No. 18747.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 16 April.
Tweede Blad. Anno 1921.
Brieven van een Leidenaar.
FEUILLETON.
Neef Ouy
SPORT,
-
Toen aan den avond van 1 April een
aantal menschen, naar aanleiding van een
Aprilgrap in ons blad, op het Stationsplein
naar do vermelde verzakking van de
voetbrug kwamen kijken, was er een, die
zijn antipathie legen dit gevaarte uitsprak
met- to zeggen: „Was het maai' waai' crii
was zi.i maar zóó diep weggezakt, dat zij
geheel verdween l"
Die uitspraak typeert het oordeel, dat
men in 't algemeen over deze laatste „ver
betering" van ons station heeft. De ge-
heole verandering: het nieuwe overdekte
perron, met, als aanhangsel or van, do
nieuwe overbrugging, is met weinig sym
pathie ontvangen. En het komt mij ook
voor, dat hot geeft gelukkigo ged-achte
van de Hollancfcche IJzeren Spoorweg-
Maatschappij is geweest, de noodig ge
achte verbetering in deze richting te zoe
ken. Noch uit het oogpunt van stadsschoon,
noch ter wille van het reizigersverkeer is
deze nieuwigheid te verdedigen
Toch- zijn er groote kosten aan besteed.
Het perron alleen kostte al meer dan twee
en een halve ton en daar zal voor de brug
nog wel een ton bij komen. Wij zdjn dus
verder dan ooit van een „geheel nieuw
station af, waarvan al sprake was vóór
don oorlog on waarvoor reeds „Zomer-
aorg" en belendende perceelen werden aan
gekocht. Louter uit financieele overwegin
gen alleen zal men in de eer9te tien a
vijftien jaar wel niet meer aan den bouw
van een nieuw station denken.
Wij zullen ons dus in den nieuwen toe
stand behooron te schikken, en van den
nood een deugd moeten maken.
Over het nieuwe perron isreeds het.
noodige gezegd. De overkapping is te
smal en slechts door de ruggen <-'er zit-
Jhanken zijn de wachtende reizigers eenigs-
zins, doch onvoldoende, beschut voor den
wind en den tocht.
Veel is er met den besten wil niet aan
te verbeteren wel iofe?» Met betrek
kelijk weinig kosten zou er in het midden
een bescheiden wachtkamer kunnen wor
den gemaakt, waar de reizigers, die iets
te vroeg zijn, bij onaangenaam weer een
schuilplaats konden vinden.
Zou do Maatschappij daarover niet eens
willen denken?
In vergelijking met do grooto bedragen,
«'•ie reeds zijn besteed, kan een duizend of
wat voor een vriendelijk wachtkamertje
toch geen bezwaar zijn. En het reizend
publiek zou er zeer mee zijn gobaat.
Wordt men door het perron zolf reeds
niet verwend, do weg om er naar toe te
komen lijkt haast een lijdensweg, vooral
voor hen, die geen abonné's zijn, of niet
in het bezit van tien-ritten-kaarten. Men
moet dan door den hoofdingang van het
Station aan een der loketten een kaartje
koopen, door den uitgang naar hot oude
perron, van daar naar de brug voorbij den
uitgang tippelen, om dan den klim- en
daal-tocht to beginnen35 trappen op,
y weer oen meter of tien door een koker
R gelijkvloerscli wandelen en dan weer 35
trappen af. Een jongmensch, als hij het
een bootje haastig moet doen on wat ba
gage bij zioli heeft, is na zoo'n wandeling
bek-af, voor ouden van dagen en gebrek-
*kig<m is het in het geheel niet lo doc-n.
'Aan de kanten zijn gootjes aangebracht,
I om do fiets mee te nemen. Dit lukt mij
bijna geheel ondoenlijk, zelfs voor do han-
dügsten De trap is er drie meter breed, er
is dus vrij voel ruimt#», dorii in het midden
Door Henri Arddl - Naar het Franscli.
(Nadruk verboden)
57 (SLOT)
Hij had heen en weer loopendo door de
kamer zijn. zuster aangehoord. Toen zij
zweeg, bleef hij voor haar staan fioro geest
kracht stond op zijn gezicht te lezen.
„Wat je daar zegt, weet ik, Louise. Maar
.ik ben. Goddank, niet laf genoeg, om er
een reden tot aarzelen in te vinden. Ik
neem met vreugde het nieuw© loven, dat je
1 mij aankondigt, aan met vreugde, dat her-
5 haal ik jo omdat het mij de verplichting
zal op loggen te breken met een leven van
ledigheid dat ik verachtte en dat ik toch
zoo zwak was te blijven leiden Aan Ar-
letle «al ik het to danken hebben, dat ik
stijg ik mijn eigen achtinguit liefde voor
haar aal ik werken 1 Ik zal de een of
I andere werkzaamheid zien te verkrijgen"
Nu vloeiden de tranen over mevrouw
F Ohauscy bleek© wangen. Guy zag zo en
zijn. ergernis was verdwenen. Met een leven-
Sdigo beweging naderde hij on viel bij zijn
zuster op de knieën, terwijl hij haar hon-
den in do zijne nam.
„Louis©. zei hij zachtjes, „wees goed-
hartig, evenals vroeger toon je niet alleen
- een zuster voor mij war., maar een heel tee-
dore moeder, dio alleen dacht aan mijn ge
luk Neem met je hart, zonder bereke
ning van verstand of wereldwijsheid, het
lieve bruidje aan, dat ik mij zelf wil ge-
0 ven Laat mij mijn geluk zoeken waar
r* ik zeker ben het to vinden Jo zou een
I van je dochters niet nutteloos willen zien
d, I kwellen Verzet j© niet togc-.n mij, mijn
s- J beste vriendin
1 Hij sprak op denzelfden toon van vroe-
gi I ger, «acht en tee-! or, toen hij oen kind was
on van haar een grocxfco gunst wilde ver
krijgen Zij was spoedig overwonnen en
legde de band op dat mannenhoafd, dat
f naar baar word opgeheven met hetzelfde
ii I S^baar als vroeger, toen hij nog een klein o
I i^gen was, en hun blikken ontmoetten
n I-elkander vol van die onoverwinlijk© gene-
5 I Jz'i voor elkaar hadden. On-
™k8 alles, niettegenstaande heft ineen-
wort-en var. haar droomer, was zij er troteoh
ia geen scheiding aangobracht. Als dc rei
zigers het consigne rechts houden trouw in
acht nomen, is or geen gevaar bij doch
zal dit allijd gebeuren Reizigers hebben
meestal haast en als ze uit een vollen trein
uit Den Haag do trap komen opstormen,
zulen zij or zich dan altijd aan houden 7
En is het uitgesloten, dat men met een
ander in botsing komt, die den berg op
gaat. Het omgekeorde geval kan zich even
goed voordoen en het gevaar voor ongeluk
ken is in beide gevallen evon groot. Zou
men alsnog niet kunnen besluiten ook in
het midden een leuning aan te brengen
Op het geheelo bedrag der kosten kon het
luttele bedrag, daaraan besteed, toch geen
gewicht in do schaal leggen.
En zou liet ook niet mogelijk zijn, om een
of meer dor controle-uitgangen, waarvan
er toch slechts enkele voor liet eigenlijke
doel worden gebruikt, als loket in te rich
ten voor don verkoop van plaatskaarten 'l
Dat zou den reizigers heel wat tijd uitspa
ren. Voor het reizend publiek, dat van den
Rijnsburgerweg per tram aankomt en zich
in een der stations to Noordwijk of Katwijk
van een plaatskaartje heeft voorzien, wordt
do ornw^g ook bespaard. Het kan gebruik
maken van do dubbelgangster van de spoor
wegbrug, die in gemeenschap met dc ge
meente gebouwd is en als loopbrug kan die
nen, als de slagboomen aan den overweg
gesloten zijn. Het moet erkend worden, dat
hier aan 't belang van de reizigers is ge
dacht De kaartjes worden boven op de
-brug gecontroleerd. Maar waarom kan voor
reizigers, die van den kant van den Riins-
burgorwog komen, claar ook niet de gele
genheid gegeven worden hun plaatekaar-
ten to koopen
Ik zeide straks, dat het voor ouden van
dagen ©n voor gebrekkigen eenvoudig niet
mogelijk is via do brug met fatsoen het per
ron to bereiken. De Directie van dc Maat
schappij heeft dit ten slotte ook ingezien
en zal nu toelaten, dat aan het andere
einde tegenover dc plaats van aankomst
Van den Ulrechtschen trein, de golegenhèid
wordt opengesteld daar langs een ovorweg-
je liet perron te bereiken. De afstand van
het station naar het nieuwe perron is dan
wel wat grooter dan via de brug, maar veel
gemakkelijker. Ik hoorde oen spoorwegman
reeds d© voorspelling doen, dat niet alleen
bejaarden en gebrekkigen er gebruik van
zouden maken, maar dat minstens 50 pCt.
van het reizigersverkeer langu dien weg
zou gaan.
De kostbaro en lcvensleelijke brug zou
dan reeds onmiddellijk na de opening
weer voor do helft op non-activiteit
worden gesteld. Daarvoor is zij niet ge
bouwd en zijn do kosten niet gemaakt. Het
komt mij daarom voor, dat cle Spoorweg
directie verstandig zal doen te overwegen,
de bozwarein, door mij aangevoerd, weg te
nemen en de kleine verbeteringen door nnj
genoemd, aan te brengen.
Het reizend publiek, dat thans maar al
te zeer geneigd is te mecnon, dat de Maat
schappij niet voldoende rekening houdt
met zijn belangen, zal daaruit kunnen zien
den goeden wil, die bij do Directie voorzit.
Spoorwegmaatschappij en reizend publiek
kunnen nu eenmaal elkaar niet missen
lióe beter de harmonie tusschen dezo twee
is, des te beter beider belangen gediend
worden en daardoor ook het algemeene
belang.
Op grond daarvan heb ik, opsommend do
bezwaren, die aan de nieuwe tocctanden
op het station kleven, kleine verbeteringen
aangegeven, en ik hoop, dat de Directie,
voor zoover het haar mogelijk is, daaraan
een gewillig oor wil leen en.
op, dat hij dogeldkwestie aldus over hot
hoofd zag om alleen uit liefde een huwelijk
to deen.
,,Ik wil wat jij wilt, Guy," zei zo lang
zaam „Maar sta mij toch één ding
too Wacht nog eerngo dagen voordat
je met Arietta spreektDonk er over
na, opdat j ij hcol /.oker bent va-n j e zelf
Hot is in haar belang evengood als in heb
jouwe."
Hij aarzelde. Wachten? Zou hij daar oodt
don mooi toe hebben.
„Guy, ik smeek er je omherhaald©
mevrouw Ohausoy.
Hij glimlachte om den smeekenden blik
van zijn zuster, en zed
„Het zij zoo. omdat jo het wonsokt, lievo
oudo zuster, ik zal hot oogenblik uitstel
len, waarop ik het „Beloofd© Land" zal
binnentreden
XIII.
Bij zijn vertrek had Guy aan Arlette ge
zegd, diat hij terug zou komen, en zij
waohtte vol vertrouwen En toah duur-
do hot wel lang vóér hij terug kwam!
Dagen cr nog eens dagen waren voorbij
gegaan sedert hij haar verlaten had en
wanneer zij dacht aan dio dagen, aan de
laatste vooral, welk© zij had doorgebracht
onder toezicht van mevrouw Morgan©, na
den dood van haar vador, had zij don in
druk t© hebben geleefd in een afschuwelijke
nachtmerrie Eindelijk voeldio zij de
atmosfeer van warm© genegenheid om zich
heen waarmee juffrouw Catherine en de ka-
pitoin haar trachtten te omringen. Zij ver
langden d© Arlette van vroeger to zien her
loven, dio van het leven genoot als van een
mooie, sa.ppigo vrucht.
Op dit oogenblik was zij nog niet meer
dan een arm schepseltje, gekneusd door dlo
beproeving, dio op haar neergekomen was,
on slechts opgehouden door d© onbewuste
verwachting van ietsZij wist niet
watmaar dat iets kon wel de terug
komst wezen van Guy.
Oals hij •er geweest was, zou zij niot
meer clio verschrikkelijke gewaarwording
gehad kobben alleen op de wereld te staan,
een gevoel, waarvan de genegenheid van
haar oude vrienden haar zolfs niet kan be
vrijden hij zou ook, zonder zoozeer to
lijden, allo dingen kunnen zien als het
leven bij den eersten zonneschijn van do
lente. Want <lo lente was gekomen. De
bladknoppen sprongen open, op de tak
ken, gezwollen van sap. Vroege appelboo-
BÜITENL. WEEKOVERZICHT.
Als de nood op 't hoogst is, is de red
ding nabij. Of het zoo #raan zal met het
groote econoiiiische' conflict-, dat Engeland
gelijk het zwaard van I)amocte3 boven het
hoofd hing? Terwijl we dit schrijven, is
er nog geen zeker aeid, maar het .dat zich
wel aanzien, dat het conflict spoedig voor
eerst zijn scherpste kantjes zal verliezen,
dank zij vvederz'rjdsche concessies der direct
betrokken partijen, dus van mijnwerkers en
mijneigenaren.- 't Is toch de regeering, die
tot dusver het meest voet bij stok houdt
door categorisch te blijven bij de ver
klaring, dat van controle en daaruit voort-
vloeienden steun geen sprake meer Kan zijn.
't Is in het. conf.ict, dat het heele En-
gcieche economische leven oedrr^dc, wel
merkwaardig met ups and downs gegaan.
Toen begin dezer week do zekerheid was
verkregen, dat de afgebroken bssp.ekingen
zouden worden hervat-, hetgeen tengevo ge
had, dat de tegon Dinsdagnacht a ngekon-
digde staking van spoorweg- en transport
arbeiders werd uitgesteld, ging in Brit-
tannic een zucht van verlichting op. *Te
VToeg evenwef: De besprekingen li-apen we
derom dood en de 6ympathiestaking der
beide andere ledqn der triple alliantie werd
opnieuw vas'gesbeld, nu tegen giste.-avond
tien uur. Aan dit laatste was nog dit voor
deeltje verbonden, dat zoodoende ook de
wettelijke opzeg-termijn van i.e. s;oorlog-
personeel werd nageleefd.' Do dagen ran
respijt, die men doof d t uitstel kreeg, wer
den dankbaar aangegr pen om ten derde
male te pogen, de partijen tot el'aar te
brengen. Allcrwege werd geconfe eerd. ir.aar
een succes als toch verhouden was aan
hel eerste slagen om tot verdere pou pir-
lers te komen, n 1. dat voor net overg ooto
deel der mijnen althans door vrijwilligers
het noodige onderhoudswermocht worden
verricht 't was geen kleinigheidje dt
verkregen voordeel f ook al mislukten
overigens do nieuwe onder ande in en zelf,
kon niet meer bereikt worlei. Dondz dag
morgen gingen de partijen zura dritten
Mahle onverr chterzake uit el air da
zaak leek hopeloos Over de 1 o ei wilder,
de mgnwerkvr.i niet eens p-a'xn onherroe
pelijk hielden ze vast aan dea zg. wlnst-
pet, waarvan mij neig en men :eg e .nn'e:
wilden weien, laatste niet, omdat staats
controle in een of anderen vorm daaraan
vastzat De groot ta w rste ini ;n de or-
beidersw-cre'd scheen onaiwe-dbiar
't Is in dit critieke stadium h;t Lager
huis geweest, 'dat önverwa.-ht een wending
ter. gunste Wist te brengen Mot groote
belangstel ing had he: beg ijpelij erv.rj ah-
fasen van het 'conf iet gevolgd om tën -1 tte
zelf een laatste poging te wagen
Een groot aantal Lag -riiuisledei bracht
Donderdagavond beide ar :je i opn euw tot
elkaar en zoowa r tegen middernacht was
een basis voor een V) r oop:g comp-orais
ge'egd. De mijnwerker lie ea voo e st den
winstpot los, mit3 de m jneigena en het'elfde
deden t&n aanzien van disirictsioonej e
voorts belo fden da mijneige mr n feitel 'k
steun aan de si ■■•cat rendeerenda m jnen
In hoeve r: de ui d ".ik' olijke -er 1 r ng
door de arbeiders o da-s fgdegd. da geen
politieke bedoeingen a:'te de acte er-
scholen lagen, b v. nationalisatie of wat
ook, maar dat zuiver en all'en de verhregen
vakvereeniglngsrocr'eelei net weer zouden
worden losgelaten, wat ziet op un'f r ne
loonrege'ing, daarbij van invloed zal z'ii
geweest? Deze per inente ver'Iaring. die
voor de ex r misten in Engelmd wel-is-
waar weinig in getal, mzar zi z'jn er niet
temin een zware tegenslag was, 'tging
men waren reecb bedekt met rose bloeeom,
aa.n snébuw gelijk. Nieuw leven trildo in
den vruchtbaar gewerden gro-nd, in do
«oolo lucht, beladen met niet te beschrijven
geuren, waarin, de eerste witte vlinders
rondfladderden En Arlette zelve onder
ging de macht van die geheimzinnige
vreugde, verspreid over 'levende wezens en
levoniloozo dingon, terwijl zij ronddwaalde
door den tuin en luistercLo naar den helde
ren klank der kerkklokken vam den Zater
dag vóór Pasohen, die het groote Opatan-
dingsfeest aankondigden, dat dit jaar laat
viel. Rondom haai- zweefde de geur van
viooltjes, waar do tuin veil mee stond, want
zij waren ontloken bij duizenden, geurig
en alsof zij zicih haastten to ontluiken.
Haar vador hield ovonaJs zij zooveel van
viooltjes. En plotseling huiverend, begon
zij ze te plukken om ze hem te brengon,
daar, waar hij nu al weken lang rustte. Zij
plukt© ae mot iets van hartstochttoen
ging zij vermoeid' zitten on liet haar vingers
gaan door bloempjes, warm van den zonne
schijn, cn dacht aan andere Paasohfeesten,
zoo vroolijk, dat de herinnering haar deed
trillen van droefheid over een geluk, on-
heratcl'baar verloren Geen enkel geluid
om haar heen dan de helder© klank der
klokken of nu en dan oen geluid van stem
men uit e©n naburigen tuin. Juffrouw Ca-
therina was in haar winkeltje en do kapi
tein had bezoek in het lago kamertje. Maar
do bezoeker was zeker vortorkteen, want zij
hoorde den heer Malouzec aan heft Breton-
sche dienstmeisje vragen
„Waar is juffrouw Aiietto toch?"
De inlichting wend gegeven op een min-
d'or luiden toom en liet antwoord van den
kapitein alleen bereikte haar oor
„Is zij in den tuin? Laten wij haar dan
gaan opzoeken Gaat u mee?"
Met wien sprak hij toch? Zij keek op en
haar hart klopte luid, zij hield do bandon
gevouwen op haar viooltjes. Een gloed was
haar naar do wangen gestegen en gaf haar
plotseling al haar heerlijken glans weer. Do
kapitein kwam de laan in en achter hem
O, hij. hij was hot! Guy kwam naar haar
toe. Zijn ouden vriend voorgaande. Zij
stond op en de viooltjes stroomden, om haar
heen als een welrdekenden regen.
„Guy 1 Edddolijk, ben jij he»t? O, wat bon
jo Lang weggebleven!"
Met bevond© stem vroeg hij
„Verlangde je, daft ik komen zou, en
doet. het je een. beetje plezier mij te zien
voor hen zoo mooi. heeft toeft niet nage
laten een uitstekenden indruk te makem ge
ruststellend in hooge mate als ze is, claar
er uit blijkt, dat de Engelsche aroeiders
nog niet vatbaar zijn voor bolsjewistische
schijn en drogredenatie.
Of deze compromis-basis zal worden aan
vaard, is nog onbekend, Qoqh de kansen
staan gunstig. Is dit het geval, dan is daar
mee voorloopig de economische botsing ver
meden. tot wellicht nader order. Op deze
voorloopige regeling rnoet immers een per
manente volgen en met Augustus komen
de spoorwegmannen voor eenze'fde situatie
ais de mijnwerkers thans! Of ten langen
leste de groote strijd toch niet zal worden
uitgestreden
Voor Engeland is het komen uit de in
wendige nesten momenteel een ding van
gewicht. Met rassche schreden nadert im
mers de 1-Mei-dag, d. w. z. de fatale ter
mijn volgens het verdrag van Versailles,
dat Duitschland zijn verplichtingen moet
zjjn nagekomen en dat de entente het recht
erlangt tot dwangmaa'reg?len, zoo Du:t-ch-
Iand in gebreke is geb.even Uit den aard
der zaak kon John Buil slechts weinig aan
dacht schenken adh hetgeen er met Mei ge
beuren moet, waar het in gebreke blijven
al lang is geconstateerd. Daardoor ging
grootendeels te loor de remmende invloed,
tot dusver door Engeland steeds op Ma
rianne uitgeoefend, zelfs bij het vaststeken
der jongste sancties; Frankrijk had toch
het liefst tot militaire maatregelen zijn toe
vlucht genomen. Een de handen weer vrij
hebbend Engeland zal ongètwijfe d z' n made
zeggenschap hernemen. Wat juist thans ge-
wenscht is, waar vanDuitsche zijde offi
cieel nieuwe voorstellen zijn aangekondigd,
die van Franschen kant vrijwel unaniem
van te voren als onvoldoende worden ge
kwalificeerd.
Op zichzelf zal men zich misschien eenigs-
zins verbazen, dat Duitschland met nieuwe
voorstellen komt), nadat het de sancties zoo
koel langs zich had laten afglyd.n en nadat
Briand zelfs in de Fransche Kamer haxl
gezegd, dat de sancties nog slechts voor
1 '3 deel in werking, niet aan de verwach
ting beantwoordden Verg's en wg ons niet,
dan meenen we deze veranderde Duitsche
zienswyze, merkwaardigerwijze juist tjji'eas
de „vacantiereis"' van von Simons naar Zwit
serland ontstaan, toe ta moeten schrijven
aan het feit dat de Vereenigde Statei weer
hun positie in het w.rel Iconcert he r>jn n-
genoraen. We! is waar geeft Har.lingrs eer-te
boodschap aam het Congres Duitsch nd gr en
reden tot juichen, de boodschap vermeide
niets, wat direct voordee ig kan zijn. ander
deels g.eft ze Frankrijk evenmin eenig be
paald houvast. De boodschap herhailt. dat
Duitschlapd. als de schuldige aan den oor
log. öcbadevergoid'ng ver chu'.d'gl is r-aar
van eenig aanvaarden van het vredesverd ag
van Versail.es, behalve voor zoover daarin
aan Amerika rechten zijn toegekend, is geen
sprako. Natuurlijk wordt de Volkenbond ge-
hee' ui geschakeld, terloops opgever t.
«aardoor het nog in de windre'en liggend
wicht dreigt te worden gesmoord en het
verder we.' een brjzonde:* zorgzame ei juiste
behande'ing mag genie'en. Of Duitschland
echter n:et zal specule ren op de weten
schap. dat evengoed als het zelf crediteur
is der entente deze het op haar beurt is
aan Amerika? Betaalt Duitscnl nci niet. dan
komt van eenig© aflossing der en lente-
schuld aan Amerika met nuö3 wat Fr nk-
rijk betreft niemendal. Zoodanig be-chojwd
heeft Amerika er dus direct be ang bij. dat
Duitschland niet wordt doodgedrukt afge
zien nog van andere oms andig' oden!
Vee! zal afhangen van den vorm waarin
Duitschland de nieuwe voorstellen zal gie'.en.
„Een beotje!O. Guy, ik heb al zoo
lang op je gewacht!"
„En ik dan Arlette, a.l cïagen lang heb ik
naar cEit oogenblik verlangd!"
„Wanneer beu jo gekomen?"
„Een uur ongeveer geiden."
„En was jij het, dio bij den kapitein
was?"
„Ja, ik had hem iets te vragen."
Én Guy worm-do zich half tot den ou-desn
man, die luisterde mot eon onverklaarbare
uitdrukking op zijn goedig, vriendelijk ge
zicht.
„Een vraag waarop jij maar moet ant
woorden. zooals j© wilt, prinsesje, want
wat mij betreftMijnheer De Pazanne,
daar u Arlette toch hebt om u gezelschap
te houden, ga ik Catherina roepen."
Hij verwijderd© zich en Guy kwam naast
het meisje zitten zonder zijn blik af to wen
den van het jeugdig©, smal en bleek ge
worden geziohtje, zoekendio do oog en,
waarvan hij den heldoren glans zoo aanbad.
„O Guy zei zo fluisterend. „Waarom
kan jo niei altijd blijven? Het is zoo heer
lijk, als je hier bent."
„Neen, ik kan niet altijd blijven, on
toch sedert wij van eikaar gescheiden
zijn heb ik iets ontdekt; en wol, dat ik niet
meer buiten je kan, mijn lief vriendin
netje Ik ben jo komen hal-cn.
„Mij halen
Die uitroep geleek op oen kreet van be
vrijding.
„Lievo Arlette, zou liet je veel moeite
kceten jo Douarii-cnez to verlaten en te
Parijs te komen wonen?"
„Ik houd niet meer van Douarnencz," zei
zo met bevende lippon Ik houd er niet
meer van zooals vroeger, omdat hij er ge
woond heeft Is clvt dc vraag, die jo mij
doen wou 1 O, neem mij meeV erlaat
mij niet meer! Waarheen jo mij wilt mee
nemen, ik zat gaan, Guy."
Hij gevoelde, dat zij d© waarheid sprak,
vooral waar hij vroeg, dait zij meeging; zij
zou hem gevolgd zijn, vol vertrouwen, om
dat zij geloof had m hem en root hart en
ziel reeds do zijne was. Eeoi hevige vreugde
deed hem trillennooit had hij zulk een ge
voel gehad Toen greep hij eon van. haar
dierbare handjes in do zijne en vroeg met
oneindig© teederheid
„En je vraagt met oens, waarheen ik je
wonsok meo te nemen, Arlette?"
„Naar tarnt©!"
„Ja. eerst, voor enkele weken, zoolang je
Wat "onnkwestie beteekent, is ter jongste
conferentie van Londen gebleken.
Wanneer de onzekerheid inzake Opper-
Silezië maar Diet weer een belemmerende
factor wordt!
SCHAKEN.
Goede oplossingen ontvangen van do hoeren?
Paulides, Sytsrna, v. d. Wïlk, Tjalama, Van Os,
Tcljeur, Toleng, Cor on Tom Sega ar.
Dc oplossing is Te4-e7 waarna hot probleem
een tempokaraktOr verkrijgt. Er volgt na Pf6
Df2±, na PdG Dc5± na d6 Pbl±. Do andero
mats wijzen ziok vanzelf uit. Als laatste voor
beeld kiezen we een verdubbeling van het be«
sproken thema
O. WURZBURG (1S92).
l'?|8
j* m
fH
m i
1
ri i
-I.
1 i ri
'ri 'rif
li
V.'i
i i
Tf 'Si
.'fel fifj
Wf-rif riri- _J
Wit begint en geeft mat in tweo zetten.
Wit: Ka7, Ddl, Ta O on dl, Pb5 cn c7, LcG
en h8, pie3, d3 en £6.
Zwart: KeG, Th7, Pal, Leö en c3, pid2, f!
en h6.
Het Koningsganibict was con dor gelief
koosde openingen va/n Morphy, het groote
sckaakgenio. Hiorbij oen voorbeeld, wat hij wel
vermocht tevens een waarschuwing om den
raad dor inio-derno meesters te volgen en niet
g5 to spelen tot
heli ©wl
van de f-pien.
Paul Morphy.
Meek.
ei
1
oö
H
2
©f4:
P£3
3
gö
Lc4
4
Lff7
M
5
?4
Pg5
0
Ph6
(tt
7
£0
Lf4:!
8
fg5:
Lg5:
9
LfO
Dd2
10
Lg5:
hg5:
11
Pf7
Lf7:f
12
Kf7:
Dfftf
13
Kg$
0-0
14
Dc 7
Pc3
15
cG.
Tacl!
16
dC
PdG!
17
cdö:
cdö:
18
zwart geeft
P. FEENSTRA KUIPER.
Corresp don keor v. d. W. In uw probleem
no. I volgt mat in 1 zot door TdG of Dd6 of Lb5:;
uw probleem no II heeft na f5 (de sleutelzot?)
con driedubbele dreiging, terwijl deze zet een
vluohlvold neemt. Misschien kunt u de zaak
nog wat verbotoren?
Do éifdo partrj tusschen Lasker en Capa-
blanca, opi het wereldkampioenschap is na
47 7.etten door Lasker gewonnen gegeven,
VOETBAL.
Wedstrijdprogramma voor Zendag.
NEPERLANDSCHE VOETBALBOND. 1
Kampioenschap van Nederland.
Be-QuickAjax N. A. C.Go Ahead.
West. Ie kL: V. Y. A.Sparta; H. V. V.—
A. F. O.
West 3e kk D.: Delft—U. V. S.
zelf widt, tot <3en dag, waar-op je mij cdntf-
lijk het reolit gegeven liobfc
Hij hield even op, toen klonk zijn stem
onisiag en sraeekemd en brok daarmede de
ziel van Arleüte tob zich
„Toft den dag, waarop jo mij het recht
gegeven hebt jo moe to nemen naar mijn
huis, als je mijn vrouw geworden bont."
Zij werd doodsbleek, bot 4© lippen toe,
en één enkel woord ontsnapte haar:
„Guy
„Zeg, zal je je grooten vriend niet ver-
stooben, Arlette? Wil je hem de zekerheid
geven je nooit meer te zullen vorLiiezen V'
Met zwakke stem, bevende om dit onge
hoord groote geluk, dat bot haar kwam,
zeido zij
„Is bet geen droom, Guy? Is het wel
tot mij, dat jo spreekt? Is het waar,
daft jo mij wilt meenemen, om je nooit
meer t-o verlaten
Hij herhaalde
„Nooit meer, ais jo genoeg genegenheid
voor mij hebt om er in toe te stemmen."
„Guy, is er nu niemand op de wereld,
waar ilc zooveel van houd als van jou!
Maar
En zij zweeg, door een plotseling© vreea
gestoord in baar goddelijke vreugde.
„Maar weet jo wel zeker, dat het niet uit
goedhartigheid is, dat jo mij wilt hebben,
omdat ik jo gevraagd heb mij niet meer
alleen t-e late*1?"
„Uit goedhartigheid?"
Er kwam een glimlach in zijn oogen, die
ziju gcheolo gezicht veranderd© on toe«,
zachter, terwijl hij haar naar zich toetrok
en zijn lippen voor liet eerst drukte op het
geliefd© gezichtje, zei hij, terwijl hij het
kind in zijn armen drukte, zoo als hij ge
droomd had
„Neen. het is niet uit goedhartigheid.
het ri, omdat ik je meer da° iets ter wereld
li-efheb, mijn Arlette
Eu in de glimlachend© rust van. dien kal-
men tuin Breftagne, heerlijk ruikend© naair
cl© Paaschviooltjes bij heb luiden der klok
ken, dio het halleluja van het OpsbancLings-
feest zongen, werd do verloving gevierd
van de kleine Arlette met haar neef Guy.
E-
