Een nacht in k Badkamer.
No. 17972.
LËIDSCH DAGBLAD maandag 30 September.
Tweede Blad Anno 1918.
INDISCHE BRIEVEN.
Qvcr Indische politiek. t
Er is een merkwaardige rust over me
gekomen ten opzichte van de Politiek van
■Nederland tegenover Indië. Ik moet het
daaraan wel wijten, dat de benoeming van
den heer Idenburg me vrijwel niet zoo be
langrijk toeschijnt als ze misschien is.
Hoe dat zoo gekomen is?
Wel, heel eenvoudig hierdoor, dat Indië
tegenwoordig zelf wat in de melk te brok
ken heeft. Dc Volksraad is er en blijft.
Dezë Raad is niet meer weg te werken.
Nu heeft do Volksraad geen wetgevende
macht, dat is waar maar daarom is zijn
beieeke'iie voor Indië nog niet zoo heel
gering. Indië zal zich hechten aan dien
Volksraad en het is nu mijn heilige over
tuiging, dat Neder'and, wanneer het in
belangrijke zaken recht tegen don Volks
raad inging, zeer gevaarlijk spel zou
spelen.
Er is en zoo terecht steeds in In
cite geklaagd over de wijze, waarop de
Volksvertegenwoordiging de Indische be
langen behartigde. Er werd gelachen om
de blijkbare onkunde, die bij het grootste
deel cler sprekers over Indië bestaat. De
schouders werden bij menige ministerbe-
noeming. opgehaald. Ik herinner maar aan
'één benoeming, die van 3en heer De Waal
Malefijt, die in Indië nogal eens. werd
geno-md de beminde zeep
zieder.
Nu moot men niet meenen, dat men ge
ringe achting had voor den Persoon van
'dezen Minister, want dan zou men het "ge
heel mis hebben. Maar men twijfelde aan
zijn kennis van Indië, toen hij de porte
feuille aanvaardde en men twijfelde niet
meer, teen hij haar neerlegde. Toen wist
meii maar al te zeer, dab de twijfel gegrond^
.•was. Deze achtenswaardige Minister zat
op een zetel, waarop hij absoluut niet
paste.
Daarna kwam de heer Pleytc. Een handig
man cn een man, die in Indië is geweest.
Maar wie in Indië is geweest, kent daar
om Indië nog niet. Dc heer PI c te is uit
stekend op de hoogte van Vorstonlandsehe
toestanden. De landvcrhuurdersvragen zul
len hem voorbereid vinden. Doch de ^Vor-
Btenlandca zijn in Indië iets aparts, iets,
dat men elders niet. vindt, en hoewel ty
pisch Indisch, zijn ze nog niet, algemeen
Indisch.
Tal van andere zaken zijn aan den heer
Ploy te voorbijgegaan en-het was daaraan
to wijten, dat zijn benoeming in Indië met
zeker wantrouwen werd begroet. In de
.vijf jaren van zijn ministerschap heeft hij
niot de kunst verstaan dat wantrouwen in
vertrouwen te veranderen. Zijn voornaam
ste eigon&chappen waren handigheid
in het Kamerdebat en slapheid in
'Indisch beleid. En dat laatste gaf in Indië
'den, doorslag.
In hoeverro we do benoeming vftn den Graaf
Van Limburg Stirum aan den beer Ployte te
Vliii 1,-pn hebben, is me niet bekend, maar heeft
hij hiortoo meegewerkt, dan mag dat op jnjn
credilzijdo worden geschreven.
Do heer Pleyle is nu vervangen door den
liCör Idenburg. die voor den derden keer -Mi
nister van Koloniën is.
Do heer Idenburg is con man van beginselen
cn een braaf man, die all or achting hoeft ver
worven. Zijn 'poditioko tegenstanders in Indië
Zullen over hem weinig ltleineerend spreken,
ook al plaatsen zo zich reclit tegenover hem.
Dat is een heel ding. We zijn dat in ons enge
landje, bewoond door een weinig talrijk volkje
al weinig gewend. Hot is niet oen van onze
schitterendste eigenschappon. dat we er zoo
moeilijk toe .kunnen komen don tegenstander
ridderlijk de eexwte geveD, welke hem toekomt.
Do heer Idenburg kan zich verzokord hon
den, dat hij hierop een uitzondering maakt. Hij
is een geacht man in geheol IndicL,
Doch een bewindsman heeft niet allcon noof*
dig, dat men beginselen en braafheid in hem"
erkent. Hr moet meer zijn. Men moet in hem
zien een man van kracht.
En dan slaan we ten opzichte van den heer
Idenburg in dubio. Is hij werkelijk een krach
tig man? -
Do houding der Indische rëgeering tegen
over de Chineezen te Soerabaia, tegenover
do Portugeesche Regeering te Timor-Dilly, zo
getuigden niet van kracht. Evenmin is dat het
geval geweest met de houding tegenover de
oproerige Europeesche elementen. Maar we
moeten er dadelijk bijvoegen, dat ook na het
vertrek van den heer Idenburg slapheid is te
bespeuren in het optreden tegen Sneevliet,
Baars en anderen.
Toen de heer Idenburg optrad, werden da
delijk maatregelen genomen, die getuigden
van zijn beginselen. De onderwijskwestie
werd met kracht aangepakt en wel zoo, dat
er do blijkbare bedoeling uit sprak om hot
openbaar enderwijs do plaats te doen Tuimeu
voor bet bijzonder onderwijs, hetgeen niet al
leen Europeggche kringen verontrustte, maar
evenzeer Christen-Inlandsehe kringen (Mi-
nahassa) en vooral Islamitische kringen. Dat
optreden was bijzonder gevaarlijk. Do Mo
hammedanen, die trouwer zijn aan hun ge
loof dan Christenen wel eens denken, hoe
wel ze uiterlijk weinig vroomheid toonen,
liepen als het ware to hoop. Er kwam een
'verhooging van godsdienstig leven, zooals
nooit to voren was waargenomen. Ik herin
ner me nog zeer goed, hoe 's Vrijdags de mis-
sigits veel tro.uwer werden bezocht, de werk
gevers verplicht werden op dien dag aan hun j
arbeiders eenige ureu vrij te geven voor het I
bezoek aan de misslgit; zaken, waaraan vroe
ger nooit gedacht werd.
In Solo en Djokja, begon de Inlandsche be
volking aansluiting te zoeken bij de liberale
elementen onder do. Europeanen uit vrees
voor kerstening.
In de Minahas3a werd1 de Christenbevol
king onrustig cu oproorig. Men-dreigde zelfs
liever over'te gaan tot de Roomsche Kerk,
als werkelijk de openbare school ean de Zen
ding kwam.
Naast deze onrust was een andere, n.1.
over do passersluiting op Zondag. Waarom
juist op" Zondag, in een land, dat bowoond
wordt door millioencn menschenf voor wie
de Vrijdag de aangewezen dag" is, terwijl
maar enkele duizenden den Zondag als rust
dag nemen. Het was te begrijpen, dat biet'
,ccn kersteningspolitiek werd gevoerd1,, die
ernstige govolgen kon hebben. Aan deze po
litiële, is "het te wijten, dat de Sarekat Islam
oen geheel andere fceteekenis kreog, dan zij
oorspronkelijk had. Misschien zou het toch
dien kant zijn uitgegaan, doch dan ware de
actie zuiver staatkundig gebleven. Nu werd
een gevaarlijk element ingevoerd, n.l. het
godsdienstige. Ieder, die in Indië wol eens
het „dikirren" beeft bijgewoond, zal het met
me eens zijn, dat het te wensohen is, dat geen
maatregelen" worden genomen, die do onnoo-
zéle bevolking onder leiding van priesters
tot gcrdsdienstactio voert. Want dat is hef
vreeselijkste, dat men zich denken kan. Men
behoeft niet veel geschiedenis 'to- kennen,
om dat te onderschrijven.
In 1912 bestond er gevaar, dat we in Indië
dien kant opgingen.
Er is gelukkig oen keer gekomen.
Nu is dc heer Idenburg Minister van Ko
loniën, en .men kan vnagon, of hij iu die hoe
danigheid, gesteund door een recEtsolic Ka
mermeerderheid, niet weer in do óudo rich
ting kan sturen.
A_s antwoord op die vraag, ga ik terug
na3r mijn punt van uitgang: Er iS een
merkwaardige rust over me ge
komen. Br is een Volksraad.
Men kan erzeker, van zijn, dat dteste Volks
raad een wachter is en onverstandige kerste-
ningspolitiek\zal beletten. We behoeven ons
daarover hier in Nederland niet zoo bij1-
zonder druk meer te 'maken. In Indië knapt
men dat zaakje zelf wel op.
Ook in andere gevallen is dat waar. De
Volksraad is er en blijft er, schreef ik en
voeg er; nu bjj: de Volksraad leeft werke
lijk en zal zich dus ontwikkelen. Indië heeft
het eigen lot in handen genomen.
Uit den aard' der zaak is de positie van
den Gouverneur-Generaal een andere gewor-
worden dan zjj vroeger, was. Het Regeerings-
reglement en de instructie zullen dus 'ge
wijzigd moeten worden.
De Gouverneur-Generaal kan niet langer
zijn de uitvoerder van den wil der Neder-
landsche Reg-eering. Hij moet zijn de wach-
i ter voor de juiste verhouding tusschen Ne
derland en Indië, zooals dat is de Gouverneur
der Engelsche dominions.
Daarnaast staan de directeuren van al
gemeen bestuur, die meer zullen worden ver
antwoordelijke ministers. Zijn ze dat niet,
dan is de positie tegenover den Volksraad
niet houdbaar.
Er is dus wel een groots verandering in
Indië gekomen.
Assen. - A", y. W.
pas dan aan 'do orde komen: kon, als het
Steuncomité bij den Raad om subsidie zou
komen aankloppen.
Ieder zou nu toch mogen Verwachten 'een
pïae-advies van B. en W. op dat adres.
Nu toch was de tjjd aangebroken om dit
adres te behandelen.
Toon ook dit prae-advies uitbleef, hadden
wij een stille hoop, dat een der Raads
leden zich dit zou herinneren en B. en ,W.
daarover zou interpelleeren.
Wj) kunnen niet nalaten, geachte Redac
tie, hierover met .een enkel woord onze
teleurstelling uit te spreken, en te constar
toeren,* dat de Raadsleden, wier kiesver-
eenigingen bij verkiezingen zoo hoog op
geven van hun liefde voor de arbeidersbe
langen, als het er op aan komt, die be
langen vergeten.
Wij vertrouwen, dat de leden der vak-
vereenigmgen bij "de komende verkiezingen
minder vergeetachtigen en daarom belang
hebbenden naar de Raadzaal zullen afvaar
digen.
Geachte Redactie, ohze 'dank'.
P. J. BOMLL
Leiden", 27 September 1918. -
zoo'n uitgave op een arbeidersrokening bo
toekent;Niet? Nu, c3oet dat dan eens. Mis
schien zal u dan een lioht opgaan on komt
ge nog tot c3o erkentenis, dat het adres,
hetwelk slechts oven van verontwaardiging
spreekt, bij nader inzien toch nog zoo kwaad
niet is gesteld.
Is er dan niemand meer in den Raad, dié
iots verstaat van do zorgen van den eez>-
voudigon werkman en daarvoor te rechte*
tijd en plaats weet op te komen
Wij zullen thans niet verder op de ons
aangedane bejegening ingaan, hoewel wij
er 'nog veel over te zeggen hebben.
Inderdaad, dis geesten wordten wel open
baar; het zei goed zijn daarop acht te
geven.
Wij hebben er veel uit geleerd-
In de eerste plaats wel, dat- wij meer nog
dan tot heden op den vorm onzer brieven
en adressen hebben te letten, opdat zij al
thans niet meer .om den vorm met hoon en
min echtelijk schouderophalen .rallen wor
den begroet.
In tie tweede plaats bleek, hoe ontzaglijk
ver de Raad van den werkman afstaat Ja,
wat er in hem. omgaat, verstaat men blijk
baar nog zoo weinig. Vreemd staat men zelfs
tegenover zijn billijkste verlangens. En w; c
neer hij spreekt en uiting geeft aan zijn
klachten, voedt- men zich onaangenaan"
aangedaan. Men kan er haast geen woorde.
scherp genoeg voor vinden, om over zo
verre gaande vermetelheid den staf te
breken.
En eindelijk heeft hot gebeurde' ons in'
onze overtuiging gesterkt, dat dë Ohr. Vak
beweging in onze gemeente zich heeft te ont
wikkelen, cn heeft zorg te dragen, dat ook
in clon Raad dezer gemeente gelet wordt op
de behoefte van (Sen stand, die meer dan
alle andere economisch zooveel sterkere
volksgroopen, noodig heeft, dat men mot
haar--geringe draagkracht rekening houdt.
Wij gaan dus voort, ondanks alle tegen-
kanting, zelfs al komt zij van. do zijde van
den Raad, zullen alles vermijden wat
noodeloos ergc-rnis kan geven, maar
zullen onzerzijds niet nalaten te zeggen wat
wij in het belang der arbeidersldasso
meenen te moete zeggen. De Raad
moet dan zelf maar weten, wat hij mot onze
adressen doen wil. Wij dben, wat te doen
onze p 1 i o h t s.
Namens den Ohr. Besturenbond te Katwijk'
(w. g.) Voorzitter L. V/VN DER ZWAN.
(w. g.) Secretaris KL. HAASNOOT.
[Er bereiken ons weer veel te lange inge
zonden stukken. Dit schrijven had ook wel
wat korter gekund. Gaat dit zoo door, dan
moeten wij weer ter rijde leggen of danig
korten. Red. „L. D."J
SPREEKCEL.
Joh. R., alhier, zendt ons een schrijven!
oveT liet publieeeren van da uitslagen den
voet- en korfbal-wedstrijden op Zondag.
Hij wensoht, dab een winkelier van 's Vrij
dagsavonds af zal bekendmaken op een
daartoo geschikt bord, wel .o vereemgingen
's Zondigs d.a.r. zullen spelen en direct na
De- wecLtrijdbn resultaten, desnoods
alleen van don lsfce-klasse Nod. Voet- on
Korfbal-bond.
VfiAOEh'RliBR'EK,
H. K., te Leiden. In het bij den. hcei!
Eduard IJcb verschenen programma kunt!
U zelf het antwoord vinden op de vraag,
door U inzake do repetitie gedaan.
GEZONDEN.
Mensehlievendheid der slagers.
Mocht 'één onzer tegenwoordige slagerij
zich later, als zijn haren vergrijsd zijn, en
lijj zich uit zrjn zaak heeft teruggetrokken,
nog eens overkomen, wat hij heden zrjn mede-
menschen heeft aangedaan
Heden-, Zaterdagmorgen, hondenweertje,
stonden voor dezen winkel twintig, voor
.genen dertig menschen elkander te verdrin
gen om een stukje vlséscb. .Ouden van da
gen, wier leden, stijf waren van rheumaliek,
stonden uren achtereen op hun beurt te
wachten.
Hoe een slager "(eenige meet beschaaf
de slagen uitgezonderd) dit kon aanzien...!?
Onwillekeurig steeg brj mij de gedachte:
„Man, ben je dan zoo verhard' door den
oorlog, dab je die arme menschen, drijfnat
geregend, nog niet een .oogenblikje een
schuilplaats tegen dit weer in je winkel wilt
verschaffen?"
.Wat moet dit van den winter worden,
als het sneeuwt en hagelt?
.-Bij Voorbaat mijn 'dank voor dë plaatsing,
Hoogachtend,. i
Leiden, 28 Sept. .1918. V. A.
Bijdrage aan hot Steuncomité.
Geachte Redactie.
Met de meeste belangstelling hebben wij
uitgezien naar de behandeling in den Raad
van het voorstel van B. en W.: „Bijdrage
aan het'Steuncomité".
LWjj herinnerden ons toch' levendig, Iióo
in 1915 door den Leidschen Bes buur dert-
bond een adres aan 'den Raad werd' gericht,
voor het geval dat het Steuncomité om
subsidie zóu komen.
Do poging yan het Kon. Nat. Steun
comité, om de wenschen van den Leidschen
Eestuurdersbond, medezeggenschap en uit-
keering der georganiseerden door de vak-
vereenigingen, in het Steuncomité ingang
te doen vinden, was toen ook mislukt, on
danks de ondubbelzinnige uitspraak yan mi-
toister Treub.
De. L B. B. vroeg toen per adres dan
drti Raad, om, bij eventueele subsidie aan
het Steuncomité, dit afhankelijk te 'stellen
van de erkenning der Vakbeweging. Door
deti Voorzitter van den Gemeenteraad werd
toen te kennen 'gegeven, dat dit verzoek
Adressen aan don Katvrijkschën Raad.
Mijnheer de Redacteur.
Vergun a. u. b. voor onderstaand stukje
een plaatsje in uw geëerd blad. Bij voorbaat
dank.
Het Raacfoverslag bracht het bestuur van
- den Ohr. Besturenbond een onaangename
verrassing.
De Raad heeft zich, met volkomen instem
ming aansluitend bij de heftige woorden
van den heer De Ruiter Zijlker, geërgerd
getoond over ons laatste adres.
Of deze ergernis den Raad als zoodanig,
den heer De Ruiter Zijlker en al wie verder
in cCt koot hebben meegedaan, tpb eere
strekt? Wij twijfelen er aan. Critiek ia
ons niet onaangenaam, zoolang zij een op
bouwend karakter draagt. Zelfs acceptcoron
wij gaarne alles, wat sbrelrken kan om cDo
Chr. Vakbeweging vooruit te brengen,
waartoe ook behoort, cïat de brieven, welke
van haar uitgaan, een ernstig, degelijk,
naar vorm en inhoud onberispelijk karak
ter dragen.
Meende de Raad, dat hieraan, blijkens
het ingezonden adres, nog wel wat haperde,
een vriendelijke terechtwijzing, komende
vati iemand, die de Ohr. Vakbeweging in.
onze gemeente een goed hart toedraagt, wat
zou zij dankbaar zijn aanvaard!
In stede daarvan wordt de Chr.Bestu
renbond, met voorname minachting on
hoog dunkend gebaar, ten spot gesteld voor
da gemeente.
Is u do toon niet naar^ den zin, mijne
he eren
Aoh,ewil toch bedenken, dab hier geen ad
vocaten, dokters of mannen van hoogs ont-
wikkeling aan het woord zijn geweest, maar
eenvoudige werkmonschon, die beleefd wij
tarten u om het tegendteel te bewijzen u
kenbaar hebben gemaakt wat er beeft in
veler hart.
U ergert rich, nietwaar?
Maar weet u wel, of merkt u dat thans
voor 't corst? dat vrijwel de geheele ge
meente, en voorwaar niet enkel do ar
beiders, reach lang rich geërgerd heeft
aan uw gaspolitnek
Hoe heb mogelijk ia geweest, dat de Raad
dar gemeente Katwijk heeft kunnen aanne
men een verordening, waarin de gasprijs op
25 cents per kubieke Meter is gesteld, wij
verklaren, dat niet te kunnen begrijpen.
Voor den werkman bet-eek ent zoo'n gaa-
prija oen rnaandelijksohe uitgave van min
stens 8 gulden,
Hebt u zich wel eens voorgesteld wat
Uit liet "Engelscli vajn LEWES ALLEN.
-(Nairulc verboden-) j
De heer Stagg keek met volle aandacht
muir het huis, terwijl d'e herfstwind in het
nacht dijk uur om zijn dunne broelc en langs
zijn vermoeide beer,on blies. .Ta, ja, zeker,
hier luid' je Grai^villesr huis; hij herkende
het dak, puntig, afstekend .tegen den met
sterren bezaaiden hemel, en ook do bteade,
.veranda. En toch overviel hem een beden
kelijke onzekerheid. Hij was 's avonds om
za3 uren voor de eerste maal in zijn leven
in Devonshire aangekomen en had zijn zuster
opgezocht. BijnS direct ca tafel was hjj èr
in sija eentje van door gegaan, naar een
publieke dansgelegenheid, dootr zijn. zuster
•gerecommandeerd. Hij Itad er een uurtje,
hoogstens twee, willen blijven, maar.-. om
hnlfiien bracht het toeval hem in_ kennis
met de bekoorlijke miss Seton, pm tien uren
was hij al geheel onder haar betooverieg,
om hal fel f had hij de auto zijner zuster
teruggezonden met de boodschap, dat hij
terugliep, van half elf tot twaalf, toen miss
Scten de balzaal verlaten had, bleef hij
6lcchts van haar vervuld."
„Adieu,'miss Seton," had' hij bij het heac-
'gaan gezegd,' „nooit zal ik deze uurtjes
.vergeten ah ik hoop vurig, dat we elkaar,
■terug zullen risfi."
Toen was ook hij heengegaan en stond
hij in den donkeren nacht met gemengde
gevoelens. De regen on de wind namen in
kracht toe en hij voelde opeens het onaan
gename, geen, auto to hebben. Hjj govcoüde
groote vermoeidheid in zrjn beenen on lcreeg
oen sterk verlangen naar zijn bed. Onwille
keurig tastte hij bij die gedachte naar zijn
sleutels in don zak. ,Wcl stond de woning
zijn or zuster niet heel hektor voor. zijn geest,
«maar wat nood! Do huissleutel zou het mor
gelijke raadsel wel oplossen. Doch, o schrik,
liet platte sleuteltje, dat hem de zalige
rust inoeet outsluitesi, zocht hij tevergeefs.
Dusbuitengesloten!
In gewone omstandigheden bete ekent dit,
dal je met steentjes tegeü de ruiten gooit,
daarna êèa van je medebewoners, min oï
meer humeurig, in nachtgewaad de deur
hoort ontsluiten en hem weer met een vaartje
ziet verdwijnen. Stagg stond nu juist op
goeden .voet roet zgn zuster en zou niet
gaarne die goede gezindheid «loor nachte
lijke onrust verstoren. Hij was daarbjj niet
geheel zeker of hij wel 'yoor het goeda
huis stondi. Hij besloot de zaak maar luchtig
op té vatten. Er zou zeker wel een raam
openstaan, rwaar h,ij door kon klimmen.
Voorzichtig probeerde hij het eene to'af
het andere, ook de achter deur. Hij kreeg
heb er warm. van; hoed! en jas werden uit-
gegooid, ook de dansschoentjes. Toen, nab
dat alles gesloten bleek, klom hij langs den
veranda-pilaar omhoog; het gelukte: alle eer;
aan zijn voorgeslacht! Wel zaten zijn haren
vol spinwebben, doch dit weerhield hem niet
don tocht door te zetten. Op handen en
voeten kroop Lij taar het paastbijlgelegen
venster. Het stond open, maar een scherm
verhinderde hem naar binnen te zien. Stagg
luisterde en nam een zacht gesnork waair.
Hij wilde door het andere venster kijken,
doch een verkeerde beweging deed een
losse pan naar heneden vallen. Opeens ver-"
and orde het snork-gcluid jn een stevigen"
vloek. „Hemel!" dacht Stagg, „a's hij eens
op mocht staan
Terzelfder tijd herinnerde hij rich, dat
zjjn zuster hem eens had gezegd, dat Jack
steeds een revolver onder" zijn bereik had.-
In grootan angst drukte Stagg ach tegen
den muur, zoo stijf mogelijk. ,Was do snor
kende man misschien opgestaan cn had hij
zich gewapend, of lag hij wakker, met ge
spannon zenuwen elk geluid Verbeidend, het
koude sta3l onder de kussens? Stagg be
sloot zich niet te haasten. Met de -grootste
Tnspainning luisterde hij naar heb geringste
geluid1. Eindelijk begon het regelmatig ge
snork opnieuw. Met een gewaarwording als
of hem de doodstraf was vrijgescholden,
sloop Stagg naar het volgende raam on
j luisterde.
Intussclian wilde; het toeval, dat Stagg's
zwager, Jack 'Craigville, door. slapeloosheid
geplaagd1, een frfsch luchtje hapte bij het
open raam, op eer hoek bij de pastorie. Op
eens bernm iet3 rijn adem; hij vroeg zich
zelf af of hij waakte of sliep. Ja, duidelijk,
daar zag hij een mensckeljjke gedaante in
den sterrennacht tegen den muur, tusschen
da luiken van het aangrenzende huis.
„Wat ia er, Jack?" yroeg slaperig zijn
vrouw.
„Ik rie een clief bij de pastorie! Kom
hier, houdt hem in het oog, 'terwijl ik om
da politie telefoneer.
Twco weken lang was het stadje vervuld
van angst voor inbrekers, want een beruch
te dief scheen er zich op te houden en on
danks alle moeite had een schare dotectiven
den .man. niet kunnen opsporen. Craigville
juichte: de zaak was nu opgelost, want
daar hadt jo den inbreker nu dichtbij. Den
kende aan dë honderd pond belooning^.dia
Lady Penhall uitgeloofd had voor de terug
gaven harer kostbare parels, belde Craig
ville verheugd do politie op.
„Staat hij er nog?" vroeg bijna ademloos
Craigville daarna aan zijn vrouw.
„Nog altijd," klonk het terug, „maar
Jaok, toe, doe niets overijlds."
Doch Jack trok zijn broek reeds aan.
„Denk aan do beloonïng, kind," zei hij.
„Wij zullen het huis omsingolon oiv den in
breker in enkele minuten In het nauw drij
ven.'
Terwijl Craigville doze, woorden uitte,
stond zijn zwager, die-geen geluid uit do
beide vensters meer vernomon had. op het
punt het verst verwijderde in to kruipen.
Hij stak rijn hoofd naar binnen en snoof ba
kende zeep- en badgeuren op.
„De badkamer," rachtte hij verlucht.
-„Goddank, dtus veilig."
Hij tastte naar cle kamerdeur en vond de
donkoro gong, flauw door do maneschijn
verlicht'.
Stagg, die geen al te scherpe opmerker
was, geloofde zich op bekend terrein. Zach
tjes on behoedzaam liep hij op rijn doel af
en vond ten slotte da la-uk zijner kamer
deur. Voorachtig draaide hij don knop ora,
maar claar het buiten winderig was, sloeg
dé deur hem door do zuiging) veroorzaakt
door het openstaand venster recht begen-
ovor do deur, uit de hand. Stagg groep,
maar stommelde tevens zelf togen een ijze
ren lodEkant, waaruit een angstkreet hem
tegonklonk. In het volgende oogenblib was
bij bij den uitgang terug on had hij de deur
van do badkamer teruggevonden, die hij
grendelde
Daar stond Uij nu, ademloos en in hot
onzeker of hij geen armen of beonen had
achtergelaten. Opnieuw mompelde hij
„Goddank, da baflkamer, dus veilig"
Doch achter de gëgrcndeldo deur vulden
nu allerlei stemmen da gangruimte en weer
klonken voetstappen.
.."Wat was dat? Er moet iets gevallen zijn.
Toe, vader, gauw, draai het licht opEen
heele familie scheen de mogelijkheid van in
brekers te. overwegen. Twee feiten stonden
Stagg nu klaar voor don geest; hij"was niot
in het huis van zijn zwager of hij werd voor
een inbreker aangezien. Er bleef niets an
dera over dan zich zoo gauw mogelijk uit do
voeten te maken. Hij wipte naar het raam,
maar tot zijn schrik zag en hoorde hij 'in de
laan beneden mannen. Hij zat tusschen tweo
vuren met slechts een teer grendeltje als
beveiliging. Een geniale gedachte door
flitste zijn afgotobd brein. Familieleden
maken van de badkamer gebruik, daaren
tegen inbrekers nooit van hun leven. Als
hij do badkraan opende zou niemand de on-
beecheidcnheicLïPO ver drijven een inval to
doen. Dus zoo gedacht, zoo gedaan. Stagg
opende beicle kranen en het water viel
stroomend de kuip binnen-
Ondanks het klaterend geluid kon hij
zwaardere voetstappen als va ft agenten ver
nemen ook Stemmen, die, vaag vernomen,
klonken als:
„Wie neemt er iru con badi? Margery mis
schien."
„Maar John onmogelijk; 'fc is over
twaalven^'
„Ik wcot zeker, dat ik hem or lioorda
binnengaan."
„Laten we het onderzoeken."
Een bons tegen do dour volgde met go-
rammel aan de kruk.
„Wie is daar?" weerklonk een barsolio
stem.
Als ante-oord vermocht Stagg niet anders
Ée geven, na een wanhopigen bük naar builen
te liebben gewaagd1, dan luid gcplons met do
handen in de aio® vullende laiip.
Sterker gebons op ds deur volgde.
Stagg sprong van pure zenuwachtigheid
nu zelf maar in het bad, om meer waarach
tigheid aan het geval te geven.
Opnieuw schalde er ean stem: „Wie is hier.
binnen?'* jt _j i i i^n rI l
„Margery", antwoordde Stagg met hooge
falset-stem, diè onverwachts - in bas over
sloeg: „Komt niet binnen."
Weer plonsdehi? in het water, rammelde
met het zeepbakje-, nam heuseh ook wat zeep
tusschen de handen, waarbij ongelukkiger
wijs enkele droppels in rijn oogen kwamen.
Opeens sprong de deur onder heftig ra-
meien open. Stagg px-gde nog een stap
naar het raam, hoewel hij zich verloren wist.
Ongelukkig brandden hem de zeepdrop'pels in'
de oogen en gleed hij uit, toen, V51 wan
hoop, dook hij in het water ia de kuip. Toen
hij met z[in lioofd van onder het zoepwater,
opdook, voelde hij meer dan hrj zag, want
zijn oogen zaten nu heelemaal vol "dat het'
licht was opgedraaid en dat twee personen in
de kamer stonden.
„Welnu," brulde oen zware stem, „wat doe
jij hier, manneke?
„Ik ben op soek r.aar meneer Craigvil-
le's huis, stotterde -Stagg onzeker.
„Dat zul je moeilijk in dit bad Jiiec kun
nen vinden," antwoordde de stem. Toen
zachtjes: „Hij is dronken; Margery, waar is
de agent met de I-ar.aL'oeien?"
Verontwaardigd greep Stagg naar oen
badhanddoek en droogde - zijn gezicht. Hij
kon weer zien en zag" zichzelf nu tegenover,
een zeer - groeten man in een badmantel,
waarachter eeh heel aardig meisje wegkroop
in een rose kimono. Toen hrj haar herkende,
viel Stagg bijna weer terug in de badkuip.
.Er volgdo een oogenblik van ijzige stilte.
Het jonge meisje staarde, naar hem met vuur-
r o oden blos op de wangen; Stagg's druipejd
hoofd zakte al dieper omlaag; de kolossale
man keek van den een naar den ander.
Opeens werd de stille verbroken door de
stem ran een ander persoon. Jack Craigville
had de ladder tegen het huis b:-k!ommcn èn
keesek zich nu over de veranda naar binnen.
Zoor opgewonden schoot hij op z'.jn zwager
toe en zei niettemin hoogst-be'eei'd: „Biily,
mag ik je even aan miss Seton en aan meneer
Seton, onzen dominee, voorttellen. Dit ié
mijn zwager, meneer Stagg."
„Meneer Stagg en-ik hebben elkaar rèödsj
ontmoet, een beetje vroeger in den avond",
gaF miss Seton koel ten antwoord. rjj
