In verkeerde Sckeeiei.
No. 19539.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 17 November.
Qerd'e Blad. Anno 1923.
EEN BRIEF UIT MOSKOU.
BERG Uü
FEUILLETON.
BUITEHL. WEEKOVERZICHT.
De afgeloopen weck heelt hol politieke
firmament zwaar bewolkt met allerlei don
derkoppen, en heel in de verle schijnt het
zelfs al flauwtjes te weerlichten. En het
woord oorlog wordt in den mond genomen
door bekende pacifisten Zoover heeft de
vrede, vijf jaar geleden te Versailles geslo
ten, ons dan gebracht, waar deze vrede
Frankrijk alle gelegenheid bood om zich te
ontwikkelen tot wat het Lhans is geworden:
de groote militaire opvolger van Duilschland
Men kan zich zelfs afvragen, welke jaren
voor Europa meer blijvend kwaad hebben
gesticht, de oorlogsjaren of de vijf daarop
gevolgde vredesjaren en degene, die het
houdt op de vredesperiode kan tenslotte wel
eens niet mis zien. 't Is droevig, maar daar
om niet minder waar. Al dieper en dieper
valt Europa weg, het verderf tegemoet en
't is Frankrijk, dat geregeld elke rem, die
men dezen val wil zetten verwijdert of stuk
breekt. De laatste rem, de economische con
ferentie, zooals Engeland en Amerika die
hadden voorgesteld en door België en Italifc
was geaccepteerd, i3 door Marianne beleefd,
doch daarom niet minder beslist uit den
weg geruimd. Frankrijk's voorwaarden bra
ken de ruggegraat van het voorstel en we
kunnen ons indenken, dat Amerika geen
lust had, mee te doen, nu slechts een töT
sierven gedoemd lichaam was overgebleven.
Marianne voelde echter, dat het odium der
mislukking zwaar op haar drukte en dies is
zij nu zelf met een voorstel tot zulk een
conferentie gekomen, geschoeid naar haar
leest, als een poging om de wereld te doen
zien. dat zij het niet zoo kwaad meent. Deze
schijnvertooning, die thans in de Commissie
van Herstel wordt afgespeeld, zal echter
niemand kunnen foppen, 't is te doorzich
tig. En vooral, waar Amerika direct ver
klaarde, dat het natuurlijk voor deelname,
aan die door Frankrijk geïnspireerde confe
rentie bij voorbaat paste. Daarmee ligt Poin-
caré's conferentie er, al zal hij wellicht nog
pogen haar een tijd lang schijn-levend te
doen blijven. Of dat zal lukken hangt voor
het grootste deel van Engeland af. 't Is twij
felachtig, gezien de houding van het Engel-
sche lid van genoemde Commissie, Brad
bury, maar zekerheid ontbreekt. Voor Poin-
aré komt de in Engeland opgeworpen strijd
vraag: protectie of vrijhandel wel zeer ge
legen .want de ontbinding van het parle
ment en de daarop nu volgende nieuwe ver
kiezingen zullen de Engelschc regeering ten
zeerste in beslag nemen, zoodat Baldwin
weinig gelegenheid zal hebben om zich te
wijden aan de groote vraagstukken der we
reldpolitiek
En dit te minder, waar Baldwin's zaak er
niet schitterend voorstaat. Het opwerpen van
een der oude twistpunten uit de Engelsche
binnen'andsche politiek heeft al lot gevolg
gehad dat de liberale partijen van Asquith
en Lloyd George zich hereenigd hebben en
flat de onecnighoid in de conservatieve krin
gen eerder is vergroot dan verkleind. In de
unionistische partij is een zeker deel dat pro
tectie -en zeker niet een zoover doorge
voerde'protectie als Baldwin heeft aangekon
digd ie zulten iuvoerenj zoo hij den strijd aan
de stembus ,wint r niet wil en voorts wor
den door persoonlijke veeten twee krachtige
strijders van den unionislischen vleugel op
non-activiteit gezet, n.l. Birkenhead en
Chamberlain. De belangrijke twistappel, door
Baldwin onder het Engelsche kiezerscorps
geworpen, zal misschien zelfs er toe leidon,
dat liberalen waar Lloyd-George wel de
leiding metterdaad zal hebben, al behoudt
Asquith den naam en arbeiderspartij een
afspraak maken om driehoeksverkiezingen
te vermijden. Gunstig ziet het er voor Bald
win niet uit en de laatste schermutseling in
het nu ontbonden Lagerhuis is voor hem fei
telijk een nederlaag geweest.
Hetgeen de Engelsche premier zeidc over
de lAiitenlandsche situatie is, goed be
schouwd, een erkenning van wat zijn tegen
standers opmerkten: dat het in de huidige
omstandigheden toch heusch geen tijd was
o i een binnenlandsche twistvraag te doen
beslechten en te moer niet waar de kern der
heele geschiedenis immers is: door de Roer-
bezel.ling c a. is heel midden-Europa ge
maakt tot een hulpbehoevende zonder eenige
koopkracht of wat ook, iets, waartegen1 Bald
win nog nooit iets heelt gedaan, hetgeen zijn
tegenstanders thans ook tegen hem uitspelen.
Foincaré en hiermede spinnen wij voort aan
den even losgelaten draad, zal wel in zijn
vuistje lachen: Baldwin sprak ernstige taal
namens een volk dat andere dingen in eigen
huis heeft te beredderen.
Verliest Baldwin, dan zal Poincarê mis
schien niet meer lachen
Maar momenteel zet Frankrijk zijn
campagne nog ongestoord voort, geen vin-
ger uitstekend om het weg zinkend Duit-
sche schip van staat te redden. Wel is in
I Beieren de Putsch van Hitier en Luden-
dortf in elkaar gezakt als een kaartenhuis,
daar von Kahr en de zijnen zich per slot
van rekening terugtrokken de rol, door
hen gespeeld, is nog altijd onzeker, maar
lijkt weinig eervol maar wat is men
verder gekomen met de mislukking? Het
roer in Duilschland wordt al verder naar
rechts gekeerd, dat lijdt geen twijfel en met
zekerheid durven we voorspellen, dat de nu
in Beieren mislukte Putsch bij tijd en wij
len zal worden overgedaan en dan beter.
Ludendorff mag zich b.v. vrij bewegen, het
kenteekent den toes'.and. En met de rijks-
regeöring gaat het al niet ander3. Stress,
mann zakt meer en meer af naar rechts,
maar de Duitsch-nationalen willen hem
niet. Zoodat hij .steeds meer vertalen, op
den duur wel ral moeten wijken voor Ja
voor wie? At luider en zekerder wordt ge
hoord de klank: voor de monarchie. Frank
rijk heet daar pal tegen, maar bevordert
het monarchale streven geducht. Nu weer,
door de kwestie van den terugkeer van den
cx-kroonprins op te blazen zooveel het kan
alle aandacht m. a, w. juist op dezen te
doen vallen. Frankrijk schijnt zells, zoo
nief een uitlcveringseisch als oorlogsmisda
diger wordt gesteld (welk een pracht-
reclamel) te denken aan nieuwe sancties,
liefst met de bondgenooten, zoo deze niet
willen, alleen En Engeland denkt niet aan
sancties, ook niet in verband met Duitseh-
land's weigering thans de militaire con
trole te doeo hervatten, waarvan Duilsch
land ongelukken verwacht, daar het de vei
ligheid der vreemde officieren lees
Fransche niet garandecren durf'.
En de wonde van hel Roergebied wordt
af dieper en grooter. Reeds twee million
werkloozen zijn er, het getal zal weldra ver
driedubbeld zijn. Waarvandaan de steun
komen moet
Europa op weg naar het verderf, er
schijnt geen houden meer aanl
(Van onzen Ber!ijn3cken correspondent.)
Moskou, begin Nov.
Een uilnoodiging van de Russische re-
gcering heeft mij dezen herfst naar de hoofd-
stad van het land gevoerd, dat West-Europa
één groot probleem toeschijnt. Begeerig heb
ik de gelegenheid aangegrepen, het grooto
raadsel van het nieuwe Itusland, waarover
de phantastische verscheidenheid van be
richten meer duisternis dan licht verspreid
heeft, eens in het aangezicht te zien en naae
de polsslag te luisteren» waarin rui de ver
pletterende noodlotsdagen hel bloed van het
Russische voHc klopt.
Er beslaat een aardige anecdote wan Fer
dinand Gregerovius, den geschiedschrijver
van de stad Rome. Bij een diner vroeg hem
eens een dame „Kunt U mij ook zeggen,
mijnheer dc professor, hoeveel tijd men noo-
dig heeft om Rome te leeren kennen
waarop de beroemde historicus antwoordde
„Daaromtrent kan ik U helaas niet inlich-
ten, mevrouw, want ik woon hier eerst 18
jaar". Dat zou ook de kenner, van Moskou-
kunnen antwoorden, als iemand, die zich
zelf voor de eerste rfiaal tegenover de won
deren van deze stad ziet geplaatst, hem een
dergelijke vraag stelde. Want het is 'n Roma
van het Oosten, 'n Rome van de Slavischo
wereld, dat zich hier aan de oevers van da
breeds Moskwa verheft. Een onoverzienbare
onmetelijke huizenzee, over het gebied van
een kleine provincie verbreid, bestraald door
den eerwaardigen glans en het bloedrooda
licht van een duizendjarige geschiedenis, do
steenen kroniek van-ontwikkeling eener oer
oude, rijke kunst en beschaving.
Maar men moet deze stad niet zien- In bet
licht van een Westersche cultuur; Slechts
wanneer men dozeldzame binding, fdie hier'
een Aziatischen kern met de elementen van
West-Europeesche invloeden heeft aange
gaan, heeft geconstateerd, zal mende stad
kunnen begrijpen. Door 'n eindelooze vlakte,
door ondoordringbare wouden rolt de trein
dagen lang, nachten lang naar het Oosten,
totdat hij het hart van den staat heeft be
reikt, die ongeveer 0,6 van de bewoonde
aardoppervlakte beslaat.:Ver weg ligt alles,
wat de Duilschcr te'zien, te beleven gewend
was. Vreemdsoortige- kerken en kloosters,
door een gewemel van gouden koepels ge
dekt. Weelderige byzanlijnscho pracht ligt u
tegen. Muren en tinnen en torens, die de her
innering wekken aan sprookjesachtige rij
ken, van Perzië en Indiê, rijzen op. Lage
huizen breiden zich uit, nog verwant aan
de hutten in de verloren dorpen, die we op
onze reis passeerden. En daarnaast plot
seling, zonder overgang, zonder verbinding,
kolossale moderne gebouwen, die zich als
wolkenkrabbers tegen den hemel afteekenen
[n straten met hel slechtste plaveisel der
wereld, waarop zich in den herfst kleine
meren, levensgevaarlijke plassen vormen,
ontmoeten we fabelachtige paleizen van
rijke families, die hier eens met een perso
neel van vijf en twintig of dertig personen
resideeren. Moskou i3 een stad van schrille
tegenstellingen, van verbluffende verrassin
gen, van onordelijk, onrustbarend druk ge
woel. Maar juist in deze blijvende contras
ten, deze onophoudelijke prikkelende wisse
ling van beelden, ligt haar eigenaardigheid,
die eenig is, ligt het karakter en de wel van
haar merkwaardige, grootsefce overweldi
gende veelzijdigheid.
De indruk, die deze slad op een vreemde
ling maakt, is te verwarrender, omdat or
een enorm druk verkeer heerecht. Door do
straten schuiven en dringen zich menschcn-
massa's, die aan een onuilputlelijke, verbor
gen bron schijnen le ontstijgen. Slechts
schrede voor schrgde koml men vooruit Op
den rijweg volgen do kleine voertuigen,
waarin hoogstens twee personen een plaats
kunnen vinden met hun pittige Arabische
paardjes, volgen de vrachtwagens en k,arren
in meerdere evenwijdige ketenen, die nau
welijks een onderbreking dulden, elkaar En
de grensstreep lusschen trottoir en rijweg
wordt door geheele legers van kooplui in be
slag genomen, die levensmiddelen en ge
bruiksartikelen te koop aanbieden, broodjes
belegd met worst of kaas, koekjes, choco
lade, heerlijk fruit uit dc Krim, stoffen, kra-
gpn, overschoenen, hemden sigaretten, enz.
De heele 3tad is é6n reusachtige markt, en
onophoudelijk hoort men het aanbieden, roe
pen, handelen cn afdingen van verkooper9
en Uoopers. Moskou had voor den oorlog
meer dan anderhalf millioen inwoners
lhan3 heeft dit getal zich bijna verdubbeld.
Uit alle declen van het rijk heeft de hoofd
stad met magische kracht menschen naar
zich toe gelrokken. Men kan dit een bewijs
noemen voor de macht en den invloed, die
de stichters van den nieuwen staatsvorm in
Rusland op het land cn op de ongetelde
millioencn van zijn bevolking hebben.
Daardoor is natuurlijk een woningnood
ontstaan, waarbij vergeleken de soortge
lijke moeilijkheden in de andere hoofdste
den van Europa na den oorlog, kinderwerk
schijnen. Alle families zonder uilzondering
leven onder do bezwaarlijkste ruimteverhou
dingen.
Men kan geen kamer binnenkomen of
men vindl er een bed in, of oen Spaansche
wand, waarachter een „slaapvertrek" ol
-een „kinderkamer" ingericht is.
Hei is, also! juist deze overvolle, die men
builen op straat en binnen in dc huizen
aantreft, uitdrukking geelt aan de ruste-
looze energie waarmee Moskou na jaren
van groote verwarring en ontzettend lijden
zijn krachten voor een nieuw leven verza
melt. Nog vindt men tallooze sporen van
verwaarloozing, opengereten plaveisel,
bouwvallige huizen met vervuilde en ver
weerde voorgevels, maar evenzoo vele ge
tuigenissen van een nieuwen opbloei en
steigers, waarachter men herstelt, reinigt
en verft. Deze reparatie-arbeid, speelt een
belangrijke rol in het straatbeeld De regce-
ring hecht daaraan groote waarde; ze heeft
do huizen van vele voormalige bezitters, die
in den eersten tijd na den bolsjewistischen
staatsgreep onteigend geworden waren, weer
te hunner beschikking gesteld, op voorwaar
de, dal zij ze herstellen Nog zijn alle zaken
niet weer geopend. Men ziet door vele ven
sters in leege ruimten, ziet achter andere
de vroegere bewoners of nieuwe, die zich
hier vestigen, willen, bezig den winkel op
nieuw in te richten.
Maar de eene zaak na de andere wordt
toch heropend. Langzaam komt alles weer
op dreef. Want de „nieuwe economische po
litiek", die de regeering van volkscommis
sarissen meer dan een jaar geleden is gaan
volgen, doordat ze de doctrinaire starheid
der socialisatie van verschillende bedrijven
opgai, heeft den vrijen tiandcl weer toege
staan Op de beurs krioelt het van duizen
den, die met de oude bedrijvigheid heen en
weer draven en do „wildo" beurzen, die op
ruime pleinen of de kolossaal brecde pas
sage in de nabijheid van het Kremlin ge
vestigd zijn, laten aan bezoekers waarlijk
niets te wenschcn over
Do oude bourgeoisie is verdwenen. Doch'
'n nieuwe koopmansstand is daarvoor in de
plaats gelreden. Het principo van de gelijk
heid van alle menschen, dat hooge ideaal,
waarnaar de grondgedachte van de Sovjet-
slaat zich richt, heeft zich weer eens niet
laten verwezenlijken Men ziet ook in Mos
kou bedelaars, al zijn het er niet zooveel
als in Berlijn; havelooze gestalten, in vuile
en verscheurde lompen gehuld kermen op
hoeken van de straten en voor kerken en
kapellen om een milde gave, figuren als die
uit Gorki's „Nacht -asyt" óf uil de novellen
cn romans van DosUijewskj. Er zijn ook
werkloozen in Moskou', want aan econmi-
schc crises ontbreekt het niet. En ander-
sijds-ontstaat nu wel niét Oen nieuwe rijk
dom, maar toch een klasse van gegoeden.
Het wemelt in de slad1 van1 buitenlanders
die zaken doen, conoe»3lOB verwerven, con
tracten afsluiten, vreemde industrieën wil
len vestigen. Men heeft zijn gevolgtrekkin
gen uit dezen nieuwen toestand gemaakt en
is tegemoet gekomen aan do bezwaren van
de menschen, door wier handen weer geil
rolt.
De eertijds beroemde luxe- en delicates
senzaak van Jelissejew in de Twerskaja,
een enorm twee verdiepingen hoog gebouw,
met de uitgczocht3te lekkernijen tot den
rand volgepropt, is heropend hoewel ook
hier do staat zich eert aandeel in het be
drijf heeft verzekerd. Zoo ook, niet ver daar
vandaan, de reuzenwinkel van den bakker
Philippow, waar broaden, koeken en laarten
in zulke massa's opgestapeld liggen, dat men
niet begrijpt, hoe deze onoverzienbare voor
raden verkocht en verwerkt kunnen worden.
Alles is evenredig aan do maatstaf, die:
overal in Rusland heerscht, en waaraan de
West- of Midden-Europeanen eerst wennen
moet, om over z'n verbazing heen te komen.
Ook de groote restaurants, waarin vroeger
fabelachtige -braspartijen werden gehouden,
zijn gedeeltelijk ion minste heropend. Hier
overal begint het levon eerst legen midder
nacht on duurt tot den vroegen morgen. In
Naar hel Engelsch, dour BERTA RUCK.
(Nadruk verboden)).
60)
Ik zei: „Ik heb haar, ge-loof ik, gezegd,
dat fk haar iets vertellen zouzoodra
ik het aan uw moeder gevraagd had."
„Welnu, u heeft het niet aan mijn moe
der gevraagd", zei deze gebiedende jonge
man eindelijk, maar steeds op den zaehlst
moge lijken toon „dus a kunt het baar
niet - vertellen."
„Kan dat niet?" zei ik weifelend en 'k
had een gevoel alsof mijn eenige vriendin
mij ontnomen werd. ,,Kan ik ook niet naar
Passy gaan en vragen of ik voor één ot
twee dagen bij Philippa logeeren mag?"
Hij fronste de wenkbrauwen en aarzeid0.
„Dit is de zaak- Philippa Tracey is een
tneisje, dat te vee! weet", zei hij langzaam.
„Dat he*ft zij altijd grdaan, altijd
Dit was nu niet de gelegenheid om Phi
lippa te verdedigen'
Met een wanhopig stemmetje zei ik:
„Maar er ia niemand anders."
En hij„H<-; ia to gek!" Toen nog eens:
„Het. is to gek.'*
„Milt u er mij met eong naar toe laten
gaan?" "zei ik nogmaals smeekend.
Plotseling veranderde hij van toon en
sei; „Ja, u moet een hekel aan mij krij
gen, daar ik u al die onaangenaamheden
^«norg, U beschouwt mij. natuurlijk als de
brutaalste vent, dien u ooit in uw kort..,
in uw leven ontmoet bebtl Luister eens..."
Hij had in gedachten voor zich uit geke
ken, naar de deur van het restaurant. Nu
zag hij mij aan. „Ga naar de Tracey's, als
u dat graag wilt. Ja, misschien was het
nog het beste plan. Maar één ding vraag
ik u en dat is, dat u ge-en woord van die
heele..."
Hier zweeg hij even, een pauze, die aan
gevuld had kunnen worden door al de
sterkste woorden uit de Engelsche taal,
voordat hij bij voegde: lastige geschie
denis! Wilt u mij dat beloven, alsjeWieftT?"
Ik was blij, dat ik zijn vriendelijken boon
weer boorde. Maar wat kan die man ver
anderen 1 De eene minuut is hij zua en de
andere zoo precies een Aprildag, of een
vrouw,1
Ik beloofde wat hij vroeg.
„En nu ga ik regelrecht naar rafl3y",
besloot ik, nog wel wat weifelend, „en zal
er met de Tracey's over spreken."
„Ja, maar waoht even. Eerst moet ge
uw pas "laten viseeren", mompelde hij.
En zoo besloten wij naar het hotel terug
te wandelen.
Toen wij de straat afliepen, waren mijn
gedachten geheel bij Philippa, bij wie ik
een toevlucht zou zoeken Mijn verontrust
gemoed was vervuld met haar.
Zoodat ik een oogenblik dacht, dat het
mijn verbeelding was, die mij parten
speelde, toen ik het meisje zelf voor ons
uit zag loopen, den Boulevard-op oen
meisje met een lang, slank figuurtje Ln
donker-blauw gekleed, met oen merkwaar
dig zwart-zijden hoedje op het kleine, fiero
hoofd een soort Napoleon-steekje.
„Kijk, kijkl Is dat Philippa niet?" zei
ik snel en ik rankte den arm van mijn met
gezel aan. „Kijk! daar staat zij! Zij staat
stil. Laten wij haar opvangen en er met
baar over spreken."
Hij talmde even.
„Weet u dat zeker?"
„Ja. Ja", tel ik.
Het meisje voor ons uit, bleef staan voor
een kiosk en koebt ^couranten van een
Fransah vrouwtje met donker haar zooals
zij allen hebben, een zwarte sjaal en een
uet sohort voor; die vrouwen schijnen zich
zelf gemobiliseerd te hebben tot een één-
pariig leger -van werkers, reeds lang vóór
den oorlog.
En ik zag hoe een lange, dunne arm
werd opgeheyen en weeB nnar een courant,
die hooger op hing. O ja, dat was Phihppa's
gebaar 1 Ik wist zeker, dat zij het v/as!
En nu izug kapitein Meredith het1 ook,
Want hij stond stil op straat.
Haastig zei hij: „Ja, zij is het. Luister
oven. Wilt u naar haar boe gaan Ik doe
het maar niet. Ik moet zoo gauw mogelijk
naar het kantoor van Cook en Cox, dat
spreekt vanzelf. Ik zal u later wel vinden
in het hotel Ritz; of ik zal telefoneeren
Bonjour!"
Hij groette en was weg voordat ik ant
woord kon geven. TrouwenB, ik moest loo-
pen zoo hard ik kon om de lange gestalte
in haar donkerblauwe pak in te halen, voor
dat zij in een winkel verdween.
„Philippa", zei ik, toen ik haar eindelijk
inhaalde. Mijn zwarte boa vloog achter mij
aan in den feilen Febraari-wind. Ik was
buiten adem.
Philippa keek mij -aan met een verbaasd
gezicht.
„O, is u het?" zei ze. „Ik liep juist over
u te denken, meyrouw George." Zij trok mij
een weinig op zij, om menschen te laten
passeeren den winkel in. „Is u alleen?"
vroeg zij haastig.
„Ja, ja, natuurlijk."
„O, ik hoorde, dat George veilig en wèl
Dinsdag teruggekomen is."
„Ja! dat is zoo. Hij is jui3t naar Cook
cn Cox gegaan
„O! de gewone twee Mekka's yoor de
Engel8cheu in Parijs", zei Philippa glimla
chend knikkend. „Gaat u met mij mee bood
schappen doen totdat hij klaar is
„Ja, heel graag", zei ik met warmte. „Lk
verlang zoo u te spreken I Toe, laat oiij bij
n logeereu, als het u niet lastig is."
HOOFDSTUK XXV.
Bekentenissen aan het andere meisje.
Ik denk, dat ik eonigszins wanhopig sprak,
want zij keek mij verbaasd aan.
Ik vergat mijn paspoort geheel on al ©n
bracht de rest van den middag met haar
door. Ik geloof, dat het de zonderlingste
van alle lastige en drukke en vreemdsoor
tige middagen was, die ik beleefd heb, se
dert ik rondliep in de schoenen van het
meisje, dat... 01 wat wou ik dol en dol
graag, dat ik die vrouw van George nooit,
nooit, nooit in mijn leven had ontmoet! Dat
er niet zulk een persoon bestond
Ten minste, en dat zou voor mij geen ver
schil maken, als ik maar zoo gelukkig ge
weest was haar nooit te zien.
Wij stonden al spoedig, Philippa en ik,
op wat de vloer scheen van een enormen,
vergulden toren, de oogen opgeslagen naar
de spiraalvormige rayons van den grootsten.
winkel, op ieder van die rayons een naam
in vergulde letters Violéttes, Chemises de
jour, Jupona en FantaiflieB; wat dat laatste
wel mocht zijn
Hot kan niet half zoo „fantastisch" en
„vreemds" zijn als de toestand, die mij ze
nuwachtig achter Philippa aan deed loopen
als zij do trappen op- en afging van do eenö
rayon naar de andere, op haar bevoegde,,
vlugge manier, inkoopen doende voor zich.-
zelve, voor Mevrouw Tracey, voor het jongej
zusje.
Maasa's menschen passeerden ons. Alias
rondom ons was schittering van kleuren der
koopwaren, die uitgestald waren, en da
hooge klanken van het Fransche gebabbel
Maar weder hoorde ik weinig van hetgeeo'
rondom rnij voorviel Ik trachtte na to den
ken hoe ik Philippa zou vragen mijzelf bij
hou in te kwartieren voor vannacht en dv.
twee volgende nachten,
ln de zakdoekenafdeeling kwam ik tot mij-
zelve. Op haar doodgewone, afdoende wijz?
koos en bestelde zij een dozijn heerenzale*-
doeken, waarin zij door de uitstekends
Fransohc borduursel van dien winkel do
letters M. N. wou laten borduren.
Vaag herinnerdo ik mij, dat ik Mevrouw
Tracey, sp<rokende over haar aanstaanden
schoonzoon, den naam Mouly had hooren
noemen. Ik veronderstelde dus, dat die zak
doeken een cadeau waren voor Philippa'#
verloofde.
Toen de kassier de bestelling opschreef*
wendde Philippa, met haar courant'onder
den arm, zich tot mij en zeide: „Nu ben
ik klaar. Ik wou eerst alles afdoen, voordat
ik met u begon te praten, of ik zou wat
vergeten hebben; en ik heb een afschud
van vergeten. Maar ik wou u vertellen
Nu stak zij baar hand in mijn arm, ter«
wijl wij die afdeeling verlieten, en lang#
do paraplu's en parfumerieën naar do deur
gingen.
„U moet mij verleden een vrecaelijif
mensch gevonden, hebben, toen ik met tS
