2i.
Rheumatiek,
eisfwiP
KLOOSTER:
BALSEM
uit onze staatsmachine.
Oie pijn in Uw nek
en Uw arm is
De Excursie van Ned. Land
bouwers naar Noord Italië,
het pijnstillend wrijfmiddel
Wacht niet,
maar geneest UI
r"r
Het voornemen bestaat om ter gelegen
heid van het rcgccringsjubilciim der konin
gin te Batavia een Nederlaudsch werk voor
orkest en gemengd koor tot uitvoering ie
brengen. Een groot aantal deelnemers heeft
zich hiervoor reeds aangemeld
Te Bandoeng is een vereeniging van Indo-
ïnilitairen opgericht; aanvankelijk alleen
bedoeld voor onder-officieren, is al spoedig
besloten ook minderen op te nemen. Doei
van den bond is uitsluitend het behartigen
der idcëele en iutcllectueele belangen der
indo-militaircn, dus niet van de materieel©
belangen.
De a-eeds tal van jaren bestaande alge-
meeno onderofficiersvereeniging „One Al
ler Belang'' kenmerkt zich den laatsten tijd
door uitingen, die kwalijk door den beugel
kunuen en die een geest openbaart, welke
niet thuis behoort in een corps, waarop
het gezag in de eerste plaats moet kunnen
rekenen.
Verw'acht wordt dan ook, dat de vereeni
ging- van Indo-militairen Diet naast, maar
tegenover O.A.B. zal komen te staan.
Dit Bandoeng komen berichten, dat de
buitenlaudsche deelneming aan dc Jaarbeurs
dit jaar vrijwel geheel ontbreken zal. Da
omstandigheid, dat naar Bandoeng een kost
baar goederenvervoer per spoor noodig is,
is een van de voornaamste redenen. Japan-
6ehe deelnemers, zijn er nog in ;t geheel
niet. Dc federale en locale regecringen van
Australië onthouden zich van inzendingen
en men moet nog hopen, dat particuliere
firma's in Australië alsnog tot deelneming
te bewegen zullen zijn.
De geruchten, dat het legerbestuur en
enige oppCiV-offieieven een zeer weinig wel
willende houding zouden aannemen tegen
over de Ned. Indischo officiers vereeniging,
wordt door het Alg. Ind. Dbl., „de Prean-
gerbode", volkomen tegengesproken, daar
toe gemachtigd door het hoofdbestuur der
genoemde vereeniging.
In een geheime vergadering behandelde
«3e gewestelijke raad van Soerabaja het ge
val van een keurmeester te Sidhoardjo,
vroeger lid van den S. I., die zich op ver
gaderingen aan ontoelaatbare uitlatingen
'schuldig maakte.
Deze man richtte daarna een af deeling
der communistische partij op. Dit feit was
den voorzitter aanleiding, den raad de prin-
cipieele vraag voor te leggen, of een raads-
dienaar, die tot een communistische corpo
ratie behoort, gehandhaafd kan blijven.
Do Q-aad besliste in ontkennenden zin.
Voortaan zullen communisten dus niet
meer toegelaten blijven of worden in dienst
yan het gewest.
De gewestelijke raad geeft met deze be
slissing allen anderen localen raden en ook
de regeering een navolgenswaardig voor
beeld.
Nadat (reeds de vorige week in verschil
lende Indische mailbladen dc meening was
aangetroffen, dat het ongeluk in den Kloet-
tunnel aan zorgeloosheid en gebrek aan toe
zicht te wijten zou zijn geweest, komt thans
de „Java-Bode" met de mededeeling, dat
ongeveer een jaar geleden de beer O. von
Beer van het Mijnwezen opdracht kreeg,
om over de werkzaamheden in den Kloet-
tunncl rapport uit tc brengen en in zij:)
rapport onomwonden heeft verklaard, dat
bij voortzetting van de gevolgde werkwijze
een catastrophe niet kon uitblijven.
Zooals bekend is, werd, om tot bezuini
ging bij de S. S. te geraken, een vrij groot
aantal buitenlaudsche ingenieurs, met ver
breking van hun contract, naar Europa
tea-uggezonden. Natuurlijk kon dit alleen
geschieden met degenen, die vrijwillig daar
in toestemden; dezen kregen behalve vrij3
overtocht le klasse, nog 15 maanden trac-
tement uitbetaald. Intusschcn zijn er vcr-
echeidenen, die deze regeling niet aanvaard
hebben en op naleving van het contract
blijven staan. Het „Nieuws van den Dag
voor N. I." vertelt thans, dat deze laatsten
Op origineele wijze worden „genomen". Ze
worden ongeveer elke weck overgeplaatst
en op deze wijze „gejonast", net zoolang
tot ze vanzelf in de nieuwe voorstellen zul
len „happen".
liet bericht lijkt erg onwaarschijnlijk, om
het zacht te zeggen. Indien het waar zou
zijn, zou het voor de waardigheid van het
Indische gouvernement ernstig te betreuren
wezen.
Van weduwnaars en onbestorven weduwen.
(Nadruk verboden).
Er zijn heel veel weinig onderhoudende
■wetten; dc Pensioenwet is er een van en
die munt dan behalve door droogheid ook
nog uit door lengte en daaraan evenredige
ingewikkeldheid, zcodat er wol eenige re
den is om te veronderstellen, dat er maar
een uiterst gering aantal Nederlanders ziju,
die in de Pensioenwet 1922 en de nieuwe
wijzigingsvoorstellen volkomen thuis zijn;
zóó thuis, als zij zich gevoelen in hun huis
jasje plus pantoffels. Reeds het leit, dat
de Pensioenwet 1922 in 1923 gewijzigd wordt
cu daarbij leemten ter sprake komen, dio
niet in het laatste jaar geopenbaard zijn.
bewijst, dat de materie zeer veel omvattend
is en dat ncch de Regeering, noch de Twee
de Kamer ovca* armen beschikt, lang ge-
noeg om alle belangen te omvatten. En
toch, belangstelling is er genoeg, want
wij erkennen, dat het een beetje ondeu
gend is aan die Pensioenwet zijn de
stoffelijke belangen verbonden van eenige
honderd-duizenden ambtenaren enelk
van-die ambtenaren brengt bij verkiezingen
een stem uit.
Wij zijn volstrekt niet van plan, om de
^geheele pensioenwet te bespreken of de nu
voorgestelde wijzigingen. Wij willen maar
ecu enkelen greep doen in de veelheid der
vraagstukken, die zich voordoen.
Natuurlijk is er telkens, wanneer er pen
sioenregelingen werden voorgesteld, eerst
een berekening gemaakt van „wat het zal
kosten" en zoo noodig is in dit verband
daarmee berekend, wat er door of voor
elk der toekomstige pensioengerechtigden
moet betaald worden als jaarlijksche bij
drage of premie.
't Spreekt vanzelf, dat bij zulke bereke
ningen in aanmerking is genomen, dat er
heel wat zijn, die nooit aan een pensioen
toekomen; zij verlaten ontijdig den dienst
of verliezen op andere wijze hun aanspraak
op pensioen, of wel zij sterven. Dan komen
gewoonlijk wel de weduwe en de wcezen
voor pensioen in aanmerking; maar er zijn
er al weer heel wat, die niet huwen of
geen kinderen hebben of die als kinder -
looze (in den 2ia der Pensioenwet) weduw
naar sterven.
Dat zijn allemaal meevallei tjes voor het
pensioenfonds, want getrouwd cf niet ge
trouwd, kinderen of geen kinderen, je be
taalt zooveel jaarlijksche premie, al be
staat er zoo goed als geen kans, dat je
ooit een cent zal trekken. Daar is nu een
maal op gerekend. Het is gebeurd, dat een
ambtenaar op reeds gevorderden leeftijd
met zijn trouwe huishoudster huwde, om
haar het weduwenpensioen te verzekeren,
als hij kwram te sterven, en dat hem dit
door sommigen heel kwalijk werd genomen
en het hem aangerekend werd als een
weliswaar vergeeflijke, maar toch dief
stal aan den Staat of dc gemeenschap.
Maar het sterkst komt het bovenbedoelde
uit bij de vrouwelijke ambtenaren. Een
zeer groot aantal van deze vrouwen ver
laat den dienst lang vóór den leeftijd,
waarop zij pensioengerechtigd worden. En
die in dienst blijven, zijn meestal onge
huwde vrouwen, die voortdurend betalen
voor haar „weduwe en weezen", maar
wier bijdrage nocit een tegenprestatie ent-
moet. En de gehuwden zijn tweeërleióf
de man is ook ambtenaar en dan hebben zij
bij den dood van haar man recht op wedu
wenpensioen, maar ook op haar eigen trak
tement; óf de man is geen ambtenaar
op later leeftijd ongeschikt om in eigen
onderhoud te voorzien; dan krijgt hij bij
den dood van zijn vrouw-ambtenares geen
cent, omdat zij geen man was en hij geen
vrouw; zij heeft levenslang betaald ten be
hoeve van haar „weduwe", maar ieder
wist, dat zij nooit een weduwe kon achter
laten.
Min of meer verwant aan' deze onbil
lijkheid is een andere, n.l. dat dc ambte
naar weduwenaar wordt en ter verzorging
van zich of van zijn kinderen bijv. zijn
zuster of de zuster van zijn vrouw in huis
neemt. Die vrouw neemt dan alle plichten
van de huisvrouw waar en heeft misschien
een lieve taak of een bezoldigde betrekking
verlaten; maar als de ambtenaar sterft,
staat zij op straat en kriigfc niets, terwijl
de man altijd door betaald heeft ook voor
zijn weduwe. Hem blijft niets anders over
dan te doen wat de ambtenaar van straks
deed, en maar een nieuw soort marriage
de raiecTi" te sluiten met zijn schoonzuster.
Over deze en dergelijke eigenaardigheden
heeft de Tweede Kamer het Dinsdag ?9
Mei gehad. De dames AVcsterman on Bakker
—Nart hebben voorstellen gedaan om deze
onbillijkheden weg te nemen en wij hopen,
dat degenen, die tegen die voorstellen stem
den en ze deden vallen, andere zeer ge
wichtige redenen daarvoor hadden dan de
meening, dat zij niet dienden om een on
billijkheid weg te nemen. Wij mogen na
tuurlijk aannemen, - dat bij de opstelling
der berekeningen, die aan de pensioenwet
ten grondslag liggen geen aandacht aan deze
bezwaren is- geschonken, omdat zij zich
toen minder deden gevoelen, o.a. doordat
er toen minder vrouwelijke ambtenaren
waren. Een uitbreiding van bet aantal pen
sioengerechtigden kon inderdaad de een
maal gemaakte berekeningen doen falen.
Mej, Westerman dan had een dj raw ar
tikel 91a voorgesteld, luidende:
Bij overlijden van eeD gehuwde vrouwe
lijke ambtenaar kan door Ons, den Pen
sioenraad gehoord, aan haren weduwnaar,
indien deze geheel of ten deele niet in
staat is in eigen onderhoud te voorzien,
op zijn verzoek pensioen worden verleend
volgons regelen hij aJgemeenen maatregel
van bestuur te stellen."
Men zal inzien, dat. het vcorstei alles
behalve een shug karakter hader waren
allerlei voorwaarden gesteld: „den Pen
sioenraad gehoord", „do behoeftigheid
van den man", „regelen bij algcmeenc
maatregel van bestuur" en dan het zeer
gewichtige wóórd je „kan" Vroeger kon
iemand, en dos ook de vrouw, verklaren,
niet to wenschen a-an het fonds? deel te n©-
men, maar nu moet dc vrou'w deelne
men cn 5V£ pioe storten voor het wedu
wen- on weczenfonds en zij laat haar man
misschien hulpbehoevend achter. Dart» do
vrouw kostwinster blijft, als zij gehuwd is,
kam een gevolg zijn van den gezondheids
toestand van den inan en zij is dan werke
lijk geen -ambtenares uit overdreven winst
bejag of uit liefhebberij, maar uit harde
noodzakelijkheid. Do Staat noodzaakt haar
tot bijdragen voor anderen, maar do
Staat belet haar voor haar man te zorgen.
Heb amendement is verworpen met 40
tegen 23 stemmen tegen(3e rechterzijde
en twee plattelanders.
Mevr. Bakker—Nort vcrcfcxliigde een an
der voorste], luidende
„Indien een ambtenaar (ambtenares) of
ge.pensionneerde ambtenaar (ambtenares)
met minstens 25 voor pensioen geldendo
dienstjaren overlijdt, zonder weduwe of
weezcii achter te laten, kan Onze Minister
van Financiën ten aanzien van de inwonen
de ongehuwdo zuster, die zonder eenigo
bezoldigde betrekking te vervullen gedu
rende de laatste 10 jaren vóór het over
lijden van den broeder (of de zuster) de
huishouding van de(n) overledene heeft
waargenomen, de voor het pensioen der
weduwe geldende regelen van overeen
komstige toepassing verklaren."
Ook dit -amendement was. zoo gesteld,
dat ei- voldoende kans was, dat het fonds
er niet al te zeer door bezwaard zou wor
den. Ook was een dergelijke bepaling al
in li-et oorspronkelijke wetsontwerp voor
gekomen cn dc Minister van Financiën
had ge on bezwaar geopperd tegen de mo
gelijkheid om aan de zuster van een amb
tenaar (man) pensioen te verleen en. Dit
amendement bedoelde, nu de zustor-huis
houdster van oen ambtenaar te gedenken.
Z-ooals duidelijk blijkt zou het pensioen
aan do zuster alleen dan worden uitbe
taald als aan eon zeker aantal dienstjaren
was voldaan en als er geen weduwe (van
den ambtenaar) en geen weezen waren.
De heer Wintennans wilde den eiscb
„geen weezen" laten vallen en stelde een
sub-amendement. voor in dien zin. Hij wil
de eoa ambtenaar met kinderen niet in
ongunstiger positie stellen d-an een onge
huwde of kindcTlooze. En hij verklaard©
het amendement BakkerNort alleen dan
to aanvaarden als zijn sub-amendement
werd aangenomen.
En het werd aangenomen met 33 tegen
30 stemmen
En nu keent het merkwaar digehet al
dus geamendeerde amendement van Mevr.
Bakker—Nort werd verworpen met 45 te
gen 13 stemmer? en tot de tegenstemmers
behoordede lieer Win termans, die
(ai© boven) verklaard had er dan alleen
vóór te zullen stemmen als zijn sub amen
dement werd aangenomen. En dat was
aangenomen.
Maar ,do Minister had verklaard geen
bezwaar- te hebben tegen het amendement
Bakker—Nort, wel echter tegen dat van
don heer "W intermans, omdat als dat werd
aangenomen, de zuster bevoordeeld zou
worden ten koste van do weezen, want
voor weduwen en weczen samen wordt oen
©om in haar geheel uitgekeerd.
Daar echter het geamendeerde amende-
morjb-BakkerNort alleen werd afge
stemd, omdat de Minister dreigde om bij
aanneming het geheele ontwerp to zullen
intrekken; en hij daarentegen niets had
tegen het oorspronkelijke amendement
van Mevr. BakkerNort heeft deze nu
een initiatief-voorstel ingediend van den
zelfden inhoud als haar amendement, los
dus van de onaannemelijke uitbreiding van
den heer Wintermans. Als de Kamer dat
spoedig behandelt, kan het nog, bij aan
neming natuurlijk, tegelijk ongeveer nvet
het aangenomen ontwerp tot- wet worden
"verheven en in die wot worden opgeno
men.
RECLAME.
VIRGINIA CIGARETTES
ültijd dc eerste in kwaliteit".
Grdcih
London
7719
{Particuliere Correspondentie).
(Nadruk verboden).
II.
Ben hartelijke cn grootsche ontvangst.
De „zuidelijke" volken zijn bekend om
hun spontaneïteit, hun enthousiasme en
groot© hartelijkheid, die zij zelfs aan don
c\ag loggen tegenover personen, die zij
voor de eerste maal in hun leven ontmoe
ten. Do Italianen hebben tijdens de excur
sie. aam do Hollanders geloond, die eigen
schap pon, maar vooral de laatste, in hooge
raato te bezitten, want do wijze, waarop
men ons heeft ontvangen, is in ëén woord
„geweldig" geweest. Hoewel het mij bij
verschillende dingen gebleken is, zoo trof
het mij bij de ontvangsten toch wel in het
bijzonder, dat dc Italianen d>en indruk we
ten, te wekken een volk "te zijn van „gramfo
seigneurs". Men houdt niet van peuter-
werk, maar zet bijv, een tocht direct
grco'sch op, richt een kolossaal feestmaal
aan, trekt er met een stoet van 20 automo
bielen of meer op uit, kortom, men krijgt
bij alles wat men ziet het gevoel, met een
groot volk te doen te hebben. Dat komt na
tuurlijk in en bij alles naar voren. Telt
men bij onze landbouw-yerecnigmgen de
leden bij honderden, hiér in Italië rekent
men ze bij duizenden en daardoor is men
in staat, op zeer luisterrijke wijze te ont
vangen.
Het is ons uit persoonlijke ondervinding
beleend hoe bij ons te landie buitenlandsobe
excursies ontvangen worden, en dan moe
ten we zeggen, dat men ook hier wel weet
te ontvangen en dat de Hollandsoho boer
zeer gastvrij is, maar alles wondt hier meer
uitgerekend1. „De finAncieele toestahd is
een voorwerp van aanhoudende zorg van
den Hollander". Hij ziet over hot alge
meen meer op de penning, wat op zichzelf
een hoogst verdienstelijke eigenschap is,
maar in sommige gevallen, met name ibij
het ontvangen van vreemdelingen, op zij
gezet moest worden.
In Italië denkt men wel een beetje an
ders over deze zaken, kosten schijnen voor
zoo'n bijzondere gelegenheid niet te be
staan, men doet alles om den vreemdeling
oen goeden, royalen indruk van den boel
mee te geved. Deze moet overtuigd wor
den, dat men in Italië iets weet te piestee
ren en te organiseeren. Do wijze, waarop
sommige particulieren ons in hun huis
ontvingen en als gastheer fungeerden, was
eenvoudiig overweldigend.
Die reusachtige ontvangsten begonnen te
Vercelli, het centrum van de rijstcultuur.
De vereeaiigijig voor de rijstcultuur bdbd
aldaar een lunoh aan en we hadden met
een volop de gelegenheid met de bewonde
rd»- jen benijdeelswajairdüge (welsprekend
heid van de Italianen kennis te maken.
Do woorden rollen over do lippen en wor
den inet zeer veel vuur en met krachtige
gebaren uitgesproken. Hoe wél hefc Ita-
liaansch voor oen gewoon sterveling, die
slechts de drie moderne talen spreekt, niet
is te verstaan, zoo luister je toch gaarne
naar de talentvolle sprekers.
Den volgenden dag was in Lodi het
Coöperatief Landbouw-Consortium de gast
heer. Aan de lunch namen vele stedelijke
en provinciale autoriteiten deel en werden
wcderzijdsch hartelijke toasten, uitgespro
ken.
De dag daarop vcrecnigd© do „Federa
tion© Italians c!ci Conzorzi agrari" liet
grootst© consortium in Italië met vertak
kingen over het geheele land en vrijwel de
eenige centrale cooporatie voor den aan
koop on distributie van alles wat voor den
landbouw benoodigd is de deelnemers
der excursie aan een groot feestmaal, waar
bij wederom tal van plaatselijke en provin
ciale autoriteiten het woord voerden. De
redevoeringen werden door den leider der
excursie, onzen gedelegeerde aan het In
ternationaal Landbouw Instituut te Rome,
dr. J. J. L. van Rijn en door den heer J.
W. Westerdijk, lid der Eorsto Kamer, be
antwoord.
Yan dit oogenblik af stonden den excur-
sionifiten zware dagen tc wachten. Het
programma begon soms al om half 5 in
den morgen on ncoit later dan 7 uur en
eindigde geregeld eerst om half 12 des
's avonds op zijn vroegst. Behalve natuur
lijk het bezichtigen van belangwekkende
zaken cp landbouw- cn water staatkundig
gebied, moest iederen dag worden deelge
nomen aan ten minste twee groote feest
maaltijden In den regel kwamen we dos
avonds tegen achten na een vermoeien den
on snikheeteu dag, dik onder het stof
en het kan stuiven in Italië in een
vreemd hotel aan en dan luidde het wacht
woord steeds- „binnen 15 minuten weer
beneden, want de gemeenteraad, de com
missaris des konings, liet bestuur der 'land
bouw vereen iging, -enz. waohton ons daar
en daar met het diner". Dan was het in
allo haast je koffer zien machtig te worden
uit „do groot© hoop", even vlug je gezicht
en handen w&sschon, een ©choon boordje
om doen en je schoenen wat afschaffen om
binnen het toegestane kwartier in je sport -
pakje of stoffig colbert aan de verschil
lende autoriteiten te worden voorgesteld.
Deze heeren waren eohter gélukkig zoo
verstandig steeds hun deftige zwarte jas
thuis te la tem, zoodat we, geloof ik. niet al
te veel afstaken.
Zoo ging het in Ravenna, waar een groot
diner vanwege het gemeentebestuur was
aangericht. In Massalombarda, het cen
trum van de vruohtencultuur, werd een
zeer uitgebreide lunch aangeboden door
den heer en mevrouw Bonvicini, eigenaars
van een gr ooi en vruch tem tuin. Hier waren
wo in het land der fascisten en die burge
meester van deze plaats was tevens het
hoofd van het fascisten-leger in de geheelo
streek. Deze bijzondere persoonlijkheid,
met zijn groeten, zwarten flambardhoed
steeds scheef op het hoofd en met zijn
eigenaardige oogem, die ieder een andere
richting uitkeken, heeft bij ons allen een
indruk achtergelaten. Vele malen was hij
met communisten e. d. slaags geweest cn
met voldoening wee6 hij op do overwinnin
gen die hij had behaald. Als tafel-praoses
bleek hij echter ook nog over groote ora
torische talenten te beschikken. In geen
plaats was.de ontvangst naar mijn mee
ning zoo hartelijk al hier. Alles ging ook
van de menschen zelf uit en niet van hun,
vereeniging. In een anderen vruohtentuin,
van den heer Borgnini, vonden we in den
namiddag weer do noodige tafels gereed,
die in alle opzichten deden denken, in Lui
lekkerland to zijn aangeland. De menschen
wilden ©cis hier bijna niet laten gaan en
toen ten slotte het uur van vertrek was ge
naderd, deed een honderdtal personen ons
uit het dorp uitgeleide onder luide toejui
chingen en het hoera-gcroep der fascisten,
die in do lucht bun „Eja, eja, alala" deden
weerklinken.
's Avonds om 8 uur wachtte ons in het
groote, oude kasteel van Ferrara wederom
een kolossaal daner, -aangeboden dooi- do
landbouwvere6niging van Fearara. Hier
aan naimcu ongeveer 80 personen deel en
werd achtereen volgen s het woord gevoerd
door den burgemeester dei' stad, den com
missaris des konings, clte-n voorzitter van
de Maatschappij voor Ontginningen te For
rara en den afgevaardigde van Ferrara
voor de Tweede Kamer te Rome. Zij wer
den allen door dr. Yan Rijn, dio ook heel
goed Italiaausoh spreekt, beantwoord.
Do beide daarop volgende dagen, waar
op een bezoek werd gebracht aan de impol-
deringen in dat gebied van do Po-delta,
deden de deur dicht. De nachttrein uit
Rome had tegen 4 uur in den morgen den
onder-secretaris, den heer Corgini, naar
Ferra/ra gebracht, om het gezelschap de
groeten von den Minister-President, den
heer Mussolini, ovor te brengen. (De minis
ters heeten in Italië ook wel „staatssecre
taris" en do onder-staatssecretaris is even
als do minister een politiek persoon). Do
onder-minister sloot zich bij de excur6io-
nisten aan en om haJf 6 snorden oen 20-tal
automobielen lange de 6toffige wc-gen der
inpolderingen in de buurt van Ferrara.
Een ware zegetocht stond ons te wachten
De leiding berustte bij de groote ontgin-
ningsmaatsohappij de „Fed-erazione Nazio-
nale dclla Bonificlie" eai deze heeft zich
wel op zeer bijzondere wijze van haar taak
gekweten. Aan iederen deelnemer werd bij
het begin van den tocht een portefeuille
ter hand gesteld, bevattende kaarten van
de streek waar wo doorheen tuften, be
schrijvingen en andere waardevolle gege
vens betreffende het weak in deze streken.
In die meeste dorpen heersehte een feest
stemming en had men de Italiaansehe en
Nedorlandsche driekleur uitgestoken. Do
halve bevolking ivas soms op do been, oan
de vreemde gasten te begroeten, die steeds
zco vriendelijk waren deze menschen lan
ger dan een half uur in een stofkoloon te
hullen.
Bijzonder treffend was de ontvangst, in
het naar de prinses genoemde dorp. Jolan-
da, di Savoia, 2V6 M. beneden den zeespi*.
gel gelegen eu nog maar weinige jaren oud*
Een groot muziekkorps had zicb hier onl
gesteld om or.a met het „Wilhelmus" tn
„Wien Neerlar.dscb Bloed" tc begroeien
Ter eere van het bezoek van den onder
minister werd ook eenigo malen bet Ita"
lia-ansche volkslied gespeeld, dat we trou
wens de beide dagen in verschillende dor*
pen te hooren kregen en welke melodie
aarOig mefc den aard van den Italiaan over
eenstemt In Jolanda, on ook elders, had
zich voorts een eei ewacht van fascisten op
gesteld, dio bij het naderen of vertrekken
van den stoet plcehtig arm en hand uit
strekten bij wijze van groet. Op vele plaat
sen stonden jong© meisjes langs den weg
geschaard en wierpen bloemen in de auto's
©n, naar ik later vernam, speet het menig
Hollander geducht, niet eons even uit te
hebben kumien stappen om op zijn gemak
do schoono „signoriaia" to bedanken voor
dezo geurige en kleurige hulde, want
knappe meisjes, die zijn er in Italië
Het is wel niet- noodig te vertellen, dat
ock in Jodanda do tafel met allerlei ver-
frisschingen gedokt stond en de vermouth
or evenmin ontbrak: Overigens had men
in dit dorp wel al het mogelijke gedaan
om het den gasten zoo gemakkelijk moge
lijk te maken en had men bijv. een mooie
col lectio vee en paarden in weiden vlak bij
het dorp -bijeengebracht.
De Maatschappij voor Ontginningen vau
Ferrara cn do grootgrondbezitter, de heer
Casalicchio, beden op beide dagen da
lunch eu een middagmaaltijd aan. waar
aan zoo steeds 7080 personen deelnamen
cn waarbij door velen, o. m. door den
der-minister, hoi woord werd gevoerd. Do
wenscli werd geuit, dat meei-dere excur
sies zouden volgen, ook van Italianen naar
Nederland, opdat men elkaar beter zou
leeron kennen cn wao-rdceren, hetgeen een
gunstig en invloed zou hebt-en op et? han
de 1 shetrekkiugon tusscbeii de beide lan
den.
Een merkwaardig staaltje, hoe hefc in
Italië toegaat, kregen we nog den iwee-
den dag in Adiria te zien. Vlak bij een hoek
stond een café. Er werd besloten daar even
toon te leggen, want c)o geweldige hitte had
droge kelen veroorzaakt. Hob duurde niet
lang of het geheele gezelschap deed zich
te goed aan wijü, bier, limonade, ijs, enz,
en do ondcr-miüister in eigen persooa
leunde gemoedelijk tegen de toonbank eu
leschte zijn dorst aan een glas citroen met
spuitwater. Na enkele minuten was heb
weer instappen en draaiden de auto's oni
den hoek, om het daarop Tolgende oogen
blik midden op hefc marktplein te staar.
Hier was een groote mejischenmassa op de
been on had do minister de hulde der bur
gerij in ontvangst te nemen, terwijl ceu
vendel jeugdige zvarthemden (de oudste
der jongens waren hoogstens 15 jaar) de
noodig o eerbewijzen verrichtte. Dat duur
de eohter ook al niet langer dan 3 of 4 mi
nuten do minister kwam er zijn auto
niet eens voor uit cn voort ging het
weer. Zoo gaat het in Italië.
Tegen 7 uur in den avond werd hefc ge
zedechap te Chioggia door 't watersohaps
bestuur van Venetië ontvangen. De pro
vdncio Yenetic had zich tijdens den gehee
len tocht doen vertegenwoordigen door den
heer Sn 11 ara, do eenigo Italiaan, dien ik
heb ontmoet cn dio do drie moderne taler
vloeiend sprak. Het waterschapsbesW
had een boot ter beschikking gesteld void
een tocht naar de beroemde stad en
tuurlijk verzuimde het niet ons aan bcortj
met con grooten maaltijd te wachten. Hebi
was heerlijk zacht weer, een veel voorkof
mond Verschijnsel in deze streek, en meiv|
kon blootshoofds en zonder jas aan tafeu
blijven zitten. Zoo iets moest men begint]
Mei maar eens aan boord van een scliip opj
do Noordzee probeeren 1
Togen 10 uur kwamen de lichten van dol
eilandenstad duidelijk in het gezicht ert
klonk plechtig het „Wilhelmus" over de]
wijde, stille watervlakte van de Adriatif
sohe zee
De Italiaansehc pers heeft heel wat köj
lommen aan liet bezoek der Hollanders en
de officieel o entvangsten gewijd en ongi
twijfeld behoort dezo excursie tot de]
merkwaardigste, welke cr ooit door Ho!
landecli© landbouwers zijn gemaakt.
K,
RECLAME.
't gevolg van den naiten zomer!
RJicts beter «fan
m Alom verkrijgbaar.
7723
