BUITENLAND.
II BIÜTENL. WEEKOVERZICHT.
"Wanneer men ziet, lioe de toonaange-
iVers in het Europeesche politieke concert
voor een groot deel met vacantie zijn, dan
zo'u men niet zeggen, dat Europa bijkans
weer een crisis doorleeft. En toch is het
zoo. Terwijl Lloyd George Engeland s pre
mier in de Zwitsersehe bergen vertoeft,
waar Simons, Duitschland's minister van
buitenT. zaken ook verblijft, zoodat mfen
beide politici reeds een „toevallig" rendez
vous toedicht, terwijl Millerand, Frank-
rijk's minister-president al redevoerend het
verwoeste gebied doorreist, toont het al
gemeen aanzien van ons oude werelddeel
een beeld van de grootst mogelijk© verwar
ring, waaruit als het ware alles geboren
kan worden. De spanning, ontstaan door
Frankrijks verrassing, bestaande uit de er
kenning van generaal Wrangel"s bestuur
over het gedeelte- van Zuid-Rusland, dat
hij bezet heeft, was oogenschïjnlijk spoedig
opgelost ten gevolge van een terugkrabbe
len van Marianne. Weliswaar werd de er
kenning niet teniet gedaan, hoe zou dat
ook mogelijk zijn zonder zich onsterfelijk te
blameeren, maar Marianne gaf toch zoo
veel te kennen als dat de erkenning geen
materieele hulp of iets van dien aard in
zich sloot, m. a. w. een waardeloos iets be-
teekende. Daarmee had voor het groote
publiek deze geschiedenis afgedaan, temeer
waar Moskou wel zoo genadig was, direct te
.verklaren, dat het zijn vredesvoorwaarden
aan Polen ongewijzigd liet. Maar afgedaan
is, ook al beteekent de erkenning dan op
zichzelf ook feitelijk niets meer, de zaak
evenwel niet. Gedemonstreerd is er door de
oneenigheid tusschen Frankrijk en Enge
land ten aanzien van de politiek, ten op
zichte van Rusland te volgen, zooals die
ook verder, alle betuigingen van samen
gaan en meêr dergelijke frases ten spijt,
bestaat en de constellatie van Europa
'dreigt te beïnvloeden.
Frankrijk heeft steeds alle krachten in
gespannen om Duilschland te verkleinen
en klein te houden. Het liefst zou het in
het Westen gewild hebben een Rijnstaat
als buffer tusschen zich en het Duitsche
rijk. maar het achter de coulissen werken
in die richting openlijk ging het niet,
waar de bondgenooten er niets voor voel
den had geen resultaat. Ware het ge
gaan, Frankrijk zou Denemarken gaarne
in 't bezit gesteld hebben van de 2e Slees-
wijkscho zone, al was die op en top
Duitscb, gelijk bij het referendum bleek.
Evenzoo zou Frankrijk Polen zoo sterk
mogelijk willen maken als een soort
Fransch bolwerk in 't Oosten tegen Rus
land en Duitschland beide.
1 A double usage, zouden we geneigd zijn
te zeggen: En tevens als een schotje tusschen
beide genoemde gevallen grootheden, het
geen toch èn Rusland èn Duitschland zijn.
Het heeft door zijn beslist weigerende po-
Etiek W3fc betreft het weder opnemen van
Rusland in het wereldverkeer een poli
tiek, waarmee het, zij het met tegenzin, de
bondgenooten op sleeptouw nam echter
Rusland en Duitschland formeel tot elkaar
gedreven en het is waarachtig- Marianne's
Schuld niet, wanneer door. andere omstan-
tchgheden deze beiden elkaar nog niet ge
bonden hebben. Althans nog niet in eenig
bondgenootschap, 't zij dan politiek of econo
misch. Weliswaar hebben allerlei geruchten
lover geheime verdragen tusschen beide de
ronde gedaan, maar, nog geen schijn van
bewijs is bijgebracht. Wat niet is, kan ech
ter komen, dat vergete rnen niet. En gezien
'de stemming in Duitschland, zou het wel
eens hard dia richting thans uit kunnen
gaan. 'b Is bepaald wonderbaar, zooals Frank-
rjjlc heb klaar heeft gespeeld, alles, wat
'Duitscb zich noemt, tegen- zich in het harnas
te jagen met een ingekankerde haat en het
'Duitschdom te doen wenschen naar" een re
vanche. Tijdens den oorlog was daarvan in
Duitschland zoo goed ais geein sprake, had
men zelfs medelijden met Frankrijk de
gevangenen ondervonden dén terugslag,
'daarvan Het „Gott strafe England" en
de afkeer van de „luizendragers", met welke
fraaie benaming de Russen werden aange
duid, hebben plaats gemaakt voor de alge-
meene zucht naar het verwezenlijken van
het: .,Wir wollen Frankreich siegreich sohla-
gen", gelijk reeds in Opper-Silezië den Fran-
Echen bezettingstroepen in de ooren klonk.
Eairmee hebben wij den vinger gelegd
op een gebeurtenis, die verre gevolgen heb
ben kan. De drukkende onzekerheids-atmos
feer, waarin Duitschland verkeert ten a'an-
zien van mogelijke pressie om de neutraliteit,
Cis het tot iederen prijs in don Poolsch-Rus-
siscken oorlog wil handhaven, op te geven,
is blijkbaar in dat gebied, waarvan de be-'
stemming nog niet vaststaat, maar dat thans
meer Duitscb is geworden dan ooit, tenge
volge van 'b Poolsche drijven, geschoeid .op
Franschen leest, de bevolking te machtig
geworden en deze heeft uiting gegeven aan
wat haar bezielt, mede tengevolge van on-
noodig Fransch machtsvertoon' bij betoo
gingen voor een strikte neutraliteits-poli-
tiek. Door dit onverstandig optreden der
Sileziërs kreeg Frankrijk een prachtkans
om een mond op te zetten, het had,-recht
van spreken en de Duitsche pers voelde
zich daardoor reeds te minder behagelijk. Voor
het tot spreien is gekomen, heeft Polen, den
grijnzenden afgrond nog nauwelijks ontkomen
en nog niot eens ten volle, door het binnen
rukken van Silczië wijziging in de situatie ge
bracht. Nog staat niet vast of men te doen
heeft met officicele Poolsche troepen dan wel
met Poolsohe benden, maar hoe het zij, bet
vredesverdrag van Versailles is hiermee door
Ptlen geschonden in min of meer ernstige
mate. Een vraag is nu, hoe do Sileziërs zuilen
ageeren op deze Poolsche invasie, die voor do
a.s. stemming wel' eens beslissend kan zijn
in voor Polen negatieven zin. Een algemeene
staking? Zelfs zonder naar do andere Duitsche
steenkool gebieden over te slaan, waar het ove
rigens ook gist, zou Duitschland dan wel eens
gedwongen kunnen worden om de steenkool-
leverantie, te Spa vastgesteld, niet -tfa to komen.
In welk geval weer bezetting van het Roerge
bied dreigt!
Of is soms de bonding der arbeiders in de
entente-landen zoo machtig, dat zij eiken nieu
wen oorlog door slaking zullen weten te be-
leWen, evenals zij ten deele een ingrijpen der
entente ten gunste van Polen hebben tegenge
gaan? Het is uiterst lastig om daarop een af
doend antwoord to geven. Men weet, hoe voor
1914 het proletariaat al droomde door staking
een oorlog onmogelijk te maken en wat bleek er
van? 't Is waar, de positie der arbeiders ia
versterkt, maar in voldoende mate? Kan in een
normaal bestuurd land een aldus lam-slaan
van do regcerrngsmaeht getolereerd worden, is
tevens een vraag, die velen zich voorleggen en
dan zeer uiteenloopond beantwoorden
Zooals gezegd, heeft Polen zich met behulp
derFransohe strategie zonder twijfel heb
ben de Franschen de plannen gemaakt voor
bet bopaald mooi opgezet offensief, miltairement
gesproken, dat door Polen werd ingezet, toen
do nood op bet hoogst was aan den doo-
delijkon rooden greep nog net onttrokken. Mit
knappen Not entronnen, kan bet zeggen. Maar
wat zal nu van den vrede in 'l Oosten komen
en dus van een algomeenen vrede tussdhen Oost
en "West, nu do Polen missohien opnieuw dé
krijgskans zullen willen gaan probeeren, waar
For tuna naar baar zijde is ororgeloopen?
't Is nog alles onzekerheid
Moorden op Japanners.
Wij hebben melding gemaakt van den moord
op do Japanners te Ocihotsk. Hot Japansche ge
zantschap geeft volgend rapport over de ge
beurtenissen te Nicolajefsk, de stad gelegen aan
den Amoer tegenover Sachalin.
„In de maand Augustus 1918 nam de bols
jewistische Jiewegeging toe onder den invloed
van Oostenrijksche en Duitsoho elementen, uit
West-Siherië ontkomen ten gevolge van den
vrede van Brest-Litovsk.
De Japansche regeering deed ter bescherming
van haar onderdanen in September 1918 mari-
netroopen te Nikolajefsk aan wal gaan. Deze
werdon kort daarop versterkt- door twee kom-
pagnieën voetvolk. Dit garnizoen handhaafde,
met behulp van het Russische leger onder be
vel van Roznoff, de orde in do stad.
Na den val van de regeering van admiraal
Koltsjak ontvingen de bolsjcwiki aanzienlijke
versterkingen: zij bezetten de forten van Niko
lajefsk op 20 Januari 1920 en bombardeerden
op 5 Februari het draadloos station van het
Japansche garnizoen. De Japansche autoritei
ten overwogen het zenden van versterkingen,
maar de haven was door ijs ontoegankelijk. Op
21 Februari stelden de bolsjcwiki onderhande
lingen voor een wapenstilstand voor, en dezo
werd 28 Februari onderteekend. De bolsjewis
tische troepen rukten daarop in do stad. Van
af dit oogenblik deed het roode garnizoen met
hulp van Chineescho huurlingen de vroegere
ambtenaren en officieren arresteeren. Op 14
Maart kreeg de opperbevelhebber dor Japan
sche troepen in Siberië van den Russiscbcn le
gerbevelhebber to Khabarovsk bericht van de
heropening van de vijandelijkheden to Nikola
jefsk; maar daar do verbindingen volkomen
waren verbraken, bestond er geen middel nade-
ro inlichtingen tè winnen.
De door de regeering van Tokio naar Niko
lajefsk .gedirigeerde tfoepen kwamen 22 April
aam to Alexandrofsk op het eiland Sachalin.
Door bemiddeling van den Russischen comman
dant Goubanoff verzochten zij aan het hoofd
der bolsjewiki te Nikolajefsk inlichtingen over
het lot der Japansche kolonie Deze antwoord-
do den 24sten dat hij later de namen zou op
geven van de overlevende Japanners. Sedert
dien kwam geen antwoord meer.
In hot begin van Mei gingen de Japanscho
versterkingstroepen in de baai van Castries te
genover Alexandrofsk aan wal Daar zij geen
enkel orgaan aantroffen, waarmede het moge
lijk was in onderhandelingen te treden voor do
repatrieering der Japanscho kolonie, zond de
Japanscho legerbevelhebber eenige vliegtuigen
boven Nikolajefsk, dio verklaringen neerwier
pen, dat de afdeeling gezonden was om do Ja
pansche onderdanen in veiligheid te brengen
en geen enkel agressief doel had, zelfs tegen
over de bolsjewiki. Toen deze laatsten do na
dering der Japansche troepen bemerkten, sta
ken zij do stad in brand, vermoordden de over
gebleven burgers en alle 140 overlevendo Ja
panners in de gevangenis, in den nacht van
24 op 25 Mei en namen'daarop do vlucht. In
zulk een toestand vonden de Japanscho troe
pen onder generaal Tsuno do nog smeulende
stad.
Zij gingen onmiddellijk (8 Juni) tot do ver
volging over via Petrofsk, maar moesten die na
vier dagen opgeven, daar zij ging door een dicht
woud, terwijl do vijand niets dan in do asah ge
legde dórpen achterliet op zijn haastigen vlucht
en nergens voedsel was te bekomen.
Uit ter plaatse ingewonnen inlichtingen bleek
hot volgende. (Hoewel ml. geen .enkele der plm.
700 Japanners aldaar in leven is gebleven, is
het nochtans gelukt met hulp van vreemdelin
gen, dio ooggetuigen waren, van notitie- en dag
boeken en xoerendo inscripties op de muren,
oen deel op to lichten van den sluier, dio over
do gebeurtenissen heeft gehangen.)
Van af begin Maart stelden de bolsjewiki
alle Russische officieren, burgers en soldaten
in staat van arrest; van deze laatsten werden
vele honderden vermoord en in den Amoer ge
worpen. De Japanscho bevelhebber had echter
bij het sluiten van don wapenstilstand tot voor
waarde gesteld dat do witte officieren en sol
daten niet zouden worden gedood, zoodat hot
optreden der bolsjewiki een schending van do
voorwaarden beteekende. Toen do Japansche
commandant krachtig tegen dezo gewelddaden
protesteerde, antwoordden do bolsjewiki met do
sommatie zijn troep to ontwapenen. Op zijn
weigering begon 12 Maart de strijd, die bij
zonder levendig was in het kwartier van het
consulaat, waar do Japanscho troepen waren
samengetrokken. Daar de bolsjewiki ver in de
meerderheid waren, hadden zij met do Japan
scho troepen gemakkelijk spel. Een verschrik
kelijke moordpartij op de Japanners volgde,
waarbij vrouwen en zelfs do kleinsto kinderen
niet verschoond werden. De Japansche consul
Ishida, schoot, toen hij geen kans op ontkoming
zag, met de revolver zijn vrouw en kinderen
dood en doorstak daarop zichzelf; commandant
Mivake volgde zijn voorbeeld.
De Japanners, die na de moordpartij nog
lovend werden aangetroffen, werdon naakt in
do gevangenis geworpen, mishandeld en tot
dwangarbeid gedwongen. Wat verder met hen
gebourdo is boven medegedeeld. Niemand werd
gespaard, behalve een kind en vijftien vrouwen
dio naar andero plaatsen waren ontkomen. En
kele bolsjewiki, die er voor pleitten do gevan
genen in vrijheid lo stellen, werdon voor dit
„pacifisme" met den dood gestraft.
De lijken der Japanners werden in gruwelijk
verminkten toestand teruggevonden, dio der
vrouwen het ergkt. In het geheel zijn ook dui
zenden Russen vermoord gevonden, o.a. de pre
sident van de Zemstwo Shorkonikoff, do vice-
prosident, talrijke studenten van beiderlei kunne
en in het algemeen do intellectueelon en bezit-
tendo klasse. Langzamerhand keeren de Rus-
sisoho vluchtelingen weer terug, maar het ver
schaffen van huisvesting aan soldaten en bur
gers is moeilijk, daar zoowel Nikolajefsk als de
oniliggendo dorpen door do bolsjewiki voor hun
vlucht totaal verbrand en met den grond gelijk
gemaakt werden. De Japansche Generale staf
deed de treurige bewijzen der bolsjewistische
barhaarschheid fotografoeren. De keizer zond
oen zijner adjudanten naar Nikolajefsk voor een
plechtige dienst ter eere van do dooden en ter
schouwing van het tooneel van het drama.
Do deelneming in Japan is volkomen en alge
meen. Het Parlement en' andere instellingen
verleenden geldclijken steun aan de families dor
slachtoffers. 0
INDISCHE BRIEVEN.
(Nadruk verboden).
Het is een genot na een lange t'reïnreiB
in de hitte aangekomen te zijn en de ge
legenheid te krijgen zich wat te verfris-
schen. Dat laatste is hoog noodig. De ho
telgasten, die kalm voor hun kamers zit
ten, kunnen vaak een glimlach niet weer
houden, wanneer zij de verfomfaaide en
vieze kleeren der pas gearriveerde reizi
gers zien. Vooral die komen uit de richting
Soerabaia en vermoedelijk reeds van 6
uren 'a morgens af in den trein waren,
zien er meer dan onooglijk uit. De eens
zoo sohoone witte kleeren zijn door het
grauwe heen naar vuil-zwarte gekomen,
wat nog verergerd wordt, doordat zij ook
niet precies Aroog kunnen genoemd wor
den. Het menschelijk wezen, dat zich er
des morgens vroeg in heeft gestoken, is
den ganschen dag meer dan warm geweest.
Meer behoef ik er niet van te zeggen. Trou
wens, als de heer of de dame straks in de
badkamer gelegenheid krijgt om eens ctn
blik te werpen op het rozeroode, of -et
lichtelijk bruine dan wel het eenigszins
geelgetint huidje, herkent hij of zij zicH
haast niet meer.
Een net gekleedo Inlandeche kellner
(djongos) brengt ons een breede trap op
naar de bovengalerij en wijst ons de kamer
welke wij zullen betrekken. Alles ziet er
eenvoudig, maar zeer proper uit, en wat
meer zegt de luierstoel voor het rntiic
noodt om eens makkelijk te gaan zitten,
Minta thé 1 (Breng wat thee).
Dat is wel het eerste, wat men hebhen
wil. Gewoonlijk wordt er nog bijgevoegd:
Bawa djoega ajer ys (Breng ook ijswa-
ter).
Het duurt niet lang of de bedieade komt
terug met een presenteerblad, waar ip
trekpot, suikerpot, melkkan en kopje meti
schoteltje. Ook een glas water, waarin'
een heldor stukje ijs. Overheerlijk.
Hiermedo komt men weer wat tot zich
zelf en dan gaat men aan het werk om
weer als een normaal en zindelijv mengch
voor den dag te kunnen komen. Dé koffer
wordt geopend, en een schoon stol onder-
kleeren, benevens een schoon wit kostuum
wordt voor den dag'gehaald, benevens een
slaapbroek en kabaja. Met dit laafste en
met handdoek en zeep wordt dan do tocht
naar beneden weer ondernomen. Daar be
vinden zich naast elkander verscheidene
gerieflijke badkamers. De vuile kleeren
zijn spoedig uit en een emmer heerlijk
water is over het lichaam uitgestort. De
zeep moet dan dienst doen, waarna een
tiental emmers water het lichaam verder
van ongerechtigheden zuivert. Mandiën
noemt men dat. Nog even een douche en
men is vr.:v klaar. Na een goéd kwartier
komt men geheel verfrlscht en in schoono
kleeren t evoorschijn. De „djongos" wordt
geroepen en deze brengt dc vuile kleeren
wel boven en hangt ze achter de kamer te
drogen.
Wie zoo een heerlijk bad genomen heefï
het water te Bandoeng is zeer koud -
voelt de treinvermoeléhis haast niet meer
en .de meeste reizigers gaan dan ook nog
even uit. Vlak bij het hotel is de sociëteit
en een paar huizen verder is het restau
rant Vogelpoel, waar eenigo jaren geleden
een Weensche familie, vader, moecfer,
zoons en dochters, uitstekende muziek liet
hooren.
Hier- wordt "een glas ijskoud bier of whis-
kysoda dan wel limonade gedronken. Lief
hebbers van ijskoude „American drinks"
kunnen opk hun hart ophalen. Zoö'n sherry
cobler bijv. smaakt uitstekend. Dames gaan
zich te buiten aan „ijs préparé".
Nog een bittertje (paitje) en het is t(jd
het hotel weer op te zoeken Wie goeda
ooren heeft, vernam reeds in de verte het
slaan op den gong, teelten dat de avond
maaltijd gereed fs. De dinerzaal in Hotel
Homan is keurig ingericht. De lambrizee-
ring bestaat uit antiek gesneden hout, de
zoldering ia iraai bewerkt e': uit tal van
kleine electrische lampjes daalt een helde?
zacht licht neer, terwijl ook elk tafeltje vap
een lampje voorzien is.
Het diner is goed, de bediening vlug, cq
liefhebbers van een lekker glas wijn kun
nen hun hart ophalen aan uitstekend Bor
deaux-; Rijn-, Moezel-, Bourgogne en
Champagnewijnen. De kelder is best voor
zien en wie buiten den gewonen tafelwijn,-
enz. liever Roederpr, Pommard, Volney of
Hocheimer, enz. heeft, ziet zijn wenschen
I gauw vervuld. Het diner bestaat gewoon-
lijk uit soep, croquetten of rizolles, twee
I vleezen met groenten en aardappelen, pud
ding of taart en vruchten. Daarna nog een'
kop uitstekende koffie.
J Wanneer het diner is afgeloopen, heeft
j de klok al tien geslagen. De vermoeide rei-
I zigers Bleken zich in nachttoilet en gaan;
nog een oogenblik in do galerij voor hun
kamer zitten. Heeft men bekenden aange
troffen, en dat gebeurt vaak, want wié
in Indië veel reist, heeft nagenoeg overal
l wel kennissen dan wordt er nog een
uurtje geboomd over oude Jan tn jonge;
Jan. De blijde lach schatert soms door do;
I galerijen tot eindelijk het rustuur heeft ge-
slagen.
Wel te rusten, Sobat! (Vriend). Ik ga
achter de Klamboe (bedgordijnen).
Het is dan zoo heerlijk rusten na een
vermoeienden dag en nu in een heel koel
klimaat. En dat is zoo koel, dat men al
heel gauw doet, waar men elders niet aan
denkt. Men trekt n.i. een deken over zich
heen.
Gewoonlijk vindt men op geen Indisch
bed zoo'n meubelstukdoch in Bandoeng
wel, want daar is het noodig.
Zonder dekens slapen 'I
Zeker, mevrouw I
In Indië slaapt men nieL in bed, maa?
o p bed en een deken is er gewoonlijk niet.
Wel vindt men er iets andere, n.I. een
lange rol (een beenkussen). Dat instrument
heet g o e 1 i n g. Als ge op uw rechterzij
gaat liggen, strekt ge het rechterbeen
langs dien goeling uit en het linkerbeen
slaat go er over heen en zoo valt ge in'
slaap. In het begin voelt het wat vreemd
aan, zoo de beenen wijd vaneen te hebben.
Spoedig leert ge waardeeren, waarom wei
in hef warme Indië zoo doen en als go la
ter, na jaren, naar Eurcpa terugkeert*
zult ge het nog veel ongezelliger en onge
makkelijker vinden geen „goeling" bij u te
Menigeen neemt bij zijn vertek naar Euro
pa dan ook zoo'n ding mee.
Nu nog even een raad en dan laat ik d
rustig slapen.
Wanneer go in bed zult gaan, ziet ge,
dat de klamboe reeds goed gesloten is en
van onderen zelfs bij den matras (bultzak)
ingestopt. Wees nu verstandig althans
wanneer go in de laagvlakten zijt on ga
met snelheid in bed, sluit onmiddellijk dé
klamboe weer. Daar hoort eenige handig
heid toe. Bezit ge die niet, dan 1. ott de be
diende 's avonds met zijn kipassen (mus
kieten uit het bed verjagen), vergeefscfi
werk gedaan en slaapt ge zeer onrustig.
Voorzichtig dus, handig en vlug.
En nu slaap lekker 1
Assen. v. W.-
VRAGENRUBRIEK.
II. de R., te L', ci Een dagmeisje heefï
recht op kostgeld.
Anonymus. -Om belasting to moeten fe
talen, is geen bepaalde leeftijd irereisolrt}
ook minderjarigen kunnen belastingplichtig
zijn-
H. de R-, te L. - Zie voor Uw tweedö
.vraag bovenstaand antwoord*
J. B., "te L. Hot is verholden bij gö"
meentcverordening. '|j
te zeggen, maar zijn tong scheen nu be
hekst. Hij was gekomen met hc-t plan om
Bibbs van Mary's brief t'e vertellen en tot
zijn eigen ergernis en verwondering was
hot hem onmogelijk iets anders te doen dan
te schelden als een ezelsdrijver. „Je moet
daar met bet voornemen komen, om meer
te wezen dan de hardst werkende man, die
onder je staat-, of anders zal je het met
mij te kwaad krijgen, dat zeg ik je. De
manier om vooruit te komen en je moet
dat maar in je boeken opschrijven is
om tienmaal meer werk te doen dan de
1-ardsto werker die voor je werkt. Maar je
weet nog niet wat werken is. Alles, wat jé
ooit hebt gedaan, was maar te slaan en
een machine to vullen, die een kind zdu
kunnen bedienen en om thuis te komen,
oen bad te nemen en bezoeken af to leg
gen Ik zeg je, dat je nu voor een heel
ander werk staat, en ah jij je kost waard)
bent en tot dusver heb je daar nooit
ccnig bewijs van gegeven nooit eenig
te eken, dat zoo uitstak, dat iemand er
zijn hoofd tegen stiet en er notitie van
nemen moest. Wel, ik wou zeggen, hier op
dezo plaats en nu en jij moet maar
luisteren,omdat ik wensch te zeggen, juist
wat ik zeg Ik zeg
Hij werd langdradig, want hij kon geen
goed einde vinden. Zijn mond hing open
en zijn brein was hopeloos leeg.
Bibbs keek geduldig op een oude,
oude blik. „Ja,vader, ik luister."
„Dat is alles", zei Sheridan met zwaar
gefronste wenkbrauwen. „Dat is alles, wat
ik had te zeggen, en je moot maar zien het
te onthouden."
Hij schudde zijn hoofd waarschuwend en
ging heen, waarbij hij do deur met veel
lawaai achter zich sloot. Geen geluid van
langer vlak bij do deur staan. Toen draaide
hij plotseling de kruk om en toonde zijn
zoon een voorhoofd, waarop het zweet, pa
relde.
„Hoor eens," zei hij. „Dat meisje hier
over heeft Jim een brief geschreven".
„Dat weet ik", zei Bibbs. „Zij heeft het
mij verteld."
„Wel, ik zou zeggen, dat jij het je niet
behoeft aan te trekken." De deur werd
onder het spreken weer dicht getrokken,
maar het eind van den zin was toch ver
staanbaar „als je weet, dab zij Jim
evenmin heeft willen hebben."
En hij ging zwaar klotsend naar beneden
om zijn vrouw to zeggen, dat zij niet lan
ger moest kniezen en hem niet! langer mot
dergelijke malle boodschappen -moest pla
gen. Zij was op het punt te vragen wat
Bibbs had gezegd maar bij eenig .naden
ken kwam zij tot- het besluit in 't geheel
niets te zeggen. Zij-mompelde slechts iets
tot toestemming en er werd voor he>t ver
dere van dien namiddag van alle monde
linge gedaehtenwisseling tusschen hen af
gezien.
Bibbs en zijn,vader waren reeds de deur
uit, toen mrs. Sheridan den volgenden mor
gen wakker werd, en het werd een naar
geestige dag voor haar. Zij miste Edith
zeer en moest er steeds aan denken hoe
het wel in de Sheridan Building gaan zou.
Zij voelde, dat alles afhing van de wijze,
waarop Bibbs aanpakte, c-n toen haar man
's avonds thuis kwam, nam zij de eerste
gelegenheid waar, om hem te vragen hoe
alles was gegaan. Hij was niet mededeel
zaam. Hoo kon iemand oordeolen naar den
eersten dag? Hij had dikwijls gezien, dat
in het eerst alles heel goed ging, maar er
later niet op te pochen viel. Vrijwel ieder
een kon dé eerste paar dagen wel een goed
vertoon maken. Zij hadden een groot kar
wei voor zich. De werkkracht zooals zij
was Bibbs -j- moest geheel gedresseerd
wok-den om het werk te kunnen doen, dat
Roscoo Bad gedaan, en dan moest hij op
zijn minst Jim's positie als opzichter bij
de Realty Company innemen. Hij zei haar,
dat zij hem over een maand maar eens
weer moest vragen.
Maar onder den maaltijd maakte zij uit
ocnige losse opmerkingen van Sheridan op,
dat hij en Bibbs samen in het kleine res
taurant hadden geluncht, waar Sheridan
en Jim gewoonlijk de lunch gebruikten, en
zij beschcmwde, dat als een goed teeken.
Bibbs ging naar zijn kamer zoodra zij van
tafel waren opgestaan en haar man zei
nooit veel na het lezen der courant.
Zij Volgde met belangstelling Bibbs vor
deringen als zakenman, ofschoon .zij die
slechts onvolkomen kon opmaken uit zijn
opmerkingen en die van zijn vader aan den
maaltijd des avonds. Gewoonlijk was Bibbs
stil, behalve, wanneer het woord direct tot
hem werd gericht, maar den eersten avond
van de derde week van zijn nieuwe loop
baan gaf hij zijn meening te kennen om
trent iets, dat waarschijnlijk het onderwerp
was geweest .van een voorafgaande bespre
king.
„Ik zou u gaarne doen begrijpen, wat ik
bedbelde met die pakhuizen, vader", zei hij,
-toen Jackson zijn kop koffie voor hem neer
zette. „Abercromhie was het mot mij eens,
maar u wou niet luister-en."
„Jo kunt praten, als je dat verkiest, en
ik zal luisteren", antwoordde Sheridan,
„maar je kunt mij niet bewijzen, dat Jim
zich ooit met prulwerk zou hebben opge
houden. Het dak stortte in, omdat het
geen tijd had gehad hecht te worden, en ten
gevolge van dé weersomstandigheden. Ik
werisoh," dat heb juist op dezelfde manier
gebouwd wordt als Jim het heeft ontwor
pen."
„Dat kan u niet krijgen", zei Bibbs.
„Dat gaat niet, want Jira rekende er bij
het maken van zijn ontwerp op, dat het
gebouw zou willen staan,en dat wil het
niet. Het andere het gebouw, dat- niot
is ingestort zit zoo vol scheuren, dat we
bet niet voor bergplaats hebben durven
gebruiken. Het is niet tegen veel gewicht,
bestand Er zit niets anders opdan de
beide gebouwen zoo spoedig mogelijk om
ver 'te halen en zo opnieuw op te bouwen.
Baksteen is op den duur voor dat type
het beste en goedkoopste.'
Sheridan keek sarcastisch. „Mooi!" Wat
moeten we dan als pakhuizen gebruiken,
terwijl we er op wachten, dat die paar
baksteenen op elkaar gelegd worden?"
„Huren", zei Bibbs onmiddellijk. „We"
zullen geld verliezen, als we niet huren.
Er is reeds zoo lang op gewacht, dat u uw
aandacht zou bepalen bij die pakhuis'zaak,
nadat het dak is ingestort-. U weet niet
wat een massa goed daar ginds op onzen
naam ligt opgestapeld. We zouden toch
moeten huren, als we dio gevaarlijke dingen,
oplapten, en het gebouw van de Krivitch
Manufacturing Company, juist aan den
overkant der straat, staat leeg. Ik vroeg
daarop vanmorgen do voorkeur voor ons."
Sheridan trok een zeer eigenaardig ge
zicht. „Wel, wel 1" zei hij scherp. „Heb je
dat gedaan zonder mij te raadplegen?"
„Het kosbte niets", zei Bibbs. „Die voor
keur is slechts geldig tot morgenmiddag
twee uur. Ik maakte mij sterk u vóór dien
tijd t!o overtuigen."
„O zoo, deedt jij dat?" Sheridan's toon
was spottend. „Maar veronderstel eens,
dat je me niet kunt overtuigen."
„Dat kan ik wel en zal het ook doen",
zei Bibbs bedaard. „Ik geloof niet-, dat n
weet in welk een toestand de gebouwen
verkeer en, die u wenscht op te lappen.'1
„Nu, kijk eens," zei Sheridan met lang-
zamen nadruk. „Neem eens aan, dat is
mijn zinnen hierop had gezet. Jim -dacht,
dat zij zouden blijven staan, en neem aan,
cilit het nu eens wel een soort van g<>
voelszaak was bij mij om to bewijzen, dat hij
gelijk had."
Bibbs keek hem medelijdend aan. „Het
spijt mij als het! een gevoelszaak voor u is,
vader," zei hij. „Maar of hot dat ie "f
niet, kan geen verschil maken. Andere men-
schen zouden een ongeluk krijgen, als u
dat systeem vertrouwde, en dat gaat toch
niet. En als u een monument voor Jim
.wenscht, dan wenscht u er tooh een, dat
staan blijft. Bovendien geloof ik niet,, da*
u in dit geval redelijkerwijze gevoel kunt
verdedigen."
„O, geloof je dat niet?"
„Neen, maar het spijt mij, dat u mij
niet heeft! verteld, dat uw gevoel er m#
gemoeid was."
Sheridan was getroffen door den toon
van zijn zoon. „Waarom spijt' het
vroeg hij nieuwsgierig.
„Omdat ik den bouwinspectcur vanmid
dag daar boven heb gehad", zei Bibbs, „e®
hem die beide gebouwen heb laten afkeir
ren."
(Wordt vervolgd)*
