ROSA.
FEUILLETON.
Ver over de Zee.
I girmoii met een week vacantie, in welken
tijd zij „zich op Berkenhoek zouden gaan
(thuis voelen". Tante Ada was echter blij,
toen de week om was en zij Vic naar school
zag gaan op den dag, waarop wij hem weer
thuis zagen komen.
.j Het tweetal zat weldra heel knus met Hec-
tor in het tuinhuisje. De boeken en de
1 nieuwe schriften dagen over de tafel ver-
spreid.
„O. de thema is niet zoo heel moeilijk",
zei Atie opgewekt, terwijl zij haar inkeek.
I „Als jij daarmee begint, zal ik de rivieren en
steden in den atlas opzoeken en terwijl jij
het werkwoord leert, zal ik een manier be
denken, waardoor je die vervelende jaartal
len gemakkelijk onthouden kunt".
Atie had altijd vlugger kunnen leeren dan
1 Vic, die nu op zijn thema zat te blokken, die
hem allerlei onoverkomelijke moeilijkheden
opleverde. Hij zat er zóó lang op te tobben,
dat Atie er het geduld bijna bij verloor.
„De rest zal ik straks wel afmaken en bet
[werkwoord leer ik morgen ochtend wel op
weg naar school 1" zei hij eindelijk. „Nu
eerst de jaartallen maar
Atie was er werkelijk in geslaagd een ma
nier uit te vinden, waarop zij de jaartallen
zonder al te veel inspanning in het hoofd
van haar broertje kon stampen. Samen na
men zij de aardrijkskunde een keer door,
maar zijn thema moest hij zelf maken.
En vóór het laatste boek nog dicht was,
moesten de kinderen naar bed. De renpartij
;naar huis was de eenige ontspanning, welke
zij dien avond hadden.
(Wordt vervolgd.)
Heb je er al eens over gedacht, welke
meisjes je op je verjaardag zult vragen? zei
moeder tegen Marietje.
Marietje zou de andere week Woensdag
zeven jaar worden. Ze zat op school in de
eerste klas en mocht nu van 't jaar voor het
eerst schoolvriendinnetjes bij zich vragen.
Ja moeder, mogen Willy, en Annie en
(Jettie bij me komen spelen?
Natuurlijk, zei moeder, maar vind je
drie meisjes niet weinig? Ik zou er meer
vragen, als ik jou was. 't Mag gerust, hoorl
Nee moeder, liever niet. Ik vind het
niet prettig zooveel kinderen.
Marietje was een beetje verlegen en had
daardoor ook niét zooveel vriendinnetjes.
Maar laatst, toen Annie's zusje jarig
was, ben jij ook gevraagd, zei moeder, dan
moet jij haar met je eigen verjaardag ook
vragen. En .Jan, haar broertje, en dan nog
het zusje van Jetty!
O nee, moeder, als 't u blieft niet! Jan
trekt altijd leelijke gezichten tegen me en
dan word ik zoo bang. En Riek, hei zusje
van Annie plaagt me altijd en het zusje van
Jetty lachte me laatst uit, omdat ik zoo bang
was van een spin.
Je moet het zelf weten, kindje, zei moe
der, jij bent jarig. Maar het lijkt me veel
prettiger als er meer kinderen komen. Wat
is dat nu, drie meisjes.
O nee, moeder, heusch niet! Annie en
Willy en Jettie, dat is genoeg, niemand meer!
Nu goed dan, zei moeder, vraag dan
morgen maar of ze volgende week Woens
dagmiddag bij je komen spelen.
Willy, Annie en Jettie mochten alle drie
van haar moeder en Marietje was in de
wolken.
Eindelijk was het Dinsdag, den volgen
den dag zou ze jarig zijn. Moeder stond om
vier uur bij school en ging toen met Marietje
in een banketbakkerswinkel allerlei heerlijke
dingen koopen. Taartjes zouden den anderen
dag worden thuisbezorgd.
Heel nauwkeurig schreef de bakker het
adres op en vroeg Jioe laat ze bezorgd
moesten worden.
Elf uur, zei moeder.
Marietje voelde zich erg gewichtig-
Dat was nu allemaal oihdat zij morgen
jarig was. Wat een feest, wat een feest!
Huppelende liep ze naast moeder naar
huis.
In de brievenbus lag een brief toen ze
thuiskwamen.
Van grootvader, zei moeder, die het
schrift dadelijk herkende. Grootvader is er
vroeg bij, om je te feliciteeren.
Moeder en Marietje gingen samen naar de
huiskamer, waar moeder het licht aanstak
en de zakjes met het lekkers eerst even een
veilig plaatsje gaf op het buffet
Toen maakte moeder den brief open.
Wat een verrassing, Marietje, zei ze
toen, grootvader komt morgen zelf naar je
toe en hij brengt een vriendinnetje voor je
mee, schrijft hij. Ze heet Rosa.
Marietje's gezicht betrok.
Ik wil geen vriendinnetje, zei ze boos,
ik hou niet van vreemde meisjes.
Ik weet zeker, dat het een heel lief
meisje zal zijn zei moeder, anders zou groot
vader haar niet meebrengen.
Toen ik den vorigen zomer bij groot
vader logeerde, was er ook een meisje, en
dat stak haar tong tegen me uit, omdat ik
'geen krijgertje met haar wou spelen.
En heette dat meisje ook Rosa?
Dat weet ik niet meer.
Er kwamen tranen in Marietje's oogen.
Toe moeder, schrijf aan grootvader,
dat er heelemaal geen meisjes bij me ko
men spelen. Dan brengt hij Rosa misschien
niet mee!
Toe kindje, wees nu toch niet zoo kin
el
derachtig .Ik weet wel zeker, dat Ros
lief meisje is.
En bovendien, als ik dat aan groot
schreef, zouden je andere vriendinfDt
morgen ook werkelijk niet kunnen
en dat zou een heele groote teleurst
voor je zijn.
Dan kunnen ze Zaterdagmidda
men!
Moeder werd een beetje boos.
Hoor eens, ik wil er nu verder
meer over hooren. Morgen komen je
dinnetjes en Rosa speelt met jullie m(
Marietje vond haar verjaardag nu
maal niet prettig meer. En den anderei
gen, toen ze wakker werd, was haar
gedachte weer: „Rosa!"
Toen kon ze niet meer blij zijn, zooa
ders wanneer ze jarig was. Waarom
dat vreemde kind nu ook juist van
komen?
Van haar vader en moeder kreeg Mi
een prachtig poppenhuis, maar ze \*|>a
lang niet zoo mee in haar schik, als
en moeder hadden gedacht
Rosa is natuurlijk een heel ven
kind, pruttelde ce aan het ontbijt.
Ik vind het niets aardig van je, oi U1
iets te zeggen van een meisje dat j
nooit hebt gezien. Jij bent een ven
kind! zei haar vader boos.
Marietje barstte in tranen uit. Dat
er nu nog bijkomen, dat haar vader bi
haar was, dat gebeurde bijna nooit! De
len ochtend op school moest ze er dai
ken.
Die akelige Rosa bederft mijn
verjaardag, zei ze tegen zichzelf. .Qi
's Middags, door het spelen met de öt
meisjes, vergat ze gelukkig haar verdr
Het was ook zóó heerlijk!
Eerst hadden ze door het heele huii
kruipertje gespeeld, toen hadden ze
keuken echte poffertjes mogen bakk
nu speelden ze moedertje. Juist zouc
bij elkaar op visite gaan, om de poffer
te eten, toen er ineens hard werd gel
Marietje schrok.
Dat was natuurlijk grootvader met
En ja hoor! De deur van de kame
open en „Waar is- de jarige?" hoord
rietje grootvader zeggen. Ze duride haa
opkijken, want grootvader had natuurl
vreemde meisje bij zich. Toen ze eii
naar hem toe ging en opkeeknee
wat was dat?
Naast" grootvader stond een heel
pop, met een lichtblauwe zijden jurl
die met rose roosjes was opgemaakt. 2
heelemaal alleen staan en :;papa" en
ma" zeggen.
<rc
ia
et
Naar Eet Engels cH van DARLING.
Re werkt door C. E,
2)
Eens, toen Dick haar de beschrijving van een
boschbrand voorlas, waarbij menschen en die-
ren' hevig verschrikt op de vlucht gingen, raakte
zij er heelemaal door uit lhaar doon en hoewel
het uur, waarop zij gewoon waren naar bed te
gaan, reeds lang verstreken was, dacht rij er
1 niet aan te gaan slapen, vóór Dick het verhaal
uitgelezen had. Toen hij aan het einde gekomen
1 was, slaakte zij een diepen zucht en izei
„En naar dat land wil je gaan, jongen Naar
dat land, waar niets anders zijn dan Indianen,
branden en verkoolde boom en !"-
Dick begreep, dat zijn Moeder niet 'dadelijk
aQe nieuwe gedachten verwerken kon en ant-
woorddo
„Nee Moeder, er is 'daar nog veel meer.
Eerst reis je er op een groote boot naar toe
en dan koop je een geweer om ds beren en
wolven dood te schieten en verkoop je hun hui
lden, zoodra je er genoeg hij elkaar hebt. Daar
krijg je een massa geld voor. En daarom wil ik
er hoen gaan. Begrijpt u dan niet, Moeder, dat
wanneer ik goed geld verdien, ik u kan laten
overkomen en u nooit meer behoeft te werken,
-.afc.ü ffiSLowi sassen woont 2 Ra^röm 4*
er heen gaan herhaalde hij en even later ging
hij voort
„U weet toch ook wel, dat je van de visch-
vangst niet rijk wordt! Den éénen dag ga je
uit en kom je met een mooien voorraad visch
thuis, maar den anderen dag steekt er een storm
op en verlies je al je netten, 6oms zelfs je
leven
Dick wilde nog verder uitwijden over de ge
varen welke aan het visschersieven verbonden
waren, doch toen hij zag, welk een nadenkende
pijnlijke uitdrukking er op het gezicht van zijn
Moeder kwam en hij begreep, dat hetgeen hij
zoi, sombere herinneringen bij haar opwekte,
hield hij plotseling op. De woorden van haar
jongen, die haar zoo dikwijls aan haar op zee
omgekomen man herinnerde, brachten haar
weer dien vreeselijken nacht nu ruim acht
jaar geleden veer den geest en het was haar,
alsof zij de afscheidswoorden van haar man
„Ik blijf niet lang nit, Mary hoogstens een
paar uuropnieuw hoorde. Zij beefde over al
haar ledematen, terwijl de wind om het huis
gierde en do golven tegen de rotsen beukten.
De'bewoners van het dorpje hadden er geen
flauw vermoeden van, hoe Mary Blair er naar
6nakte, weg te komen uit de nabijheid der zee,
die haar zoo'n heel groot leed berokkend had.
Zij was er echter 'blijven wonen, ter wille van
haar jongens, totdat deze haar niet meer noo-
dig zouden hebben en zij hun levensbestemming
volgen zouden.
Zij begreep echter, dat er nu een verandering
op til was. Jim was een flinke, stoere, jonge
geworden, die er. JSêdfl assr dacjs- SS4
te
gezin te stichten en Mary had altijd g
dat Dick meer landwaarts trekken en
huishouding bij hem waarnemen zou. Het ;e
echter anders uitbinnen twee maand
Dick het ruime sop kiezen en op reis gas
Amerikal
et
Hoofdstuk IH.
De twee maanden waren omgevlogen e:
opgewonden als hij was in het vooruitzie] en
dTa de wijde, wijde wereld te zien, wil:
denken aan het 'afscheid van zijn Moedi
toch eiken dag meer naderde l
En hij zou het 6tellig niet over zijn ba
kregen hebben, haar te verlaten, als hij
zoo vast van oVertuigd geweest was,
óf terugkeeren zou, óf zijn Moeder z<
overkomen, wanneer hij genoog geld ve
had om de overtocht te betalen en b& Lj
onbezorgd leven te kunnen verschaffen.
Gedurende den kotten tijd, dde haar nos |je
had moeder Blair den geheelen dag en ee
gedeelte van den nacht zitten naaien en
om Dick's uitrusting klaar te krijgen. All
een Moeder vermag, had zij gedaan en ei
stond Dick op de pier en drong het tc ra
door, dat de armen, welke zoo liefderijk 0 re
hals werden geslagen, dit in langen, lang ?e
niet meer zouden kunnen doen. Hij was i
het punt zijn Moeder te zeggen, dat bij
ging. Doch zijn manlijkheid overwon ten
1
(Wordt jerw
1
!M
tn
Let
J
la
>3
