VCDR DEJEUGD
1EIDSCH DAGBIAD
nI'rj»riihKlrimlli»iiiiisilj
Zaterdag 8 September.
Anno <923
Beppie's BesSuit.
lO* wO»
l
door G. H.
„Dag Annie! Dag Jan! Dag Doms Dag
lemaal!"
,Dag juffrouw! Dag juffrouw!" klonk het
an alle kanten.
De trein zette zich in beweging en een
lidruchtig troepje van twee-en-dertig jon-
?ns en meisjes wuifde met zakdoeken de
chterblijvende dames toe, die op het perron
an een dorpje op de Veluwe stonden. Een
nkele echter wuifde niet mee; het waren
•oote jongens, die wisten, dat ze nooit meer
aar de vacantiekolonie zouden gaan. Ze
aren boven den leeftijd, dit jaar was het
nherroepelijk voor het laatst geweest. Zij
even achteraf staan en deden pogingen
zich flink te houden.
Toen het perron uit het gezicht was, gin-
n allen zitten en babbelden zij druk met
dames, die hen naar huis brachten. Ze
rtelden, wie ze hoopten, dat hen van het
tion zouden halen, vroegen, of de juf-
ouw dacht, dat het kleine broertje of zu9je
n na vier weken nog herkennen zou.
In een hoekje zat Beppie Binkhorst, een
isje van fien jaar, nog na te soezen over
het heerlijke der laatste weken, 't Was
J>1 heel prettig Vader en Moeder en de
eintjes weer terug te zien, maar hoe heer-
ik die vier weken voor het arme kind uit
steegje geweest waren, zou niemand
ïuis kunnen begrijpen.
Vader Binkhorst was metselaar en had
oms weken aan een stuk geen werk; juist
den winter, als 't erg koud was, verdiende
ij meestal niefs. Moeder probeerde er wel
iet wasschen wat bij te verdienen, maar
eel tijd had ze daar niet voor met haar vijf
leuters, waarvan Beppie de oudste was.
Beppie had geen onbezorgde jeugd, want
s oudste begreep zij al heel gauw, hoe Va-
en Moeder moesten tobben om rond te
omen. Dubbel had het kind genoten in de
lerlijke natuur, onbezorgd had ze met de
aderen gespeeld, heerlijk gegeten en ge-
apen. In één woord: als zij er aan terug
icht, leek al dat heerlijke haar een droom.
had frissche, roode wangen gekregen en
as eventjes acht pond aangekomen. Het
eine bleekneusje, dat den vorigen winter
)o ziek was geweest, was een heel ander
nd geworden.
De kinderen babbelden zóó druk, dat zij,
óór zij er op verdacht waren, al op hun
estemming aankwamen. Dat was een
reugde, het weerzien van Vader of Moeder
de andere familieleden! Op het Stations-
lein verspreidden zij zich weldra naar alle
uiten.
Er viel natuurlijk heel wat te vertellen,
eppie Binkhorst werd door Moeder en de
free kleinsten gehaald. Vader had werk,
■i Moeder. Gelukkig!
Beppie raakte niet uitgepraat; ze had dan
zoo heel veel beleefd in die vier weken
ze vertelde alles. Alles? Neen, er was
•ts, dat ze maar vóór zich hield, ze wilde
ceder geen verdriet doen. Weet je, wat ze
erzweeg? Dat zij vooral 's Zondags
'el eens bedroefd was geweest, omdat haar
irk zooveel leelijker was dan die der
meeste anderen. Sommfgen hadden zelfs
en nieuwe jurk en die van haar was al
rie jaar oud. Maar de juffrouw had gezegd,
dat zij er zoo netjes uitzag en dat deed ze!
Daarvoor had moesje wel gezorgd.
Daar waren ze al bij hun huisje. Wat
waren de bloemen vóór het raam in haar
afwezigheid mooi gaan bloeien!
En toen Vader en de anderen thuiskwa
men, begon Beppie opnieuw te vertellen.
Toen zij 's avonds naar bed ging. vroeg
Vader:
„Zou je wel weer terug willen, Beppie?"
En zij antwoordde:
„Nee Vader, nou blijf ik bij jullie alle
maal thuis!"
Weken en maanden waren voorbijgegaan,
't Was najaar geweest en winter geworden
en Vader had dit jaar langer werk gehad
dan gewoonlijk. Beppie had haar dikke
wangen wel weer verloren, maar toch was
zij sterker dan andere winters. Maar nu was
Toos, die op haar volgde en acht jaar was.
weer een groot gedeelte van den winter hard
ziek geweest.
Toen 't voorjaar werd, kwam dezelfde
dame van verleden jaar weer bij Moeder om
over de vacantie-kolonie te spreken. Moeder
vërtelde, dat het Beppie zooveel goed nad
gedaan en dat Toos het ook wel ijoodig zou
hebben.
„Nu," zei de juffro.uw, „we zullen ze al
lebei door den dokier laten keuren en zijn
oordeel afwachten, 't Zou kunnen, dat zij
't beiden nog noodig hadden, maar do zwak
ste heeft de meeste kans natuurlijk."
Toen de kinderen thuiskwamen, vertelde
Moeder, wie er geweest was.
„O, heerlijk-" riep Beppie uit, „Wat zou
dat 'n feest zijn, als we samen gingen!"
Hoera!"
„■Ja. ja. maar"reken er vooral niet te vast
op, juffertje, want of jij: 't nu nog wel noodig
hebt, weet ik niet zoo zeker. Do dokter zal
't uitmaken", antwoordde Moeder.
„O Moeder, ik hoop maar, dat wc samen
mogen gaan. Dan zou 't nog heerlijker zijn
dan verleden jaar."
Toen Beppie en Toos dien avond in hun
bed, dat in een hoekje van den zolder stond,
lagen, konden zij den slaap riiaar niet vat
ten. Beppie vertelde honderd-uit, haalde al
lerlei oude herinneringen met nieuwe
frischheid op. Ze vertelde van het lekkere
eten, hoe ieder daar een bed had, heelemaal
voor zich alleen thuis sliepen ze samen
in een niet al te breed bed van de prach
tige natuur, de heerlijke wandelingen, waar
bij het wet eens een enkelen keer gebeurde,
dat een troepje een eind op een boerenkar
mocht meerijden, van de beek en van het
groote feest, toen de directrice jarig was, enz.
eriz. Beppie babbelde maar door en Toos
luisterde met gespannen aandacht. Zou al
dat heerlijks ook voor haar zijn xVeggelegd?
Als 't eens gebeurde
Eindelijk dommelde Toos in en Beppie,
moe van al 't vertellen, werd ook' slaperig,
dacht nu nog aan al de pret enMdfeder
had haar juist een nieuwe jurk beloofd, een
blauwewat zou ze mooi zijnnu
zouden de andere kinderen niet meer op
haar Zondagsche jurk neerzienals ze
ging; heerlijk!
Ook bij Beppie kwam nu het Zandman
netje zand in de oogjes strooien en weldra
droomde zij van al de prèt.
Een paar weken later ging Moeder Bink
horst met Beppie en Toos naar de keuring.
In de groote wachtkamer was het een pret
en een opjvinding van belang.
„Zeg Jan, weet je nog die lange wande
ling naar de .beek, toen we bijoa verdwaald
waren?"
„Zouden wé weer zulke mooie handwerk
jes mogen maken en die mee naar huis mo
gen nemen?"
„Zou ons fort nog niet ingestort zijn?"
Deze en dergelijke vragen hield het
troepje bezig, terwijl de zuster de kinderen
één voor één weghaalde om bij den dokter te
komen:
Telkens als Beppie na dezen dag uit
school kwam, vroeg zij:
„Moeder, is "de juffrouw er al geweest?"
Moeder begreep wel, welke juffrouw zij
bedoelde.
Op zekeren dag was de juffrouw' werke
lijk geweest. Het speet haar heel erg, dat
Beppie niet kon gaan. maar om de reden
was zij blij, want de dokter had haar zóó
flink gevonden, dat nu zwakkere kinderen
voorgingen. Tot die zwakkeren behoorde
ootè Toos.
Toen de meisjes samen thuiskwamen met
Kobus en Jantje, twee aardige bruinoogen
van zeven en zes jaar, vertelde Moeder hun,
wat de juffrouw gezegd had.
Het was wèl een teleurstelling voor Bep
pie-, zij lmd er zóó op gehoopt Vooral nu ze
wist, hoe heerlijk het was, speet net haar
zoo. Toos zou dus alleen gaangelukkige
Toos!
Erkwamen tranen in haar oogen, maar
als een dapper vrouwtje hield zij zich flink.
Gemakkelijk was dit zeker niet, want tel
kens schoot haar-weer iets te binnen, waar
om het nog meer jammer was. En dan de
nieuwe jurk!.... Die kreeg ze toch. had
Moeder gezegd, en dit troostte haar wel een
beetje; ze had dan toch een gelukje dezen
zomer en zou wat netjes zijn, als zij 's Zon
dags met Vader en Moeder en de kleintjes
ging wandelen.
Dien geheelen avond had ze zoo'n vreemd
gevoel over zich: teleurgesteld over haar
niet-meegaan en blij, dat ze de jurk tóch
kreeg. En dan weer een stemmetje, heel
zacht .maar eiken keer, als zij 't hoorde,
klonk het luider:
„Toe, vraag Moeder, of Toos de nieuwe
jurk mag hebben. Ze zal 't zoo heerlijk vin
den en 's Zondags niet zoo bedroefd zijn als
jij verleden jaar."
„Ja, maar ik dan? Ik mag toch ook wel
wat hebben?"
„Toos zal er zoo heel blij mee zijn en zich'
in haar oude zoo ongelukkig voelen bij al
die andere meisjes, terwijl jij toch alleen
maar met Vader en Moeder én de kleintjes
uitgaat."
Beppie peinsde maar steeds door. Vader
en Moeder vonden haar stil, maar schreven
dit aan de teleurstelling toe. 't Was oók
heel 'jammer voor hun oudste, maar toch
waren zij dankbaar, dat hun kind zooveel
sterker geworden was.
Toen Moeder 's avonds de kinderen kwam
toedekken, voelde zij twee. armen om'haar
hals slaan en hoorde zij Beppie's stemmetje
in haar oor fluisteren:
„Moeder, geeft tj Toos de nieuwe jurk
maar, Zij heeft er nu meer aan 'dan ik."
1 >v
