STORMACHTIGE HOOGTEN.
Mo. 19218.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 28 October.
Tweede Blad. Anno 1922
(1]buitenl. weekoverzicht.
BEBUJKSCKE BRIEVEN.
Hoe leeren wij dit de jeugd af?
De gevaren voor de watersport.
SPORT.
ÜÜf'Jülpp
X 'u 'ij
FEUILLETON
33e En£cIscho kabinetscrisis ia 'spoedig opge
lost geweest. Nauwelijks liad de plochtigc ver
kiezing van Bonar Law lot leider dor unionis
tischs partij plaats gcliad of de nieuwe regoe-
jring was or. 't Is feitelijk het verstandigst in
Engolsche aangelegenheden van dergolijken
aard van rogeering te spreken, omdat de woor-
Han. kabinet en ministerie tot verwarring aan
leiding kunnen geven. Het Engelsolic ministerie
omval immers een 80-tal personen, waarvan het
kabinet de kern vormt! In evenveel dagen als
het hier te lande maanden duurt, had Bonar
Latf zijn stelletje compleet, 't Viel niet mee,
yid nict togen; 't was wat vrij algemeen er
van was gedacht. Opvallend is alleen het groot
aantal lords in de regeering, die derhalve nim
mer in het Lagerhuis zullon verschijnen, gelijk
'dat in Brittaamiëmos is, waarvan een direct
gevolg is, dat de wel Lagorhuis-fahigen heel wat
op te knappen zullen krijgen.
En, geheel in de lijn der gebeurtenissen, is
hot feit, dat de koning, op voordracht van den
nieuwen premier roods tot ontbinding van het
Lagerhuis is overgogaan, zoodat do kiezers nu
half November van hun wil zullen kunnen ge
tuigen. Do verkiozingsmachinerie is dan ook al
gebed onder stoom gebracht. Waarhij bepaald
frappeert, boo do Lloyd George-liboralen en de
unionisten thans reeds mot elkaar oöquolte&renl
Terwijl Asquith-liboralen en Labour-party al
leen oen directo oppositie vormen aan do stem
bus. Allo reden is or daarom voor de meer en
moer opduiken do vraag: wat heeft nu eigenlijk
Ieae lionlo regoeringscrisis anders te beduiden
dan oen vervangen van Llóyd Georgo door Bo-
tar Law? Do z g. politieke geloofsbelijdenissen
van beiden zijn ook wel geschikt om deze vraag
te rechtvaardigen. Bonar Law's partij-program
jjevat niets, wat de rogeering van Lloyd George
ook niet wilde: alleen, do grooto persoonlijke
stuwkracht van dien afgetreden premier, die al
leen do richting aangaf op binnenlandsoh zoo
wel als bir'onlandsch terrein althans voor
zoover van een bepaalde richting sprake kan
zijn, gezien Lloyd George's vatbaarheid voot
indrukken als anderszins ontbreekt. Want,
mot alle respect voor Bonar Law's capaciteiten
enz., een Lloyd George is hij niet.
Bonar Law zelf heeft zijn overtuigd voor
standerschap van beschermend© rechten op
geborgen ovonails wat de unionistische die-
liards op hun geweten hebben. Begrijpende
dat het nu geen tijd is voor zulke dingen.
Maar waarom dan do coalitie uit elkaar te
6plijten
Op de komende verkiezing een prognostic
'te trokken is geheel onmogelijk. In de eerste
iats stommen voocr het cer6t in het land van
jchn Buil nu ook de vrouwen mee. Wat voor
de unionisten niet onvoordteelig lijkt. Maar
ia 1918 bobben van -de mannen: slechts 50 pOt.
'gestemd' on dat nog im een soort ovorwin-
inmgsroes, in een patriotisme, dat. lang voorbij
i?. Niemand, die daarom met zekerheid voor
spellingen durft doen. Wat gelijk reeds opge
merkt, do ex-ooalitie-genooten als van zelf al
naar elkaar toedrijft om in ieder geval eon
overwinning van 'de Labour-part ij te voor
komen Coalitie-liberalen, die de unionisti
sche partij wiiflen steunen, zal men van deze
zijde ongemoeid laten en in gevaarlijke dis
tricten blijkbaar omgekeerd cidto.
Ia liet daarom zoo onmogelijk dat uit do
slcmlbus als eenige re.gcer-meerderheiid zal
komen do oude nu verbroken coalitie Lloyd
George die, ierlcops opgemerkt, over èen
fceedo vcrkiézingsmaehineirie schijnt te be
schikken zou dan op de wip komen te zit
ten en niet in de rogeering heel wat meer in
de melk tc brokkelen hebben dan oils direct
verantwoordelijk persoon I
Deze meening begint langzamerhand veld
U winnen, wat o.i. dan ook de roden is, dat
tat eerste algemeen© gejuich over liet ver
fijnen der coalitie morkwaardig spoedig is
bfidafcrd cm Bonar Law een heel wat m' .der
gosdo pers begint te krijgen. De „Daily Mail"
hv. is oorder vijandig, ge worden dan steunend!
Op zich zolf genomen is het zoor verklaar
baar. dat Bonar Law in de huidige omstan-
<%heden moeilijk een ander goluid kan doen
höorcn dan zijn voorganger, doch dit is alle-
Diapd koren op den molen van degenen, die
vragen: waarom dan deze wisseling In tie
GostoTsohe affaire is het nu toeli wat anders,
5al men misschien tegenwerpen, docli dat is
°ök sohijn. Lloyd George's hard van stapel
loapen was door Gurzon reeds achterhaald ca
deze gaat voort langs den nu ingeslagen weg.
Dat zal ter Oostersehe conferentie wel blij
ken, die echter groot gevaar loopt om uitge
steld te worden tengevolge van hot optreden
deT fascisten in Italië, die jt niet van willen
afzien oen gTeep te dben naar de macht.
Desnoods nog met Orlando, Giolitti of zoo
iemand, maar op den duur toch liefst al
leen, dat mag men gerust concludeeren, En
met groote kans op uiteindelijk slagen, nu
do elkaar opvolgende Italiaanschc regee
ringen den staat in den staat, die die
fascisten vormen-, eenmaal zoo machtig heb
ben do^n worden. Mussolini eenmaal-Ita-
lië's Lenin, 't is lang niet onmogelijk
Maar om terug, tc keeren tot ons uit
gangspunt, inzake de schadevergosdings-
affaire wijzigt zich totaal niets, trots
schoons woorden over de noodzakelijkheid
van handhaving der entente enz. Het En-
gelsclio en Franselie standpunt loopt uit
elkaar en zal dit blijven doen, zoolang
Marianne vasthoudt aan haar dualistisch
strevendie Duitsche koe èn te slachten fcn
te melken, Men weet hoe Bradbury's voor
stel tot verlenging.van het moratorium, i3
beantwoord door een voorstel-Barthou, dat
er op neerkomt het heelo Duitsche finan-
cie-wezen eenvoudig onder - ^trble te bren
gen, maar verder niets doen voor en aleer
men Frankrijk als compensatie voor ver
mindering der schadevergoeding de schul- -
den cadeau doet. 't Is wot een Belg ge
weest, die voor 't oogenbiik beide stand
punten zoo goed en kwa«d als dit ging too
elkaar heeft gebracht. Wat neerkomt na
tuurlijk op hot gebruikelijke uitstel- der
beslissing, zooals bij alle compromissen.
In. ieder geval kan ds kommissie van Her
stel nu morgen met gerust geweten naar
Berlijn gaan om zich ter plaatse op de
Tioogte te stellen van de, laagte van de
Mark en do funeste gevolgen van deze
Mark-inzinking eri te droomen van sta-
bTliReering van deze muntsoort, waartoe
do Duitsche regoering ook al vergecfschc
pogingen lïecft gedaan en nieuwe pogingen
zal doen.
Vast staat liet kabinet-Wirth niet meer,
daar de rc^eeringsconlitie bedenke!Gkc
scheuren begint t.e yertoonen. Vt socia
list! 9Che zijde voelt men er niets voor om
mede verantwoordelijk te wordbn gesteld
voor den nood, die dezer winter over^
Duh^chLend zal losbreken, zoo> niet snedig
ingriinende verbetering wordt bereikt. En
wie durft daarop hopen
Marianne is te l?,ng blind gebWen om
nu opeens ziende" te worden. Wnrdt het
dat ooit, dan kan de schadLvergoedin.- v el
eens „onzichtbaar" zijn geworden cn de-
franc
Berlijn, 2-3 October.
De Berlijnsche Mengelberg-dagen.
De gastreis van het Amsterdamsche Con
certgebouworkest naar Hamburg en Ber
lijn is tot één feesta cn triomftocht gewor
den. Zij heeft een buitengowoon groot suc
ces opgeleverd voor do Ilollandsche kunst,
evenals voor de- gedachto van de interna
tionale uitwisseling op geestengebied. Toen
hedenochtend op het station der Friedrich-
strasse een extra-trein weg reet^ die Wil
lem Mengelberg en zijn kunstenaarsschaap
weer naar huis zou bréngen, werden er bij
het afscheid zooveel groeten gewisseld en
zakdoeken gezwaaid, dat men voelde: hier
is een hartelijke vriendschap gesloten. De
roep „Auf wiedersehen" klonk door de hal
van het station. De Berlijnsche kunstvrien
den, die verschenen waren om hun gasten
vaarwel te zeggen, riepen dit het eerst en
de Hollanders antwoordden met een vroo-
lijk gezicht.
Berlijn is ook overigens niet arm aan
groote gebeurtenissen op muzikaal gebied. -
Maar gebeurtenissen op kunst- en gezel-
schapsgebied als doze twee Mengelberg-
concerten hebben wij zelden beleefd. De
verwachtingen waren zeer hoog gespan
nen, want de roep van het Concertgebouw
orkest is bij alle kenners sedert jaren al
gemeen bekend maar zij werden nog
verre overtroffen door den geweldigen in
druk dio de Amsterdammers hier gemaakt
hebben. Mengelberg zelf is in Berlijn geen
vreemde meer. Hij heeft reeds meer hier
gedirigeerd. Maar ton eerste is dit bezciek
vele jaren geleden, en ten tweede hadden
wij zijn orkest nog nooit gehoord. En dit
was nu het belangrijkstedat we nu eens
den genialen dirigent met het geweldige in
strument, dat hij zioh geschapen heeft,
samenwerken zagen. Daarin was het over
weldigende gelegen van deze kunstgebeur-
tenissen. D&t was het wat den storm, do
razernij van toejuichingen met name na het
slot van het tweede concert te voorschijn
riep. Het laatste werk, dat uitgevoerd werd
was Richard Strauss' „Heldenleben", dat
de componist eens aan „Mengelberg cn het
Concertgebouworkest" gewijd had. Het
vormde het hoogtepunt van de twee avon
den. Hier was het laatste stadium van ver
volmaking der muzikale uitbeelding bereikt
„Nooit tevoren", zoo schrijft professor
Adolf Weiszmann, een der leidende Ber-
lijnsch muziekcritici, in do „Berl. Ztg. am
Mittag", „is dit werk met zijn gebruikma
ken van machtigp instrumentale middelen,
met zijn dwingende kracht in zulk een
pracht weergegeven.De finale heeft de won
derbaarlijke eenheid van dit, in zijn soort
eenige orkest, en de kunst van zijn leider
zeer c\uidelijk aan het licht gebracht. Wat
is Willem Mengelberg? Wat zijn orkest?
De man is als leermeester van zijn orkest
zonder voorbeeld, evenals dit klanklichaam
zelf zonder voorbeeld is. Mengelberg, in de
muziek geboren, bezit de sterkste vereeni-
ging van verstand en wilskracht. Zijn ver
stand eischt de nauwkeurigste blootlegging
van het werlc, dc scherpste objectiveering
van den klank, cn zijn wilskracht rust niet
eer het doel bereikt is. Het orkest echter,
dat zijn leider in volkomen vereeriüg volgt,
is ook de nauwkeurigste uitdrukking van
zijn wezen. Zijn klank, door het edele me
taal van de blaasinstrumenten en het ras
der spelers bepaald, duldt niets nevelach
tigs, en geeft door zijn klaarheid een voor
beeldeloos naast elkaar gaan cu vermen
gen i der meest verschillende stemmen".
Met een zelfde geestdrift hebben zich de
andere Berlijnsche critici cn bladen geuit.
Er is slechts één roep van bewondering en
dank, die overal tot uiting komt. Slechts
een prestatie van zoo buitengewoon groot-
sche beteekenis kon een dergelijk gejüich
doen opgaan. Met bijzondere vreugde be
groette men ook het feit, dat Mengelberg
ons versoheidene scheppingen van Gustav
Mahler bracht, het „Lied von der Erdo" en
-de eerste symphonio want als Mahler-
vertolker is hij bij ons in het bijzonder be
roemd, sedert hij bij zijn jubileum twee jaar
geleden te Amsterdam Mahler's geheele
symphonisclie levenswerk uitgevoerd heeft.
Do bijval, die opklonk, gold tegelijk ook
den buitengewoneu eersten violist van het
orkest, concertmeester Zimmermann, en
den solisten, dio Mengëlberg voor het „Lied
von der Erdo" medegebracht had: mevrouw
Cahier en de hoer Urlus.
Een feest- en triumftocht was het. Daar
mee zijn tegelijk do lcunst-draden tusschen
do beide buui'volken nauwer aangeknoopt
Aan het bogin van Het eerste concert kwam
dat duidelijk tot uitdrukking. Op een
wensch van Mengelberg verhief zich het ge
heele orkest en staande speelde het 't Duit
sche volkslied „Deutschland, Dcutscliland,
über alles", en liet daarna het Nederland-
sche Wilhelmus volgen staande hoorde
't publick toe, om na deze hulde aan do
nationale gevoelens minutenlang te applau-
disseeren.Kransen werden aangedragen met
een oranje lint van do Hollandsche kolonie
te Berlijn, met de kleuren a'ood-wit-blauw
van de vcrecniging „Nederland in den
vreemde." De Philharmonie straalde ein
delijk weer eens om het.feostclijke karak
ter van den dag aan te geven, in het volló
licht van al de kropen anders is men
spaarzaam en mag slechts een deel aan
gloeien. En een schitterend, elegant publiek
vulde de reusachtige zaal tot in de. verste
hoeken. In een loge zat op hot tweede con
cert rijkspremier Ebert, naast den Neder-
landschen gezant te Berlijn, baron Gevers,
de heer Roëll cn do Duitsche gezant te Den.
Haag baron Lucius van Stoedtcn reeds
dadelijk op den eersten dag had do Rijks
president Mengelberg en het geheelo or
kest met de vooraanstaande Duitsche auto
riteiten cn de Berlijner kunstkringen des
middags op dc thee genoodigd en onze Hob
landsche gasten zullen gaarne de gelegen
heid begroet hebben om op deze wijze de
sympathieke persoonijkheid van het Duit
sche staatshoofd en zijn vriendelijke gast
vrijheid nader to leeren kennen.
De vele feestelijke gebeurtenissen, die in
Berlijn ter gelegenheid van Mcngelbergta
bezoek plaats hadden, verliepen buitens-
gewoon opgewekt-. De ontvangat bij
baron Gevers, waarbij ook prins
Hendrik der Nederlanden verscheen, ver-
eenigde de in Berlijn wonende Nederlan
ders rondom hun beroemden landgePoot.
Bij het diner, dat de Duitsch-Ncderland-
sche-Verceniging Zondagavond gaf, huldig
den de Pruisische Minister Boelitz en de
vroegere Duitsche gezant to Den Haag, do
latere Minister van Buitenlandsche Zaken,
Rosen, dc Amsterdamsche kunstenaars, ter
wijl Mengelberg zelf in zijn hartelijke ant-
woordspeccli meedeelde, dat het Concert
gebouworkest voor do ondersteuningskas
van het Berlijnsche Philharmonisch orkest
oen belangrijk bedrag (een half millioea
mark) had afgestaan. Gisteren, Zondag,
des namiddags, vond men ten slotte op het
thee-uur bij mevrouw Louise Wolff, de eiga
nar esse van het concertgebouw Hermann
Wolff, wier salon een middelpunt van het
gezelschapsleven van onze stad is, alle per
soonlijkheden, die in do Berlijnsoho muziek-
en kunstwereld naam hebben, om Willem
Mengelberg te huldigen. „Terugkomen!
Terugkomen!" zoo klonk het uit aller mond
En wij hopen en vertrouwen, dat wij het
Concertgebouworkest met zijn grooteu di
rigent weer spoedig in Berlijn zullen terug
zien.
Dr. MAX OSBORN.
SCHAKEN.
Om le beginnen moet ik mijn excuses maken
aen mijn lozers cn aan den hear Paulides. Door
onkole ldoino veranderingen aan te brengen aar
hol probleem trachtlo ik dal nog wal le ver
fraaien. Eehlor maakte ik het daardoor tevens
Onoplosbaar, geheel tögon mijn bedoeling na
tuurlijk. Als men in hot diagram wil wognomen
Lc8, To2 on Tf2 on'dan wfeor bijplaatsen wills'
loopor dl, wille toren c8, zwarlo toren ol, dan
is de zaak yerkolpen. Oplossingen nog gaarne
dozo tyeelp
Het volgende probleem geeft een „Brodo"-raI-
ming, mot geestige paard-interferenties.
K. GRABOWSKI,
Good Companions 1916.
'|!p: p,vp jg
m
i
m w&é" im W*
i Pi I f
W2!fc. vu
Wit beginten geeft mat in twee zetten.
Wit: Kil, D/5, Tfi, Lb4, PgG on hG, pif3 eng
Zwart: Kg3, Dh5, Tc8 ou ai, La7, Pc2 cn cG,
pidö, £6, gO, gi en bi.
Naar bet Engelsch van EMILY B1I0NTË.
Ucor W. A. a VAN STRIEN.
BI)
..Ondcuge&öo Ellen!" riep Cntlia.rina
Ult|' terwijl zij op mij toevloog, om mij yer-
vo.gona met haar kwistige liofkoozing&n to
overladen. „Slechte Ellen! dat je mij
raohüo te verhduderen om bénnen te ko-
tïïen. Maai ik zal voor het vervoLg deze
pandeling iederen morgen maken mag
oom, en papa soms meebrengen? Zult
n»et blij zijü ons te zien?"
na" aÏH!lrly.k !'7 rieP de oom, mot een
uwelijks onderdrukte grimas, die voort-
'WtLni u'fc zGn diepon afkeer van de beide
'orgestclde. bezoekers. „Maar wacht,"
ïnnl°j^° tei"W'jl hij zich naar de
j:-, f>e.c ame wendde. „Nu ik er over denk,
J iet jno beter het' je te vertellen. Mr.
°n heeft ©en vooroerdeel tegen mij;
ij twistten eens met onchristelijke hevig-
Icomf °n, ï1® -je hem verfcelt, dat je hier
birvïft, Ztx 3e heelemaal je bezoeken ver-
^farom moet j3 het hem niet zeg-
?o"'rta! -ïe aU, ie Cr niet om
",eef tc 2icn - ie moogt ko
tellen'' )6 W maar Je mcet het nict ver'
«iket. Y'Me U'" Tr°^ Czarina,
erkclijk terneergeslflgon.
lo" ]HnvoId»eld0 te arm' om ziin ïuster
be»- bin i 'i antwoordde Heathcliff, „en
Aderde hem, dat ik haar kréég -
zijn trots was gekwetst, e^- hij zal het nim
mer vergeven."
„Dat is verkeerd!" zei dc jongedame; bij
gelegenheid zal ik hem dat vertellen;
maar Linton en ik hebben geen deel in uw
twist.,Dan zal ik hier nict komen; hij zal
naar de Grange komen."
„Het zal te ver voor mij zijn," mompelde
haar-neef„een wandeling van vier mijlen
zou mij dooden. Neen, kom nu en dan hier,
miss Catharinaniet iederen morgen^ maar
ééns of twee keer in de week."
De vader wierp zijn zoon een blik van
bittere verachting toe.
„Ik ben bang, Nelly, dat ik vergeefsche
moeite, doe," mompelde hij tot mij. „Miss
Catharina, zooals do sukkel haar noemt,
zal zijn waardta, ontdokken, en hem naar
den duivel sturen. Als heb Hareton maar
geweest was! Wil je.wel gelooven, dat ilc
twintig keer op een dag Hareton verkies
met al zijn degradatie? Ik zou van den jon
gen zijn gaan houden, als hij iemand *e-
weesfc was. Maar ik denk, dat hij voor
haar liefde.veilig is. Ik zal hen tegen dat
treurige wezen ophitsen, als het zich niet
flink roert. Wij rekenen, dat hij nauwe
lijks zal blijven leven tot zijn achttiende.
O, dat vcrvvenschte flauwe eohepsell Hij
is verdiept in het drogen van zijn voelen
en kijkt heelemaal niet naar haar, Linton
„Ja, vader," antwoordde de jongen.
„Heb je jc nicfit nergens iets te laten
zien? Zelfs niet het nest van een konijn
of een wezel? Neem haar mee den tuin in
vóór je van schoenen verwisselt, en in den
sta-1 om je paard te zien/'
„Wil je liever niet hier blijven zitten ?"-
vroeg Linton, terwijl hij zich tot Catharina
riohtte op een toon, die onwil te kennen
gaf, om ziek opniouw to bewegen.
„Ik weet nict," antwoordde zij, terwijl
zij een verlangendeal blik na/ar de deur
wierp, klaarblijkelijk vol verlangen om
iets to doen.
Hij bleef zitten en kroop dichter bij het
vuur.
Heathcliff 6tond op en ging naar <lo
keuken en van daar naar den hof, terwijl
hij om Hareton riep.
Hareton antwoordde en weldra traden
do twee 'weeir binnen. De jonge man had
zich gowassohen, als zichtbaar was aan den
gloed op zijn wangen en aan zijn nat haar.
„O, ik zal het u vragen, oom 1" riep miss
Cathy, die zich de bewering van de huis-
houdster herinnerde. „Dit is mijn neef
niet, wol?"
„Ja," antwoordde hij, „do neef van je
moeder. Ben je niet op hem gesteld?"
Catharina trok eon scheef gezicht.
„I3 het geen mooie jongen ver
volgde hij.
Het onbeleefde kleine ding ging óp haar
te enen 6taan en fluisterde ieta in Heath-
diffs oor.
Hij laohteHareton trok een donker go-
zioht; ilc merkte, dat hij zeer gevoelig was
voor onderstelde minaohting, on blijkbaar
een duistere voorstelling had van zijn min
derheid. Maar zijn meester of voogd ver
joeg do wolk door uit te roepen
„Je zult onder ons <3e gunsteling zijn,
Hareton! Zij zegt, dat je Wat ook weer
bent? Wel, ieta heel vleiends. Kom, jo
gaat met haar de boerderij roncL. En denk
ca' om, dat je je als een heer gedraagt!
Gebruik geen leelijke woorden, en sta niet
te gapen als do jongedame niet naar jo
kijkt, en weea klaar «om je gezicht te ver
bergen, als zij hot wel doet, en als jo
spreekt, zeg dan je woorden langzaam en
houd jo handbn uit je zakken. Pak jo weg
en onderhoud haar zoo geschikt als jo
kan."
Hij sloeg het paar gade, terwijl zij langs
het venster liepen. Eearnskaw had zijn
gelaat volkomen van zijn gezellin afge
wend. Hij scheen het bekende landschap
met <9e belangstelling van oen vreemdeling
en een artist te besbudeeren.
Catharina sloeg een looaesn blik op hem,
die weinig bewondering uitdrukte. Zij
wonclde vervolgens haar aandaeht af, om
voor zichzelf voorwerpen van vermaak te
zoeken, cn trippelde vroolijk voort, terwijl
zij oen wijsje floot, om het gemis aan con
versatie aan te rullen.
„Ik heb zijn tong vastgemaEikt," merkte
Heathcliff op. „Hij zal al chen tijd geen
syllabo "durven uibenNedly, je herinnert
je mij op zijn leeftijdneen, nog wat jaren
jonger. Zag ik er ooit zoo stom uit, zoo
„onbehouwen", als Joseph het noemt?"
„Erger." antwoordde ik, „omdat u er
Bombarder bij was.»-
„tk schep vermaak in. hem," vervolgde
hij, zijn gedachten luid uitdenkend. „Hij
heeft mijn verwachtingen vervuld. Ata hij
een geberon dwaas was, zou tik er niet half
zooveel plezier in hebben. Maar hij is geen
dwaas, on ik ban met al zijn gevoelens
6ympathi3eeren, omdat ik ze zelf gevoeld
heb. Ik weet bijvoorbeeld precies wat hij
nu lijdt; hoewel het maar eeu begin is
van wat hij zal lijcfcn. En hij zal nimmer in
êtaat zijn om uit zijn toestand van ruwheid
en onwetendheid op te komen. Ik heb
hem vaster gekregen dan zijn schelm van
een vader mij vaabbond, en lager; want hij
ia trótseh op zijn dierlijkheid. Ik heb hem
geleerd allea buiten het dierlijke als onnoo-
zei en zwak te verabhten. Druk jo niet>
dat Hindioy trotsch op zijn zoon zou zijn,
als ik op do mijne ben Maar, er ta dit ver-»
schil: de een is goud, dat voor straatstee-
non gebruikt wordt, cn de ander is tin, ge
polijst om een zilveren servies na te apon.
Die van nnj heeft niets waardevols aan
zioh toch zal ik de verdienste hebben, om
er zooveel van te maken, als dat met zulk
armzalig materiaal mogelijk is. Die van
hem had hoedanigheden van den eersten
rang, en ze zijn verloTcn, erger dan nutte
loos gemaakt. Ik heb niets om to betreu
ren maar hij meer dan iemand, behalve ik
weet. En het mooiste er van is, dat Hare-
ton drommels veel van mij* houdt Je zult
toegeven, dat ik daarin Hi«nd!ley heb over
troffen. Ata do doodo Geheim uit zijn graf
kon op rijzon, om mij uit tc-schelden vooo?
heb onrecht, dat zijn spruit is aangedaan,
zou ik <3e grap bedoven, om den genoemdem
opruit zioh tegen hem to zien keeren, ver
ontwaardigd, dat hij zou durven schimpen
op den eenigon vriend, dien hij in do we^
relcl heeft!"
Heatholiff lachte inwendig helsclj bij dit'
denkbeeld. Ik antwoordde niel, omdat ik
zag, dat hij geen antwoord verwachtte.
Onderbussolien begon onze jeugdige met
gezel, dJe te ver van ons verwijderd zat om
to hooren wat liij zed, teekenen van on gen
ruslkeid te geven, daar hij blijkbaar be
rouw kreeg, dat hij zich do vreugde vani
Canharina's gezelschap had ontzegd, uit
vreea voor een beetje vermoeidheid.
Zijn vader morklo de rustelooze blikkci*
op, cUfo naar liet venster zwierven, on dei
hand, die besluiteloos naar zijn muts werd
uitgestrekt.
j '-Yri'' (Wordt vervolgd.}
