LEIDSCH
DAGBLAD.
Maandag 28 Februari 1921.
Officieele Kennisgevingen.
STADSNIEUWS
Het voornaamste nieuws
van heden.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
EHe©f Guy
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
30 Cts. per regel, 'a Zaterdags 40 Ots. per regel. Bij
rcgolaboiiiiemeiit belangrijk lagere prije.
jKleino ad vertent iën Woensdag 50 Cts., Zaterdag
75 ots. bij eon maximum aantal woorden van 80.
Incasso volgens postreclrt. Voor eventueele opzen
ding van brieven 10 Cts. porto te betalen. Bewijs
nummer 5 Cts.
Bureau Noordelndspleln. Telefoonnummers voor Directie en Administratie 175, Redactie 1507.
PRIJS DEZER COURANT;
Toot Leiden p. 8 mud 2.35, p. weet f m
Bulten lolJan. waai agenten genrtlgd tlK
per week K 011
Franco per post2.10
Nummer 18708.
Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen
EERSTE BLAD.
gemeentelijke vischverkoop.
Do Burgemeester van Leiden brengt ter
kennis van de ingezetenen, dat morgen,
Dinsdag,- aan de Gemeentelijke Vischwin-
kels (Vischmarkt en Stadshuipwerf) ver
krijgbaar is SCHELVISCH a f 0.13, GROO
TE SCHELYISCH a f 0.20, SCHAR a
f 0.22, SCHOL a f 0.25, KABELJAUW a
f 0.40 per pond en ZEEUWSCHE MOSSE
LEN a f 0.05 per K.G.
Hedenavond (Maandag) na 5 uur zijn de
MOSSELEN ook verkrijgbaar aan den Ge
meentelijken Vischwinkel (Vischmarkt).
W. PERA, Weth. Lo.-Burgem.
Leiden, 23 Februari 1921.
SLUITING BEWAARSCHOLEN IN HET
ELISABETHSHOF EN AAN DE
VAN DER WERFFSTBAAT.
Burgemeester en Wethouders van Lei
den
Overwegende dat zich in de gemeente on
der de leerlingen der bewaarscholen vele
gevallen van MAZELEN voordoen.
Gelet op art 6, le lid, der Verordening
van 18 Maart 1915, (Gem.blad No. 5), tot
wering en beteugeling der Mazelen
HEBBEN BESLOTEN-
de Openbare Bewaarscholen, gelegen In
•het Elisabethshof en aan de Van der Werff
straat, voor den tijd van VEERTIEN DA
GEN TE SLUITEN.
W PERA. Woth. Loco-Burgem.
VAN STUTTEN, Secretaris.
Leiden, 23 Februari 1921.
„Brunhilde".
Voor hen, dio op eenigerlei wijze in be
trekking staan tot do dames-gymnastiek-
vereeniging „Brunhilde" en voor doorthaar
bestuur genoodigden gaf deze kloeke Leid-
sche Vereeniging Zaterdagavond in do
(groote Stadszaal, welke met planten ook
op het balkon vva> getooid, een uitvoe
ring. Velen woonden deze bij.
De muziek, nl. het welwillend medewer
kende korps van den 's-G ravenhaagschen
Turnbond, in mooie uniformen gestoken,
zeer geschikt om deel van een optocht
uit te maken, en een goöd bezet, strijkje,
«liet zich weldra en voorts telkens tijdens
de uitvoering zichtbaar en onzichtbaar
hooren.
Vooral bij den kranigen opmarsch van
bet roote aantal turnsters met de vlag
maakte dat muziekkorps, onder leiding van
den licor Th Th Kneifcr, een goed figuur.
Mevrouw Diebon—Konings, de presi
dente, opende do uitvoering met- een har
telijk welkom aan alle aanwezigen, inzon
derheid aan autoriteiten op het gebied van
gymnastiek zoo wal betreft de gemeente
Leiden als het gewest Zuid-Holland; aan
afgevaardigden van zusterverenigingen
het bestuur der 3-Oct.-Vereenigingde
'Pers; een oud werkend lid der Vereeni
ging, die zioh de reis van Nijmegen her
waarts had getroost om getuige van do/.©
uitvoering te zijn, en het meergemelde mu
ziekkorps. Zij deelde tevens mede, dat liet
„Brunhilde" wol gaat en cïat er steeds voor
uitgang valt te constateeren. Tooh ver
klaarde zij zich nog niet tevreden en, wij
zend1© op het groote nut van do gymnastiek
voor het meisje en de aanstaande vrouw,
riep zij neg velen op om zich te scharen in
„Brunhilde"'s rijen en voor haar vlag te
strijden. (Applaus).
Staande werd nu door allen het Bonds
lied gezongen
De afwerking van heb uitgebreide, met
zorg samengestelde en niet door een groot»
pauze gebroken programma, grootendeela
in de zaal, ving nu aan, en werd vlug voort
gezet en op gepas ten tijd beëindigd, zoodat
de kinderen uit 't groote gezelschap niet
eerst 's nachts naar huis behoefden terug
te keeren
Het eer8t werden uitgevoerd vrije oefe
ningen door twee en zeventig adspiranten.
drio groepen van meisjes van tien tot
zeventien jaren, na den opmarsch een
prachtig begindaarna voerden de sub-
adspiranten, kleintjes dus, maar kleintjes
die er zijn mogen, ten getale van twintig,
oefeningen van do plaats en twee zangspe
len uit, alleraardigst.
Achttien werkende leden deden toen een
en ander aan de brug. Dit was het minste
nummer van den ganschen avond, door de
slechte afwerking niet passend in het ka
der er van De diames hadden brug-
geficber. Vele fouten werden gemaakt
en tal van mislukkingen vielen te betreu
ren. 't Was echt jammer l
Do vier en twintig adspiranten van
twaalf tot veertien jaar werkten echter
met haar correcte staafoefeningen en haa*
alleszins te prijzen rei en de achttien ad-
spiranten van veertien tot zeventien jaar
aan het- paard den ongunstigcn indruk der
ouderen al een heel' st-uk weg, en dit werd
vcrdier geheel gedaan door twee en dertig
werkende leden eelven, die met haltors,
staven en knotsen een bijna onberispeliik
ensemble-nummer gaven. Alle huldo hier
voor I
De vrije oefeningen der vier en twintig
adspiranten van tien tot twaalf en die od
deeven wichtslatten van haar twee dozijn
zusteren van twaalf tob veertien jaren,
vooral do laatste oefeningen, boeiden te
recht. zeer de aandacht.
De kleintje», twintig in getal, bohooren-
do «tot het toekomst-keurkorps van „Brun
hilde", hoe aardig, die peutera naar de
mat© liarer krachten zoo fier en parman
tig *te zien medewerken 1 versohaften als-
nu veel genoegen met oefeningen od de
plaats (niet voor de poes, hoormot een
nabootsingsspel en met „De Molenaar", en
de grootcn, die, is heb goed, de steun der
Vereeniging moeten wezen, voerden de be
kende knotsoefeninge-n uit, de laatste op
het tooneel.
De spelen loopbal en jachtbaJ door ad
spiranten van tien tot twaalf jaren, die
thans in twee strijdende partijen waren ver
deeld, en waarbij prijzen voor de overwin
naars waren uitgeloofd, brachten vele toe
schouwers eerst recht, uit de plooi.
Als voorlaatste nummer deden vier en
twintig adspiranten van veertien tot zeven
tien jaar kourige rhythmische oefeningen
zien.
Toen kwamen op het tooneel de standen,
welke, nabootsende beelden en groepen van
Saksisch porselein, zóó prachtig worden
i gegeven, dat zij allóón reeds een bezoek aan
de propagan da-uitvoering van heden-.
Maandagavond waard zijn. Daar or ook
dan buitendien ®op turngebied inderdaad
veel goeds er. aantrekkelijks zal worden ge
geven, nl geheel hetzelfde programma als
l waarvan wij hiervóór gosproken heb
ben, kunnen wij werkelijk aanbevelen
deze tweede uitvoering hedenavond te gaan
bijwonen. De werkende leden, zullen dan
wellicht beter op de brug thuis zijn en de
begeleidende pianist er boter in of er min
der naast of uit bij het spelen der zeer een
voudige, enkele oefeningen vergezellende
melodieën. En al zal men dan missen een
hulde en de aanbieding van kostbare ge
schenken on bloemen aan die beide leid
sters, zooals Zaterdagavond onder groot
enthusiasroe plaats had, men zal zich toch
kunnen overtuigen van de voortreffelijke
leiding van ouderen en jongen door mevr.
Diobén—Konings en mevr. Kruyfhooft—
Konings. Haar en haar turnsters ten slotte,
na den reeds in de zaal genoten bijval van
velen, ook onzerzijds hierheen eere-saluut!
Selskip „Fry6lan".
Zaterdagavond hield bovengenoemde
Vereeniging een feestelijke bijeenkomst in
do groote zaal van „Zomerzorg", die voor
deze gelegenheid een heel bijzonder aanzien
had. De Friesche vlag hing uit voor het
tooneel en de wanden der zaal waren ver
sierd met de geschilderde wapens der 11
steden en 33 plattelandsgemeenten van
Friesland. Ieder bezoeker herkende er zijn
eigen heïmatb uit.
De opkomst was niet zeer groot-. Men
had dien avond een bijzonder ernstige con
currente in „Brunhilde", dat voor haar
uitvoering do menschen naar do Stadiszaal
riep. Wie er waren gaven daarmede ech
ter blijk, dat hij hen „Fryslan boppe"
(Friesland boven; ging.
De bezoekers werden al dadelijk bij het
binnenkomen verwelkomd door een strijk
orkestje ,,ven in man ef tsjien" (10 man) al
len Friezen, dlab zeer verdienstelijk speelde.
De voorzitter de heer W. J. Nyholt, hield
vervolgens een openingsrede, waarin hij
deed uitkomen, dat de Friezen, waar zij
ook mogen zijn, overal een band hebben in
hun eigen taal, die zij nooit kunnen ver
geten. Een dubbel kwartet zong vervolgens
eenige der mooiste liederen uit de Frie
sche letterkunde, nadat eerst alle aanwe
zigen 't Friesche Volkslied uit vollen borst
hadden opgehaald.
Vervolgens werd opgevoerd „De Kan-
cücBaat", blijspel in dfrio bedrijven van den
Frieschen tooneelschr ij verfden heer IJ. O.
Schuitmaker, dat uitnemend werd gespeeld
en de aanwezigen tot het eind toe boeide.
De rollen zaten in goede handien en het spel
van de meeste spelers was uitnemend.
Tusschen de bedrijven muziek van het
strijkorkest, zangnummers van het dubbel-
kwartet enejongen meicekoor gemeen-
sohappelijk gezang). En daarna bal, waarbij
de Friesche dansen de voorkeur hadden.
Het was voor de Leidsche Friezen een
goeden avond, maar zij had nog veel mooier
kunnen zijn als alle Friezen op het appèl
waren geweest
Leidsche Concert vereeniging.
„Een buitengewoon concert" stond er
ditmaal op het programma. En dat was het
in tweeërlei opzicht. In de eerste plaats,
omdat het des avonds werd gehouden
waartoe de bijzondere aard er van aanlei
ding gaf. Een balletdanseres komt bij dag
licht niet tot haar recht. Deze omstandig
heid bracht het bestuur echter in eenige
moeilijkheid. De gemeentelijke belasting
autoriteiten beschouwden het nu als een
openbare vermakelijkheid, waarvoor de
gewone toegangskaarten voor het concert
niet geldig waren. Ook de leden moesten
derhalve huil cijns aan den gemeentelijken
fiscus offeren en aan het loket een toe
gangskaart in ontvangst nemen.
Het bestuur heeft deze moeilijkheid ech
otor weten te overwinnen on op het bezoek
had zij geen invloed. De opkomst was
grooter dan ooit, doordat ook vele niet-
leden van de partij waren
En daarmede komen wij op de tweede
voorwaarde, waarom het concert iets bui
tengewoons was. Deze gold de op te treden
personen. En dan noemen wij allereerst
mej. Rosa Spier, solo-harpiste bij het Resi
dentie-orkest, de harpiste in ons land.
Naast haar moeten wij vermelden den uit-
nemenden fluitist, den heer A. Be3t, leeraar
aan het Kon. Conservatorium te 's-Gra-
venhage, om eindelijk wij zeiden haast
lest best te noemen onze stadgenoot©,
mej. Corrie de Wekker.
•Ee«n profeet wordt in zijn eigen tand riet
geëerd, heette het oudtijds reeds, cn een
profetes liefst nog minder, tenzij zij
onweersprekelijk haar profetische gaven
heeft gedemonstreerd op een wijze die een
ontkenning niet meer mogelijk maakt. En
■dit is met deze uitnemende en dankbare
leerlinge van de groote meesteres op het
gebied der plastische dansen, Lilly Green,
het geval. Mej. Corrie de Wekker paart
aan een krachtig lichaam en groote lenig
heid en sterk ontwikkeld muzikaal gevoel
eisohen, zonder welke niemand een goed
balletdanseres, zooals men dat dit begrip
in modernen zin opvat, worden kan.
Het programma was uitgezocht, Rosa
Spier opende het met „Nordisohe Ballade
van Franz Poenitz". Nauw had zij de eerste
tonen aan haar prachtig instrument,v dat
geheel past bij de mooie verschijning van
de speelster zelve en dat zij met bijzondere
elegance hanteert, ontlokt, of zij had. aller
hart ingenomen. Mert 6ohier ademlooze
stilte 'werd geluisterd totdat na het weg
sterven van de laatste zuivere tonen het
applaus, dat niet eindigen kon, losbarstte.
En zoo is het gebleven bij elk der vele num
mers.
De heer Best leerden wij kennen in An
dante uit het concert van Mozart voor fluit
en harp met pianobegeleiding van mej.
Leening, een leerlinge van mej. De Wekker.
Fluitist^ en harpiste zijn aan elkaar ge
waagd, zouden wij zeggen, indien hier van
een wedstrijd, en niet van harmonisch sa
menwerken der kunst sprake kon zijn. Het
spel was zeldzaam mooi, waartoe de jonge
pianiste het hare ook bijdroeg.
Na die pauze genoten wij nogmaals van
het samenwerken van harp en fluit.
Mej. De Wekker opende imet „Schön
Rosmarin" van Kreisler. Van uit de don
kere zaal gezien op het in kleurenpracht
schitterend tooneel leek haar verschijning
een sprookjesfee en haar plastische bewe
gingen gedragen door de tonen der mu
ziek, werden met spannende aandacht ge
volgd. Do lichte kleedij verhoogde den in
druk van het geheel nog buitengewoon.
Men dacht niet meer aan de profetes uit
eigen stad, men waardeerde in haar die bal-
letkunstenares. Zooals het ook behoort.
Achtereenvolgens genoten wij nog van
Mazurka van Chopin van Verlaten van
Glüok, dat bijzonder indrukkend wasvan
Butterfly van Grieg van een Ballet uit
Faust, terwijl de danseres, als was het om
haar uithoudingsvermogen te deiponstree-
ren, nog een schitterende toegift, schonk.
Het publiek was er dankbaar voor zooals
het dankbaar was voor het zeldzaam mooi
ooncert in zijn geheel.
De heer B. P. van Dorsten, alhier, is
te 'a-Gravenhage geslaagd als derde stuur
man voor de groote stoomvaart.
i— Hedenvoormiddag nam de rijksveld
wachter T- J. Letscher, die met pensioen den
dienst gaat verlaten afscheid van zijn col
lega's in het gebouw van het Kantongerecht.
Hij werd daarbij hartelijk toegesproken
door den brigade-commandant J. B. Teyster-
raan, die den wensch uitsprak, dat deze wak
kere man nog vele jaren van zijn welver
diende rust zal mogen genieten-
Hebben wij onlangs meegedeeld., hoe het
Cath- Maartensdockterhofje, Pasteurstraat 1,
alhier, 300 jaar bestond, heeren regenten
hebben dit feit niet onopgemerkt «vooibij la
ten gaan en allen bewoners een aangename
verrassing bereid, waarvoor deze den regen
ten ten zeerste erkentelijk zijn.
De tentoonstelling, georganiseerd door
die Vereeniging tob Bevordering der Bouw
kunst h> het Stedelijk Museum „De Laken
hal" alhier, mag zich in een uitermate
groote belangstelling verheugen. Gisteren
bedroeg het aantal bezoekers 446.
De openbare bewaarscholen alhier zijn
wegens het heerschen der mazelen onder
haar leerlingen voor veertien dagen ge
sloten.
Zondagmiddag kregen een paar buren
in de Yan-der-Werf-straat een hooggaande
ruzie over een hond, dien 'één. hunner had
laten losloop en en waarvan den andier last
zou hebben gehad. Tot handtastelijkheden
kwam het echteor tusschen de twee niet,
dank zij het verzoenend optreden van
andere buren De vrede was zelfs al geelo-
BINNENLAND.
Uitspraak in de LIssescha vergiftig! ng*zM*Ri
olk dor beklaagden vijftien Jaren.
Minister De Visser te Groningen.
Een adres Inzake den melkhandel.
De wettelijke bescherming van den landbouYfc
BUITENLAND.
De conferentie te Londen behandelt de kwes
ties van Armenië en Koerdistan. Aparte En-
gelsch—Fransche conferentie te Chequers.
De staking te Roux, in België, geëindigd door
het aanvaarden van scheidsrechtelijke uitspraak'
In Portugal een kabinet Bernardino Machado.
Spoorwegstaking in Polen. Militaire controle
ingesteld.
ten, toen de vrouw van een der mannen
plotseling met een pook op het toomeel ver
scheen en daarmede zonder veel omslag
buurman een klap op het hoofd gaf, zoodats
de punt van den. pook in diens kruin drong.
De wond bloedde zeer herig en na voorloo-
pig verbonden te zijn, ging de man onder
geleide van twee anderen naar het Acade-
misoh Ziekenhuis, om daar zich opnieuw te
laten verbinden.
LEIDSCHE SCHOUWBURG.
Het Hofstad-Tooneel*
Dolle Hans, Indo-drama in 3
bedrijven, van J. Fabricius.
Dolle Hans Henri Brondgeestl Wanneer
eetfi affiche dat aankondigt, is het te begrijpen,
dat de schouwburg vol loopt. Er zijn toch van
die rollen, die als het ware aan een speler of
speelster in ieders gedachten zijn vastgegroeid,
Kuiertje uit Heyormans Op Hoop van Zogen,
■direct denkt men aan Esther de Boer-Van Rijk;
Shriock, Louis Bouwmeester doemt op en hoott
men Dolle Hans, dan is het Henri Brondgeest,
die zich komt presenieeren
Dat het succes dus groot was hoeven wc oe-
ker niet nader te verklaren. Het applaus
groeide na het 2e en het 3e bedrijf aan tot een
ovatie, die een welverdiende hulde was voor
de uiterst gave creatie, aan den hoofdpersoon
van dit langzamerhand wat uit den tijcl rakend
Sinjo-tenden®werk gegeven.
Na Brondgeest dienen genoemd de majoor de
Weert van Herman Schwab die tevens een
maal demonstreerde, hoe moeilijk het 13 voor
niot-mil'.Iairen een militaire rol perfect te spe
len door blootshoofds het militair 6aluut te
brcngenl en do Koes Witte van Grelinger.
De confcrolfursrol, zoo scherp belichtend de
Iamzakkerighaïd van vele ambtenaren, werd
door Gerard Vrolik missohion een klein tikje
to voed in slechten zin gechangeerd. Zeer goede
momenten stonden daar echter tegenover.
De Jolantho werd met gespeeld door Mien
Vermeulen maar door Necke Hildebrandt. Ge
lukkig komen zulke onverwachte tegenvallers
bij het Hofstadtooneel niet te vaak voor. En bo
vendien, de plaatsvervangster deod het niet on
aardig, al werd zeker aan het slot om haar
eonigszins gecoupeerd.
De wettelijke bescherming van éen landbouw*
In verband met de derde internationale
arbeidsconferentie, samengeroepen door 't
Internationaal Arbeidsbureau van den Vol
kenbond, die in October 1921 zal gehouden
worden, hield Zaterdag de Nederl. Vereen,-
voor Wettelijke Bescherming der Arbeiders
een vergadering, teen einde de vraag te be
spreken, op welke wijze de wetgever hier te
Door Henri Ardell Naar het Fransch.
(Nadruk verboden).
18)
Maar zijn onbewuste schreden leidden
hem terug naar huis. Niemand in die wo
ning moest weten, welke nieuwe e-n bloe
dende wond hij bij zich droeg. De woorden
van banale vertroosting, die mevrouw
Morgan© misschien zou raeenen hem te
moeten toevoegen, hinderden hem reeds
van te voren, want hij wist. dat zij leugen
achtig zouden zijn. De stiefmoeder zou geen
echt medelijden gevoelen met de armoede
van Arlette.
Onwillekeurig deed hij behoedzaam de
deur open, want hij wilde op dat oogen-
blik haar liever niet ontmoeten. Maar bet
oplettend oor van Arlette had het zachte
geluid van de deur gehoord zij kwam die
vestibule door en liep naar hem toe.
„Vader, is u daar eindelijk? Wat kom u
laat thuisIk begon mij al erg ongerust to
maken en wou stilletjes naar den kapitein
üoopen, om zeker te zijn dat u daar was."
„Stilletjes wegloooen? Waarom dat. lief
kind
,,U begrijpt, dat, als ik permissie ge
vraagd had, heb mij zekor goweigerd zou
worden. Is u dus niet. a' te mo*?, vader
„Neen, lieveling, niet al te moo."
„Werkelijk?"
En in de donkere vestibule deed zij al
haar best het dierbare gezicht te onder
scheiden.
„Werkelijk!" heriiaalde hij, het geliefde
schepseltjo, waar l\ij zoo dol op was cn ter
wille van wie hij op het cogenblik zoozeer
leed, naar zich toe trekkende in zijn armen.
Achter uit die kamer, waar zij met de
wasch bezig was, riep mevrouw Morgana
met haar harde item:
„Ben jij het, Yves Er rijn brieven voor
jo in de kamor. Anaile zal licht brengen."
„Neen, niet Anaile, ik zal het wel doen!"
riep Arlette, die de lamp al gegrepen had.
„Natuurlijk 1 Jij denkt er maar aan je
tijd te verbeuzelen, in plaats van te wer
ken, zooals je zuster," bromde mevrouw
Morgane.
Door een blik belette de dokter Arlette
een bits antwoord te geven zondier te ant
woorden ging hij naar zijn kamer.. Een
flauw vuurtje brandde in den haard en ver
warmde de lucht in do groote kamer ter
nauwernood'; de kleine lamp, cl/ie Arlette
meebracht, verlichtte heb vertrek slechts
schaars. Hij liet zich meer neervallen dan hij
ging zitten; en het kind zette zioh zooals
gewoonlijk aan zijn voeten neer, met haar
hoofd op zijn knieën. Liefkoozend streelde
hij de losse haren, maar hij bleef zwijgen,
uitgeput door de moreel© crisis, die hij had
doorstaan hij dacht bijna niet, maar voelde
alleen, dat zij bij hem was, zijn dochter, en
dat zij op dit cogenblik nog niet leed onder
hot ongeluk, dat. haar jeugdig leven had ge
troffen.
Maar zij had het hoofd een weinig opge
heven en zij zag hem opmerkzaam aan, on
gerust over de verandering van zijn bleek
gelaat.
„Vader, voelt u zich ziek vanavond?"
vroeg zij angstig
„Neen, kind ik ben alleen moe; heel
moe."
„Is u alleen moe? U ziet er zoo droevig
uit! Vader, ik weer zeker, dat u bedroefd
is! Wilt u niet zeggen aan uw „kleintje,"
wat u heeft? Misschien zou zij u wat kunnen
troostenzij houdt zoo veel van u
De stem van Arlette beefde, want zij
trilde van angst. Maar er was zulk een tee-
derheid in haar stem, in de oogen, die zij
op hem vestigde, dat hij er tegelijkertijd
een groote vreugde en een scherpe smart
van voelde. Was hij dan zoo weinig sterk,
dat hij zich zoo bloot gaf tegenover haar?
Door oen uiterste wil sin spanning zei hij,
terwijl hij zijn best deed een gewonen toon
aan te slaan
„Ik heb vandaag inderdaad groote zorg
geha-d, Arlette. Maar ik zal er wat op vin
dentrek het je dus niet aan, Arlette.
Laat mij nu alleenik heb nog veel te
doen."
En het gelukte hem er met een glimlach
bij te voegen:
„Je ziet, ik heb mijn brieven van van
avond nog niet eens ingezien. Wil je 2e bij
de lamp leggen V'
Hij zei dit om haar weg te krijgen en
haar scherpziend liefhebbend oog te ont
wijken. Zij gehoorzaamde en zonder er veel
op te letten, schoof zij de brieven van
elkaar, die op het bureau lagen. Een vroo-
lijke uitroep deed zioh hooien:
„O vader, een brief van Parijs, van tante
Chausey; ik herken baar schrift i"
„Ik zal hem zoo aanstonds inzien. Ga nu
na-ar je moeder, kind
„Zeker diie wasch vouwenAch, vader,
het ia zoo vervelend! En 't is nooit goed,
zooals ik liet doe! Dan moet ik het weer
overdoen. Dat. maakt mij kriebelig. En ik
krijg knorren Ach, vader, laat mij nog
wat hier blijven 1"
„Neen, kindje, dat is onmogelijk," zei hij
op oen toon, waaraan zij nooit weerstand
bood. „Heb geduld, mijn lief kindje; heb
geduld door te bedenken, dat ik het zoo
graag heb."
„Ja, vader."
En de woorden kwamen over haar lippen
met don ernst van een belofte, terwijl zij
nog een kus van hem vroeg.
Do dokter hoorde haar lichten tred zioh
verwijderen, verloren gaan op do trap.
Toen deed hij onverschillig machinaal den
eersten brief open, die hem in handen
kwauiden brief uit Parijs, en liij las
„Waarde Vriend.
Ge hebt mij beloofd, dat Arlette van den
winter bij ons mocht komen, en nu kom ik
het kind opeisohenhet_koste wat hot wil,
maar gij moet ons het offer brengen van
haar te scheiden en haar aan ons af te
staan voor het huwelijk van Laar nichtje,
dat ongeveer over drie weken zal plaats
hebben. Zend ons uw schat, waarde Yves,
of breng haar zelf, dat zou nog veel betor
zijn. Wij zullen goed op haar passen en
haar zoo lang mogelijk houden, dat zeg ik
eerlijk vooruit, want wij zijn allen verlan
gend, mijn dochters, Guy en ik, nader ken
nis te maken met het lieve kind. Gij kunt
zeker zijn, mijn vriend, dat zij een ddoh-
ter voor mij wezen zal, al den tijd, dat gij
zoo vriendelijk zijt haar aan mij toe te ver
trouwen ik heb hoop, dafc wij haar zoozeer
bedorven, dat zij Bretagne niet al te zeer
betreurt. Een gunstig antwoord nietwaar,
en spoedig ook? Doe mijn groeten s. v. p.
aan mevrouw Morgane. Eon hartelijke kus
aan Arlette en mijn vriendelijken groet
aan u zelf. Geloof mij, waarde Yves, uw zeer
toegenegen
LOUISE CHAUSEY."
VI.
Het was dus zekerheid voor dokter Mor
gane, dat Arlette naar Parijs zou gaan
hij had het zooeven aan mevrouw Morgane
meegedeeld. Haar kennende, had hij wel
voorzien, dat zij niet. ingenomen zou wezen
met het denkbeeld, dat Arlette genieten
zou van een pleiziertje, waarin zij en haar
dochter niet deeldenmaar hij had niet
verwaoht, d)at zij bij de mededeeling van
dit reisplan een scène zou verwekken, zoo-
als zooeven had plaats gehad. Hij was er
bepaald verbrijzeld van, zoozeer had hij ge
leden onder de koele en meedoogenlooze
vijandigheid! van mevrouw Morgane tegen
over Arlette.
En hoe had zij hem ook trachten te tref
fen, op allerlei wijze, zelfs niet. vreezende,
zij triomfeerend in het volle bezit van haar
eigen zorgvuldig bewaakt fortuin, hem de
financieele ramp te verwijten, waarvan hij
het slachtoffer wa6 en die zij gedeeltelijk
begrepen had niettegenstaande zijn stil
zwijgen.
En het was aan de genado van die na
ijverige en slechte vrouw, dat Arlette zou
zijn overgeleverd, indien hij er niet meer
was weldra misschien, zooals hij zioh be
dreigd voelde
Indien hij geaarzeld had welk antwoord
hij aan mevrouw Chausey zou geven, zijn
besluit zou onherroepelijk zijn aangegeven
door dit gesprek. Het was zeker een ontzet
tend groot offer voor hem te scheiden van
zijn kind, op een oogenblik, dat zijn dager
geteld warendaar had hij de vreesclijke
overtuiging van. Maar het betrof het geluk
van zijn Arlette, haai* toekomst, en tegen
over die reden moesten alle bezwaren wij
ken*
(Wordt vervolgd.)