Wo. 18461
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 8 Mei
tweede Blad. Anno 1920.
Do Minister van Onderwijs, de lieer DE VIS
SER, betoogt, dat niet to overzien is hoo bet
zal gaan in de toekomst met bet borhalingson-
derwijs, omdat een deel van do schooljeugd zal
gaan naar bet 7de leerjaar en oen ander deel
naar het Nijverheidsonderwijs. Inlussohen is spr.
teruggedeinsd voor afschaffing van het horha-
lingsonderwijs; echter heeft spr. die gereorgani
seerd als vervolgonderwijs. Tot nu toe is het
herhalingsonderwijs een volkomen mislukking
geweest. Spr. beeft nu maatregelen genomen lot
verbetering van het vakonderwijs bij bet ver-
i olgondorwijs.
Hot amendement-Ossondorp brengt oen geheel
nieuw stelsel met vervolgonderwijs in dagscho
len. Maar dat kan alleen praclisch nut hebben,
wanneer de leerverplichting er onmiddellijk aan
verbonden is. In ieder dorp moeien dan boven
dien nieuwe gebouwen komen voor deze dag
scholen. Spr. vraagt hot amondomcnt-Osscndorp
te verwerpen.
Wat bot amendcment-Otto betreft ,dat is spr.
sympathiek, en bij is bereid dat over te nemen.
Ook is spr. bereid tot een redactiewijziging
waardoor bet huisonderwijs evenzeer in het Re-
geeringsartikel wordt genoemd.
De heer KETELAAR (V.-D.) dient een sub
amendement in, om uit hot amendement-Olto to
laten vervallen do limiet van G leerlingen, zoo
dat de gemoente verplicht zal zijn vervolgonder
wijs dn te richten ook al zijn er minder dan 6
leerlingen.
De MINISTER "maakt hiertegen nadrukkelijk
bezwaar, waarna do lieer KETELAAR (V.-D
zijn amendement intrekt.
Do MINISTER neemt nu hot amendemeut-
Otto over.
13ij de verdere besprekingen noemt de MI
NISTER een amendement der Commissio van
Rapporteurs over, verdedigd door den heer VAN
DER MOLEN (A.-R.), waardoor ook voor het
buitengewoon onderwijs vorvolg-ondorwijs mo
gelijk wordt.
Het amendement-Ossondorp (vervolgonderwijs
in dagscholen) wordt met 47 tegen 16 stemmen
verworpen.
Hot amendemont-Osscndorp (verpliohting voor
do ouders tot opgave hunner kinderen voor her
halingsonderwijs) wordt met 47 tegen 16 stem
men verworpen.
Artikel 17 wordt z. h. st. aangenomen,
behoudens 'de 4de alinea, welks b(j art. 21
aata 'de orde is.
De VOORZITTER dringt er op aan tus-
scheötrjds geen amendementen in te dienen,
omdat men dan niet vordert met de behan
deling Van het ontwerp. Spr. stelt yoor
den spreektijd in het vervolg op 10 minu
ten te stellen, behoudens uitzorfdériny.
Aldus wordt besloten.
Artikel 8 wordt aangehouden tot Dins
dag a.s.
Artfc. 19» en 20 worden z. h. at. aange
nomen.
Aa'n 'de orde is art. 21 i. z. de regeling
van de schooltijden, de vacanties, het leer
plan. de verdeeling der school in klassen,
enz.; hetgeen geschieden zal door het
hoofd der school, Oa bespreking met de
c-'ndérwcz2r3 onder goedkeuring van B. en
W., die den inspecteur hooren.
Geldt de regeling voor verschillende
scholen, dan zal nader worden bepaald hoe
zij wordt vastgesteld.
De heer OSSENDORP (S. D. A. P.) ver
dedigt een amendement, om da regeling
te doen geschieden door bet geheeld per
soneel in een schoolvergadering, onder goed
keuring van B. en W.
Spr. betoogt, dat de plaats ei de ontwik
keling Van den onderwijzer hem recht g;ven
op wettelijke medezeggenschap. Daarvoor
wetascht spr. invoering van de verplichte
schoolvergaderingen. Spr. acht het onduld
baar, aan de onderwijzers geen medezeg
genschap te gaven.
De heer KETELAAR (V.-D.) verdedigt
een amendement, oni verplichts schoolver
gaderingen vast te stellen, dia nagelende
bevoegdheid krijgön. Een der iaden /an het
personeel wordt lot voorzitter gekozen. B.
eta W. keuren de verschillende regelingen
goed. Ztfn in één gemeente meer scholen
van dezelfde soort, dan geschiedt de vast
stelling Van een en ander door een verga
dering van (afgevaardigden der verschillen
de schoieta, waartoe verschillende autori
teiten én ook 'de leden der ouder-commissie
toegang hebben.
Ook spr. betoogt, dat naar zijn overtui
ging de gang van zaken in een school beter
zou zijn, wanneer, ook de onderwijasrs me
dezeggenschap hadden.
De heer. OTTO (U. L.) verdedigt een amen
dement, om de regeling van de school trjd en,
vacanties en klassen te doen plaats hebben
door B. eta W., in overeenstemming met
den inspecteur, terwijl wat bet leerplan,
do lesurën en de leermiddelen betreft, het
hoofd der school bij B. en W. een voorstel
Scdient, na bespreking met de gezamenlijke
onderwijzers.
Spr. meent, dat de kwestie,-door de vo
rige sprekers behandeld, de leiding der
sahool betreffende, hier niet ter zake doet.
Het Regeeeringsartikel sanctionneert de
medezeggenschap der school en regelt de
vasteiling door B. en W.
Een tweede amendement-Otto schrijft
voor, dat ik elk schoollokaal de rooster
van lesuren moet worden opgehangen.
De heer ZIJLSTRA (R.-R.) verdedigt
een amendement om uit het tweede lid
van het artikel te schrappen de woorden,
dat het leerplan wordt vastgesteld, opdat
een voldoend en regelmatig voortschrij
dend onderwijs in die leervakken worde
verkregen.
De heer VAN WIJNBERGEN (R.-K.)
bestrijdt bet betoog van den heer Ossen-
dorp, wiens stelsel hij als een aanranding
van het gezag beschouwt.
De heer VAN DER MOLEN (A.-R.) be
strijdt de amendementen-Ossendorp en
Ketelaar op gelijke gronden.
De heer DE SAVORNIN LOHMAN
(C.-H.) zegt, dat het hoofd zijn bevoegd
heid niet ontleent aan zijn bekwaamheid,
maar aan de wethij wordt bij de wet
als zoodanig aangesteld. Spr. is tegen allo
amendementen.
De beer GERHARD (S. D. A. P.) Re-
tuigt instemming met de mogelijkheid tot
afwijking van het leerplan, volgens het
nieuwe vierde lid van art .21.
De heer VAN RAVESTEIJU (Comm.
P.) is het eens met de strekking van de
amendementen-Ossendorp en Ketelaar.
Do benoeming van- schoolhoofd wekt bo
vendien een verkeerden indruk. Spr. zou
het boter vinden als men van directeur
sprak.
Dc heer BULTEN (R.-K.) bestrijdt de
amendementen.
De MINISTER is het met den r Olto
eens, dat het principieele debat, bij dit
artikel niét thuis behoorde. Dit nieuwe
artikel wijkt in twee opzichten af van de
bestaande regeling. Daarbij worden de
onderwijzers genegeerd, terwijl thans het
hoofd zal ontwerpen na samenspreking
mot de onderwijzers. Voorts zullen B. en
W. voortaan het leerplan vaststellen.
Daarentegen willen de voorstanders der
amendementen-Ossendorp en Ketelaar,
dat het hoofd niet meer genoemd wordt.
Er zal dan geen schoolhoofd meer zijn.
Dus ligt in dezo amendementen de ge
dachte, dat er geen hooFd meer bestaat in
de school, en dat acht spreker verkeerd.
Hij meent, dat men niet zoover moet
gaan. Door aanneming der amendemen
ten zou men in principe beslissen voor de
republikeinsche school. De Kamer moet
daarom de amendementen niet aanne
men. Spr. is zoo ver gegaan als hij kan,
met handharing van het schoolhoofd. De
amendementen zijn voor hem niet aan
nemelijk.
De amendementen-Otto zouden geen 1
verbetering brengen.
Spr. bestrijdt ten slotte het amende-
ment-Zijlstra.
Tot den heer Gerhard zegt spreker, dat
do nieuwe 4de zinsnede, welke een bij
zondere inrichting van het onderwijs mo
gelijk maakt, zoo ruim mogelijk zal wor
den toegepast
De Minister neemt het amendement-"
Otto over, bepalende dat in elke school
klasse het rooster der lesuren moet han
gen.
Hierna volgen replieken, waarbij dc<
heeren KITTELAAR. (V.-D.), ZIJLSTRA
(A.-R.) en OTTO (U.-L.) hun amendemen
ten intrekken.
De stemmingen hebben Dinsdag plaats.
De vergadering wordt verdaagd tot
Dinsdag a.s. te dén uur.
TWEEDE KAMER.
[Vergadering van gisteren.
De betrekkingen mei Rusland.
In stemming komt do motie-Van Ravc-
■tovn luidende:
Do Kamer, gehoord do besprekingen
over de verhouding tot dc Russische Re-
geering, spreekt den wensch uit, dat de
Ncderlandsche Regeering zoo bpoedig mo
gelijk pogingen in het werk stelle, onaf
hankelijk van de bemoeiingen van den Vol
kenbond, om de eommercii'olo en politieke
betrekkingen met de Russische Raden-
IC(reoring to heretellen, on gaat over tot
da'orde van den dag."
De heer TROELSTRA (S. D. A. P.) geeft
een uiteenzetting van bet standpunt van
jijn fractie ten aanzien van de motie. De
fractie maakt zich los van Je toelichting.
Zij meent, dat do Regeering onafhankelijk
van den Volkenbond stappen lean doen tot
herstel der betrekkingen met Rusland,
doch niet op grond van nationaal-kapita-
listische, niaar van internationaal-socialis
tische overwegingen.
De motie wordt met 48 tegen 13 stemmen
verworpen.
Voor stemden do soc.-dcm. en de commu
nisten.
Interpellatie-Braaf.
De heer BRAAT (Platlelaudspartij)
vraagt verlof tot den Minister van Land
bouw, Nijverheid en Handel vragen te rich
ten omtrent do betaling van indertijd be
loofd bewaarloon van aardappelen.
De heer DUYS (S. D. A. P.) vraagt ver
lof tot do Regeering vragen to richten om
trent do verhouding tot de Hongaarsohe
Tepubliek cn of de Regeering bereid is, met
anderen or zelfstandig maatregelen te ne
men tegen dc massa moorden aldaar.
Dinsdag zal hierover ivorden beslist.
Ontwerp Lager-Onderwijswet.
Voortgegaan wordt met de behandeling
van het ontwerp Lagcr-Onderwijs-wct.
Aan do orde is artikel 17 (vervolg-oudier-
Wijs).
De heer DE BUISONJé (Ec. Bond) licht
een amendement toe. dal} vervolgonderwijs
wanneer zioh daarvoor zes leerlingen aam-
melden, verplicht zal zijn.
De heer OSSENDORP (S. D. A. P.) ver
dedigt een amendement, om op do gemeen
te de verplichting to leggen tot liet geven
van vervolgonderwijs, en om voor liit on
derwijs leerplicht vast te stellen gedurende
twee jaar.
De heer DE BUISONJé (Ec. Bond) trekt
zijn eersto amendement in, omdat dat vol
komen gelijk luidend is non dat van den
heer Otto, en hij wijzigt zijn andere amen
dement nog aldus, dat do leerplicht voor
vervolgonderwijs niet 3 maar 2 jaar zal zijn.
De heer OTTO (U.-L.) licht een amende
ment toe, om de gemceaton to verplichten
vervolgonderwijs te gevon, zoodra zes leer
lingen zich daarvoor hebben aangegeven.
De heer KOQLEN (R IC.) bestrijdt bet
amendement-Do Buisonjé, omdat do leer
verplichting in dezo wet niet thuis behoort.
De heer DE WYGKERSLOOTH (R -K.) merkt
op, dat artikel en amendomenten van verlaten
'der sahool spreken, zoodat huisonderwijs daarbij
uitgesloten is.
Do heer DE BUISONJÉ (Econ. Bond) trekt
zijn amendement in, omdat de zaak bij het ont-
werp-lcerpliclit terug komt.
De heer KETELAAR (V.-D.) verdedigt he'.
Yciplicklo vervolg-onderwijs; cellier moot geen
grens van zc3 leerjaren gesteld worden.
De heer BAKKER (R.-K.) wijst op het groote
nut van het vorvolg-ondorwijs voor het platte
land. Er moet echter vrijheid zijn wat de onder-
wijsuren betreft. Spr. bestrijdt dc regeling van
het amendement-Ossondorp, welke voor het plat
teland praclisch'e bezwaren mol zich brengt.
Do hcor WEITKAMP (C.-H.) verklaart zich
voor hol arnendemcnt-Otto. Men moot hot ver
volgonderwijs niet al te zeer binden'
Do heer VAN RAPPARD (V.-L.) bespreekt
eveneens het vervolgonderwijs, in vorband met
het platteland. Hij deelt niet do bezwaren van
den heer Bakker tcgon de 150 uren van het Rc-
geeringsartikcl. Wel moet men het vervolgonder
wijs tot do wintermaanden beperkon.
Do hoer VAN WIJNBERGEN (R.-K. acht het
vervolgondorwijs -in het belang vau liet platte
land.
FEUILLETON.
DE HOEVE SN 'I BROEK.
Een roman uit Masoercn
door RICHARD SKOWRONNEK.
(Nadruk verboden.)
38)
Een enkelo droppel alsem was wel is
waar in den beker v*.n levensvreugd geval
len, toen namelijk dc oude boer Rasum,
dien hij op den 'aatsfcen marktdag in de
stad persoonlijk op het oogstfeest had ge
nood, daarvoor had bedankt. Dat was een
duidelijk bewijs, dat dit volk nog altijd den
ueus in den wind stak oil van eten omgang
met do familie van den voormalige» dag-
looner niet gediend was, cn dat de trotsoho
Alalia Rasum, die nu zes en twintig jaar
oud was, nog altijd op .-en vrijer van haar
eigen postuur wachtte. Toen .ie oude Ra
sum op zijn uitnoodiging geantwoord had,
dat hij de eor op prijs stelde, maar door
me aan te nemen, den uorpsgenooten aan
leiding zou geven tot oen ongegrond
Praatje, had Bogdan zich geweldig ge
ërgerd en zioh geweld aan moeten doen op
deze weigering niet een kraohtoig antwoord
terug te geven. Als hij de zaak nu eens van
naderbij beschouwde, had hij toch openlijk
met veel roden om zicli te ergeren. Malia
zou niet wegloopen cn a's zij nog eon paar
laar afgewacht had, dan kon zij zijn tweede
nemen, Filuseh, ccn echten losbol, die te-
Bon dien tijd wel zijn wilde haren zou ver-
oran hebben. Door zijn oudsten zoon kon
D boer Rasum toonén, In e weinig waarde
'J hechtte aan voorname verwantschap,
en dat hij, August Bogdan van Baginsken,
altijd nog rijk genoeg was om zioh die weel
de van een arme 'ohoon doch tor te kunnen,
veroorloven, een meisje als deze kleine
-houtvestersdochter, dio haar man niets
meer mee ten huwelijk bracht, dan wat zij
aan haar lijf droeg. En liaar -wilde hij een
uitzet koopen als voor een prinses en hot
zou een bruiloft zijn, .zooals men hier in do
dorpen van het Broek niet beleefd had se
dert "Adam Baginsky Pkowroncina uit Lis-
ken getrouwd had. Acht dagen lang zou er
gegeten, gedronken en gedanst worden,
van den eenen Zondag tot den anderen,
totdat geen monsoli meer de vork aan dca
mond kou brengen of een voet tot den dans
verzetten. En dan zou Malia Rasum bar
sten van jaloezie, omdat op do plaats, die
zij had kunnen innemen, een andero rat,
een meisje, zoo arm als een kerkrat, dat
hij, August Bogdan, tot den rang van de
rijkste boerenvrouw in den omtrek verhief,
omdat hij het nu eenmaal in zijn hoofd.ge
steld had, zijn eerstgeborene u:t liefde to
laten trouwen. Want dat zijn zoon dat
kleine, bruine meisje, ondanks de nadruk
kelijke vermaning, niet had willen opgeven,
liad bij al lang gemerkt, cn toen nu kort
vóór het oogsl feest vrouw Holder geheel
uit eigen beweging op bezoek was gekomen
on net zco long gehengeld liad, tol men
haar met- haar dochter moest uitnoodigen,
was het hem duidelijk geworden, dat dit
volkje iets bijzonders \n liet schild voerde,
een verrassing of iets dergelijks.
Zooals hij nu do zaak beschouwde, bad hij
cr eigenlijk niets tegen. Wel bleef het hem
een raadsel, boe men zich i et zulke ijdele
dingen, als do liefde, bon afgeven. Hij had
daar in zijn leven nooit tijd voor gevonden,
omdat hij arm was geweest en geld bad
moeten trouwen en verdienen, maar zijn
zoon was de zoon van een rijken man, dus
kon hij zich, wat hem betrof, ook deze weel
de veroorloven.
In gedachte verkneukelde hij cr zich al
in, al die verblufte geziohten te zien, zoo-
dra hij zich als goedhartige vo.tjbr zou ont
poppen, die het geluk van zijn zoon niet in
den weg wiide staan. Hij liad zijn korte,
maar kernachtige toespraak al klaar, waar
in hij tegenover de andere boeren met. deze
arme schoondoohter wilde bluffen, en het
duurde hem meer aan te lang, dat zijn zoon
meb do zoogenaamde verrassing voor den
dag kwam. Waar wachtte die domme ben
gel toch op? Daar ginds zat het meisje mot
haar moeder, hier hij als vader met zijn
zegen, cn in het midden zaten do krassende
muzikanten
Voorwaarts marsch dus!
Vrouw Hólder trapte haar dochter onder
dc tafel op den voet.
„Zie je wel, Lena, hoe de oude heer Bog
dan telkens weer naar je kijkt, en een heel
vriendelijk gezicht- zet? Dan moet ik het al
geheel bij liet verkeerde eind hebben, als je
vandaag niet als verioofdo naar huis rijdt.
Nu wacht ik niet langer incer, maar ik gcet'
Daniel het sein, dot hij je komt halen!"
„Och, moeder!" zei Leentjo zacht, „nog
maar een enkel oogenblikjeIk weet wel,
dat liet niet anders kan. maar geef mij nog
een beetje tijd óm weer tot mijzelf to ko
men. Ik gevoel mij zoo angstig en over
spannen."
„Alles goed cn wélbromde cle liout-
vestorsvrouw nog vijf minuten, tot deze
dans'uit is, cn niet langer. Dan is het uit
met dio kuurtjes!"
Leentjc zot daar met haar angstig klop
pend hart, klemde zich vast aan elke seeon-
H BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Na do conferentie to San Remo was dui
delijk dit in dc „groote" politiek recht
streeks althans oen rustpauze was ingetre
den om in volle kracht, opnieuw te voor
schijn te treden tegen den 25sten Mei, den
datum eener nieuwer conferentie te Spa
waaraan voor het eerst de Dnitschers in
gelijk-gerochtigde positie zullen deelnemen.
Intussohen zal dezo datum, gelijk moeilijk
anders te verwachten was, bij zulke gele
genheden ie uitstel een mode-ziekte wel tot
nader orde verschoven worden en blijkbaar
met volle instemming van weerskanten.
Duit-schland ziet immers, gelijk de tele
grammen gisteren aangaven, gaarne
do algemeono verkiezingen voor den Rijks
dag achter den rug. Een opvatting, waar
voor inderdaad zeer veel <e zeggen is. Het
huidige ministerie Müller kan toch slechts
als een intermédiair kabinet worden be
schouwd, als oen soort noodhulp. Door do
verkiezingen zal het geheele Duitscho volk
getuigenis afleggen van zijn opvattingen en
mecningen op een uitgebreide, volledige en
geheel aan den eisch van geheimheid vol
doende wijze, als nooit te voren. Ook do
zijdelingsoho, slinksche manieren, destijds
bij do verkiezingen voor de Constituante
door do landjonkers in Pommercn enz. nog
toegepast, om door de kracht van brood
heer invloed te oefenen, zijn onmogelijk ge
maakt.
Het ministerie dat per slot van rekening
uit deze verkiezing geboren zal worden
zonder cenige twijfel mag men aannemen
dat het wederom een coalitierogeoring zal
zijn, waar naar menschelijke schatting
goen partij alleeni een meerderheid zal ver
werven zal als vertegenwoordigende de
zoo pas uitgesproken mcerong van het Du.it-
sche volk, naar buiten treden met meer ge
zag dan thans het ministerie Müller zou
vermogen. En dab niet alleen tot meerder
krachtsvertoon voor Doiitschlaud zelf, maar
ook voor de geallieerden, in wier oogen het
immers krachtiger zal staan.
Uitstel komt ook Frankrijk ten zoorste
gelegen. Wanneer er nog eenige twijfel be
stond ten aanzien van 'iet feit, dab do zoo
hoog geroemde eensgezindheid te San liemo
ccn scliijn-eensgezindheid was, zou deze
twijfel nu goheel worden weggevaagd. Dat
Millcrand hot immers noodig vindt om door
een persoonlijk bezoek aan Engeland te
komen tot een eensgezind plan de cam
pagne voor- Spa, bewijst juist dat dit. plan
do campagno nog niet bestaat.
Ook de Fransche perscampagne, momen
teel zoo druk gevoerd, geeft onomstootelijk
aan hoe Frankrijk hoopt, een voor zich zelf
gunstigo wending te kunnen geven aan de
voorstellen, die <!e geallieerden te Spa, den
Duitschors zullen voorleggen, hetgeen ons
/eert, dat. die voorstellen nog niet zijn uit
gewerkt.
Uit do loop der diverss conferenties is
meer dan voldoende gebleken, hoe moeilijk
het is tot een volledige overeenstemming te
komen en hoo meer tijd er verloopt over
het vredesverdrag -an Versailles, hoe vor
der men afkomt van de oorlogsneurose,
hoo meer de geest der verzoening trots alle
pogingen haar te keoren, rondwaart, des
te moeizamer zal voortaan een overeen
stemming, die allen bevredigt, zijn te be
reiken. In een ommezien zal daarom tus-
sohen Millerand en Lloyd George geen ver
gelijk mogelijk blijken. Het verschil van
inzicht was te San Remo, waar zoo goed
als niets is besloten in vergelijking tot het
geen te Spa zal worden vastgelegd, tus-
sohen déze beiden al van dïea aard, dat
een in allerlei bochten wringen noodig was,
om uiterlijk den schijn to handhaven. Wat
voor Spa ten cenenmale onvoldoende is,
dat moet men niet uit het oog verliezen.
Daar zal voor de entente, wil zij niet
Duitsohland doen profitoeren van de onder
linge meeningsversohillen, cerate eisch zijn
een één-lijn-trekken in de realiteit, niet in
sohijn
Tijd, liesl wat tijd zal derhalve noodig
zijn, om zoover te komen, dat de Duitschers
to Spa tegdnover een eenheid zullen moeten
optornen. En dat des te meer, waar uit de
reeds géaoemde prrscampagns naar voren
treedt, dat Fralukrijk niet zjo heel weinig
wil! Het liefst zou Marianne zien, dat
Duitechlatad te Spa even weinig in te bren
gen had als destijds in Versailles alleai
dé, dio zij nog voor zich had, en wachtte
op het wonder, dat da goedige, oude vrouw
op do Broekhoovc haar bij het afscheid had
beloofd
Zij had daar tweo dagen geleefd als in
den hemel en zich laten verplegen, want
do oude vrouw duldde niet, dat zij opstond,
vóór dat do verstuikte voet weer geheel ge
nezen was. Zij hadden niet veel gesproken,
maar ah vrouw Baginsky baar lekker eten
in bed bracht cn haar daarbij zoo zacht met
do hand over liet haar streelde, dan zou zij
„moeder" hebben kunnen zoggen.
Geen mcnsch ter wereld was ooit zoo goed
voor haar geweest als dezo vrouw, (Fe toch
alles, wat uit dc Dlugosser houtvesters-
woning kwam, uit het diepst van haar hart
had moeten haten! En dan twee volle da
gen in het lied te mogen liggen niets to
mogen doen, zelfs niet het lichtste hand
werk, steeds maar droomen, tk-mme, onzin
nige, maar zalige droomen
Toen was het ontwaken gekomenHaar
moeder was inct den vagen voorgereden om
baar weer terug te halen. Reeds toen zij
het ratelen van do wielen door het open
vensier hoorde, wist zij, \v,t haar boven
het hoofd hing, cn zij had (te hand van de
oucb vrouw gegrepen cn gesmeekt, haar bij
zich te houden, minstens een paar dagen
nog, want evenals kinderen, klampte ook
zij zich aan hob oogenblik vast, vertrou
wende, dat alles terecht zou komen, .al was
het maar voor een kort oogenblik ver
daagd.
Vrouw Baginsky had haar lang aange
zien, zor.der een woord te spreken, was
toen heengegaan cn had vlo deur \an do
opkamer achter rich «.üchtgesUgén. In do
groolo kaïncr hadden toen do bcido vrou
wen lang met elkaar gesproken, «jmtijds
maar. had te luisteren, dan zwak wat tegeiï
te brommen, doch feitelijk h priori ver
plicht was toe te gevön. We me enen niet
té stoutmoedig te zijn, als we zeggen, dat'
daarvan wel weinig terecht zal komen.
Waar, bleef da'n de gelrjk-gerechtigdhcid,
waarvaü IAoyd George zoo openlijk heeft
'geaprokéü? En bovendien, nimmer zou dé
Duitsche kalnselier zelf zich voor een der
gelijke misselijke rol, als dan voor hem te
Spa was weggelegd, willeb leenen.
Data wil men in Frankrijk, dat te Spa
taog niet definitief de schadeloosstelling,
door Duitschlalnd te betalen, zat worden
bepaald, maar alleen die voor da eerste
vijf jareta, om dan later, na een jaar bijv.,
de uiteindelijke som vast te stellen. Dit is
uit voorzichtigheid, óm nog wat langer ia
de gelegénheid te zijn, eens ten aanzien
vab Duit-schland's herstel de kat uit den
boom te kunnen zien. Valt dat mee, dan
zou er. immers nog een schepje bovenop-
ku'nneu worden gedaan, 't Is ten soort voor
zienigheids-politiek, maar niet bepaald van
hoog kaliber. Hoe of Lloyd George over,
taieuw uitstel denkt? Nitti moet er flieta
vata willen weten, wordt reeds verzekerd.
Pc berichten, dat Nitti's positie geducht
verzwakt zou z\jn, waar de katholieke partij
zich bij de oppositie had aangesloten, schij
nen in Frankrijk eerst hoopvol te z'jn ont-
vatagen. Blijkbaar in de stille .verwachting,
dat een minder verzoeningsgezind opvolg ?r
meer bereid zou zijn de Fransche politteK
te steunen, doch de laatste tijdingen zijn
vata zulk een aard, dat we meenen te mo
gen veronderstellen, dat Nitti's aanblijven
Frankrijk verreweg het verkieselijks^ lijkt.
tVolgéns die tijdingen toch zou Giolitti's
ster weer helderder 'beginnen te schijnen,;
hetgeön zou neerkomen op een nog vriend-
sckappelrjker houding van Italië tegenoveo
Duitschlatad.
En ten slotte wil men in Frankrijk, dafc
zijn éischen voor do verwoeste gebieden
preferéut zullen worden verklaard.
laatste, is hiet onbillijk en heeft waar
schijnlijk wel eenige kans.
Eén en ander, doet echter duidelijk zien,
hoe het "bereiken van eenstemmigheid onder,
cle geallieerden onderling Iveusch geen sine-,
cure is, maar nog heel wat voeten in de
aarde zal hebbeta.
Gezieta de toestanden in Frankrijk zal
bovendien van een "direct vertrek van Mille-
ratad naar Londen vooreerst weinig kunnen,
kometa. Frankrijk zucht nog onder de na
weeën van den 1 Mei-dag, zou men ge
neigd zijn te zeggen. Terwijl overal 'elders;
deze „feestdag van den arbeid", behalve
in Rusland, gevierd door stopzetten vaa
hel werk, rustig is verloopen en er alteea
werd gedemonstreerd, ge-optocht unz., heb
beta de onrust-élementen ondsr het spoorweg
personeel in Frankrijk gemeend mét ingang
vata 1 Mei de .algemeens staking ts moeten
proclameerén, ten gevolge waarvan, indirect
althans, te Parijs eenige bloedige oots'.ngen
plaats hadden. Hoewel de C. G. T. toestem*
mrng had geweigerd, ten minste niet g>
gevën, werd deze staking op eigen houtja
geproclameerd. Ea wederom zag men h;t
tegenwoordig bepaald hartverhelfend)
schouwspel, hoe de leiders achter een be*
weging, die z\zelf veroordeelen, aanloo
pt - om de eenheid te redden, naar het dan
heet- De 0. G. T. zei haar voüedigan steun
toe én riep zelfs de mijnwerkers en zee
lieden tot sympatbiestaking op. Blijkbaar,
om 'een eervollen terugtocht voor d1 over*
mcedige 'spoorwegmannen mogelijk te ma
ken, want hun staking was van den be
ginne af aan een volledig fiasco. Da grootste
meerderheid Peigerde toch het werk bear
te leggdn, wat weinig verwondering zal
wekkén, nis men weef, dat juist door de
regeering 'een .wetsontwerp was ingediend
tot laaigzame maar geregelde nationalisatie
der Spoorwegen, de hoofdeisch van de sta
kers, die zelf erkenden, dat nationalisatie
taiel .één-twee-drie is te bereiken. Eer
uitwas vata de macht der organisatie cchjjnt
ons 'deze staking.
De mijnwerkers geven tot dusver voor heft
meeréndeel aan den oproep der O. G. T.
geeta gehoor, de zeelieden grootendeels weL
Toch schijnt 'de situatie voor 'de regearing,,
die kata rekenen op de algenteene sympathie/,-
zeer 'gunstig en het laat zich aanzien, dat
zij van deze gelegenheid gebruik zal maten;
zeer luid, als wilde do een do ander over
schreeuwen, en reeds begon Lecmtijo moed te
krijgen, dafc misschien alles voor haar nog
ten goede zou keeren, toen vrouw Baginsky
weer binnen was gekomen, doodsbleek en
mot tranen in do oogen. Zij boog zich over
haar heen, nam haar in de armen, kusta
haar en sprak: „Mijn kind, ik kan je nief»
bij mij houden, want ik neb geen rechte»
op je. Ik weet zelf ook niet wat nog komen'
zal, want hoe ik ook tot God gebeden heb,
Hij heeft mij nog steeds niet den juisten
weg gewezen. Maar ik vertrouw op Hem,
Hij zal ons uit (tezo duisternis naar het
licht voeren, cn wie weet of Hij zich niet
over ons ontfermt en een wonder doet!
Maar je nvoefc mij beloven, den dwazen eC
zondigen stap niet weer te herhalen, waar
van Hij jc eens heeft gered. Wil je dat
doen?"
Toen had Leentjo nog eens haar arm et*
ora den hals van de oude vrouw geslagen*
haar gekust en gezegd
„Ik beloof het
Verder had zij alles kalm over zich laten
gaan, do verwijten van haar moeder, do
ontvangst van haar vader, ie haar bijna
geslagen had. omdat zij hem :.ulk een angst
had laten uitstaan, en dé voorbereidende
maatregelen, dio haar moeder nam voor"
haar verloving met Daniel Bogdan.
Nu zou haar iets vrcesclijks kunnen over
komen, nu tooh op de Broekhocve die lievo,
oudo vrouw dagelijks God smeekte eon won
der to doen? En wio zou IIij eer verhooren,
dan deze vrouw, dio toch in haar lovea
nooit- iets anders dan goeds gedaan had?
{Wordt vervolgd).
