VOOR DE JEUGD
ItlDSCH DAGBIAD
No. 6.
Donderdag 8 Februari.
Anno 1923
A-
i°(allrii i iaiii f iiïii rir?;»i iitsi I iitii S iisïi i is;;i I it *©Xfir r
-V U; a 'JL> t t^«»t^»7»jL7ilAJïLL» »X« i 'X' i "uL« >Jl< i »JL« cl,1# "l?ti-'vA' t 'X'
Het Duitsche Pleegkind.
m ^Tl run lil in i i in ihii i 11 n 8,
- _j t f -» m
w.
Door BEP v. d. HARST.
(Slot.)
Nu is de babypop aan de beurt, de kleine,
lachende jongen met zijn kale kopje en de
kromme spartelbeentjes. Moeder heeft ee.n
paar dagen geleden de wieg al onttakeld.
Ze nam de fijne, witte overgordijntjes af
en de gele voering, wasehte alles, ook de
lakentjes en sloopen en legde het goedje
weer netjes in de wieg met, de sprei er over
heen.
Hetty bedenkt nu, dat ze baby het best
met kleertjes en al, in het luiermandje kan
pakken. Het luiermamdje, dat is toch zoo
iets aardigs. Net precies hetzelfde als dat
van een echt, levend kindje, alleen maar
wat kleiner. Het is van binnen gevoerd met
lichtblauw satijn en op den bodem zitten
allemaal grappige, kleine knoopjes. De baby
past er precies in en ligt heel zacht op een
bedje van luiers. Hetty trekt hem een aar
dig nachtponnetje aan, met een rijtje fijne
plooitjes van voren, vouwt- dc lange doop
jurk voorzichtig op en legt die aan 't voe
teneind. Dan neemt, ze afscheid met een
zoentje op 't koude, steenen poppenbollet je
en kijkt een beetje verlegen, of Moeder t
ook gezien heeft. Maar deze is bezig de
oude kleertjes uit te zoeken en Hettv ont
dekt- een klein paars blousetje dat opzij ge
legd is, om weggedaan te worden.
„Hé Moeder," zegt ze, „laat me dat nu
neg maar houden, 't is nog niet zoo slecht
en 't was van Emmie vroeger." Moeder
legt het blousetje met een glimlach in den
koffer.
„Ze kan er geen afstand van doen," denkt
ie, „omdat het van de kleine, aardige pop
Emmie is geweest, die gevallen en gebroken
is," en ze pakt voorzichtig een donkergroen
manteltje in met een klein bontkraagje.
Dan helpt ze Hetty het luiermandje in een
stuk van een oud laken spelden en samen
zoeken ze er een veilig plaatsje voor uit,
hoog op de plank, in do diepe, donkere
speelgoedkast, naast de groote doos.
In die kast staat ook al eenigen tijd het
mooie flinke poppenhuis, met 't baleon en
't torentje. De meubels zijn door Hetty zelf
ingepakt, padat ze er in de Paa'schvacantie
voor Jt laatst mee gespeeld heeft. Bij dcu
kruidenier heeft ze om chocola-kisten ge
vraagd en daar is nu alles ingepakt, drio
vol met meubels, en één met jurkjes en
lapjes, waar ze geen afstand van heeft kun
nen -doen, al vond moeder 't oude rommel.
En in dat ééne sigarenkistje liggen alle
kleine poppetjes en een heele verzameling
losse beenen en armen van stumpers, die in
den loop der tijden verongelukt zijn.
„Eigenlijk had ik ze allemaal eerst moe-
te maken met elastiek," denkt Hetty en ze
neemt zich voor dit binnenkort toch nog
eens te doen. Dan wendt ze zich met een
zucht af en gaat naar 't speelkamertje
terug.
Wie zit daar nu nog, eenzaam en ver
laten, op 't kleine roodgelakte stoeltje
Greetje, het Duitsche popje met. de blonde
vechtjes op haar ooren. Hetty kijkt haar
nadenkend aam: Greetje heeft ze eigenlijk
nooit als een echt kind van haar beschouwd
veel meer als een pleegkind. Nog geen drie
jaar geleden bracht Moeder het aardige
popje mee van de reis. Het droog een hel
derrood jurkje met een frisch wit schortje
en mutsje, waar de als slakkenhuisjes opge
rolde vlasvlechtjes onder uit te voorschijn
kwamen. Op het schortje was een klein
bandje genaaid en daarop stond in roode
lettersGretchen. Hetty heeft haar voor
't gemak altiid maar Greetje genoemd, dat.
is toch hetzelfde, zegt Moeder. Greetje was
wel dadelijk vol liefde in de poppenfamilie
opgenomen, maar zich er heelemaal inbur
geren deed zo nooit. Misschien kwam het
wel, doordat ze er zoo buitenlandsch en
nieuw uitzag, terwijl de andere kinderen al
zulke oude getrouwen waren, misschien
ook kwam het door het vreemde, Duitsche
kapsel, dat nooit anders gedragen mocht
worden, maar zeker kwam het ook een
beetje door den kleinen trek van ontevre
denheid, die GTeetje's gezicht ontsiert. Ze
heeft niet, evenals Willemien en Jopie.
groote ronde oogen, bruin of blauw, die
dieht: vallen, als ze gaat slapen, ze heef 15
ook niet een klein kersrood mondje, waarin
een paar witte tandjes blinken, nee, Greetje
is een echte karakterpop en haar gezicht
lijkt heel erg op dat van een werkelijk
kind,-maar dan helaas op dat van een on
tevreden kindje. Dat is nu toch jammer!
Toch heeft Iïetty altijd haar best gedaan
het Duitsche popje vriendelijk en moeder
lijk te behandelen; ze naaide zelf een
jurkje voor haar en breide een paan* pan
toffels. maar t was en bleef: ee.n pleeg
kind. Het valt Hetty nu weer op, hoe
nieuw cn ongeschonden Greetje er nog
altijd uitziet. Eigenlijk zonde om haar al op
te bergen, er is nog zoo weinig met haar
gespeeld. En op eens krijgt ze een inval'
Als ze haar eens aan Miesje stuurde, het
kleine nichtje in den Haag, dat verleden
jaar ook zoo döl-gelukkig was met laar
theetafeltje! .Ta, ja, dat is een leuk plan!
Groetje is toch een pleegkind, daar kan
Miesje ook wel voor zorgen En Hetty houdt
Moeder tegen, die juist de kleertjes' van
Greetje in de hand neemt om ze na te
kij ken.
„Moeder, Moes, ik weet wat! Zal ik
Greetje met al haar kleertjes inpakken en
aan Miesje sturen V'
„Vindt je dat niet jammer, meiskei Wil
je wel één van je kinderen afstaan 1 Ik
dacht, dat je ze allemaal bewaren wilde!"
,,Ja, maar, 't is zoo leuk voor Miesje, ik
zal haar een mooien brief schrijven e.n zeg
gen dat ze goed op 't Duitsche pleegkind
moet passen. Hè ja, Moes, vindt het nu
maar gauw goed."
„Wel," zegt Moeder, „ik denk, dat
Miesje erg blij zal zijn; ze is net zoo'n
klein poppenmocdertje als jij vroeger was.
Dan zullen we Greetje eens extra goed na
kijken. Leg haar maar met al haar bezit
tingen in deze doos, dan kunnen we van
avond op ons gemak alles uitzoeken en in
pakken. En laten we dan nu eerst eens een
glaasje limonade gaan drinkenik heb het
er warm van gekregen!"
Dien avond heeft Hetty gelukkig niet
al' te veel huiswerk, dat komt juist van
pas. Als za klaar is, ruimt ze gauw boeken
en schriften op en haalt de 'do 03 met pop
Greetje. In de eerste plaats moeten nu
alle kleeren worden nagekeken. Het is maar
het. beste Greetje op reis te sturen in
't 100de jurkje, waarmee ze vroeger uit
Dtoitschland is gekomen. Dat is nog altijd
keurig in orde en staat heel fleurig. Ge
lukkig is het ondergoed niet vuil. alleen
ontbreekt er aan 't hemd een knoopje, maar
dat is er gauw genoeg weer aangezet.
Kijk. hier heeft Hetty ook neg een
aardig klein zakdoekje met een blauw strikje
er op. Ze vond het vanmiddag tusschei*
den ouden rommel en het komt nu juisti
goed van pas. Ze steekt het. in don netten
zak. dien ze zelf vroeger eens maakte op -
school en dien ze nu Greetje onder haar
jurk om 't raiddel bindt. De lakschoentjes
zijn nog prachtig glimmend en de halve
kousen vertoonen niet één gaatje. Het
schortje krijgt de kleine Duitsche ook weer
voor, dan kan Moeder Miesje dadelijk zien,
hoe ze heet, het nieuwe kind. Nu maakii
Hetty de vlechtjes los, breit ze opnieuw,
legt ze weer netjes aan beide kanten van
hc-l hoofd en steekt ze met aardige, kleine
haarspelden vast.
Onderwijl bedenkt ze, wat ze straks aan
Moeder Miegj? za! schrijven "over dit lastige
kapsel. Als de muts eindelijk ook weer
netjes over de slakkenhuisjes zit, is Greetje
weer op en top de aardige, Duitsche pop
van vroeger en kan Hettv haar aandachti
aan de rest van de garderobe wijden. Er is
neg een blauwlinnen jurk met pofmouwtjes
voor den zomer en een groenfiuweekn met
een geborduurd kraagje voor den winter.
Tct haar spgt kan Hetty haar pleegkind
geen mantel meegeven, maar er is toch
een lekker warm bontstel en een ijsmuts.
Verder heeft ze nog een netten roodefï
winterhoed, ook met een randje bont er
om heen en het paar warme, rose sikjes,
die als pantoffels dienst kunnen doen. Maar
nu heeft Greetje niet eens een nacht
pon. Dat is nu toch ook wat! Gelukkig
schaft Moeder raad. Zij heeft nog een
lapje fijn, wit katoen en knipt daarvan één
twee drie, een mooie nachtpon. Ze zetj
'm ook gauw even in elkaar en borduurt
er een aardig, rood randje qp, terwijï
Hetty van een overgeschoten strakje een
nachtzak in elknar flanst, ook met een
rand van flanelsteekjes.
Ziezoo, dat zijn de kleeren, maar nu
nog de rest. Greetje zal daar in den Haag
bij' Moeder Miesje ook naar school moeten
gaan en daarom maakt He'.ty nu een school-
tasch voor haar in orde. Een aardig, bruin-
leeren portemonnaietje kan daarvoor prach
tig dienst doen, het gaat met een flinken
drukknop dicht en er is juist ruimte in
voor een paar schriften, gemaakt van eea
stuk van een kaft en wat ruitjespapier. In
hei ééne schrift schrijft Hetty met kleine
c^fers wat sommetjes.
2 -f 3 5—4
4-fl= 8—3
G 2 7 4-2
Het antwoord moet Greetje dan latei
zelf invullen, en in het andere schrift
wordt een leeslesje gekrabbeld:
Dit is een doos. In de doos is een
muis. Die muis eet kaas. Eet de muis
de kaas op?
Een griffelkoker kr\jgt Greetje ook mee,
maar die kan niet meer in do iasch. 'tls
eigenlijk een pennedoosje, in den vorm van
een echten koker, je kunt er het deksel
afschuiven en er zijn roosjes op geschil
derd. Binnen in liggen een nikkelen pen-
