De Prins uit iiel Sprookje
No. 19290.
LE1DSCH DAGBLAD, Woensdag 24 Januari.
Tweede Blad. Anno 1922
BUITENLAND.
RECHTZAKEN.
•r UIT DE RAADZAAL
FEUILLETON
Uit het nieuw bezette land.
uan een giltigo haat. Haat zoowel hg de
eene partij als bg de andere. Bjj alle
mogelijke gelegenheden wordt die haat
weer eens aangewakkerd.
Zoo sprak ik gisteravond in een café
enkele Duitschers, die er toch heuscli niet
als wilde dieren uitzagen, 'maar die zich
op niets meer verheugden dan om de „Fraii-
zosen kaput zu mach®". Het is walgelijk
en angstig tegelijk om hier menschen van
40-50 jaar zóó te hoor® spreken. Er war®
net dien middag een dertig tanks, ronkend
en dreunend doop Bochum's straten gerold
en dat had de reeds eenigszins gekalmeerde
geir cederen natuurlijk opnieuw in bewe
ging gebracht Als ze er .maar eenmaal op
los konden trekken, het heele volk tegelijk,
dan zouden de Franschen pas eens wat
bemerk®! Als, ze één leger bleven dan was
er niet veel te beginnen, dat moest erkend
werden, maar nu, hier zaten er duizend,
daar duizend, ia eai andere plaats een vijf
honderd eaiz., door het geheele Roergebied
heen. En dat in zoo'n dichtbevolkte indus
triestreek! En zooals men mij vertelde, de
Franschen konden op hun eigen 'troepen
niet volkomen meer vertrouwen. Het mee-
rendeel brandt van verlang® om ween
naar Frankrijk terug te keeren, daar ze
zich in het Duitsche laad allerminst thuis
gevoel®; doch als voornaamste deel zou
den deze troepen aan de Roer, die, zooals
men zegt, de keurtroepen van het Fran-
sehe leger zijn, uit Elzas-Lcthariugers be
staan. De Fransche overheid zou 'dit ge
daan hebben oin de wrijving tusschen be-
zettings-leger e« bevolking te verminder®.
Doch deze Eizassers zouden meer daa ge
noeg hebben van d® Franschen .militairen
dienst, bov®dien nog in hun eigen vroe
gere vaderland; vel® van hen zouden dan
ook reeds beweerd hebben bi) mogelijke
gelegenheid naar de Duitschers te zuil®
overloop®. Die gelegenheid zal niet op
zich laten wachten. Met wapen® zgu do
Fransch® binnen gerukt, zonder wapenen
zou men ze er wel weer uitjagen.
Of dat alles waar is, weet ik niet, men
Vertelde het mi), maar dat er onder de
Fransche soldaten velen zijn die voortreffe
lijk Duitsch sprek®, als war® het zelf
Duitschers, terwijl weer ander® alle® maar
Fransch verstaan, is mij wel opgevallen.
Maar of deze zuil® overloop® bül een
mogelijk® opstand of de Franschen
zonder wapen® er weer uit gezet zullen
worden, dat zijn 'ding® die men licht kan
beweren, yporal 's avonds in een bierhuis
met een pot bier voor zich ia gemak
kelijk® stoel gezet®.
Men beweert dam altijd graag, wat m®
in de toekomst bewaarheid zou willen zien;
menig mensch doet dat, het is gemakkelijk,
het kost niets en men is voor een ocgea-
blik met zijn eigen luchtkastee'.en tevreden
gesteld en dat is ook wat waard.
Maar dat de haat in alle kringen van het
volk groot is, grooter dan bijv. verled®
jaar, dat staat bij mij vast, overal is dat
to bemerken.
Monsieur Ie col®eI zoo-of-zoo, die ik
gister® sprak, dacht er aader3 over. Ik
was n.I. op zoek gegaan naar een hcog
Fransch miiitair die hi® in Bochum zijn
moest, een staf-officier (die heb je hier
nu ook ai), of e® generaal met veel
goud of iets dergelijks. Van het e®e Fran
sche bureau, in hotels of schol® inge
richt, werd ik naar het andere gestuurd.
I De man, dien ik hebb® moest en 'die
me zou kunnm inlichten, zou daar of daar
we! "te vind® zijn.
Het is altijd mind® aangenaam 'om hier
een gebouw, waar door de Franschen een
militair bureau ingericht is, binnen te loo-
p®. Meestal staan er enkele toeschouwers
voor den ingang van zoo'n bureau, waar
voor steeds twee of meer schildwachten
staan en waar auto's voor stilhoud®, Fran
sche officieren in- of uitgaan, enz. De
schildwacht houdt je aan, als je naar bin
nen wilt, de Duitschers hoor® je Fransch
sprek® en vrag® zich af wat dat wei
voor een kerel is, in burger gekleed e®
Fransch bureau binn® gaand Fransch
spïek®d. Misschien wel een spion! Als je
er weer uit komt, dan kijken ze je na 6n
denken er natuurlijk niet veel goeds van.
Maar gelukkig hebben ze me tot nu to»
nog geen 'blauw oog geslagen, mgn ueu3
zit nog op zijn goede .plaats, ik Jaap nog|
niet op krukken, b® in één wocïd nog
e® normaal mensch.
Na enkele bureaux data afgeloop® te
hebb®, verwees men mg tenslotte naar ,tle
Ratfcaus" (e® woord door e® Franschen
mond verbasterd tot e® wonderlijke klank,
dien wg zouden schrijven als Raathaous),
waar de lang gezochte kol®el aanwezig
zou zgn. Ea iu dat Raathaous, daar heb ik
hem dan gelukkig ha lang zoeken ook
getroff®. Het was een klein, pittig man
neke, dat met allerlei handgebaren mg ver
telde, dat hg voor tegenstand bij de bevol
king ge® vrees had. Ze zullen, aid" het er
op aan komt, wel toegeven. De arbeiders
willen toch et® eo als ze gaan stak®
krggen ze niets meer. Alles komt wel in
orde. Ja maar, zei ik, als het nu e®s
niet in orde komt, wat dan? Het zal
waarschijnlijk wel in orde komen, antwoordde
mijn kolonel to® weer in allen gemoede,
de Duitschers zijn veel1 te verstandig om
het zoover te lat® komen. Verder kon
ik niet veel meer te wet® komen. Van
e® nog verder® opmarsch wist hg niets,
van dwangmaatregelen tegen de mgn® ev®-
niin iets. Daar hij verder zeer drukke
bezigheden sche® te hebb®, heb ik me
na dankzegging voor z'gn mededeeling®
met snelheid uit zijiu vertrek verwijderd',
blij over deze „belangrijke" mededeelin-
gen, die ik met vreugde aan piijn lezers
mededeel.
Alles komt wel in .ordet het zal huü
e® pak van het hart zijn. B.
Lloyd George over Frankrijk's optreden.
In zijn zev®de artikel keurt LloycS
George scherp het Fransche .optreden in
het Roergebied af. In hot ontwapende
door het verdrag van Versailles gekne-
veido Duitschland zijn de Fransehen Ver
der binnengedrongen, de huipsloozo reus
most zich ook dit laten welgevall®, zoo
betuigt hij. Maar welk nut verwachten do
Fransch® van deze actie? De groote leve
ring® van kolen hout, waartos Duitsch
land gedwoag® kan word®, zullen de aii-
middellgke kosten van het b'nnemhalen dsar-
.van nauwelijks dekk®, en al zou Duitsch
land grootere kost® drag®, dan «oud®
deze toch weer de gelden voor de schade
vergoeding verslinden.
Met kracht boirjjdt Lloyd George dan
de morning, dat Duitschland met opzet
zich aan zijn verplichting® van liet vre
desverdrag zou trachtten te onttrekken. Wat
het tot nu toe aau uitgav® voor de be
zettingslegers in het Rynland en voor scha-
devergoedingsbetaling® heeft opgebracht,
is reeds meer, ook indien men de waarde
van de afgestane Duitsche koloniën nieil
meerekent, dam het drievoudige van de
Fransche oorlogsvergoeding van 1811. Men
moest toch ook ia Frankrijk inzien, oor
deelt hij, dat men van een bankroet Duitsch
land niet de middel® tot delging van het
Fransche deficit kan verwachten; dat do
teg®woordigo Fransche politiek het Duit-
Bcho economische lev® ruïneert. Daaraau
valt niet te twijfel®. Zoolang men de her-
stelkol® met do bajonetten uitgraaft en
het herstelhout met de sabels kapt, is het
nutteloos van e® verbetering van den koers
van de Mark door saneering van de Duit
sche financiën to sprek®. Het e®ige mid
del om spoedige betaling® in geld voor
vergoedingsdoelekiden te verkrpg® bestaat
hierin, dat m® Duitschland dwingt zp.a
financiën te regelen het daarvoor e®
voldoend moratorium geeft. GrootBritannië
heeft dit voorgesteld, maar de Fransche
staatslied® hebb® deze mogelijkheid be
wust prijsgegev®.
IJoyd Georgo vraagt zich af, of deze
politici werkelijk schadevergoeding we m-
sch® ea of ze niet veeleer anders doel
eind® nastreven, die met do verkrijging
van betaling® piet te vereenig® zijn.
Lloyd George verwacht, dat ds Roer-bezet
ting ze® ernstige gevolgen zal hebb®.*
"buitschlands kolenproductie, reeds vermin
derd door liet verlies van Opper-Silezië en
het Saargebied, zil nog meer achteruitgaan
en Duitschland zal gedwongen zijn, aan
zienlijke hoeveelheden kol® in het buiten
land te koopen, waardoor zgn financieel©
moeilijkheden weer zuil® toenemen. Maal
dat is niet alles. De Fransch® hopen, <lntl
Duitschland ten gevolge van de Roerbezet-
ting uiteen zal vallen. Het is niet uitge-i
sloten, dat dit zal gebeuren, maar niets lean'
de Duitschers voorgoed gescheid®.houden.
Op het geschikte oogenblik zullen zij zicli
onder gunstige voorwaard® opnieuw ver-,
eenig®. Niemand weet overig®s wat er
gebeur® zal, wanneer het Duitsche volk
de volkom® vernietiging v®r zich ziet.
Of het zich naar links of naar rechts zal
wend®, zal van vragen van persoonlijke
leiding afhang®. Een communistisch Duitsch
land zou Europa vergiftigen. Zou e® reac
tionair ,wraak-ei8C.h®d Duitschland voel ba-
ter zgn?
Lloyd George zegt t® slotte: Toen "da
Fransche troep® naar Ess® opmarcheer
den, begonnen zij e® beweging van da
meest vèrstrekkmide en wellicht vreeselgk-
sie gevolgen, die Europa sedert vele eeuw®
heeft beleefd. En dat do® 3e lieden, dia
de wereld in 1918 de dwaashoid van het
vredesverdrag van 1871 wild® bewgzea.
BUITENLANDSCH GEMENGD.
Vier gemaskerd» mannen drongen Vrij
dagnacht in een boerderij te Portiumia
(Galway) binnen, en vroegen al het geld,
dat aanwezig was. Do verschrikte bewo
ners gaven hun epaarpenningen, 40 p. et.,
waarop drio van do gemaskerd® weggin
gen, en oen van hen overbleef om den af
tocht te dekken. l>o jongste zoon van den
boer nam echter in een onbewaakt oogeu-
blik een biji en, voor dat de ander kon
schieten, sloeg hij hem de hersens in, waar
bij diens masker afviel. De roowcr bleek
to® de oudste zoon van den boer te zijn.
In dcsn nacht van Vrijdag op Zaterdag
heeft in do Kristiania Fjord een soheeps-
ramp plaats gehad. Het vrachtschip Fare-
ton, metende 134 ton. kapsijsde in den
storm en zonk onmiddellijk. Zeven van de
negen leclen der bemanning verdronken.
KANTONGERECHT TE LEIDEN.
Hob eerst word opgeroepen A. H. en
G. V., die echter niet waren verschenen.
Gemachtigde van G. V. was mr. Sormani,
alhier, die ook A. H. wilde vertogenwoor-»
digen. Hij had van dezen echter geen
machtiging, doordat H. in Amerika was.5
Over zes weken kon hij de machtiging
hebben. De zaak werd nu zes weken uit-»
gesteld.
Lucas K., A. J. v. d. W. en Joh. vanr
H., uit Leiden, had dan volgens het pro-!
ces-vdrbaal des nachts tusschen 2 en 3
uur mei nog eon vierden persoon in do
Langestraat burengerucht gemaakt, door
te zingcm en te spelen op ccn momlbarmO'
nioa. De beklaagden ontkenden. Eén hurp
ner had gespeeld op een mondharmonica
on slechts P., dlie nu niet aanwezig was,
hod gezongen.
Nadat als getuigen waren gehoord de
verbalisanten H. "Verver en Th. A. de
Walde, agenten van politie alhier, werd
g'* i\og(l een geldboete van f3. subs-
dagen.
G. G bloembollcnhancLlaar te Wasse-»
naar, stond terecht wcgen3 jagen in een
poule" order de gemeente Zoetcrwoude,
zonder daartoe vergunning te hebbon,
olgons het proces-verbaal. Beklaagde er
kende ter plaatse te hebben gejaagd, op
land va.'i den heer C. Kooloos c.s. Hij had
daarvoor acte van vergunning van notaris
Van der Heydoo, te Leiden, ontvangen.
Hij had dit jachtrecht gepacht voor
f £50—.
De landbouwer C. Kooloos verklaarde*
dat hij, en evenmin zijn broer en zuster,
caartoe vergunning heeft gegeven. Wel
indertijd heeft zijn broer vergunning ge-*
geven aan dem luitenant Spruyt, docb
deze heer was in Indië.
J. K.,oJoos erkende aan genoemden lui
tenant Spruyt voor den tijd van drio jaar
het jachtrecht te hebben verteend. Daar
van zijn nu twee jaar vorloopen. Zijnf
broers on zuster wisten or niets van.
Niets wispelturiger dan de Leidsche Ge
meenteraad. Moesten wij vorig jaar helaas
tal maar door klageoi en zuchten, dat cut
'college was verworden tot een echt praat
college, thans bij de eerste zitting van 1923
moe-ten wij den dames en heeren een op
recht gemeend eeresaluut brengen voor
Booveel zakelijsïieid en beknoptheid, als
(Werden getoond, -t Was een reuzon-verras-
laing, temeer waar voor deze 38-puntigc
legenda tooh, naar vrij algemeen oordeel,
Bekor twee dagen waren vastgelegd, dat in
teem en zelfs dan nog kort durende
taiddagzitting geheel werd gereed geko
men.
De raad kan dus zakelijk zijn, het is be
krozen. Hopon w© daarom, dat het voort
aan altijd zoo mag gaan als in deze eer
steling© van het pas begonnen jaar, waar
aan herinnerden dc gclukwenschspeeches
[yam voorzitter en don heer Yan Hamel.
Nu is -waar, dat onder de 33 punten wel
iiiet veel jgroots" was, doch er was tocli
Can den anderen kan';, wel weer „praat-
jgraag-stof-leverencls". Daar was b.v. de
ïuarkt-affaire, waarover geen enkel woord
Üosk on, zelfs niet van den eere-voorzit-
fcer van den Marktkoop 1 ied:-nbondwat op
'de tribune blijkba-ar niet in goede aarde
yiol. Maar was het niet verstandig, waar
'absoluut geen nieuw gezichtspunt was aan
!fc© roeren En zoo nog meer.
■b liep allemaal vlot van stapel, de bo-
txoentingen, d© agenda., alles. Yeel op te
merken valt .er dan ook niet. Yan socialis
tische zijde kwam verzet tegen de pen-
piöanstort.ing door het onderwijs-perso-
meel van H.B.S., Gymnasium etc. 't Was
j&on zuiver principieel verzet, dat de partij
gesteund door den communist -rich
{Veroorloven kon, daar zij wist, dat aanne
men van het voorstel van B. on W. safe
fWas. Of zij anders dc neg e eri ng3 s ubsidi es
had durven wagen?
Dan kragen we een drukkerspraatje.
(Hot drukwerk voor 1923 wilden B. en W.
,weor opdragen aan de firma IJdo. Do
I heer Bisschop propageerde de idee van ver
deeling onder allen onder toezicht van
v den h-ukkerspatroonfibemd, daar de prij
ken door het collectief contract immers
gelijk zijn. Te prefereeron was zeker liet
joanbestedingssysteem van vroeger, tconecr,
Iwaar voor iedere drukkerij de levering toch
xiict de zelf eb kosten meebrengt.. Ook al
iwas daaraan hot 03-vaar van vergissing
jton eigen nadeel© of van tegenvallen waar
tegen mev£ v. ItaMio later nog even oppo
neerde uit een billijkheidsoogpunt, dat wij
niet als zoodanig kunnen erkennen. Zou
'een pachter, of wie ook er aan denken
fedin meevaller terug te storten in de Ge
meentekas? Maar enfin, B. en W. wonnen
,;Voor dit jaar het pleit, ook inzake tfen
1>achter Van Uldon, wien tegemoet wordt
gekomen, voor zoover dat practisch moge
lijk was.
De belasting op vrachtauto's etc: ging
ier vrijwel met vlag en wimpel door. Tooh
eai het ons benieuwen, of het gebruik:
yan luchtbanden er door zal wiorden bc-
yorderd, gezien <3: ontwikkeling dkr zwaar
te der vracht-auto's. .Of die zoo'n gebruik
zal toelaten? Iu ieder geval lijkt ons ech-
ter ook billijk, lat de eigenaren iets mee
betalen aan de kosten van staten-onder-
houd enz., waaraan zij zulko hoogeeiselien
p tel'en.
In de zakelijke belasting op het bedrijf
«s de kleine tegemoetkoming aange-
I bracht, zooals de heer Wilm©r die voor
stelde, behoudens dat niet door B. en W.
en den raad werd ingegaan op vrij-steilen
yan nog niet 16-jarigen, hoewel daarvoor
zeker alles te zeggen is. 't Is iets in de
richting, waarin het moet gaan, zij het
liog hee1 be6chei<9?n. De idee Eikerbout,
yoor de kléin-industrie al zeer bezwaar
lijk, sneuvelde.
Tot slot kregen, wc daarop het laatste
8laartje van den diistributielijd in den
yorm, van ccn kort debat over liet z.g.
rijstrapport, dat nat den aard der zaak
niet anders kón zijn dan een napraten
Over wat was geschied en tevcms een po-
Roman van G. HARDWIG.
6)
,,Hoe gaat het met tante, die goede,
beste tante? Ik heb maar oen klein kaf
fert jo bij me-
„Goed, etap maar iu. Wij zullen niet
nutteloos babbelen over kootjes en kalfjes,
maar wij moeten ons met zeer ernstige za
ken berigbouden en ons voorhouden, dat
het onze plicht is als goloovigc* Ohrietenen
deemoedig te dragen, wat God ons zendt
cq op de schouders legt."
„Ja," aeid© Mia ontroerd. „Ik zal tante
heel zorgvuldig verplegen."
,,Ik ben er zeker van, dat je dat graag
zoudt doen," zei de de predikant, terwijl
hij haar hand in de zijne nam. „Je aoudt
niets liever wcusohen. Maar onzo won-
Bchen worden niet altijd vervuld. Men kau
hot allerbeste willen en toch niets berei
ken. Je tante is heel ziok. Zij is eergiste
ren van dc trap gevallen, toen zij haar ge
wonen da.gelijkschen rondgang wilde ma
ken. Zij heeft, zich heel erg bezeerd, mijn
kloir.o Mieze."
li aar hart begon zóó hevig te kloppen,
'dal zij met in staat was een woord te
spreken.
„En nu wilde zij j© nog gaarne, rion.
Sohrei maar geru-st uit, mijn kind, je hebt
er reden voor. Het is nog niet to laatjo
kunt haar nog zien en sprekcD."
Het was Mia alsof met één slag dc zon
en alles, wat van leven en lovensvrcudge
ging om de sohuldigen voor het verlies
van f3000 aan te -wijzen. Waar met het
rapport zoozeer is getraineerd meer
dan een jaar! was-ier de groote belang
stelling tevoren al af, en het resultaat
vast te leggen in eendank u voor die
moeitehet archief is een stuk rijker. En
zoo is het gegaan ook! Voor het eerst
sprak de burgemeester in deze affaire, die
hij nog al erg „-en bagatelle" behaudelde,
al is opblazen tot iets erg gewicmigs
ook verkeerd. Ons dunkt, de waarheid ligt
zoo ongeveer in het middbn. Vreemd is
inderdaad, dat de justitie niet wilde ver
volgen, hetgeon de firma De Jongh aan
leiding was om zich verder van de aange
legenheid niets meer aan te trekken, alle
moreele verplichtingen etc. ten spijt.
Het rapport cfiondo een scherpe veeg uit
de pan toe inzake de schuld aan wethou
der Pera, destijds loco-burgemeester en
aan den directeur van het levensmiddelen-
bedrijf dr. Yan Eek. De eerste wees elke
beschuldiging terecht af en de commissie
mam die dan ook terug. De heer Van Eek
werd daardoor echter nog zwaarder be
last en zelfs de groote loftuiting van den
voorzitter loon niet wegnemen den indruk,
dat de overigens zoo vordienstelijke di
recteur hier inderdaad e©nigszins heeft
gefaald. Waarbij echter maar moet wor
den gedacht aan hot: non nunquam dor-
mitat Homerus.
Op Het gelkoelo distributie-bedrijf gere
kend, is een zoo'n fout heuscli vergeeflijk
en blijft er nog alle reden voor dankbetui
ging voor bewezen diensten I
(Yan ojnzen eigen eorresp'oiideot).
Yin.
Bochum, 19 Januari.
'Als er een wezem bestond, dat niet' wist
wat een monseh was, en dat wezen zou,
van ©on o£ andere meer hem else ho woon
plaats naar onze aarde afdalend, om fuel
dezen mettisch kennis te maken, ongeluk
kigerwijze op het oogenblik .in het land
van do Roer terecht komen, dan £öu het
van <3e»n homo sapiens al1 een heel zon
derlingen iiidruk krijgen.
Als eerste zou hem wel opvallen dat
deze gek is. Gek, en niet zoo'n kleia
ifceetjo cok, volslag m gek, krankzinnig. En
uit al^ zijn gesprekken zou hij ppmerken,
dat zijn hoofddeugd bestaat in nijd en
haat en haat en nijd en niet veel anders.
Stel je eens even voor, dat twee men
schen of twee groepen van menschen het
over een of andere zaak'niet eens kunnen
werden; bemerkende dat ze met onderhan
delen niets verder komen, daar zoowel do
eeno partij als de andere even stijfkoppig
is en geen van beide van toegeven iets
vreten wil, dam is het oenige wat er in
hun verdwaasde hersenpannen opkomt: s'aat
er maar op, flink met de koppen tegen
elkaar in. Als ik het eens mocht winnen,
dan krijg ik lekker toch mijn zin, kan zelfs
nog: veel meer ©iscliesi.
Als we zoo thuis eens dedön, oT op
straat met onzen buurman, wat een heer-
lijko verhoudingen zouden dht worden. En
toch, wat tusschen de meïischen onderling
niet mogelijk is, omdat zoo'u dierlijke wijze
van optreden toch we? een beetje al te giek
zou zijn, dat ka£ tusschen de vólkeren
onderling heel goed, staat zelfs héél flink.
iZoo is het in 1914 gegaan, toen er ge
vochten is totdat zo met bebloede kopipea
rondliepen en per slot van rekening niet
meer wisten waarom ze eigenlyk vochten;
terwijl het nu mog net zoo gaat.
Met kanonnen cru met vliegtuigen, tanks
en machinegeweren .zrjn de Franschen in
het Roergebied opgetrokken en met geweld
dreigen ze te nemen waarop ze zeggen
recht te hebben. Of ze er werkelijk recht
toe hebben we^t ik biet, ik kan het niet
nagaan, je ziet hier alleen den buitenkant!
van do .geschiedenis. Maar dat het met
geweld gaat dat staat vast, met onder
handelen schijnt dit armzalig raenschdom
toch niets verder fce kunnen komen.
En het gevolg, zoo wol als de oorzaak
van al deze maatregelen is niets auder3
sprak, in de aarde rerdweeoi. Zij zag niet
meer hoe dc praohtig© voorjaarsbloemen
zich als oen bont tapijt over de vlaJct©
spreiddenzij hoorde niet meer het veel
stemmig gezang der vogels (in de struiken.
Zij schreide totdat zij geheel was uitgeput
en niet meer schreien kon.
Daar lag do beide voor Itaar en het
huisje met zijn rookenden schoorsteen, zoo
vreedzaam en idyllisch.
Het. rijtuig hield etil.
Sodmann kwam na/ar buiten. Hij was
niet in ebaat een woord to spreken. Fips
stormdo hem voorbij. Als dol, jankend van
•vreugde, sprong hij tegen Mia op, zaodat
hij haar bijna omverwierp.
Zij hurkte reeds neer cn drukte liefkoo-
zond don poedel togon zich aan.
„Kom nu mee," zei dominee Sellctr, cn
hij ging haai* vóór in bet huis, naar de ach
terkamer, waar dc gordijuon boog opge
trokken waren.
„Tante
Mia vloog op h6t bed toe, van waar do
oude dame baar met onuitsprekelijke liefde
in baar blik de hand toestak.
„Dah is lief van je
Zij sprak zóó aaoht cn zag zóó bleek, dat
Mia een rilling niet kon onderdrukken.
Maair zij begreep nog niet bij benadering
wat haar te wachten etond.
„Ik wou met Mieze alleen zij11-"
„Aoh, spreek toch niet," emeekto Mia,
terwijl zij bij het bed neerknield1© ©n do
armen om dc stervend© heensloeg.
De oud© dame, die haar einde voelde na
deren, raapte al haar kracht to zamen.
„Je moet nu zelf je brood verdienen.
Maar een man zal je vragen hem te trou
wen -
„Ik wil niet trouwen," snikte Mia ©n
drukte haar gezichtje in dc kussens. „Ik
wil bij u blijven."
„Is er een man, van wion jc'boudt? Be
denk jo eens."
„Neen; niemand, niemand."
„Dan zal dat niet gebeuren. Roep domi
nee Seller."
Alia ging heen. Zij wist niet wat trouwen
met dit oogenblik to maken had.
„Besto vriend," fluisterde juffrouw Hel
ling, „ik voel. dat ik ga sterven. Zij zou mij
pog noodig gehad hebbon. Hoort u mij V'
De predikant bracht rijn oor dioht aan do
lippen der stervende. Toen hij hot hoofd
weer ophief, teekende zich een diepe ont
roering op zijn gelaat.
„Het zal gebeuren zooale u wcnsolit.
Maar baar zielsrust zou in mijn huis verzo-
kerd rijn geweest."
„Te eenzaam haar warm hartje
„Moar ik geef de hoop nog niet op."
Zooals God wil. Groet Willie. En blijf
haar trouw. Uw belofte.
„U heeft mijn b&lofto cn die zal ik na
komen. Kan ik anders nog V'
Zij antwoordde niet. Zij drukt© de lip
pen vast opeen, terwijl baar oogen strak
naar één punt staarden.
„Open mij uw hart. Sohenk mij uw ver
trouwen," drong Seller zacht a.an. „Wat
kan ik doen*, om u de laatste uren to ver
lichten
Zij greep rijn hand, maar was niet meer
in staat die to drukken. KrachtclooG hield
zij zijn vingers vast, terwijl hij rioli nog
maals over haar lieenboog.
„Ik heb... mijn bodocling was goed,"
fluisterde zij haastig, terwijl Ikjö doods
zweet haar voorhoofd reods bedekte, Miie-
zes doopakte.
Hij zag baar getroffen aan. - v_
„Wat is daarmee?"
„Ik heb u bedrogen," fluisterde zij met
groorto krachtsinspanning. „Dc vlek ik
heb zelf don inktpot omgegooid nie
mand mocht den naam ik ik
Haair ademhaling word moeilijker.
Seller veegde haar het voorhoofd af.
„Wees geiust. God oordeelt- onze gedach
ten de uw© waren goed."
Zij knikte.
Seller ging naar de deur om Mia en Sod-
mann te roepen.
Do oude man plaatst© zich met gevou
wen bonden aan hot voeteneinde van het
bed cn vestigde de vochtig© oogen op zijn
me es tares.
„Sodmann jij, Fips, dc geit, het
hui© do dominee weet hetde aard
appelen ik
Zij deed een poging hem dc hand tc rei
ken. Hij nam deze tusschen zijn vereelt©
vingers en drukt© haar zacht.
„God zogen© u, fr juffrouw Holling.
U bent to good geweest."
Een zeldzaam lachje epéeld© om haar lip
pen.
„Nu is het goedZij lcigd© het
hcoód op bet kussen als om te slapen. Een
rilling doorvoor baar
De predikant bod het Onze Vader.
„Want U is d© kracht en de heerlijk
heid tot in eeuwigheid."
Zij blice den laatsten adem uit.
Alia stond naast den dood, zag hem en
bog re op hom niet. Zij wachtte er op, dat do
gesloten oogmi zich weer zouden openen en
haar toeblikken. Met een van angst tril
lend© etem riep zij de gestorvene aan en
drukt© baar lippen op d© koudgeworden
banden, opdat deze haar wangen weer zou
den etreelen, totdat dominee Seller baar
weg haalde ven bat sterfbed cn uit de sterf-»
kamer weg voerde.
„Jo moot maar oen tijdje bij mij wonen,
zooals je tante wenaohte, tot wij baar aan
de eeuwige rust" hebben overgegeven. Dan
kan jc naar de darner Brinkmaan terug
gaan, om goed onderlegd te worden als ge
zelschapsjuffrouw
„Ik weet hot," fluisterde Mia, haal
gloeiend kapje tegen den schouder van den
predikant drukkend, „ik zal mijn brood nu
zolf moeten verdienen."
En terwijl v.ij boven in hot huis van den»
geestelijke aan hot voorvenster stond cn
over de donkere beide keok, die door den
nachtwind toornig uit den slaap werd ge
wekt, werd plotseling in het heidehuis een
mat schijnsel zichtbaar. Twee kaai-scn
brandden aan weerskanten van dc dood
kist. Sodmann biel<l de wacht bij hot lijk.
Met gevouwen bandon zat hij onbeweeglijk
nan het vc»;:teneinde van dc doode, di©
voor hem d© volmaaktheid op a.-jrde was
gewec3t. Terzolfdo tire zat dominee Seller
bij lamplicht in zijn studeervertrek en la9
aandachtig dc laatsto wilsbeschikking, dia
hem door do doode ter bewaring was ge»
geven.
De weg naar het dorpskerkbof was breed
en zandig. Daarbij regende het onbedaar
lijk. Dc regen bevochtigde d©n grafkuil, dfr
opgeworpen zandtorp, die door enkel©
kransen spaarzaam werd bedekt.
Onder de rouwdragenden bcvor.d ziedt
ocic do jong© rechtsgeleerde Seller, di</
door het plotselinge doodsbericht uit zijo
werrlc was opgeschrikt. Zoodra het hert>
eenigszins mogelijk wa£, bad hij zich raai*
huis begeven, ©ra nog bij d© ter aarde»
hostelling tegenwoordig te zijn.
'v— ■- '-v,' {Wordt vervolgdj,
