BUITENLAND.
De terugtocht der Russen*
Een bijzondere correspondent van de N.
R. Ct. heeft den terugtocht van het Rus
sische leger' te Janowo, een dorp op de
Oost-Pruisische grens, gadegeslageneen
droevig beeld van verslagen, terugtrekken
de troepen. Dag en nacht trekt de cavalerie
traag en moo voorbij Van infanterie en ar
tillerie bospeurt men niets.
De troepen zijn op zeer merkwaardige
wijze samengesteld. Allo nationaliteiten van
het oude Russische rijk zijn in kleine groe
pen vcreenigd Óp éen brug over de Orzic
zie ik mij omringd, seint de correspondent,
door Ohincczen, Kaukasiërs, bruine Mo
hammedanen uit het Zuiden, Joden, Tsjer-
kessen, Duitsch-Oostenrijkers. Van verre
weg het grootste gedeelte zijn de kleeren
vrijwel tot lompen geworden. Velen hebben
geen schoenen aan. Ik zie er ook enkele met
één schoen aan, de andor© voet bloot. De
hoofddeksels zijn van potsierlijke bontheid.
Alle legers en alle schilderachtige Ooster-
eche modes hebben daartoe bijgedragen.
Zelfs stalen helmen ontbraken niet geheel.
Het is niet waar, dat de troepen den in
druk van een burgermassa maken, ofschoon
en verscheidene in burgerkleeding onder
zijn. Het zand-grijs van de Russische uni
form overheerscht, maar geheel verkleurd
en versleten.
Vele rooöe soldaten willen op Duitsch ge
bied geïnterneerd worden. Maar do Duit-
sche grenspolitie tracht /.e zooveel mogelijk
daarvan af te brengen. De manschappen
eijrr ontzettend moe, lichamelijk en geeste
lijk. Velen, die in' Duitbche gevangenschap
geweest zijn, spreken een beetje Duitsch en
hun geschiedenis is altijd tragisch„Twee
maanden thuis geweest, dan weer oorlog.
Altijd oorlog", stamelen zij.
Als men hun vraagt, waarom zij weder
in den oorlog gegaan zijn, dan luidt steeds
het antwoord„De kooien weg, de paar
den weg, geen brood."
Ik had een lang gesprek met den chef
van den staf van een cavaleriekorps, een
goedgekleeden, jongen, intellectueelen offi
cier, vroeger ook reeds officier Hij was van
meening, clat de nederlaag tegen Polen van
ernstig en aard was eD dat het Russische
leger zich op de Njemen terug moest trek
ken. Hij vertelde, dat hij de laatste tien ki
lometer veel in den steek gelaten bagage
en weggeworpen geweren langs den weg
gezien had. Verscheidene duizenden soldaten
hadden daar al beproefd de grens over te
komen. De officier zeide nog, dat zijn corps
reeds meer dan 1000 kilometer afgelegd had,
De stemming over den oorlog tegen Polen
.was overigens goed geweest. Alle partijen
waren daar eensgezind voor geweest. In het
oude officierscorps had het bolsjewisme
den grooten aanhang. Deze officieren ston
den onder scherp toezicht van do volkscom
missarissen. Hij wees mij op een commissaris
met een grof uiterlijk en zeide: „dat soort
lieden zijn onzo meesters". Verder zeide hij
dat de bevelen altijd maar geluid hadden
„Voorwaarts", ook nadac het strategisch
gevaarlijk was geworden. Men had zich zoo
krankzinnig ver van zijn basis en ook van
de infanterie verwijderd, dat de nederlaag
wel komen moest. Dat zeiden mij ook vele
andere officieren. De chef van den staf
zeide mij, dat- do tucht inderdaad zeer streng
was, maar enkel door de vroegere officie
ren gehandhaafd werd. Do eerbied voor de
Toode officieren was niet groot. Ik consta
teerde ook onder de Russische troepen en
Jn de marsch-kolonnes dat do bevelen goed
gehoorzaamd werden. Toen ik in tegen
woordigheid van den officier een Joodsch
soldaat, communistisch ijveraar, aansprak,
vroeg deze eerst beleefd aan den officier of
die hem veroorloofde Duitsch met mij te
Bpreken.
Aan den staf van het corps, waar ik
kwam, vond ik uitsluitend mannen tusschen
30 en 35 jaar, vele goed gekleed en goede
officiers typen. De volkscommissaris daar,
<$o zelf van meoning was, dat de bolsje
wiki naar hun einde gingen, daar de toe
standen onhoudbaar waren, scheen mij een
intelligent en welopgevoed arbeider.
Ik heb echter ook heel andere typen van
tójn soort gezien.
Ook de staf van een bont mengelmoes
van kleuren en uniformen: roode gala
tenues met goudgalon, elegante maar uit
gerafelde r.uitermante!*, met ietwat armza
ligen zwier gedragen, Kaukasiërs met lange
mantels en zilveren tressen, enz. Ik vroeg
den chef naar zijn politieke richting, maar
hij antwoordde schouderophalendIn Rus
land is nog maar dén politieke partij, de
bolsjewistische, de andere zijn onderdrukt
of in het buitonland. Er is in Rusland ook
slechts één pers, die ons vertelt dat ook
Bulgarije bolsjewistisch is geworden.
Op mijn vraag erkende hij, dat de econo
mische toestand in Rusland onhoudbaar
wordt en noemde hij prijzen, die de bekender-
geruchten over de schrikbarende duurte
volkomen bevestigden.
Toen ik hem vroeg of ook hij van oordeel
was, dat alleen de oorlog de bolsjewiki in
't zadel hield en dat zij ten val moesten ko
men als Rusland vrede kreeg, antwoordde
hij, dat driekwart van het Russische volk
daarvan overtuigd was. Yoor zoover het
officierscorps zich nog voor staatkunde in
teresseerde, hoopte bet op een regeering
van herstel uit alle politieke richtingen.
Ik geeft dit antwoord uitvoerig weer,
zegt de correspondent, omdat ik bij ge
sprekken met andere officieren dezelfde in
zichten te hooren kreeg.
En een andero correspondent van dit blad
zegt:
Onder weg (tusschen Warschau en Minsk)
zagen wij e enige honderden Poolsehc Joden,
dio begeleid werden door soldaten. Wij kondon
niet te wotcn komen, waarom zij gevangen ge
nomen waren. Misschien omdat zij geweigerd
hadden opgelegden arbeid te verrichten en om
dat zij hadden willen vluchten uit vrees voor
progroms.
Wij hebben ook gesproken met de boeren, aan
wie do bolsjewiki koeien en paarden ontnomen
hadden, welke zij weder van do Polen terugge
kregen hadden. De Polen hebben een grooten
buit gemaakt. Overal waren de boeren reeds we
der met den oogst bezig iii deze streek, die toch
pas sedort eenigo uren door do bolsjewiki ver
laten was.
Te Kaluszyn vertellen do boeren, dat do bols
jewiki verklaard hadden, dat zij, na de verove
ring van Warschau, met do Duitschers tezamen
naar Parijs zouden oprukken. In andere plaat
sen hadden zij hetzelfde gezegd. Ze hadden ook
verteld, dat men hun reeds toegezegd had, dat
zij hetzij te Warschau hetzij to Lemberg zouden
mogen plunderen.
Woensdagavond laat kwamen wij te Sicdlce-
aan en den volgenden morgen onderhielden wij
ons daar met de Russische gevangenen. Ze za
gen or allesbehalvo verkwikkelijk uit. Zij leken
meer op vagebonden, dan op soldaten. Onder de
gevangenen waren elf vrouwen. Deze trekken"
met de troepen mede om het eten toe te; berei
den. Een der vrouwen had een klein kind bij
zich. Vervolgens bezochten wij do gemeentelijke
gevangenis, waar een honderdtal Joden waren
opgesloten. Do Poolsoho generaal, die ons ver
gezelde verklaarde, dat do Joden in alle plaat
sen gemccno zaak met do bolsjowiki gemaakt
hadden ,on op de Poolsoho Troepen geschoten
hadden. Verscheiden waren met wapens in de
hand aangetroffen en gevangen .genomen. De
generaal zeide verder, dat hij do gevangenen niet
wilde doen fusileoren, opdat in het buitenland
niot weder verklaard zou worden, dat de Polen
do Joden vermoorden. Hij voegde er aan toe,
dat als een Pool gedaan had, wat de Joden
gedaan hadden, hij onmiddefllijk gefusilleerd
zou zijn.
Dio Jo'odsclie gevangenen waren met twaalf
tezamen per cel opgesloten.
Men" liet er zestig uit de cellen komen. Zij
werden tegen een muur geplaatst en door den
generaal en de officiereu ondervraagd. Allen
ontkenden, dat zij tegen do Polen gestreden had
den. Zij zeiden, dat zij uit dc 6teden gevlucht
waren uit vrees en om levensmiddelen te zoe
ken, die in do steden schaarsch en te duur wa
ren. Het grootsto gedeelte der gevangenen wa
ren jongens van zestien tot achttien jaar. Ik'
vroeg aan cenigen, wat liun politieke opvattin
gen waren. Bijna allen verklaarden: „Wij zijn
Zionist en"'.
Op de binnenplaats van de gevangenis waren
een groot aantal Russische gevangenen. Men
vroeg toen aan deze, of in dc plaatsen, waar zij
geweest waren de Joden met hen te zaraen ge
vochten hadden. „Neen", antwoordden zij, „wij
zouden nooit wapenen aan de Joden gegeven
hebben."
Daar er onder do Russische gevangenen geen
Joden waren, vroegen we hen of er geen Jood-
sehc soldaten in het Russische leger waren. „Ja
wel" zeiden zij, „maar achter het front".
Polen's grenzen en nabureiu
De „Teinps" ziet in den van Poolsche
zijde gestelden eisch, dat aan de volken, die
het gebied van het grootere Polen bewoond
hebben, het zelfbeschikkingsrecht zal wor
den gegeven, een poging om den Russen het
gezag te ontnemen in het geheelo gebied,
dat begrepen is binnen de grenzen van Po
len van voor «3e vordeeling van 1772.
Deze.grenzen strekten zich in het Noorden
tot bij Mitau ui+ en omvatten Dunaburg
(Dwinsk). Bovendien is heb hertogdom
Koerland tot 1793 vazal gebleven van Po
len en men weet, dat dit zich tot op 25
E.M. ongeveer van Riga uitstrekte. Aan
den Oostkant strekten do Poolsche grenzen
bijna tot Smolenskzij omvatten Witebsk
en liepen ver voorbij de Dnjepr ten Oos
ten van Mohilef en Homel. Naar het Z.O
omvatten zij Kiët op een afstand van l"5-
K.M. ongeveer en zij volgden de Dnjepr tot
nabij Krementsjoeg. Naar het Z. eindelijk
volgden zij den linkeroever van do Dnjestr
en liepen dus langs Bcssarabië tot op 150
K.M. van Odessa.
Als het tegenwoordige Polen de zelfbe
schikking eischt voor alle bewoners binnen
deze grenzen, beteèkent dit: voor het
grootste deel der Letten, voor alle Litaucrs
voor het grootste deel der Wit-Russcn en
een grbot deel der Klein-Russen of
Oekrajieners. In vogelvlucht zal het gebied
der Poolsche protectie zich over meer dan
800 K.M. van Warschau uitstrekken in
noordoostelijke en over meer dan 900 K.M.
in zuidoostelijke richting.
Maar in die groote ruimte tusschen do
grenzen van 1772 en de ethnografisohe gren
zen van Polen, die worden aangegeven door
een lijn, loopendc langs het Zuid-Noord
strekkend gedeelte van Njemen en Boeg
kan men de bevolking in twee groote onder
scheiden groepen verdeelen.
Aan den oenen kant hebben Letten en
Litaucrs reeds onafhankelijke staten ge
vormd en vredesverdragen met Sovjet-
Rusland gesloten. Aan den anderen kant
hebben de Wit-Russen zoowel als Klein-
Russen of Oekrajieners nog niets dat op
onafhankelijke staten lijkt georganiseerd.
In al de gewesten in kwestie vormen do
Polen een minderheid nu eens een weinig
belangrijke minderheid, dan weer een min
derheid, dio sterk genoeg is om door haar
intectueele en sociale positie grooten in
vloed uit te oefenen Wat is nu de verhou
ding van Polen met dio landen, waar de
Polen een noemenswaardige minderheid
vormen en waar zij dus zekere middelen van
actie bezitten?
Litauon, dat vrede gesloten heeft met
Sovjet-Rusland, blijft in tweespalt met Po
len. De Litaucrs verklaren, dat hun land
niet leven kan, als het de steden C4rodno en
Wilna, die door de Polen onder den druk
der bolsjewistische legers ontruimd en door
do bolsjewiki" aan do Litauers beloofd zijn,
niet krijgt.
De Wit-Russen word- n verdeeld in katho
lieken en orthodoxen. In du én men één na
tie van hen maken wil, wat heel wat moeito
zal kosten, zal hun orthodoxie hen onge
twijfeld in staat stellen naar het Oosten,
naar den Russischen kant-, hun gebied af te
ronden. Doch hun katholicisme zal hun aan
den anderen kant vergunnen streken aan
de Westzijde, aan den Poolscheui kant, op
te eischen. Daardoor zou de Poolsche grens
in de streek van Bielostok een naar binnen
wijzenden hoek kunren gaan vormen. En
eenmaal afgebakend, zou Wit-Rusland
zeker den kant van Rusland uitgaan, met
als bruidsschat de gebiedsvermeerdering in
hét Westen.
Rest Oekrajiena. Wanneer heeft zich een
Oekrajiensche nationaliteit afgescheiden
van do Russische, ontwikkeld Op het
oogenblik, datJ hetoian Skoropadski onder
Duitsche hóede te Kiëf regeerde? Of op het
oogenblik, dat Petljoera onder Poolsche
hoede Kiëf binnentrok? Om de waarheid
to zeggen is'er ergens een Oekrajicnsch
nationalisme, doch het zetelt in Oost-Gali-
cië en ondanks allo overeenkomsten, door
Petljoera ge teekend, is het tegen Polen ge
richt. Klein-Rusland en Groot-Rusland van
olkaar los te willen maken, zou zijn hen
beiden te vernietigen.
PARIJSCKE CAUSERIEEN.
Parijs, 18 Augustus..
Nu hoop ik, waardo lezer, dat het u niet
zal tegenvallen, dat ik u in dezen brioï niet
-spreek over Landru, den modernen Blauw
baard, of u vertel, hóe madame Besserabo
te werk is gegaan om haar man het leven
te benemenik hoop dit, omdat ik u niet
gaarne een teleurstelling bereid èn omdat
het voor mij een groote teleurïtolling zou
zijn, wanneer ik tot de ontdekking komen
moest, dat dergelijke onderwerpen zich in
uw belangstelling mochten verheugen. Nu
moet go niet denken, dat de Franschman
met smaak de lange kolommen in zijn iou-
rant leest, die gevuld zijn met dergelijke
sensatie-verhalen; maar weet ge, de Rus-
sisch-Poolsche kwestie, hoe belangrijk ook,
vult geen heele courant.
Ik meen, dat ik u nog wel wat van Pa
rijs kan vertellen, dat ge niet weet. en an
ders mag ik met u wel wat keuvelen over
dingen, die u en mij in deze bekoorlijke
stad bekoord hebben of die ons hebl>un ge
troffen als zoo héél specifiek Frausch of
liever Parijscb, hetgeen nog weer hiel iots
anders is.,
Het leven in een zoo groote stad als de
ze, eischt een bijzondere dagverdeeling,
een andere levenswijze in alle kringen. De
Parijzenaar lijkt uithuizig, maar het is bij
na steeds noodgedwongen, dat hij zijn
maaltijden in een restaurant gebruikt. En
zij, die daartoe vooral gedreven worden,
zijn do werklieden, die meestal aan den
buitensten kant van de stad wonen, of in
de „banlieue", dorpjes om Parijs, dio soms
slechts per trein te bereiken zijn. In drom
men trekken zo des morgens vroeg naar do
stad, waar ze hun werk vinden in fabrie
ken behalve alles wat het nog meer is,
is Parijs fabrieksstad I ateliers en ma
gazijnen. Treintjes, trams, zelfs metro's,
zijn overladen en do reizigers worden ver
voerd op het stootblok van een clectrischo
tramtrein of puilend buiten een niet te slui
ten métro-deur, een hand vastgeklampt
aan stang of handvat. Deze manier van
reizen is niet zoo aanlokkelijk of men ver
mijdt zo zooveel mogelijk en zoekt tus
schen 12 en 2 uur een onderkomen in do
stad. Iedereen heeft zijn vaste restaurant
waar hij zijn vasten kellner heeft en de-
zelfde buren aan zijn tafeltje. Hoe kleiner
restaurant, hoe gezelliger en hoe minder
het heeft van „spijskokerij" of „centrale
keuken". Ge kent zo waarschijnlijk niet,
die kleine restaurants, met een „comptoir"
do toonbank, waarachter do „bistrot", ,,lo
patron" troont, wanneer het de vrouw is
die kookt, of waarover jo „la patronno'"
de hand schudt, wanneer zij de honneurs
waarneemt, Ge komt daar niet anders, dan
als habitué, of als vriend van een van de
geregeldo gasten, die bestaan uit do moest
heterogeno bestanddeelen in de gewone
samenleving, studenten, chauffeurs, midi-
nettes etc., maar die bij den bistrot in ge-
noegelijke verbroedering aanzitten aan
den discb, die hij van achter zijn comptoir
presideert. Iedere gast heeft zijn eigen
servet (in een genummerd hokje), als tee-
ken dat hij „thuis" is, hij heeft zijn eigen
aardige gewoonten ook alsof hij „thuis"
was die iedereen kent en die men onder
elkaar bespreekt, wanneer hij er niet bij
is. Hij eet een compleet menu van lichte
Fransche kostjes met hors-d'oeuvre en kaas
en dessert. Hij drinkt witte wijn of roode,
soms bier, maar nooit water. Van dfen wijn
bestelt hij „un quart" of „une chopine",
een kwart of een halve liter of samen met
een kameraad „un kilo"; „du vin gris"
rose wijn wordt in grijsbruine kruikjes: pi
chets getapt.. Bij feestelijke gelegenheden
alleen, wordt „een focio flesch" gedronken
le patron duikt dan in zijn kelder het al
lerheiligste en ontkurkt de „fijne" flesch,
een gewone Bordeaux, met een soort eer
biedige plechtigheid! De Franschman heeft
een mystiek respect voor den wijn, dat hij
van zijn vaderen geërfd heeft.. Geboren in
het land van de zon, is het alsof dc lichte,
fonkelende, of de warruroodo landwijn wat
van die zonnestralen meebrengt, die het
menschelijkc gemoed verwarmen en ver
lichten.; IRENE.;
SCHEEPSTIJDINGEN.
8TV. MU. NEDERLAND.
REMBRANDT, pass. 28 Aug. Kaap Bon,
GR0TIUS, pass. 23 Aug, Gibraltar.
R0TTERD. LL0YD.
GAR0ET, uitr., 22 Aug. tc Sabang.
G0ENT0ER, tlinisr., 20 Aug. van Padang^
KEDIRI, pass. 24 Aug. Dover.
KON. H0LL LL0YB.
DELFLAND, 24 Aug. v. A'dam n. B.-Airej,
H0LL-AMERIKA LIJN.
QALLISTO, pass. 23 Aug. Bisschop Root'.
G0RREDIJK, 22 van Vera Gruz.
N00RDAM, 24 Aug. op 400 M. West v. Scilfy
KON. NED. STOOMBOOT MIJ.
ADONIS, 23 Aug. van Genua lo Napels.
INO, 24 Aug. v. Amsterdam naar Havre.
NERO, 23 Aug. v. A'dam te Kopenhagen.
THESEUS, 23 Aug. v. Tarragona n. Benicoslg
K0N. WEST IND. MAILD.
AGAMEMNON, 22 Aug. v. A'dam te San
iro do Macoris.
8TV. MIJ. OCEAAN.
SARPEDON, 22 Aug. v. Hamburg te A'-dam.
FAILLISSEMENTEN.
"Uitgesproken:
Naamlooze Vennootschap Gasfabriek, ta
Werkendam. Rechter-commissarismr.
Beckeringh van Loenencuratormr. F,
Kolfschoten.
VRAGENRUBRIEK.
Wed. P. v. d. G„ to L. Neen, indioiï dij
landstormer minstons zos maanden heeft ge*
diond,
K., to L. Het crematorium is opge
richt op de begraafplaats Westerveld, te
Driehuizen. Het hoofdbestuur bestaat uit do
heerendr. J. de Vrij, voorzitterdr. F.
K. van Lissa, alg. secr. mr. J. D. Ver
broek, alg. penningm.K. Kanis, Amster
dam N. L. Fix, HaarlemE. J. Kayer,
Apeldoorn. De contributie bedraagt voor
de leden f 1.50, voor buitengewone leden
f 0.50 's jaars.
Mej. N. v. d. V., to L. Een gelegen^
heid, waar de kinderen vacantiedagen onder,
toezicht kunnen doorbrengen, bestaat t'fl
Leiden, voor zoover wij weten, jiiet. Do
kinderspeeltuin aan den Witto-Singel is een
goedo uitspaiiningsplaats, doch bijzonder
toezicht is daar niet. Die zult u moeten mee
geven. Om een plaatsing der kinderen als
betalend logé te krijgen, zult u gebruik van
de advertcntierubrick moeten maken.
Abonné T. H. W. S te L. Uw aanslag
wordt berekend naar het inkomen, dat U
aan het begin van het belastingjaar, het
welk loopt van 1 Mei van het voorgaand
jaar tot 1 Mei van het belastingjaar hadt.:
De vermeerdering, na 1 Mei verkregen,
wordt niet in rekening gebracht. Als u hei
bedrag juist opgeeft, zijt gij veel to hoog
aangeslagen en gij zult verstandig doen te
reclameoren. Vraagt daarbij aan, uw iG?
clame mondeling to mogen toelichten. De'
aftrek bedraagt f400, indien dë belasting
plichtige ongehuwd is, en f 600, indien de
belastingplichtige gehuwd is.
Abonné L., te L. Het is voor iemand
op een leeftijd van 29 jaar, die weinig of
geen opleiding heeft genoten, moeilijk om
nog den wetenschappelijken weg op te
gaan, ook al heeft dio persoon bijzondoren
aanleg. Den innorlijken drang, om zijn ken
nis te vermeerderen, zooals u het noemt,
zal hij echter wel kunnen bevredigen door
het volgen van een cursus voor volwasse
nen zooals ër bijv. gegeven worden aan de
school van „Kennis is Macht", directeur do
heer Verbrugge, Zoetorwoudsche-Singel 12,
of aan do Ambachtsschool, Haagweg, direc
teur do heer Van Achterberg. Laat dól
man daar eens heengaan en met deze heeren
praten.
B. H., te L. Er zijn to Leiden verschil
lende bouwvereenigingen," zooals door U be
doeld. Een aantal daarvan hebben zich ver-
eenigd t'ot een Federatie Vermoedelijk kan
heb bestuur der Federatie u het best in
lichten. Wend u daarvoor tot den lieer P<
J. Bomli, 3-Octoborstraat 64.
schouwde, wat zij zeker ook zou doen. „Ja,
miss, u zou zeker hebben gelachen! Die
ouwè man denkt, dat u er iets mee heeft
to maken. U zult het aan hem moeten wij-
'ten, jongedame, als het bij u den lust op
wekt iemand eens flink af to ranselen. Hij
houdt er feitelijk deze theorie op naBibbs
werd beter, toen hij in de fabriek werl^e,
'omdat u hem steeds in een opgeruimae
stemming hieldt en hem zich goed deed ge
voelen. Eh hij beweert, als u het wilde toe
staan hem weer eens bij u te zien mis
schien niet dikwijls, alleen zoo nu en dan,
'Bibhs dat oneindig veel goed zou doen. Na
tuurlijk, dat zegt alleen de dokter. Ik weet
daarvan niets af, maar wel weet ik dat ik
nooit in mijn leven zoo'n geestelijke verbe
tering bij iemand heb waargenomen, als ik
in den laatsten tijd bij Bibbs heb opge
merkt. Ik geloof, dat u hem veel onder
houdender zult vinden, dan hij placht te
"wezen. U zult zich dat misschien moeilijk
kunnen voorstellen na de manier, waarop
hij hier zoo hals-over-kop dien dag binnen
kwam, om u te vragen met hem voor het
altaar te staan, maar, volgens dokter Gur-
ney, zit U hem zoo hoog
Mary sprong op. „Mr. Sheridan!"
Hij zuchtte diep. „Daar! Ik merkte wel,
dat u boos werdt. Ik wou niet -
„Neenl Neen! Neen!" riep zij. „Maar ik
begrijp nieten u zeker ook niet. Wat
verlangt u van mij V'
Hij zuchtte weer, maar ditmaal van ver
lichting. „Wel, wel." zei hij. „U heeft ge
lijk'. Het zal gemakkelijker zijn ronduit të
spreken. Ik hoopte, dat u dien jongen, eens
weer bij u wilde laten komen, zóodat hij u
'eens weerzag? Zou dat niet gaan?
„U begrijpt het niet. Zij klemde haar
'riandën met een smarttlijk gebaar ineen.
„Ja wij moeten ronduit spreken. Bibbs
hoorde, dat ik geprobeerd had uw oudsten
zoon in te palmen, omdat ik arm was, en
daarom kwam Bibbs mij vragen met hem te
trouwen hij was met mij begaan. En ik
kan hem niet meer zien!" riep zij bedroefd
uit ik kan hem niet meer zien!"
Sheridan schraapte verlegen zijn keel.
bedoelt, Wijl hij dat van u dacht."
„Neen! Neen! Wat hij dacht was waar!'-'-
„Wel u bedoelt, hij was zoo ver u
u bedoelt hij was zoo van u vervuld." Do
woorden klonken onbegrijpelijk, onbehol
pen, uit Sheridan's mond; hij scheen zelfs
in twijfel of hij ze wel zou uitspreken, doch
na een benauwende pauze herhaalde hij zo
dapper„U bedoelt, dat hij te zeer van u
vervuld was, om hem om u heen te kunnen
hebben
„NeenHij was met mij begaan. Hij stelde
veel belang in mijhij hield veel van mij
en hij respecteerde mij te veelHij hield
op de edelste manier van mij, als u wil, en
hij zou alles ter wereld voor mij gedaan
hebben, evenals ik voor hem, zooals hij wel
van mij wist. Het was heerlijk, mr. Sheri
dan," zei ze. „Maar het ellendige en
slechte, dat iemand heeft gedaan, schijnt
altijd terug te komen het wacht cr op
je neer te trekken, als jo het gelukkigst
bent. Bibbs vond uit, wat' ik had gedaan,
begrijpt u, cn hij was in het geheel niet ver
liefd op mij."
„Was hij' clat niet Wel, mij dunkt, dat
hij alles opgaf, wat hij wenschte te doen
het was wel dwaas tuig, maar hij stelde er
zich toch zooveel 'van voor hij wierp het
onmiddellijk weg en kwam terstond bij mij
om de betrekking te aanvaarden, wat hij
had gezworen nooit te zullen doen en dat
alles voor u. En ik zou zeggen, als een man
zoo iets doet, hij heel v°el om het meisje
moet geven, voor wie hij dat doet! U zegt,
dat hij het sléchts deed, omdat hij met u
was begaan, maar laat mij zeggen, dat u
het eenige meisje ri, met wio hij zoo zou
kunnen begaan~wezenJa, miss I"
„Neen 1 Neenzei ze. „Bibbs is niet als
andere mannen hij zou voor iedereen
alles doen."
Shericlon grijnsde. „Misschien tegenwoor
dig niet zooveel als u denkt,zei hij. „Bij
voorbeeld, ik verdenk hem er van, dat hij
niet gelooft aan „gevoel van zaken." Maar
dat is hier niet op zijn plaats. Wat hij
wenschte, was, eenvoudig en ronduit ge
zegd, dat u met hem zou trouwen. Ik was
bang, dat zijn groote belangstelling in u,
u een weerzin van hem had doen krijgen,
zooals dat soms gebeurt. Maar uit hetgeen
u zegt maak ik op, dat dat de moeilijkheid
niet is."- Hij hoesttto en zijn stem beefde
een weinig. „Nu, miss Vertrees, ik hoef het
u niet Ce zeggen, want u ziet alles zelf klaar
genoeg ik .weet, dat het niet op mijn weg
lag op deze wijze bij u te komen, maar ik
heb Bibbs moeten dwingen mijn zin tc doen.
in plaats van zijn eigen ik moest dat
doen ter wille van mijn zaak en ook om
zijnentwil en mij dunkt, u moet eenigs-
zins begrijpen hoe het hem aan liet hart
ging alles op te geven. Maar hij heeft heb
flink gedaan. Hij is er niet lauw of kren
terig meo begonnen, hij heeft er zich geheel
aan gegeven. Hij is er echter niet met ge
heel zijn hart bijmen kan zien, dat hij zijn
tanden op elkaar heeft geklemd, en, on
danks de onaangenaamheden, dapper
voortschrijdt. Bedenk ook maar eens, dat
hij niets heeft, waarvoor hij werkt. En het
schijnt mij toe, dat het hem uw vriendschap
heeft gekost. en dat geloof ik, eerlijk ge
zegd, grieft hem het meest. Nu, u zei, we
moesten openhartig spreken. Waarom kan
u hem niet laten terugkamen
Zij bedekte wanhopig haar gezicht! met
haar handen. „Ik kan niet." Hij stond ver
slagen op en zag er ook zoo uit.
„Wel, ik wil u niet pressen," zei hij
vriendelijk.
Zij gaf nu aan haar gemoed lucht en haar
handen latende vallen, liet zij hem haar
gezicht zien. „AchHij was alleen maar
met mij begaan!"
Hij keek haar aandachtig aan. Mary was
trotsch, maar ook noodlottig oprecht, cn
dat bracht nu de waarheid omtrent haar
aan het licht zij was wanhopig. Dat was
zoo duidelijk, dat zelfs Sheridan het zag,
verrast en verbaasd. En van af dat oogen
blik had er een verandering met hem
plaats; zijn somberheid verdween, hij werd
stralend.
„Zeg het niet, zeg h-'t niet!" riep zij.
„U moet het niet'
„Ik zal het hem niét vertellen,-' zei She
ridan, reeds bij do deur staande. „Ik zal
niemand iots vertellen."
HOOFDSTUK XXXIII.
Er hing dien namiddag een. zïvare rnist,
een mist van rook, het dichtst in het hei
ligdom van den tempel. De menschen lie
pen er in heen en weer, bedrijvig en vuil,
terwijl zij op Kun uiterlijk en binnen in hen
de laag verdikten van koolteer, asphalt,
zwavelzuur, vitriool en de andere bekende
dingen, die de mannen gaarne inademep
en op him huid en kleuren wenschen, als
ook op hun vrouwen, hun babies en uitver
korenen. De groei der stad was zichtbaar
in den rook. het lawaai en de druTcte. Ër
was meer rook dan er dien Februaridag een
jaar geleden was geweest; er was meer ru
moer en de menigte was meer compact -j-
en toch vlugger desondanks. De dienst
doende politieman had een moeilijken tijd,
want de menschen waren eigenzinnig zij
hadden enkele gewoonten behouden uit den
ouden tijd, toen de stad cr nog een week
markt op nahield, en staken de straat over
zooals zij verkozen, op allo mogelijke pun
ten, wat hen niet alleen veelvoudiger den
dood kostte dan wanneer zij zich hielden
aan de daarvoor bestemde kruispunten,
maar ook de motorlui, de chauffeurs en de
voerlui in een aanhoudenden toestand hiel'
den van tot vloeken zeer geneigde zenuw
achtigheid. Dc politie-agen ton leidden een
leven vol kwellingzij zeiven werden ge
dood, zooals vanzelf sprak op zekere porio;
dieke tijdstippen, maar hun voornaamste
verdriet was, dat zij den stadgenooten niet
aan het! verstand konden brengen, dat bet
werkelijk gevaarlijk was om door hun stad
te loopen. Dit was vreemd, want er waren
waarschijnlijk geen burgers, die, na e enige®
tijd gewoond te hebben, niet persoonlijk
iemand hadden gekend, die dood of ga-
kwetst was bij een or..-. l irr.-and, dis.
bij ongeluk: anderen had gedoe 1 of
kwetst. Én toch was het misschien niotj
vreemd, als men in aanmerking neemt li00'
ieders gelaat sprak van een diep in-g®-
dachtën-wezen men kan zich niet cph0"-"
den to denken aan vuil en ge va;'.
Mary was niet dikwijls in de bnmemjijiy
en had nooit vóór dien namiddag een ons0-
luk bijgewoond.
(Wordt vervolgd).
