VOOR DEJEÜGD
BIDSCH DAGBIAD
Donderdag* 29 September.
iLmsi© 192
«s»
*i A°a°i a!*°i I ««o v B o o a 6 n 9 a o o 0 o j o
J .1» lil tl i 81 LÜ i J 111 j 6 8 8 1 10 0 3 S 6 9 8 g 88
5L'#A*iA.*9aJU« >jLm sA.' s 'JL* iA*> s »JL» c »JL* 3 A» a A« s A° s tAFêUL' e A?*A5
ISf 4 t 4 /."Vk
GRIJSKAPJE.
Kaar het Engelsdh door E. D. ADAMS.
Vrij bewerkt door 0. H.
HOOFDSTUK IV.
Prinses Sneeuwwitje.
Er ibrak mi een heerüijlke, drukke tijd voor
In a en haar vriendinnetje aan. Zij kochten
jacht kleine popjes, voor de meisjes, twee doos-
jjes kleankrijt voor de grootste en een wollen
[Bchlaapje en een bal' voor de kleinste jongens.
Voor de laatst en waren zij dus gauw klaar,
jmaar het aanikflteeden der poppetjes gaf na
tuurlijk heel wat werk.
„iWe zu'lllen ondergoed maken en rose,
blauwe en witte jurkjes", zei Ina-
Hkiin gouvernante, juffrouw de Bruin, die
jT zelve veel plezier in had, knipte de kleer
tjes ©n wees de meisjes, htx> ze naaien moes-,
ften. De onderkleertjes werden keurig en de
.witte en gekleurde jurkjes zagen er werke
lijk allerliefst uit, toen zij klaar waren. Grijs-
[kapje had er ook menig steekje aan gedaan
ien vroeg Ina zóó lang en zóó. dringen/d, of ze
'ook een .gedeelte der poppetjes mocht betalen,
dat haar vriendinnetje eindelijk' toegaf. De
'beide moeders hadden hun lappenkist- eens
'nagezien en daar allerlei .geschikte la-ppen in
'gevonden. Toch waren er nog allerlei kleinig
heden noodig en het was dus maar goed, dat
;Grijskapje ook een deel der kosten, betaalde,
Iwant voor alles samen haddon zij een heel
'bedrag noodig.
Het duurde niet Jang, of mevrouw Ellens
'vertelde aan de meisjes, dat do doktc-r zeer
'ingenomen was met hot plan cn de directrice
van het ziekenhuis kaar verzekerd had, dat
de kinderen zich bijzonder verheugden op hot
feest
Maar Grij9kapje's plezier in haar werk
werd eigenlijk bedorven door het vreemde ge
drag van Molly-
1 Ina trok als gewoonlijk haar soli ouders op,
jtce-n Grijakspjcs pogingen om Molly's be-
'langstelling voc-r het aankleeden der poppen
(o-p te wekken, al spoedig met'een snauw be-
Jantwoord werden-
„Laat haar maar aan haar lot over, Grijs-
ikapje, we kunnen best zonder haar klaar
kamen", zei Ina. „Als zij graag alleen speelt,
in plaats van ons te helpen, moet zij dat
fcnaar doan."
Maar Grijskapje dio een gevoelig -hartje had,
was er bedroefd om. Zij had echter geen tijd de
■zaak langer hij Molly tc bepleiten, daar het aan
kleeden der poppen elk -vrij o ogenblijk cischte.
Grijskapje deed org haar best can'geen les
over tè moeten leeren en gaf haar onderwijzeres
dus alle reden tot tevredenheid.
Maar Molly kreeg bijna eiken dag strafwerk
en toen juffrouw de Bruin zich o\or haar bij
haar moedor beklaagd had, was mevrouw El
lens heel boos op haar dochtertje. Molly was
echter te verbitterd om in te zien, dat haar
imoeder gelijk had en voelde zich verongelijkt
en diep ongelukkig. Do hatelijke opmerkingen
van haar zusje maakten de zaak niet beter.
Toen mevrouw van der Boon weer buiten
kwam, had Grijskapje haar iets te vragen en de
'uitdrukking in de oogon van haar dochtertje
was zóó emeekwad, dat zij dadelijk haar toe
stemming gaf.
Het gevolg hiervan was, dat Grijskapje den
volgenden morgen aan het ontbijt oen. postpak-
iket kreeg: oen lange, smalle doo?, waaruit een
'grooto pop; te voorschijn kwam.
Grijskapje ontbeet nu haastig af en liep vlug
naar Ina, die reeds op het muurtje zat.
De beide kinderen waren zeer in him schik
met dc pop en nadat alle aantrekkelijkheden er
van meermalen bewonderd waren, nestelde
Grijskapje zioh tegen Ina aan en vertelde haar,
dat haar moodor dezo prachtpop uit de stad
gestuurd bad en tevens wat zij van plan was
er mee te d-oen.
Ina luisterde eonigen tijd zonder haar vrien
dinnetje in de xede te vallen, maar toch zag de
laatste, dat zij niot in baar schik was. Toen
volgde er een gesprek, waarin Ina zioh hoe
langer hoe meer opwond en eindelijk heel boos
werd. Grijskapje begreep cr niets van cn keek
diep teleurgesteld. Zij zei echter geen woord,
ook niet, toen Ina wegliop cn naar de schoolka
mer ging.
Grijskapje volgde haar na een tijdje, doch zij
deed dit schoorvoetend bij de gedachte, er twee
brommig© kameraadjes te vinden. Toen zij echter
de schoolkamer binnentrad, zag zij. dat In a's
gezichtje weer opgehelderd cn vrcciijk was. De
beide vriendinnetjes omhelsden elkaar en de
cén fluisterde do ander in het oor:
„Ik geloof, dat je gelijk hebt, Grijskapje We
zuilen het deen cn zien, wat'er gebeurt!"
Den -volgenden dag brak do zomervaeantie
aan. De leerboeken werden in een kast opge
borgen en juffiouw de Bruin ging naar zee.
De kleine werksters maakten hun pc-ppen-
kleertjes af- Telkens als een pop hcalemaal aan
gekleed was, werd deze in een groofce la wegge
legd MóUy, die steeds met de bonden aohter
zich aan, door den tuin rende, kwam dikwijls in
da buurt der bedrijvige meisjes en hoe-wel zij
hen meermalen afsnauwde, kon zij soms toch
niet nalaten eon verlangenden bük naar cén der
snoezig-uitzionde poppen te werpen.
..'t Is Jammer, dat wo geen kousjes en
schoentjes voor hen kunnen knopen," zei Ina
op een keer, toen Molly toevallig in do buurt
was. „Maar ze zijn erg duur en we hebben
geen geld meer."
„Nee," zei Grijskapje met een zucht.
,',Die kosten to veel, al zou ik het ook nog
zoo graag wilden. Wat zou hot aardig zijn,
als wij verlakte schoentjes, goudleeren
schoentjes en witte sohoentj-es voor hen
kenden koop en en zwarte, bruine en witte
kousjes daarbij.
Ina's smaak kwam geheel overeen met
dien van Grijskapje, maar daar bedde kin
deren hun spaarpot heedeonaal geplunderd
hadden, was er natuurlijk geen sprake
meer van kousen en schoentjes.
,,'t Hindert niet," zed Grijskapje, „we
hebben kousen en schoenen en allies voor
Prinses Sneeuwwit je."
Tóen Molly cSsn bekenden naam Sneeuw
witje hoorde, spitste zij de ooren en trad
wat dichter bij.
„Ja, maar Sneeuwwitje is ook zó<5 beel
derig, dat zij niet zonder schoentjes zou
kunnen! Aardig van je moeder, oan zoo'n
prachtige pop te st.uron; zij is veel mooier
dan de anderen," zei Ina.
Molly was vrees el ijk nieuwsgierig naar
Sneeuwwitje.
Ina's verjaardag naderde met rassché
schreden en cle acht poppen voor het feest
in het ziekenhuis waren allen gereed. Zij
werden op de bank gezdt, welke in een
hoek der speelkamer stond, en zagen er
werkelijk heel aardig uit. Ina en Grijs-
kap jo bewonderden hen vol trots.
„Zullen wij ze nu weer wegleggen, Ina?
Je weet, dat we afgesproken hebben mot
Prins-es Sneeuwwitje te beginnen, zoodra
we met de anderen klaar waren."
„Heel goed ga haar maar halen," zed
Ina min of meer kortaf, maar toen zij een
paar poppen weggeborgen had, stond haar
gezichtje al weer vroolijker.
Intusscben kwam Grijskapje met de
mooie pop, die haar moeder uit de stad
gestuurd had, in do kamor terug.
Molly's nieuwsgierigheid om de pop te
zien won het van baar trots en zij keek
Prinses Sneeuwwitje in het lieve gezicht.
„O, wat een saliatb!" riep zij uit-, op dit
o ogenblik heedemaal vergetend, dat zij
zich voorgenomen bad niet de roinstt be
langstelling in de poppon te toornen.
Grijskapje kreeg een kleur van blijdl-
sehap. „Ik ben blij, dat je haar lief vindt,"
zei zij.
Op dit oo-genblik kwam Ina terug. Zij
had de La ais te pop opgeborgen en Moly
ging dadelijk naar haar stoel.
Toch kon zij niet nalaten nu en dan naar
de bedde anderen te kijken. De kleine
naaisters werkten harder dan ooit en
Molly zag, hoe zij in hun werk verdiept
waren en er plezier in hadden.
Wat zou zo graag meegedaan hebben!
Maar daar zij er te koppig voor was, toon
de zij d'it niet en nam haar jailoerschheéd
toe. Zij werd met den dag onaardiger en
kribberiger.
Het was do laatste Juli de dag vóór
Ina's verjaardag. Ina en Grijskapje had
den hun poppen te voorschijn gehaald en
weer in de speelkamer uitgestald. Do ca
deautjes voor de jongens lagen er naast
De beide meisjes waren druk aan het
fluisteren.
„Laten wij de Prinses midden tusscben
hen in zetten," zei Ina. „Ze zal er net uit
zien als een Koningin, omgeven door haar
hofdames."
Sneeuwwitje leek werkelijk op een Ko
ningin. Zij droeg een wit zijden japon, die
met dons en smal satijnen lint was afgezet.
Een snoezig hoedje paste daar goed bij en
verder had zij witte kousen on schoentjes
aan. Het- was een beeld van een pop
Eén oogenblik stonden de bedde meisjes
in bewondering voor de bank, waarop do
Prinses troonde, omgeven door baar een
voudige zusters. Toen hoorden zij voet
stappen na-derbij komen en trad MaKly de
kamer binnen. Met één oogopslag had zij
do poppon gezien en met een glimlach op
net gezicht, liep zij op haar buurmeisje
toe en riep uit:
„O Grijskapje! Laat mij die snoezige
Prinses Sneeuwwitje eena zien!"
In een oogwenk had Ina do pop opgeno
men en was zij er mee weggesneld. Grijs
kapje bleef staan, niet wetend wat te doen,
Molly was zoo vriendelijk geweest en zoo
verlangend de pop te zien, dat het haar
heel onaardig voorkwam niest aan haar
verzoek te voldoen.
Eén oogenblik keken de kinderen elkaar
aan. Daarna wendde Moflügr haar hoofdje
met een boozen blik af.
„O, je domme pop kan me niets sche
len!" zei zij. En Grijskapje, dio niet dade
lijk iets bedenken kon om haar te troos
ten, verschikte de andere poppen. Even
later trad zij op het. raam toe, waar Molly
stond en hield haar twee poppen voor,
één in het rose en één in het blauw.
„Zijn ze niet beelderig?" vroeg Grijs
kapje verlegen.
