SLOANS
Liniment
Verstuikingen,
Kneuzingen
STORMACHTIGE HOOGTEN.
No. 19242.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 25 November.
Tweede Blad. Anno 192*
ju buitenl. weekoverzicht.
TWEEDE KAMER,
Ter bevordering van het verkeer.
FEUILLETON
0•-
r Te conferentie van Lausanne is geopend,
nadat tevoren het overleg tusschen de drie
roote entente-mogendheden had plaats ge-
vondeo, waarop Engeland zoo beslist had
gestaan. Mussolini, de Italiaansche leider,
leeft daarbij op eigenaardige wijze doen
geroelen, dat Italië voortaan gelijkgerechtigd
zijn door zoowel Poincaré als Curzrai
teel kalmpjes bij zich in Territet te doen
temen, waaraan deze beleefd voldeden.
Natuurlijk is in de bekende terminologie
wer der wereld kond gedaan van de verkre
gen eensgezindheid, maar in de practijk
schijnt dat toch niet te zijn meegevallen,
althans do ministerieele lijfbladen waren
geenszins optimistisch gestemd. Trouwens,
vee! tijd hadden de becren ook niet om de
gehesle Oostersche affaire met alles, wat
daaraan annex is, goed onder de oogea te
jion. Niet bijzonder gewaagd is daarom de
conclusie, dat die voor-conferentie meer
schijn dan werkelijkheid is geweest om de
Tuten z.g. te plaatsen voor een eenheids
front. Dat hun tegenstanders daarin geslaagd
sonden zijn, geloofden de Turken echter blijk
baar at niet, althans hun op-treden in Konstan-
linopel blijft geheel en al berekend om de
geallieerden daar tietjes aan den d'rjk te zet
ten. Zijn de Hooge Commissarissen er voor
teruggedeinsd, om daar in Stamboel1 den
staat van beleg af te kondigen, de Turken
ijjn er nu maar toe overgegaan on de door
Angora aangestelde gouverneur Reïat pasja,
hoewel al^us de entente heel leukjes meer en
meer uitdrijvend, is niettemin ontslagen. Blijk i
haar, omdat hij den sultan heeft laten ont- I
snappen. Door Angora in staat van beschul- i
diging gesteld, werd dezen de Turkschei
grond te warm onder de voeten en hij
vluchtte aan boord van een Engelsch oor
logsschip dat hem_ naar Malta bracht. In
den steen. latend behalve zijn harem ook den
groenen mantel van kalief en de andere tee-
kenem van zijn waardigheid. Welk laatste
voor hem fnuikend is, want al heeft hij geen
afstand gedaan van zijn waardigheden als
stJtan en kalief, zonder de attributen van dit
laatste zal hij bij de Moslims weinig invloed
meer kunnen uitoefenen.
Angora heeft er anders geen gras laten
groeien over deze aangelegenheid en hoeft
direct den troonopvolger tot kalief gekozen,
die deze functie reeds heeft aanvaard. Het
sultanaat laat Angora voor 't vervolg blijk
baar onvervuld, de wereldlijke macht aan
rich willende houden.
Met den afgezetten sultan zijn ook de
meeste ministers van de verdwenen rogee-
ricg van Konstantinopel gevlucht!
Maar, om op de conferentie van Lausanne
terug te komen, do Turken hebben de ge
allieerden zelf op een hoop gedreven. En
we! door direct voor den dag te komen met
teer hooge territoriale eischen, n.L te vra
gen de grenzen van 1913 era tevens oen
volksstemming in Wes -Thracië Speciaal dat
laatste West-Thracië was toch bulten be
schouwing! gaf den handigen Grlekschen
staatsman Veniselos, alle ge'.egenhoid, om te
herstellen den Balkanbond, in den grooten
oorlog nit elkaar gevallen. Bulgarije moest
daarbij eenigszins in het gevlei worden ge
komen door het een uitweg te verteenen
naar de Aegeïsche Zee, maar dat mocht Cjrie-
konland er wel voor over hebben. Die volks
stemming is dan ook als afgewimpeld te
beschouwen, daar ook „the big three" er
niets van wilden weten. Doch Oost-Thracië
voor den Turk, impieciet heeft ook Grie
kenland dat al toegegeven. De echt Ooster
sche overvraging heeft dat al duidelijk doen
uitkomen.
Over 't algemeen is de stemming in Lau
sanne gunstig. Als dat zoo blijft, dan komt
man er .wel. Men vergete echter niet, dat
er nog heel wat te regelen is buiten deze
grenskwesties om, waarbjj ook sovjet-Rus
land een woordje mee zalt praten, dat- de
Turken zal aanzetten tot de hoogste eischen!
Bepaald gunstig ziet de situatie in Duitsch-
land er nog Diet uit, allesbehalve. Weliswaar
heeft dr. Cuno toch een kabinet gevormd,
dat half zaken-k3binet, half politiek-kabi-
net mag heeton, maar juist deze tweeslach
tigheid maakt het van den beginne af aan al
heel zwak. Een oud spreekwoord zegt nu wel:
krakende wagens duren het langst, doch of
dit Duitscho kabinet eva lang leven zal heb
ben, betwijfelen we toch, daar het zelfs het
Wok der z.g. burgerlijke arbeidsgemeen
schap niet achter zich heeft.
Bjj de eerste de beste misstap opa binnen-
landsch of buitemlandsch terrein sneuvelt
Cuno's met zooveel moeite in elkaar gezet
ministerie. En gezien hoe op beider terrein
talrijke voetangels en klemmen zijn gelegen,
is een spoedig voorkomen van zoo'n mis
stap alleszins voor de hand liggend.
Voor het Duitsche rpk is het een zeer
bedroevende situatie, daar juist thans een
krachtig en eendrachtig bewind ten zeerste
gewenscht zou zjjn, gezien hoe in Engeland
een bewind aan het roer is, dat Frankrijk
zoover mogelijk ter wille zal zijn tegen con
cessies in het Nabije Oosten, terwijl in Italië
het fascistisch bestuur ook weinig beleeft
in de schadevergoedingskwestie,voor een al-
meen herstel van Europa. Heeft Mussolini
niet eenige malen uitgesproken, dat Duitsch-
land betalen meet en kan? Eenige hoogere
aanspraken van Italië zal Frankrijk in ruil
daarvoor wel willen erkennen. Te vreezen is
alleen, dat op deze manier per slot van 10-
kesning door al die schuldeischers niets te
verdeden zal zijn door 'n in elkaar storten v/jj
Duitschland's laatste betaal-capiciteit! Met
alle gevolgen voor het verdere Europa, dat
medo de dupe wordt van zoo'n krach
Gelet op deze stemming is vanuit Amerika
immers absoluut geen steun te verwachten.
Steeds duidelijker wordt, dat alleen door
ean groote internationale leeaing Duitsohl nd
er komen kan, ean leening, die echter groo-
tendeels door Amerika zal moeten wo.den
gefinancierd. Waarvoor Uncle Sam reeds be
leefd heeft gepast, waar hij de totaal-som
der vergoeding te hoog achtte. Eq wat er
niet beter op wordt, wanneer men de duim
schroeven nog wat wil aanhalen in p aats van
ze to laten vieren.
Dat Clemenceau Amerika tot andere ge
dachten zal brengen, lijkt ook uitgesloten.
De, ,père de la victoire" heeft bij zjjn eerste
redevoeringen weinig succes gehad en van in
Amerika gezag hebbende zjjde is hem al ver
weten eerder te zijn degene, voor wien mag
gelden de benaming „perd la victoire,"
(Zitting van gisteren).
Staatshegrooting voor 1923.
Hoofdstuk IV (Justitie).
Yoontgegaan worclfc mot. hoofdstuk IV
(Justitie).
De heer DRESSELHUYS (V. B.) vraagt
den Minister of hot de bedoeling is in 1924
het opleidingsschip voor hot tuoht- en op
voedingswezen in gebruik genomen zal wor
den. Spr. acht dit sobip een uitstekend op
voedingsmiddel en hij zag gaarne dat het
spoedig in gebruik komt.
De heer BULTEN (R.-K.) vraagt de aan
dacht van den Minister voor do regeling
van de slaap wachten in do rijksopvoe
dingsgestichten Een eenheidsregeling acht
spr. gewenscht. Thans is de regeling in
het ééne gestioht anders dan in het an
dere. Vervolgens geeft" spr. eenige bezuini
gingen in overweging o. a. door verminde
ring van directiepersoneel.
Ook spr. dringt aan op toepassing van
de opvoeding op het opleidingsschip. Hij
vreest alleen dat er niét genoeg jongens
voor zullen zijn.
De heer HUGENHOLTZ (S.-D.) meent
dat de Minister voorzichtig te werk moot
gaan bij do reorganisatie van het tuoht- on
op voedingswezen
Het is op het oogenblik niet te bevroe
den hoe in do naaste toekomst do gang
van zaken bij deze afdeelingen zal.zijn on
daarom aoht epr. het niet gewenscht nu al
twee soholan op te heffen. Het rijks opvoe
dingswezen moet norm blijven, waarnaar
hot particuliere zioh richt.
De heer SCHOKKING (C.-H.) waar
schuwt ook tegen het sluiten van tucht -
eoholen omdat hij meent dat de criminali
teit weer zal toenemen. Voorts bespreekt
hij ook de indienstetelling van het opvoe
dingsschip.
.Spr. vreest dat het solidp Noord-Brabant
te groot zal zijn.
De Minister van Justitie, do heer
HEEMSKERK, zegt dat hij stellig de
Noord-Brabant in dienst zal stellen. Hij
heeft er vertrouwen in dat deze proef zal
slagen. Waar het sobip gêstationneerd zal
worden, is nog Diet beslist.. De opheffing
der scholen zal met voorzichtigheid ge
schieden; men behoeft niet bang te wezen
voor overijlde handelwijze.
Vie afdeeling. (Recl-aaseering).
Do heer HUGENHOLTZ (S.-D.) be
treurt de bezuinigingen op deze posten toe
gepast. Dit is oen bezuiniging die stellig j
de wijsheid bedriegt en duurder zal blijken
te zijn. Verleden jaar is 1.8 ton bespaard
door voorwaardelijke invrijbeidsstelling,
waarom medewerking van particuliere
vereenigingeai gowetischt ia.
De MINISTER weet niet of de cijfers
van den geaobtoai afgevaardigdevast
staan. Hij erkent echter dat de reclassee-
ring nuttig werkt en geld bespaart. Het ia
echter helaas naodig zuinig te zijn en ook
deze posten moesten lijden.
Het hoofdstuk wordt goedgekeurd.
Naturatisatiën.
Aan de orde zijn eenige wetsontwerpen
tot naturalisatie. Deze worden goedge
keurd.
Begroeting van fiunnciita.
Do heer VISSER VAN IJZENDOORN
(V. B.) stemt in met dit amendement. Hij
acht heb oolv ontoelaatbaar wat hier met
deze boot gebeurt.
De MINISTER zegt, dat hij de bezwa
ren tegen de wijze, waarop de boot wel
eens gebruikt wordt, deelt. Spr. kan de
boot niet- missen, maar zal zorgen, dat die
bezwaren zioh niet meer zullen voordoen.
Do heer WEITKAMP (C.-H.) wensoht
een principieelo uitspraak en verandert
dus zijn amendement van 8000 gld. in een
van 1 gld.
De MINISTER neemt dat amendement
over.
De heer VISSER VAN IJZENDOORN
(V. B.) wenscht in het geheel geen boot en
dient daarover een amendement in.
Over dit amendement wordt Woensdag
gestemd.
VIIo Afdeeling. (Eerediensten).
Do heer VISSOHER (A. R.) houdt een
historische inleiding over de ontwikkeling
der Kerkgenootschappen, om het veih&ncl
tuaschen Staat en Kerk te bespreken. Hij
vraagt de regeering om het kerkelijk
vraagstuk van een breed etóndpunt te
bezien.
De vergadering wordt verdaagd tot
Dinsdag één uur.
RECLAME.
of verrekkingen welke bijna on-,
verduurbare pijnen veroorzaken
worden onmiddellijk verlicht door
Sloan's Liniment. Blijft niet
voortgaan te lijden. Sloan's Lini
ment dringt door zonder inwrijven,
het verspreidt bloedophooping.doet
opzwellingen slinken en brengt
pijn tot bedaren. Gebruikt het
op ruime wijze voor Rheu-
matiek, Neuralgie en andere
spier- en zenuw-pijnen.
Verkrijgtaaf bij alle Apotheker# en Drogisten
Prijs. 1—
9716
tïiai het Engelsch van EMILY BRONTË.
Dcor W. A. C. VAN STRIEN.
67)
Ik zette zijn bord op den haard, om het
itfainn to houdenen na oen uur of twee
kwam hij weer binnen, toen het vertrek
opgeruimd was, en allerminst kalmer, het-
telido onnatuurlijke het was onnatuur
lijk: voorkomen van Vreugde onder zijn
zwarte wenkbrauwendezelfde bloede-
loozo kleur, terwijl zijn tanden nu e»n dan
zichtbaar waren door oen soort glimlach
terwijl zijn gestalte sidderde, nie tzooals
iemand siddert door kou of zwakheid,
ïïtt-ar zooals oen strak gespannen koord
trilt een sterk brillen méér dan een
teren.
Ik zal vragen wat er aan do hand is,
<kcht ikwie zou ffet an dors doen En ik
te-p uit:
Hebt u eenig goed nieuws gehoord,
tor. Heabhcldff U ziet er zoo ongewoon uit.
•.Waar zou gced nieuws voor mij "van
daan komen zei hij. „Ik ben levendig
Jww den hongercn na-ar het schijnt moet
*k üiet eten
"Uw middagmaal is hier," antwoordde
3.waarom zou u het niét eten?"
ik verlang het nu niet," mompelde hij
sastig. ,(Ik zal wachten tot het avond-
tc'ri- En, Nelly, ééus voor al laat ik je
V(*rzceken, om Hare ton en do anderen to
J^rsehuwen, om van mij vandaan te blij-
JKh Ik verlang door niemand gestoord te
orden ik verlang deze plaat© voor me
te houden."
ik;
9 c\' eenigo nieuwe reden voor deze
fanning informeerde ik. „Zeg mij,
U ZCt° vl'eemH bent, mr. Heath-
tföe v,'a,s u den laateten naoht? Ik
L-1 VTaao niet uit ijdelo nieuwsgierig-
pns maar
de-vraag uit zeer ijdol© nieuws-
*ed.->8 hij mij met een lach in de
hatV ik er op antwoorden. Deai-
d6 Q^?acht was ik op den drompel van
rQijn i5 aadoag beu ik in het gezicht van
WpS r~. ik beb er miin oogoa op
des-öt. 0 vo?t' beiden mij! En nu
i&ie(s met weg te gaanJe zult
jc raa^ hoeren, dat je verschrikt, als
h* sI>i<wme&rt-"
haard geveegd te hebben en de
tafel afgenomen, vertrok ik, meer verbijs
terd dan ooit.
Hij verliet het huis dien namiddag niet
meer en niemand stoorde zijn eenzaamheid,
tot ak om aoht uur het passend oordeelde,
om, hoewel het niet gevraagd was, een
kaars en zijn avondmaal aaai hom te bron-
gen.
Hij leunde tegen detn rand van een open
venster, maar keek niet naar buitenzijn
gelaat was gekeerd naar de duisternis bin- I
nen. Het vuur was tot asoh verkooldhet
vertrek was^gevuld met de vochtige, zachte
lucht van den bewolkten avond, cn zoo ©til,
dat niet alleen het gemurmel van do beek
naar Giinmerton hoorbaar was, maar ook
heb gekabbel en geklots over de-febéentjes,
cn door do groote steen en, dio het water
kon bedekken.
Ik slaakte een uitroep van ontevreden
heid, toen ik het treurige rooster zag, en
begon do venstern te sluiten, bet oen na
het ander, totdat ik aan het zijne kwam.
„Moot ik het sluiten?" vroeg ik, oip
hem op to wekkenwant hij bewoog zich
in liet geheel niet.
Het liohfc flitste op zijn trekken, toen hij
sprak. O, mr. Lockvvood, ik kan niet uit
drukken, wat een vrees el ij ken schok ik
kreeg, toen ik dht oogenblik naar hem
zog! Die diepe zwarte oogen! Die glim
lach £n ijselijke bleekheidHet scheen mij
tco, .at het niet mr. Heatlielifi was, maar
een geest, cn iu mijn schrik hield ik de
kaars tegen.den muur gebogen, zoodat zij
mij in het donkey liet,
„Ja, sluit liet," antwoordde hij met zijH—
gewone stem. „Kijk, wat een onhandig
heid 1 Waarom hieldt jo de kaars horizon
taal? Vlug, breng een andere."
Ik ijlde naar buiten in een dwazen toe
stand van vrees en zei tot Joseph:
„De meester verlangb, dkib je een licht
bij hem brengt, en het vuur weer aan
maakt." Want ik durfde op dat oogenblik
niet zelf weer naar binnen gaan,
Joseph schudde wat vuur in do schop en
ging. Maar hij bracht het onmiddellijk
terug, met het etensblad in dk> andere
hand, en met de verklaring, dat mr. Heath-
cliff naar bed ging en hij niets verlangde
to etén tot morgen.
Wij hoorden hem berstend de trap op
gaan; hij ging niet naar r,ijn gewone ka
mer, maar ging binnen in dKe met het ge-
paneelde bed het venster, zocoals ik
vroeger al meedeelde, is ruim genoeg om
door te kunnen; en de gedachte kwam
bij mij op, dat hij een nieuw middarnach-
telijk uitstapje beraamde, waarover hij
liever had, dat wij geen argwaan koester
den.
„Is hij een monster of een vampier?"
peinsde ik. Ik had gelezen van zulke af
zichtelijke geïncarneerde cfcmonen. En
teen zette ik mij tot een overdenking hoe
ik hem in zijn jeugd had opgepast, en
hem had op zien groeien tot jongeling, cn
hem bijna door zijn geheel en levensgang
had gevolgd en wat een dwaze onzin hot
was aan dat gevoel van schrik toe te
geven.
„Maar waar kwam hij vandaan, dat
kleine, donkere wezen, dat door een goe
den man tot zijn verderf was binnenge
haald?" mompeldto het bijgeloof, toen ik
aanving te sluimeren/
En ik begon, half droomend, mij te ver
moeien met het uitdenken van eenige voor
hem geschikte afstammingen terwijl ik
mijn overdenkingen uit zijn wakenden toe
stand herhaalde, ging ik opnieuw zijn be
staan na, met grimmige wijzigingen, ter
wijl ik ten laatste zijn doodJ en begrafenis
schilderdewaarvan ik mij alleen kan her
inneren, dat het mij buitengewoon hinder
de, dat ik tot taak had om een inscriptie
voor zijn grafteeken op te geven en den
koster daarover te raadplegenen daar
hij geen achternaam had en wij zijn leef
tijd niet konden zeggen, waren wij genood
zaakt ons met .het enkele woord „Heath-
cliff" te vergenoegen.
Dat kwam uitdat waren we. Als u het
kerkhof binnen gaat, zult u op zijn graf
steen dat alleen lezen, en den datum van
zijn dood.
De dageraad bracht mij tot mijn zinnen
terug. Ik stond op cn ging in dén tuin,
zaodra ik maar zien kon, om mij er van te
overtuigen, of er voetstappen onder zijn
vemster*£icktbaar wa/ren. Er waren er geen.
„Hij ia thuis gebleven," dacht ik, „en
hij zal vandaag weer geheel in orde zijn."
Ik maakte het ontbijt voer het gezin
klaar, mijn gewone (bezigheidmaar zei tot
Hare ton en Oatharlna, dat zij het hunne
moesten gebruiken vóór de meester bene
den kwam, want hij bleef lang liggen. Zij
gaven er do voorkeur aan het buitenshuis
te gebruiken, oaider de boomen, cn ik zette
een kleine tafel neer, om het hun gemak
kelijk to maken.
Toen ik weer binnenkwam, vond ik mr.
Heathei iff beneden. Hij en Joseph spra
ken over een of andere zaak van de boer
derij hij gaf duidelijke en nauwkeurige
aanwijzingen betreffende de zaak in kwes
tie, maar hij sprak sinel cn keerde zijn
hoofd voortdurend op zij en had dezelfde
opgewonden uitdrukking, zelfs nog ver
ergerd. Toen Joseph'het vertrek verliet,
ging hij zitten op de plaats, die hij in den
regel koos, en ik zette een kop koffie voor
hem. Hij trok het dichter bij en liet toen
zijn arm op de tafel rusten, cn keek, naar
ik onderstelde, naar den muur tegenove<r
hem, terwijl hij een apart gedeelte daar
van met gl ine terende, rustelooze oogen
gadesloeg, cn met zulke gretige belang
stelling, dat hij gedurende een halve mi
nuut ophield met ademen.
„Kom nu." riep .ik uit, terwijl ik wat
brood tegen zijn hand duwde, „eet ©n
drink dat. terwijl het warm is. Het heeft
bijna een uur gewaoht.
Hij eohonk mij geen aandacht en tocli
glimlachte hij Ik had hem liever zien
knarsetanden dan hem zoo zien glim
lachen.
,,Mr. Heatholiff! Meestor I" riep ik.
„Staar niet, om 's Hemelswil, alsof u een
onaardsch visioen zag."
„Schreeuw om 's Hemelswil niet zoo
luid," antwoordde hij. „Keer je om en zeg
mij of we alleen zijn."
„Natuurlijk/' was mijn antwoord, „na
tuurlijk zijn we."
Toch gehoorzaamde ik hem onwillekeu
rig, alsof ik er niet geheel zeker van. was.
Met een beweging van zijn hand maakte
hij een open ruimte voor zich tusschen den
ontbijtbi;cl en leunde voorover, om meer
cp zijn gemak te kijken.
Nu bemerkte ik, dat hij niet naar den
muur keek, want a's ik hem goed aanzag,
scheen het net of hij keek naar iets, dat
binnen twee el afstands was. En wdt het
ook was, het deelde blijkbaar zoowel
vreugde als pijn in zeldzame uitersten mee,
ten minste de beangste en took opgetogen
uitdrukking van zijn gelaat deed dat ver
moeden.
Het voorwerp van zijn verbeelding zat
ook hier niet vast; zijn oogen volgden het
met on vermoeiden ijver, en werden zelfs
niet, al9 hij tot mij sprak, ook maar een
oogenblik afgewond.
Ik herinnerde hem tevergeefs aan zijn
langdurigo onthouding van voedsel; als hij
zich bewoog, om iet© aan to raken, om aan
mijn verzoek to voldoen, als hij zijn hand
uitstrekte om een stuk brood te krijgen,
klemden zijn vingers zich samen vóór ze
het bereikten, en bleven ©p de tafel, tor-
wijl zij hun doel vergaten.
Ik zat als een model van geduld te trach
ten om zijn afgetrokken aaDdacht van die
oRes beheersohen-de bespiegeling 'af to
trekkentot hij prikkelbaar werd en op
stond, terwijl hij mij vroeg waarom ik hem
piet v/ulde toestaan zijn maaltijd te gebrui
ken op zijn eigen tijd, on zei, dat ik bij do
volgende gelegenheid niet behoefde te
wachtenik kon de dingen neerzetten ca
weggaan.
Na hot uiten vain deze woorden verliet
hij bet huis, slenterde Langzaam het tuin
pad af en verdween door het hek.
De uren kropen angstig voorbijweer
kwam er een avond. Ik trok mij niet vóór
's avonds laat terug, om te rusten, en toen
ik het deed, kcwi ik niet slapen. Hij keerdo
na middernacht terug cn in plaats van naar
bed te gaan, sloot hij zich in het vertrek
beneden op. Ik luisterde en wentelde mij
heen cn weer en kleedde mij ten slotto
aan cn ging naar beneden. Het ^waa te
vreeselijk. om daar te liggen on mijn brein
met een honderd ijdelo vermoedens te
kwellen.
Ik onderscheidde den stap van mr.
Heathcliff, die rusteloos den grond mat,
en hij verbrak herhaaldelijk do stilte door
een diepen zucht, diie op gekerm leek. Hij
mompelde ook onsamenhangende woor
den do ecaiige, die ik kon opvangen, was
de naam van Ca/tbarina, verbonden met
een of andere wilde uitdrukking van liefde
of lijden, cn uitgesproken zooals iemand
spreken zou met een persoon, die aanwpzig
is zaolit en ernstig en geporst uit do
diepten van zijn ziel.
Ik bad geen moed om regelrecht het
vertrek binnen te gaan maar ik verlang
de hem af te leiden van zijn droomerij, en
daarom viel ik op het keukenvuur aan;
pookte er in en begon do sintels bijeen tó
Bchirapen. Heb bracht hem eer dan ik ver
wachtte te voorschijn. Hij opende onmid
dellijk de deur on zei:
„Nelly kom hier is het morgen? Kcma
binnen met je licht."
„Het slaat vier uur," antwoordde ik; „u.
hebt een kaars noocbig, om mee naar boven
te nemen u hadt cr een kunnen aansteken
aan dit vuur."
„Neen. ik verlang niet naar boven to
gaan," zei hij. „Kom binnen en sleek voor
mij een vuur aan en doe allc3, wat er ia
het vertrek te docai is."
„Ik moet eerst do kolen roodblazen. vóór
ik er eenige kan brengen," antwoordde ik,
terwijl ik een stoel on den blaasbalg kreeg*
jjBlot volgt.)
