In verkeerde Schoenen.
LEIDSCH DAGBLAD, Maandag 24 September.
Tweede Blpd. Anno 1923,
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Mo. 19493.
Dë groote betooging te Amsterdam.
De demonstratie voor ,bedrijfsorganisa-
ie en medezeggenschap, vóór de handha-
ing en verdere doorvoering van den acht-
irendag, en tegen het militairisme, welke
egen gisteren was uitgeschreven door het
»ed. Verhond van Vakvereenigingen en de
loc.-Dem. Arbeiderspartij, is geworden tot
Een massale betooging, in haar soort tot
jusver zonder weerga in ons land, aldus
:,De Crt." Uit alle provinciën waren de
»etoogers met roode rozen in het knoops
gat of op de blouses gekomen, banieren
roerden zij mede, muziekkorpsen verge-
selden hen. Ongeveer 1500 deputaties van
noord en zuid, oost en west, trokken op
naar de hoofdstad,, bijkans 40 extra-treinen
yaren voor dit vervoer ingelegd en tus-
iclien elven een eenen togen lange stoeten
iiet ontplooide banieren en spelende mu
ziekkorpsen in onafzienbare rijen van da
Rations naar het IJsclubterrein.
Tot halfelf had de regen zonder ophou
den gevallen. Maar tegen elven kwam de
ion door en het weer heeft zich verder, op
één flinke bui na, goedgehouden.
De 1500 deputaties vertegenwoordigden
le afdeelingen van de S.D.A.P. en die van
ie bij het N.V.V. aangesloten vakvereeni
gingen. Naar de provincies en steden waren
zij in ^17 groepen verdeeld. Rotterdam en
Amsterdam was het krachtigst. Geen en
kele uithoek van het land ontbrak.
Om twaalf uur was het IJsclub-terrein
reeds één compacte menschenmassa. Nog
steeds rukten van alle kanten de zingende
groepen aan. In totaal hebben, volgens
betrouwbare tellingen, aan meeting en op
tocht tusscheq de 60 en 70 duizend perso
pen deelgenomen.
Kleurig staken banieren en vlaggen bo1
Ven de IJsclub-menigten uit, zangkoren en
muziekkorpsen deden zich hooren. Borden
vezen aan waar de verschillende groepen
fcich hadden op te stellen.
Klokslag één opende de voorzitter van
Set partijbestuur van de S.D.A.P., de heer
j\V. H. Vliegen, de meeting met een luid
toegejuichte rede, waarin hij o.m. het vol
gende zeide:
De deelneming aan deze demonstratie
maakt haar tot de grootste, ooit in Neder-
lland gehouden. 1500 [Organisaties nemen
Ideel, vertegenwoordigende meer dan een
I kwart-millioen georganiseerde arbeiders met
[hoofd en hand. Dit wijst er op, dat de Ne-
l 'derlandsche arbeidersklasse, in ruimen zin
I genomen, behoefte had zich te uiten, om
.te komen verklaren, dat de druk der tijden
en de overmacht der reactie, misschien wel
fcn staat was haar opmarsen naam beteren
Ifcijd tijdelijk tot staan te brengen, misschien
wel Lu staat is haar hier en daar een neder
laag toe te brengen, misschien zelfs wel
I fiaar voor een wijle een handbreeds terug
te dringenmaar dat het legem, het leger
yan den arbeid, gevormd in leed en strijd,
ion verzwakt, ongeslagen, het geweer bij den
voet, bijeen blijft, weerstand biedend aan
rik pogen der reactie, bijeen en paraat
blijft om bij het eerste dagen van betere
Omstandigheden, den opmarsch naar het be
geerde doel, met het oude élan en niéuwe
kracht, te hervatten.
Drieledig is de inhoud van wat wij heden
Van de veroveringen, die wij op het gebied
der sociale hervormingen konden bereiken,
waarvoor wij een kwart-eeuw en langer heb
ben gestreden, die gij eindelijk hebt moeten
toegeven, om thans, nu de omstandigheden
b de gelegenheid er toe geven, onmiddellijk
weer uw eigen werk af te breken, met groo-
ter ijver, dan waarmee gij het hebt moeten
'opbouwen. Speciaal de grootste en belang
rijkste hervorming, den 8-uren-dag wen-
6chen wij te behouden.
Ht tweede punt, waarvoor deze manifes
tatie dient, is een protest tegen het mili
tarisme, welk protest, helaas, een dringende
Actualiteit heeft verkregen door dé Vloot
wet. Ziehier een land met een ontredderden
'economischen toestand, met méér dan hon
derdduizend werkloozen; een Staat in jam
merlijken flaancieelen toestand, zoodat mep
in letterlijk elke cultuuruitgaaf het bezui-
ningïngsmes, men zou haast zeggen de be-,
zuiningingszeis zet en op datzelfde ooge'n-
blik koiSn dolzinnige regeerders met een
Vlootwet.
Wij willen deze drijverij naar de hervat
ting van de bewapeningen niet alleen be
strijden in het Parlement en niet alleen
door een protest op deze demonstratie,
maar ook door een volkspetitionnement.
Practisch gesproken begint de Kamer op
11 October a.s. met de behandeling. Dan
moeten vele honderdduizenden handteeke-
ningen binnen zijn. De besturen van alle
partij-afdeelingen en van alle afdeelingen
van de vakbonden moeten de leden er mee
op stap. Tegen 11» October moet alles bin
nen zijn. Deze demonstratie is de meest
grootsche inzet, dien wij ooit hadden, het
volkspetitionnement moet alles overtreffen
wat ooit van dezen aard in ons land is ge
presteerd. Ik zal niet zeggen welk cijfer
wij moeten hebbed, maar het moet ëen.
getal van zeven cijfers zijn.
Ën eindelijk is deze demonstratie gericht
op het breken van de alleenheerschappij
van de heerschcnde klasse in het bedrijfs
leven.
Spr. besloot zijn rede met een woord van
dank aan al degenen, die tot het welslagen
hebben bijgedragen; tot de spoorwegmaat
schappijen, die zoo royaal medewerkten ora.
het vervoer goed en goedkoop te doen plaats
hebben; tot de Amsterdamsche politie-auto-
riteiten; tot het gemeentebestuur van Am
sterdam.
En hiermede eindigde spr. is de de
monstratie geopend. Laat onze vanen wap
peren en onze liederen klinken als getui
gen van wat er groeit en leeft in de opwaarts
marcheerende arbeidersklasse.
Van 12 spreekgestoelten werden de mee-
tinggangers toegesproken. Het Kamerlid
Suze Groene weg en de heeren Stenhuis, Wi-
baut, v. d. Tempel, Kleerekoper, Duijs, v. d.
Walle, Moltmaker, Smit, K. de Jonge en
Noordhoff voerden het woord.
Na den heer Vliegen betrad mr. P. J.
Troelstra het eerste spreekgestoelte. De om
standers zongen hem de „Internationale"
toe, waarna de heer Troelstra zijn „mede
strijders en feestgenooten" toesprak. „Feest-
genooten", omdat het heden een feest was
om te zien hoe er over de geheele wereld één
kracht is, die front maakt tegenover het ka
pitalisme, enjiet eerste succes, dat er dezen
dag valt te Doeken, zit dan ook in den ge-
toonden onverwoeslbaren wil om dat front
te vormen.
Wat den internationalen toestand betreft,
zeide spreker, dat het egoïsme van het ka
pitalisme den opbouw van de wereld tegen
houdt en ook tin Nederland was de reactie
nooit sterker dan thans onder de leus der
bezuiniging. Voorloopig kunnen wij hier
onder het bewind van Colijn zeggen, dat
wij op den slechten weg zullen voortgaan.
Spr. verwees naar de Vlootwet, welke ^elfs
door deskundigen uit de marine-wereld totaal
veroordeeld wordt. Terwijl er bezuinigd
wordt op ziekte- en ouderdomszorg en het
lager onderwijs in zijn wiek wordt geschoten
door het opofferen van het 7de leerjaar, heeft
het woord geklonkenop alles bezuinigén,
maar op de vloot niet Reeds deswege moet
er op dezen dag een krachtig protest van 't
Nederlandsche proletariaat opgaan.
Naast de afbraak van zooveel goeds staat
in de Troonrede niets nieuws. Bijvoorbeeld
niets over medezeggenschap van arbeiders
in het bedrijf, hetgeen de regeering toch geen
geld behoefde te kosten. Spr. noemde dit
moedwillige reactie. Aan Christelijke zijde
Is men verantwoordelijk voor dit schande
lijk bedrijf der Regeering. De. Christelijke
„arbeidersvrienden", snijden door in ons
vleesch te snijden, aldus spr., in hun eigen
vleesch. Een driewerf foei weerklinke daar
tegen I
De verheffende aanblik van deze demon
stratie hier bewees spr., dat men krachtig
is gebleven in gehalte. Syndicalisten en
communisten zeide spr. betoogen voor
een 46-uren-week, als wij voor een 48-urige
betoogen, en dat alléén om op ons te schim
pen, want wij offeren onze kracht niet op
voor een verloren zaak. Deze tijd is er geen
om elkaar te ondermijnen. Er is maar één
werkelijk beslaand éénheidsfront en dat is-
dat van S. D. A. P. en moderne arbeiders-,
beweging en al wat daarbuiten wil meedoen
is slechts een andere vorm van reactie. Wij
eijn, als een stoet, die de naakte velden van
het kapitalisme is doorgegaan op een tocht
van 25 jaren en nu zijn we langzamerhand
gekomen voor de poorten van de stad, welke
we steeds in de toekomst zagen, en nu vin
den we de poorten van die stad extra ge
grendeld en treden de stormtroepen der re
actie naar voren. En nu hebben we den
grooten strijd eigenlijk nog te voeren. Nu is
alles tegen ons in opstand. De beteekenis
van deze demonstratie is, dat we een donde
rend neen toeroepen aan hen, die denken
dat we slaaf der reactie zullen worden. Als
we geen socialisme krijgen, dan krijgen we
den ondergang der maatschappij, riep spre
ker uit.
Spr. besloot zijn rede We donderen hier
een „vervloekt" tegen de tegenwoordige re
geering en haar handlangers. En we demon-
streeren hier den wil om een aanvang te"
maken met het socialisme in deze maat
schappij (Applaus. Opnieuw zingt men de
„Internationale.")
De heer R. Stenhuis, de voórzilter van het
N. V. V., noemde in zijn rede minister Aal-
berse bondgenoot geworden van de werkge
vers. Spr. wekte op die stemming onder de
arbeiders te verwekken, dat een eventueel
stakingsparool gevolgd zal worden. De Re
geering betoogde spr. heeft zich met
a loonsverlaging der ambtenaren aan de
spits van de werkgevers gesteldte ver
wachten valt dan ook een algemeene sala
risverlaging met 25 A 30 pCt. Art. 40 maakte
de Regeering tot een vodje papierhet was
echter de plicht der Regeering geweest ten
deze de besturen der vakvereenigingen als
belanghebbende partij te hooren.
Spr. wekte ten slotte op tot krachtig
werken voor het volkspetitaonnement in
zake de Vlootwet, om daarna een grootsche
campagne te gaan voeren onder de leuze:
terug in de vakbeweging. (Applaus).
De meeting hechtte haar goedkeuring
aan. een uitvoerige resolutie, waarin ge
formuleerd werd het standpunt, dat S.D.
A.P. en N.V.V. ten aanzien van den 8-uren-
diag enz., innemen. Deze resolutie roept
ten slotte ,,-de Nederlandsche arbeiders
met hoofd en hand, op, door teekening van
het Volkspetitionnement tegen de Vloot
wet), te getuigen van hun afkeer tegen het
mensdhonteerende militarisme en door mas
sale aansluiting bij de economische en po
litieke organisatie van het proletariaat,
de kracht te scheppen, die de reactionaire
aanvallen op de sociale wetgeving met suc
ces kaji weerstaan en de eischen van mede
zeggenschap, bedrijfsorganisatie? en socia
lisatie te verwezenlijken,"
Onmiddellijk na afloop van de redevoe
ringen werd de stoet gevormd, welke de
stad tot het Amstelveld toe zou doortrek
ken. Precies om twee uur verliet de kop
van den stoet het IJsclubterrein.
Voorop werden gedragen de groote vlag
gen der S.D.A.P. en N.V.V., dan.volgde
de groep van het Federatiebestuur der S.
D.A.P. met tal van leden der beide Ka
mers, den Gemeenteraad, de Staten, enz.
Voorts de voormannen van N.V.V. en be
stuurdersbonden. De meesten met hun da
mes. Achter hen kwam de groep Friesland
met- een Friesch muziekkorps. En toen
deze af deeling reeds een eind op weg was,
kwam men de groepen van Groningen en
Drente tegen, wier extrartrein extra-ver
traging had gehad. Zij sloten zich aobter
Friesland aan.
Zoo ging -men in zeer langzaam tempo
door de ,*,sdhildershuurt." Overal Jaugs
den weg was de belangstelling zeer groot.
Inoi denten deden zich -nergens voor.
Om 3 uur 40 m. kwam de kop van den
stoet op het Amstelveld aan. Het ruime
plein was geheel voor de betoogers vrijge
houden. Groepsgewijs marcheerden zij met
muziek en zang het Annstelveld optal
van eprekers verklaarden daar voor elke
groep afzonderlijk met oen'laatste opwek
kend woord den stoet voor ontbonden en
meteen verlieten daarop do demonfltran
ten het plein.
Het werd tot een groot banieren-défilé
daar op het Amstelveld.
Eerst om halfzeven des avonds verlieten
de laatste groepen het IJsclubterreinom
over zevenen werd de laatste groep betoo
gers op het Amstelveld ontbonden. Het
voorbijtrekken van den geheelen optocht
liad dus 4ya uur geduurd. Met ext a-trei
nen, per tram, op de fiets, per boot en
mét auto-omnibussen keerden de deelne
mers aam de betooging weer maar hun
haardsteden terug. Een aantal Groning-
8che werkloozen legden, den geheelen tocht
per rijwiel af.
De geneeskundige dienst had uitgebrei
de maatregelen getroffen. Op het IJsclub-
terrein vielen ongeveer 20 menschen door
het lange staan flauw. Eén vrouw gleed
uit over een bananensohil en moest met
een gebroken arm en been naar een der
ziekenhuizen worden overgebracht. Op de
Stadhouderskade is in de drukte een vrouw
plotseling doodgebleven.
Terwijl vele duizenden betoogers in de
richting van het IJsclub-terrein trokken,
was ook in de ochtenduren een groote
stroom menschen merkbaar, welke zich
naar het Parkschouwburgterrein bewoog.
Ook daar heen werden roode banieren en
roode vlaggen gedragen. Op dit terrein
had 'a middags het N.A.S., de communis-
tische partij, de federatie van sociaal-an
archisten en de bond van anarchie-commu-
nisten oen protest-meeting tegen de Vloot
wet belegd, welke zeer druk bezocht was.
Naar schatting waren er ruim zesduizend
betoogers.Velen hunner droeger een kaart,
waarop een doodskop met een matrozen
muts op, geteekend was.
Tegen minister Colijn en de vlootwet-
plannen richtten zich óp felle wijze de
sprekers, de heeren M. de Boer, Th. J.
Dissel en Lou de Visser.
In de muziektent, van waar uit gespro
ken werd, zaten ook eenige Oosterlingen.
Onder hen bevond zich ook Semoean, de
verbannen Javaan, die bij den aanvang
der meeting eenige woorden zeide.
In den optocht werden weeir vele banie
ren en doeken meegedragen.
Ruim twee uur vertrok de optocht van
het Parkschouwburgterrein.
Langzaam kwam de optocht vooruit. Tus-
schen lange rijen nieuwsgierigen trokken
de betoogers in goede orde in kalme
stemming voort, tot rij eerst ma geruimen
tijd het eindpunt bereikten.
Herziening van het reglement op het
regeeringsbeleid in Ned.-Indië.
Ingediend is een wetsontwerp tot her
ziening van het regle.ment^op het beleid
vam de Regeering van Ned.^ïmdië.
Blijkens de Memorie yan Toelichting be
paalt dit wetsontwerp zioh tot de wijzigin
gen, die het rechtsbreeksoh gevolg zijn van
de jongste Grondwetsherziening. In ver
band met den beperkten opzet van het
wetsontwerp moesten tal van bepalingen
van heb door den Volksraad behandelde
ontwerp, welke alleen redactie-verbetering
beoogen, worden geschrapt.
De door dien Raad aangenomen amen
dementen van dezelfde strekking zijn daar
om ook niet overgenomen.
Bedoeld ontwerp is 18 Juni van het vo-
rige jaar door de Indische regeering aan
den Volksraad toegezonden. Het ontwerp
werd door den Raad in zijn vergadering
vanv 5 December d.a.v. met 27 stemmen
vóór en 14 stemmen tegen aangenomen.
Door deze herziening zal een nieuwe
schrede worden gezet in do "richting van
vorming eaner eigen machtssfeer van In-
dië, welke vorming een aanvang nam met
do decentralisatie-wetgeving van 1903 en
met de wettelijke erkenning van de finan-
cieele afscheiding van Nederland (1912), de
instelling van den Volksraad (1916) en de
reorganisatie van de grondslagen van het
gewestelijk en plaatselijk bestuur (1922)
werd voortgezet. De belangrijkste taak,
waarvoor de wetgever zich daarbij ziet ge
plaatst, is de edhepping van- een orgaan
van dien aard, dat aan den Landvoogd, in
samenwerking daarmede, de regeling van
de inwendige aangelegenheden met ver
trouwen kan worden overgelaten.
Het wetsontwerp zoekt de oplossing in
een versterking van het vertegenwoordi
gend karakter van den Volksraad en in
de invoering van een werkwijze voor de
behandeling van regelingen van wetgeven
der aard, clie zoowel medezeggenschap van
dien Raad, thans enkel een adviseerend
college, al9 de geregelde afdoening van
den wetgevenden arbeid waarborgt.
Door de groote afstanden en door de
eigenaardige samenstelling van de Indi
sche maatschappij is het zeer bezwaarlijk
personen te vinden, die geschikt zijn oiti
aan den wetgevenden arbeid een werkzaam
aandeel te nemen. De behoorlijke behande
ling van de zeer talrijke maatregelen van
wetgevenden aard eischt een zoo goed
als onafgebroken werkzaamheid, welke
vooral san hen, die buiten de hoofdplaats
en haar onmiddellijke omgeving gevestigd
zijn, gieen tijd zou overlaten voor anderen
geregeld en arbeid. In veel sterkere mató
nog zou dit bezwaar zioh doen-gelden, wan
neer de rittingen zich over het geheeld
jaar uitstrekken en het onvermijdelijke
gevolg daarvan zou zijn, dat velen voor het
ïidmaatsohap zouden bedanken wier aan*
wazigheid onmisbaar Is om aan den Volks
raad een werkelijk vertegenwoordigend ka
rakter te geven.
Het stelsel van het
ontwerp.
Om de aangegeven bezwaren te ontgaan,;
13 in het wetsontwerp een stelsel aanvaard.
Volgens hetwelk:
a. do mogelijkheid wordt geopend om
den Volksraad uit te breiden, ten einde
aan de verschillende belangen en stroo*
mingen in de Indische maatschappijeen
ruimere vertegenwoordiging te waar bot*
gen
b. de Volksraad in zijn volledige samen*
6telling belast blijft met de hem thana
t.a.v. de begrooting en wat daarmede sa
menhangt, opgedragen werkzaamheden,
waarvan overigens door een andere rege
ling van de taak van de wetgevende macht
hier te lande op dit gebied een grooteré
beteekenis zal worden gegeven;
c. een door en uit den Volksraad te kie
zen college, „Wetgevende Raad" genaamd,
wordt gevormd, dat, zoolang de voormei*
de bezwaren zich nog doen gelden, als re*
gel de taak van den Volksraad bij de vast*
stelling van regelingen van wetgevenden
aard zal vervullen.
De Wetgevende Raad.
De leden van den Wetgevenden Raad zul
len door toekenning van een behoocrlijise
geldelijke tegemoetkoming in staat behoo-
ren te worden gesteld, om zich geheel aan
hun werk te wijden. Als vertrouwensman
nen van den Volksraad zullen rij de in dat
lichaam heerschende hoofdstroomingen bi}
den wetgevenden raad tot uitdrukking
kunnen bdengen.
Wordt verder een practisohe regeling
getroffen voor de oplossing van eventueele
conflicten, omtrent eenigen maatregel van
wetgevenden aard, tusschen den gouver
neur-generaal en de vertegenwoordigers
der bevolking van Indië kan worden ver
kregen, dan is bet mogelijk, op vrijgevige
wijze uitvoering te geven aan de gedachte
om het zwaartepunt der wetgeving voor In
dië naar Indië zelf over te brengen, en re-
geling bij algem eenen maatregel van be
stuur te beperken tot eenige speciale on
derwerpen en gevallen.
Het wetsontwerp.
Ofschoon om de hierboven aangegeven
reden dó hervorming zioh bepaalt tot een
.wijrigin# van het bestaande Regeerings-
rcglement, maakt de omvang en het ingrij
pend karakter de aan te brengen verande
ringen een nieuwe indeeling noodig.
Aangaande den inhoud van het wotsonln
werp moge het volgende worden aange-
teekend.
De werkzaamheden op wetgevend gebied
van den Raad van Nederl-Indië zal een
zuiver adviseerend karakter krijgen.
Do vraag, of behoud van een Raad noo
dig is, nu het karakter van den Volksraad
een ingrijpend© wijziging ondergaat, en
eerstgenoemd college meer het karakter
zal dragen van den Raad van State hier
te lande, wordt, zonder eenig voorbehoud,
bevestigend beantwoord.
De verpliohting, om zoowel door perio
dieke overzichten de zg. mailrapporten als
door afzonderlijke mededelingen den ge
noemden Minister geregeld kennis te ge
ven van alle belangrijke gebeurtenissen in
Indië en van 'de inzichten, voornemens en
handelingen der Ind. Regeering is thans
apgenoanen in de instructie van don G.-G.
De vraag of aan den Volksraad bet recht
van enquête dient te worden toegekend, ié
ontkennend beantwoord, aangezien een
enquête onder da in Indië bestaande om-
Naar bet Engelsch, door BERTA RUGK.
(Nadruk verboden.)
14)
Ik had dat kleine koortsthermometertje
wel uit haar hand willen rukken en in
het vuur gooien om het lot te deelen van
Prinses Meta's" briefkaart. Maar met
groote inspanning beteugelde ik mijzelf.
Inwendig kokende, lag ik achterover
biet dien thermometer als een prop in mijn
Jnond, terwijl de zuster aan het voeteinde
van mijn bed zat met do oogen gevestigd
op haar armbandhorloge.
Toen zij haar verfijnd folter werktuig uit
öiijn mond nam en bekeek, gaf zij een klein
knikje, maar zei hoegenaamd niets.
Ik zei met een stem, die zij zelfs vol-
fcnaakt kalm en vrij van koorts moest noe-
frien„Ik weet wel, dat dit alles klinkt
Als de meest ongerijmde onzin, dien u ooit
gehoord beeft!"
„O, dat weet ik niet, Juffrouw White-
lands", zei zuster Phyllis, met haar rug
Eaar mij toe en den ^thermometer afwas-
Behende. „Wij, pleegzusters, zijn gewend
Treemde dingen te hooren; dat verzeker ik
A. Niets verwondert ons! Ik herinner mij
fon patiënt van mij, een kapitein.:...."
^>>Ja, ja, maar u denkt, dat dit alles
Jbet op één dag aan een meisje k^n over
komen, dat weet ik zeker 1" ging ik met
Jandrang voort. „Het is net een verwarde
«top. opwindende dingen bij elkaar, niet
waar, zuster? Het is bepaald meer dan
wat mij toekwam, hé, zuster? Maar Ik'
denk, dat er niemand van over de vijftig
is, die niet op zijn leven terug kan zien
en ten minste één dag aanduiden, toen hem
dingen overkwamen, die meer th ui she
ll oorden in een melodrama; iets, dat eer
op het tooneel gebeurt dan in het werke-
leven !"-
„O, dat ben ik volkomen met u eens",
zei zuster Phyllis, heel beminlijk, terwijl
rij onder heb spreken den thermometer op
poetste met een punt van den handdoek,
„Ik denk soms werkelijk, dat de werke
lijkheid vreemder is dan verdichting!"
Te goed, ja al te goed, zag ik in welk
van die twee zij dacht, dat? ik haar op-
disohte.
„Ik moet Lady Meredith nog eens spré
ken", ging ik voort van uit de kussens.
,,Ik voel, dat ik geen oog kan toe doen
vannacht voordat ik Lady Meredith ge
sproken heb."
Hier viel mij een prachtig idee in. „Als
ik niet slaap, -vrees ik, dat u het ook niet
doet, zuster," zei ik en mijn toon was meer
bedroefd dan dreigend. „Ik zal blijven woe
len en schellen om allerlei dingen, vreés ik"
Dit sloeg in.
Ik zag de eerste flikkering van vervé
ling op zuster Phyllis' kalme gelaatstrek
ken.
Zeer aangemoedigd ging ik voort: „Ja,
ik ben bang, dat wij geen van beiden eett
oog dicht doen, tenzij ik Lady Meredith
nog eens gezien heb en getracht haar ie
verklaren wie ik ben en waarom. U
moet haar vragen bij mij te komen l"
Zuster Phyllis zweeg een oogenblik.
Toen zei ze, alsof niets baar rust had
verstoord
„Zeer goed, Juffrouw Whitelands. Als
Lady Meredith thuis komt, zal ik zeggen,
9at u haar graag wou spreken.^
„Als zij thuis komt?" herhaalde ik te
leurgesteld.
„Is rij dan uit?".
„Ja, zij en Mijnheer Riohard zijn in de
auto naar Camrys. Zulk een liefhebbend
echtpaar, nietwaar? Zij doen mij altijd
denken aan Darby en Joan of Philemon en
Baucis. Misschien zal Lady Meredith een
paar minuten vóór het eten bij u kunnen
komen.- Maar u zult niet met haar kunnen
praten, als u u zelf hoofdpijn bezorgt,
nietwaar?" voegde rij er bij op een toon,
alsof zij tot een onhandelbaar kind van
drie jaar praatte. „U hoeft nu zeker hoofd
pijm'2
Dat Was zoo.
Ik deed mijn oogen weer dicht en zucht
te gemelijk.
„Probeer eén slaapje te' doen, juffrouw
Whitelands", klonk haat raadgeving, ter
wijl zij do jaloezie neerliet; „ik zal neen-
gaan."
„Neen, ga met heen", zei ik smooken'd.
„Ik vind het Vreeselijk juist nu met mijn
gedachten alleen gelaten te worden.
„Heel goed, Juffrouw Whitelands, dan
zal ik blijven", «el die vrooïijke, vriende
lijke, knappe zuster, dié iemand zoo» wan
hopig zou maken. „Ik zal blijven en mijn
brieven Schrijven bier op uw kanier, op
één voorwaarde. U moet beloven niet tegen
mij te praten."
Dat beloofde ik.
Zij ging vlak bij het raain ritten en krab
belde pp é$n block-nóte pöstpapiëf óp een
knie, met een schort bedekt, terwijl ik stil
bleef liggen.
In mijn verbeelding keek ik over haar
blauw katoenen schouder, naar den brief,
dien ik mij verbeeldde haar te zien schrij
ven. Ik grondde die vergelijking op ver
scheidene brieven, die ikzelf had ontvan
gen van een jonge, goed opgeleide pleeg
zuster; een meisje, clat tusschen haar ver
plegingen in een poosje in mijn pension
geweest was. Zoo verbeeldde ik mij, dat
zuster Phyllis zou schrijven aan haar fa
milie thuis of aan haar beste vrienden of
haar jongen vriend (of aan wie dan ook):
„Ik ben hierin Abrahams schoot, dat üïoet
ik u zeggen.
Het is hier een fijn huis hoort en het
"eten is puik." (Dat was altijd het eerste,
waar die andere verpleegster over dacht).
„Mijn patiënt is het vreemdste soort
meisje, dat je ooit gezien hebt."
Ik dacht, dat de brief aldus zou voort
gaan:
„Zij is 'actrice en de weduwe van een
jong officier van het Indische leger, die.
Onlangs gesneuveld is, én zij is hier geko
men om bij zijn familie te blijven, en rij
schrikte zoo van een ontsnapten Duitschen
gevangene, die in haar kamer kwam op
den avoind, toen rij' pas was aangekomen,
Hat die schrik en de val, en ik denk haar
vreeselijk verdriet over den dood van haar
man, alles bij elkaar, haar zóó van streek
heeft gemaakt, ""dat rij heélemaal in dë
war is, het arme kind. Iedere minuut
'dringt- rij er op aan, dat ik haar bij een
"anderen naam noem; rij verwart zeker al
de namen, waaronder rij gespeeld heeft,
denk ik!"
Ja, dat zal zuster Phyllis zeker gedacht
hebben; rij, met haar rein pleegzustérsge*
richt I Het volgende zal zij zeker wel oveü
mij geschreven'hebben:
„Men zou nooit denken, dat zij actrice
was, als men haar aanzag. Een heel kalm
gezichtje, nogal aardige blauwe oogen en
een imassa heel gewoon, vlasblond haar.
Haar kleeren passen in 't geheel niet Bij
haar: het opzichtigste ondergoed, dat ik
ooit bij een van mijn patiënten gezien heb,
na die barones uit Milaan, die aan morfiné
verslaafd was. Zij beweert, dat het haaaj
kleeren niet rijn. Ajto kindVanmiddag
vertelde zij mij, dab zij volstrekt niet de
vrouw was van George Meredith. Zij deed
een onmogelijk verhaal, dat rij van rol
verwisseld had met dat andere meisje. Zij
beweerde, dat rij Vera Vayne niet wasj
ik moest haar Juffrouw Rose Whitelandg
noemen. Ik zou haar natuurlijk met het
grootste genoegen Christabel Pankhurst
of Mevrouw Charlie Ohaplin noemen, alé
zij het mij gevraagd Had. Men moet ze huil
zin toaar geven 1"
Zachtjes bewoog zich de vulpen over ius*
ters zachte schrijfportefeuille.
Ik lag mij daar woedend' te maken qvdp
het "noodlot, dat mij veroordeelde dit aan
te zien.
„De eene ellende voor en d© andere na"*
zöoals ik wel gedacht had bij het begin van
die noodlottige reis.
Iedere minuut, die ik doorbracht in inijfli
tegenwoordige valschë positie, maakte dé
verklaring moeilijker. Hoe lang zou het
nog duren, ja, hóe lang, voordat ik in ©taaU
zóu zijn met Georges moeder te praten?
(Woitfi vervolgd).
1 T<T«;"r
