-Democratischeo Bond geopend
met een redo van den voorzitter, mr. W.
E. M. Werker.
Mevrouw W. A. L. Ros—Vrijman hield
na de openingsrede een inleiding over doel
jen streven van de Vrijz.-Dem. Vrouwenclub
liet 20ste jaarverslag (van 1 Oct. '22 tot
1 Nov. '23) van den V. D. Bond melds,
<lat het aantal afdeehugen thans 250 be
draagt, het aantal personeel© leden 472.
De drukbezochte vergadering van den
Vrijzinnig Democratischen Bond werd gis
termorgen onder voorzitterschap van mr.
iW. H. M. Werker voortgezet.
Het eerst kwam aan do orde de volgende
beginselverklaring, voorgesteld door de af-
deeling Slagharen, welke door den afge
vaardigde van genoemde plaats nog nader
.werd toegelicht:
De V.D.B. verklare zich voor een stel
sel van grondbelasting naar de volgende
beginselen:
le. hij, die zooveel grond in eigen ge
bruik heeft, dat daarvan een gezin nor
maal kan bestaan, betaalt geen of zeei
weinig grondbelasting;
2e. do grondbelasting zij sterk progres
sief en worde geregeld voor cultuurgronden
naar de geschatte waarde;
3e. ook van onbebouwden en niet in cul
tuur gebrachteu grond worde grondbelas-
ting geheven en wel naar de door den eige
naar aangegeven waarde, eveneens met
sterke progressie. Openbare lichamen als
Rijk, Provincie of Gemeente hebben het
recht zulke gronden voor de aangegeven
waarde ten algemeenen nutte over te ne
men;
4e. gronden niet in eigen gebruik, wor
den zwaarder belast, dan die, welke dooi
den eigenaar worden geëxploiteerd.
Naar aanleiding van het volgend voorstel
ider afdeeling Enschedé-Lonneker
De algemeene vergadering van den V.
D.B.,
gezien de resultaten van het optreden
van den Volkenbond in het geschil tus-
Bchen Italië en Griekenland, rerzoekt het
hoofdbestuur in het program op te nemen,
dat op militair gebied geen and-re uit
gaven worden goedgekeurd dan die, welke
strekken voor liet onderhouden van een
pol it ie leger en een politicvlo^ behoudens
dc \.«puchtu uie ons doör eventucele
verdragen uit het vclkenbondsvsrdrag
voortspruitende, op het gebied van lager
en vloot worden opgelegd,
besloot de vergadering op voorstel van het
hoofdbestuur het militaire vraagstuk op
nieuw in zijn geheel aan een onderzoek te
onderwerpen cn de resultaten daarvan in
een volgende algemeene vergadering te be
handelen.
De bespreking van het beleid der beide
V.D.-Kamerfracties werd vervolgens inge
leid door mr. H. P. Marchant.
Mr. Marchant werd met luid applaus be
groet.
Spieker behandelde in hoofdzaak de hou
ding, welke de beide Kamerfracties tegen
over do Regeering hebben aangenomen. Het
schijnt er nu op te gaan lijken zeide spr.
dat het kabinet-Ruys achter de groen3
tafel zal blijven zitten tot do volgende al
gemeene verkiezingen. Gebeurde zoo iets
in een ander land, dan zou men zeggen dat
het alle beschrijving te boven gaat. ij
raken hier langzamerhand gewoou aan zoo
iets. Colijn heeft gezegd dat de crisis ols
land 4 ton per dag kost Dan is dat be
drag thans gestegen tot 22 millloea en 8
ton en als straf voor het noodlottig opont
houd zou men de regeering nu moeten ver
plichten die 22 millioen cn 8 ton op tafel
te leggen. (Luid gelach).
Wat vooral de laatste jaren de aandacht
trok, was wel de céntralisatie. In de eerste
plaats op het gebied van het onderwijs. Al
les werd in Den Haag geregeld en elke vrije
ontwikkeling daardoor inderdaad belem
merd. Hetzelfde geldt voor de regelingen
voor de plaatselijke besturen. En dit alles
kwam voort uit het feit, dat de Regeering
zich verbeeldde een krachtige regeering te
zijn. Een regeering, die niet in orde blijft
met de autonomie van de onderdeelen is
geen krachtige regeering, doch een zwakke,
tot regeeren onbekwaam (Applaus). Wat
de overzecsche gewesten betreft werd even
eens, toen het op uitvoering aankwam,
alles op het gebied der autonomie terug
genomen. Om tot ons land terug te keeren,
wees spr. er op, hoeveel do regeering niet
regelde ten aanzien van de toepassing van
de Ziektewet en op het feit, dat do demo
cratische gedachte van eigen regeling der
onderdeelen, mede een belangrijk punt van
het anti-revolutionair programma, door een
christelijke regeering met voeten is ge
treden.
Hetgeen nu in het afgeloopen jaar ter
sprake is gekomen, concentreerde zich op
de Vlootwet. Daarover wilde spr. niet veel
zeggen. Een kort overzicht van Let vrijz.
dem. standpunt ten deze, gaf spr. aan de
hand van het beginsel, dat een ooriogs
weermacht voor de verdediging van Indié
voor ons onbereikbaar is. Voor de marine
in de overzeescho gewesten stelle men a's
eenig doel de politie-taak. Wat onze vloot
in den Russisch-Japanschen cn in den we
reldoorlog deed, was niets anders dan po
litietaak. Men zou denken, zeido spr als
't er om gaat een sterken wil te kweeken
tegen het oorlogvoeren, de beginselen va a
den Volkenbond te propageeren, steun te
verkrijgen van de anti-revolutionairen.
Maar neen, dan blijkt wog hun geloof en
zelfs wèg hun liefde (Applaus). Vroeger
waren de anti-rev. de mannen, die het reebt
handhaafden, maar nu is 't alles omgekeerd
en heeft de V.D.-partij te vechtoh tegen
de leden van de rechterzijde.
De V.D. fracties zijn niet in gebreke ge
bleven telkens weer de aandacht te vesti
gen op hetgeen de misère ter rechterzijde
vormt; op het feit, dat cl© leiders cr n;et
met programma's voor de kiezers zijn ge-
1 komen. Grondslag voor de regeering be
hoort te zijn het vorm-geven aan de ge
dachten en beginselen van liet volk. Dat-
doen de leiders ter rechterzijde de laatste
jaren niet.
De Cb r.-Historischen en de Katholieken
komen m 't geheel met met een program.
Ter wille van d© coalitie. Een eigen pro
gram zou voor hen kwalijk zijn te rijmen
met een samenwerking der rechterzijde..
En bovendien was 't bij de 11.-K. niet het-
zelfdo wat uit de partij opkwam. Strijder©
voor en tegen bedrijfsorganisatie, voor cn
tegen militarisme, voor o*i tegen protec
tie, enz. Hoe kon cr een program worden
gemaakt als men er de éénheid wilde be
waren?. Aan clie eenheid wordt door for-
mecle middelen alle zorg besteed. Niette
min bleek niemand bevredigd door een
eenheid van een levonlooze en karakter
looss organisatie, elke weJ bereikt inoest
worden. Het voortbestaan van onzen par-
1/ïmentair-democratisehen Ilegeeringsvorm
staat bierbij op 't spel. D© tendeuz van
d© parlementaire ontwikkeling was de uit
spraak der bevolking bij d-e verkiezingen
en de vormgeving aan dfe uitspraak in pro
grams der leid'oro als basis voor de re
geerders.
Slechts op die wijze heeft de parlemen
taire staatsvorm een toekomst. En deze
staatsvorm is hier te lande conventie ge
worden. Eerst d© laatst© jaren ls men er
van gaan afwijken, doordat in den verkie
zingsstrijd geen progratoma verdedigd döcb
slechts 't christelijk beginsel vooroo gesteld
werd. Niet zonder twist, niet zonder anar
chie. Ei* bleek geen program mogelijk en
men leefde van d© hand in den tand, men
rockt voortdurend expediënten. En de op
lossing der crisismoeilijkheden gaat buiten
het volk om en niemand is bevredigd en
niemand weet waar het naar too gaat. Er
is maar één consequentie: do continuïteit
der stelselloosheid, der beginselloosheid
en der beleidloosheid, welke continuïteit
nu weer behouden zal blijven. (Gelach).
Waarom blijft het Kabinet niettemin zit-
ten?
Omdat het relatief het sterkst is en om
dat de constructie van do nieuwe meer
derheid nog op zioh laat wachten. Het ge
neesmiddel kan alleen zijn: klaarheid bren
gen en beslissingen uitlokken. Gebeurt dab
niet, dan is het vorsahiet 'inderdaad troos
teloos.
Wat de houding der Y D. in ae crisis
betreft, zeide sj;r. nog; «lat zijn meening
is dat een democratische pirtijorganisatl©
slechts mogev.jk kan zijn als de vorm der
beslaande meerderheid onhoudbaar zal dja
gebleken. De huidige rc-chtsrive organisat'.^
gaat niet zoo gemakkelijk uiteen betoog
de spr. Er is com wisselworking, een assi
milatie-proces gaande in de rcch terp ar tijen
Men zou den man niet meer van de vrouw
gaan onderscheiden(Gelach). Onophou
d'elijk moeten cr over en weer offers wor
den gebracht cn op aoo^n wijze moet er bij
de betrokken partijen een onuitputtelijke
schat van liefde voor elkaar aanwezig
zijn(Gelach). Aan liefde voor het va
derland ontbreekt 't haar niet. Maar bet
bewijs daarvan is reeds afgewezenIn
werkelijkheid staan met weifeling e-D wan
trouwen de reohtsche partijen tegenover
elkaar. Men is bovendien bang een reëelen
grondslag te loggen voor eon verderen
grondslag van •samenwerking omdat dan de
reaotionnaire elementen wel hun matten
zouden kunnen oprollen. En vandaar dat
we nu reeds maandenlang met een crisis
zitten en dat het nog zittend kabinet dc
loopende zaken afhandelt.
Spreker ging hierna do geschiedenis der
pogingen tot oplossing van de politieke
orisis na. 't Is onmogelijk thans met een
programma te koinen, waarop vooraan
staan afdoende maatregelen om het bud
get van 1925 sluitend te maken. Voor het
bereiken van zulk een doel zijn te veer
voorbereidende maatregelen noodig. En wie
met Colijn meent dat ineens te kunnen be
reiken toont geen inzicht to hebben in do
oischen van don staatsdienst. (Applaus).
Er zijn maatregelen, welke Colijn zonder
schade voor zijn persoonlijke belangen als
adviseur voor de bestuurszaken op de Bui
tenbezittingen kon doorvoeren, maar wel
ke in ons land niet zonder meer vallen
door to voeren. (Applaus). Duur kostte ons
land reeds d© crisis, 22 millioen en 8 ton.
Maar dat is niet te duur als ons-volk dc
oogen zijn geopend en het dieper en die-
par overbuigd is geraakt dat 't zoo niet
langer kan en dat er maar één oplossing
is, die, welko de V. D. Bond steeds be
pleit heeft. Indien dat gekocht is voor 4
ton per dag en in 1925 zal blijken dat de
oogen van het volk zijn opengegaan, dan
is deze wanhopige crisis met 4 ton per
dag niet te duur gekocht! (Luid en lang
durig applaus en bravo-gerocp).
Do vocfc'zitter deelde hierna als uitslag
van de hoofohestuuiwerkiezing mede, dat
herkozen zijn de hecren E. Bredewout en
mr. P. J. Oud.
Vervolgens bracht do heer Van Some-
ien (Utrecht) den leden van do V. D. Ka-
mefractie hulde voor bun eensgezind op
treden.
De Voorzitter constateerde hierna, dat de
vergadering het beleid der Kamerfractie
goedkeurde. (Applaus).
Na de pauze kwam een aantal moties be
treffende het salarisvraagsluk aan de orde.
Bij de desbetreffende besprekingen kreeg
mevr. BakkerNort de gelegenheid protest
aan te teekenen tegen de „inbreuk op de
persoonlijke vrijheid", gevormd door het
ontwerp-IC B. tot ontslag aan vrouwelijke
ambtenaren bij haar huwelijk. Spr. stelde
een motie voor in den geest van h©> door
haar gesprokene.
Verschillende sprekers uitten protesten
tegen verlaging van de ambtenaarsinkomens
en bevolen aan er vooral zorg voor te dra
gon het aantal ambtenaren zooveel mogelijk
te beperken. In het bijzonder werd opgeko
men tegen de verlaging der onderwijzers
salarissen omdat de onderwijzers zich zon
der huishoudelijke zorgen aan hun taak, do
opvoeding van hel opgroeiend geslacht moe
ten kunnen wijden.
De Voorz. deelde mede, dat de heer D.
Kooiman te Purmerend in de derde.en laat
st© hoofdbestuursvacalure gekozen is. De
heer Kooiman aanvaardde die benoeming.
De" heer Marchant verklaarde, dat het
hoofdbestuur de motie van mevr. Bakker in
dezen vorm overneemt:
De vergadering, enz.,
verklaart op te komen legen den aan
slag op de rechtspositie van de vrouwe
lijke ambtenaren door het concept-K. B.
zooals dat in de pers is gepubliceerd, be
palende dat de vrouwelijke ambtenaar als
regel bij huwelijk zal worden ontslagen, en
betreurt dat deze gewichtige kwestie zal
worden geregeld in plaats van bij de wet,
door een koninklijk besluit.
Voorts verdedigde spr. de volgende uit
spraken van het hoofdbestuur ter vervan
ging der ingediende moties in zake het sa-
larisvraagstuk*
De lasten, die de dekking van het tekort
op de Sl^atsbegrooling veroorzaakt, die
nen naar draagkracht over het geheele Ne-
derlandsche volk te worden verdeeld, en
mogen derhalve niét onevenredig zwaar op
een enkele categorie drukken.
De bezuiniging die moet worden aange
bracht tot herstel van het evenwicht in de
staatsfinanciën, worde in de eerste plaats
gevonden door de militaire uilgaven ingrij
pend le verlagen.
Deze bezuiniging is voorwaarde voor de
medewerking der V. D. partij aan het op
leggen van nieuwe lasten en aan zoodanige
beperking van uitgaven, waardoor de ont
wikkeling der volkskracht kan worden ge
schaad.
De garantie van de op 1 Juli 1922 geno
ten wedder., door den Staat gegeven aan
zijn ambtenaren, die op dat tijdstip in
dienst waren, heeft oen verbintenis gescha
pen, waarvan de Staat zich niet eenzijdig
kan ontheffen zonder het rechtsbewustzijn
van het volk ernstig te schaden en het ver
trouwen in de overheid te ondermijnen.
Wanneer het horstel van het financiccle
evenwicht in het staatsbudget dit eischt,
is le verwachten dat de vertegenwoordi
gers van de ambtenaren in het Georgani
seerd Overleg bun medewerking zullen ver-
leenen om den Staat van die verbintenis te
ontheffen, mits de wedden slechts worden
verlaagd, in zoover zij, in verband met een
behoorlijk levenspeil en de verleende
dienstpraestatie, te hoog mochten zijn ge
bleken.
Spr. verklaarde o. m. dat de V. D. in de
Kamer nooit zullen medewerken aan een
wet tot vervallenverkfaring van art. 40 van
het Bezoldigingsbesluit der ambtenaren. Het
hoofdbestuur van den Bond, zeide spr. ver
der, is medevoorstander van de inkrimping
van het aantal ambtenaren.
liet resultaat der discussie was, dat met
algemeene stemmen goedgekeurd werden
bovenvermelde motie van mevr. Bakker en
de resoluties van het hoofdbestuur (met en
kele door het hoofdbestuur overgenomen
toevoegingen, reeds in bovenafgedrukten
tekst verwerkt).
De vergadering ging voorts accoord met
een motie-Arnhem, luidende als volgt:
De V. D.-parlij is van oordeel, dat bezui
niging op de ambtenaarssalarissen moet ge
zocht worden in de eerste plaats door in
krimping van het aantal ambtenaren en
eerst daarna door verlaging van het salaris
peil.
De voorzitter deelde vervolgens mede,
dat de rapporten der commissie tot bcstudec-
ring der sociale verzekering en de bespre
king van het vraagstuk der bedrijfsdemocra-
tie op een volgende algemeene vergadering
aan de orde zullen komen.
Spreker wijdde ten slotte door de ver
gadering staande aangehoord een woord
van herdenking aan wijlen Piet Nol ling,
dien hij een pionier voor een groot begin
sel noemde, in wien speciaal Amsterdam
een groot vriend heeft verloren. En voorts
een woord van herdenking aan wijlen den
aannemer De Herder le Zwolle, die een ver
trouwensman van den Bond was.
Na nog e?n kort afscheidswoord te heb
ben gericht tot het afgetreden hoofdbe
stuurslid F. J Aukes, die niet herkiesbaar
was, sloot de voorzitter na de gebruikelijke
plichtsplegingen de vergadering.
RECLAME.
chidmdaad..n2(pjiMna 1
«^lf> AOCN«
ALPHEN. In de bovenzaal van hotel
,,de Vergulde Wagen" hield do Wilhelmina-
Verccniging haar jaarlijksche vergadering.
In zijn openingswoord sprak de voorzitter
zijn blijdschap uit over het welslagen der
laatstgehouden feesten cn de toenemende stij
ging van het lodental.
De secretaris liet in zijn jaarverslag nog-
cens de revue passceren der feesten ter gele
genheid van het 25-jarig beslaan der vereeni-
ging. Het ledental was aldus spr. toegenomen
lot 2376.
Ook de penningmeester kon in zijn verslag
getuigen van den bloei der vereen. Het batig
saldo bedroeg f 912.04. De inkomsten in het
afgeloopen jaar f 11.387.08. De feesten waren
ongerekend de leden bezocht geworden door
15000 personen.
Tijdens de feestviering waren biljetten
rondgezonden die op het terrein moesten wor
den gedeponeerd. Een 4-lal prijzen waren uit
geloofd; deze vielen ten deel aan: D. Snel,
Aarlandervccn, een leuningstoel; inej D. v.
Tol te Uilhoorn een Oud-Hol!, tafel; N. G.
Spaargaren te Leiden een theetafel en J. v. d.
Br egge tc Nieuwvcen een kapstok.
De verdere besprekingen waren meer van
liuishoudelijken aard, waarna de voorzitter
na de rondvraag de vergadering om ruim 10
uur sloot.
'fc Was koud©en ijzig© noordenwind
fir.eed over hot gelaat van den dokter, die
met zijn hond Pataud tegen zijn voeten in
het hoekje van zijn kapsjeos gedoken zat.
Niottegenstaandc een diikke reisdeken, die
hij om zijn knieën had goslageD in weerwil
van zijn wollen bouffante cn gebreide hand
schoenen, was hij tot in merg en been ver
kleumd. Daarom dacht hij met innerlijk©
voldoening aan bet knappend vuur, dat
thuis in don haard brandde; aan het sma
kelijke souper en het lekker verwarmde
bed, dat hem daar wacht?.©. Nog een oogen-
bliik, on hij zou zijn woning kunnen onder
scheiden tegenover het oude stadhuis,
waarvan hij uit zijn kamer de 6puwers kon
xien met. hun grijnzend© koppen, dio den
schijn hadden alsof zij hun tong togen hem
uitstaken.
„Yorrt, schimmel. Vorrtl"
Dc schimmel was plotseling blijven stil
•taan cn spitste de oorea, terwijl de hond
zijn dikken kop tusschen de boenen van
zijn meester 6tak en begon te huilen.
Op dafc oogenblik stond de sjees vlak bij
bet kanaal van Saint-Qucaitin, aan den
ïranfc van d© stad.
Op den anderen oever teekenden de hoo-
ge fabrieksschoorstoencn hun spits© sil
houetten af tegen den met sterren over
waaiden hemelde maan spiegeld© haar
zilveren schijf in het diepe water en ver
lichtte hier en daar eenige ochuiten die
met steenkool, hout of koien waren gela
den, maar alle waren met dcnzelfdea
sceouwmantel als met een lijkwade over
dekt.
Koest, Pataud!"
D© dokter stak het hoofd buiten dc kap
van de sjees en luisterde.
T© midden der nachtelijke stilte bereik
te het geluid van een viool zijn oor. D© to
nen schenen uit hei kanaal op t© stijgen,
maar zóó geheimzinnig, zóó hartverscheu
rend, dat den doktor een rilling door de
leden ging.
„Natuurlijk weer vader Gaillard, die
lamme, oud© gek!"
Hij wild© de zweep over bet paard leg
gen maar een man, dio uit de glooiing
van den wa akant oprees, greep het bij
don teugel c. zeide:
„Is u dat, meneer Cordier?"
„Jawel. Wat is er?"
„De kleine is niet goed.'*
„Zoo, en wat scheelt hem?" zeide de
dokter, dio bij het schijnsel van een lan
taarn een der schuitenvoerders van het ka
naal herkende.
„Dat weet ik zoo net niet. Al een dag
of drie is hij niet goed in orde maar van
daag is het al erg miserabel. Hij doet
niets als hoesten, altijd muar hoestenpre
cies als uw hond, en dan heeft hij het zoo
schrikkelijk benauwd. Toen ik zooeven weg
ging, om u te gaan halen, lag hij cr net
als een doode."
„Hra 1 dat kan wel kroep zyn ik Leb
verscheiden gevallen daarvan."
Do dokter nam zijn medicijnkistjo. bom*
zijn paard aan een boom en volgde don
vader langs den steilen waterkant.
„Ho© komt vader Gaillard^er bij om
viool te spelen, terwijl eijn kleinkind op
eter ven ligt?"
„Ja, wat tal ik u zoggen, meneer; d©
oude man ia niet recht meer bij zijn ver
stand© weet u. Maar hij hield tooh altijd
erg veel van zijn kleinzoon."
Een oogenblik later waren zij bij d©
schuit cn troffen er den vioolspeler aan.
't Was een grijsaard, erg mager cn kaal
hoofdig, met krommen rug en vreemd sta
rende oogen. Hij stond op het dek. bloots
hoofds, onbeschut tegen den scherpen noor
denwind, die zijn oud lichaam deed rillen
en beven, en zijn tandclooze kaken tegen
elkaar deed klapperen.
Toch speelde hij, ©peelde hij zonder op
houden met een soort van woede dbor.
Oude Kerstliedjes, zooals:
De herders dicht bij Betkldicra,
Die waren zoo verwonderd.
©n
't Is feest omhoog, 't is feest op aard',
Want Jezus is gefcoren.
baalde hij uit zijn instrument, ©n hij neu
riede ze ter begeleiding mefc een gebroken
stem.
„Met zulk een weer moet ge niet buiten
in de koude blijven, vader Gaillard, dat
is onverstandig. Ga met ons mede naar
binnen."
„O neen, meneer, dat kan ik niet..., de
dood zou met mij binnensluipen... Ik be
waak d© deur en nu kan hij er niet door,
wees daar maar r van. Hij zou wel
graag mijn kleinen Tony willen hebben,
maar dat zal niet gebeurendaar zal ik
wel vocrr zorgen."
En hij ging voor de deur van de kajuit
staan, in dreigend© houding.
„Maar laat ons ten minste den toegang 1
viij", zeicïe dc dokter en schoof zachtjes
den ouden man ter zijde; „ik moet zien,
wat den kleinen patiënt scheelt."
Do grijsaard gehoorzaamd© gewillig.
„Blijf daar nu niet staan, ga met ons
mede om to n, wat er voor Tony gedaan
kan worden. Zoo je nog lang in de koud©
blijft, kan het je dood zijn."
„Daar reken ik ook stellig op, meneer.
Dat vraag ik juist aan het Christuskind
het Christuskind is zoo goed, het heeft mij
nog nooit iets geweigerd. Het zal mij wei
in de plaat© van mijn kleinsoor. willen mee
nemen. Daarom speel ik allerlei mooio
Kerstliedjes or hem."
En opnieuw ving hij mn:
't Is feest omhoog, 'tls feest op aard',
Want Jezus is geboren.
„Vader Gaillard" of „gekke Gaillard",
zooals de straatjongens hem noemden, was
vroeger muzikant geweest. Hij was tachtig
jaar en bijna geheel kindsch. Een manie
van hem was om van de schuit af to komen
en wet aan wal t© zetten. Dat gelukt©
hem nu en dan en daarvan maakte hij ge-
gebruik, ora al dansend© en vioolspelende
de straten van Saint-Quentin te doorkrui
sen, in de meening, dat bij een dorpsbrui
loft achter zich aan had. Dez© wandelin
gen maakten de vreugde uit van al do
kwajongens in de stad, die achter hem aan
holden, en zoo hard als zij maai- konden,
uitgilden:
Twee violen en een bas, bas, bas,
En een strijkstok, waar geen haar pp was.
Hef dartele volkje, met de ongevoelig
heid, zijn leeftijd eigen, voerde honderd
guiten©treken uit ten koste van den ouden
man; men trok hem aan de panden van
zijn jas, men plaagde c sarde hem, totdat
een klein handje de rimpelige vingers van
den grijsaard zocht en een zacht stemmetj©
hem toefluisterde:
„Toe, grootvader, ga nu mede, ze zoeken
u thuis overal." En de kleinzoon bracht
den ouden, voortvluohtigen grootvader
naar huis terug en trachtte do stroom van
verwijten te etuiten. dien men over het
hoofd van den zondaar uitgoot, door zijn
kinderlijk verzoek
„G© moet grootvader niet bobroinmen
hij zal heb niet weer doen."
„Neen, ik zal het niet weer doen't, sta
melde dan de oude man, en bij de eerste
de beest© gelegenheid begon hij opnieuw.
Hij kon zich maar niet schikken in dat
leven aan boord. Denk ook eens aanl Hij
had zoo ontelbare malen de dorpelingen op
d© maat van zijn viool laten dansenhij
had zooveel knappe bruidjes met haar ge
volg van bloedverwanten cn vrienden ten
gids gediend en hij verveelde zich op het
smalle dek van de schuit.
Wanneer" de schuit op sleeptouw werd
genomen en langzaam het kanaal afzakte
wanneer de schippers hun pijpje rookten
cn do vrouwen naar den voorbijglijdenden
oever keken en naar Je bruingevleugclde
zeilschepen, nam vader Gaillard zijn klein
zoon ©n zijn viool, de twee ©enige vrien
den, die bij op aarde bezat zette zich
neder op het achterdek en spoelde oude
dansmelodieën, waarnaar het kind opgeto
gen luisterde.
E.» dat waren gelukkige ogenblikken
ir. bet leven van grootvader en kleinzoon.
In do enge kajuit, waar men ternauwer
nood rechtop kan staan, ligt het kind te
zieltogen. De lieve, blauwe oogen staan
glazig, d© lippen zijn paars, een fluitend©
ademhaling komt uit de doodsbenauwde
borat. De dokter buigt zich over het bedje;
een enkele oogopslag is voldoende, om het
gevaar to doen inzien, Zwijgend schuift bij
het hoofd
Der vorsten Heer is in een stal geboren.
De moeder verbergt haar gezicht in ha3r
boezelaar, en snikt: „Mijn klein© Tony,
mijn arme kleine Tony!"
Verlegen staat do vader er bijhij be-#
spiedt aandachtig d© geringst© beweging
van den dokter. Deze vraagt om een lepel
en een beetje water in oen glas. Daarin
mengt hij con witachtig poeder.
„Wie weetl We moeten het nog maar
eens probeeren", zegt hij bij zichzelf.
Daarna neemt hij een weinig van het
mengsel op den lopcl ©n houdt dien tus
schen de tanden van act kind. De klein©
patiënt slikt met moeite, maar do vloeistof
wordt ingenomendrie-, viermaal herhaalt
de dokter deze voor den ziek© -oo pijnlijke
poging en daarna zet hij och bij het bedje
neer.
Opnieuw klinkt bove i op het dok een
blijde toon van de viool.
Het is geboren, het Heilig© Kindl
En in <5# verte beginnen de klokken t©
luiden en verkondigden door den kouden
winternacht bet feest van Hem, Die eprak:
Ik ben do Opstanding en het Leven.
Een soort van stuip schokt eensklaps
het lichaam van den kleinen kr?jike.
„O", barst de vader uit, „hij sterft 1"
F.en nieuwe schok doortrilt het tengero
lichaampje, onmiddellijk gevolgd door een
hevig braken.
„Hij is behouden. Het gevaar is voorbij",
zegt de <k>kter, en legt zachtjes heb bleoko
hoofdje van den kleinen Tony op het oor
kussen terug.
Op hetzelfde oogenblik houdt dc vicól op
met spelen in oen laatet-o trilling, zwak als
een zucht, cn -ls men de deur der kajuit
opent, ziet men d©n ouden vadef Gaillard,
dio zijn viool laat vallen en ineenzakt op
het besneeuwde dek.
Zijn bed© was verhoordHet Christus
kind had den ruil aangenomen; de groot
vader nam dc plaat© in van den kleinzoon
en op zijn vermagerd gelaat rustte de vrede
der gelukkigen, een weerschijn van d©
vreugde rijnef opoffering.
