Om de zilveren schatten der zee.
MORGEN
SPORT.
Do secretaris brengt -daarna 2ijn jaarver
slag over 1021 uit. Aangehaald werden de
brandkranen, de motorspojit, die na enkele
Conferenties o.a. ook met een medelid, is nan-
Igekooht. Het heengaan van den voorzitter,
rföe zooveel heeft tot stand gebracht en den
tvensch, dat de Vereeniiging mag groeien en
bloeien. (Applaus).
Daarna komt de verkiezing van 2 be
stuursleden. De Voorzitter deelt mede een
onderhoud gehad te hebben met den heer
Verwey Sr., en dat deze zich over de too-
etanden aaD den Rijndijk zoodanig had uit
gelaten, dat het was gebleken, dat hij met
de situatie goed op de hoogte was.
Gekozen worden (vac.-Werkhoven) de heer
Verwey en (vac.-De Graaf) de heer E. Jan
een. welke hun benoeming aanvaarden. Hot
nieuwe bestuur bestaat thans uit de hoeren
F. v. Rnoyen, B. de Hossen, N. P. v. Cassel,
Verwey Sr. en E. Jansen.
Bij de rondvraag verzoekt een liid ophelde
ring inzake vuilnisophalen van dc gemeente.
Hij bewoont sedert 2 jaar deü Rijndijk, maar
hoeft nog nooit iemand gezien cn daar hij
cijn vuilnis in den Riin moet deponeeren be
loopt bii binnenkort de gelegenheid hiervoor
eon proces-verbaal te ontvangen met gevol
gen. Deze zaak zal worden onderzocht en ter
kennis gebracht ter pl<aatse.
devraagd word om ecu maximumsnelheid
langs den Rijndijk Aan de Spoorwegmaat
schappij zal wordeu verzoekt, evenals in Voor
hout geschiedt, aan de Vink gelegenheid te
*<?ven voor het brengen en afhalen van goe
deren. om hierdoor wat goedkooper pakjes te
kunnen verzenden.
Vervolgens werd nog geklaagd over het halen
van medicijnen daar de doktoren heiden te
V/v>r*ohoten wonen Men zou willen vragen, do
medicijnen ergens te deponeeren. waar de be
woners van den Rijndijk deze kunnen halen
Het plaatsen van candidaten voor den gemeen
teraad op de lijsten was vervolgens aan de
©Wie. Aangeraden werd ieder in zijn eigen Kies-
verpemging hiervoor te zorgen
Daarna sluit de voorzitter met enkele toe
passelijke woorden zijn laatste vergadering,
waarin hij de leden op het hart drukt de Ver
oeniging trouw te blijven en te trachten de zaak
ou te bouwen.
rijders de vergadering haddon <le aanwezige
leden vrij-rooken en werd men hij het heen
gaan eveneens met sigaren verrast, hetgeen hij
allen zeer in den smaak viel.
T)e hiervoor genoemde collecte werd thans
ooc gehouden en bracht f 7 15 op
Wat sedert jaren niet is geschied, schaat
senrijden op straat, heeft gisteren een inge
zetene geprobeerd. Na hij zijn woning de ijzers
Ce hebben ondergebonden, vertrok hij in de
richting Leiden. Hij is er vermoedelijk beter
gökomen dan menige voetganger.
Verschillende personen zijn door de gladheid
Bevallen en liepen enkele verwondingen op.
In verband met de gladheid der wegen
■was de avondsbestelling der posterijen inge
krompen, 't was, vooral in den avond, toot dezo
menschen dan ook gevaarlijk werk.
Als lid van -den gemeenteraad heeft be
dankt de heer P. v. Knoy (A.-R) Als opvolger
op de lijst vindon wij den heer M de Graaf.
(Nadruk verboden.)
IV.
Met getatoueerde matrozen op de vischvangst
Het was op den derden dag na onze uit
vaart, dat de zee ons scheepje met ru3t be
gon te laten.
Steeds kleiner war*>n de aanrol.ende gol
ven geworden en ten slotte had het water
vlak zich gerimpeld.
Het was of er van de woede-uitbarsting der
nog slechts een voorhoofd-fronsen wi.s
overgebleven en het zonnetje scheurde de
Door
DOROTHEE DE ESCOFET—BUIJS.
(Nadruk verboden).
Jack Warren talmde een oogenblik op
het trottoir, voer de deur van zijn kantoer.
Hij hield zgn bleek gezicht, ah tastend in
den milden wind, kippig omhoog turend
van achter zijn brillegiazen naar den bui-
5gi-n Februarihemel. „Leiteweer".pre
velde hij, en lachte een beetje onnoozel
voor zich heen.
Doch de lang3 jachtende menigte dwong
hem tot voortgaan. Uit gewoonte repte
hij dadelijk zijn lange beenea, al was er
geen haast vandaag, Zaterdag, eea halve
vac actiedag. LenteweerLenteweer
hleei het deunen in zijn hoofd. Louter dia
gedachte al joeg een stroom van Iriscli-
heid door hem heen, wekte verlangens naar
eer. fleuriger viering van dezen kostelijken
vrrir-n middag dan de gewone wandeling
meï zijn zure, oudere zuster. bg wie hij
inwoonde. Het lokte met het prikkelende
van iets verbodens, hij vertraagde zijn
scfci eden, aarzeldeMet één ruk wend
de hij zich dan ora, stapte vastberaden den
tegtr.overgestelden kant uit.
Onder het voortloopen kwelde wel even
nog het beeld van zus Mary, met 6tijf ge
nepen lippen wachtend achter de gedekte
tafelMaar de aanfïlik der bloemen-
ioopvrouwen, met haar maanden vol viool
tjes, sneeuwklokjes en zoetgeurende mi-
jnoia. joeg opnieuw die zotte tinteling
van \oorjaaraverwachting door hem heen.
Overmoedig richtte hij het hoofd op den
Khralen hals: vandaag wilde hij vrrj zijn,
zich aan niemand storen. Vandaag aan
niets of niemand denken dan aan de lente
en aan haar!
Bij een oud vrouwtje, kromgerugd en
rimpelig naast haar bloesemfrissche koop
waar. zocht hij zich een ruikertje sneeuw
klokjes uit, bevestrgde dan onhandig in net
knoopsgat van zijn kale winterjas. Teeder
g'inderde hg neer op de bengelende klok
jes: Nora, vanochtend op kantoor geio-
men met juist zoo een bosje on haar groene
Jumper gespeld!
wolken in flarden en strooide vloeibaie dia
mantjes over heel die onafzienbare water
vlakte.
Toen ben ik uit mijn kooi gekrabbeld en
heb op een rol touwwerk met den rug tegen
de reddingsboot een gemakkelijk plaatsje op
het achterdek uitgezocht, met het gevoel van
een zieke, die na een langdurig verblijf bin
nenshuis voor het eerst in de buitenlucht
mag komen.
De zeeziekte had mij leelijk te pakken ge
had.
Aan geestelijk noch lichamelijk voedsel ge
voelde i-k eenige belofte en mijn eenig ver
langen was: in het zonnetje te mogen zitten
en ïuet rust gekten te worden.
Maar de trawler-matrozen begonnen blijk
baar trek in een traktatie te krijgen en de
een na den ander kwam dan ook belangstel
lend naar mijn toestand informceren, tot zij
ten slotte alle vier om mij heen stonden en
de stuurman zich bereid verklaarde het voor
een oorlam benoodigde uit mijn koffer op te
diepen en aan dek te brengen.
Toen werd het een gezellig kringetje en
al gauw werd ik vergast op tallooze verha
len over zeeziekte en overstelpt met nuttige
wenken en raadgevingen voor het geval de
kwaal eens terug zou willen komen.
Slechts èén gelukskind was er. dot nooit
de zeeziekte gekend had.
Dat was Car, een kalme, flegmatieke Eg-
mondor, een jonge kerel, die als kind van
twaalf jaar al op een haringlogger had ge
varen die sindsdien in het ruwe vissehers-
leven was opgegroeid, en, volkomen tevreden
met zijn lot, aan het leven geen enkelen hon
geren ci'Sch meer stelde.
Maar dat was dan ook oen groote uit
zondering, want de rost der bemanning was
beu van het geploeter, van het maar altijd
bjj nacht en bij dag, winter en zomer, in
storm en regen klaer staan om de viesohen
uit de zee in het scheepsruim te kunnen
brengen.
Daar hadt jc Piet. een vierkant gebouwde
Egmionder, met zijn zongebruinden, verweer
den kop, het type van een vadertje-goed
leven, Piet, die pas 35 jaar was en met zijn
34-jarige vrouw elf kinderen in de wereld
Lad, waarvan nog drie jongsras en
vijf meisjes in leven waren.
Voor zoo'n huishouden komt er heel wat
kijken en als vader en het oudste meisje de
«enigen zijn, die iets inbrengen, is schraal
hans gewoonlijk keukenmeester.
Dan was Kodde, die vrijgezel was, heter
af. Hij was een lange, pootrge kerel en hij
heette eigenlijk anders, maar zij noemden
hem allemaal Kodde.
Hij kon het smakelijkst langs zijn snor lik
ken als er een oorlam naar binnen geslagen
was; hij kende de onfatsoenlijkste liedjes, die
op de Noordzee gezongen konden worden,
en vloekte in het Engelsoh even gemakkelijk
als in het Holkindseh; maar hij was een
handige, goedhartige kerel, die het meeste
werk in den kortst mogelijken tijd kon
verzetten.
En dan was er Klaas, dc geheelonthouder,
die eiken dag een extra-sigaar kreeg, omdat
hij lieveo* twee sigaren dan een borrel wou
hebben.
Hun groote, ruwe handen en armen zaten
vel kleurige teekeningen. Daar hadden zij
zich getatoueerd, maar verder dan een paar
eenvoudige letters je eigen naam en die
van je vrouw of van je meisje hadden zij
het niet kunnen brengen.
Dat andere, waar de rug vlakken van hun
handen en heel hun armen mee bedekt wa-
reD, al die gekleurde prik-teekeningen, wa
ren het werk van beroeps-tatoueerders, zoo
als je er.in vele groote havenplaatsen aan
treft.
Dat ging in Grimsby electrisóh eD voor
een shilling kon je al een eenvoudig versie
rinkje op je hand krijgen, een rood duifje
met een blauw briefje in den bek, of een
scheepje met twee zeiltjes, waar je als
Op Trafa.'gar Square spoten de beide
fonteinen. Van verre al voerde hem de
het spikkelde tegen zgn warm 'gezicht als
bolle wina het ijle watergespettsr tegen,
koele regen, een regen zooals alleea de
lente die brengt voor de eerste prille
blaadjes. Duiven pikten en scharrelden
over den gladden, grijzen eteenvloer, soms
vlogen zij alle tegeJrjk op, om in een
zwerm weer ergens verder near te strijken.
Het water plaste en klaterde, de duiven-
wieken suisden in het rappe opwaarts
stuiven. In de bakken der fonteinen lie
ten joelende kinderen bootjes varen, pro-
Kerend hoever zij zelf konden overhangen
zonder in het water te tuimelen. Heel het
plein in de zware omraming van het da<-
voreno verkeersgeratal rondom, een we-
reide op zichzelf van kleine, en fijne ge
luiden. En Jack, er op neerstarend van
loven van een der trappen, voelde zich van
daag even apart van het verdere mensch-
ciom als Nelsoa op zijn lioogen kolom, en
even fier als de bronzen leeuwen op nun
voetfctukken. En dat enkel, omdat Nora, de
typiste, hem vau morgen over b3ar schrijf
machine heen had toegelachen!
Een omnibus, waarvan het bord aan
wees, da. hij tot buiten Londen reed, stopte
vlakbij en Jack klauterde er haastig bo
venop, wijl zich het plompe, kleurige ge
vaarte ai weer in beweging zette. Er blerir
een woonplaats leeg en hij zette zich, vaag
verwonderd ora de eigen voortvarendheid.
Waai om maakte hij niet vaker deze toch
ten, vioeg hg zich af, in plaafc3 van in 2ijn
zusters suffe, sombere achterkamer op
warmer weer te zitten wachten? Wachten,
altijd wachten, verweet hg zich, wachten
op de lente, wachten op de liefdeMaar
het zou daarmee gedaan wezen I Vast nam
hg let zich voor: morgen zou hij met No-
ra spreken. Het was de avond van de
dansclub; hun huisweg leidde denzelfden
kant uit. De gelegenheid bestond, het lag
aan hem, er gebruik van te maken.
Morgenherhaalde hij halfluid, en
leunde over de busreeling en glimlachte
in zichzelf, gewichtig voorlpeinzend: Dur
ven was de halve zaak, durven werd een
gewoonte, zoo goed als lafheid en aarzelen
tot gewoonten groeiden. Hij strekt zgn rug,
die moe werd van, het ongemakkelijke
scbippersjougen al trotsek mee kon nond-
lcopen.
Het moeste was er dan ook in hun jeugd al
opgeprikt en later hadden zij er gauw genoeg
vau gekregen en bet er weer af willen werken;
.maar dat was alles tevergeefs geweest. Het
groende mee als de armen en de handen groo-
ter werden; maar het bleef als konteekenen, die
hot lichaam nooit meer zouden verlaten.
Ik moest de diverse voorstellingen bewonde
ren en zag een twintig centimeter groolen ma
troos, die met zijn muts ton afscheid zwaaide,
zeer luchtig gokleode „dames", eon grafsteen
met oen krans er om en hot onderschrift „zee
mansgraf", drie- en viermasters met volle zui
leneen reddingsboei met een an kor er door
on tusschen al die gekleurde prik-teokoningon
namen en letters van vrouwen on meisjes in
hartjes met pijltjes of zoo, zooals bij Piot, op
zijn ronde molk-blanko borst, voluit in sierlijke
rondscliriftlettcrs zijn vollen naam en die zijner
vrouw getatoueerd.
Als jongen van twaalf jaar had hij voor en
kele stuivers een „dame" op zijn arm laten uit
prikken, maar toen die er op stond, durfde bij
niet thuis komen en de tatoueerdcr had de beele
voorstelling weer weg moeten maken door er
een groote veelkleurige roos ovorhoon te werken.
In Grimsby, vertelde Kodde, zat er een Deen,
die niks anders deed dan tatoueeren En een
scheepsmakker von hem had een vier™aster
met volle zeiion op zijn borst en dan liep er
een getatoueerde ankerketting hoolomaal over
zijn schouder langs zijn rug naar beneden
En de Deen had gekleurde vlindertjes op zijn
oogleden als hij de oogon dicht deed en daar
spraken ze met bewondering over, want dat
was iets bijzonders.
Zij kwamen tot de ontdekking, dat de schip
per niks op zijn handen had.
Die schipper was in alle-s iets bijzonders.
Icdero schipper had zijn bijnaam en ze kenden
ee niet anders dan aks de Schele, dc Kale of
Rijke Pi eter.
Maar deze schapper had geen bijnaam.
„Hei je je eigen nou nooit getatoueerd?",
vroeg Kodde ongeloovig.
De schipper glimlachte en stroopte zijn mouw
op. Een dcod-gewoon hartje, een pijltje en vier
letters, dat was alles en eigen jeugdwerk, maar
het zat gelukkig op den bovenarm
De kolen-tremmer, do zonden-bok uit het ma-
tTOZoniïbgïös, klu-ifde behaaglijk aan een stuk
spek tot groote ergernis van den dikken Eg-
monder, dio bij alle visschen van de Noordzee
zwoor, dat het spek ranzig was, en 6trak en
stijf volhield, dat jo van dat ranzige spek
schele oogon en puistjes kreeg, zoodat de trem-
mer het ten slotte niet moer durfde eten en
Piet, wat er over bleef, in één grooton hap in
zijn keel dood verdwijnen.
Hij sioeg op zijn dijen van de pret en ver
vormde zijn brood gerand en sla ppen ecbeops-
hoed tot een steek, dien hij toen heel voorzich
tig recht op zijn dikken kop zette.
Ziezoo, nou was hij een zoc-officier.
En kijk, een kwart-slag aan den hoed, de
6teek dwars en een grimmige snorre-kop er
onder.
Nou was hij" een zeeroorer.
Hij had op een Ziüd-Amcrtkaandor gevaren,
maar ais hij daarover aan het opsnijden ging,
werd hij van aJle kanten overschreeuwd, zoo
dat ik eerst veel later, in de rustige stuurhut,
gelegenheid vond iets meer van zijn avonturen
to vernemen.
De stuurman, dio de wacht had. gaf het sein
tot net-ophalen en in een oogenblik was het
hoole kringetje van" het achterdek verdwenen.
De schipper heesbh zich in zijn ze v en-mijls
waterlaarzen, de stuurman kroop in de oliejas,
die over zijn hoofd aan- en uitgetrokken moest
worden, en do matrozen bonden hun breed lee-
ren voorschoten voor en trokken de zeelaarzen
over de lange met veelkleurig© wol bestopte
visscherskouscn.
Weer stopte do machine, zooals iu den nacht
van mijn zeeziekte, toen er voor het eerst ge-
vis cht werd.
De stoom spoot uit de groote wins op het
voor-dek en de schipper riep van de stuur-
brug zijn luide bevelen.
bankje; de kil-frissche wind deel zgn zwak
ke oogon tranen och ter de brilteglazan*
Doch een koesterende innerlijke warmte
doorgloeide hem: Morgen.... en als liet
geluk hem meeliep. Nora voor hem!
Fen poos lang zat hij dan leeg van den
ken en betuurde het gewoel omlaag.
Winkels, verleidelijk van uitstalling, veel
vrouwen en meisjes, op koopjes uit, elkaar
verdringend voor de breeJe glazen. Het
beste bevielen hem de fruitzaken, met hun
rijen roode appelen en glanzige tomaten,
keurig opeen gestapeld, de voorname ana
nassen, die niet voor iedereen waren. De
opdringende geur van een gebakken-
visch-cering, het gezicht der woratje3 en
uiten, in bakken vet stovend achter de
ruiten, herinnerde er hem aan, dat hij zijn
(middagmaal misliep, eo ook even, sto
rend, aan het misnoegen van zijn zuster.
Vastberaden schudde hg die plaaggeiach-
tetjes van zich af.
Schunnige oude mannen lummelden
doelloos aan straathoeken, krabbend tus-
schen hun lompen. Een vleug muziek echoot
op uit een zijsteeg, getjingel van tonen,
een oeesche mannestem verhaspelde een
sentimenteel liedje. En nu, in de betere
buurten, waar de vrouwen traden in bont
gehuld, kortgerokt en rank van be enen,
schakelden zich de miserabelen aaneen tot
eea eindelooze keten van ellende. Oud-
strgoers, leeg van mouwen, met één been,
zender beenen, naast draaiorgels, met luci
fers, met prentkaarten, smeekend met ar-
moedsoogen in jonge gezichten, bedelend
zonder woorden tot al wie daar langs fla
ti eeraen.
J-.ek arren had het al ~oo vaak aan
schouwd, dat het hem nauwelijks meer pijn
deck Vandaag, tegen dezen achtergrond van
anderer misère, bekroop hem een prettige
apnvoeling van eigCD veiligheid in zijn, 'j
het ma.lg betaalde, positie, een hunkering
naar meer geluk.,.. En ala in ansluiting
met zijn heimelijk hopen rees aan den hoek
v een plein een dier oude grauwe kerken,
als half erd -ezeldc zwartkrijt-teekeningen,
er achter het kerkhof, eiland v n rust. Er
scheen zoo pas een huwelijksplechtigheid
voltroWojivoor de open hoofddeur spikkel
de kleurig nog, het plaveisel van confetti
De tandraderen van dc wins zetten zich in
beweging, de ijzeren rollen draaiden en de strak
gespannen stalen kabels, die langs bakboord
zijd© van het schip naar het water liepen, wer
den op de klossen gewonden.
Zoo werden 125 vaam kabels langs voor- en
aohter-„anker" de groote ijzeren bogen ter
zijde van het schip uit het water getrokken,
totdat aan beide lijnen de zware bouteD borden
zichtbaar werden, welker taak het is het achter
de trawler aan 6lcepende vangnet door de druk
king van het water zoo wijd mogelijk uit elkaar
te houden.
Met donderend geweld werden die borden
tegen de verschansing opgeheschen en daar
met zware ijzeren haken vastgezet.
Aan beide borden zaten de uiteinden van de
touwlijnen van het sleepnet, die losgemaakt
werden, waarna de wins voorzichtig ook deae
lange lijnen binnenboord haalde.
Van af de stuurbrug Liet de sohippcr mot
een schreeuw do wins stoppen, toon do klossen-
pees binnenboord gehesohen was en het touw
werk van het net naast de verschansing in" het
water zichtbaar werd
En met z'n zessen, de stuurman en de
schipper mee, prepen zij met de handen,
ails klauwen gekromd, in het vlechtwerk.
Een al looi-schreeuw en twaalf krachtige
armen trokken tegelijkertijd telkens weer
een deel van dat zware touwwerk binnen
boord tot het achterstuk van het net, de
eigenlijke zak, wit van de viscb door het
water schemerde en tientallen door de ma
zen ontsnapte kleine poontjes, met hun
zilverige buisjes naar boven, dood aan de
oppervlakte kwamen drijven
Toen haakte de stuurman eein zwaar
touw rond het boven-zakerade Langs den
voormast kwam een staaldraad over een
katrol bengelen, het van een haak voor
ziene edndo werd om he<t verbindingstouw
geslagen en op het bevel- „jumper op",
werd de groote met visch gevulde zak bo
ven do verschansing geheschen, tot hij als
een rousae'itigo van zeewater druipende
bad boven den ,,los>t5' hing
Die ,,last" bleek een met planken afge
zet deeJ van het voor-dek, waarin op onze
uitreis do bnquetten haddein gelegen.
Koppen en staarten boorden zicb van
alle zijden uit tie net-mazen, maar de
stuurman was onder den zak gekropen,
trok don strik, die dezen van onderen
dichtbundt op-on en plotseling was de af
gezette dekruimt© gevuld met een dikke
laag langs elkaar schietende, luoht-hap
pende, 6taa-i eJaande vi&schen.
Daar spartelde de aan hot water ont
rukte buit, een dleei dor zilveren eobatten,
die de Nooirdzee in haai diepten ate haai-
onbetwistbaar bezit verborgen tracht to
houden
De schipper schreeuwde nieuwo com
mando's Er mocht geen tijd verloren
gaan. Allereerst moest 't net voor nieuw»
vangst naar buiten
De zak werd dicht gebonden, de „jum
per" heesoh het gevaarte over boord en
met do zware vracht van de klos&èo-pece,
zware schijven als kleine molensteenen,
die hei net doen zinken en bij het voort>
sleeper over den zeebodem schuren, ver
dween all es weer in het wat-er.
De borden volgden, do wins liet de sta
len kabels ailoopetu en toen alles buiten
boord was werd op de plaats, waar de ka
bel van hei. vóór- en die van het achter-
eohip edkaar het dichtst naderen, een klem
geslagen orn te verhinderen, dat een van
de kabels in de schroefbladen terecht komt.
Het vangnet was naar den zeebodem ge
zakt. De teüegraaf in die stuurhut gaf het
belscin volle kracht" en plotseling begon
óJe schroef door het water te malen.
De ,,IJ.M 201" werd opnieuw voortge
stuwd en achter haar aan sleepte zij het
groote open het, het reusachtige touw-
monster, dat alles opving en vasthield,
wat zich in do eerstvolgende drie-en-een-
havelooze kinderen zamelden dat met "beide
nanden uit het straatvuil.
Jacks verheeldin.g tooverde hem Nora en
hemzelf voor, arm in arm cn breedc treden
afdalend onder een regen van rijst en con
fetti.... De stoutheid der voorstelling deoi
zijn hart bonzen. Morgen 1 zei hij zich amech
tig, eer een ander hem vóór kon wezen. Hij
trachtte zich kleine gebeurlijkheden te bin
nen te roepen, waaruit haar genegenheid
voor hem zou opstralen als een tter. Er wilde
hem niets invallen voor een oogenblik ont
nuchterde en ontmoedigde het hom. Dan
brak zich haar glimlach van dien ochtend
als een zonneglimp baan door de nevelen van
zijn geest, en hij zuchtte van opluchting.
De wegen wertien landelijker. Over tuin
muren blikte hij op vale grasperken, vroege
heesters knopten in beschutte hoeken. In een
park piepten gele en paarse puntjes van kro-
cussen boven den grjnd uit. Talrijker breid
den zich d© wijde grazige velden, waar jon
gens voetbal speelden de lucht leek er klaar
der dan ginds tusschen de muren. Nog wat
armoedige huisjes, schrale groentebedden, een
laatste kroeg, vrouwen met glazen stout in
de hand, babbelend voor den ing ngEn
Teods lijnde zich uit de landweg, modderig
en eentonig tusschen lage heggen, roode bes
jes glimmend r. .n het stekelig loof.
Paarsige akkergrond verwaasde aan paars-
blauwon horizon. Zwarto zwermen vogels
vlogen op bij het aanratclcn van de bus, een
geur van vochtige aarde droef aan op den
wind. Keffend schoot een waakhond uit er
waren buitenhuisjes en kippen, het moe.t'
goed zijn hier to wonen ver van de rumoerige
stad, ver van banken en kantoren, met Nora
Jack sloot do oogen, als om liet droom
beeld boter vast te houden, en op.ude ze da
delijk weer, omdat de bus met een schok
stopte aan het eindpunt.
De terugtocht leek als altijd veel sneller
te gaan. Als weer de eerste druk-bevolkte
straten in hot zicht kwamen, zonk reeds de
zon weg achter de oneindigheid van daken
en sohoorsteenem Een hoog kruis ergens op
een kerktoren stak lonker af tegen den goud-
doorgloeiden avondhemel. Het werd kouder
een mistigheid verdeezeldo de verre dingen
en deed Jack zijn kraag opzetten. Kramp
achtig trachtte hij vast te houden zijn mooie
half-uur voor haar wijd-geopend*
zou durven wagen 9 1
Twee-en een half uur Noorden |€l)
ten, één uur terug Zuiden ten Weet©®
deden tfc twee machtige grepen 1
zilveren «ohatten onder den zew5Pl
TJEEllïf
VOETBAL.
Programma voor morgen-
.NEDERLANDSCHE VOETBALBON^
Wesfel. 1e klasse: H. V. V Ajax; Feytn^
H B SSpartaanHaarlem; R C n
BI-Wit; V V A D F C.; U. V V.-V ol
ZuïdcS. 1e klasse: N 0. A D.N 4 f
B- F. V.—Willem II; VelocitasBredania, pi
lipsWilhelmina; DoskoM V. V.
Oostel. 1e klasse: Hengelo—Go Abea* j
QuickHeracles; U.DVitesse; QuickZAt
TheoleEnschedé.
Noordel. 1e klasse: ForwardUpright; Va
oitasAleides; W. V. V.Veandam; AekA
F risia.
Westel. 2e klasse C: A S. C.—D H C.;
tas—Neptunus; O D. S.—Dordrecht; ForW
C. V V R F G.Steeds Hooger
Westel. 3e klasse D: U V S.—L. F
i\. V. C Lugdunum; VlaardrngcnAJpbfl
PelfiaV I.OS; Delft—D. V. G
LEIDSCHE VOETBALBOND
Beker wedstrgd.
Berosteyn II—D V. S I 10"/« uur, I Chiji
1e klasse A.
Lugd. IIA. S C. II, 12 uur, W. v. Rapp^
Norvïcus IA—D L V. I. 2'/» uur, B Verattatfc
L F. C IIQuiok B I, 2 uur, W ïlorc^
1e klasse B.
't VierdeU V S III, 2 uur, N. Blcto.
S V. E I—L F C III, 2 uur, M Vrwfc
Lugd. IIIBerosteyn I, 2 uur, A. Meeistod
2e klasse B.
L F. C. VS N. H D. I, 12 uur, J B*
3e klasse A.
Norvicus IIKweoksch., 2 uur, G. Hoogfeaas
Quiok B IIL. F C. VI. 2 uur, A. C Ceéjj
Lissordijk IID. V. S II, 2 uur, H. ileuai
Lugd. VU. V. S IV, 2 uur, W. Ziiyderduj
3e klasse B.
S V. E. II—S N. H. D II. 12 uur, J. P Ball
4e klasse A.
Sportm. IVAS. V. E JII, 2 uur, I. Dooruii
D. V. S. IVLugd. VII, 2 uur, P. H. t. d Ba
4c klasse B.
Sportman IV-Lugd. VIII, 12 uur,
L. E Nieuweuhuizon Sogaa
Vau Overal.
Ieder, hier m hel Westen, die iets voor w.
bal voelt, zal ongetwijfeld morgenmiddag m
z'n gedachten wel een oogentblik op Womoau
vertoeven, waar naar onze mooning èc defong
rijkste kamp uit dezo eerste-klasse aldwlin
wordt gestreden. IJior toch ontmoetou lira
clubs elkaar, dio bolden ua een minder goe
begin, 9teeds beter in vorm zijn gpkomea, rw
aLs gevolg dat Ajax thans tot dc gevaarlijk?
kampio©iispretenden,'rn moet worden gerokt®
terwijl do groote Haagscho eveneens meer
meer onder de leiden do grootmachten genu
schikt behoort te woiden. Waardoor wij ceni^
zins huiverig zijn om en uitslag te voorspel!»
Rekening houdende r.-bter met de lalale
volgen, dde oen nederlaag voor do rood-riü
Amsterdammers zal hebben en met hun enort
sterke achterhoede, die, mits volledig, In stol
is dc Kessler-faiiiili© te bedwingen, wagen
hot ben de overwinning loe te schrijven
Ongeveer in dezelfde positie als Aja>. bi-vmi
Feyenoord zicb momenteel, en waar baar gas
ten van morgen, Denis c.s., al sinds gcroiffiü
stemming van dien morgen, aldoor meer
zij hem te ontslippf-n, als verdoezelde zij
de mistigheid. Doch donker en dreigeöd dl
ginds het kruis op den kerktoren, droos0
zich aan hem op de nietige onaaDgenaaS'
heden, die hem stj r.k9 wachtten, de kw»f'
bui van zuster, werk voor den bocfcW
cursus van Maandag, dat hij voor den vrijü
Zaterdag had bewaardZelfs de gedflim
aan het aanstaand onderhoud met Nare
iets beklemmends: hoo weinig kenden 4
elkaar eigenlijk, en waarop grondde zich
hoop, dat hij haar niet onverschillig J{K
wezen
Luttele vriendelijke woorden, ietwat
trouwelijko gesprekken 'bij het samen-tert!'
wandelen van de dansclub, soms een ges^rt
zeen
Tegen niemand op kantoor is zij «Is
mij, bedacht hij dan, zonder overtuigd
Alsof v buiten kantoor geen andere aiau®'3
bestotklen
Stug ging hij voor zich heen zitten
Hij voelde zich verkild tot in zijn t0eu<krCf'
Zwakkeling schold hfj zichzelf, co
verachtelijk neer op zijn magere bandon.
rend rees weer het beeld van zb'o zuster, hi';
nijdigheid om den b derven raiddag. 0-
was moe van het-gekijf, moe van zjj,J 'cï!1
als het nu was Nog eens, als een vcrbU
dend witt_ vlam, flikkerde voor zijj gcc5^
do mogelijkheid van Nora's liefde voor
wellicht spoedige salarisverhoging
zij bei-den in een be;, heiden, eigen
Hij vertrok zijn mond tot ccn grijns
nen-d ongeloof in dc eigen ideale». ,i{
Gcstatig schokte de bus voort, f dioi»®0
hem geleidelijk terug in dc oude futloos
latenheid. Hij trok de smalle schoo-
s ?n, balde de handen kleumerig ',D
zakken. Zijn voeten wogen als k'oinP^|(1
Morgen.... soesde h'j nog vaak. Dan b
enkel oen armelijke hunkering oaar '1£"
w..rmte, naar voedsel vooral.
Rondom woelde en wemelde av0Bt^, ,or;ji
den. Onafgebroken vl miden do bolV
reclame orden tegen don zwarten heui®
verend par.ide hij zich Nog
Neen, lente was het nog niet 1
