No. 19212.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 21 October.
Tweede Blad. Anno 1922
HD buitenl. weekoverzicht.
BERLUNSCHE BRIEVES.
DE LEIDSCHE GRACHTEN-,
O, heerlijke geuren
FEUILLETON
Nadat de Welsbhe too ven aar zich ette
lijke malen heeft gered, over hindernissen
heen, tusschen allerlei voetangels en
klemmen door, is 't staketsel, dat Ooster-
6che affaire heet, hem tooh te machtig ge
worden en heeft dit hem uit het zadel ge
worpen Althans, men heeft dit wapen
daartoe benut., want er zat en broeide
reeds geruim©n tijd veel meer 1
Het kabinr t Lloyd George is dan geval
len, na zich zes jaren te hebben staande
gehouden, lin het zijn me zes jaren ge
weest 1 Twee oorlogsjaren, waarin alles op
baron en snaren werd gezet vior „vre
de® "jaren, waarin van vrede geen. sprake
was! Wolk een ontzettende kracht heeft
db gesneuvelde premier, wietns stem soms
do wereld gebood, daarin niet ontwikkeld.
Een werkkracht, die bewondering af
dwingt, men moge nog zooveel fouten en
- feilen zien aan do dbor Lloyd Geojge ge
vierde politiek, die in."- ieder geval dan
tonh dnt heeft opgleverd, dat het Franscbe
imperialisme voor het grootste deel tijd
heeft gehau dood to bloeden en dat, zij
het laat ook in Fransche regeeringskrin-
gen de overtuiging heeft veld gewonnen,
dat van heiles Boches payeront tout
cJat tout' althans afgaat, dat langs vrede
lievender weg meer is te bereiken van bet
al diepe- wegzinkende Duitsohlamd dan
door sanctie® en dergelijke dwingelandij.
Op zich zeJi wei curieus, dat juist onder
een kabinet Poincaré dit zioh bezig is te
voltrekken, terloops opgemerkt.
Angora is Lloyd George echter to mach
tig gebleken Het. feit, dat Engeland aan
don rand van een oorlog heeft gestaan,
•waarvaD dr gevolgen niet te overzien wa
ren, heeft de sluimerende orisis in Enge
land hot vaak is al niet voorspeld, dat
het tot nieuwe Lagerhuis-verkiezingen zou
komen acuut gemaakt en partijbelang
heeft den genade-stoot gegeven, gelijk zoo
dikwijls, 't is aezefifde Bonar Law geweest,
dio nauwelijks een jaar geleden door
Lloyd George met weemoed als zijn sous
chef in de regeering werd uitgeluid om
gezondheidsredenen, die het dcodelijk wa
pen heeft genjuiteerd. 't Kan vreemd loo-
pen
Hoe hou v,u: de stand van zaken?
Lloyd Georpi had zich in zijn Manchoster-
ledJe, troics gevaarlijke uitvallen tegen
Turk en Fran zoos, vrij wol op ruim baan
gehouden wat betreft de rol, die hij bij de
komende verkiezingen daanaan alleen
liet hij wcirig twijfel bestaan zou spe
len. Blijkbaar wilde hij zich niet vastleg
gen voor de unionisten hacMen uitgemaakt
wat zij zouden dosnde regeeringsooali-
tie handhaven od niet. Hoewel toch in de
.unionfallische partij de diehards, w. o.
velen, die Lloyd George feitelijk haat toe
droegen en hem slechts duldden als „nood
wendig kwaad stork ageerden voor het
Éö-an van - een* eigen wog, was hun. over
winning niet geheel zeker, daar de leider,
Chamberlain, zijn trouw aan Lloyd George
had verpand Zelfs 6chemon Chamberlain's
kansen to stijgen, toan de unionistische
beslissing verlegd werd vain het partijcon
gres naar de Ü&rlton-Club, waarvan de
Lagerhuis-leden lid waren beneven© vele
Hoogerhuis-leden, die echter genegeerd
werden in dJeze aangelegenheid.
De tusschen tij dsche verkiezing te New
port Monmouth, opleverende een niet ver
wachte overwinning voor den unionistischen
anti-co al i ti e-candi dnat, heeft echter de
partij gebiologeerd en heeft Bonar Law er
tea gebracht stelling te nemen tegon het
voortbestaan der coalitie bij de verkiezin
gen, waarmee het pleit was beslecht. Cham
berlain en de zijnen lecBem. een zware ne
derlaag: .partijbelang eisehte een afzonder
lijk ter stembus gaan. De coalitie verbro
ken, de unionistische ministers vroegen
ontslag wat bleef er anders over dan
het collectieve ontslag van het hesle kabi
net in te dienen? Natuurlijk word dit in
de gegeven omstandigheden aanvaard en
de koning benoemde Bonar Law, die zijn
rentree doet in de politiek, tot kabinets
formateur, die nu een zuiver conservatief
ministerie zal vormen, steunend op vol
doende meerderheid in het huidige Lager
huis, wanneer Chamberlain en do zijnen
blijven meedoen, al is htm lichting niet
aanvaard- Wat nog niet geheel vast staat,
maar waarmee Bonar Law toch al zco'n
beetje rekening hield, toen hij liet door
schemeren, dat een herstel der coadtie niet
onmogelijk was, wanneer het aan de stem
bus eens niét meeviel.
De groote vraag blijft, of Lloyd George,
thans zoo vrij onoeleefd aan dea dijk ge
zet, dan wel van zoo'n herstel zal widen
weten. Hoe hij trouwens den strijd zul in
gaan? Aan het hoofd van een eigen partij,
van een combinatie met Chamberlain s can-
hangers, van een herstelde eenheid in de
liberale partij? Men tast in 't'duister. Mis
schien zullen zijn redevoeringen in Noora-
t Engeland duidelijker zijn qn antwoord ge
ven.
In Frankrijk, om van de Turken te zwij
gen, juicht men Lloyd George's val toe,
hopende, dat deze moge leiden bot ccn
betere verstandhouding. Dit zal natuurlijk
afhangen van do nieuwe buitenlandsche
politiek van Engeland. Of zal er niets ver
anderen door aanblijven van lord Curzon?
Toch misschien wel, ook al blijft deze, want
Bönar Law heeft zich al eens uitgelaten,
desnoods Brittannic geheel van de verdere
Europeesche politiek te willen terugtrek
ken, wanneer Frankrijk niet luisteren wil
de. Dat evenwel juist, gelijk reeds opge
merkt, een anderen koers inslaat. Niet al
leen ten aanzien van Duitsc-hland, maar
ook van Rusland. Vooral Herriot's reis
naar het land der bolsjewisten schijnt heel
wat ontspanning te hebben gebracht in
beider betrekkingen, zoodat zelfs - iet uit
gesloten is, dat tenslotte tusschen sovjet-
Rusland en Frankrijk, de grootsto af
grond gaapte totdusver 1 het eerst een
soort handelsverdrag tot stand komt, waar
aan achter de schermen blijkbaar reeds
wordt gewerkt.
Of ooit al gewerkt word aan de Ooster-
sche conferentie? Daarvan is nog weinig
te merken geweest. Integendeel was er
zelfs nog geen eenstommighoid over do
plaats van samenkomst der voor-conferen
tie der geallieerden.
Iji ieder geval zal ook Lloyd George's af
trede i wel niet gohcel zonder uitwerking
blijven op het tijdstip van aanvang der
groote Oostersohe vredesconferentie, welke
aanvang ook nog wordt bedreigd door het
zeer zwak staan van het Italiaanscho ka
binet Facta. Hoewel dit nog niet is afge-
I treden en Facta aan een kalm heengaan
niet sohijnt to denken, wondt or buiten öo
regeering om gepoogd een nieuwe combi
natie te vormen, waarin de fascisten een
belangrijk aandeel zouden nemen. Van
constitutioneel toestanden gesproken
Het huwelijk van den ex-keizer.
Ereignisse und Gestalten."
De verkiezing van den Rijkspre
sident. Het proces tegon do
moordenaars van Rathenau.
Heksensabbath ter beurs. Een
wet tegen de speculatie,
Berlijn, medio October.^
Nog nooit sinds de dagen dcr\erfstrevo-
lutie in 1918, heeft de persoon van den
vroegeren Duitschen keizer zoozeer het
Duitsche volk bozig gehouden als thans.
En het zijn nu niet in de eerste plaats do
politici die over hem spreken, en vooral
niet de mannen, maarde vrouwen.
Het bericht, dat Wilhelm II hertrouwen
zal heeft geheel Duitseri and verrast en een
pijnlijke verbazing gewekt. Toen het eerste
gerucht uit Holland doordrong, scheen het
zoo absurd, dat niemand het wilde geloo-
ven. Nu het geen twijfel meer lijdt en in
Doorn reeds de voorbereidingen worden
getroffen voor de bruiloft, schudt iedereen
hel hoofd er over.
De mannen zijn nog eerder geneigd hot
vreemde besluit van den ex-keizer te bil
lijken. Zo redeneerem: hier gaat het om een
privé zaak, die niemand aangaat. Of een
weduwnaar een nieuwe levensgezellin wil
zoeken of niet is iets, dat hij met zich zeil
uit moet maken. Ja, Wilhelm II bewijst
wellicht juist door deze daad, dat hij zioh
nog slechts als particuliere persoonlijkheid
beschouwt-. Men mag van hem denken wat
men wil, dat hij iemand is, die door het
noodlot zwaar gestraft werd daaraan
valt niet te twijfelen. Waarom dan zou
een ongelukkig man, al is hij op boogen
leeftijd, in liefdegeluk niet nog eenmaal
troost mogen zoeken? Laat hem bruiloft
vieren, laat hem doen wat hij wil, als hij
door zijn daden Duitsohland maar niet in
moeilijkheden brengt.
Aldus redeneeren de mannen. Deels uit
overtuiging, deels uit een soort korpsgcest
waait ze moeten zich verweren tegen het
eenstemmig strengt* oordeel, dat do vrou
wen over liet nieijwe huwelijk van den
keizer vellen en waarmee ze tegelijkertijd
te kennen willen gevenr Zoo zijn jullie
mannenJullie deugen, geen van allen
Misschien ook weten zij door vrouwelijk
instinct het juiste oordeel uit te spreken,
wanneer zij voor de lioliding van Wilhelm
II geen verontschuldiging willen aanvaar
den. Zij gevoelen het als afstootond, dat
de drie-en-zestig-jarige zijn vroegere levens
gezellin, die hij eens niet genoeg kon prij
zen en dié hem in de dagen van moeihjk-
hoden en verbanning gevolgd is en allo
leed met hem gedoeld heeft, zoo spoedig
kon vergeten. Zij huidige a de ^-pvattir-g,
dat het waardiger was geweest, wanneer
hij zijn levensavond stil cn alleen doorge
bracht had.
Nergens hebben de monarchistische ge
voelens tot dusver in Duitsohland oea ster
keren steun gevonden dan bij de vrouwen;
zelfs in klingen, die vain oudsher rcpulii-
kt-insch gezind waren, zaifs onder de arbei
ders voelde het vroiwi-Ióke contingent,
vooial in Berlijn, nog een heimelijke nei
ging voor den glans die aan de wooidën
„koning" en „keizer verbonden is. Maar
ju.in deze kringen voelt men zich te
leurgesteld. In talrijke epistels, door vrou-
WcM" geschreven in do tijdschriften van de
laatste weken, komt dat duidelijk naar va
ren. In één daarvan heet het o.a.: „Een
keizer moet keizerlijk handelen ook op
een onttroonden keizer rust die plicht."
Dat aan dezen eisch niet voldaan is, heeft
het laatst, overgebleven monarchistisch ge
voel in Duitschland den doodsteek gege
ven."
Maar om nog een andere reden houdt
men zioh op het oogenblik in Duitschland
bozig met Wilrelm II. Zijn memories, die
hij onder bescherming van de Hollandschc
gastvrijheid in alle rust schrijven kon, ver
schijnen sedert ecnige weken in gedeelten
in verschillende grooto Duitsche couranten.
-Een spotvogel merkte dezer dagen op:
Vroeger heeft de keizer zoo dikwijls on
vriendelijk en veraclxtoiijk over schrijvers
gesproken nu is hijzelf schrijver gewor
den, schrijft levensherinneringen, die hij
als echt zakenman—iswïvoopt,^ cn waarmee
hy een aardigen duit aan Amerikaansche
dollars verdient en dat hoort er bij
trouwt voor den tweeden keer ook nog
Nu zijn het weer de mannen, die lange
gezichten trekken. Want uit wat tot dus
ver bij stukken en. brokken uit 's keizers
book „Ereignisse und Gestalten' bekend
geworden is, blijkt opnieuw, hoe kortzich
tig en met welk een ongerechtvaardigd
zelfvertrouwen hij do Duitsche politiek ge-
woerd heeft, zeker met de beste bedoelin-
gen^ maar met zulk een gebrek aan diepere
menschenkennis, zonder in staat te zijn de
groote verhoudingen in hun samenhang te
beoordeelen, zonder voeling te houden met
do stemmingen en geestelijke krachten des
volks, dat daaruit ontegenzeggelijk geva
ren moesten ontstaan. Een eigenaardig
toeval wilde, dat tegelijkertijd brieven van
den vroegeren Oostenrijkschen kroonprins
Rudolf, die eens op onverklaarbare wijze
met zijn geliefde een weinig roemrijken
dood vond, in druk verschenen, en dat in
de brieven van dezen troonopvolger der
naburige en verbonden dynastie, die Wil
helm II voor zijn oprechten vriend hield
en wiens dood hij diep betreurde, juist een
vernietigend oordeel over den destijds jeug
digem Duitschen keizer wordt uitgesproken.
Hoon eind schreef Rudolf„Wilhelm II is
aan het werk. Hij zal spoedig in heel Euro
pa een ondenkbaren chaos aanrichten."
Zoo heeft men <lus reeds tientallen jaren
terug in kringen, waar men op de hoogte
was van de geheime wegen der politieke
gebeurtenissen, geoordeeld. Slechts het
Duitsche volk „en masse" vermoedde niets
van bet onweer, dab zich aan den hori
zon samontrok en langzaam, maar zeker
on dreigend, naderde. Als men nu dc kei
zerlijke memoires leest, komt men opnieuw
tot de erkenning, dat wij op een vulkaan
geleefd hebben, zonder heb te vermoeden.
Niet dat in deze herinneringen nieuwe mis
grepen of verzuimen onthuld worden. Men
kan ook niet zeggen, dat de schrijver in
zijn relaas omtrent de geschiedkundige ge
beurtenissen zieh zelf onbehoorlijk op den
voorgrond dringt of zich met een stralen
krans omringt. Maar des te meer ontstelt
ons in deze goedgeloovige vertellingen het
onverbeterlijke dilettantisme, dat meer dan
een kwart eeuw in Duitschland regeerde,
en dat daarom zoo gevaarlijk was, omdat
na een voorafgaande periode van grooten
bloei heb Duitsohe volk vol vertrouwen een
bijna onbeperkte macht in handen van den
drager der kroon 'gelegd had.
In tusschen bereidt Duitschland zioh er op
voor, zijn mouwen repufblikeinschcn staats
vorm officieel zijn eersten president te kie-
oen. Want Fritz Ebert, die sedert 3 jaar do
eersto .ambtenaar en vertegenwoordiger van
het nieuwe Duittohland is, werd dostijdls door
de Nationale Vergadering van Weimar
sltohts voorloopiig gekozen, en hij heeft sc-
dlETt dien zijn ambt in staatsrochterlijkcn zin
slechts voorloopig vervuld. In dezen tijd even
wol heeft de uit het werkzame volk yoortge-
komen rijkspresident zich bij alle kringen
der bevolking zulk een mate van vertrouwen
verworven, dat hij zich thans mag bereeimen
op" een oclhto en eerlijke populariteit. Hij is
terughoudend, bescheiden, en beschikt over
een aangeboren tact, natuurlijke vaardigheid
en sympathieke vriendelijkheid. Meer dan
datoveral, waar hij op politiek gebied in
greep, hooft zijn verstandig inzicht, zijn ge-
matigheid en helder oord'sel voortreffelijk ge
werkt. Tot ver in den kring dor Duitoch-
Nationaüen, de tegenstanders der republiek,
heeft Ebert's persoonlijkheid moer cn moer
achting en erkenning verworven. Als men,
op öaze stemming afgaande, voorspellen mag,
dan is het zéker, dat den len December, de
waarschijnlijk© datum dor verkiezing,-een
overweldigende meerderheid zieh uit zal spre
ken voor het aanblijven van Ebert als Rijks
president. Maar het is niettemin belaas te
vree zen, dat deze dag, en meer nog de voor
bereidingen ervoor, weer nieuwe onrust over
bet gekwelde land brengen zullen. Want men
hoeft in de Weimarscho Grondwet de reeds
toen door velen eikende fout gemaakt, dat
men de verkiezing van een Rijksprosird'ent
niet in handen van het parlement of een
speciaal voor dit dool byeongcroepen verga-
doring van uitgelezen persoonlijkheden legde,
mnar een volksstemming daarvoor noodzake
lijk maakte. Dat boteekent, dat voor een
wilde agitatie de poorten geopend worden.
En wanneer men weet, hoeveel politiek on-
rijpen, hoeveel verbündën er in volkskringen
leven, die hot ongeluk van Duitschland,
dwaas genoog, wijten aan den togenwoordi-
gen staat en zijn leidendo mannen, dan ziet
c:en den voor ons liggenden verkiezingsstrijd
met angst en boven tegemoet. (Men weet hoe
deze strijd vermeden is en Ebert tot Juli 1925
aanblijft. Red. „L. D.")
Juist in deze dagen heeft men uit de
behandeling vóór het Staabsgorechtshof to
Leipzig bogen de moordenaars en samen
zweerders wien Minister Rathenau den
2-len Juni ten offer viel, mot ontzetting
kunnen lezen, hoe het er in do „nationale"
heethoofden uitziet. Met echrik bemerkte
mon den omvang der kringen, dio togen de
verstandige, op vo!ke>ren verzoening ge
richte politiek van Rijkskanselier Wirth en
zijn rogeeaing, storm loop on. Men zag
hoeveel haat zieh hier had opgezameld,
waardoor jeugdige fanatici tot misdaad en
laffen moord gebracht werden. Do aan
blik, die de bank der beschuldigden bood,
was ontstellend: piepjonge mensehen,
bijna jctngensgezichten, studenten en gym
nasiasten zoo zien degenen er uit, die
zieh vereenigd hadden om een der odeJste
en beste mensohen van Duitsohland ter
dood te brengen. Achter hen oohter ging
sohuil de onzichtbare, niet geheel onthul
de, maar toch voelbare geheime samen
zwering. wier werktuigen deso jongens
geweest waren. Zij wisten niet eens, wien
zij naar het laven stonden. Van dc be tee
kenis van Rathenau haddon zij niet het
minste vermoeden. Bekrompen vooroor-
deelcn, onduidelijke phrasen en ruw anti-
oamilismo leidden hen tot cle moorddaad*
Het was een onvergetelijk oogenblik in de
behandeling der zaak, toen do aanklager,
„Obcrreiohsanwalt" Ebermayer, de be
schuldigden een stuk uit Halhennu's ge
schriften voorlas, waarin hij, als in oen
tragische prophetic, <3o psychologie van
zijn eigen moordenaars uiteenzette. Ra
thenau schilderde daarin al hoe het in do
leringen van de oude ambtenaren stond,
hoe de vroegere officierskringen in goetï-
gcloovighoid hun kinderen •opvoeden tot
reactionairen on nationalistisch© fanatici,
zonder heb to willen. Hij schrijft, dat men
N
Kaar hel Engelsch van EMILY BRONTE
Dcor W. A. C. VAK STRIEN.
55)
Hareton, die zioh van zijn ergernis, dat
hij voor een knecht gehouden werd, her-
etelcle, scheen door haar verdriet bewogen,
nadat hij de poney bij de deur gebracht
had, nam hij, om haar gunstig te stc-m-
rnen, ©en mooi, krompootig jeng van een
terrier uit het hok, legde het in haar hand
en verzocht haar stil' te zijn, want dat hij
mets bédeeld had.
^ij hield met haar geklaag op, boschouw-
do hem met een blik van vrees en afschuw
en barstte toen opnieuw uit.
Ik kon mij nauwelijks weerhouden te
glimlachen over deze antipathie vcvpr den
«amen jongenwant het was een flink gc-
ouwde, ahhletitehe jongeling met ©en
a-W*. gcz^t ea stevig en ger.ond, maar in
,k-i fifsteken, die pa-sten bij zijn dage-
KL>2isl!eden: vrtorkea op de
wild An1 1cn,llet najagen van konijnen cn
Ik in Toch daoht ik. dat
r'ic Km eelaat «en geest kon ontdekken,
Mil t 'ij» vade;
zaer zeker °diJ"t 1 G&Ml8 eigensohappen.
wild om verloren waren onder een
boven bn Van 0 r.u^> wier weligheid ver
maar rlia 1*VCr00s^en eróei uitreikte;
et-n riiivr. 6SOri11^3 •Seteigenis gaven vaai
Kunstin-A Q andere en
lastige omstandigheden rijke oogsten
zou kunnen geven. Dc geloof, dat mr.
Hcathcliff hem niet lichamelijk slecht be
handeld had; dairk zij zijn onbevreesde na
tuur, dié niet uitlokte tob dab sooert van
verdrukking; hij bad niets van die vrees
achtige lichtgeraaktheid, dio naar Heath-
cliffs oordeel een slechte behandeling tot
een genoegen zou hebben gemaakt. Hij
echeen zijn kwaiadsvilligheid er op gerioht
te hebben, om hem tot een soort wilde te
makenlezen of schrijven was hem moeit
ge-leerdhij was nooit berispt om oenige
slechte gewoonte, die zijn bewaker niet
verveeldebij was nooit een enkelen stap
naar do deugd geleid of deer een enkel
voorschrift' voor ondeugd bewaard. En
naar wat ik hoorde droeg Joseph zeer tot
zijn verslechtering bij door een bekrompen
partijdigheid, die hem dreef hem als jon
gen te vleien em te vertroetelen, omdat hij
•hot hoofd van de oude familie was.
En zooals hij gewoon geweest was, om"
Ca/chiarina Earnshaw en Hcathcliff, toen zij
kinderan waren, te beschuldigen, dat zij
hot geduld van den meester hadden uit
geput eci hem dwongen zijn troost te zee
ken in den drank door wat hij hun „onbe
schaamde manieren," moemrde, zoo legde
hij nu den heelen kast van Har et-ons fouten
op do schouders van den overweldiger van
zijn bezitting.
Als <Ie jongen vloekte, corrigeerde hij
hem nieten ook miet, als hij zioh ook nog
zoo echu'ldig gedroeg. Hij vcr&chafte Jo
seph blijkbaar voldoening te zien hoo hij
het sterksb den verkeerden weg opging.
Hij liet toe, dat do jongen geruïneerd
werddat zijïi ziel aan het verderf werd
overgegevenmaar dan bedacht hij, dab
Heathcliff het zou moeten verantwoorden.
Hareton® bloed zou van zijn handen ge-
eisoht wordenen er lag een onmetelijke
troost in die gedachte.
Joseph had hcon een trots op zijn naam
cn op zijn afkomst ingedruppeldhij zou,
als hij gedurfd had, haat tusschen hem en
den tegenwoordigen eigenaar van de
Heights gekweekt hebben; maar zijn vrees
voor dien eigenaar naderde het bijgeloof
en hij beperkte zijn gevoelens tegenover
bom tot gemompelde toespelingen en be
dreigingen, die hij voor zichzelf hield.
Ik beweer niet, dat ik intiem met de
wijze van leven beleend was, die in die da
gen op Wuthering Heights gebruikelijk
wasak spreek alleen wan hoor on zeggen
want ik zag weinig. De dorpelingen verze
kerden, dat mr. Heathcliff gierig was en
een wreedo lieer voor zijn pa-chtersmaar
het huis had van binnen onder vrouwelijk
bestuur zijn oud gerieflijk uiterlijk herkre
gen, cn do braspartijen, die in Hindley's
tijd gewoon waren, hadden nu niet binnen
zijn muren plaats. Do meester was te som
ber, om met e-enig menlach, hetzij gered of
kwaad, verkeer to zoeken, en zoo is
hij nog.
Maar zoo kom ik niet met mijn geschie
denis verder. Miss Cathy verwierp het
vredesaanbod van den terrier, en eisehte
haar eigen honden Charlie e«n Phoenix. Zij
k'wannen hinkend en met hangende ooren,
en wij vertrokken naar huis, allen droevig
uit ons gewone doen.
Ik kon niet uit mijn kleine meesteres
krijgen hoe zij den dag had doorgebracht,
behalve dat, zooals ik onderstelde, het doel
van haar pelgrimstocht de Peniston-Roteen
waren, en zij kwam zonder avonturen aan
het hek van de boerderij aan, toen Hare
ton juist te voorschijn kwam, vergezeld
.Van eenige hondeb, die haat gevolg aanvielen.
Zij leverden een hevig gevecht vóór hun
eigonaars hen konden scheid endat vorm
de een introductie. Catharina vertelde
j Hareton wie zij was en waar zij heen ging,
en vroeg "hem haar den weg ie wijzen, en
bepraatte ham ten slotte om haar {e ver
gezellen
Hij ontsluierde de geheimen van de
sprookjes der Rots en van twintig eendere
vreemde plaatsen. Maar daar ik in onge
nade was, werd ik niet met een beschrij
ving van de belangwekkende dingen, dio
zij zag, begunstigd.
Ik begreep echter, dat haar gids een
gunsteling geweest was, tot zij zijn gevoe
lens kwetste door hem als een knecht aan
te spreken, en Heath cliffs huishoudster
kwetste de hare door hem haar neef to
noemen
Dan bleef de taal, die hij tegenover
haar gebeziilgd bad, in haar hart zittecazij",
die altijd „lieve" en „lieveling" en „ko
ningin" en „eingel" was voor iedereen op
de Grange en nu zoo grievend door een
vreemdeling te worden beleedigcl! Zij be
greep het niet, ©n ik had heel wat moeite
om een belaft© van haar te krijgen, dat zij
het verdriet niet aan haar vader zou mee
deden
Ik legde uit hoe grooten tegenzin hij had
in de heelo huishouding "op de Heights, cn
hoe het hem zou spijten, als hij merkte,
dat zij daar geweest wasmaar ik legde
den mees ten nadruk op het feit, dat, als
zij hem onthuldo hoo ik zijn bevelen ver
zuimd had, hij misschien zoo boos zou zijn,
dat ik weg zou moeten gaMi, ©n Cathy
kon dat uitzicht niet verdragen, zij gaf
haar woord en hield het wn mijnentwil.
Alles wè-1 beschouwd was zij een lieve,
kleine meid.
HOOFDSTUK XIX.
Een brief met rouwrand kondigde den
dag van terugkeer van mijn meester aan.
Isabella was doocü en hij schreef ora mij op
t© dragen voor rouwkieeren voor zijn doch
ter te zorgen, en een vertrok in orde te
brengen cn ock andere echïkkmgen te tref-
fen voor zijn j eugdigen neef.
Cathonina was wild van vreugde bij de
gedbehte, dat haar vader terug zou keeren
en liet zioh gaan op de meest opgewonden
ideeën over de talloozo voortreffelijkheden
van haar „werk-olijkcn" neef.
Do avond van hun verwachte aankomst
kwam. Sinds den vroogen morgen was zij
bezig geweest met haar eigen kleine zaken
in orde te hren-gen, cn nu, gecbob in hoor
nieuwe zwarte jurk arm schepseltje 1 de
dood van haar tante vervulde haar niet
met eenige werkelijke smart dwong zij
mij, door haar voortdurend aandringen,
met haar door het park te wandelen, om
hen te ontmoeten.
Linton es juist zes maanden jonger dan
ik," babbelde zij, terwijl wij op ons gemak
over dc hoogten en diepten van do bo-
moste zoden -wandelden, onder do schaduw!
van de boomen. „Hoe verrukkelijk zal het
zijn, hem als speelmakker te hebben I
Tante IsaboJlo zond papa een prachtige
lok van zijn haar; het was lichter clan het
mijne wat blonder en even mooi. Ik heb
het zorgvuldig in een kleine glazen doos
bewaarden ik heb vaak geclaeht hoe heer-,
lijk het zou zijn orn zijn eigenaar te zieiu
Ol ik ben gelukkig cn papa, die lieve,
lieve, papal Kom, Ellen, laat ons har<8
looponl Kom, loop hard." -y
T I - J
<Wordt vervolgdj^i
