Da conferentie van Genua.
De Kruidenier.
No. 19051.
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 11 April.
Tweede Blad. Anno 1922
GEMENGD NIEUWS.
FEUILLETON
Gisteren heeft de opening der conferjn-
tie daü plaats gehad. Om vijf minuten voor
drie riep klokgelui alle deelnemers naar
de vergaderzaal in het historisch paleis
van St -Joris. En om drie uur riep Facta,
de Italiaansche premier, den 34 mogend
heden, alle Europeesche, uitgezonderd Ja
pan eD de Engelsche Dominions, het wel
kom toe.
Daarna volgde voorlezing van aan brief
van Poincarré. Daarin betuigde deze zyn
leedwezen dat hij te Parijs moet blijven en
verzekert, dat Barthou de conferentie op
de l.o gte zou sta Ln van den wen'ach der
Franseu regeering voor hei welslagen van
het gioote werk van het economisch en
financieel herstal. Evenzeer als Frankrijk
de gerechtvaardigde bezorgdheid koestert,
dat geen aanslag worde gepleegd op de
rechten der volken, evenzeer is het bereid
uit alle macht mee te werken aan het
herstel van het ongelukkige volk. Niet al
leen zal Frankrijk zich zeer gaarne aan-
□iten bij de pogingen van anderen voor
dit doel, maar haar afvaardiging zal aün de
vergadering voor de belangrijkste vraag
stukken welomschreven en practisohe op
lossingen voorstellen ter begunstig ng van
den wederopbouw van het economisch leven
a het herstel van de algemeene welvaart.
Na applaus stelde Lloyd George, gesteund
door Barthou, voor, Facta tot voorzitter
te kiezen, wat met algemeene stemmen
wera goedgekeurd. Facta hield dan de
openingsrede.
Hij hield een toespraak, waarin Hij den
nadruk heeft gelegd op de betreurenswaar
dige economiscue gevolgen van den oorfog.
Hij zeide, dat het vertrouwen in de eerste
plaat? hersteld moet worden, wil de econo
mische machine weer op normalen gang
worden gebracht. Om dit te bereiken is in
ternationale samenwerking noodzakelijk.
Op de conferentie dienen haat ea oorlogs-
gevoelens ter zijde te worden gesteld. Ons
doel. zoo vervolgde Facta, is het herstel
in Europa van die voorwaarden, welke de
vclken in staat stellen vreedzaam naast
elkaar te leven en de verschillende natio
nale economische stelsels, welke de oorlog
zoo ontredderd heeft, met eikaar tot over
eenstemming te brengen. Dezelfde geest
van ernst welke de conferentie te Washing
ton bezield heeft, moet ook op deze confe
rentie heerschen. Facta besloot met een
bemer «»p gelijkheid, rechtvaardig' eid en
eensg zindh ii tnder üe volken in cvereei-
gttniijiiflg met de p^chtïge verklaring, we ke
de Pau? zoo pas heeft afgelegd.
Onmiddellijk na zijn openingstoespraak
legde Facta de verklaring af, dat, waar
de besluiten van Cannes aan alle oitgenoo-
digde mogendheden zrjn meegedeeld, het
aanvaarden der uitnoodiging gelijk stond
niet bet aanvaarden van de daarin neerge
legde beginselen.
Lloyó George kwam daarop aan 't woord
en zeide: Dit is de grootste bijeenkomst
van Europeesche naties, welke ooit op dit
vasteland bijeen is gekomen en gezien iaar
omvang, het karakter van haar deelnemers
en de beteekenis van haar onderwerpen,
zullen laar besluiten verstrekkende gevol
gen hebben, hetzij ten goede of ten kwade,
op het lot niet alleen van Europa, maar
var. de geheele wereld. Wij komen bijeen
op gelpen voet, aangezien wij gelijke
voorwaarden hebb:n aanvaard. Wij zijn hier
niet als geallieerde en vijandelijke Janden,
niet als oorlogvoerenden en onz ld gen, wij
zijn niet bijeengekomen als monarchisten
of republikeinen of sovjetisten, wij zijn hier
bijeen als de vertegenwoordigers van alle
landen en alle volken van Europa, om ge
meenschappelijk de beste middelen te over
wegen voor het herstel van den vernielden
bloei van dit werelddeel, opdat wij elk in
ons» eigeD land en elk op zijn eigen wijze
■neten. levensvoorwaarden voor ons volk
mogen scheppen, dan de wereld tot dusver
heelt genoten. Doch als wij bijeenkomen cp
voet van gelijkheid, dan moet dat zijn om-
da' wij gelijke voorwaarden aanvaard heb
ben. Deze voorwaarden hebben de uitnoo-
'dlgondf: landen te Cannes opgesteld, zij
gelden voor allen. Het zijn de voorwaar
den, welke tot dusver aanvaard zijn door
ell;e beschaafde gemeenschap als grondslag
voor internationaal vertrouwen. Zij zijn eer
biedwaardig op zichzelf en zijn de eerste
voorwaarde voor elk verkeer tusschen lan
den onderling, zonder dat zij aan de soeve
reiniteit van eenig land iets afdoen. Wij
zelf aanvaarden ze ten volle. Het zijn de
eenige voorwaarden, waarop wij kunnen
toestemmen in samenwerking met anderen.
De eerste dezer voorwaarden is, d<at,
als een land contractueele verbintenissen
aangaat jegens een ander land of de on
derdanen van dat land voor genoten - waar
den zulk een verbintenis nimmer kan
worden var de hand gewezen als dat land
van regeenngsvorm verandert, zonder dat
de genoten waarde teruggegeven wordt.
De tweede is» dat aan geen land veroor
loof a is strijd te voeren tegen de instellin
gen van een ander land.
De derde is. dat geen land aanvallende
maatregelen zal nemen tegen het gebied
van een ander land.
De vierd - is, dat de onderdanen van liet
eene land reoht zullen he'1 op onpar
tijdige rechtspraak voor 1 .„uiterlijke'
lichamen van bet andere land.
Indien eenig volk deze elementaire
voorwaarden voor een beschaafden omgang
tusschen de staten van de hand wijst, mag
het niet verwachten in den raad der vol
ken te worden opgenomen".
De Engelsche premier verklaarde ver
volgens, dat zij, die de uitnoodiging tot
deze bijeenkomst aanvaard hebben, be
schouwd mogen worden, als deze voor
waarden te hebben aangenomen, welke
vastgelego zijn te Cannes en zijn neerge
legd in de uitnoodiging tot deze oonfe-
rcntie.
Hoewel de oorlog al meer dan clrde jaar
geleden geëindigd is, zei Lloyd (George
voorts, gaat Europa nog steeds gebukt
onder den geweldigen last van de schul
den en het herstel, waarmee het beladen
is. Do polsslag van het handelslevcn slaat
zwak en onregelmatig. De wettige han
del, verkeer en nijverueid zijn overal ont
redderd en in verdrukking. Er heersoht
werkloosheid dn het Westen, hongersnood
ca pest in het Oosten. De volken van elk
ras en alle standen lijden er onder. Het
eferst noodige voor Europe is vrede
echte vrede. Zonder het stichten van vrede
en goede gezindheid onder de volken, zul
len de aanstaande besprekingen over den
gold- en wisselkoers, bot- verkeer cn. het
crediiel van geen beteekenis zijn. Hoewol
de grootste strijd voor het ©ogenblik ge
ëindigd is. houdt do ruziestemming aan,
daar er in elk land tal van honden zijn,
die ineenen, dat hoe luider zij blaffen, des
te dieper indruk zij zullen maken van bun
kracht en vastberadenheid. Europa wordt
verdoofd door dit hondsolie kabaal. Wij
zullen metterdaad al bijdragen tot het
herstel var. Europa, indien wij op deze
conferentie aan dat geruzie een eind kun
nen makeD. Wij zullen slagen niet in een
geest van hebzuchtige waakzaamheid of
van zelfzuchtige belangen, maar met den
gemeenschappelijken wil om ons best te
doen de wereld te herstellen tot haar nor
male kracht en gezondheid. Dit zullen
wij doen als wij het welslagen der confe
rentie afmeten naar het goede, dat wij
tot stand brengen en niet naar het goede,
chat wij voorkomen. Laat ons meer denken
aan wat wij verwezenlijken kiinr.cn, dan
aan wat wij kunnen voorbehouden. Wij
hebben allemaal een gemeenschappelijk
voorbe-houd in de openbare meening van
ons land. De openbarG meening van het
eene land is misschien meer samengetrok
ken op een bepaalden kant van de zaken
en die van het andere land op andere
vraagstukken. Dat schept ongetwijfeld
moed lijfch eden. Het is niet gemakkelijk
deze uiteenloop en de meeningon tol over
eenstemming te brengen, ook al botsen zij
niet tegen elkander op, maar de openbare
meening is "geen onvermurwbaar iets als
do Alpen of Apenijflcn. Zij is vatbaar voor
loidling er» een beroep op de rede en het
geweter er. ik vertrouw, dat zij in elk op
zicht voor een groot deel gevolg zal geven
aan dat beroep op haar geest en hart door
het gemeenschappelijk staatsmansbeledd
van Europa. Men kan haar Teeren, dat heb
goede var. een ander land niet noodzake
lijk slecht behoeft te zijn voor eigen land
cn dat daarentegen dat, wat alle landen
ten goede komt, noodzakelijk voor haar
eigen land ook het beste moet zijn.
De Engelsche eerstev minister sprak er
zijn teleurstelling over uit, dat de groote
Amerikaansche republiek niet vertegen
woordigd was Hij hoopte, dat, zoo goed
als een burger van Genua eenmaal Ame
rika heeff cmtdekt, Genua de menschheid
nog eens den onsterfelijken dienst zal be
wijzen om Europa oprneuw aan Amerika
te ontdekken Ten slotte zinspeelde Lloyd
George er op, dat vrijwel de bladen van
de heele wereld op de conferentie verte
genwoordigd zijn. Dit toont do zorg aan
van de wereld voor den uitslag der confe
rentie. Indhen wij falen, tal er een gevoel
van wanhoop ontstaan, dat de heele we
reld teisteren zal slagen wij dan zal een
straal van hoop het duister doorboren, dat
op den geesi van de menschheid drukt,
aldus eindigde hij.
Lloyd George, met een ovatie reeds be
groet, had een langdurig applaus. Na hem
kwam Barthou aan het woord, eveneens
met applaus welkom geheeten.
Barthou betuigde aan de conferentie,
waaruit een nieuwe richtsnoer voor de we
reld kan voortvloeien de bezonnen stem
cn den ridderlijken steun van Frankrijk.
Hij herinnerde er aan, dat Frankrijk'dade
lijk met het plan van dc conferentie had in
gestemd. Vervolgens had het aangedrongen
op een uitstel om een betere voorbereiding
mogelijk te maken. De wereld is onvrucht
bare uitroepen moe, zij eischt een stelsel
matig en doeltreffend handelen om einde
lijk haar evenwicht terug te krijgen. De
Fransche afgevaardigden zijn naar Genua
gekomen om te handelenhet zijn mede
werkers, die bereid zijn hun deel van het
werk en de gemeenschappelijke verant
woordelijkheid te dragen
Frankrijk heeft door zijn eigen inspan
ning getoond, dat het de noodzakelijkheid
begrijpt en de prijs van zijn daad weet.
Het is in het minst niet door nationaal
egoïsme bezield, en wil geen enkele hege
monie uitoefenen. De oorlog is het te duur
te staan gekomen, dat het de afschuwelijk
heden van den oorlog niet zou haten. Het
is in zijn geheel vastbesloten tot den vrede
en het zal nimmer dc misdadige begeerte
koesteren, de rust der wereld te verstoren
Zijn rechten, die het tot een verschrikke-
lijken prijs heeft gekocht, zijn geen hinder
paal bij de huidige poging, en het program
ma van Cannes heeft die, evenals die van
onze bondgenooten, buiten kijf gesteld.
Frankrijk zal zich te Genua niet achter een
negatieve houding verschansen. Zijn deskun
digen zullen een aanmerkelijken arbeid aan
brengen en niet één vraagstuk zal ontsnap
pen aan hun onderzoek cn hun overwegin
gen De Fransche afgevaardigden zullen
zeggen, wat zij rechtvaardig, noodig en mo
gelijk zullen oordeelen. Vrede en arbeid
zijn het programma en het wachtwoord van
Frankrijk.
Wederom luid applaus.
Na Barthou sprak Hajasji, de voorzitter
van de Japanschc delegatie, gevolgd door
Theunis, de Belgische minister-president,
Wirth, de Duitscho rijkskanselier en ten
slotte Tsjitsjerin, het hoofd der Russische
afvaardiging. Vooral Theunis werd luide
toegejuicht.
Tsjitsjerin zorgde evenwel nog voor een
incident, door punten aan te raken, die
volgens Cannes niet aangeraakt worden
mochten. Barthou kwam daartegen direct
op. Na een uitgebreid debat, waaraan ook
Lloyd George deelnam, zeide Tsjitsjerin,
dat hij de besluiten van Cannes zou eer
biedigen en dat hij te goeder,trouw was.
Hierna verklaarde Facta het incident voor
gesloten, dat inderdaad hiermee als afge
daan schijnt te moeten worden beschouwd.
-0-
De vlieger A. Dó bring was uit
Amsterdam to Terneuzen gekomen, om een
pas hersteld vliegtuig af te halen, dat claar
sinds het vorige jaar in een garage stond
geborgen. Hij zou daarmee opstijgen met
bestemming voor Amsterdam. Toen het
toestel van den grond losraakte, werd het
gegrepen door een prikkeldraad van de
grensscheiding. Het duikelde tegen den
grond en werd ernstig beschadigd. De vlie
ger werd slechts licht gewond.
Het „H b 1 d.'' heeft van het he richt
in „Do Tel.", dat er op het oogeublik (en
stadhuize te Amsterdam gewerkt zou worden
aan een plan, om de loonen voor gemeente
werklieden en gemeente-ambtenaren mot on
geveer 10 pCt. te verlagen, zoowel van den
heer Wierdels, wethouder voor arbeidszaken
en tijdelijk ook voor dc wasch-, bad- en zwem
inrichtingen, als van den heer Wibaut, wet
houder voor financiën en bedrijven, dus van
het gemeentelijk departement, waarvan liet
plan lieet uit to gaan, een volstrekte tegen
spraak ontvangen.
N aar het ,,H b 1." mededeelt, zijn
bij afwezigheid van de bewoners, in het
huis van den heer Carsten aan het 2de Wc-
teringplantsoen te Amsterdam vijf schilde
rijen uit dc lijsten gesneden, voor een ge
zamenlijke waarde van circa f 3000. De
vermiste sieraden hadden geen groote waar
de, daar alle kostbaarheden elders waren
opgeborgen. Dc betrokken verzekerings
maatschappij looft f500 belooning uit voor
opsporing der daders.
De „V i sscli c r ij-C ourant" meldt:
De eerste stap is gedaan. Er is con bogin
gemaakt met het bekorten van den o zoo
duren weg van (visoh) producent tot consu
ment
Nog slechts een bescheiden begin.
Vrijdag verscheen geheel onverwacht, nie
mand die or iets van wist, zonder eenige
voorbereide reclame, 's morgens 9 uur in de
Haarlemmerbuurt te Amsterdam de eerste
v-ischauto in Nederland.
Een sohopping van de Verecnigde Exploi
tatie-Maatschappij te IJmuiden.
'«s Morgens heel vroog uit de schepen gelost,
om acht uur opgeladen, een uur later reeds de
versohe vieeh bij dc huisdeur der koopers. Kan
het beter cn vlugger? En met prachtige
sohelvisch, schol, kabeljauw, tarbot, kortom
alle mogelijke zeebanket. Tegen prijzen, voor
ieders beurs te betalen. De helderwit geschil
derde auto had de volile belangstelling tier
Amsterdam9che huisvrouwen, diie de verkoo-
pers direct hun vertrouwen gaven, wijl op dc
witte wanden de verkoopprijzen genoteerd
stoDdon, zoodat vrijwel geheel de voorraad
1200 kilogram, werd verkócht.
De auto is verdeeld in vakken, waar de
visoh in ijs ligt. Deze heeft dus niets te lijden,
komt niet meer dan strikt noodig in handen,
wordt niet samengeperst, er wordt niet mee
gesmeten en gesold. In dc wagen wordt ge
wogen, en die een kijk jo nam in de heldere,
practisóh ingerichte ruimte, knikte voldaan
over deze nieuwigheid.
Door de fabrikanten firm h's
Gobr. Laan, Blo&mendaal cn Laan, .Tan Dek
ker, Crok en Laan, Wildschut Co., te Wor-
mervcer, zijn aan de werknemers legen 1 en
IR Mei voorstellen tot loonsverlaging gedaan,
die hierop neerkomen, dat loonen van f27,,
met f2 zouden woaden verminderd, loonen
van f30 tol f32 met f3 per week. De werk
lieden zijn over deze verlagingen niet te spre
ken en do organisaties zuilen er zich tegen
verzetten.
Bij de schietoefe ningen op de
Leusderheide onder Amersfoort is doodge-
scnoten de milicien-sergeant V. van het I60
reg. inf. 1ste sohoolcompagnie. Hij was in
dc observatiepost, cn kroop achter de schijf."
Onderwijl raakte het onveilig-sein los cn
dacht men le kunnen schieten .De onge
lukkige is dwars door het hoofd geschoten
en was direct dood.
In verband met Valschheid in
geschrifte is gearresteerd een ambtenaar
ter secretarie, werkzaam aan de 3de afdec-
ling (militie enz.) te Almelo, D. W. Hij
plaatste valschc handteekeningen. Via de
registers van kostwinnersvergoedingen in
zake. militie is door liem een bedrag van
6000 gulden verduisterd. Van dit bedrag
was bij arrestatie niets meer aanwezig.
Te Tilburg is het groote m a ga-
zijn der Kon. schoenenfabriek van de firma
J. van ArcDdonk door brand vernield. Een
groote voorraad leder cn voor verzending ge
reed staande schoenen zijn mede door het
vuur verteerd. De fabriek zelve is ongedeerd
gebleven. Alles was verzekerd.
Mcnsclirjjft a a 11 „Do Xe l." dat zija
bericht, waarin tegen 1 Mot een helaogiijke
verlaging dor Nederlandscbc spoorwegtarie
ven wordt aangekondigd, eenige toelichting
behoeft.
Wel vervalt de bijslag van 25 pCt., de zoo
genaamde extra-heffing, dooh deze wordt na
direct opgenomen in het een hei dage tal. Bijv.
Voor stukgoed van Amsterdam Doklaan naar
Amersfoort was de vracht tot op heden per
10(3 K.G. f 0.54. Men stelde daar echter 23
pCt. of f 0.13 bij en moest dus in totaal f 0.(57
betalen. Van 1 Mei af bedraagt de vrachtprijs
f 0.67 in één bedrag, ra.a.w. nrecies hetzelfde.
Evenzoo de bestelgoeleren. Ook deze onder
gaan geen verlaging, zjj het dan misschien
l»ij do grootere gewichten voor enkele centen.
En wat de invoering van speciale tarieven
betreft, ook hier dnent cr op gewezen te wor
den, dat verlaging slechts ingevoerd wordt
voor enkele artikelen, en waarschijnlijk dun
nog alléén voor een paar met name genoemde
stations.
A a .1 li e t P. T. T.-p ersoneel is de
volgende dienstorder verstrekt:
De dienst der Landsgebouwen vestigt er
de aandacht op, dat herhaaldelijk privaten
en rioleeringen in dienstgebouwen en ambta
woningen verstopt zijn door voorwerpen,
welke daar niet in hadden mogen worden
geworpen dat ramen, deuren, reservoirs
van YV. C.'s, kranen van waterleidingen en
rolluiken, enz. moesten worden hersteld,
omdat, daarvan een te ruw gebruik was ge
maakt; dat kozijnen en deuren werden be
schadigd ten gevolge van roekeloos in- en
uitrijden met postwagens, enz.
Mede in verband met de huidige tijden,
welke in alle opzichten tot zuinigheid no
pen, is het meer dan ooit wenschelijk en
noodzakelijk, dat de vorenbedoelde bescha
digingen aan gebouwen, wagens, materia
len e.d. als gevolg van ruw on onvoorzich
tig optreden, worden nagelaten. Het ge
heele personeel is verplicht hiertoe mede
te .werken.
Voorts worde, wat de Rijksgebouwen be
treft, door de bewoners of gebruikers daar
van niet. voor elke kleine horsteliine de on
derhandsaannemer ontboden, doch moet,
zoo mogelijk, na overleg met den betrok
ken distriotsbouwkundige, met de reparatie
gewacht worcleu, totdat eenige kleine voor
zieningen tegelijk kunnen worden getroffen.
Beperking in het algemeen der eischen
is meao noodzaak. Hiermede worde door
een ieder rekening gehouden! Hier wordt
in het bijzonder gedoeld op voorzieningen
aan de dienstwoningen bij verwisseling
van bewoners. Opnieuw behangen, verven,
enz. kan slechts worden overwogen, in
dien zulks strikt noodzakelijk is.
De Eerste Nederl. Bond van
Klein fabrikanten in de Sigaren industrie
hield een buitengewoon congres van afge
vaardigden.
De volgende motie werd aangenomen:
Het congres, gehoord dc besprekingen
betreffende de voorstellen van den Ned.
Sigaren- en Tabaksbewerkersbond, draagt
het hoofdbestuur op een overeenkomst aan
te gi ;.n met den Ned. Bond voor den tijd
van drie maanden met 10 pCt. loonaftrek
op de bestaande loonen met behoud van
alle sociale bepalingen van de collectieve
overeenkomst.
Ten slotte werd nog dc volgende motie
inzake de Tabakswet aangenomen:
Het congres, constateercndc. dat door
vele belanghebbende categorieën in het Ta
bak- cn Sigarenbedrijf een actie wordt ge
voerd om den Minister van Financiën te
bewogen de, wet op den Tabaksaccijns voor
minstens twee jaar uit te stellen
erkennende, dat bij de spoedige invoering
2)
Er ging een man over do hei. Hij liop
onhandig, struiiikéMo cn glijdtend over do
eteenenmaar die weg maakte een bocht,
on het was gemakkelijk vcor hem om af to
snijden Toen wij op de plaats kwamen,
waarheen hij was geloop en, was hij over
den steenen wal geklauterd en bleef hij
daar wachten, met tic avondzon op zijn
bruin, glaci geschoren gezicht. Hij was ta
melijk dik. cn stond met do handen in zijn
rij te hijgen en te. blazen van het loepen.
■Toen wij dicht bij waren, zag ik ringetjes
zijn eager glinsteren.
„Zeg. l.oas. waar rij jc heen?" vroeg
"ij op ruwen, maar goedhartigen toon.
..Naar boer Purccll op de Garth
Boerderij zei mijn koetsier.
„Spijt me, dat ik jo heb opgehou
den riep do nnclcr, terwijl hij op zij ging
Etaan. ,11c dacht, dat ik je wel even kon
aanroepen j want als je mijn kant was
opgegaan, zou ik jc gevraagd hebben of
ik ntee mocht, lijden".
Zijn verontschuldiging was nogal dwaas
"Want. het was duidelijk dat er in ons wa
gentje niemand meer bij kon; maar mijn
koetsier scheen geen neiging te hebben om
o gaan redetwisten. Hij reed voort zonder
een woord te zeggen, cn toen ik omkeek,
kon den vreemdeling aan don kant van
den
weg zien zitten, zijn pijp stoppend.
-ujEen .*eema»n'h zei ik.
,,Ja, mijnheer. We zijn niet meer
clan een paar mijl van de Moreoaube
Baai", merkte de koetsier op.
,,Je scheen bang voor hem to zijn",
zeide ik.
„Zoo?zei hij droogjes; cn toen, na
een lange pauzo: „Het is mogelijk".
Over da reden voor die vrees kon ik nie<ts
uit hem krijgen, en hoewel ik hem tal van
vragen deed. was hij zoo dom of anders
zoo sluw, .dat ik niets uit zijn antwoord
kon opmerken. Ik bemerkte eahler, dat hij.
van tijdl tot tijd pvc.r dc heide keek met
een bezorgd oogmaar clo groote uitge-
strekhcid werd niet verbroken door een
bewogcncte gestalte.
Eindelijk zag ik, in oen soort kloof tus
schen clo heuvels voor mij, een lange, lage
boerderij
Garth Farm", zei mijn koetsier,
,,daar staat boer Purcell zelf", voegde hij
cr aan toe, toen een man uit d;e deur kwam
cn onze aankomst afwaohttc. Hij ging naar
mij toe, zocdra ik uit het wagentje stapte.
Het was eer. geharde, verweerde buiten
man met lichtblauw© oogen er. mei haar
en baard als in dk> zon verbleekt gras Op
zijn gelaat, las ik den zelfden norsohen on
wil, dien ik reeds bij mijn koetsier had op
gemerkt Hun tegenzin, kon. echter moei
lijk gericht zijn tegen een vreemdeling als
ik was, cn bijgevolg kreeg ik argwaan, dat
mijn oom ir. deze streek al evenmin popu
lair was. als hij het in Stepney was ge
weest,
,,U blijft hier tot het donker is. Zoo
heeft mijnheer Stephen Maple bevolen",
zei hij kortaf „U kunt wat the© cn broocl
en spek krijgen. Dat is het beste, dat wij
u geven kunnen".
Ik was erg hoiijjerig en aanvaardde de
gastvrijheid in weerwil van den wrovëli-
gen toon, waarop zij werd aangeboden.
Dv vrouw van den boor cn zijn twee
dochters kwamen tijdens mijn maal in de
zitkamer, en ik merkte op, dat zij mij met
een zekere nieuwsgierigheid bekeken. Wel
licht was een jongmcnsch uit do stad een
zeldzaamheid' m die wildernis, of misschien
dat mijn poging, om een gesprek aan to
knoop en, haar welgezindheid won zij be
toonden mij alle drie een zekere vriende
lijkheid. Het werd donker, en ik zei, dat
het nu tijd: voor me werd ooh naar Greta
House" te gaan.
,,U bent dus cast besloten ie gaan?"
zei do moeder
„Zeker. Ik ben daarvoor uit Londen
gekomen".
„Niemand zal het u beletten, als u
daarheen weer terug gaat".
„Maai ik ben gekomen om mijn oom
op to zoeken
,\Wcl. niemand kan u tegenhouden,
als u absoluut wilt gaan", zei de vrouw en
zweeg, toen haar man binnen kwarn.
Met- iedere nieuwe gebeurtenis voelde ik
sterker, dat ik nnj bewOog in een atmos
feer van geheimzinnigheid en gevaar, en
toch was het zoo onuitwarbaar en zoo vaag
dat ik niet kon aargeven waar het gevaar
lag. Ik had hot ronduit willen vragen aan
dc vrouw van den boer. maar deze laatste
scheer do sympathie, die zij voor mij had,
to hebben geraden, en Het ons niet alleen.
„Het wordt tijd, dat u gaat", zei hij
oinc'elijk. (oen zijn vrouw dc lamp op de
tafel aanstak.
„Is het wagentje klaar?"
,,L hebt- geen wagentje noodig U
loopt", zei hij
„Maar hoe aal ik den weg vinden?"
William zal met u meegaan".
William was cte jongen, die mij gereden
bad van het station. Hij wachtte aan de
deur, en nam mijn roista-soh en geweer^op
den den schouder. Ik bdsef nog even wach
ten, om den boer voor zijn gastvrijheid te
bedanken, rnaar hij wilde daar niets van
weten.
„Ik vraag geen dank van den heer
Stephen Maple noch van een van zijn
vrienden", zei hij ronduit. .,Ik word be
taald voor wal ik doe. Als ik cr niet vcor
betaald werd, zou ik het niet doen. Ga
weg, jenge man, cn zeg mets meer".
Hij wendde rich onbeleefd om en ging
zijn huis binnen, de deur achter zich cLcht.
slaand.
Het was buiten geheel donker. Zware
wolken dreven langzaam langs den hemel.
Toen wij eenmaal buiten de omheining
van de boerderij waren op de heide, zou
ik hopeloos verdwaald zijn zonder mijn
gids, die voor mij uitliep langs de smalle
Boh&penpadcu, welke voor mij geheel on-
ziohtbaar waren. Telkens, maar zonder
dat ik iets kon zien, hoorden wij bet schui
felen van die dieren. Eerst liep mijn gids
vlug cn onbezorgd, maar langzamerhand
vertraagde hij zijn gang, tot hij eindelijk
heel langzaam en voorzichtig liep, als
iemand, die in een dreigend gevaar ver
keert.
Dit vage onverklaarde gevoel van ge
vaar, te mid-den van de eenzaamheid van
do uitgestrekte heide, was meer schrik
aanjagend dan een zichtbaar go vaar zooi
zijn geweest, cn ik begon er bij hom op
aan te dringen, om te zeggen waarvoor hij
bang was. toen hij plotseling stil bleef
staan en mij hoen trok achter eenige
boschjes, die langs het pad stonden.
Zijn ruk aan mijn jas was zóó krachtig
en bevelend, dat ik begreep, diat het ge
vaar ernstig was, en .dadelijk hurkte i'k
naast hem, even stil als de boschjos, die
ons overschaduwden. Het was daar zoo
donker, dat ik den jongen naast mij zelf
niet kon zien.
Het was een warme naoht, cn dc zacht©
wind woei lauw in ons gezicht.
Plotseling kwa-m cr m dien wind iets
bekendsdc reuk van tabaksrook. En
toen kwam een gezicht, verlicht door een.
brandende tabakspijp, na-ar ons toe. De
man was geheel in het duister, maar al
leen die vage luchtschijn, telkens helder
wordend cn dan verdwijnend, deed het ge
laat zich in do duisternis af teekenen. Een
mager gezicht, geel bevlekt op de juk
beenderen, met blauwe, waterig© oogen,
een slecht verzorgde blonde snor cn zeil
pet; dat was alles, wat ilc zag. Hij ging
langs ons heen, vaag voor zich u-itziend,
cn wij hoorden zijn voetstappen weg
sterven.
„Wie was dat?' vroeg ik, toen wij
weer opstonden.
,,Ik weet het niet".
Die voortdurende bewering van onkun
de van den jongen iuaakte mij wrevelig.
..Waarom verborg jc jo dan?" vroeg
ik scherp.
„Omdat mijn-heer Maplc het mij ge
zegd heeft Hij zei, dat ik niemand mocht
ontmoeten. Als ik iemand ontmoette, zou
ik geen betaling krijgen".
„Je hebt dien zeeman op den weg
toch ontmoet".
„Ja, en ik denk, dat bij er één van
was".
Eén van wie?"
(Wordt vervolgd).
