VCDR DE JEUGD
16IDSCH DAGBIAD
MTo. 1,
»1
Bónderdag 5 Januari.
Anno 19 2S
Wb'
V V V
t» i*ë*2 os
6 ll'êt 6 8ft I llll
4 3-ActA* ®A '-A.' 2A5tA««A.» 1 «ik.* s »As *JL« 0 «A« s tA» s *A«»IA» i »X*1 •A*
A •- A
Nieuwjaarsbezoek.
door HERMANNA.
Op Nieuwjaarsdag kreeg Tante Smma
altijd bezoek van haar neven en nichten.
Tante was de eenige oude bloedverwante in
de stad'. Flip had met zijn zusje Gonne a£gc-
aprokon tegen vier nur naar cle Nieuwe
Gracht te igaan om tante ,/veel heil en zegen''
le wensclien. Stellig zagen zij er dan Gerrie,
.Tob en Joanne van oom Daan en de groote
nichten, Lijda en Greet, uie beide studeerden
voor een middelbare acte. Verleden jaar had
den ze er elkaar ook allemaal om dien tijd
aangetroffen.
Leuk, zoo'n NieuwjaarsbezoekJa,
om de traktatie cn de gezel linkerd van ai riae
•jongelui bij elkaar
Flip moest even laofien. Aan Tante zelf
't was waaa: had hij nog niet anders dan
•heel vluchtig gedacht.
Tante Emma was een tante van vaderzo
was cud on heel doof. Met haar praten kon
je gewoon niet. Je moest alles zoo hard:
schreeuwen on als tante je dan nog Diet ver
stond en 't navroeg, was "t eigenlijk te on-
noozcl die heelemaal niet belangrijke dingen
Lnog eens cn nog eens weer te herhalen. Daar-,
om .bogon Flip maar "liever-dn 't geheel geen
.^gesprek met tante, als hij er eens kwam, maar
dat gebeurde op gewone dogen zelden. Als
.«Te andore nichtjes en neefjes er niet bij wa
ren. vond Flip or niets aan bij de cude; d'bövc
dame in de gr00te, ongezellige kamer to zit
ten, waar alles zoo onberispelijk netjes was.
Gonno moest er nog wel eens heen ''met een
boodschap van moeder. Dan zuchtte en prut
telde ze cn ging eindelijk, omdat 't niet an
ders kon, ï^et looden schoenen op wog naar
de Nieuwe Gracht.
Vandaag was 't echter wat anders en toog
zij cv mot evenveel opgewektheid heen al9
Flip.
„Is ar al veel visite vroeg Gonne aan 't
•vTCv'sjo, dat opendeed.
_,,Ecn kamer vol*', zei Aaltje„allemaal
greoto morgchc-n"'. Flip stek de tong uit. Ver-
veiend'Hij aarzelde, of hij nu niet liever
meteen weer weg zou gaan.
„Ben je mal, jongen riep Gonne, „je
gaat mee. hoor Ik wil niet alleen naar bin
nen*'.
„Meneer Gerard van de Parkstraat is er
ook zed Aaltje nu. De gezichten kolderden
op. Gerard of Gerrie, 7.00aIs hij in de familie
heette, was de oudste zoon van oom Daan.
Hij was sinds korten tijd student en dus een
heele meneer in de oogen der jonge kinderen,
dio allen met hem wegliepen. Gerrie was hun
held. Hij' was erg knap, maar kou toch ook
nog zoo jongensachtig vroolyk doen als
Gerrie er bij was, ha'dt je altijd schik.
Gonnc cn Flip gingen naar binnen, wat
rood van verlegenheid, 't Is dan ook verve
lend, als een kamervol menschen tegelijk
naar je kijkt 1
Ze zagen naar links, noch naar rechts,
maar stevenden dadelijk door naar het plaats
je bij 't raam, waar tante Emma zat.
„Dag tante 1 Ik wensch u alles goeds voor
t nieuwe jaarriep Gonne duidelijk met
haar heldere stem.
Flip prevelde maar zoo wathij vond 'i
gek zoo te schreeuwen, waar al die vreemde
menschen bij zaten. .Wenk tui gelijk stak hij
tante de hand toe cn toen kwam 't waarvoor
hij al bang was geweest en dat hij toch niet
ontwijken kon tante Emma trok hem dicht
by zich enzoende hem.
Flip onderging 't lijdelijk met een vreese-
lyk saai gezicht. Hij schaamde zich, vooral
voor Gorrie, dat hij nog als een kleine jongen
werd gekust. Zoo gauw tante hem losliet, ont
snapte hij naar 't andere venster.
Gonne kon niet weg mevrouw ten Oever*
vroeg naar moeder en kleine zus, en Gonne,
iusselh.cn twee dames in geplaatst, praatte
opgewekt voort.
„Zij liever dan ik*', dacht Flip, die- zich
klein maakte achter de in zware plooien han
gende gordijnen. Gerrie wenkte hem van uit
cle verte toe en Flip knikte terug met ccn
lachje van verstandhouding.
„Flip, wil je voorzichtig zijn met de gor
dijnen klonk op eens de wat harde, eento
nige stem der oude dame.
,3e kanten on der gordijnen, kreukelen zoo
licht, als je er tegen leunt".
Ieders Mik wondde zich naar de bewuste
kanten oriderg-ordijnon en meteen naar
Flip, die zicb daar juist zoo mooi uit de voe
ten had! gemaakt. Flip kreeg een kleur en had
erg 't^ land. Gerrie lachte hem royaal uit.
Wrevelig ging hij staan uitkijken. Pas t>p.
straks zou tante Emma hem roepen en zeg
gen, dat hij ook in den kring moest zitten.
Maar dat deed' hij nietstellig niet; dam
ging hij meteen naar huis, desnoods zonder
een enkel oublietje te hebben geproefdi
ITa Daar was Greet Haastig kwam ze
aangestapt «op de Gracht. Ze belde. Wacht!
Flip zou haar opendoen Weg stormde hij,
verruimd en opgelucht even weg te komen
van al deze visite.
„Zijn jullie er al lang Wde zyn er nog
meer vroeg Greet hem bij de voordeur.
„0, al tijden", overdreef Flip. „Neen, er is
nog niemand cp Gerrie na saai hè
Groet moest glimlachen, toen zij de kamer
in keek, waar „niemand'' was. Zij had zelfs
moeite tante Emma te bereiken en daarna :n
stoel te vinden, die nog onbezet was.
Weer een bel. Nu kwam Lijda cn vlak na
haar versoheen Job en Jeanne.
Flip onldooidö een beetje. Hij zat voor zyn
tweede oublie en roerde genoeglijk in ecu
glas frambozenlimonade.
Lijda enJeanne wezen glimlachend naar
Jiem. Dit nam Flip er behoefde niet veel
bij te komen om hem weer aan den gang to
maken zijn nichtjes echter erg kwalijk. Hij
trok, tussehen twee happen in, een leelijk ge
zicht tegen haar en er verscheen een rimpel
boven zijn neus. Greet en Gerrie waren al
pratend blijven staan na de anderen begroet
te hebben. Zo keerden zkh nu om naar Flap,
Gerrie zei wat in 't Latijn en Greet, die
voor haar middelbaar Fransch ooit Latijn
studeerde, antwoordde in dezelfde taal. Toen
glimlaehten ze beiden.
Flip sprong haast op van nieuwsgierig
heid. Ze zeiden wat van hem, daar was hij
zeker van. Waarom praatten ze niet gewoon
Hollan-dsch, dat je 't kon vorstaan, of des
noods Fransch Flip had nogal een hoo-
gen dunk van zijn kennis der Fransche taal.
Omdat Gerrie er in betrokken was, durfde
hij geen scène te maken hij had respect voor
den grooten neef.-Maar, verbeeld je, dat Job
'm dat eens had aangedaan 0 heden Wat
zou Flip zyn opgestoven, wat zou hij hem
aangevallen hebben Nu beet hij enkel Greet,
die hem nog eens kwam presenteeren, heel
snibbig toe, dat hij 't min vond over iecmand
anders te praten in een taal, die geen mensch
1 verstond.
„We hadden 't naet over jou", ze>i Greet en
liep kalm verder, nadat Flip ai brommend
nu eens een sneeuwbal had genomen
De groots menschen trokken langzamerhand
af. De jeugd nam hun plaatsen in.
Tante Emma genoot bij 7t zien naar die
vroolijke, jonge gezichten. Zij maande Greet
en Lijda gedurig aan nog eens rond te gaan 3
met de oublieën en de sneeuwballen, nog een9
in te schenken, en vroeg opgewekt naar
ieders belangen en wederwaardigheden.
Met 't grootste geduld herhaalde Genie
telkens de antwoorden met zijn duidelijke,
heldere stem, net zoolang totdat de oude dame
ze verstond. Dan knikte zij tevreden, om da
delijk daarop weer een nieuwe vraag te stel
len. Gerrie verloor er echter zijn goed humeur
niet bij en maaikto onderwijl nog grappen,
zoodat tante Emma vanmiddag den last van
haar gebrek al heel weinig voelde.
Gerrie nam afscheid om zijn werk kon hij
niet langor blijven. Ook Jeanne en Lijda
trokken af.
Greet zou by tante blijven eten en Flip en
Gonne moesten op vader wachten, die na
kantoortijd nog zou komen. Moeder was er
al vroeg in den middag met kleine zus ge
weest om tante de wensehen van den dag te
brengen. Flip haalde Job over ook nog wat
te blyven. Zo begonnen toen over school te
praten en fluisterden en gicheld'en steeds mot'
den blik schuin naar tante Emma, hopend
dat -die niet op hen zou letten.
Maar de oude dame lette wel op hen I Ze
zag de jongens lachen en vroolijk doen, maar
Gerrie was er 1111 niet, die zich over
haar ontfermde en 't haar oververtelde, zoo-
dat ze kon mee genieten van de onschuldige
prc-t,
Tante Emma werd er wat verdrietig door,
ja, langzamerhand' zelfs wantrouwend.
De jongens hadden 't bepaald over haai-, ze
lachten haar zeker uit Och, de jeugd van1
tegenwoordig had zoo heelemaal geen respect
meer voor grijze haren
Hoe luidruchtiger 't toeging-, des te meer
werd .tante gestijfd in haar vermoeden. Zo
bekeek zichzelf tersluiks om eens te zien wat
cr toch aan haar was 't geen de jongens be
lachelijk konden vinden, vooral Flip:
die was nu 't drukst, nadat hij in 't begin van
zijn bezoek toch zoo stil was geweest. Job,
(lat kon je duidelijk zien, deed maar zoom
beetje mee, öan|d'-at Flip hem aanzette. Job
was een bedaarde, lieve jongen hij had dat
vriendelijke van Gerard, maar Flip kon ruw
en onnadenkend zijd.Tante Emma, dia
zooeven nog1 zoo'n schik had gehad en frisch
on opgewekt was geweest, voelde nu op eens,
dat ze moe was, moe en oud. Och neen, zo
paste niet meer bij de jeugd de kinderen
lachten haar uit. Ingezonken zat ze iu
haar g-rooten^stcel.
Sta u moe, tantetje Wilt u niet wat
rustfen, voor 't eten, in de andere lcamer
Flip en Job zijn ook zoo druk'*.
Flip bleef op eens in zijn verhaal steken
en keek. schichtig naar do oude dame, die
hierin weer een bewijs te meer zag van de
waarheid barer gedachten.
„Ja Greet, ik zal maar wat in do andere
kamer gaan", sprak tante Emma nu mot
moede stem. „Ik pas aiet meer bij jongelui
