LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 13 November.
Tweede Blad. Anno 1920.
BINNENLAND
BUITENLAND
No. 18620
PERSOVERZICHT.
TWEEDE KA&IER^
FEUILLETON
I2Ï OMÜaü STEAM
Do heer KETELAAR (V.-D.) betreurt
heb voorstel. Hij is het eens met den Voor
zitter.
Do lieer NOLENS (R.-K.) wil wel spre
ken als de oppositie klaar is met haar rede
voeringen.
Heb voorstel-TrocLstra om de vergade
ring te schorsen komt in stemming.
Vóór stemmen 16, tegen 13, zoodat do
vergadering onvoltallig blijkt en de ver
gadering verdaagd wordt.
Dc begrafenis van dr. A. Kuyper.
Ten vcrvolgo van hetgeen wij gisteren
reeds aangaande do begrafenis van dr. A.
Kuyper konden racdedéelen, thans nog dit:
De menigte, welke op do begraafplaats
„Oud-Eik-en-Ehrir.en" aanwezig was, was
talloos groot. En waren cr, die, om een
plaatsje te krijgen, al or.i half tien 's mor
gens hun woning in Den Haag haddon ver
laten, en, zooals wij reeds meldden, van
elders waren zeer, zeer velen naar de Rcsi-
j dentio gekomen, uit alle oorden des lands,
te zien aan do verschillende klcederdrach-
fcen. Dank rij het beleid der politie, Haag-
sche en Loosduinsche, had men het zóó ge
regeld, dat het grootst, mogelijk aantal
meuschcn op do beste wijze do plechtigheid
kon volgen. Daarom is dr Kuyper eigen
lijk ook^voorloopig begraven op een terrein
dat veel mcnschcn kon bevatten. In don
laten namiddag werd het lijk uit dezen
grafkuil geheven cn in den familiekelder
bijgezet. Deze ligt zóó omringd van andere
graven, dat men daar, dc begrafenis niét
kon doen plaatshebben.
Bij het graf merkte men op: cie ministers
Aalbcrse, Kon tg en Pop, den gouverneur
der Residentie, hoogleeraren van de Vrije
Universiteit, ccnigo A.-E., Christ.-Hist, en
R.-K. Kamerleden, den burgemeester van
Maassluis, onz enz., te veel om te noemen.
Naast het graf stond een spreekgestoelte,
ongeverfd, van ruw hout.
Te ruim tvveo uren bïreikte do lange
stoet het graf. Heb werd stil onder de dui
zenden, die tot zelfs in de boom en een
plaatsje hadden gezocht, toen om den hoek
van de laan, die naar heb graf leidt, de
stoet verscheen geopend door kamerbe
waarders. Onmiddellijk achter de kist, door
studenten der Vrije Universiteit gedragen,
liepen do beide vertegenwoordigers der
Koninklijke familie cn daarachter de familie
Kuyper, zoowel vrouwelijke els manlijke
leden.
Toen do lcist van blank eikenhout met
groote, vierkante naamplaat, boven do
groeve was geplaatst, beklom minister
Heemskerk het spreekgestoelte, om de vol
gende woorden te zeggen
Op het indrukwekkend oógenblik, dat liet
stoffelijk overschot van dr. Kuyper aan den
schoot der aarde wordt toevertrouwd, is het
behoefto en plichtvoor do Regeering om
aan zijn nagedachtenis eerbiedige hulde te
j brengen.
Bedienaar des Woords, Kerkformator,
geleerde-, stichter "ccncr Universiteit, rede
naar cn schrijver, geboren leider van velen,
volksvertegenwoordiger, eerste dienaar dei
Kroon, heeft hij een strijd gestreden cn een
arbeid verricht, zooals hel bijna niemand
wordt gegeven. Opvolger van Groen var-
Prinslerer, „Staatsman niet, Evangeliebe
lijder", was hot geheim van zijn kracht
in het steeds vooropgestelde Christelijk ge
loofsbeginsel, het ruimste gebied, het gan-
sche leven beheerschend, onderwerping aan
Gods ordeningen cischend in Kerk en Staat;
in dc wetenschap, in de maatschappij en in
het persoonlijk leven. Zoo was er in ril zijn
veelzijdigheid éénheid cn stelselwas hij
drager van eenzelfde beginsel, uitgangs
punt op ieder gebied, strevende om vast
heid te brengen in dc beweeglijke stof van
het aardsche leven, geen kamp gevende in
den strijd, toch verzoening zoekende van
dc verschillende volkslagen cn "maatschap
pelijke groepen; was hij handhaver van 't
gezag cn strijder voor volksinvloed en voor
een opgewekt geestelijk volksleven. Zoo zal
zijn nagedaohtenis voortleven in do her
innering, van het volk met welks hart hii
medeleefde, en aan hetwelk hij door zijn
arbeid een groote en ernstige roeping en
taak- achterlaat, nu hij, die, zoolang het
dag was, nooit moede was om le arbeiden,
heeft mogen Ingaan in de eeuwige rtist.
IN a hem sprak de heer Colijn, voorzit
ter der Antirevolutionaire Partij. Hij voer
de in de eerste plaats het woord namens
het antirevolutionaire volk, dat in Kuyper
een stuk van zijn leven verliest. Daarop
schelste hij, hoe het vrome volk met den
leider leefde en hoe in menig gezin eiken
avond vóór hel Ier ruste gaan een geheel
voor. Kuyper ten hemel werd gezonden.
Niemand, zei spr., kan de laak van den
doode overnemen. Di' doet te meer leed,
waar eiken dag de profetie èn van Groen
van Prinsterer èn van Kuyper meer in
vervulling gaat, namelijk, dat dc revolutie
geest onder het volk toeneemt en de strijd
tusschen het geestelijke en het rnalerieelo
scherper wordt. Voorts wees spr. nog op
de kracht van den geweldige, die gelegen
was m het altijd cd ir alle omstandig
heden bukken voor de Souvereiniteit
Gods. Dat is onvervreemdbare erfenis van
Kuyper en dat moet het vrome volk blij
ven doen en dan zal God zijn volk nimmer
verlaten. En zoo blijft, bij het groote ver
lies ten slotte innige dankbaarheid van
God, dat hij Kuyper aan Nederland ge
schonken heeft.
Spr. wilde eindiger, met een woord tot
het antirevolutionaire volk Drie. en twin
tig jaar geleden, te Amsterdam in het
Paleis van Volksvlijt, heeft Kuyper zed
gezegd, wat gebeuren moest, als zijn hand
den hamer niet meer omklemmen kon.
„AL ik er niet rne£r zijn cal, zèide hij
toen, dan vraag ik als offer uwer liefde
aan mij, dat gij u nog nauwer aan elkaar
z'jit aansluiten en nog grooter trouw zult
bewijzen." Dat is hel woord, dat Kuyper
uit het graf tot ons antirevolutionaire volk
spreekt. Spr. eindigde met de beginwoor
den van Psalm 91.
Pref Woltjrr, rector der Vrije Univer
siteit, heeft dr. Kuyper als geleerde ge
schetst. Hij wees er op, dat Kuypcr's ver
dienste als geleerde eigenlijk het minst
wordt erkend cn daaraan schrijft hij toe,
dat bijv. de Koninklijke Academie 6teeds
v« or hem gesloten is gebleven. Toch was
i hij, schepper van dc Vrije Universiteit, een
man van geweldige geleerdheid cn zijn
hoofdverdienste is wel, dat hij dc geeste
lijke atmosfeer voor een' Christelijke Uni
versileit heeft geschapen. Hij herstelde het.
verband tusschen gelooven en welenliij is
de grondlegger der Calvinistische weten
schap.
Doch ook in engeren zin is zijn weten
schappelijke arbeid zeer aanzienlijk ge
weest Sbr. wees daarbij op Kuyper's vclo
detailstudiën, beginnend met zijn disserta
tie Zijn encyclopedie geeft hern rcriit op
een maats onder de coryfeeën der weten
schap met een Augustinus. Luther eh Cal-
vijn. Spr twijfelt niet, of dit zal steads
meer wórden erkend, want Kuyper was als
Oi-n' geweldige berg in het bergland, waar
van de grootte steeds overweiidgender
wordt, naarrpate men er zich verder van
verwijdert.
Di K. Dijk sprak namens den Keikeraad van
de Gereformeerde Gemeente.
Bij liet graf van hem, die meer dan iemand
anders ons het „Godc alleen de eer" in de ziel
heeft gepronk past het ons allerminst den
monsch to verheerlijken en willen wij niet in
het vleoseh roemen, maar.... wij mogen en
we kunnen niet zwijgen. Hier moet gesproken
en godankt worden. Hier moet groot gemaakt
worden de naam-des Heercn, want, ondanks den
diepen rouw, die on3 land vervult, is hier over
vloedige stof tot danken. Het is mij een wee
moed svol voorrecht uiting te mogen geven aan
de innige dankbaarheid, die er in onze Gere
formeerde Kerken leeft voor het ontzaglijk vele,
wat dr. Kuyper door de genade van onzen Ver
bondsgod voor dio Kerken geweest is.
De geestelijke arbeid, -dien hij met name voor
onzo Kerken mocht veiricliten, stond bij hem
zelf het hoogst aangeschreven, endie arbeid
is'wel in do eerste plaats do groole reformato
rische actie van 1886 geweest.
Want toen in 1S86 do kerken der Doleantie
uitgeleid zijn, heeft hij do eenheid met de ker
ken der Afscheiding ge?ocht en onder zijn lei
ding moet in 1892 do Unio tot stand komen. Hij
heeft haaT iri de kerkregecring den rechten weg
gewezen.
Spr. kon hier niet alles noemen. Hij bracht
clechls iets an herinnering1, fnaar dat weinige
is genoeg, ooi in onze ziel to doen trillen een
toon van ootmoedige erkentenis voor cn levens
van diepe smart over dien man Gods, dien wij
moeten missen.
Oud-Minister Idenburg zcidc, na met een en
kel woord er aan herinnerd tc hebben, dat hij
met Kuyper in óGa Kabinet had gezeten.
,,Er was in Kuypcr's ziel ook iets wonder
lijk, warms. Wio niet in zijn vertrouwelijkheid
werd opgenomen, kan de kracht van zijn ge-
loofssrvaron, zijn onversaagden moed wel waar
dereen, zijn machtigen wil bewonderen, kan gc-
imponeerd worden door zijn groote kennis cn
zijn .schitterend talent, maar met dal al tooh
niol meer dan ten deele hem kennen. Gesloten
bleef dan dat toedorc in zijn bestaan, waardoor
zijn gezinsleven werd verwarmd.
En dan moet men wel eenzijdig oordcelen.
Dat teedere in het diepst van zijn ziel was van
grooto liefde, dio allereerst uitging .tot God,
tot den God van zijn loven. Hoe kon zijn blik
schitteren, zijn woord gloeien, als hij in ver-
trouwclijk gesprek verhaalde van dc ervaringen
zijn levens rn dc leidingen des Heercn. Hoe
warm was zijn toen r.ls zijn ziel zich uitgoot in
J het gebód. liet was dio liefde, die hem nog op
zi.in sterfbed deed getuigen, dat God zijn toc-
I vlucht cn sterkte was, zijn hulp in benauwdhe-
den. En naar buiten sprak dal locderc van zijn
gemoed hot duidelijkst in zijn meditaties. Wat
I ervoer lii.j diep het „nabij God le zijn", als za
ligheid. Hoe kon hij genieten in dc gemeenschap
I mot zijn Verlosser.
I Toen do doodsschadnw "reeds op hom viel,
I Icwam over hem- een trek van verrukking Lij dc
j verzekering, dat bij Christus te zijn „zeer verre
bet beste" was.
Met eigen zielservaring verwarmde hij an-
dcrer ziolclcven en verdiepte hij andcrer ge
loof. Met machtigen vleugelslag voerde hij onze
zielen op van do koude xealiteit dezer aarde
naar dc zonnige werkelijkheid des hemels.
Maar niet minder verkwikte zijn warme
lietdo liorn, die liet dichtst.bij hem stonden, de
zijnen en zijn vrienden
Hoe warm kon hij cleclen in onze vreugde
i cn smart, hoe kon hij opbeuren cn bemoc-
i digon! En misschien meer dan iemand an-
I dors kan ik beseffen wat dit verlies betee-
j kc-tn voor u, die bij deze groeve als zijn kin-
deren treurt. Ik ken zoo zijn hartelijke
liefde en zijn warme belangstelling voor u
allen. Ik weet, dat gij meer dan een vader
in hem verliest.
Moge Hii, dio Uw Vader in de hemelen
is, U troosten en sterken, en zelf alle ledig
in Uw harten vervullen. Bin de Hij U als
broeders en zusters allen cn ik denk ook
aan uw afwezigen broeder meer en meer
samen in do eeuwigheid van dat geloof, dat
zijn levenskracht WcS en in de innigheid der
liefde,, die daarvan do vrucht is."
Nadat de heer Idenburg gesproken had,
heeft dc oudste zoon van den overledene,
prof. H. Kuyper, een woord van dank ge
sproken tot den vertegenwoordiger van dc
Koningin. Hij verzocht hem dón diep gevoel
den dank der familie aan H. 3.1. over te
brengen. Het heelt de familio wel gedaan
dit blijk van belangstelling van haar te mo-
gen ontvangen. Spreker dankt ook den ver- j
tegenwoordiger van H. M. dc Koningin-
Moeder, voor haar belangstelling, in dagen
van lijden getoond, voorts do vertegen
woordigers der Rcgeering, den rector-mag-
nificus der Vrije Universiteit, clie den stich
ter dozer instelling bij zijn groeve heeft wil
len eeren. Dankbaarheid, ook namens do
kind-eren, uit spreker voorts aan dr. Dijk
voor zijn gevoelvolle woorden. Dank voorts
aan den hooggeschatten heer Idenburg voor
hetgeen bij in dc "laatste dagen voor onzen
vader geweest is. Hij heeft 't laatste gebed
mot hom gesproken. Spreker kan niet zeg-
gon wat dr. Kuyper en zijn kinderen cn
allen, dio hem hebben liefgehad, voor den
heer Idenburg gevoelen. Na ook dank ge
bracht. te hebben aan den geneesheer van
dr. Kuyper voor zijn zorg en aan do studen
ten van clo Vrije Universiteit voor hun lief-
do, en ton slotte aan allen, die opgekomen
waren om bij dc groeve to zijn, herinnerd©
hij er aan, dat do heer Idenburg gewezen
had op de gevoeligheid van zijn vader voor
de liefde der zijnen. Spreker heeft dikwijls
van zijn lippen .gehoord, hoe dankbaar hij
was voor zijn liefde zijner antirevolutio
nairen, hoe die liefdo 'liem aandeed. Aan.
liet antirevolutionairo volk wenscht spre
ker, juist namens zijn vader, dank uit to
spreken voor alles wat het voor hem is ge
weest. Dr. Kuyper is een groot man ge-
wecst, maar wij weten, dat hij- zalig is ge
worden als oen arm zondaar, die zijn go-
loof heeft gevonden in Jezus.
Rust zacht, lieve vader Tot de dag zat
komen om. ons- allen te doen opstaan ia
Jezus Christus, om ons op te wekken tot
Zijn heerlijkheid
Dc aanwezigen hieven daarna aan heft
Psalmvers „Zijn naam zal eeuwig eer ont
vangen".
Do familie verliet toen liet graf, gevolgd
door de duizenden aanwezigen.
BUITEHL. WEEKOVERZICHT.
't Is wel een week van verjaardagen, dfö
we achter den rug hebben. 't Begon al met
den eersten dag, vallende buiten ons laat
ste overzicht, toen hel dc verjaardag was
van de Russische bolsjewistische revolutie.;
Wel een gelukwensch waard èn voor Rus
land zolf èn voor dc overige wereld
Huslancl zolf is er door aan den rand van
den ondergang gebracht, zooal niet in het
verderf gestort; iets, wat momenteel nog
niet te booordeelen is; het overige deel
der wereld heeft eveneens min of meer ge
leden onder de gevolgen van het optreden
van Lenin c.s„ wier dogma's, iiiuis lioorcncl
in een wereld van alleen ideaal-menschen,
maar niet in dit ondcrmaanschc van onvoL-
koinen menschenkinderen, door verstarde
fanatici rnet. meer of minder succes, werden
geleeraard, al naar mate de toestanden
in het desbetreffende lijk. Nergens toch.
tiert hel communisme zoo welig als daar,
waar gebrek hecrsclit, waar een vernieti
gingsproces is ingetreden, 't. Ligt trouwens
in de lijn der leer, clie niets anders fs dan
een vernieligingslecr, die allen ten slótte
brengt tot. een soort van gelijkheid, dio
van het bcdelaarachap.
Is hel wonder daarom, - dat, belialvo in
Rusland zelf. in Duitschland nog het
meest is te merken geweest van dezen ver
jaardag? Te Berlijn hebben do radicale
elementen zelfs een wilde staking onder
het personeel der electriciteitsfabriefcen
verwekt, die feitelijk alleen door de tram-
arbeiders werd gesteund, welke toch geen
géén werk meer hadden, waar stroom ont
brak, overigens niets dan afkeuring vond,-
zoowel bij de vakvereenigingen als meer-
dei'lieidssocialisten etc. Berlijn toch heeft
heel wat last van deze staking gehad, het
geen voor een niet gering dec-1 is toe td
schrijven aan de slappe houding* der over
heid der Duitsche hoofdstad, die aanvan
kelijk den moed mista om krachtdadig in
te-gr ijpen. Naar we vermoeden, ook met 'fc
oog op den tweeden verjaardag, nl. dien
der Deutsche revolutie, welken dag de
socialisten graag tot een offieieelen Zondag
zouden hebben zien verklaren, maar waar
in dc regeering niet wilde treden. Opmer
kelijk toch is wel, dat, toen de Dinsdag
goed en wel voorbij was zonder noemens
waardige incidenten, direct een forscher,
toon werd aangeslagen, ten ..slotte eulmi-
neerend in het stellen van een ultimatum
aan de stakers" om of liet werk te hervat
ten of tc worden ontslagen, met het resul
taat, dat, het eerste geschiedde. Waarom
anders niet direct dc technische noodhulp
te werk gesteld, waarom niet terstond den
regeeringsmaatregel uitgevaardigd, dio Ln
de voorziening van gas, elcctriciteit, wa
terleiding en dergelijke onmisbare dingen
voorziet en dit ultimatum gesteld?
Over de waarde van don verjaardag deP
Duitsche revolutie verschilt men in eigen
land ook alzeer. Van rechts beschouwt men
den Oden Nov. als een der zwartste dagen
uit de Duitsche geschiedenis, hoopt men
dezen datum eens ongedaan to kunnen ma
ken. Ook uiterst links moest van een vie
ring niets hebben. Was de revolutie van 9
Nov. 191& een revolutie? 't Mocht wat, lieti
lijkt, er niet naar, er is immers geen dicta
tuur van hel proletariaat, wat toch maar
Je ware is, zie naar RuslandV „glorie" l
Seh o oil jj-clon. I11 -SCHOOL EN
HUIS" lezen wij:
De ergste dwaasheid is, dnt de schooltijd
voor 6-jarige kleuters even lang duurt als
yoor kinderen uit de hoogero klassen- Zon
der den minsten overgang worden zij, die
nog pas geleden gewoon waren den gcheelcn
'dag in vrijheid door te brengen, gedurende
•vijf uren in den schooldwang geperst. Van
het jonge kind, dat tot nu toe zijn eigen be
zigheden koos, naar welgevallen speelde en
rondt!ribbe!de, en nauwelijks ooit langer dan
tien minuten zijn gedachten tot hetzelfde
bepaalde, wordt nu plotseling gevergd, dat
het uren aan 6ên stuk. onvoorwaardelijk aan
vreemden dwang zal gehoorzamen- Het moet
stil in een bank zitten in ecu onnatuurlijk©
houding, het moet onnatuurlijk lang zijn
mond houden, het moet zijn aandacht vesti
gen op dingen, dio. het niet inleresseeren, en
bezigheden verrichten, waar het geen lust
in heeft. En nog eens, aan dat alles wordt
de kleine niet langzamerhand gewend, met
geleidelijke overgangen, neen. hij wordt in
dit opzicht onmiddellijk gelijk gesteld met
zijn twaalfjarigen broer of zuster.
Nu zal men zeggen: -inaav in de laagste
klassen wordt het onderwijs afgewisseld met
spel en liedjes zingen en vertellen en weet
ik wat al meer- Zeker, er wordt in die klas
een gespeeld en gezongen, verteld en gct.ce-
kond. allemaal dingen, waarvan ook 't kin!,
dat nog geheel vrij gelaten wordt, houdt.
Maar u vergeet een kleinigheid. Dat alles
gebeurt, niet op die oogenblikkc-n, dat het
kind er zich zelf toe gedrongen voelt, niet
in die mate, als het kind uit zich zelf ge
kozen zou hebben. Met andere woorden, het
blijft werlc, schoolwerk.
Ieder onderwijzer of onderwijzeres van de
•laagste klassen ondervindt dan ook dagelijks
dc gevolgen van dien te laDgcn leertijd. Ook
in de rustigst? klas worden tegen het einde
den schooltijd do kleintjes draaierig en
lastig. Er moet liet laatste uur'zeker vijftig
maal zooveel gehaspeld, verboden cn ge
straft worden als het eerste-
Zitting van gister-
namiddag.
Alge nice no beschouwingen-
Voortgegaan wordt met do behandeling
der algemeeno beschouwingen over do
8ta.atsbegrooting van 1921.
Mej. GROENEWEG (S.-D.) betoogt,
dat de rechterzijde het vrouwenkiesrecht
alleen heeft aanvaard speculeer end op de
onwetendheid van de vrouwen,, hetgeen clc
roactie in de hand werkt. Angst en vrees
voor revolutie on oproei* zijn bij do vrou
wen gewekt om haar stem te krijgen.
Vervolgens bestrijdt zo do weclclebcla&liug
die de huisvrouwen zou treffen. Zij is er
•san geschrokken, dat dc badkuipen onder
de weelde zouden vallen.
Het vrouwenkiesrecht zal invloed-hebben
op cie verkiezingsprogramma's. Het mascu-
linistisch karakter van het rtjgeeringsbeleid
zal moeten verdwijnen. Deze Rcgeering is
nog door en door masculinistisch, getuige
de lagere ealarieering van de vrouw, van
den kindertoeslag en de op\ atting, dat de
man het hoofd des gezins is. Spr. wil in
vele wetten de bepaling, dat de helft van
commiezen enz. vrouwen moeten zijn. Al-,
leen kunnen thans vrouwen tot den vrij wil
ligen landstorm worden toegelaten.
Allerlei veranderingen in onze huwelijks
wetgeving bepleit zij en daarna dringt zij
aan op spoedige regeling van do moeder-
sehapszorg.
Dc heer TROELSTRA (S.-D.) vraagt,
of er geen reden is om deze vergadering te
vordagen„Er zijn geen sprekers meer inge
schreven maar waarschijnlijk mllcn velen
nog spreken willen.
De VOORZITTER zegt, «at de leden
vooruit hebben geweten, dat deze week de
algemeeno beschouwingen beginnen.
Op herhaald vragen van den Voorzitter
meldt niemand zich voor debat aan.
De heer TROELSTRA (S.-D.) stelt voor
de vergadering tc verdingen.
Naar liet Engetsch van J. E. BUCKROSE.
(Nadruk verboden.)
19)
Want hij wist, tiaar liij zoo lang in
onze straat gewoond had dat kippetjes
volgens ons gelijk staan met diamanten en
champagne, en niet zoo gemakkelijk te be
komen zijn als rund- eii schap en vleesch.
■Sr ligt een soort van glans over een kip
petje, en wij eten het bij feestelijke gele
genheden of als wij werkelijk zickr zijn.
Het was alleen maar jammer, dat dr.
J^rker vergat, dat hij het aan mevrouw
iftu-rton gezegd had, cn dezelfde opmerking
hsrhaaluelijk tegen mevrouw Golding en
Sophie, clie zoo weinig had kunnen doen,
omdat nicht Hanna in denzelfdcn tijd ziek
.wercl ,en tegen Piëter Norton cn tegen de
verzamelde dames van de wijkverpleging.
Hij was een tamelijk arm cn overwerkt
dokter, en hij had geen tijd te bedenken,
of hij iets al eens eer gezegd had omdat
hij altijd dezelfde dingen zei.
Maar hot gevolg was. dat de poelier over
de brug vijftien kippotjes in ciriG uur ver
kocht en voornamelijk aan mensehen, die
het d£e week zonder bloemen moesten doen
of zonder een nieuw paar handschoenen
<Cy zonder do aardbeien met room, die zij
dien dag na het eten hadden willen gevc.n
Dien middag het was Vrijdlag sfcon-
cwui op veertien fornuizen in onze'straat
veerféen stoofpannen met een kippetje er
in het vijftiende was gekocht door de
kleine mevrouw Grainger, dio voor haar
huwelijk bij den banketbakker over cle brug
diende, on daar zij geen echte huisvrouw
was, moest zij het hare in de melkpan sto
ven. Zij was erg gepoederd cn verfde haar
haar cn mevrouw Bean was do eonige van
ons troepje, die haar kende. Wij vonden
het allen dwaas van mevrouw Bean, om
haar to kennen maar zelfs zij offerdo een
afschuwelijk vergulden kam, waar zij haar
zinnen op gezet had, om het kippetje to
kunnen koopen.
Zoo steeg dus to midden van den heeten
stooin uit die achterkeukentjes een soort
van wierook op, die van do Tuinstraat een
heel vriendelijke en prettige plaats maakte
het lcwarn voort uit stukjes gevogelte,
maar het steeg tob die hoogten, denk ik,
waar slechts do allergrootsten en besten
vertrouwen kunnen, dat do rook van hun
offeranden zal stijgen.
Mevrouw Pemherton en mevrouw Gol
ding stonden niet op zeer vriendschappe-
Iijkcn voet, maar zij bleven beiden staan,
toen zij elkander dien middag ontmoetten.
„Ik ben zoo blij te lioo-ren, dat de lieer
Bcan beier wordt-," zei mevrouw Pemher
ton vriendelijk. Zij had do aardbeien met
room voor dien middag weggelaten en ora
een of andere reden maakte dat haar vrien
delijker gestemd jegens de prikkelende
domme manier© van mevrouw Golding.
„Jo," zei do dame. „Je, ik had medelij
den met mevrouw Bcan. Ik begon te den
ken, dab wij baar zouden missen, als zij de
straat moest verlaten. Dat begon ik te
denken."
Toen bewoog zij zich zwaar over de
straat, 'minder geërgerd dan gewoonlijk
door de opgewektheid van mevrouw" Pem-
berton, omdat en het schijnt een zon
derlinge reden zij een kuiken voor den
heer Bean gekocht had in plaats van een
bos asperges voor zichzelf.
Den volgenden morgen Zaterdag na
tuurlijk klonk do bel bij do Beans zeer
zacht om kwart over achten en een dienst
meisje, niet eeD witte kan, zei:
„Compliment van mevrouw Birbeck en zij
was blij le hooren, dat d'c heer Bean een
beetje kippensoep mocht gebruiken."
Louise bracht dc kan in triomf naar
haar meesteres.
„Het is heslemaal een stijve gelei", riep
zij uit „Zoo stijf als een rots. U z.ult nu
toch geen kip behoeven te koopen."
„Wat lief van mevrouw Birbeck! Men
weet nooit hoe goed de mcnschcn zijn, ten
zij men in zorg is", zei mevrouw Bcan
zeer aangedaan. „Mijn moeder placht al
tijd te zeggen, Louise, dat men een zwaard
er in moet steken, om het liart tc berei
ken."
„Hm", zei Louise. „Nu, zij hadden In
den ouden tijd gezegden, die niet veel be-
teekenclen. Zal ik (lit in de kast zetten?"
Halfnegen.
„Compliment van mevrouw Pemherton",
enz. en weer een witte kan.
„Zoo helder als glasriep Louise opge
wonden, cr de gang mee ctoorloopend. „U
moot er ook wat van nemen, mevrouw; u
hebt het noodig.
Even later.
„Compliment van mevrouw Norton," enz.
en eon dichtgedekte witte kan.
„Wel, heb ik ooit," zei Louise bij zichzelf,
want mevrouw Bcan was weer naar boven
gegaan en kon niet uit de ziekenkamer ge
roepen worden.
Maar het was een totaal uit haar even
wicht gebrachte Louise, die mevrouw Bcan
kwart, over elven in dc provisie kast vond,
terwijl zij met verbazing naar vijftien kan
nen met kippensoep keek.
„Dio van mevrouw Grainger is blauw en
dc hare is aangebrand cn die van mevrouw
Norton heeft een knapmaar hoe moeten
do andere mcnschcn hun kannen terug
krijgen?" vroeg ze, met haar hand beur
haar van het warm? voorhoofd strijkend.
Ik ken ze niet uit elkander. Ik heb alleen
de namen opgeschreven, toen de menscheu
kwamen. En nu komt juffrouw Sophie."
Mevrouw en do meid bleven staan kijken
cn deden geen poging Sophio den schotel
af to nemen, waarop zij een vette, witte
kip droeg.
„Hot spijt .me zoo," begon zij. „dat ik do
kippensoep ifieb bij nicht Hanna kon ma
ken, maar c3e keukenmeidToen hield zij
op, omdat mevrouw Bean hulpeloos begon
tc lachen 'en Louise, na ecnige oogenblik-
ken, ook. Zij lachten cn lachten samen en
trachtten den klank cr van te- onderdruk
ken en Sophie's oogen werden steeds
grooter.
„Het is hel is zoo grappig," hijgdo
Louise, chc hot eerst tot zichzelf kwam.
„Vijftien als soep en één gewoon bet-
zou eeu varken doen lachen.
Ma-ar mevrouw Bcan had in zes vreese-
lijkc nachten niet geslapen en zij kon niet
ophouden met lachen, hoewel zij er pijn in
de zijde van kreeg.
„Ik iedereen is zoo vriendelijk!"
snikte zij.
Toen begon zij tot Louise's uiterste ver
bazing tc schreien of haar hart zou breken.
„Maar," zei Louise. „U hebt, geen traan
gestort, toc-n mijnheer zoo ziek was. En zij
zijn allen zoo vriendelijk voor u
„Dat is het juist het is meer clan ik
verdragen kan," snikte mevrouw Bean.
Sophie ham haar hij den arm, en deed
haar in een stoel neerzitten.
„Kom, lieve, kom!" zei ze. „De heer.
Bcan zal hot hooren. En nu ga ik -dit kip-»
petje lekker koken. En wij zullen rijstpud-*
ding maken Niemar.d heeft mij thuis noo
dig, want movrouw Salisbury is vandaag
van Cliffborough overgekomen. Zij logecrca
cJaar voor hun. vacantie."
Onder den rustigen stroom van Sophie'»
woorden werd mevrouw Bean kalmer en
oindelijk zat- zij heel rustig, met gcslotca
oogen.
De twee meisjes bleven cenigen tijd stil,
maar eindelijk schudde Louise wijs haar.
hoofd en fluisterde: „Ik wist, 'Lat zij zott
inzakken."
„Dat. doe ik niet," zei mevrouw Bcan,-
onverwachts haar oogen openend. „Louiso,
ik geloof, dat je wat kolen op cle kachel
moet doen."
Toon stond zij op, streek haar japon gladt
en was weer zichzelf-
Louise ging naar het kolenhok cn braW
een groot stuk steenkool door.
„Zij is grappig." Een slag op het stuki
«steenkool. Het is een rare wereld. Niet zoo-,
als men zou denken, dat zij was."
HOOFDSTUK VI
Toen Sophie dien avond thuis kwam, h<?«
groette nicht Hanna baar met een vriende
lijk „Nu, hoe gaat het bij do Be'ans?"
Want zij vond het prettig, dat Sophie den
gehcclcn dag weg geweest was, terwijl haart
dochter op bezoek was.
„De heer Bean wordt beter. Zij war ca
erg blij met- do gelei, die u gezonden hebt,
en met de prachtige druiven van mevrouwt
